VAN 1JPEREK EN HET Politiek, Nieuws-, Handels en Annoncenblad. 0E FAMILIE ÖRiJPZOtST. Derde jaar. Zaterdag 17" Maart 1888. Nummer 11. Politiek overzicht. De biecht en de goede zeden. Abonnementsprijs voorop betaalbaar: 3 fr. per jaar voor de stad. 3 fr. 50 voor den buiten. Per 6 maanden: 1 fr. 75. Annoncen: 15 cent. per drukregel. Rechter lijke eerherstellingen: 1 fr. per regel. Akkoord per jaar of per maand. 10 centiemen per nummer. Afzonderlijke nummers vo ,r artikels, enz. 8 fr. per 100. Alle berichten van verkoopingen of andere bekendmakingen ten bureele dezer gedrukt worden eens gratis ingelijfd. De annoncen voor Beigië, ter uitzondering der beide Vlaanderen, alsmede die voor het buitenland worden ontvangen door den Office de Publicité, Magdalenastraat, Brussel. Men wordt verzocht alio hoegenaamde artikels uiterlijk tegen Vrijdag middag vrij en onderteekend toe te zenden. Artikelen ongeteekend of personnaliteiten bevattende worden niet opgenomen. Deze week hebben er hoogst belangrijke gebeurtenisseu plaats gegrepen. Die gebeur tenissen hebben al de Staatsmannen van Europa, zelfs van geheel de wereld, staande gehouden en al de andere gebeurtenissen op het tweede plan geschoven. Dat alles bewijst welke voorname .plaatst Duitschland in Euro pa bekleedt. Dit land verliest zijnen keizer Willem I, die Vrijdag. 9 Maart, om 8 ure en half 's morgens overleden is. Hij heeft 28 jaren bestierd en was 91 jaar oud. Geheel Duitschiand is in rouw. De keizer is na eenige dagen onpasselijkheid als een «keersje» uitgegaan, zonder doodstrijd. Verscheidene lijkdiensten hebben reeds in het paleis plaats gehad; immers men weet dat keizer Willem I protestant was. Het lijk van den keizer werd Maandag gebalsemd. Bij de schouwing van het lijk heeft men in de blaas eene harde afzetting, zoo groot als eena noot, gevonden. Het lijk van den keizer verliet het paleis Zondag met slag van middernacht. Al de klokken van Berlijn luidden over dood. Aan het hoofd van den stoet waren twee escadrons te paarde van de lijfwacht, met blooten sabel. Dan twee compagnies infanterie, met de baïonnette op liet geweer. Vervolgens de ministersgeneralen het diplomatisch korps, omringd van soldaten die brandende fakkels droegen. Daarop volg de de lijkbaar, gedragen door 24 onderoffi cieren. Achter het lijk volgden de primer, van het keizerlijk huis, generalen, de prins Bismarck, enz, enz. Een escadron der lij f- wacht sloot den stoet. In al de straten waar de stoet doortrok was er zeer veel volk, dat met eene heilige ingetogenheid den lijkstoet, die zeer indrukwekkend was, wilde zien. Het luiden der klokken, het nachtelijk uur, het fakkellicht dat afstak tegen de sneeuw waar mede de straten bedekt waren, heeft zeker eenen diepen indruk op het volk gemaakt, voor wien de keizer een god is Het lichaam werd naar de kerk gedragen van den döme, waar het volk toegelaten is huns keizers wezenstrekken nog eens te aan schouwen. Hij had den grauwen mantel aan waarmede hij den oorlog in 1870 voerde. Al deze die de kerk wilden binnengaan moesten rouwkleederen aan hebben. Vrijdag werd hij begraven. Al de konink lijke hoven en staatsbesturen zenden afge zanten. Leopold II, de Graaf van Vlaanderen en prins Baudouin hebben de begraving bijgewoond. Vijftiende vervolg.) Het maal was lekker en duurde lang, want het hoofd der firma had er aan gehouden zijne gasten te bewijzen, welk een kostelijk gastheer hij was. M. Grijpzout merkte, even als al de aan wezigen, op, hoe de heer Jonker de Zeerloo- pere zijne dikke stompe handen, zoo dikwijls het hem mogelijk was in zijne tesscheu stak, en daaruit besloot