Maatschappij Burgerwachten Wij vernemen ook dat de iooneeliroep, die hier op 6 Januari 11. met zulken schitte renden uitslag de vroolijke fantasia Madame Boniface vertolkt heeft, in de eerste dagen van Februari eene tweede vertooning in onze stad komt geven. "Wij kennen nog de samenstelling van het programma niet. Sterfgeval. Heden Zaterdag, om 3 ure namiddag, vervulden wij een droevigen plicht. Wij vergezelden een diepbetreurden vriend tot aan zijne laatste rustplaats. De heer Richard Coffyn was het die zoo onverwachts uit het midden zijner familie en zijner tallooze vrienden door eenen onver- biddelijkeu dood gerukt werd. De dierbare afgestorvene was gedecoreerd met het burgerkruis: hij was kunstschilder, leeraar aan de academie van schoone kun- ten, sergent-majoor der 4e compagnie onzer Burgerwacht en grefller van den tuchtraad. Hij was niet alleen een brave werkman, een goed echtgenoot en liefderijke vader, maar daarbij een rondborstige burger en een uitgelezen leeraar. Hij was de liefde en de steun van al de zijnen en alwie met hem in aanraking kwam, bewonderde zijne gulle vriendschap. Hij was alom geacht en be mind; hij telde niets dan vrienden. Ziehier het verslag van het muziekfeest dat Zondag laatst, om 12 ure, in de groote zaal van den gouden Arend, door onderschei dene liefhebbers gegeven werd: Séance de musique de chambre. Dimanche dernier nous avons eu le bon- heur d'assister A une charmante audition de musique de chambre. Les morceaux au programme étaient les quatre parties du cinquiemequatuor de Louis Van Beethoven, plus le menuet du quatuor 2 op. 10 de Mozart. C'est le quatuor de notre ville qui a eu la gracieuseté de nous faire entendre ces ceu- vres des deux grands maltres. Le cinquième quatuor de Beethoven ren- tre dans sa première manière, mais il est l'antépenultième de la série. Ce quatuor jouit d'une réputation justement méritée, et que lui ont acquis iandante cantabile et ses ad- mi rabies variations. L'introduction de ce quatuor présente un mouvement leste et gai. Dans cette introduc tion, il n'y a en sormne que deux idéés prin- cipales, l'une commenqant et l'autre termi- nant chacune des reprises. Ces idéés sont claires et aisées a comprendre: quant aux phrases secondaires qui servent a relier les idéés principales, elles sont assez nombreu- ses et assez ternes. C'est la parlie la plus faible du quatuor. Le Menuet, qui forme la seconde partie, est de nature pastorale. La simplicité et la candeur qui prédoininent dans ce menuet lui donnent une grande affinité avec les mor ceaux identiques de Mozart, et mème de Haydn. Tout dans Ce menuet rappelle et coudoie les productions de ces deux illuslres prédécesseurs de Beethoven. C'est ce menuet qui, plus que toute autre partie, contribue a faire ranger ce cinquième quatuor dans la premiere manière de Beethoven. L'andante cantabile avec variations est tout bonnement sublime. C'est la partie la plus intéressante de eet intéressant quatuor. Cet andante, quoique d'une conception sans recherche, ne laisse pas que de produire une profonde et délicieuse impression. Le thème initial posé par le premier violon se laisse continuer par lui pendant toute la première reprise et se chante dans les regis- tres moyens, ce qui lui dotine une expression de tendresse inflnie. A la deuxièine reprise, l'alto et le violonc.elle entament dans une extréme douceur la seconde idéé du thème et, par un léger crescendo