- r_--y-g-wri V 1
i r
kf 1
|r -
Vint la guerre. Comme beaucoup de nous,
Albert Van Egroo, s'était réfugié en France
avec sa familie. Pendant les premiers mois de
son exil, l'artiste musicien ne parvint pas a
surmonter l'efïet d'une grande dépression
morale provoquée par le souvenir pénible de
son pays envahi, de sa ville natale détruite et
presque rasée. Peu a peu cependant sa
volonté tenace eut raison de ses nerfs et un
beau jour, l'instrument sortit de l'étui.
C'est a 1'occasion d'un service solennel dans
la cathédrale de Dieppe et auquel, notre
directeur avait prêté son concours, que son
talent de violoniste fut remarqué par les
auditeurs. Ce fut le début de son succès en
France il eut vite autant d'élèves qu'il ne put
en accepter'; l'orchestre du Casino de Dieppe
fut mis sous sa direction le lycée de la mème
ville le regut comme professeur plus tard, le
gouvernement franqais en récompense du
concours toujours gracieux qu'il piêiait a
toutes les fêtes patriotiques ou de bienfaisance,
l'honora des palmes d'officier d'académie.
Dieppe, plage fréquentée surtout par les
artistes parisiens, fournit a Van Egroo l'occa-
sion de frayer les compositeurs francais en
vogue et de se documenter davantage sur tout
ce qui touche l'art musical. Quand la guerre
prit fin, Van Egroo toujours a Dieppe, jouis
sait de la plénitude de ses moyens d'artiste et
sa réputation d'autre part, lui assurait sous le
rapport matériel, une situation trés aisée
outre une fortune en perspective.
Vers le milieu de l'année 1923, les bati-
ments de notre école de musique reconstruits
et meublés, la ville décida de rernettre l'école
en activité et d'en confier la direction au con-
citoyen, le professeur Albert Van Egroo.
Celui ci, malgré le superbe avenir qui l'atten-
dait en France, sollicité par des amis et
admirateurs Yprois, ne put refuser sa contri
bution au relèvement moral de sa ville sortant
de ses ruines. Nommé directeur le 29 décem-
bre 1923, il rentra définitivement a Ypres aux
vacances de Paques et s'attela a la reorgani
sation des cours de l'école.
Aidé dans sa tache par un personnel ensei-
gnant conscient de ses devoirs, il porta trés
rapidement l'enseignement de la musique a un
degré de perfectionnement dépassant r. os
espérances.
Vous n'aveq hélas cher et regretté direc
teur, pu jouir longtemps dü fruit de votre
travail des jours sombres sont venus gater
votre bonheur au milieu de votre famiile, au
milieu de vos 23o élèves votre santé précaire
dans ces derniers temps, sans pouvoir domi-
ner votre forte volonté, limitait cependant
vos moyens. Entre votre désir de vous con-
sacrer a l'éducation de vos élèves et l'impuis
sance a laquelle vous réduisait petit a petit,
une maladie qui ne pardonne pas, la lutte a
dü être apre et dure. Tous nos espoirs de
vous voir cheminer vers un rétabiissement
complet ont été brusquement déqus nos
cceurs saignent lorsque nous nous rendons
compte de l'immensité de la perte que nous
venons d'éprouver par votre déiès si pré-
maturé.
Vous emportez les regrets amers de ceux
qui ont eu" le plaisir de vous connaitre, d'ap-
précier votre caractère et de vous. aimer
que ce soit une légère consolation pour votre
famiile éplorée.
Dormez en paix, cher ami Van Egroo,
votre souvenir restera dans notre mémoire.
Adieu
Discours de M. Eug. Van Elslande
Officier d'Académie
Directeur de la Société Royale Philkarmonique
de Poperinghe.
Au nom de la Société Royale Phïlharmo-
nique de Poperinghe et en mon nom person
nel, qu'il me soit permis de dire un suprème
adieu a celui qui fut mon collègue, mon bon
camarade, mon grand ami. J'ai appris a le
connaitre intimement, a l'apprécier comme
artiste pendant la grande tourmente alors
que nous étions tous deux en exil a Dieppe.
