Symphonic
Au Luna=Park Mont=Noir
Une PISCINE sur Ie Haut d'un Mont
SUPERHETERODYNE
VOLKSONTVANQER
KORTRiJKSCHE
- ONDERLINGE
Brand -- Leven
Ongevallen
Claeyssens-Titeca
Vanaf 65 Fr. per maand. 1575 Ff.
Al. CourtequIsse - Bonte
WAAR ZIJT Gij HET ZEKERST
EN VOORPEcLICST VERZEKERD
TE KORTRIJK
VERVOER - VERHUIZINGEN
AUTO - T A P I S S I R E
118, Dickebusehsteenweg, 118
YPER Telefoon 189
UAIQUE AL MOMBE S
[=]lbllzdl=li=iEii=]r=if=i[=iF=ir=ir=ir=ir=ir=n=ir=ir=if=ir=imr=ir=n=ir=ii=if=i[=ir=ir=ir=ir=iRf=i
EERSTE KLAS
Inlichtingen en voorwaarden bij
16%, RijHselstraat, leper.
vanavond, ik moet die hemden nog wat afnaaien,
die liggen eral zoo langWij zullen in mijn
kamer gaan zitten en thee drinken, alsof M. Le-
marié u een pensioen toegekend had. Heeft u
daar zin in
De kamer van Henriette was in de oogen van
den ouden tamboer een gewijde plaats, waarvoor
hij verlof moest hebben om binnen te gaan.
Den avond in de kamer van Henriette te mogen
doorbrengen, vond hij een lieve attentie. Het
was de grootste en meest verlichte kamer der
geheele woning. Men zag er een notenhouten
ledikant, met witkatoenen gordijnen, met balle
tjes franje versierd in nette plooien er om heen,
een spiegel in vergulden lijst, een spiegelkast
van palissanderhout en een klein rond tafeltje
van het zelfde hout, dat in het midden stond,
beiden een geschenk van een vriendinnetje van
het atelier, die tamelijk rijk getrouwd was. Op
de tafel, waarover een gehaakt kleed lag, stond
tusschen twee stapels modeplaten, een porcelei-
nen vaas met kunstbloemen. Langs de muren
hingen een glazen boekenkastje en eenige frissche
gedrukte aquarellen, gezichten uit Noorwegen.
Zwitserland en Italië. In een hoek, op een uit
springend steunsel van uitgesneden hout, stond
een beeldje van de Heilige Maagd, waarom heen
Handelsregister Kortrijk 952
NATUURLIJK bij de Naamlooze
Maatschappij, de
'Onderneming gemachtigd bij Koninklijk Besluit
van 23 December 1932, in uitvoering van de v,et
van 25 Juni 1930.
Hare werking uitstrekkende over gansch het
land, worden er nog ernstige Vertegenwoordigers
gevraagd.
Voor alle inlichtingen wende men zich tot het
Bijkantoor te YPER
8, Mondstraat Tel. 159
Algemeen Opziener Omer Robyn
<een rozenkrans van groote kralen. Op haar
gezicht was een uitdrukking van ontroerende
zachtheid met haar drie vingers opgeheven,
zegende zij in den naam des Vaders en des Zoons
en des H. Geestes.
Ja, de kamer was prettig om te zien. En wat
haar zoo heerlijk maakte, was de geest van het
jonge meisje, die haar geheel doortrokken had
en daar zweefde zelfs, na het vertrek van Hen
riette. Alles was daar met een persoonlijken
.smaak geschikt. Soms bleef een of ander toilet-
benoodigheid zonder waarde, maar met zorg
gekozen, vergeten, op een meubel liggen een
tullen'das, een ceintuur met een opengewerkte
gesp, een parasol, een vestje uit een japon met
kant van zes stuivers opgemaakt, een eenvoudig
paar handschoenen, die den vorm der hand nog
een weinig hadden behouden, van die fijne hand,
die zelfs als zij rustte, nog eenigszins gebogen
bleef door het vasthouden van de naald. Soms,
meermalen op een dag, als de oude Madiot neer
slachtig was geworden door de vele lange uren
van eenzaamheid, wanneer Henriette het middag
maal bij Mevrouw Clémence gebruikte, stond hij
uit zijn stoel op, opende de deur en beschouwde
dit heiligdom, zonder er binnen te treden, en
ging dan ontroerd door het gezicht van al deze
dingen, die hem twee oogen van een kleur als
van diep zeewater en het gelaat van een lief jong
meisje te binnen riepen in de stad wandelen,
vol van de gedachte aan haar en zijn hernieuw
den trots op zijn kind.
