VAN IJPEREN EN HET ARRONDISSEMENT.
Politiek, Nieuws-, Handels- en Annoncenblad
VADER EN SCHOONZOON
Elfste jaar.
Zaterdag 15" Februari 1896.
Nummer 7.
Verdedigt U!
öflgelooüijk en toch waar.
Outvreemding van een half miljoen.
Abonnementsprijs voorop betaalbaar 3.00 fr. por jaar voor den buiten. 2.50 fr. voor stad. Per 6 maanden 1 fr. 50. Per 3 maanden 1 fr. Annoncan: 15 cent.
per drukregel. Rechterlijke eerherstellingen: 1 fr. per regel. Akkoord per jaar of per maand. 5 centiemen per nummer. Afzonderlijke nummers voor artikels, enz. 4 fr. por 100
Alle berichten van verkoopingen of andere bekendmakingen ten bureele dezer gedrukt worden eens gratis ingelijfd. De annoncen voor België, ter uitzondering dor bei le Vlaanderen, als
mede die voor het buitenland worden ontvangen door den Office de Publicité, Magdalenastraat,Brussel. Men wordt verzocht alle hoegenaamde artikels uiterlijk tegen Vrijdag middag vrij
en ondefteekendioe te zenden. Artikelen ongeteekend of personnaliteiten bevattende worden niet opgenomen.
r t t
Liberalen, gij allen, die fier zijt op
dien naam, wilt gij er waardig van
blijven? Wel, dan is het hoog tijd de
handen uit de mouw te steken, u te
verdedigen tegen het klerikale adder
gebroed.
Hoe menig liberaal verschafte tot
nu toe niet de broodwinning aan vol
bloed klerikalen, door hun postjes in
zijne bureelen of werkhuizen te ge
ven, ten nadeele van goed gekende
vrijzinnigen, tegen wie de kaloten
dan in kiezingstijd zeggen: Wat hebt
gij nu van de liberalen? Ziet gij met
dat dit volk zijne vrienden alleenlijk
niet kent, maar ze daarenboven ver
acht om echte katholieken in hunne
plaats te stellen?
Hoe dikwijls reeds werden voor be
dieningen van stadgeene ware papen
knechten, ja klerikale kiesdravers
verkozen hoven trouw strijdende
liberalen
Men zal mij opwerpen dat het de
eer is de liberale partij immer ver
draagzaamheid te plegen.
Ha, 'takkoord! Maar de verdraag
zaamheid wordt hier in deze gevallen
heel slecht begrepen en is hoogst
misplaatst. Men moest onzes inziens
altijd beginnen met zijne vrienden te
verdragen en de hand toe te steken
het wordt naderhand nog tijd genoeg,
zijne vijanden in den bek te loopen.
Verdraagzaamheid is menschelijk,
schoon en verheven doch wanneer zij
zoover gedreven wordt dat men zijn
eigen zelfbehoud en het in de weeg
schaal brengt, dan moet zij niet
Een verhaal uit Bluchers tijd.
Eindelijk richtten zich, na bet booren van
het geklingel eener bel, aller oogen naar die
zijde heen; het kleine scherm werd opge
haald; men aanschouwde een tweede
scherm, en hiervoor de hooge statige^ge-
stalte eens jongen mans, die na eene buiging
met edelen zwier en eene stem vol klem
een voorafspraak begon te houden. Nadat
hij in zijne toespraak eerst de aanwezigen
begroet, daarna de aanleiding tot de feest
viering herdacht, en verhaald had hoe de
overste, om dezen avond Leonore tot eene
schoone herinnering te doen zijn, het be
sluit had opgevat, de laatste gebeurtenissen
der hooggeschatte toeschouwers in levende
beelden voor te stellen, zoo had de redenaar
nu plan, ten einde de heeren en dames voor
elk beeld beter ontvankelijk te maken, elk
dier voorstellingen door een toepasselijk ge
dicht in te leiden.
Na een korte poos, terwijl de grootste
stilte in de zaal heerschte, hoorde men de
welklinkende stem des deklamators opnieuw
in Korner's kernig lied
Het volk staat op, de storm breehe
slechts goedzakkigheid of lamlendig
heid, maar misdaad heeten.
Is zelfmoord geene lage, laffe mis
daad zooveel tegen de maatschappij
als tegen den eigen persoon ge
pleegd
Welnu, wie zich niet moedig, niet
krachtdadig genoeg verdedigt, en
daardoor onder de voeten geraakt,
heeft zich gezelfmoord, heeft met zich
het welzijn en den voorspoed zijner
geestverwanten, zijner medeburgers
verraden en vernietigd.