iedereen, Leonida, haar broeder en M. Van Haeren uitgezonderd, dat de Jonkher nog van hoogeren adel was dan men eerst gedacht had. Ja, heer ridder, sprak M. Chantage tot M. Grijpzout deze laatste was immers ridder... der Leopoldsorde ja, heer ridder, de uitvinding van uwe Colla Grijpzouliana is een heugelijk verschijnsel: zelfs de vreemde bladen spreken er over. Zie, hier heb ik op zak een nummer van den Propagateur de Gérolstein, waarvan ik correspondent ben. Lees, als ik u bidden mag.... M. Grijpzout bleef lang in den lof van den Propagateur verdiept, lerwijl Mev. Roer stock vertelde hoe de colla een der beste De kroonprins, die erg ziek is en te San-Remo in Italië verbleef, is naar Duitsch land teruggekeerd om zijnen vader op te volgen. In de gemeentekiezing, die Zondag li. te Merchtem plaats greep, is de liberale kandi daat, Mertens, gekozen. (Vervolg). Niemand zal betwisten dat een slimme biechtvader op flauwhertige zondaars en zondaressen eenen machtigen invloed moet uitoefenen. Indien de biechteling of biechte- linge nu zoodanig goedzakkig en lichtgeloo- vig zijn, om in den biechtvader God zeiven te zien, is het duidelijk dat zij stiptelijk alles zullen uitvoeren, wat de eerweerde vader hun oplegt of van hen verlangt. Zoo is liet gebeurd dat vrouwen hunnen man den dui vel aandoen, dat kindsrs tegen hunne ouders opstaan, dat rijke boerenzoons en dochters al met eens goesting krijgen om in een kloos ter te gaan. Dit wordt alles in den biecht stoel overlegd, besproken, beredderd, in geblazen en bevoordeel igd. Hoe komt het, dat zooveel testamenten aan kerken en kloosters geschonken wor den? Wel, omdat de biechtvader aan uen sterveling het voordeel doel uitschijnen welke de ziel verkrijgen kan door eene mild heid A. M. D. G Geiukkiglijk dat de wet den biechtvader verbiedt van zijnen biechteling te erven, anders zouden er geen arme (I) geeste lijken meer te vinden zijn. Toen men over twee maanden, in de Kamer van Volksvertegenwoordigers, liet budget van Justicie besprak, was er kwestie van de 5 millioen der bisschoppelijke kas van Doornijk, en nopens den oorsprong diens klerikalen rijkdoms, zei de Staatsminister Bara: Ja, Mijnheeren, bloedverwanten en dienstboden werden soms verdacht, toen men in liet sterfhuis, na den dood van zekere personen geene waarden noch gel- den vond; er moest ontvreemding geschied zijn, zei men. Hewol, inde bisschoppelijke kassen heeft men een deel dier waarden terug gevonden; zij werden zeker aan den eenen of andereu biechtvader geschonken om naar 't bisdom gedragen te worden En alzoo worden de testamenten geësca- moteerd in de bisschoppelijke kassen, ónder den neus der bloedverwanten en vooral tot producten was voor het aanplakken van postzegels in verzamelcahiers. Ja, riep M. Grijpzout en wuifde met den Propagateurde fr.ansche journalisten zijn ten minste onbevooroordeeld. In Duitsch land wilde men aan liet groot gewicht mijner uitvinding geen geloof hechten, maar hier, hier... In het vuur zijner rede, sloeg de beroemde mythologist dwars door den Propagateur en las luidop L'invention de M Grijpzout, chevalier del'ordre de Léopold, etc., etc., fera cer- lainement époque dans les fasten de l'his- toire de Belgique. Is dat niet onbevooroordeeld geschre ven? riep hij. En terwijl de heer Chantage ootmoedig en zedig aan zijn knevel trok, antwoordde een ieder Zeker, zeker I De echtgenooten Sancer-Velle zegden weinig maar nuttigden zooveel te meer. De jonkher de Zeerloopere werd, dank zij den edelen wijn, buitengewoon spraakzaam en luidruchtig. Bij het nagerecht nam hij het woord en bracht eenen mooien toast aan den gulhartigen