Dat vleistertje van een Henriette Om haar
oom te troosten, had zij dien avond den eenigen
leuningstoel met borduurwerk, waarin nooit
iemand ging zitten naar voren geschoven zij
was aan tafel gaan zitten en naaide voorover
gebogen onder de lamp, waar de Zondaagsche
kap was opgezet. Haar vingers schikten en be
vestigden met rustige zekerheid, een goedkoop
kantje aan de mouwen en boord van een hemd.
Zoo nu en dan hield zij even stil om haar schaar,
een klosje of de kant, die op een glimmend
blauw karton gewonden was van de tafel te
krijgen. Dan keek zij naar den kant waar Madiot
-op den luierstoel achterover leunde, dan weer
eens naar het raam, dat open stond en waardoor
de windvlagen zonder waarschuwen naar binnen
kwamen. Wanneer het heel hard waaide hoorde
men de takken van den oleander ritselend en
bijeengepakt door den wind, nu eens tegen den
muur, dan weer tegen het balcon zwiepen.
Twee keer kwam het geluid van riemen van
de Loire en twee keer luisterde Henriette glim
lachend. Zij gevoelde zich zoo verlicht en blij de
gedachte, dat men Marie zoo goed bij Mevrouw
Clémence ontvangen had, en vooral, dat zij
dezen avond bij oom Madiot de taak van trooste
res vervullen kon, die haar zoo goed afging.
Zij zegde
Gij hebt ongelijk met u zoo verdrietig te
maken over de weigering van M. Lemarié, oom,
en ik denk er heel anders over dan Antoine. Gij
hebt gedaan, wat gij hebt kunnen doen, het is
niet gelukt. Zult gij nu beter slagen met u boos
te maken en met een proces te dreigen Men-
schen als wij zijn maar zwakke tegenstanders.
Hij heeft mij mijn pensioen ontstolen
Zijn wij er tot nu toe ook niet gekomen Ik
herken, dat wij nu juist niet rijk geweest zijn...
Zij keek met welbehagen rond naar de spiegel
kast en de platen tegen den muur.
Maar nu zijn de jaren van ellende voorbij.
Antoine verdient zijn brood en ik ook...
Weet u, wat Mevrouw Clémence mij verleden
zaterdag, den dag waarop Marie Schwarz kwam,
gezegd heeft Zijzegde tegen mij Kleine
artistemet een uitdrukking, welke heel wat
beteekende als ik goed begrepen heb. Zou 't u
niet gelukkig maken oompje, als uw nicht eens
eerste werd Eerste van het eerste mode
huis van Nantes. Welnudat kan den een of
anderen dag gebeuren. Juffrouw Augustine loopt
op haar laatste beenen...
Zij lachte haar jongen lach, haar naald als een
pijltje tusschen haar vingers geklemd.
Wee den ouden, bij ons in het modevak
Het is bij ons precies hetzelfde, zegde
Madiot, wee den ouden
Henriette begreep, dat haar lachen wreed was.
Zij beet op haar dunne bleeke lippen, die zoo
lichtzinnig met de ellende van een kameraad
gespot hadden.
Ik zal er geen moeite voor doen, haar plaats
te krijgen, oom Madiot, gelooft me gerust. