ÏAN YPEREN EN HET ARRONDISSEMENT. Politiek, Nieuws- en Handels Annoncenblad. Bericht. Philips van Artevelde. Twintigste jaar. Zaterdag 17 November 1906. Nummer 46. De personen die een abonnement nemen aan ons blad voor 1907 zullen van heden tot nieuwjaar het blad gratis ontvan gen. De abonnementsprijs voor dit jaar is slechts 2.50 voor stad. 3 fr. voor de vreemde. Wij moedigen alle le zers aan dit blad te ver spreiden. Hatelijke laster, jy Abonnementsprijs voorop betaalbaar 3.00 fr. par jaar voor den buitan, 2.50 fr. voor stad. Per 6 maanden 1 fr, 50 Per 3 maanden 1 fr. Annoncen 15 cent. per drukregel. Rechterlijke eerherstellingen 1 fr. per regel. Akkoord per jaar of per maand. 5 centiemen per nummer. Afzonderlijke nummers voor artikels, enz. 4. fr. per 100 Alle berichten van verknopingen of andere bekendmakingen ten bureele dezer gedrukt worden eens gratis ingelijfd. De annoncen voor België, ter uitzondering der beide Vlaanderen, als mede die voor liet buitonland worden ontvangen door den Office de Publïcilé, Magdalenastraat. Brussel. Men wordt verzocht alle hoegenaamde artikels uiteliijk tegeü VfjJdajjMfldag vrtf en onderteekend toe te zenden. Artikelen ongeteekend of personnaliteiten bevattende worden niet opgenomen. Niet tegenstaande M. Jan Van Rijs- wijck sedert ongeveer cene maand overleden is, doet zekere klerikale pers voort met veel lawijd te maken rond het graf van den oud-burgemeester van Antwerpen. Samen builende, doen al de sakristij bachibouzoucks hun best om ter meest dit groot aandenken le bevuilen en met vuile schuppen modder bedekt men de pasgesloten doodskist. Een dagblad van St Nikolaas, Het land van Waas, schittert bijzonderlijk in dit afstootelijk concert, ziehier, inderdaad, het verfoeilijk artikel in het nummer van zoudag 14 October verschenen. Hoe men een geus begraaft. Kort geleden stierf to Antwerpen een anti-klerikaal van belang. Langentijd was hij ziek geweest, graag, zeer gretig zelfs, zou Lij de gezondheid van de heilige maagd Maria wilhn terugkrijgen hebben; ton dien einde zag men bem verscheidene malen te Scherpenheuvel, Geschiedkundige Romax. Ik geloof dat gij u te veel geluk in eens voorspielt- wedervoer de Ruwaard het hoofd schuddend. - Maar wijl gij evenals talrijke schepen denkt dat, door den' vrede, het welzijn van Vlaanderen grootelyks zou bevorderd worden en dat (ovens het heil onzer kinderen er van afhangt, wil ik eene toenadering met den graaf beproeven. Mis lukt de poging, zoo is er nog niets verloren en men zal ons in geenen gevalle de verant woordelijkheid van den oorlóg kunnen op dringen, Reeds morgen zal ik de afgevaar digden van de drie leden des lands te Gent beroepen en intusschen onderzoeken op welke wijze wij hel best ons doel zullen be reiken. Ten gevolge vam dit onderhoud werd eeni- ge dagen later, in de vergadering der gevol machtigden van Gent, Brugge en I<-per be sloten eenen bode naar' den Frauschen ko- godvruchtig geknield voor het graliebeeld van de heilige moeder, zijn gebed werd niet ingewilligd, zijne ziekte deed steeds rasser vooruitgang cn welhaast was alle h op op horstel verloren. 't Schijnt dat de ziéke zijné vroegere gevoelens ingezien zich zou gebiecht hebben zoo zijne familie en zijne vrienden den priester niet van het ziekbed van den lijder gehouden hadden. Wat ervan zij', bij stierf zonderde hulp der heilige kerk, hij stierf als vrijmetselaar, en zou ingevolge zij-nen laatsten wil zeggen sommigen als vrijmetselaar zonder welkdanig ken toeken ter aarde besteld worden. Gp de praatlijkbaar waarop- het lijk ten toongesteld wierd, prijkte het ken- teeken der Loge. 