Beurs van Brussel.
STADSNIEUWS.
Ontslag.
Avondfeest.
Vlaamsche Ster.
De stoet groeide meer en meer aan. Het
puik van Antwerpens burgerij, en varder al
wie in letterkunde, kunst, onderwijs, staat
kunde of bestuur eenigen titel heeft, was
tegenwoordig. Alleen de klerikale partij had
zich onthouden. Immers het was eene bur
gerlijke begrafenis: de schepper van Confi
teor heeft zijne geloofsbelijdenis aan den
rand van het graf niet verloochend. Naar de
Rotlerdamsche Courant zegt, heeft hij zelf
den wenschuitgedrukt, begraven te worden,
zonder dat noch soldaten, noch papen
liem daarbij z.ouden omringen. Van Deers
toonde zich dus, in zijn dood als in zijn leven,
een man uit één stuk, iemand die, zijn
leven door, naar waarheid streefde, het
edelmoedige brein voor alle begrippen van
vooruitgang open, en, eindelijk, met eene
onwrikbare overtuiging, ook een sterken
wil behoudende, om zijne daden naar zijne
woorden, zijn dood naar zijn leven te rich
ten. Eere aan den moedigen en vrijzinnigen
denker
De onafzienbare stoet zette zich in bewe
ging. Vele tientallen kronen werden gedra
gen en de lijkwagen was er letterlijk onder
begraven.
Om kwaart voor 3 ure naderde men het
Kiel, waar zich de begraafplaats bevindt.
Van Beers' laatste rustplaats is juist gelegen
tusschen de grafsteden van Hendrik Con
science en van August Michiels, zijne beide
boezemvrienden.
Nu begon de reeks der redevoeringen,
welke door de invallende vroege najaars
avond gestaakt moesten worden.
Achtereenvolgens voerden het woordde
burgemeester Leopold de Wael, die Jan van
Beers huldigde èn als collega in den raad
der gemeente, èn als een beroemd zoon der
Scheldestad; de Fransch-Belgische dich
ter, Ch. Potvin, onderbestuurder der Belgi
sche Academie, die in eene prachtige rede
den dichter verheerlijkte; de heer Mal-
chair, prefect van het Athenaeum, die den
voortreffelijken leeraar herdacht.
De heer Andriessen,secretaris der Utrecht-
rechtsche rederijkersvereeniging Jan van
Beers was vervolgens de tolk van Noord-
Nederland in den rouw, waaraan heel de
Nederlandsche stam deel neemt.
Pol de Mont, van Beers' boezemvriend en
allerwaarschijnlijkst zijn waardige opvolger,
sprak namens de Nederlandsche letterkundi
gen eene redevoering uit, vol van de meest
verheven gedachten, en aangrijpend om de
kinderlijke liefde, die er in doorstraalde, en
waarmede de redenaar menige herinnering
van vroeger vóór den geest der toehoorders
deed opkomen.
De heer Arthur Cornette voerde het woord
namens het Verbond der Vlaamsche libe
rale Vereenigingen. Uit zijne merkwaardi
ge redevoering knip ik de volgende treffende
deolen
En thans,thans ligt hij daar neêr!
De pen is gebroken, die zoo menig meester-
stuk schreef; de mond is verstomd, die in
dichterlijke, kleurige taal den weg tot de
gemoederen wist te vinden; de rijke geest
is uitgedoofd; liet warme hart, het klopt
niet meer....
Ik zou willen een woord van troost, een
woord van bemoediging vinden om onze
droefheid te stillen, ik moet mijne onmacht
bekennenik vind niets dan woorden van
diepen rouw, van bittere smart.
(Een-en-twintigste vervolg.)
In den tusschentijd zat Leonida op hare
kamer en voedde er zich met het gevoel, dat
zij zich op die wijze over de onverschilligheid
van Frans meesterlijk had gewroken. Zij
stortte van tijd tijd wel tranen van spijt
en razernij, maar de gekwetste eigenliefde
behield de bovenhand en zij zag met koppige
zelfvoldoening alles te gemoet.
Frans had heel de zaak door Confucius en
Schimmel vernomen. Hij ook borst van spijt,
doch wilde bij de Grijpzouls niet meer terug
keeren.
De groote dag was eindelijk aangebroken.
