TWEE GOUDEN BRUILOFTEN TE YPER 3 België verliest zijn krachten en dat kan niet anders dan verergeren omdat de uitwerksels op hun beurt oorzaken worden. Weldra zullen de reserven, gespaard in ons land door 6 geslachten van spaarzame burgers, voor de drie vierden uitgeput zijn, omdat men altijd op denzelfden rug hamert. Heden vervol gen de handelaars van bilan tot bilan het vluch tende spook van de winstde nijveraars achter bergenhooge stocks, beschouwen met deernis de woestijn van hun bestelboek de landbouwers verkoopen met verlies de arbeiders zijn werk loos de burgers bedekken hun opkomende ellen de met de beschuttende gordijnen. In een tijd, waarop de Staat zich vervormd heeft tot inrichter van bijstand en waarop het een gewoonte geworden is van hem een soort al- gemeene verzekering tegen rampspoeden te eischenin een tijd waarop men met de open bare geldmiddelen zoo kwistig omspringt,, is de taak niet gemakkelijk voor de regeering en Heer Sap, wil hij eerlijk zijn, moet het met ons beken nen. Wat wilt ge dat de Regeering doe, genepen als zij is tusschen den altijd grooter wordende om vang van haar plichten en het totaal verzwinden van haar rechten Men eischt van de Regeering mirakels en men doet niet anders dan haar beweging verlammen, ofwel men grijpt naar de gemakkelijke oplossing, namelijk de buitensporige fiskaliteit, die den boom velt om gemakkelijker de vruchten te kun nen plukken, of de hen met de gouden eieren doodt. Er blijft een enkele manier over den inkom- prijs verminderen, ten einde, op de laatste mark ten die nog open zijn, te beproeven onze laatste kans te wagen. Welnu, eene der gewichtigste elementen van den inkomprijs is niets anders dan de tusschen- komst der belasting, tegenstrijdig met de een voudigste ekonomische gezondheid. Tegenwoordig wanneer de voortbrenger meent het middel gevonden te hebben om de twee eind jes aan elkaar te knoopen, komt plots de Staat, drager van dwangbevelen van alle grootte en van alle kleur, opdagen. De uitslag is dat men een steeds grooter getal gesloten luiken en sleutels onder de deuren vindt met het lakonisch op schrift Winstgevende zaak over te nemen Hoe meer men de schroef op die wijze zal toe draaien, hoe meer de beurs van den belasting betaler er zal uitzien als een samengedrukte vijg. Niet toedraaien, Heeren budgetvormers, iets loslatenontlast liever den armen lastbetaler opdat hij niet bezwijke, opdat er geen syndikaat kome van uitgeperste betalers die ook naar den dop komen. Zoodoende zult ge een bewijs geven van buitengewone wijsheid en van een diep poli tiek genie. Maar dan zal de opbrengst van de belasting nog geringer en het tekort nog aanzienlijker stijgen Wie bewijst dat? Wat spel laten aan de eko- nomie, de noodlottige vijs toedraaien bij de pro- fiteerders, de kumulards, de uitbuiters van mis bruiken, de drukking van den fiskus verminderen en zijn arbeidsveld vergrooten ware gezonder politiek en daarbij eerst leven De Staat gaat weeral de grondlasten vermeer deren om den overgenomen gemeentelast op den nek der lastenbetalers te schuiven, om evenwicht in de begrooting te brengen. De fiskale vijs toedraaien heeft noodlottige ge volgen. Een konkreet voorbeeld. De sociale wetten stellen het doel voorop om de geringen eigenaar te laten worden van hur hoekje grond of van hun woningde Staat be looft bouwpremiënhij leent aan dezen die een goedkoope woning bouwenhij hanteert het schijnbeeld van belastinguitzonderingen voor