FAÜL4I
Prijskamp t Bieden
DUHAMEEUWi
Voor Uwe Portretten
27-1-1934 Het Yp^ruc/iv - 2e Bijvoegsel - JL>ct Irtegioii d'Yprvs N° 43
Zondag 18 Februari 1934
19, Tempelstraat, 19, Yper - Tel. 178
Ten bureele dezer kan men de voor
gaande nummers met het mengelwerk
bekomen.
Mengelwerk van Het Ypersche Nr g
TE VELDE, Oorlogsroman
IN DEN STORM, Roman.
STAD YPER
Inleg 5 Fr. pier Speler
- PHOTOGRAAF -
Roman door A. BRULEZ
(Vervolg)
VII.
Waar het begint te rooken
Na den strengen Bloktijd en een welge
slaagd examen zagen wij niet zonder genoe
gen de zomerverlofdagen te gemoet. Voor de
meerderheid der studenten, die weliswaar zeer
gehecht zijn aan het universiteitsleven en er
een waar genot aan beleven, is het groot ver
lof toch een uiterst welkom tijdperk. Immers
hoeft er dan niet meer gedacht aan droge stu
dieboeken en strenge leeraren, met schrikaan
jagend examen. Integendeel vinden zij over
't algemeen, na eene lange afwezigheid, met
genoegen den familiekring terug, of het meis
je dat zij minnen en zij denken aan de uitstap
jes, reizen, verblijf aan zee
Nochtans was ik aan Raph gewaar dat er
bij hem wat spijt mede gemengd ging. Ik hoor
de aan zijne gesprekken dat die lange afwe
zigheid hem zou wegen, als hij dacht aan
Paula.
Ook verwonderde het mij geenszins dat hij,
den dag der afreis, een uur te vroeg op mijn
kot kwam en mij mede vroeg om afscheid
te nemen van het meisje. Ik vond er geen be
zwaar in integendeel, ik had zelf gewenscht
niet zoo in eens te loopen van mijn kamer
naar het station, ik had minder brutaal willen
scheiden van dat leven dat me lief geworden
was.
Met het reiszakje in de hand traden wij Den
Anker binnen en vonden er Blanche alleen.
O la lariep ze uit, wat chicke typen
Vertrekt ge vandaag
Ja, Blanche, zei ik, 't moet er toch van
komen, vandaag of morgen 1
'k Zal gauw Paula roepen, zei ze dan
meer tot Raph dan tot mij, 't zou haar spij
ten moest zij u niet meer zien vóór de afreis.
Gevleid, maar toch eenigszins sceptisch,
zei Raph
Bah Waarom zou het haar spijten
Zooals het ons ten andere zou spijten I
wierp ik er tusschen.
Weldra trad Paula genoeglijk lachend bin
nen en kwam met uitgestoken handen op ons
af.
Vier Elixirs riep Raph naar Blanche.
Gaat ge vandaag naar huis toe vroeg
Paula dan. Zeker tevreden
Raph trok even de schouders op.
Ja en neen, zei ik, we zijn hier ook graag.
't Is zoo lang zuchtte Raph.
Kom, kom, antwoordde ze, ge zult gin
der ook wel pleizier en aangenaam gezelschap
vinden.
Ja, Gust misschien, die woont in een
stad; ik woon slechts in een dorp wedervoer
Raph. Maar 'k zal me soms troosten met te
denken aan de gezellige dagen, die we hier
hadden... en aan U Mag ik u een kaart stu
ren?
Wel zeker, doe dat't zal me genoegen
doen
Ik stuur er een aan Blanche, zei ik, als
ze geen schrik heeft dat haar... hm... het zou
weten
Deugniet I riep Blanche van aan de toon
bank, waar ze poetste, daar is immers geen
erg in
Aangenomen dan I
Van kaarten gesproken, zei Raph al met
eens, zie eens hier 'k heb mijn photo laten
kieken, als studentHoe vindt gij dat
Oh Raph, dat is goed gelukt Mooi,
hoor Is deze voor mij Kom eens zien,
Blanche I
Oei, oei Paula, wat ge nu vraagt
schrikte Raph.
Dat is waarlijk 'n mooie photo riep
Blanche uit, die bijgekomen was. Ja, Raph-
kgeef ze ons
Neen, neen, dat mag niet zei Raph,
wat zou men daarvan zeggen moesten ande
ren dat te weten komen.
Dan staat ge weer in Ons Leven zei ik,
om hem terug te houden.
Och, kom, daar heeft Raph geen schrik
meer van riep Paula. Als 't maar daarom is
krijgt ge ze niet terug.
We hebben er al veel, zei Blanche dan,
daar heeft nog niemand om in Ons Leven ge
staan.
'k Zal 't aan niemand zeggen beloofde
Paula, Blanche ook niet en Gust zeker ook
niet
Natuurlijk 1 zeiden wij samen.
Ik bemerkte dat hij niet wist wat aanvangen.
Paula had het portret achter den rug gebracht;
kon hij nu beginnen worstelen om het haar te
ontnemen Haar nog eens bidden om het te
rug te geven Ze zou het toch niet doen, aan
gezien ze zijne ingebrachte opwerping weer
legd had, en een andere vond hij niet. 't Begon
daarbij stilaan tijd te worden om te vertrek
ken. Toch wilde hij nog een laatste poging
wagen en stak reeds de hand uit om haren
arm te grijpen, toen de deur openging en een
ander student, reisvaardig, binnentrad.
