VAN IJPEREN EN HET ARRONDISSEMENT. Politiek, Nieuws-, Handels- en Annoncenblad VADER EN SCHOONZOON Elfste jaar. Zaterdag 15" Februari 1896. Nummer 7. Verdedigt U! öflgelooüijk en toch waar. Outvreemding van een half miljoen. Abonnementsprijs voorop betaalbaar 3.00 fr. por jaar voor den buiten. 2.50 fr. voor stad. Per 6 maanden 1 fr. 50. Per 3 maanden 1 fr. Annoncan: 15 cent. per drukregel. Rechterlijke eerherstellingen: 1 fr. per regel. Akkoord per jaar of per maand. 5 centiemen per nummer. Afzonderlijke nummers voor artikels, enz. 4 fr. por 100 Alle berichten van verkoopingen of andere bekendmakingen ten bureele dezer gedrukt worden eens gratis ingelijfd. De annoncen voor België, ter uitzondering dor bei le Vlaanderen, als mede die voor het buitenland worden ontvangen door den Office de Publicité, Magdalenastraat,Brussel. Men wordt verzocht alle hoegenaamde artikels uiterlijk tegen Vrijdag middag vrij en ondefteekendioe te zenden. Artikelen ongeteekend of personnaliteiten bevattende worden niet opgenomen. r t t Liberalen, gij allen, die fier zijt op dien naam, wilt gij er waardig van blijven? Wel, dan is het hoog tijd de handen uit de mouw te steken, u te verdedigen tegen het klerikale adder gebroed. Hoe menig liberaal verschafte tot nu toe niet de broodwinning aan vol bloed klerikalen, door hun postjes in zijne bureelen of werkhuizen te ge ven, ten nadeele van goed gekende vrijzinnigen, tegen wie de kaloten dan in kiezingstijd zeggen: Wat hebt gij nu van de liberalen? Ziet gij met dat dit volk zijne vrienden alleenlijk niet kent, maar ze daarenboven ver acht om echte katholieken in hunne plaats te stellen? Hoe dikwijls reeds werden voor be dieningen van stadgeene ware papen knechten, ja klerikale kiesdravers verkozen hoven trouw strijdende liberalen Men zal mij opwerpen dat het de eer is de liberale partij immer ver draagzaamheid te plegen. Ha, 'takkoord! Maar de verdraag zaamheid wordt hier in deze gevallen heel slecht begrepen en is hoogst misplaatst. Men moest onzes inziens altijd beginnen met zijne vrienden te verdragen en de hand toe te steken het wordt naderhand nog tijd genoeg, zijne vijanden in den bek te loopen. Verdraagzaamheid is menschelijk, schoon en verheven doch wanneer zij zoover gedreven wordt dat men zijn eigen zelfbehoud en het in de weeg schaal brengt, dan moet zij niet Een verhaal uit Bluchers tijd. Eindelijk richtten zich, na bet booren van het geklingel eener bel, aller oogen naar die zijde heen; het kleine scherm werd opge haald; men aanschouwde een tweede scherm, en hiervoor de hooge statige^ge- stalte eens jongen mans, die na eene buiging met edelen zwier en eene stem vol klem een voorafspraak begon te houden. Nadat hij in zijne toespraak eerst de aanwezigen begroet, daarna de aanleiding tot de feest viering herdacht, en verhaald had hoe de overste, om dezen avond Leonore tot eene schoone herinnering te doen zijn, het be sluit had opgevat, de laatste gebeurtenissen der hooggeschatte toeschouwers in levende beelden voor te stellen, zoo had de redenaar nu plan, ten einde de heeren en dames voor elk beeld beter ontvankelijk te maken, elk dier voorstellingen door een toepasselijk ge dicht in te leiden. Na een korte poos, terwijl de grootste stilte in de zaal heerschte, hoorde men de welklinkende stem des deklamators opnieuw in Korner's kernig lied Het volk staat op, de storm breehe slechts goedzakkigheid of lamlendig heid, maar misdaad heeten. Is zelfmoord geene lage, laffe mis daad zooveel tegen de maatschappij als tegen den eigen persoon ge pleegd Welnu, wie zich niet moedig, niet krachtdadig genoeg verdedigt, en daardoor onder de voeten geraakt, heeft zich gezelfmoord, heeft met zich het welzijn en den voorspoed zijner geestverwanten, zijner medeburgers verraden en vernietigd. Alwie den naam van liberaal ver dient is er innig van overtuigd, dat in de vrijzinnige gedachten, in