kleine woningen. Maar nauwelijks heeft een werkman of bediende gebruik gemaakt van die zoogezegde gunsten om te koopen of te bouwen, of hij wordt gewaar dat de fiskus waarop hij niet rekende omdat men hem daarover niet waar schuwde, hem niet alleen zijn geld, maar als Shylock uit «den koopman van Venetië», ook zijn vleesch komt opeischen zoodanig dat hij van zijn dagelijksch brood moet onttrekken om eere te doen aan zijn verbintenissen die hij op zich nam om den titel van eigenaar te verwerven. En die schatting door den Staat op den kleinen eigendom van nederige burgers, vermeerdert nog door de zoogezegde krisistaks, zoodanig dat de werkman die de deugd van spaarzaamheid heeft beoefend, een bijgevoegde taks betaalt om den Staat toe te laten den nood te lénigen van zijn gebuur die, alles verkwist hebbende, een voudig huurder is gebleven en alle recht heeft op het Staatsmanna van den openbaren bijstand. De fiskus doodt dus ieder grondeigenaar. Neen, dien weg niet op, maar den weg der zuinigheid en het uitroeien der misbruiken. Dat is gezonder politiek om evenwicht te brengen in de begrooting. X... Maandag laatst, 7° dezer, werd alhier de vijf tigste verjaring herdacht van het huwelijk der echtgenooten Bories-Laurie en Deruyter-Mahieu. Deze heuglijke gebeurtenis, die zich maar zel den voordoet, werd met zekeren luister gevierd en ging door te midden de grootste belangstel- Théophile Bories - Laurie Lucie ling van vrienden en kennissen die eraan gehou den hadden de verscheidene plechtigheden door hunne tegenwoordigheid op te luisteren om alzoo aan de jubilarissen, die hier van iedereen gekend en geacht zijn, hunne genegenheid te betuigen. Om 9 u- woonden de echtgenooten Theophile Bories-Laurie Lucie, als inzet van hun gouden jubileum, in St Maartenskathedraal een plechtige mis van dankzegging bij. De jubilarissen die, vergezeld van hunne 5 kinderen, allen reeds op hunne beurt gehuwd, hunne 18 kleinkinderen en 3 achterkleinkinderen, stoetsgewijze de kerk binnentraden, werden, terwijl de Brabangonne te hunner eer op het groot orgel gespeeld werd, naar de hen voorbehouden bidstoelen vooraan in het hoogkoor geleid, waarna het H. Misoffer werd opgedragen om den Heer te bedanken voor de weldaden die zij gedurende hunne zoo lange loopbaan ontvangen hebben. Na het Evangelie stuurde de Z. Eerw. Heer Deken, in gevoelvolle woorden, zijne hartelijkste gelukwenschen aan de gelukkige jubilarissen en hunne talrijke fa milie. Zeer vele vrienden gingen eveneens ten offer en, na afloop der godsdienstige plechtigheid, was het te midden een dubbele haag van bekende en bevriende wezens dat de feestvierenden, stra lend van vreugde en geluk, de kerk verlieten. Aan het kerkportaal, waar een der meest sym pathieke bewoners van de Boterstraat de jubila rissen op zijn Ypersch begroette met de kreten van «Bru... brulö...», ontvingen de gevierden tal van gelukwenschen van al de aanwezigen en duurde het nog heel wat tijd eer zij al de hen toegestoken handen hadden gedrukt en terug in hunne autos konden stappen, die hen naar het Café Centralvoerden, waar het zoo schoon be gonnen feest gezellig werd voortgezet en, in familie, een lekker glas op de goede gezondheid en het lang leven van de doorbrave en overge lukkige ouders, grootouders en overgrootouders geledigd werd. Tijdens het beschink werden de jubilarissen door hunne kinderen en kleinkinderen op harte lijke en echt aangrijpende wijze gehuldigd. Ook kunnen wij niet