IN DEN STORM
30-7-1932 biet Yp&rfsche - 2e .Bijvoegsel-JLjcl Irtegfion d' Ypres N°17
STAD YPER, St-Jacobstraat (dicht bij de Gr. Markt)
Dancing Victoria—Ralace
De Lustige Pierrots uit Antwerpen
Mengelwerk van Het Ypersche Nr 3
Roman door A. BRULEZ
(Vervolg)
Wel, Mevrouw Verdonck en Elza, riep
André bij 't opendoen uit, wat nu - Komt
binnen. Dag Karei.
Dag Mijnheer Terdam,! Wij komen U
vaarwel zeggen
Hoe ge vertrekt
Ja, de kinderen en ik voelen ons daar
zoo ongerust in ons huis, wij hebben geen
sterken kelder, 't gevaar wordt zoo dreigend...
en wij zouden er ziek van worden Reeds
twee nachten hebben wij niet durven slapen
en voelden h -t bloed in de aderen stollen, bij
't vervaarlijk fluiten der granaten in den nacht
en krompen ineen van schrik bij 't brutaal
openspatten dier moordtuigen.
Daarom gaan wij heen.
Elza en André hadden eikaars hand gevat,
terwijl Mijnheer Terdam vroeg
Zoo, zoo en waarheen dan
Wij wisten eerst niet goed, maar wij
denken diep Frankrijk in te gaan, daar zullen
wij toch wel vrij zijn.
Wij kwamen juist te beslissen dat wij
nog zouden blijven, ging Mijnheer Terdam
voort want zoodra men vertrekt mag men
vaarwel zeggen aan al wat men achterlaat.
Wij hebben alles goed opgeborgen en
weggesloten, kwam Elza tusschen, en als...
Mijnheer André, zou willen... van tijd tot tijd
eens zien
Natuurlijk, natuurlijk Maar er kan een
bom op komen, de soldaten kunr.en 's nachts
openbreken, de overheid kan opeischen
Ja, maar wat wilt Ge, hier blijven kan ik
niet! besliste Mevrouw Verdoack. We trekken
naar Poperinghe, daar zijn nog treinen te
nemen
Er hcerschte een oogenbiik stilte, waarbij
Elza en André zich dichter tegen een aan
drongen en Mijnheer en Mevrouw, die dit
gadesloegen, een veelbeteekenden blik wissel
den, terwijl Karei reeds de deur uit was.
Mijnheer Terdam wenschte Mevrouw en kin
deren goede rtis en terwijl hij de dame, op
zijn stok leunende uitgeleide deed, bleven
Elza en André nog een oogenbiik in de
kamer, vlogen in malkanders armen en wis
selden den eersten kus.
Na hun vertrek bleven M. Terdam en An
dré een tijdje nadenkend zitten. De vader
overwoog wat het beste besluit zou zijn hij
dacht aan den schrik dien hij zelf reeds had
doorstaan, en anderzijds aan al wat hij moest
achterlaten. De zoon liet het stoffelijke ter zij
de en zag niets anders voor de oogen dan een
aanlokkelijk meisjesbeeld, waarmede hij den
eersten zoo zaligen kus kwam te wisse
len. Nauwelijks op werkelijke wijze in zijn
leven getreden, verdween zij. Waarheen
Hoelang Bij wien Gescheiden alles
verwijderde zich in een wijd uitloopenden
kring 't onbekende lag voor hem als een
ijdele ruimte waar niets meer tastbaar is,
waar niets te grijpen valt, alles is er twijfel,
onzekerheid, angst
Da eerste angstwekkende teekens van den
naderenden Storm deden zich voeler.
Hoofdstuk: II.
Sedert het afreizen van de familie Verdonck,
was André Terdam, aan 't mijmeren gebleven.
Het beeld der minnelijke Elza, zweefde hem
gedurig voor den geest. Hij vroeg zich af
waar mogen zij nu zijn Hoe mag het hun
gaan
Zijn vader was dit niet ontsnapt en zich
hunne houding bij het afscheid herinnerende
besloot hij de zaak op te klaren.
Zekeren avond dat het bombardement als
't ware stilgevallen was en de avond kalm
over de geteisterde stad neergedaald was,
bezag hij André die, met den blik doelloos in
de ruimte, rookwolkjes uit zijn pijp blies, en
sprak schielijk
An iré, heb ik me misgrepen bij 'c af
scheid van Mevrouwen Elz i Verdonck, of...
Of wat, vader? schrikte André verbaasd
op, terwijl zijn hart sneller aan 't jagen ging,
omdat hij wel wist waar zijn vader heen wilde.