Het huwelijk werd in het Gemeentehuis: De
blauwe Katte Westduinkérken voltrokken
en door M. Pastoor en vier expres geroepen
heeren plechtig ingezegend. De getuigen
van Leonida waren: M. Beatus, de broeder
en een neef van M. X. Grijpzouten Cle; deze
En verder
Op dit oogenblik zijn wij als het ware
verdoofd door den pijnlijken slag. die ons
zoo plotseling heeft getroffen. Maar straks,
wanneer alles zal gedaan zijn, zullen wij
zijn gemis zoo bitter voelen, en elke dag,
die daar zal rijzen over ons arm Vlaan-
deren zal de schrijnende wonde weder
openrijten.
Het slot luidt
Jan van Beers, gij hebt uwe taak vol-
bracht; gij hebt uwe rust verdiend. Wij
vervullen op onze beurt een duren plicht,
wanneer wij u de hulde komen brengen
van onze innigste vereering, van onzen
onverwelkbaren dank.
Wij leggen op uw graf lauwertakken en
ii kronen van eikenloof, als een zichtbaar
teelten van onze bewondering voor uw
dichterlijk genie, van onze waardeering
- uwer burgerdeugd.
Maar wij hebben nog een hoogeren
•i plicht te volbrengenwij moeten uw werk
i voortzetten, uwen strijd voortstrijden. Ook
'i aan dien plicht hopen wij niet te kort te
blijven. Uwe vaan zullen wij hoog houden,
de vaan, waarop het fiere Clauwaart en
'i Geus! staat geschreven.
En terwijl wij terugkeeren naar het
werltdadige leven, dat ons ginder wacht,
roepen wij u hier toeVaarwel, lieve
vriend, vaarwel en rust zacht
Na den heer Cornette voerden nog het
woord, de heer Reinders-Bisdom, namens de
te Antwerpen gevestigde Noord-Nederlan
ders, en nog verscheidene andere heeren, in
naam van hetTooneel, van de oud-leerlingen
en van de leerlingen.
Als eindelijk de duisternis gevallen was,
werd eindelijk de laatste spade aarde op de
lijkkist geworpen.
Langzaam verlieten de aanwezigen het
kerkhof... en keerden terug naar het werk-
dadige leven... - De treurige plechtigheid
was afgeloopen.
Jan van Beers echter is niet dood zijne
werken zijn onsterfelijk en zijne nagedachte
nis leeft eeuwig voort in den gerst en het
gemoed van zijn dankbaar volk.
II. O.
N. S. Een pijnlijk ongeval heeft zich voor
gedaan de burgemeester is midden in zijne
redevoering door een beroerteaanval getrof
fen geworden. Gelukkig mag ik u verzeke
ren, dat het gebeurde zonder ernstige gevol
gen zijn zal.
Dat onze klerikale pers allerlei gemeene
zinspelingen maakt, hoeft schier niet gemeld.
Het vat geeft immers uit, wat het in heeft?
Overzicht der week.
De groote markten lijden aan een ongun-
stigen invloed door de muntkrisis, die hevig
heerscht en die de uitbetaling van vijftien-
dagen zeer moeilijk maken. Zekere waarden
zijn op G en 7 ten °/0 teruggebracht en menig
huis heeft de terugbetalingen van leeningen
geëischt, wat voor de kleine speculatie zeer
nadeelig is.
De Russische leening zal aan 86,50 uitge
geven zijn. De titels zullen driemaandelijk-
sche intrestbriefjes dragen. De datum der
uitgaaf is nog niet gekend.
Men kondigt ook eene spaansche leening
van 600 miljoen pesetas (fra'nks) aan.
van Jonkher Pamphile: twee italiaansche
edellieden uit zijne familie, die er nogtans
erg kaal uitzagen.
De boeren van 't dorp schoten hunne be-
roeste geweeren en buksen af,en M.Grijpzout
liet hen drinken op zijn kosten. In zijn villa
werd een fijn diner voorbereid, en 's avonds
reden de nieuwe echtelingen naar Brussel
terug prn er terloops Moederhen te omhel
zen en met den internationalen trein langs
Parijs naar Italië te vertrekken.
Zeker geen van beiden was zoo gelukkig
als de nieuwe schoonvader. Het ideaal zijns
levens was dus wezenlijkheid gewordenhij
was de schoonpapa eens edelmans van ouden
stam. 's Nachts na de bruiloft droomde hij
van eerekruisen, barontitels en allerhande
onderscheidingen, die, volgens zijn oordeel,
hem nu langs alle zijden moesten op den
schedel dalen.
Confucius was blij dat alles gedaan was,
want hij hield niet van door ongewone om
standigheden in zijne stille kunstenaarsbe
spiegelingen gestoord te worden.
De zijgangen hebben de spaansche rent
aan 73 verhandeld en Turksche aan 15,2o.