de vrijzinnige politiek de vooruitgang, de verheffing en verdeling van het volk ligt. Welaan, niet meer geaar zeld, het is eene zware plicht, die vrijzinnige gedachten niet alleen te verspreiden, maar aan dezelve ook den stoffelijken steun te geven, die in onze macht is. De klerikalen hebben den oorlog verklaard aan ons bestaan, aan onze levensbelangen zweren wij den duurbaren eed het bedreigde uit al onze krachten te verdedigen. Oog voor oog, tand voor tand Allen, zoovelen wij zijn, bijzonderen en ambtenaren immer, in alles en overal onze vrienden.de vrijzinnigen, voorgetrokken, 'tls recht en plicht. Dat de klerikalen voor hunne voet- likkers zorgen! Laat ons geene slan gen meer aan onze boezem koesteren! Liberalen, verdedigen wij ons, eer het te laat worde. los! Toen hij geëindigd had, werd onder het aanheffen van een marsch, het tweede scherm opgetrokken en men ontwaarde een tooneel vol levendigheid. Hier rukte zich eene vrouw de gouden ketting van den hals, om die aan 't vaderland te offeren; daar hief een jongman den zoo even ontvangen nieu wen uniform opmannen blaakten van geestdrift, eene jeugdige vrouw sloeg, in smart over de scheiding, haren arm nog eenmaal om haren gade, die zich snel weg- spoedde. De gordijn viel, en deelnemende blijken van goedkeuring vielen den vertooners ten deel; doch was bet eerste beeld levendig ge weest, het volgende maakte een ongelijk dieperen, ja een onlzetteden indruk, twee gekwetste krijgslieden, en tusschen hen in eene knielende vrouwengestalte in hagel blank gewaad. Als Engel der Barmhartig heid werd zij door den dichter voorgesteld, en zijne woorden, uit diep gevoel opgeweld, brachten op ol de verzamelden eene ont zaggelijke werking teweeg. De eene krijgsman lag half opgericht, strekte smachtend zijn hand naar den kelk, die de schoone verpleegster met zacht ont fermenden blik zoo even aan de dorstige lip- Ja, 't is ongelooflijk De fransche mole naars koopen hunne tarwe te Antwerpen om die 80 of 100 uren ver in Frankrijk te gaan malen, en dan het meel op de markt van Brussel te gaan verkoopen aan denzelfden prijs als onze belgische molenaars, terwijl het fransch meel nog 2 fr. rechten moet be talen. Maar zooveel te meer is het ongelooflijk, wanneer men overweegt dat de Belgische molens buitengewoon sterk ingericht zijn en meer dan dubbel zooveel kunnen voortbren gen dan Belgie noodig heeft. De Fransche regeering, die eenen taks ge legd heeft van 7 fr. per 100 kilos op de vreem de tarwe geeft aan de molenaars welke hun meel uitvoereD, die zeven franken terug. Doch feitelijk wordt de tarwe in Frank rijk verkocht en verbruikt. Het meel dat naar Belgie terugkeert, om de 7 franken rechten terug te krijgen, is eenvoudig afval van rijst, turksche tarwe rogge met toevoe ging van barijtsulfaat welke 6 franken de 100 kost, te Fleurus, in Belgie gekocht. Alles wordt gemalen en hermalen en ge bleekt door scheikunde bewerkingen, waar het kopersulfaat of blauwe vitriool eene hoofdrol vervult. Ziedaar de walgelijke en schadelijke mengelmoes dat door de fransche molenaars op de belgiesche markt wordt ge bracht aan 12 fr. den zak. Een valsch testament.Wraak eener vrouw.Aanhouding van den beschul digde. La Gazette deelt de volgende in lichtingen mede over een zaak die op dit oogenblik door het parket onderzocht wordt en te Brussel het voorwerp aller gesprek ken is. Eenige jaren geleden woonden in een der rijkste wijken van Brussel twee tachtichjari- ge personen, de heer en mevrouw Goman, verwant met verscheidene voorname families pen des stervenden wapensbroeders gereikt had. Een mat schijnsel der maan verlichtte de deernisweerdige groep en deed inzonder heid de schoonheid van Leonore, want deze stelde de barmhartige engel voor, uitkomen, als ware zij met een hemelreinen glans om straald Aldus gingen in bonte afwisseling ernsti ge en vroolijte beeldeD, meestal uit den laatsten tijd