suivi d'un piano pres- que subit, nous ramènent l'idée première, ehantée de nouveau par le premier violon. Les variations que Beethoven a composées sur ce thême si peu complexe sont des plus riches et des plus inélodieuses. C'est le violoncelle qui débute d'un air grave et magistral dans la première varia tion: mais bientót l'alto, le second et le pre mier violon reprennent chacun a leur tour la phrase commencée par le violoncelle; et après quelques mesures d'ensemble général, oü les nuances s'entrecroisent avec une pré cision et un choix adorables, la variation s'éteint dans un pianissimo d'un effet sai- sissant. Dans la seconde variation, le premier vio lon module dans les cordes élevées une série de petits staccatos exubérants de délicatesse. La troisième est plus grave. Cette fois c'est l'alto ainsi que le violoncelle qui repren nent le chant, mais avec accompagnement des violons en pianissimo et sur deuxiè- mes et premières cordes. Cette variation finit en crescendo pour mieux faire ressortir la •ante. Celle-ci est certes la plus belle: elle cependant bien simple et n'est autre cho- ?%que le thème de l'andante, mais avec des odifleations comme seul le génie de Bee thoven pouvait en créer. Cette variation s'ex- écute pour tous les instruments en pianissi mo et le léger crescendo qui arrive vers le milieu de la seconde reprise est réellement empoignant. A l'encontre des autres, la cinquième varia tion s'exécute, pour les quatre instruments, en fortè. Elle fait contraste par son brillant et son éclat avec les variations qui précédent. Mais sitót la variation finie, le caractère pré dominant, la douceur, reparait, et par quel ques transitions délicieusement ciselées, Beethoven nous amène A un poco adagio qui rappelle le thème premier et termine moel- leusement ces suaves variations. Le finale n'est pas moins beaumais après le chef-d'oeuvre qui précède il n'est pas destine produire tout son effet. Comme le Menuet il se rapproche du genre Mozart. Ce finale forme la dernière partie de cet at- trayant quatuor. Nous ne reviendrons pas sur le menuet de Mozart dont nous avons parlé lors de la fête présidentielle. Ce menuet a été bissé, et ce bis nous a valu de nos artistes un charmant petit morceau de genre exécuté en pizzicato. Tous ces différents morceaux ont été exé- cutés avec un ensemble parfait et une ponc- tueuse observance du style: chaque note avait son exacte valeur, chaque nuance son degré de puissance. La justesse était irréprocha- ble et l'ensemble d'intonation, si difficile A obtenir, était soigné jusqu'A la fibre. Ra- rement nous avons entendu exécuter avec autant de correction, de finesse et d'élégance. Nos cordiales felicitations A ces Messieurs pour le brillant résultat auquel ils sont arri vés et nos chaleureux remerciments pour le plaisir qu'ils nous ont procure. Nous avons ouï que d'autres auditions sui- vront. C'est une excellente idéé: on ne peut trop faire connaitre la bonne musique et le public Yprois, qui déjA par ses nombreux applaudissements a témoigné de son goüt pour les classiques, ne l'era que désirer et savourer davantage cette musique que d'au- cuns, sans jamais l'avoir entendue, procla- ment si indigos te et si oxydante. Schieting van Zondag 17 Januari. NAAR DE KARTONS. Hoog getal Vermeulen H. 15 20 25 20 20 100 Boedt Léon 30 10 20 20 25 95 Ligv Albert 15 10 25 20 15 85 Beke Emiie 20 10 5 20 15 70 Laag getal. Dumon Aug. 