Alwie den naam van liberaal ver
dient is er innig van overtuigd, dat
in de vrijzinnige gedachten, in de
vrijzinnige politiek de vooruitgang,
de verheffing en verdeling van het
volk ligt. Welaan, niet meer geaar
zeld, het is eene zware plicht, die
vrijzinnige gedachten niet alleen te
verspreiden, maar aan dezelve ook
den stoffelijken steun te geven, die in
onze macht is.
De klerikalen hebben den oorlog
verklaard aan ons bestaan, aan onze
levensbelangen zweren wij den
duurbaren eed het bedreigde uit al
onze krachten te verdedigen.
Oog voor oog, tand voor tand
Allen, zoovelen wij zijn, bijzonderen
en ambtenaren immer, in alles en
overal onze vrienden.de vrijzinnigen,
voorgetrokken, 'tls recht en plicht.
Dat de klerikalen voor hunne voet-
likkers zorgen! Laat ons geene slan
gen meer aan onze boezem koesteren!
Liberalen, verdedigen wij ons, eer
het te laat worde.
los!
Toen hij geëindigd had, werd onder het
aanheffen van een marsch, het tweede
scherm opgetrokken en men ontwaarde een
tooneel vol levendigheid. Hier rukte zich
eene vrouw de gouden ketting van den hals,
om die aan 't vaderland te offeren; daar hief
een jongman den zoo even ontvangen nieu
wen uniform opmannen blaakten van
geestdrift, eene jeugdige vrouw sloeg, in
smart over de scheiding, haren arm nog
eenmaal om haren gade, die zich snel weg-
spoedde.
De gordijn viel, en deelnemende blijken
van goedkeuring vielen den vertooners ten
deel; doch was bet eerste beeld levendig ge
weest, het volgende maakte een ongelijk
dieperen, ja een onlzetteden indruk, twee
gekwetste krijgslieden, en tusschen hen in
eene knielende vrouwengestalte in hagel
blank gewaad. Als Engel der Barmhartig
heid werd zij door den dichter voorgesteld,
en zijne woorden, uit diep gevoel opgeweld,
brachten op ol de verzamelden eene ont
zaggelijke werking teweeg.
De eene krijgsman lag half opgericht,
strekte smachtend zijn hand naar den kelk,
die de schoone verpleegster met zacht ont
fermenden blik zoo even aan de dorstige lip-
Ja, 't is ongelooflijk De fransche mole
naars koopen hunne tarwe te Antwerpen om
die 80 of 100 uren ver in Frankrijk te gaan
malen, en dan het meel op de markt van
Brussel te gaan verkoopen aan denzelfden
prijs als onze belgische molenaars, terwijl
het fransch meel nog 2 fr. rechten moet be
talen.
Maar zooveel te meer is het ongelooflijk,
wanneer men overweegt dat de Belgische
molens buitengewoon sterk ingericht zijn en
meer dan dubbel zooveel kunnen voortbren
gen dan Belgie noodig heeft.
De Fransche regeering, die eenen taks ge
legd heeft van 7 fr. per 100 kilos op de vreem
de tarwe geeft aan de molenaars welke hun
meel uitvoereD, die zeven franken terug.
Doch feitelijk wordt de tarwe in Frank
rijk verkocht en verbruikt. Het meel dat
naar Belgie terugkeert, om de 7 franken
rechten terug te krijgen, is eenvoudig afval
van rijst, turksche tarwe rogge met toevoe
ging van barijtsulfaat welke 6 franken de
100 kost, te Fleurus, in Belgie gekocht.
Alles wordt gemalen en hermalen en ge
bleekt door scheikunde bewerkingen, waar
het kopersulfaat of blauwe vitriool eene
hoofdrol vervult. Ziedaar de walgelijke en
schadelijke mengelmoes dat door de fransche
molenaars op de belgiesche markt wordt ge
bracht aan 12 fr. den zak.
Een valsch testament.Wraak eener
vrouw.Aanhouding van den beschul
digde. La Gazette deelt de volgende in
lichtingen mede over een zaak die op dit
oogenblik door het parket onderzocht wordt
en te Brussel het voorwerp aller gesprek
ken is.