C'est la-bas que j'ai pu, dans maintes solen-
nités musicales, connaitre, non seulement son
beau talent de virtuose, mais surtout, la grande
étendue de ses connaissances musicales. Les
grands classiques, les romantiques, ainsi que
lej compositeurs contemporains lui étaient
familiers. II était aussi modeste que grand
musicien. Comme directeur de l'Académie de
musique d'Ypres, il fit faire a eet établisse
ment des progrès considérables.
Aussi notre chère ville d'Ypres perd en
vous, mon bien cher Albert, un de ses plus
talentueux enfants.
Moi je perds en vous un trés estimé
Collègue et le plus précieux des amis.
Du plus profond et de tout mon cceur, mon
bien cher et grand ami, je vous dis Adieu
Redevoering van den feeer Airné Gruwez
Voorzitter der Harmonie Ypriana
Mijne Heeren, Beste Vrienden,
Namens de Muziekmaatschappij «Ypriana»
en in het bijzonder namens hare Harmonie-
Afdeeling, sluit ik mij aan bij de dankbare
hulde die aan onzen diepbetreurden Bestuur
der wordt gebracht.
Toen we Vrijdag morgen het smartelijk
overlijden van Albert Van Egroo vernamen
heerschte in onze stad een werkelijke versla
genheid.
Hij telde er slechts vrienden, zooals dit
trouwens overal het geval was waar men hem
kende. Het was een verlichte geest, een
rechtschapen man met een hart dat steeds
bereid was van zijn gaven mede te deelen.
Allen voelen we hoe groot het verlies is dat
onze Maatschappij, onze stad zullen lijden.
Een bewonderenswaardig leven van arbeid
en toewijding, een werkzaamheid geleid door
een geestdrift en een prachtig streven naar
een verheven ideaal, hadden van Albert Van
Egroo een vooruitstaand man gemaakt die
eerbied afdwong en zich aan de herinnering
opdrong.
Zijn bijzonder en openbaar leven hadden
hem de groote achting doen verdienen waar
mede hij omringd was.
Als Bestuurder onzer Harmonie, waaraan
een zware verantwoordelijkheid verbonden is,
vervulde hij een groote, overwegende rol en
hij volbracht zijn lastige taak met een plicht
besef die zijn geestesscherpte en zijn arbeids
kracht meer en meer deden waardeeren.
Met uiterst veel aandacht werd steeds naar
Albert Van Egroo geluisterd in alle omstan
digheden konden wij ons rekenschap geven
hoe gewetensvol, met welk ongeëvenaard
talent, met welke verkleefdheid, met welke
nooit falende bedrijvigheid hij het kiesche
ambt vervulde dat hem w s toevertrouwd.
Allen, Mijne Heeren, Beste Vrienden, hebt
gij weten naar waarde te schatten hoezeer de
aanminnigheid van zijn karakter hartelijkheid
bijbracht in zijn omgang met allen die hem
kenden.
Te recht mocht men van Albert Van Egroo
zeggen dat een edel gemoed dien grooten
burger, dien knappen, nooit volprezen kunste
naar bezielde dat zijn levendige en zoo uit
gesproken persoonlijkheid, vol levenslust,
rechtzinnigheid en oprechtheid, zijn blik tinte
lend van geest en goedheid en fijn blijmoe
dige en vroolijke glimlach al zijn muzikanten
en leerlingen hebben bekoord.
Hij was toch zoo geren gezien zegt het
dankbare volk, en dit is wel de schoonste
hulde die men Albert Van Egroo brengen kan.
Een Meester was het, in den vollen zin
des woords en zijn zoo vroegtijdig verdwijnen
zal hier een leemte laten waarvan we thans de
volle dracht nog niet kunnen beseffen.
Echte tranen werden door ons allen gestort
bij het pijnlijk, onherstelbaar verlies dat we
zoo onverwacht komen te onderstaan
Aan de dierbare echtgenoote van onzen
diepbetreurden Bestuurder, aan zijn teerge
liefde dochter, aan zijn zeer verkleefden
broeder onze goede en trouwe vriend
Georges aan zijn zuster, aan al zijn be
droefde naastbestaanden, gaan op dit oogen-
blik onze gevoelens van innige deelneming.
