VAN IJPEREN EN HET ARRONDISSEMENT.
Politiek, Nieuws-, Handels- en Annoncenblad.
Eene ontslagene gevangene.
Achtste jaar.
Zaterdag 3n Juni 1893.
Nummer 23.
Zij betalen!
De klopping der Frère-Orbanpartij
te Luik.
Pfoviaciale kiezinuieii.
Abonnementsprijs voorop betaalbaart 3 50 fr. per jaar voor de stad. 3 fr. voor den buiten. Per 6 maanden: 1 fr. 75. Annoncent 15 cent. per drukregel. Rechte
ltjke eerherstellingen: 1 fr. per regel. - Akkoord per jaar of per maand. 10 centiemen per nummer. Afzonderlijke nummers voor artikels, enz. 8 fr. per 100. Alle
berichten van verkoopingen of andere bekendmakingen ten bureele dezer gedrukt worden eens gratis ingelijfd. Deannoncen voor België, ter uitzondering der beide Vlaanderen, alsmede
die voor het buitenland worden ontvangen ioor den Office de Publicité, Magdalenastraat, Brussel. Men wordt verzocht alle hoegenaamde artikels uiterlijk tegen Vrijdag middag vrij ea
onderteek end toe te zenden. Artikelen ongeteekend of personnaliteiten bevattende worden niet opgenomen.
Wij betalen onze scholen
Hoe dikwijls werd dit liedje op alle
"tonen in de katholieke bladen gezon
gen
Maar hoe de wezenlijke toestand
was, wist het publiek niet, wist al
leen zoo menig slachtoffer, zoo menig
katholiek onderwijzer zelf, en als we
door een clericaal blad, het Nieuws
blad van Yperen, eens de waarheid
hooren, dan is dit wel het aanstippen
waard.
Iemand, die blijkbaar goed op de
hoogte van den toestand is en Brecht
teekent. geeft daarin eenige algemee-
ne waarheden ten beste, waarna hij
eenige bijzondere grieven aanhaalt.
Noch het een noch het ander mogen
we den lezer onthouden.
Hij stipt aan dat de onderwijzer
te weinig bezoldigd wordt èn voor
zijne kennis èn voor zijnen arbeid.
Buiten van de priesters, van de
advokaten, van de geneesheeren, van
de leeraars van hoogere en vaa mid
delbare scholen en van sommige in
genieurs word van niemand meer
kennis gevraagd dan vau hem en alle
ambtenaars worden beter betaald
dan hij
En dan de gewichtigheid van
zijn ambt! Rijksontvangers en post
meesters genieten eene heerlijke wed-
Van onder een afdakje haalde zij een paar
armen vol gedroogde bladeren en spreidde
die voor het vuur uit.
Woont ge hier alleen vroeg zij be
schroomd.
Ja, met mijn dochtertje, dat bijna
zeven jaar is, ik verdien den kost met in het
bosch te werken.
Uw man is dood
Ja, antwoordde Fleuriotte, op ruwen
toon, het arme kind heeft geen vader meer;
eenieder heeft zoo zijne verdrietelijkheden.
Ziezoo, uw bed is klaar, hier zijn nog
twee of drie aardappels, die van 't avond
eten overgebleven zijn; het is alles wat ik
u geven kan.
Uit een kamertje slechts door een houten
beschut van de andere gescheiden, liet zich
eene kinderstem hooren.
De kleine is zeker bevreesdik zal
naar haar toegaan en gij zult wel doodaf
zijn; slaap dus wel.
Na gegeten te hebben, strekte de Breta-
gner vrouw zich op haar leger uit en trachtte
te slapen.
Naast haar hoorde zij Fleuriotte op ge
dempte toon met de kleine praten, die door
de komst der vreemde gewekt was. Zij kuste
het en sprak het met allerlei lieve namen
toe, zoo innig en liefderijk, dat het der arme
daar naast wonderlijk te moede werd. Die
teederheid wekte een moederlijk gevoel op
in de borst van haar, die eertijds haar pas-
de omdat zij eene groote verantwoor
delijkheid dragen.