De Saragosse is rijzend aan 278 op den
ontvangstbulletijn, die eene verhooging van
55000 fr. aanduidt. De Varsovie zijn onver
anderlijk.
De markt der waarden met gereed geld is
volledig onbeduidend.
De rechtstreeksQhe renten staan onveran
derlijk aan 101,90 voor de 3 1/2. De 3 °/0
heeft aan 93,50, wat zeer duur is, vergele
ken met de 3 °/0 der annuïteitenkas, die aan
91,50 staan en die einde December aan 't
paar zullen uitbetaald worden. Eene voor-
deelige wisseling dus tusschen de twee
tij pen.
De loten der stedenAntwerpen 94 Brus
sel 92. Buurtwegen 103, Gent 1883
96,75; Gent 1880 97,25; Luik 1860
116,50 1874 96,25 1879 95,50.
Men kan van de leening Luik 4 aan
100,05 koopendie titels zijn bij 2 jaar aan 't
paar uitbetaalbaar.
De schuldbrieven der ijzerwegen bren
gen nog min op dan de staatsrenten.
De trams hebben eene gestadige markt.
Men neemt bij voorkeur Madrid's, Praags,
Karkhoff's, Florentin's.
De uitgaaf der schuldbrieven Bahias-Minas
is voor den bank Deltoye eenen bijval ge
weest.
Belangrijke rijzing op de Asturiaansche
der mijnen, op eenen dag op 2750 fr. ge
bracht, hetzij 150 fr. meer in 24 uren.
Men hoogt ook op Dyle-Bacalan 360 fr.
afgedaan. Het dagboek dezer maatschap
pij is, schijnt het, sedert eenigen tijd aan
zienlijk toegenomen.
We vernemen uit goede bron dat de heer
Vanheule, onze welbeminde Burgemeester,
om gezondheidsredenen zijn onslag gegeven
heeft. De heer Vanheule is gedurende vele
jaren een toonbeeld van een eerste magis
traat geweest. Hij heeft aan IJperen, en
zelfs aan het heele arrondissement vele en
onschatbare diensten bewezen; vele werken
werden onder zijn wijs beleid tot stand
gebracht, die eeuwig van zijn uitgelezen be
stuur getuigen zullen en die hem immer als
een groote weldoener van de volkszaak zul
len doen vereeren. Zelfs zijne hardnekkigste
tegenstrevers moeten hem over zijn uitmun
tend bestuurders talent recht laten wederva
ren,
Hij laat dus eene leemte, die het liberalism
zal aan te vullen hebben en die het doer, zal,
hopen wij, op eene wijze waardig van den
uitgelezen aftreder. Uitmuntende en heel be
kwame elementen zijn er genoeg onder de
leiders van 't I.Jpersch liberalism.
Voor wij sluiten brengen wij nogmaals
hulde aan het uitnemend wijs bestuur van
den heer Vanheule en wij bidden hem er den
rechtzinnigsten dank over te willen aanvaar
den van alwie het met de stedelijke welvaart
wel meent. Onze beste wenschen volgen l em
in zijn aftreden.
Wij herinneren dat het avondfeest, door
de maatschappij der Oud-Onderofficieren van
het leger, als maatschappij van Onderlingen
Toen Schimmel aan zijnen oud-patroon
zijn huwelijk aankondigde, wilde M. Grijp-
zout hem eene reusachtige potijze rozesnuif
ten geschenke geven, welke Schimmel ech
ter weigerde. M. Beatus, die zeker afgunstig
was, dat zijn boekhouder meer geluk gehad
had dan hijzelf bij het zoeken eener vrouw,
liet hem heel deftig verstaan dat hij o, o! zoo
spijtig er om was, maar dat het ah, ah! niet
zijn kon, en dat hij niet zinnens was een
gehuwden boekouder langer in huis te
houden. Schimmel antwoordde hem met
veel schalkschheid, dat inderdaad bij een
vrouwlooze patroon een idem komies be
hoorde, iets wat M. Beatus Van Boterham
zoodanig scheel deed zien en zoo afschuwe
lijk tusschen de tanden deed blazen, dat
Schimmel het raadzaam oordeelde ervan
onder te trekken. Hij kon nu immers het
boekhouderschap der firma missen. De .-doe
ning» van Bertine was reeds open en had een
zeer groot getal klanten. De dokter in de
rechten-matroos-plakpapuitvinder zou dus
voortaan op zijn pantoffeltjes leven, iets wat
Bijstand ingericht, haren beschermleden aan
geboden, vastgesteld is op Zondag, 25 dezer,
ten 7 ure 's avonds.