weerstaan aan het verlangen hier onverminkt den tekst weer te geven der mooie hulde-adressen die daar werden voorge lezen. Eerst was het de beurt aan den Heer Michel Bories, den zoo vriendelijken, gedienstigen en hier te Yper van iedereen gekenden postbode, die zich namens zijne broeders en zuster als volgt uitdrukte Teerbeminde en Hooggeachte Ouders, Op heden, 7 October 1935, hebben wij allen het groot genoegen hier vereenigd te zijn om, met de vijf tigste verjaring van Uw huwelijk, U onze hulde en genegenheid te betoonen voor al het goede dat gij ge durende een halve eeuw geofferd hebt voor het welzijn uwer kinderen. Vijftig jaar is het geleden dat Gij, op 5 October 1885, te Yper. uwe geboortestad, in het huwelijksbootje staptet dat Gij, door de woelige en soms wreede stor men van het leven, samen moest besturen tot het stich ten van een huisgezin, hetwelk na enkele jaren zes kinderen telde. Zeer zwaar en lastig is Uwe taak geweest en menig vuldig waren Uwe opofferingen om, op eigen krachten, Uw talrijk kroost eerlijk groot te brengen en een vol doende opvoeding te geven. Doch, geholpen door Uwe onvermoeibare naarstigheid, wilskracht en eerlijkheid, zijt Gij erin geslaagd Uwe kinderen tot mannen te brengen die zich voor niemand hoeven te schamen. Ontelbaar zijn de nachten, welke Gij samen, na uwe lastige dagtaak geëindigd te hebben, hebt door gebracht in werken en zwoegen om ons de gelegenheid te verschaffen op school, net, en het buikje vol, de nut tige lessen te kunnen ontvangen die nu ons bestaan ver zekeren.. Gij wildet niet dat uwe kinderen, zooals Gij, vanaf hunne jongste kinderjaren naar de fabriek of speldewerkstersschool gestuurd werden. Uwe gedachten waren edeler, wij moesten, zooals het werd gezegd, hooger op Uwe deugdzame lessen van rechtvaardigheid en gedienstigheid in het uitoefenen Uwer kleine winst gevende bedieningen, hebben er zeer veel toegeholpen tot het aanstellen Uwer kinderen als ambtenaren. Door Uw voorbeeldig en deftig gedrag, hebt gij eenieders achting weten af te dwingen en U te doen eerbiedigen en beminnen niet al leenlijk door Uwe familie, maar door de gansche Ypersche bevolking van wie wij allen zoozeer bekend zijn. Uwen weg hebt Gij zelf gebaand en Uw vooruitzicht heeft aan Uwe kinderen toegelaten dezen met min der last te beklimmen en met meer gemak de toekomst te gemoet te gaan. En dan! Uwe eindelooze bezorgd heid tegenover Uwe kinderen en kleinkinderen die, in de smartelijke beproevingen van het noodlot, nog steeds bij U hulp en steun vonden en altijd met de grootste verkleefd heid en teederste liefde ontvangen werden. Daarvan zullen wij allen de beste en edelste herinnering be waren. Vijftig lange jaren hebt Gij U toegewijd, verslaafd en bekommerd voor ons geluk. Eerst was het voor Uwe kinderen en daarna voor Uwe kleinkinderen. Om al Uwe zoo hoogverhevene gaven, die wij als het schoonste erfdeel in eer bewaren, hier uit te druk ken zooals ons hart het verlangt, zou dit voor het oogenblik te veel tijd vergen. Daarom, hebben wij naar de stem van ons hart geluisterd en besloten den schoonen dag Uwer gouden bruiloft waardig te vieren, om U alzoo onze innige erkentelijkheid en welgemeen- den dank te betoonen, dit te Uwer eer en als voorbeeld voor al Uwe nakomelingen. Opdat deze heuglijke dag onuitwischbaar in Uw geheugen geprent blijve en Uwe krachten nog versterke om nog lange jaren samen, in vrede en genot, gelukkig in ons midden, bij Uwe kinderen