Heb ik niet rnseneo te bemeiken dat
het... nogal vertrouweli k toeging tusschen u
en Elza
Uit den lichten straal, die zacht uit vader's
oogen blonk én meer welwillendheid dan be
risping liet (dijken, wist Andié waaraan zich
houden en voelde meteen zijne eeiste veile
genheid wijken.
Ja, va ler,., datiszoo onvrijwillig en on-
weeistaanbaar opgekomen
Zooals altijd
Toch niet, vader, 't was als iets dat bij ons
beiden sluimerde, sedeit wij in onze kinder
jaren samen speel len, en ja, die vriend
schap.. is onwill k urig opgeschoten we
hebben zelfs niets moeten verklaren, 't is van
beide kanten ontstaan zonder spreken,...
maar 't is zoo
Vader gli-nhch e even, maar dadelijk weer
ernstig gjng hij verder
Gij zijt geen kind meer, jongen maar
hebt gii wel ernstig nagedacht
't Schijnt me zoo haastig in een hoop
gegooid
Maar vader, ik kom toch juist te verkla
ren dat het reeds lang hii ons sluimerde, dat
wij er dus dikwijls aan gedachthebben, weder
voer Anrbé. die zich krikkelig begon te voelen
Dat was dus de reden van dit afscheids
bezoek 't kwam me eerst vreemd voor, al
hoewel de benarde omstandigheden waarin
wij leven, de menschen wat nader tot malkan
der brengen. Nu begrijp ik beter. Maar kent
gij hun toestand
Daar heb ik geen berekening naar ge
maakt, vader. Ik heb U zelf altijd hooren zeg
gen dat men het gehalte van een mensch niet
meet naar 't eewicht «an de beurs. Nochtans
moeten zii niet ka ig bedeeld zijn. teoordeelen
naar hun levenstrant. Daarenboven bezit Elza
eene ruime dosis wetenschap en kan zich in
alle standen bewegen.
Ja, juist. Maar neemt het Elza, niet wat
breed volgens haren stand Is zij niet wat
uitvoerig in kteedij? Weet Gij of hunne midde
len dit straffeloos tot laten Dat zijn al vraag
jes die niet zoo in eens opgelost zijn en die,
later, eer.e gewichtige rol kunnen spelen
denkt gij daaraan
Ik ben overtuigd, vader, dat Mevrouw
Verdonck mag aanzitn worden als een dame
met ondervinding; zij heeft, ongelukkiglijk, al
te zeer de grillen van het leven leeren kennen,
en zal toch niet meeloopen in buitensporig
heden, enkel om hare dochter te voldoen
meent ge niet
Neen, jongen, dat meen ik juist niet.
Mevrouw Verdonck is hier aangeland als een.
onbekende, en is na de dood van haar man
hier gebleven. Vanwaar zij komen, hoe hun
forluinstaat eigenlijk is, weet ik niet met
zekerheid te bepalen. Maar wat ik wel weet,.
dat hoort men tusschenin zonder ernaar
te vragen is dat het er nauwtjes moet toe
gaan. En als moeder de dochter niet al te zeer
intoomt, dan is het juist met de bijgedachte
het enkele jaren te kunnen uithouden... tot.
dat Elza, iemand vindt, die...
Vader schoot André, bloozend op.
Kalmpjes, jongen, kalm. Ik weet wel dat
zoo iets u kwetst, omdat gij...
Onmogelijk u aldus te laten doorgaan,
vader, ik zegde reeds dat het van onze speel-
jaren is, toen kon er bij Elza toch geen spraak
zijn van berekeningen
Kom, kom, André. Later zult gij daar
kalmer en andeis over denken. Heeft zij met
geen andere knapen gespeeld en vriendschap
gesloten. Zijn daar niet Dereus, Martin, Van-
dewalle uit de buurt waarmede zij langer
speelmaatjes bieef dan met u.
't Doet me leed, vader I
Ik weet het wel, jongen, maar ik spreek
rechtuit, eer het soms mocht te laat zijn In
dien gij gerustgesteld zijt nopens hare bedoe
lingen en hare gevoelens, heb ik er niets op
tegen maar wordt nu geen droomer omdat
het meisje weg is. 't Is.i^ter zoo wat zouden
die twee vrouwen hier^rebben kunnen doen,
omringd van onophoudend gevaar,.van alle
slag van soldaten, er. zonder steun Kom,
daarop gaan we wat rust nemen terwijl het
kalm blijft. Vervolg te naaste week).
Ter gelegenheid der Tuïndagf eesten
2ondag©n 7V 14 21 Oogst 1932
o o;t wê mm
met bijzondere volle medewerking van het vermaard Jass Band Orkest
n
ii
Buitengewoon nieuw programma met SELEFONE waar wij onzen KOMIEK JAN
in volle werking zullen zien die iedereen zal doen lachen.
Verders alle Zonfagen BAL met verandering van Orkest.