Heropening der Scholen
SCHQOLBEHOEFTEN
Drukkerij Dumortier
HARTEN-DRIE
34, Boterstraat, Yper.
14-9-1935 Het Ypersche- 2e Bijvoegsel-La Hégion d'Ypres N° 24
KOOPT UWE
IN DE OUDGEKENDE
Alle school- en teekengerief
Woordenboeken van alle talen
Vulpennen van alle prijzen
De grootste keus
De beste kwaliteit
De voordeel igste prijzen
Mengelwerk van Het «Ypersche» - N' 7
van BERTA RUCK
Vertaald door F. Van Velsen
Schilders
Aannemers
Drukkers
Timmerlieden
Garagisten
Tapitsiers
Winkeliers
vraagt onze prijzen.
Cyr. TAVERN I ER-VAN UXEM
29, Vandenpeereboomplaats
YPER Tel. 357
(Vervolg)
IV
Een welkome ontvangst
Onthutst en verward reed hij naar Rustenburg.
Papa Gansenhurst had een optrekje gebouwd
van beton dat viermaal te groot was om aan
spraak op zijn naam te kunnen maken. Hij had
een lange oprijlaan laten aanleggen welke aan
beide zijden door pas geplante boomen en ma
gere heesters werd geflankeerd. Van af den
straatweg zag men het huis in al zijn nieuwheid
en grauwheid als een monument van smakeloos
heid met datum, opschrift, draken onder goten
en balkons, randjes, krulletjes en al het leelijks
dat voor geld te krijgen is.
In de oprijlaan ontmoette Billy een heele kudde
witte truien en goudblonde hoofden. Het waren
allemaal jonge Gansjes allemaal meisjes
allemaal knappe snuitjes en allemaal goudblond.
Billy wist niet hoeveel zusjes Lily had wel
veel, want hier waren er zeven of acht dat was
niet met zekerheid uit te maken want zij renden
als een troep gezonde biggetjes van het eene
eind naar het andere. Zoodra zij het witte auto'tje
gewaar werden, hief de heele kudde van wit en
geel een eenparig welkom aan.
O,daar is mijnheer Somers Dag mijnheer
Hoe maakt U het Daar is mijnheer Somers met
z'n auto Gauw Elsie, ga eens dadelijk Lily waar
schuwen, toe gauw
Een uit de kudde pijlde weg en twee of drie
renden haar achterna, dwars door het geboomte,
met het kennelijk doel, den weg naar de achter
zijde van het betonpaleis te bekorten. Het over
schietende half dozijn begeleidde de langzaam
voortrijdende auto, handen wuivend en hun
blauwe kijkers vriendelijk op den bezoeker ge
richt.
Een huisknecht van praehistorische afmeting,
waarbij Billy, die zes voet twee duim mat, een
middelmatig jongmensch scheen, deelde hem
mede, dat miss Gansenhurst achter in den rozen
tuin was, en wees hem den weg er heen.
Billy wandelde door een berceau en kwam
door een zijopening in het met zorg aangelegde
rosarium, doch dat door smakeloos naderhand
aangebracht latwerk en tweedehands bloemvazen
een geheel vormde, niet ongelijk aan een achter
scherm van een negentiende rangs schouwburg.
En daar temidden van al die bloemenweelde
stond Lily, geheel in 't wit en een wittezonnehoed
op met blauwe linten.
Zij schitterde van jeugdige levenslust, toen zij
Billy zag aankomen èiXr^nde hem in haar bak-
vischjesonbevangenheid tegemoet.
Ze gevoelde zich ook zoo gelukkig Het leven
lachte haar zoo blijde toe. Kijk eens wat een
hemelsch weer, juist weer, om pas verloofd te
zijn. En zag zij er zelf ook niet goed uit. Was het
geen echte verlovingsjapon, die zij aanhad Veer
tien dagen geleden was zij achttien geworden
en nu was zij werkelijk verloofd met dien knap
pen luitenant
Ben je daar eindelijk riep zij hem onder
het rennen toe. Ik dacht, dat je weer verhinderd
FIRMA
Depot der DE KEYN Grs
Fabrieken
KLEUREN VERNISSEN LAKKEN
INKTEN BORSTELS OLIËN, enz.
was. Hoe gaat het er mee, Billy. Toen was zij
bij hem.