10 15 5 5 5 40 Ligy Félix 15 10 10 1 5 41 Fraipont M. 20 5 i 10 5 41 Froidure Robert 15 5 15 10 I 46 Officiseie akten. Een koninklijk besluit komt den heer E. Victoor tot Burgemeester der gemeente Meesén te benoemen. Beknopt verslag over de vergadering der katholieke Landbouwersmaatschappij in Sint-Laurentius, te IJperen. Voorzitterschap van M. den baron Surmont de Volsberghe de Voormezeele. (In afwachting dat het getal aanwezi gen wat ver groote, wordt er stillekens aan 'hel bureel gesproken.) De Voorzitter (tot M. Biebuyck). He- wel, Louie, waarover gaat gij spreken? M. Biebuyck (lachend). O! M. de se nator, ik zal aan die boeren wat prietpraat verkoopen; ik ben advokaat en nog al wel ter tale over mijne specialiteit, gij zult het wel zien. I)e Vöorzilecr (tot M. Colaerl). En gij, René, wees niet te extravagant, en ver tel vooral geene dommigheden, hoort ge, of het zou uw mandaat van député kunnen kosten; want, op mijn' ziele, ik zou het zeg gen aan den Deken en gij zoudt op uw' duirnen krijgen! M. Colaert (benauwd). Als 't u be lieft,... M. de Voorzitter,... doe mij... niet spreken... want ik... ben zoo verkoud. (Ter zijde) Ik zou er kunnen in blijven. De Voorzitter. Dat 's niks! ge moet camphre opsnuiven om uwe verkoudheid te verhelpen. (Tot Henritje) Tel eens hoeveel boeren er al in de zaal zijn. Henritje. Ik loop, ik vlieg!! (Hij komt terug na eenigc oogenblikken) Vijf dozij nen, M. de Voorzitter. M. Biebuyck (tot zijnen gebeur). Spreekt hij van oesters? De gebeur. Neen, van boeren. De Voorzitter. Mijnheeren, ik ga de zitting openen. Opgepast en niet gelachen! (stil) Kom, H. Geest, verlicht mijn verstand. (luid) De zitting is geopend. Boum! [Plechtig.) In den naam des Vaders, en des Zoons en des H. Geestes. Allen. Arnen. De Voorzitter. Brave lieden, wilt me 'k Ben een arme liereman, [aanhooren, Die geen ander ambacht kan En tot boffen en beloven, ben geboren. Mijne toehoorders zijn gedeeltelijk Walen en gedeeltelijk Vlamingen: ik zal in 't fransch spreken en M. Colaert zal u alles repeteren in 't vlaamsch, want vergeten wij nimmer (met opgewondenheid) Flamands, Wallons, Ce ne sont la que des prénoms, Beige est notre nom de familie... De Walen. Vlve la Belgique! De Vlamingen. Leve het Vaderland! De Voorzitter. Brave lieden, wij zou den gaarne een inkornrecht leggen op de beesten die in de Belgique zonder pasport binnenkomen. Het zal waarschijnlijk in de Kamer aangenomen worden, en heel zeker door den Senaat, waarvan ik deel maak. Nogtans, voor de frime willen wij u con- sulleeren om te weten wat gij daarover peist. Het vleesch is te goedkoop, wij zouden het gaarne wat doen opslaan, want de rij ken zullen er algelijk eten en de arme men- schen zullen doen gelijk nu: het vleesch van Yerre bekijken door de vitrien der beenhou werijen (gemompel). Ge zoudt mij vragen: maar waarom legt gij geene rechten op het graan? Ha! brave lieden, pas póur le moment, 't zal wel komen. Men vraagt ons nu, van enkel tegen de wilde... 'k wil zeggen de vreemde hoorn beesten met hoorens, te slemmen, en om t'akkoord te blijven, is het beter van weèr- kanten wat water in den wijn te doen. Ik zeg dus zwart en wit; verstaat ge dit? Een boer (rechtstaande). 