De aantrekkelijkheid van het programma,
het talent der artisten en professors die tot
vertolkers dienen moeten, alles belooft ons
een buitengewoon belangrijk avondfeest.
Men kan van nu af kaarten bekomen:
Voor de voorbelioudene en de eerste plaat
sen, bij den heer Deweerdt, Rijselstraat, Nr
59, en voor de tweede, in het lokaal der
maatschappij, Zwarten Leeuwen in het
Parnassus-Hof.
Op Zondag 18 November 1888, gaf de
maatschappij de Vlaamsche Ster hare twee
de vertooning, samengesteld als volgt
A. Past op de meid, blijspel met zang in
één bedrijf, door P. Kints.
B. Napoléon en Bismarck, blijspel met
zang, door P. Kints.
C. de Violier, blijspel met zang, door Van
Peene.
Het eerst^ dier blijspelen is een stuk, dat
veel zedespreuken en heilzame lessen behelst.
De schrijver schetst er wondergoed de daad
zaken van het dagelijksch leven, toont aan
hoe ikzucht, valschheid en bedrog, de kan
ker der samenleving, den mensch verblindt
en hem afstootelijk maakt in de oogen van
de eerlijke menigte.
Ook hebbende heeren Mailliard, met de
rol van den ouden verliefde; Delmotte, met
die van den rechtvaardigen notaris De
weerdt, met die van den kwezelachtigen
suisse en den vroolijken schildersgast, het
gedacht van den schrijver op eene meester
lijke wijze teruggegeven en het stuk de waar
de weten bij te zetten welke het met recht
verdient.
De heer Wilde, jonge beginneling, heeft
insgelijks getoond dat de Vlaamsche Ster
hem eerstdaags als eenen harer goede too-
neelisten zal m<.>gen rangschikken. Moed dus,
jonge tooneelist, volhard in den weg dien gij
zijt ingeslagen en de maatschappij zal eenen
kunstenaar te meer tellen.
Vergeten wij niet hulde te bewijzen aan
het jonge kind, M. C., dat op zulke doeltref
fende wijze zijne versjes ter gelegenheid van
den naamdag haars ooms opzegde, en aan
Mevr. De Vestel, die de rol der gewaande
kwezelin uitermate goed vertolkt en veel
bijgebracht heeft tot de goede uitvoering van
voorhanden stuk.
Het stuk, getiteld: Napoleon en Bis
marck, is geschreven geweest met het doel
de barbaarsche liefhebberij van hanenge
vechten te bestrijden, die onschuldige dieren
te behoeden tegen de wreedheid van hen die
er behagen in vinden hun bloed nutteloos te
vergieten en den mensch klaar te doen zien
hoe ver de drift van het spel hem misleidt
en zijn ongluk bewerkt.
De drie hoofdrollen zijn gegeven geweest
door de heeren Deweerdt, Creus en Deraedt.
De twee eersten waren oprechte typen van
hoovaardige en hardnekkige hanenkampers.
Niemand beter dan zij waren in staat geweest
die moeilijke rollen op te voeren en dezelve
de noodige waarde bij te zotten.
De heer Deraedt, in zijne rol van vrijzinni
gen en ongeveinsden knecht van Baas Crols,
heeft het publiek menigmaal om zijne kod-
al onze lezers hem voorzeker niet misgun
nen zullen.
Trientje had ook hare wraak. Zij d«ed
door M. Roerstock van den Becrputte den
journalist M. Oscar Chantage en M. de
Sancer-Velle uitnoodigen op eenige fijne
partijtjes. M. Chantage schreef in de Véritê
Artishque en in het letterkundig tijdschrift
Flatria eenige artikels, die aan de kunst
reputatie van M. van Haeren etm fermen
knak toebrachten, daar wie belasttird wordt
er steeds gekleineerd van af kom t, hoe hij
zich cok verdedige en verwere. M.. de San
cer-Velle drong bij den Minister aan, zoodat
Irans van alle vroeger genoten toelagen
verder verstoken bleef, en dat hij, .nu eene
nogal aanzienlijke erfenis hem was te beurt
gevallen, besloot aan de ondankbare kunste
naarsloopbaan vaarwel te zeggen en, om
zijn spijt, zijne droefheid en zijn berouw te
verkroppen, eene reis naar het Zuiden ie
ondernemen.
(Wordt voortgezet.)
—*>ii$2QOOCQa£&i
i .■■■niTmTfiri7iTlT"ir—
