TWEE GOUDEN BRUILOFTEN TE YPER
3
België verliest zijn krachten en dat kan niet
anders dan verergeren omdat de uitwerksels op
hun beurt oorzaken worden.
Weldra zullen de reserven, gespaard in ons
land door 6 geslachten van spaarzame burgers,
voor de drie vierden uitgeput zijn, omdat men
altijd op denzelfden rug hamert. Heden vervol
gen de handelaars van bilan tot bilan het vluch
tende spook van de winstde nijveraars achter
bergenhooge stocks, beschouwen met deernis de
woestijn van hun bestelboek de landbouwers
verkoopen met verlies de arbeiders zijn werk
loos de burgers bedekken hun opkomende ellen
de met de beschuttende gordijnen.
In een tijd, waarop de Staat zich vervormd
heeft tot inrichter van bijstand en waarop het
een gewoonte geworden is van hem een soort al-
gemeene verzekering tegen rampspoeden te
eischenin een tijd waarop men met de open
bare geldmiddelen zoo kwistig omspringt,, is de
taak niet gemakkelijk voor de regeering en Heer
Sap, wil hij eerlijk zijn, moet het met ons beken
nen.
Wat wilt ge dat de Regeering doe, genepen als
zij is tusschen den altijd grooter wordende om
vang van haar plichten en het totaal verzwinden
van haar rechten
Men eischt van de Regeering mirakels en men
doet niet anders dan haar beweging verlammen,
ofwel men grijpt naar de gemakkelijke oplossing,
namelijk de buitensporige fiskaliteit, die den
boom velt om gemakkelijker de vruchten te kun
nen plukken, of de hen met de gouden eieren
doodt.
Er blijft een enkele manier over den inkom-
prijs verminderen, ten einde, op de laatste mark
ten die nog open zijn, te beproeven onze laatste
kans te wagen.
Welnu, eene der gewichtigste elementen van
den inkomprijs is niets anders dan de tusschen-
komst der belasting, tegenstrijdig met de een
voudigste ekonomische gezondheid.
Tegenwoordig wanneer de voortbrenger meent
het middel gevonden te hebben om de twee eind
jes aan elkaar te knoopen, komt plots de Staat,
drager van dwangbevelen van alle grootte en van
alle kleur, opdagen. De uitslag is dat men een
steeds grooter getal gesloten luiken en sleutels
onder de deuren vindt met het lakonisch op
schrift Winstgevende zaak over te nemen
Hoe meer men de schroef op die wijze zal toe
draaien, hoe meer de beurs van den belasting
betaler er zal uitzien als een samengedrukte vijg.
Niet toedraaien, Heeren budgetvormers, iets
loslatenontlast liever den armen lastbetaler
opdat hij niet bezwijke, opdat er geen syndikaat
kome van uitgeperste betalers die ook naar den
dop komen. Zoodoende zult ge een bewijs geven
van buitengewone wijsheid en van een diep poli
tiek genie.
Maar dan zal de opbrengst van de belasting nog
geringer en het tekort nog aanzienlijker stijgen
Wie bewijst dat? Wat spel laten aan de eko-
nomie, de noodlottige vijs toedraaien bij de pro-
fiteerders, de kumulards, de uitbuiters van mis
bruiken, de drukking van den fiskus verminderen
en zijn arbeidsveld vergrooten ware gezonder
politiek en daarbij eerst leven
De Staat gaat weeral de grondlasten vermeer
deren om den overgenomen gemeentelast op den
nek der lastenbetalers te schuiven, om evenwicht
in de begrooting te brengen.
De fiskale vijs toedraaien heeft noodlottige ge
volgen.
Een konkreet voorbeeld.
