Alleen
in de Wereld
eRr
Roger KNOCKAERT OSSIEUR
u
I
De LEKKERE WAFELTJES welke U zoo
gretig lustet in de handelsfoor kunt U
thuis ook zoo gemakkelijk BAKKEN,
dank het ELEKTRISCH WAFELIJZER
NESTOR MARTIN, type E 3-15.
De Electriciteitsdienst Yper biedt het U
aan, voor den uiterst voordeeligen prijs
van 110 frank.
29-6-1935 Het Ypersche-2e Bijvoegsel - FLégion d'Ypres N° 13
Nieuws
Nieuws
Mengelwerk van «Het Ypersche» - N' 30
door D' August SN IEDERS.
Verven Droogkuischen
N ieu wwasschen
Luxe - Waschdienst
Kilowasch
Teintures Nettoyages
Blanchissage de luxe et au kilo
Glagage Américain
de Cols Manchettes
Bijhuis l. KNOCKAERT - JOOS Dépat
|p Diksmudestraat t Rue de Dixmude,
Tel. 260 Y P R E S
YPER.
Groote AFSLAG op de PERMA
NENTEN aan den ongelooflijken
prijs van 35 fr. gewaarborgd.
De beste producten worden er ge
bruikt, met het welgekende appa
raat MONDIAL zonder stoom
of electriek, bij
Goude Poortstraat, 1. Yper
(in de straat van den Majestic).
(Vervolg)
't Is hij... Ik benoemde hem eens, in mijne
dwaling, tot voogd over mijne kinderen.
In dat geval herinner ik mij, door zijne latere
bekentenis, dat wij den rechten man hebben. Die
edelman leidde een liederlijk leven hij daalde
soms tot in de laagste rangen der samenleving
af, om den volgenden avond weêr tot in eenige
niet onvoorname salons der hoofdstad op te klim
men. Wat deed hij te Warschau Die vraag, eens
door de Russische policie gesteld, moest volledig
worden opgelost, te meer daar de man in betrek
king stond met personen, die juist niet in goeden
reuk waren bij de overheid, en hij, in zake van
vrijheid, weieens denkbeelden uitte, die niet met
die van den Moscoviet overeenstemden. Men ver
nam weldra uit inlichtingen, ter plaatse geno
men, alsmede uit die welke uit België werden ge
zonden, dat die baron de naam ontschiet mij
gedurig een man was zonder karakter, zonder
eerlijke gevoelens, zonder iets dat den waren
edelman kenmerkte iemand, die een groot deel
zijner fortuin in de laagste brasserijen had ver
speeld, en zijnen naam met meer dan ééne on
eerlijkheid had bezoedeld.
Ik was dan toch wel stekeblind denkt de
burggraaf.
«In het spoor dat met zorg gevolgd werd en
door al de bedorven plaatsen der samenleving
slingerde, door de speelhoven gelijk door de
schermen der schouwburgen, door de verdachte
huizen gelijk langs de diepe en donkere rivier
en het doodenhuis in dat spoor ontdekte men
den naam eener vrouw, die eene eervolle uitzon
dering was in de geblankette wereld, waarin die
man verkeerde. Zij was eene vrouw met titel en
rang, eene jonge weduwe, eene burggravin, die
door velen gehouden werd, van Engelschen oor
sprong te zijn. Zij leefde in de Poolsche hoofdstad
in zeer geachte kringen, en was dus niet van de
soort des barons. Ik herinner mij wel dat de in
lichtingen, door eene onvermoeide en ongenadige
policie ingewonnen, onder zedelijk opzicht, haar
gunstig waren.
De man uit het oude huis leunt met den elle
boog op de tafel, en houdt de hand voor de beide
oogen.
«In welke betrekking,» zoo gaat de spreker
voort stond zij tot dien diep gezonkene Was
zij een hoog geplaatst werktuig in de staatkun
dige beweging De verdere nasporingen, die men
deed in de richting des barons, deden zulks in
de laatste dagen erg vermoeden, zooals ook ze
kere geruchten deden denken, dat men zich onder
het zedelijk opzicht in die vrouw kon vergist
hebben. Op zekeren voormiddag werd het raad
sel opgelost, en wel ten nadeele van den vreem
deling, die onze aandacht zoo hevig had opge
wekt.
De verteller zwijgt een oogenblik.
Hoe was zijn naam ook?...» hervat.de spre
ker.
Baron van Drimmelshoven.