en familie te mogen blijven, beladen wij U met gouden bloemen die Gij zoo eerlijk hebt verdiend en bieden U dit klein geschenk aan als aandenken van Uw Gouden Jubelfeest, met de volle hoop binnen eenige jaren dit feest te mogen ver nieuwen. Zoodoende, blijven wij getrouw aan een oude spreuk die zegt Wie Vader en Moeder eert Wordt door menigeen vereerd. Vervolgens las de kleine Suzanne Bories, in naam der 18 kleinkinderen en 3 achterkleinkinde ren, met heldere en duidelijke stem nog het vol gende voor Zeer Lieve Grootouders, Het is voor mij een eer en tevens een aangename plicht, op zoo een schoonen en heuglijken dag zooals dezen, de tolk te wezen van al Uwe kinderen om U, ter gelegenheid van Uw vijftigjarig jubelfeest, onze aan genaamste en vurigste gelukwenschen aan te bieden. Wat een geluk voor ons, zulk een zeldzame plech tigheid te mogen bijwonen, en hulde te brengen aan onze geliefde Grootouders die, na vijftig jaar huwelijk, het groot genot beleven vereenigd te zijn rondom hunne kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen die zij allen zoo liefhebben. Hoe schoon is het niet voor U, Lieve Grootouders, na zulk een lange en beproefde loopbaan, Uwe kinders, gelukkig elk in zijn eigen familie, bijeen te zien nadat Gij, zooals onze goede Ouders het ons zoo dikwijls ge zegd hebben, noch zweet noch rust gespaard hebt om hen den rechten weg te toonen en een behoorlijke op voeding te bezorgen. Gij zijt de stichters van de hier zoo talrijk tegenwoordige familie, waarover Gij moogt fier zijn. Uwe goede voorbeelden, welke het U behaagd heeft aan onze lieve Ouders in te prenten, strekken U ter eer, want zij dragen vruchten en wij genieten ervan. Gij zijt het spreekwoord indachtig geweest dat zegtWie het goede koren zaait, zal goede vruchten oogsten. Het is dank aan U, beste Grootouders, dat onze be zorgde Ouders, op hunne beurt, het goede koren zaaien en alle pogingen aanwenden om Uwe kleinkinderen den deugdzamen en eervollen weg te leeren kennen, dien ons een deftige en verzekerde loopbaan moet verschaf fen tot ons aller voldoening en tot eer van U en onze zoo gekende familie. Voor al die schoone weldaden geen woorden genoeg vindende om, in naam Uwer kleinkinderen, U onzen hartelijksten dank te betuigen, en als blijk onzer kin derlijke genegenheid nemen wij deze gelegenheid te baat om U deze bloemen aan te bieden, samen met den vurigsten wensch U nog lange jaren in bloeiende ge zondheid in ons midden te bewaren om U te eeren en te beminnen. Moge de dag van 7 October 1935 met gulden letters in ons kinderhart geprent blijven, tot grooter eer van onze beminde Grootouders en gansche familie Nadien zegden nog een bevallig jongetje en een bekoorlijk meisje, twee der jongste kleinkin deren, een op school geleerd en heel lief gedichtje op en het was, de armen met bloemen beladen, dat allen weldra, de heele kleintjes voorop en achteraan de gevierde ouders, naar het stadhuis trokken waar, om 10 u. 30, een officieele ontvangst te hunner eer plaats had. Nadat allen in de groote raadszaal waren ver gaderd rondom de jubilarissen, aan wie nogmaals de eereplaats was voorbehouden, deed de Heer schepen Lemahieu, vergezeld van den Heer sche pen Delahaye en van den Heer Castel. bediende van den Burgerlijken Stand, insgelijks zijne in trede terwijl al de aanwezigen rechtstonden en het publiek, dat eraan gehouden had talrijk op

HISTORISCHE KRANTEN

Het Ypersch nieuws (1929-1971) | 1935 | | pagina 3