En wat gebeurde er toen
Nog voor de jonge luitenant kon vermoeden,
wat miss Gansenhurst van plan was te doen, had
zij haar smalle handjes op z'n schouders gelegd
dan gaf zij hem met een opwaartschsprongje,
zooals een kind naar een appel springt die bui
ten z'n bereik hangt, een hartelijken frischklin-
kenden zoen op z'n wang.
Omgeven door deze heerlijke rozenweelde,
stond Billy daar schuw te staren en bedremmeld
rond te kijken. Hij had wel onder den grond wil
len kruipen
't Was om gek van te worden een groot kwar
tier geleden werd hij door zijn verloofde abso
luut genegeerd en nu dit weer
Billy was geen suffer en zijn vrienden zouden
van hem niet getuigen, dat hij een dooie dien
der was, maar zooiets had het luitenantje toch
nog nooit ondervonden.
Wat kan de aanleiding zijn dacht hij, dat
dit kind, dat pas van school is, zich zoo tegenover
mij gedraagt Ik zelf heb er toch nooit aanlei
ding toe gegevenHoe durft zoo'n brutaal nest
mij te kussen
Het brutale nest had inmiddels haar arm door
den zijnen gestoken en troonde hem mee in de
richting van het huis zij babbelde vroolijk, ter
wijl zij onder de berceau van rozen doorliepen,
geheel onbewust van den gemoedstand van haar
minnaar. Zij plukte een mooien rooden rozen
knop af en stak hem, met een verliefden blik
opwaarts, in zijn knoopsgat.
Billy had nog geen woord gesproken de brok
die hij in z'n keel voelde, leek hem zoo groot als
een kokosnoot.
Wat scheelt er aan Je bent zoo stil als een
muis en,zoo stijf als een pook», zei ze met pla
gend stemmetje en een glimlachje dat 99 procent
jongelui in vuur en vlam gezet zou hebben.
Billy hield zich zoo stijf als een beweegbare
schietschijf op het schietterrein en zwoer bij
zichzelf, dat hij nooit meer in de argeloosheid
van een meisje zou gelooven, dat iemand met on
schuldige blauwe oogen eerlijk recht aankeek.
Dit was als algemeene regel niet zoo'n slechte
conclusie, maar ten opzichte van de kleine Lily
was het een wreede onrechtvaardigheid, want
zij was werkelijk even onschuldig als zij er uit
zag.
Wat drommel moet ik tegen dat lastige kind
zeggen piekerde Billy. Zij moest neen,
zij is toch te oud om over de knie te leggen
Zij moest in haar kamer worden opgesloten, zoo
als in den goeden ouden tijd werd gedaan en een
week op water en brood gezet worden. Ik zou
haar wel mores leeren. Dat is juist wat zij noodig
heeft.
Na deze inwendige ontboezeming vond Billy
zijn spraak terug, tenminste een fractie, want hij
gend vroeg hij aan zijn gezellinWaar is je
mama
O, mama is in het salon antwoorddde het
betooverende schepseltje naast hem ernstig
maar zij verwacht ons vooreerst nog niet. Zij
zal met de lunch niet op ons wachten. Toen ik ver
telde, dat je zou komen, zei ze, dat ze veronder
stelde, dat het wel hetzelfde gedoe als met Phyl
lis en Cecil zou worden. Phyllis, moet je weten,
is mijn nicht, die hier met haar fiancé met
Paschen heeft gelogeerd en als het etenstijd was,
waren ze nergens te vinden. Ze waren altijd uit
wandelen geweest en natuurlijk verdwaald. Ma
zei, dat ze aan dat gescharrel al tamelijk gewend
was.
GescharrelWerden er op Buitenrust derge-