Ja blinkend goud hebben zij on
der hunne hoede en dat is van meer
dere waarde dan gezonde koppen en
levenskrachten, van meerdere waar
de dan gehoorzame kinders en trou
we echtgenooteen waakzame ouders,
van meerdere waarde dan het heil,
het tijdelijke en eeuwige van den
mensch.
De vergelijking alleen doet mij
het hart opbonzen van woede en
verontwaardiging.
Vervolgens bewijst hij met statis
tieken hoe ongezond en rijk aan ziek
tekiemen het lokaal is, waar de on
derwijzer zijn leven moet doorbren
gen. En bitter klinkt het daarop
Offer dan het leven op liet altaar
van het menschenheil en dat der
maatschappijTot belooning wordt
ge door die menschen in den bezem-
hoek dier maatschappijen gedouwen
met een rood lintje op de borst, opdat
ge, als de kalkoen daar mede bezig,
niet van honger, van stoffelijke en
zedelijke uitputting schreeuwen
zoudt
Na te hebben aangetoond dat de
bezoldiging van een bij uitstek nuttig
man als de onderwijzer hooger moest
zijn dan het cijfer waarop ze door
wet en gewoonte bepaald is, richt hij
geborene gewurgd had. De gedachte ging
haar door 't hoofd, dat, als alles anders
geloopen was, haar kloine ook zoowat van
denzelfden leeftijd zou zijn geweest. Bij deze
gedachte en het hooren dier kinderstem
voer haar eene rilling door de leden, een
zachter gevoel doorstroomde dat verbitterde
hart en zij was op het punt om in tranen
uit te barsten.
Kom, lieveling, ga nu slapen. Als ge
zoet zijt, gaan we morgen naar de kermis
van Ste Catherine.
Ste Catherine, dat is immers het feest
voor kleine meisjes, niet
Ja, miju kind.
Is 't waar moeder, dat Ste Catherine
dien dag speelgoed brengt aan de kinderen.
Somtijds.
En hoe komt het dan dat zij hier nooit
iets brengt?
Ja, ziet ge wij wonen te ver af en
daarbij wij zijn arm.
Zoodus zij geeft het alleen aan de
rijken. Waarom? Ik zou toch ook wel speel
goed willen hebben.
Nu, wie weet het! Als ge nu zoet gaat
slapen, brengt zij u morgen misschien ook
wel iets
He, moeder, dan ga ik gauw slapen.
Een oogenblik stille; daarna deed zich
eene lichte geregelde ademhaling hooren.
Het kind was ingeslapen, en met haar de
moeder.
De vreemdelinge alleen sliep niet. Eene
aandoening, btter en zoet tevens, doortin
telde haar geheele wezens, en meer dan ooit
zijne scherpe pen als een dolk op de
borst van de katholieke overheden,
die, beter dan iemand, moesten we
ten dat achterhouden van loon tot de
wraakroepende zonden behoort, en
zegt
Maar als een onderwijzer nu maar
1000 fr. of zelfs maar 700 fr. 's jaars
wint, zooals ik er ken, en velen, en
men komt hem van overheidswege
dan vragen om zich te laten opschrij
ven als lid van het Davidsfonds, van
het St-Vincentiusgenootschap, of an
derszins, zij komen hem eene hijdra-
ge voor de schuttersgilde, voor de
tooneelmaatscliappijzijne aalmoes
voor de kerk afprangelen met de
woorden; Dat moet gij geven, gij
moet leven volgens uwen staat en
hij, die onderwijzer, neemt niet zijne
vuist of den bezemstok en slaat de
dijen diens rondgangers niet paarsch
en blauw, dan is hij een van het
hoogst choor der engelen, een Sera-
phijn
En wat van die overheden ge
zegd, welke 2000 fr. beloven en et-
maar 1400 geven of eenen duts doen
schrijven zwart op wit: Ik onder ge-
teekende verklaar ontvangen te heb
ben de som van 1200 fr. en eene
prop in den mond met het: En wees
maar braaf en zorg maar goed voor
de school; andere meesters winnen
te voren dacht ze aan liaar eigen kind.
De gemoedsstemming duurde voort tot de
zon hare eerste stralen verspreidde. Fleu
riotte sliep nog rustig, met het kind in de
armen, toen zij stilletjes het huis verliet.