'b Was reeds een uitdruk kelijke wensch des stervenden. Zoo is het dat men in het atithklerikaal kamp den laatsten wil der vrienden eerbiedigt. Eerste punt De stad Antwerpen de geuzen zóu aan haar opperhoofd een uiterste en groot- sebe eer bewijzenzoo zouden toonen dat zij anders als de katholieken konden! en daarom moesten' zij hulp hebben van katholieken zoowel als van liberalen om eene begrafenis boven alle gedacht te doen. Zij zouden het lijk op eene kar zetten, waar van zij een dood wagen gingen maken Hebt gij reeds een doode hond gezien die men in eenen put wil delven? Dan hebt gij misschien den eigenaar gezien, met de tranen in d'oogen, zich van het geliefkoosde dier ontlasten, door het in de vuil kar ie werpen met tegenzin. Dit schouwspel kwam ons voor den geest Lij de teraardshdling van den antwerpschen geus. De geuzen vonden niets beters dan eenè kar van den openbaren zuiveringsdienst, en bobben dus het lijk op eene mestkar gelegd, en vooruit naar den put! gelijk men doet met een dooie hond. Tweede punt! Da mestkar moest zoo schitterend moge lijk opgezet worden ning te Senlis te sturen ten einde hem- te verzoeken als bemiddelaar tusschea den graaf van Vlaanderen en zijne onderdanen op te treden. Het Vlaamsche volk, zoo luidde de brief, dio m -n Karei VI deed ge- wordeD, was g 'woon iu alie zware ge schillen zijne toevlucht tot den koning van Frankrijk te nemeu wijl hij, als opperheer, recht had op den eerbied en de gehoorzaam heid zijn< r onderdai on. Het hoopte dat de vo:st, inde tegenwoordige omstandigheden, zijne bemiddeling insgelijks niet zou weige ren maar zijn gezag zou aanwenden om alles op het minzaamste bij te leggen. Kwam door zijne tusscbenkomst de vrede tot stand of hielp hij den graaf niet in zijnen strijd tegeD de Vlamingen, dan zou ien zij ook, hun vroeger gedrag getrouw, de stipte on zijdigheid behouden iu den oorlog tusschen Frankrijk en Engeland. Verwachtten de afgevaardigden der ste den wonderen van deze voorstellen, de Ru waard deelde geenszins hunne begoocheling en de gebourteniss n bevestigden ten- volle zijne zienswijze. Dagen, weken gingen voor- Een weesmeisje wierd aangeduid om op den voorkant van de kar te zitten en er de ontroostbare maagd van Antwerpen te ver beelden. Niettegenstaande de stad sinds maanden niets meer te zien had met den afgestorvene, en dat bijgevolg het beter geweest ware, om geene voorgaande te maken, van geene begrafeniskosten te doen, en die duizende franks aan nuttiger werken te besteden. En nu: over wien moest zij weenen? Dood, alles is dood, zeggen de geuzen. Indien het zoo was moesten zij zich ver lustigen, want dan was hun vriend verlost van zijn lijden en zijne ellenden. Dood, alles is doodl waarom dan zooveel eer en hulde brengen aan het stoffelijke over schot? Tusschen dit en datgene van een dooden hond is er geen verschil. Een blad' uit Brussel vraagt nopens die weenende antwerpsche maagd, wat de geu zen der hoofdstad vóór den lijkwagen zouden plaatsen, bij het afsterven een hunner hoofden St Micbiel, de aar tsengel, patroon der stad, zullen zij niet willen! wie zullen zij dan nemen? 'tzal misschien mannekenpis zijn?" Derde punt! v» De vreemde maagd, zeggen wij, was een weesmeisje 1 vteendezij misschien, om dat de afgestorvene medegegolpen had uit haar jeugdig hart de kiemen der deugd te rukken (in andere woorden eene H.....) en er de toorts van het geloof uit te dooven Als bewijs hetgene voorgevallen is in de kerk der Rekoietten, naar het verhaal der dagbladen Zekere dame kwam uit de kerk en ontmoette aan de derir een groep kinders, jongens en meisjes, die kwamen schreeuwen en li uilen in de kerk en de ge- loovigen storen in hunne gebeden, De dame zegde kinders gij moogt zulks niet doen weet gij niet dat Jesus, God van hemel en aarde, zich ginder in het tabernakel bevindt «"Oh! schreeuwden de kinders, er is geen God Wie heeft het u geleerd hernam de dame. De schoolmeester was het antwoord. En hij heeft ook gezegd dat O. L. V. maar eene popis, en dat de vrouwen welke naar bij eer men iets van1 de boodschap of den drager vernam. Dan