ontleend, de oogen der deelne mende toeschouwers voorbij, slechts een maal, bij de vertooning van een tafereel uit een druk legerkamp, was men hooger, tot den dertigjarigen oorlog, teruggegaan, ten einde de prediking van den kapucien, in Schiller's Wallenstein, beter te kunnen voordragen. Dat was iets voor den ouden Blucher! Met dreunende stem vorderde hij de herhaling van die prediking, schudde daarbij van lachen en gaf toen het teeken tot dealgemeene toejuichingen die lang aan hielden. Den grijzen krijgsheld was nog een bij zondere verassing voorbehouden. Uit zijn onvergetelijk verblijf te Londen, in het jaar te voren, had men een laatste tooneel ont leend, 't was het voor Blucher bekentenis volle oogenblik, toen de prinsregent in den openen zuilengang voor liet paleis, ten aan- van Belgtë, namelijk met die van den hr, de Smet de Naeyer, den huidigen minister van flnanties. De heer en mevrouw Goman leefden zeer afgezonderd en hadden om zoo te zeggen alle betrekkingen met de leden hunner familie afgebroken. Daar zij ziekelijk waren, zochten zij iemand die hun fortuin kon beheeren. Er werd hun een genaamde D... aanbevolen, die pas de studie van een der voornaamste nota rissen der stad verlaten had, in een woord een man die daarvoor gansch geschikt was. D... trad als secretaris beheerder in dienst der ouderlingen. Het duurde niet lang of hij had op hen een grooten invloed en bracht het zoover dat hij zekere vrouw X..., waarmede hij iu kennis was, deed aanvaarden door Mev. Goman als werkvrouw en gezelschaps juffer. Die vrouw, een gewezen liefdadigheidsnon, kon weldra niet meer gemist worden door de oude dame. D. en vrouw X... wisten het zoo ver te brengen dat zij geheel meester speelden over de ouderlingen. Da eerste zorg van bet slim koppel was dan ook zorgvuldig de deur des huizes gesloten te houden voor de zeldzame bloedverwanten die zich soms aanboden. Omtrent twee jaar geleden, overleden de heer en Mevrouw Goman, kort na elkander. Hun geschreven testament werd geopend zij lieten hun geheel fortuin na aan D... De bloedverwanten waren kwaad... nie mand zou lachen met het verlies van een half miljoendoch het testament viel niet te be twisten. Er werd dus geen hoegenaamde aanklacht voor erfdeelroof ingediend, en D... kwam in bézit van het sommeken. Zoo ver stond de zaak, dat is te zeggen dat de familie die te Gent woont, er bijna niet meer over sprak, toen eenige maanden gele deneen der personen die had moeten erven, te Gent het bezoek kreeg van vrouw X die haar, weenende kwam verklaren dat hot ge schreven testament ten huize van M. en Mev. Goman gevonden valsch was en geheel gefa- zien van alle opgetogen toeschouwers, zijn rijk met edelgesteenten versierde beeltenis aan een blauw lint, den voor hem knielen den Blucher aan de borst hechtte. Bluchers persoonlijkheid, ja zijne wezens trekken waren door den voorstellende zoo tot zinsbedrog toe nagebootst, dat bet ge zelschap als eene huivering gevoelde, ais ware er van den oude een ander ik op de wereld Blucher zelf was aanvankelijk spra keloos; de tooneelen van dien dag, toen hij door 't engeleche volk door de ontstuimige levendigheid bijkans verdrongen werd, wa ren hem lang niet meer zoo voor den geest, als hij ze hier aanschouwen mocht,- en eerst toen het gordijn gevallen was, wenkte hij den overste von Hohnegg naderbij te komen, en hem de hand schuddende, zegde hij half ernsiig, half boertend Dank, dank, beste overste, dat was voor mij eene verrassing! Maar, sprak hij levendiger, dien ver- wonschten kerel, dien anderen mij-zelven, dien moet ge me voorstellen, ik ben waarlijk nieuwsgierig hem in zijne eigene gedaante te zien. Hij is Uwer Excellentie niet geheel on bekend, hernam de overste, 't is de luitenant Waldenburg, mijn adjudant 1 W. v HET WEEKBLAD (4® Vervolg. &r*asg>s—

HISTORISCHE KRANTEN

Het weekblad van Ijperen (1886-1906) | 1896 | | pagina 1