De sociale wetten stellen het doel voorop om
de geringen eigenaar te laten worden van hur
hoekje grond of van hun woningde Staat be
looft bouwpremiënhij leent aan dezen die een
goedkoope woning bouwenhij hanteert het
schijnbeeld van belastinguitzonderingen voor
kleine woningen. Maar nauwelijks heeft een
werkman of bediende gebruik gemaakt van die
zoogezegde gunsten om te koopen of te bouwen,
of hij wordt gewaar dat de fiskus waarop hij niet
rekende omdat men hem daarover niet waar
schuwde, hem niet alleen zijn geld, maar als
Shylock uit «den koopman van Venetië», ook zijn
vleesch komt opeischen zoodanig dat hij van
zijn dagelijksch brood moet onttrekken om eere
te doen aan zijn verbintenissen die hij op zich
nam om den titel van eigenaar te verwerven.
En die schatting door den Staat op den kleinen
eigendom van nederige burgers, vermeerdert nog
door de zoogezegde krisistaks, zoodanig dat
de werkman die de deugd van spaarzaamheid
heeft beoefend, een bijgevoegde taks betaalt om
den Staat toe te laten den nood te lénigen van
zijn gebuur die, alles verkwist hebbende, een
voudig huurder is gebleven en alle recht heeft
op het Staatsmanna van den openbaren bijstand.
De fiskus doodt dus ieder grondeigenaar.
Neen, dien weg niet op, maar den weg der
zuinigheid en het uitroeien der misbruiken. Dat
is gezonder politiek om evenwicht te brengen in
de begrooting. X...
Maandag laatst, 7° dezer, werd alhier de vijf
tigste verjaring herdacht van het huwelijk der
echtgenooten Bories-Laurie en Deruyter-Mahieu.
Deze heuglijke gebeurtenis, die zich maar zel
den voordoet, werd met zekeren luister gevierd
en ging door te midden de grootste belangstel-
Théophile Bories - Laurie Lucie
ling van vrienden en kennissen die eraan gehou
den hadden de verscheidene plechtigheden door
hunne tegenwoordigheid op te luisteren om alzoo
aan de jubilarissen, die hier van iedereen gekend
en geacht zijn, hunne genegenheid te betuigen.
Om 9 u- woonden de echtgenooten Theophile
Bories-Laurie Lucie, als inzet van hun gouden
jubileum, in St Maartenskathedraal een plechtige
mis van dankzegging bij. De jubilarissen die,
vergezeld van hunne 5 kinderen, allen reeds op
hunne beurt gehuwd, hunne 18 kleinkinderen
en 3 achterkleinkinderen, stoetsgewijze de kerk
binnentraden, werden, terwijl de Brabangonne
te hunner eer op het groot orgel gespeeld werd,
naar de hen voorbehouden bidstoelen vooraan in
het hoogkoor geleid, waarna het H. Misoffer werd
opgedragen om den Heer te bedanken voor de
weldaden die zij gedurende hunne zoo lange
loopbaan ontvangen hebben. Na het Evangelie
stuurde de Z. Eerw. Heer Deken, in gevoelvolle
woorden, zijne hartelijkste gelukwenschen aan
de gelukkige jubilarissen en hunne talrijke fa
milie. Zeer vele vrienden gingen eveneens ten
offer en, na afloop der godsdienstige plechtigheid,
was het te midden een dubbele haag van bekende
en bevriende wezens dat de feestvierenden, stra
lend van vreugde en geluk, de kerk verlieten.
Aan het kerkportaal, waar een der meest sym
pathieke bewoners van de Boterstraat de jubila
rissen op zijn Ypersch begroette met de kreten
van «Bru... brulö...», ontvingen de gevierden
tal van gelukwenschen van al de aanwezigen en
duurde het nog heel wat tijd eer zij al de hen
toegestoken handen hadden gedrukt en terug in
hunne autos konden stappen, die hen naar het
Café Centralvoerden, waar het zoo schoon be
gonnen feest gezellig werd voortgezet en, in
familie, een lekker glas op de goede gezondheid
en het lang leven van de doorbrave en overge
lukkige ouders, grootouders en overgrootouders
geledigd werd.
Tijdens het beschink werden de jubilarissen
door hunne kinderen en kleinkinderen op harte
lijke en echt aangrijpende wijze gehuldigd. Ook
kunnen wij niet weerstaan aan het verlangen
hier onverminkt den tekst weer te geven der
mooie hulde-adressen die daar werden voorge
lezen.