eindelij» bracht een hespieder Artevelde de tijding dat de brieven der Vlamingen, iu het hof voorgelezen, met eenen langen spotlach onthaald waren ge worden en dat men den zendeling in de ge vangenis had geworpen, Het nieuws dezer'onkiesche en laakbare handelwijze werd door de eeiien met ver ontwaardiging,door de anderen met droef heid onthaald. Lente en Kerste en met haar talrijke vrouwen waren ontroost baar. Zij voorzagen het oogenblik waarop het Fransche leger, na de Vlaamsohe ben den verpletterd te hebber?,- plunderend, roovend, moordend en niets eerbiedigend, zjch als een alvernielende zwerm over Vlaanderen zou verspreiden, de afgevaar digden der steden ea de legeroversten daarentegen waren woedeüd als zij het schandelijk gedrag, van's konings raads- heeren' Vernamen. Sommigen wilden zelfs onverwijld naar het Zuiden' rukken en de Franschen op het lijf vallen om hun den" tijd niet te laten zich tot tegenweer gereed de kerk gaan Hzijn i Misschien zegden wij hooger was dit wee- nend meisje een dier ongelukkigen, uit wier hart de geuzen van Antwerpen alle godsdienstgevoel gerukt hebben. Eu dan, had zij reden om te schreien Vierde punt De geus werd in de aarde gestopt gelijk een hond. Wat kunnen heden de uittërlijke praal en de lijkreden uitgesproken op zijn graf hem doen Zijne stof ontbindt zich als dit van een beest 1 welk drollig gezrëht zal hij getrokken hebben bij het bestadigen van het bestaan eener eeuwigheid 1 een God, die hem rekening zal vragen zijner daden De geloovige, integendeel, sterft ge rust met de zekerheid van zijne belooning te gaan ontvangen Hij heeft de vaste hoop dat zijn lichaam op een glorierijken dag uit het graf zal verrijzen, om niet meer te lijden, noch tot stof tefüg te keeren, maar om onafscheidbaar aan de ziel te blijven in eene gelukzalige onsterfelijkheid In hetzelfde nummer waarin die eerloos heid verscheeD, strekt zich bij verscheidene kolommen, den lof uit van Mgr. Stillemans. Die onverteerbare proza is bekroond door het wapen van den bisschop van Gent, met de volgende woorden in het ondervak vivat Jesus. Eu 't is in naam van Jesus dat men der- dergelijke laagheden schrijft, 't ziju deze mannen die de christelijke weldadigheid, de verdraagzaamheid en den eerbied voor den evennaaste. Treurige geestestoestand Ziedaar een staaltje van wat in het bin nenste der papen omgaat. Dat een burger eerlijk zij, dat hij een der geleerdste bur gers zij van België, zooais het met M. Van Rijswijck het geval was, en uitstekende diensten aan het algemeene bewezen hebbe, alles baat niet. Het zwart gebroed spaart niemand, wanneer men zijn winkel niet laat draaien. En spijts de jakhalzen die zich op een nog niet koudgeworden lijk wierpen, zijn er toch eerlijke katholieken opgetreden om de nagedachtenis van den grooten ant werpschen burgemeester te vereeren. te maken. Zij spraken van niet minder dan den koning te Senlis op te lichten, hem gevankelijk naar Vlaanderen te voe-, ren en hem daar tot eenen gunstigen vrede te dwingen. Artevelde had moeite genoeg om het buitensporige en het onmogelijke van zulk besluit té doen begrijpen, want de opgewondenheid der Vlamingen was te groot dan dat zij onmiddelijk de roeke loosheid en de ongerijmdheid van hun ontwerp zouden inzien. Naar mijn oordeel, sprak de Ruwaard op eenen hevigen uitval van den voorsche pen, Gozewijn, Muiaert, antwoordende, «dienden wij geheel en al met Frankrijk af te breken en ons voor goed aan Engeland te hechten,... Hetzelfde stelsel dat den betreurden Jacob van Artevelde deed bozwijkeu en dat mijn eigen vader hem zoo dringend afraadde. Pasop, Ruwaard, gij speelt met vuurberispte voorzichtig Simon van Vaernewijck. WóMt voortgezet.) itiuimiïiÉmMMtifi WEEKBLAD umm vggranaiisav ■•afiSgR EB55S8 (72" Vervolg). aui

HISTORISCHE KRANTEN

Het weekblad van Ijperen (1886-1906) | 1906 | | pagina 1