gastheer. Deze kon niet in denzelfden toon antwoorden, maar bood zich aan om een liedje te zingen, doch hij viel uit hun groot nadeel. Zoo bewerkt de biecht aftroggelarij en diefteonder vorm van testament Men zal zich herinneren dat er over eenige weken veel geschreven werd, nopens een arrest van liet Fransch Verbrekingshof, waardoor het eenen priester toegelaten is te trouwen, wanneer hij don geestelijken staat (en zijne belofïe van eeuwige zuiverheid) vaarwel zegt. Dat het huwelijk van eenen katholieken priester in de klerikale wereld schandaal maakt, hoeft nauwelijks gezegd De door- slaandste reden weike men tegen zulk hu welijk inbrengt, is het gevaar der verleidin gen welke de biechtstoel oplevert, de gevol gen welke er uit kunnen voortspruiten en vooral de gedurige onrust, die in de katho lieke famieljen heersclit, ten gevolge der verkeeringen en bijeenkomsten in den biecht stoel tusschen den biechtvader en de jonge biechtelingen A la bonne heure! Men be kent dus dat er eenig gevaar bestaat in een têle-Ur-tme, tusschen eenen vurigen tikken haan en een naar liefde smachtend katoen De Belgische Rechtbanken hadden reeds vroeger de kwestie van het huwelijk der priesters te onderzoeken gehad. Den 3n April 1850 bracht de rechtbank van Gent eene beslissing uil waardoor een priesterhuwelijk toegelaten werd. Nochtans de vader der bruid maakte oppositie aan zulke vereeni- ging, dewijl de bruidegom voorgaandelijk de geestelijke bestuurder der bruid geweest was, en van dë biecal had kunnen misbruik maken om zijne inzichten te bevoonieeligen De rechtbank verklaarde dat het huwelijk door geene enkele wet verboden was, en deed uitspraak volgens de zienswijze van wijlen M. Vanden Peereboom; echter het gevaar van dergelijke oplossing erkennende, werden de twee volgende beweegredenen in het von fis gelascht: zonder twijfel kan de vrijheid van trouwen, welke de priesters hebben, de ern stigste misbruiken voor de samenleving opleveren, voor de zekerheid en de rust der katholieke famieijen; dat inderdaad de pries ter, door de biecht, op zijne bieciitelinge eenen zedelijken invloed uitoefent, die haar het gi ootste gevaar doet loopen, indien hij niet inwendig deugdzaam is en onder het kleed van zijnen staat ondeugden verbergt, welke men soms in de samenleving ont moet Dat ongelukkigen, bekleed met den hei ligen titel van priester, maar zonder eer, zonder geloof, zonder godsdienst, zooveel te den toon en om toch iets te doen dreunde hij Kobonus en Peccavia op, en werd luid en lang toegejuicht. Na dit tusschenpartijtje hernamen de bij zondere gesprekken weêr, en iedereen kon opmerken hoe de jonkher zich tegenover Leonida spraakzaam en lieftallig wou toonen, hoe het meisje luid aan 't schaterlachen ging, bij alles wat hij uitbracht, hoe M. Beatus Van Boterham den jongen aristocraat met gloeiende schele blikken en grijnzende tanden aanstaarde en hoe M. Van Haeren naar Confucius stil en droomend te luisteren zat. Niemand nochtans lette op den jongen lee- raar. Hij was immers noch nobel noch rijk, en zulke lui verdienen weinig aandacht. In het hart van Frans echter gingen velerlei gevoelens om. Het krenkte hem buitenmate de verslandige Leonida met den dwazen jonkher zoo gemeenzaam te zien omgaan. Van den anderen kant vroeg hij zich af waarom Mev. Roërstock hem van tijd tct tijd zulke vurige en veelbeteekenende blikken toeschoot. Leonida, van haren kant, bemerkt hebbende hoe hare houding haren leermeester kon tergen, deed alsof zij nog meer ingenomen was met M. de Zeerloopere, waarop Frans met een stouten en dringenden blik vlak in de oogen van het poeslige Trientje