't Is alzoo niet, M. dé Minister,.... De Voorzitter (zedig). Sénateur, sett lement. De boer. Ilewel, M. de sénateur seu- lement, de knoop ligt niet in al die dingen, waarvan gij spreekt. Wat kent gij van den landbouw? Ik, Karei Vrijman, van Aardi- ghem. houd slaan, dat het is omdat al de groote grondeigenaars, gelijk gij en deze die bij u aan die schoone tafels zitten, hunne pachters uitzuigen en te hooge pachten van hunne hofsteden willen trekken (toejuichin gen). De Voorzitter (eenigzins gram wor dend). Maar, brave man, ik heb u.. De boer [kwaad). Tut, tut, tul! Gij moet hier niet keffen en onnoozelen zeever uithangen; hetgeen ik zeg is waar, en al de boeren van Aardighem peizen lijk ik! Salut en de kost!! (Al de Aardighemnanrs staan recht en verlaten, bras dessus bras dessous, cle zaal, al zingende)-. En 'nen ring, djing, djing, En 'nen koperdraad, En Surmont nu alleene staat. De voorzitter tot M. Colaert (ongemak kelijk). Spreek gij, René, ik ben te zeer getroffen M. Colaerl [moeielijk adem halend). Hum,mijnheers.weest toegevend voor mij wantik ben verkoud... Eene valling... mijn- heers..: at... atchiëe! A Uen (die nog overblijven). God zege- ne u, Menheêre. M. Colaert. Ik zal alles doen... gelijk M... Mijn Mijnheeer Sur... Sur... Surmont het zegt, en ik beloof u... van op den da... dag der stemming in de ka... ka... kamer op mijnen po... pot... post te zijn... atchiëe! Allen. Cod zegeneu, menheêre. M. Colaert. Sapristi, door die valling ben ik leelijk gekl... De Voorzitter. Ik ontneem u het woord, M. Colaert, gij zijt te libre op uw publiek en die brave lieden, die nog over gebleven zijn, moet gij respecteeren. Zet u neêr... M. Colaert.In God... God... Gods naam... atc... [de rest blijft in den neus steken.) De Voorzitter (tot Louis).- Contmuez, M. Biebuyck, le discours de M. Colaert. M. Biebuyck. Permettez dat ik er nog eenige woorden bijvoeg. Eten alleen is niet voldoende, er moet iets meer in 't land vrij kunnen binnen komen, dan graan en vee, brood en vleesch. Ik protesteer tegen de hoo ge douaanrechten op den Bourgogne..! Boer Jan [tol Sus). Wat is dat Bour gogne? Boer Sus. Lourdes water in toegelakte flesschen. M. Biebuyck [voortgaande). Zoo ook voor de truffels, en... eene menigte andere zaken. Daarom ben ik liberéchangist en... De VoorzitterHola! Alzoo niet ge boerd, schei uit van dat die brave lieden wijs te maken. Zet u neèr en houd dat voor u. M. Biebuyck (verwonderd). Gelijk gij wilt, M. de Senateur. De Voorzitter. Brave lieden ik geloof dat de zaak nu genoeg gediscuteerd is en wij mogen stoppen. Vraagt er iemand het woord. Een toehoorder. Ik. De Voorzitter. Uw naam en domicilie? De toehoorder. - -Ignatius klopterop.van Stokkeghem. Eenige leden van het bareel kijken verschrikt op en denken aan den 1September)Gij. groote mannen, die zoo veel op uwen neus durft zeiten, tracht eens te verkrijgen hetgeen ik u zal zeggen. Nu mogen de menschen maar 6 dagen ter week vleesch eten; indien zulks ook den vrijdag toegelaten ware, zouden er wekelijks in ons land honderden, zelfs duizenden dieren meer geslacht worden,om in die nieuwe noodwen digheden te voorzien. Die beesten zouden toch aan de boeren moeien gekocht worden, en alzoo zou de veehandel veel uitgebreider worden... Gaat dus naar uwe bisschoppen, en vraagt hun dat zij ook \oor den vrijdag dispensatie geven van vleesch te eten, gelijk zij het vroeger voor den Zaterdag gedaan hebben. Kunt gij dat verkrijgen dan komen er jaarlijks eenige honderden franks meer in den zak onzer landbouwers, en.... (Henritje en eenige andere goedgeloo- vige zielen, bij het hooren dier blasphemie, slaan een kruis en maken zoodanig