Hun troost, zooals de onze, beruste in de
verzekering dat 't den Almachtige behaagde
te bekronen dat voorbeeldig leven van werk,
van opoffering, dat leven van liefde
Diep buigen we ons voor de gedachtenis
van den edelen kunstenaar Albert Van Egroo
aan hem zullen we een onuitwischbaar aan
denken bewaren
Begrafenis var» dsn Heer*
Maurice OU8VSOK1YIEE8
Dinsdag 1 1. had, in de Parochiale Kerk
van Brielen, de plechtige lijkdienst plaats
van Mijnheer Maurice Dumortier, die op
Vrijdag 3i Mei, in den bloei van zijn leven,
aan de liefde der zijnen ontrukt werd. Een
overgroote menigte vrienden en kennissen,
had er aan gehouden de plechtigheid bij te
wonen en den dierbaren afgestorvene, wiens
vroegtijdig heengaan alom betreurd wordt,
een laatsten blijk van genegenheid te betuigen.
Een talrijke afvaardiging der Handboogmaat
schappij Yper- Hoekje met vaandel,
woonde eveneens de begrafenis bij en de
Heer René Schmidt, eere - voorzitter der
maatschappij, bracht in naam der leden een
roerende hulde aan de dierbare nagedachtenis
van den aangenamen en trouwen vriend, van
den rechtschapen en eerlijken koopman en
vooral van den ijverigen en gedienstigen
lokaalhouder der maatschappij Yper - Hoekje.
Redevoering van den heer René Schmidt
Damen en Heeren,
Vooraleer dit graf te verlaten aanzie ik het
als een plicht in naam der Handboogmaat
schappij Yper-Hoekje een laatste maar
welverdiende hulde te bewijzen aan onzen
diepbetreurden vriend-
Het was zoo droevig toen plotseling de
tragische doodmare door de stad vloog «Heer
Maurice Dumortier is overleden
Deze dood zoo verrassend, zoo vroegtijdig,
heeft ons allen diep getroffen, de dierbare
afgestorvene genoot aller achting, niet alleen
in ons midden, maar overal waar men hem
kende.
Reeds van in zijne kinderjaren had hij het
handboogschieten gewaardeerd als zijnde een
der deftigste vermaken. In 't jaar 1899 werd
hij als lid der Maatschappij opgenomen en
wist zich weldra door zijne behendigheid te
laten waardeeren. Later volgde hij zijne
Ouders op in het lokaal. Hoe gedienstig, aan
genaam en gezellig het er altijd was, hoef ik
hier niet breedvoerig uit te leggen, U allen
zijt er immers ooggetuige van geweest.
Als lid deed hij alles wat mogelijk was om
hier ter stede zooals in het omliggende de
faam onzer maatschappij te laten kennen en
in eere te houden.
Bij slecht zoowel als bij goed weder, altijd
was op de bres.
Wij weten het, dierbare vriend Maurice,
de hulde die wij U hier brengen, als laatste
afscheidsgroet, kan in geene mate uwe ver
diensten beantwoorden, maar de enkele woor
den die wij U hier toesturen komen uit het
hart onzer leden, want in U verliezen wij een
goeden medewerker en trouwen vriend.
Ja, wij vereenigen onze gevoelens aan de
droefheid en tranen uwer echtgenoote en
geliefde kinders, op hen zullen wij de genegen
heid overdragen welke wij gevoelden voor
haar echtgenoot voor hun vader en dat
het voor hen een troost mochte wezen te
weten hoeveel wij in hun leed deelen.
En aan U, Maurice, dierbare afgestor
vene, betuigen wij onze innige gehechtheid en
brengen I' hier een diep Vaarwel,Vaarwel!
Aan zijne bedroefde weduwe en kinderen,
aan zijne geachte familie biedt Het Yper-
sche de uitdrukking zijner oprechte deel
neming.
c