Eerst was het de beurt aan den Heer Michel
Bories, den zoo vriendelijken, gedienstigen en
hier te Yper van iedereen gekenden postbode,
die zich namens zijne broeders en zuster als volgt
uitdrukte
Teerbeminde en Hooggeachte Ouders,
Op heden, 7 October 1935, hebben wij allen het
groot genoegen hier vereenigd te zijn om, met de vijf
tigste verjaring van Uw huwelijk, U onze hulde en
genegenheid te betoonen voor al het goede dat gij ge
durende een halve eeuw geofferd hebt voor het welzijn
uwer kinderen.
Vijftig jaar is het geleden dat Gij, op 5 October
1885, te Yper. uwe geboortestad, in het huwelijksbootje
staptet dat Gij, door de woelige en soms wreede stor
men van het leven, samen moest besturen tot het stich
ten van een huisgezin, hetwelk na enkele jaren zes
kinderen telde.
Zeer zwaar en lastig is Uwe taak geweest en menig
vuldig waren Uwe opofferingen om, op eigen krachten,
Uw talrijk kroost eerlijk groot te brengen en een vol
doende opvoeding te geven. Doch, geholpen door Uwe
onvermoeibare naarstigheid, wilskracht en eerlijkheid,
zijt Gij erin geslaagd Uwe kinderen tot mannen te
brengen die zich voor niemand hoeven te schamen.
Ontelbaar zijn de nachten, welke Gij samen, na
uwe lastige dagtaak geëindigd te hebben, hebt door
gebracht in werken en zwoegen om ons de gelegenheid
te verschaffen op school, net, en het buikje vol, de nut
tige lessen te kunnen ontvangen die nu ons bestaan ver
zekeren.. Gij wildet niet dat uwe kinderen, zooals Gij,
vanaf hunne jongste kinderjaren naar de fabriek of
speldewerkstersschool gestuurd werden. Uwe gedachten
waren edeler, wij moesten, zooals het werd gezegd,
hooger op
Uwe deugdzame lessen van rechtvaardigheid en
gedienstigheid in het uitoefenen Uwer kleine winst
gevende bedieningen, hebben er zeer
veel toegeholpen tot het aanstellen
Uwer kinderen als ambtenaren.
Door Uw voorbeeldig en deftig
gedrag, hebt gij eenieders achting
weten af te dwingen en U te doen
eerbiedigen en beminnen niet al
leenlijk door Uwe familie, maar
door de gansche Ypersche bevolking
van wie wij allen zoozeer bekend
zijn.
Uwen weg hebt Gij zelf gebaand
en Uw vooruitzicht heeft aan Uwe
kinderen toegelaten dezen met min
der last te beklimmen en met meer
gemak de toekomst te gemoet te
gaan.
En dan! Uwe eindelooze bezorgd
heid tegenover Uwe kinderen en
kleinkinderen die, in de smartelijke
beproevingen van het noodlot, nog
steeds bij U hulp en steun vonden
en altijd met de grootste verkleefd
heid en teederste liefde ontvangen
werden. Daarvan zullen wij allen
de beste en edelste herinnering be
waren.
Vijftig lange jaren hebt Gij U
toegewijd, verslaafd en bekommerd
voor ons geluk. Eerst was het voor
Uwe kinderen en daarna voor Uwe kleinkinderen.
Om al Uwe zoo hoogverhevene gaven, die wij als
het schoonste erfdeel in eer bewaren, hier uit te druk
ken zooals ons hart het verlangt, zou dit voor het
oogenblik te veel tijd vergen. Daarom, hebben wij
naar de stem van ons hart geluisterd en besloten den
schoonen dag Uwer gouden bruiloft waardig te vieren,
om U alzoo onze innige erkentelijkheid en welgemeen-
den dank te betoonen, dit te Uwer eer en als voorbeeld
voor al Uwe nakomelingen.