veel gerucht dat men Klopterop's stem niet meer verstaat.) De Voorzitter [dikkedruppels zweetend). Dat al de personen die voor onze petitie stem men den vinger opsteken [Men telt er der tien). Goed, brave lieden, met algemeene stemmen zijn onze conclusien aanvaard, 't is gedaan! [Ter zijde) La comédieest finie. [Na de vergadering). Henrietje. God, Maria toch! Dertien is een slecht getal; onze pogingen zullen niet lukken. Ik ga eene mis laten zingen voor O. L. V. van Bijstand, Troost in Nood. Louis. Allez..., allez..., kom ineê met mij, we zulien gaan Colaerts suocè's vieren met den beker (zij vertrekken al redekavelende-) Geestigheid. Vlaanderen is diep vervallen, indien men het vergelijkt met zijnen vroegeren kunst roem, zijne burgerlijke reuzemuacht, zijne milde weelde en zijnen vrijheidszin. Daar uit halen onze geestige Fransche Journalen en Gazetten, dat zijn volk dommer is dan welkdanig ander, en dat vooral de Vlamin gen voor hunne Waalsche staatsbroeders het onderspit moeten delven, wanneer het op geest, verstand of intelligentie aankomt. Laat ons zien: In 1819 werd de zoogenoemde prijs van Roma gesticht, voor de schilder-, bouw-, beeld- en graveerkunst. Van 1819 tot 1885 werden 108 eerste en tweede laureaten uit geroepen. 95 Vlamingen wonnen de eerste en tweede prijzen. 13 Walen, waaronder nog 1 van Nijvelen 1 van Komen, bekwamen de eerste en twee de prijzen. Laat ons bekennen dat de Koninklijke Akadetnie van Antwerpen daar een groot deel schuld aan heeft. Welk een jammer voor de Waalsche en Franscbgezinde Belgen! Laat ons gauw de Antwerpsche Akademie om verre helpen! In 1834 werd de prijs van Roma ook inge richt voor de Toondichters. Van 1834 tot 1885 werden 58 eerste en tweede prijzen uitgeroepen. 39 Vlamingen bekwamen eerste en tweede prijzen. 17 Walen bekwamen eerste en tweede prijzen. 2 Vreemdelingen (een Deen en een Duit- scher) bekwamen eerste en tweede prijzen. En alhoewel hier weeral de scheppings kracht der Vlamingen in die uitstekende kunst schitterend uitkomt, toch zal men de Scheldestad verstoken houden eener Konink lijke Muziekschool. Wat zouden wel onze doorluchtige en geestige Fransche gazet schrijvers zeggen? Maar wat denkt er het Vlaamsche Volk over? Zwelt zijn gemoed niet vol vaderland- sche fierheid op, en zal het blijven ootmoe dig het hoofd bukken voor zijne verzuigers en voor zijne dwaze verfranschers? Wat willen deze? Alles vernietigen wat den Vlaamscben kunstroem staaft, om ons dagelijks te kunnen uitschelden voor dom koppen, paardekoppen Het Guiliotineeren. Velen verkeeren in de meening, dat de ont hoofding een oogenblikkelqken dood voor gevolg heeft, en het guiliotineeren het minst barbaarsch middel vau exécutie is. Dit is echter eene groote dwaling. De van den romp gescheiden kop van een dier of van eenen mensch blijft, gedurende een geruimen tijd, leven en gevoel, en zelfbewustzijn van hetgene rondom hem gebeurt, behouden. De volgende daadzaken, aan ernstige en geloofs- waardige schrijvers en geleerden ontleend, zullen dit bewijzen. Een Duitsch reiziger verhaalt: Van den opgetrokken haai werd on- middelijk den kop afgehakt en op het dek geworpen. Beweegloos. en schijnbaar dood, lag hij daar ongeveer een kwartier uurs, toen een passagier naderde, en, nieuwsgie rig om het vreeselijk tandengestel van het zeemonster te onderzoeken, met zijne twee

HISTORISCHE KRANTEN

Het weekblad van Ijperen (1886-1906) | 1886 | | pagina 2