Eenige jaren geleden woonden in een der
rijkste wijken van Brussel twee tachtichjari-
ge personen, de heer en mevrouw Goman,
verwant met verscheidene voorname families
pen des stervenden wapensbroeders gereikt
had. Een mat schijnsel der maan verlichtte
de deernisweerdige groep en deed inzonder
heid de schoonheid van Leonore, want deze
stelde de barmhartige engel voor, uitkomen,
als ware zij met een hemelreinen glans om
straald
Aldus gingen in bonte afwisseling ernsti
ge en vroolijte beeldeD, meestal uit den
laatsten tijd ontleend, de oogen der deelne
mende toeschouwers voorbij, slechts een
maal, bij de vertooning van een tafereel uit
een druk legerkamp, was men hooger, tot
den dertigjarigen oorlog, teruggegaan, ten
einde de prediking van den kapucien, in
Schiller's Wallenstein, beter te kunnen
voordragen. Dat was iets voor den ouden
Blucher! Met dreunende stem vorderde hij
de herhaling van die prediking, schudde
daarbij van lachen en gaf toen het teeken
tot dealgemeene toejuichingen die lang aan
hielden.
Den grijzen krijgsheld was nog een bij
zondere verassing voorbehouden. Uit zijn
onvergetelijk verblijf te Londen, in het jaar
te voren, had men een laatste tooneel ont
leend, 't was het voor Blucher bekentenis
volle oogenblik, toen de prinsregent in den
openen zuilengang voor liet paleis, ten aan-
van Belgtë, namelijk met die van den hr,
de Smet de Naeyer, den huidigen minister
van flnanties.
De heer en mevrouw Goman leefden zeer
afgezonderd en hadden om zoo te zeggen alle
betrekkingen met de leden hunner familie
afgebroken.
Daar zij ziekelijk waren, zochten zij
iemand die hun fortuin kon beheeren. Er
werd hun een genaamde D... aanbevolen, die
pas de studie van een der voornaamste nota
rissen der stad verlaten had, in een woord
een man die daarvoor gansch geschikt was.
D... trad als secretaris beheerder in dienst
der ouderlingen. Het duurde niet lang of hij
had op hen een grooten invloed en bracht het
zoover dat hij zekere vrouw X..., waarmede
hij iu kennis was, deed aanvaarden door
Mev. Goman als werkvrouw en gezelschaps
juffer.
Die vrouw, een gewezen liefdadigheidsnon,
kon weldra niet meer gemist worden door
de oude dame.
D. en vrouw X... wisten het zoo ver te
brengen dat zij geheel meester speelden over
de ouderlingen. Da eerste zorg van bet slim
koppel was dan ook zorgvuldig de deur des
huizes gesloten te houden voor de zeldzame
bloedverwanten die zich soms aanboden.
Omtrent twee jaar geleden, overleden de
heer en Mevrouw Goman, kort na elkander.
Hun geschreven testament werd geopend
zij lieten hun geheel fortuin na aan D...
De bloedverwanten waren kwaad... nie
mand zou lachen met het verlies van een half
miljoendoch het testament viel niet te be
twisten. Er werd dus geen hoegenaamde
aanklacht voor erfdeelroof ingediend, en D...
kwam in bézit van het sommeken.
Zoo ver stond de zaak, dat is te zeggen dat
de familie die te Gent woont, er bijna niet
meer over sprak, toen eenige maanden gele
deneen der personen die had moeten erven, te
Gent het bezoek kreeg van vrouw X die
haar, weenende kwam verklaren dat hot ge
schreven testament ten huize van M. en Mev.
Goman gevonden valsch was en geheel gefa-
zien van alle opgetogen toeschouwers, zijn
rijk met edelgesteenten versierde beeltenis
aan een blauw lint, den voor hem knielen
den Blucher aan de borst hechtte.
Bluchers persoonlijkheid, ja zijne wezens
trekken waren door den voorstellende zoo
tot zinsbedrog toe nagebootst, dat bet ge
zelschap als eene huivering gevoelde, ais
ware er van den oude een ander ik op de
wereld Blucher zelf was aanvankelijk spra
keloos; de tooneelen van dien dag, toen hij
door 't engeleche volk door de ontstuimige
levendigheid bijkans verdrongen werd, wa
ren hem lang niet meer zoo voor den geest,
als hij ze hier aanschouwen mocht,- en eerst
toen het gordijn gevallen was, wenkte hij
den overste von Hohnegg naderbij te komen,
en hem de hand schuddende, zegde hij half
ernsiig, half boertend
Dank, dank, beste overste, dat was voor
mij eene verrassing!
Maar, sprak hij levendiger, dien ver-
wonschten kerel, dien anderen mij-zelven,
dien moet ge me voorstellen, ik ben waarlijk
nieuwsgierig hem in zijne eigene gedaante
te zien.
Hij is Uwer Excellentie niet geheel on
bekend, hernam de overste, 't is de luitenant
Waldenburg, mijn adjudant 1 W. v
HET WEEKBLAD
(4® Vervolg.
&r*asg>s—