Opdat deze heuglijke dag onuitwischbaar in Uw
geheugen geprent blijve en Uwe krachten nog versterke
om nog lange jaren samen, in vrede en genot, gelukkig
in ons midden, bij Uwe kinderen en familie te mogen
blijven, beladen wij U met gouden bloemen die Gij zoo
eerlijk hebt verdiend en bieden U dit klein geschenk
aan als aandenken van Uw Gouden Jubelfeest, met de
volle hoop binnen eenige jaren dit feest te mogen ver
nieuwen. Zoodoende, blijven wij getrouw aan een oude
spreuk die zegt
Wie Vader en Moeder eert
Wordt door menigeen vereerd.
Vervolgens las de kleine Suzanne Bories, in
naam der 18 kleinkinderen en 3 achterkleinkinde
ren, met heldere en duidelijke stem nog het vol
gende voor
Zeer Lieve Grootouders,
Het is voor mij een eer en tevens een aangename
plicht, op zoo een schoonen en heuglijken dag zooals
dezen, de tolk te wezen van al Uwe kinderen om U,
ter gelegenheid van Uw vijftigjarig jubelfeest, onze aan
genaamste en vurigste gelukwenschen aan te bieden.
Wat een geluk voor ons, zulk een zeldzame plech
tigheid te mogen bijwonen, en hulde te brengen aan
onze geliefde Grootouders die, na vijftig jaar huwelijk,
het groot genot beleven vereenigd te zijn rondom hunne
kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen die zij
allen zoo liefhebben.
Hoe schoon is het niet voor U, Lieve Grootouders,
na zulk een lange en beproefde loopbaan, Uwe kinders,
gelukkig elk in zijn eigen familie, bijeen te zien nadat
Gij, zooals onze goede Ouders het ons zoo dikwijls ge
zegd hebben, noch zweet noch rust gespaard hebt om
hen den rechten weg te toonen en een behoorlijke op
voeding te bezorgen. Gij zijt de stichters van de hier
zoo talrijk tegenwoordige familie, waarover Gij moogt
fier zijn.
Uwe goede voorbeelden, welke het U behaagd heeft
aan onze lieve Ouders in te prenten, strekken U ter eer,
want zij dragen vruchten en wij genieten ervan. Gij zijt
het spreekwoord indachtig geweest dat zegtWie het
goede koren zaait, zal goede vruchten oogsten.
Het is dank aan U, beste Grootouders, dat onze be
zorgde Ouders, op hunne beurt, het goede koren zaaien
en alle pogingen aanwenden om Uwe kleinkinderen den
deugdzamen en eervollen weg te leeren kennen, dien
ons een deftige en verzekerde loopbaan moet verschaf
fen tot ons aller voldoening en tot eer van U en onze
zoo gekende familie.
Voor al die schoone weldaden geen woorden genoeg
vindende om, in naam Uwer kleinkinderen, U onzen
hartelijksten dank te betuigen, en als blijk onzer kin
derlijke genegenheid nemen wij deze gelegenheid te
baat om U deze bloemen aan te bieden, samen met den
vurigsten wensch U nog lange jaren in bloeiende ge
zondheid in ons midden te bewaren om U te eeren en te
beminnen.
Moge de dag van 7 October 1935 met gulden letters
in ons kinderhart geprent blijven, tot grooter eer van
onze beminde Grootouders en gansche familie
Nadien zegden nog een bevallig jongetje en
een bekoorlijk meisje, twee der jongste kleinkin
deren, een op school geleerd en heel lief gedichtje
op en het was, de armen met bloemen beladen,
dat allen weldra, de heele kleintjes voorop en
achteraan de gevierde ouders, naar het stadhuis
trokken waar, om 10 u. 30, een officieele ontvangst
te hunner eer plaats had.
Nadat allen in de groote raadszaal waren ver
gaderd rondom de jubilarissen, aan wie nogmaals
de eereplaats was voorbehouden, deed de Heer
schepen Lemahieu, vergezeld van den Heer sche
pen Delahaye en van den Heer Castel. bediende
van den Burgerlijken Stand, insgelijks zijne in
trede terwijl al de aanwezigen rechtstonden en
het publiek, dat eraan gehouden had talrijk op