Eenoogenblik bleef Paula roerloos, met de
hand op den rug, staan, dan verdween de pho
to bliksemsnel onder haar voorschoot op den
boezem, en 't zaakje was afgeloopen.
Terwijl ik hen den rug toekeerde om met
den aangekomen makker te spreken, hoorde
ik Raph vragen
Krijg ik er dan ook een van U
Ja,... als ge terugkomt 1 zei ze.
Neen, neen, nu
Een oogenblik bleef ze zwijgen en scheen te
overleggen, terwijl Raph nogmaals aandrong.
Komaan, Paula, 't wordt tijd.
Wacht, zei ze dan, 'k ga er gauw een
halen.
Ik kon m'n ooren bijna niet gelooven, doch
werd overtuigd toen ze met een omslag in de
hand terugkwam en dit dievelinge overhan
digde aan Raph die het, blij verrast, onmid
dellijk in zijn zak borg.
't Was hoog tijd Inderhaast werd er nog
eens vaarwel gezegd en wij trokken heen.
Wat denkt ge ervan vroeg hij onder
weg.
Van die photo
-Ja.
Eerst deed het me leed. Niet om 't be
lang dat eraan te hechten is, maar om de
praatjes. Toen Blanche uitliet dat ze er veel
hadden, vond ik er minder bezwaar in. Ik
versta dat die meisjes er eene verzameling op
na houden, Da een zeker aantaljaren moet dat
interessant zijn
Heb ik ook gedacht, maar toch...
Ge hadt ze natuurlijk beter niet laten
zien
Natuurlijk I Maar ge weet hoe het gaat
en wie ging daaraan denken
't Was nochtans bijna te verwachten Ge
hebt er toch ook een van haar, dat had ik niet
gedacht I
Ik ook niet
't Ging zelfs zonder groote moeite
Ja, ik vroeg het zoo maar, zonder veel
hoop.
Laat eens zien.
Wacht tot in den trein.
We zochten een hoekje om alleen te zitten
en, na ons reiszakje in 't net geworpen te heb
ben, kwam ik vol belangstelling naast hem
plaats nemen, om toe te kijken.
Glimlachend haalde hij het omslag te voor
schijn en trok er nieuwsgierig de photo uit.
Ik schoot in zulken geweldigen schaterlach,
dat ik opsprong en mij rechtover hem in den
anderen hoek ging werpen, om het uit te
proesten, terwijl hij zwart op het papier bleef
kijken.
Ha ha ha a lachte ik door. Ge hebt ze
op haar bloote voetjes.... en in haar hemd 1
Ze heeft zich zeker misgrepen deed hij
somber.
Wel neen, zei ik toekijkend, 't is wel
Paula
Hoe Paula, dat kindje in z'n hemd
Ja 't slaat erlangs achter op Paula,
14 maand
Hij draaide om, terwijl ik opnieuw, op mijn
knie slaande van de pret, doorlachte. Mfjn
lachen was zoo aanstekelijk, dat hij er niet kón
aan weerstaan en nu mee begon te lachen
Ik dacht het wel, zei ik, dat het te ge
makkelijk gegeven werd.
Nu,trooste hij zich, 'k had er ook niet op
gerekend. Maar toekomenden keer steek ik
't mijne ook in een omslag en dan sta ik erop
als eerste kommuniekant 1
Ze zitten ginder ook zeker te gichelen
zei ik.
Dat kunt ge der ken, als gij er al zooveel
pleizier aan hebt
(Vervolg te naaste week).
Van zelfden schrijver zijn verschenen
en te koop ten bureele dezer
om 2 1/2 uur stipt namiddag
ter herberg Het Groot Hoekje
bewoond door de We Maurice Dumortier,
Veurnesteenweg, (Tramstilstand)
JAARLIJKSCHE GROOTE
man tegen man
800 Fr. - PRIJZEN - 800 Fr.
gewaarborgd, en zonder aftrek voor taksen
16 PRIJZEN
200 fr. 150 fr. 100 fr. 80 fr. 60 fr.
40 fr. - 25 fr. - 25 fr. - 20 fr. - 20 fr.
20 fr. 20 fr. - 10 fr. 10 fr.
10 fr. - 10 fr.
Inschrijving van heden in gezegd lokaal
GROOT HOEKJE tot den dag van
den prijskamp, zoolang de eeiste ronde niet
voorbij is.
Iedere partij speelt ten i5 punten met elk
10 bladen.
Verders gewone voorwaarden die in 't lo-
kaal zullen aangeplakt worden.
De Commissie beslist over alle onvoorziene j
gevallen. I
Het spel zal derwijze geregeld worden dat
de vreemdelingen intijds thuis geraken, zelfs j
vroeger als de drie voorgaande jaren, maar j
ook niet te laat komen, a. u. b.
Kostelooze bewaakte plaats voor velos.
wendt U tot het vermaard huis
l.\
Begeeft zich ten huize voor alle photowerken,
huwelijken en familiegroepen.
A l hei werk is gewaarborgd—Spoedige uitvoerj
Open op Zon- en wekedagen.