antwoordde. Deze laatste had van meer zullen geneigd zijn om zich van de mid delen te bedienen, welke de biechtstoel aan biedt, als zij zullen kunnen beloven de biecii telinge te huwen, welke zij verleid heb ben Dat men zich niet inbeelde, dat dit arrest door eenen geus of vrijdenker opgesteld werd; neen, dit opstel is het werk van den zeer achtbaren voorzitter Lelièvre, welken de klerikalen niet zullen verdenken, en die gestorven is in den schoot van Onze Moeder de II. Kerk. Ziedaar hoe een katholieke magistraat denkt over liet gevaar der biecht, tusschen eenen jongen biechtvader en eene jeugdige bieciitelinge, misschien heiden trouwensge- zind. Zou er dan we.1 in het veld, in den hof, in d m salon een plekje gevonden worden, dat beter dan de biechtstoel geschikt is tot bij eenkomsten, en waar nochtans ouders en voogden minder acht op geven? Dat eene juffer van 16 a 20 jaar wandelen gaat met eenen jongeling, zonder door. hare moeder of eene oude moei vergezeld te zijn, men zal het inconvenani vinden, terwijl de babbel wij ven op bunnen doortocht veelbeteekenend naar elkander zullen knipoogen, en dat de pas toor, indien hij de jonge lieden alleen in't veld ontmoet, zich niet schroomen zal zijne bieciitelinge une deuce remontpance toe te dienen. Dit alles gebeurt dagelijks, terwijl veel vertrou wvolle ouders, die liunne onnoo- zele dochter voor elk. ontstichtend gezelschap li -schermen, er geen kwaad in zien, dat hun kind maandelijks naar een rendez-vous gaat (met de ouderlijke toestemming), en dat het volledigste geheim over die gesprekken hterscht. Mama neemt de dochter mede; Mama snijdt sommige gedaebtenverwekken- ds tijdingen uit het dagblad, vooraleer dit door de dochter mag gelezen worden; Mama eisclit dat er te huis gesproken wordt als in een boeksken van de H. Kindschheid, en dit alifs om de schuchterheid der dochter niet te verschrikken, en om hare onneozel- heid te bewaren tot dat ze hare intrede in de wereld doet Maar blinde moeder toch wat nuttelooze voorzorgen! Geloof dit: indien uwe dochter een schoon meisje is en dat ze naar de biecht gaat, ze weet al van veel dingetjes mede te praten, waarop gij, strenge moeder, zonder blozen niet zoudt durven denken! En dat heeft de biechtvader haar geleerd, onder vorm van vragen om den staat van hare consciëntie te kennen - Wees verzekerd, verblinde en dolende stonden aan in Frans haar smaak gevonden, en bij haarzelven de opmerking gemaakt dat zij oneindig liever op het hart van zoe een flinke jongen, dan aan de zijde van haren momii achstgen echtgenoot zou gedroomd hebben zoo waar is het dat mannelijke kwaliteiten van hart en geest zoo diep uit de oogen stralen dat geen vrouw, zelfs niet de minst ontwikkelde, zich er aan vergist. Doch wie met vuur speelt brandt er zich aan, en Leonida toefde niet lang dit gewaar te worden. Da jonkher werd harentwege zoo gemeenzaam, dat zij er zich innig door ge kwetst gevoelde. Doch het middel iemand op eerbiedigen afstand te houden, dien men zelt door coquetterijen van allen aard heeft aan getrokken? Frans ook voelde zich, eensdeels door de werking van het edeie vocht uit de kelders der firma, andersdeds door de min- achtige uitdagingen der lodderlijke Mev. Roerstock met beide voeten op de baan der verleiding En beiden, Leonida en Frans, zich wederkeerig' willende wreken over eene onverschilligheid, aan welke geen van beiden schuld had, schiepen er om zoo te zeggen vermaak in zicli in den overmoed van ge- heimlijk jaloersche harten zich al verder en verder te wagen. Wordt voortgezet HET

HISTORISCHE KRANTEN

Het weekblad van Ijperen (1886-1906) | 1888 | | pagina 1