Zij richtte hare schreden weer naar Auberive
en liep in een adem voort lot zij de eerste
huizen bereikt had. Nu sloeg zij de eenige
straat, die er was, in en doorliep die lang
zaam, terwijl zij de uithangborden der win
kels oplettend gadesloeg. Eindelijk scheen zij
te vinden wat zij zocht. Zij klopte aan en
een oogenblik daarna werd de deur geopend.
Zij bevond zich in een uitdragerswinkel,
waar, nevens vele andere artikelen, ook
speelgoed te vinden was, dat reeds zijne
frischheid verloren had poppen, arken,
schaapkooien enz. Tot groote verbazing der
winkelierster kocht ze alles, betaalde en
ging heen.
Zij wilde denzelfden weg terugnemen,
dien zij gekomen was, toen zij een hand op
haar schouder voelde leggen. Zij keerde
zich om en sidderde, toen zij tegenover haar
eenen veldwachter zag staan. De ongeluk
kige had er niet aan gedacht, dat het den
ontslagene niet geoorloofd is in de nabijheid
der gevangenis te verblijven.
In plaats van hier rond te loopen, voegde
hij haar op strengen toon toe, moest ge
reeds te Langres zijn, vooruit dus!
Zij wilde zich verantwoorden.... te ver
geefs. In een oogwenk was er eene kar voor
gebracht, hij deed haar instijgen, legde
de zweep over het paard en het ging voort.
De kar rolde hortend en stootend over
nog minder dan gij; ze zouden u nog
kunnen aftrekken en u het leven las
tig maken?
't Is wat schoons, hee, het: Wij
betalen onze scholen
En wat is christelijke liefde een
heerlijk iets!
La Meuse het orgaan van Frère-
Orban schreef maandag 11.:
De liberale associatie werd ge
klopt en wel verslagen. Meer dan
1,300 stemmen hebben de zegepraal
aan de vooruitstrevers gegeven in de
provinciale kiezing.
't Is een feit en we kunnen het
niet loochenen.
Het is eene gevoelige les voor alle
politieke stijfhoofdige mannen, die
zich tegen allen vooruitgang verzet
ten, zooals... Frère inde Kamers
deed.
Laat ons hopen dat die les goede
vruchten zal dragen bij de doctrinaire
luiksche kreeften, die destijds de
progressisten over boord als vuile...
garnaal wierpen.
o
Ziehier den uitslag der provinciale kie
zingen van zondag
den tievrozen weg voort. Zoo zat zij daar,
met bloedend hert, het pak met speelgoed
krampachtig tusschen de vingeren geklemd.
Bij een draai van den weg herkende zij
liet voetpad dat naar bet bosch leidde: haar
hart bonsle en zij smeekte den gendarm
even op te houden, daar zij eene boodschap
had voor Fleuriotte, die ginds woonde. Zij
verzocht er hem zoo dringend om, dat de
veldwachter, die in zijn hart een goed mensch
was, er door geroerd werd. Hij bond het
paard aan een boom vast en volgde haar op
liet voel pad.
Hare gastvrouw van dien nacht was bezig
voor hare deur hout te klieven. Toen zij nu
hare bezoekster onder geleide van een gen
darm zag aaakomen, sloeg zij de handen
ineen van verbazing.
St..., zeide de ontslagene, slaapt de
kleine nog
Ja maar...
Legt dat spel goed dan stilletjes op haar
bedje neer en zeg haar dat Ste Catharine
haar gezonden heeft. Ik was naar Auberive
gegaan om het te koopen, maar het schijnt
dat ik daartoe het recht niet hadmen ge
leidt mij nu naar Langres.
Gerechte Hemelriep Fleuriotte uit.
Nog steeds door haren geleider gevolgd,
kwam zij nu bij het bedje; .legde er pop, ark
en schaapskooi op neer en kuste dan het
armpje dat op het deksel lag
Nu keerde zij zich naar den veldwachter
die zijne oogen wreef, en zeide
Ziezoo, nu kunnen we gaan.
SLOT.
HET WEEKBLAD
i j. i tm a li'!1
"TH WjlTilTf