Juist. Op gemelden voormiddag verscheen een
der hoofden van de geheime policie in mijn kabi
net en berichtte mij dat de man, wiens spoor hij
sedert eenigen tijd zoo ieverig deed volgen, zwaar
gewond en den doodsnik nabij was. Men had hem
omtrent middernacht een der winkels van ver
momming en balcostumen zien binnentreden,
hem dit huis in het witte baladijnskleed zien ver
laten, om in de voorstad naar een der nacht
feesten van het gepeupel te gaan.
De burggraaf luistert zonder zich te bewegen.
's Morgens bij het aanbreken van den dag
vond de policie hem smoordronken, en tot den
laatsten penning uitgeschud, gehavend en ge
kneusd in de straatriool. Men had hem naar zijn
hotel gebracht, waar de policie hem in de handen
van den kellner overleverde, die in het geheim
met haar in betrekking stond. Niemand bij de
hand hebbende, ging ik in persoon naar het opge
geven hotel, niet alleen om te onderzoeken wat
er gebeurd was, maar ook voor deze of gene
bekentenis van den stervende te bekomen. Naar
ik vernam had de vreemdeling, nog altijd dron
ken zijnde, in zijne kamer een wijnflesch gebro
ken, in een der puntige scherven getrapt, en was
akelig voorwaarzonder hulp, zonder bij
stand, en altijd in zijn hansworstenpak gekleed,
van lieverlede leêg gebloed. Wat een einde voor
een edelman
Mijnheer d'Engelgrave doet achter zijne hand
eene beweging van afgrijzen.
Toen ik,zoo gaat Mijnheer Daliski voort,
in het hotel kwam, hadden de voorzorgen, door
toegesnelde geneesheeren genomen, de levens
geesten eenigszins opgewekt en met gebroken
woorden zegde mij de gewonde dat hij een on
waardige was, dat hij de vrouw hij gaf de
straat op, waar zij verbleef op eene schande
lijke wijze had gelasterd, om haar van haren
echtgenoot te verwijderen en verwijderd te hou
den, en haar in verdenking te brengen, opdat
haar woord geen ingang meer vinden zou, als hij,
de stervende, eens zou geroepen zijn rekenschap
te geven van de verbraste fortuin der kinderen,
waarover hij voogd was aangestelddat hij nu
andermaal, in zijne plannen mislukt zijnde, die
vrouw bij de policie had willen beschuldigen en
haar afzonderen van de kringen, in welke zij te
Warschau leefde kortom, al die afgebroken
woorden zegden mij, dat hij, de onwaardige, de
burggravin lafhartig belasterd, hare kinderen be
stolen, den echtgenoot, zijn bloedverwant, be
drogen had...
Ik weet het overige...» zegt de burggraaf plot
seling.
De priester nam mijne plaats inik spoedde
mij naar het hotel der burggravin, doch toen zij
ter plaatse kwam, had de rampzalige reeds opge
houden te leven.
Genoeg, genoeg hervat de oude edelman,
en nu hij de handen van de oogen laat wegvallen,
ziet de professor dat een doode niet bleeker zijn
kan dan hij, en de oogen rood en vochtig zijn.
Ik dank u voor die mededeeling ik geloof, door
u gegeven, dat zij waarachtig is.
De burggraaf richt zich op hij is duizelig en
moet zich een oogenblik aan de tafel vasthouden,
terwijl hij de andere hand op de gesloten oogen
legt.
Nu gaat hij naar de deur, opent deze en zegt
met diepe ontroering
Mevrouw d'Engelgrave, doe mij de eer aan
van binnen te komen.
De vrouw richt zich opdoch als wil zij de be
scherming van haren zoon niet missen, in een
oogenblik dat haar lot beslist wordt, klemt zij
zich aan dezes arm vast en trekt hem meê.
De burggraaf reikt Mevrouw de hand toe, en
zegt met eene trilling in den toon der stem
Ik beken, Mevrouw, dat ik u verkeerd, zeer
verkeerd beoordeeld heb. Ik trek het onteerende
woord in, dat u vroeger, straks drie-en-twintig
jaren geleden, zoo ten rechte heeft gekrenkt
Tranen overwolken Mevrouw's oogen.
Van het oogenblik, Mijnheer,antwoordt ze
bevend, dat gij mij niet schuldig erkent, buig
ik ook voor u de knieën, en vraag u vergiffenis
voor al het verdriet, voor al het lijden, dat ik
u heb aangedaan.
Mevrouw is inderdaad op de knieën gezakt.
De burggraaf doet haar opstaan, trekt haar be
vend tot zich en kust haar op het voorhoofd
doch hij is diep ontsteld en de tranen gutsen
hem nu ook overvloedig uit de oogen.
Kinderen, mijne kinderen,snikt hij en sluit
in eiken arm een der zijnen, en de tranen pere-
len op het voorhoofd der non. Ik heb schuld,
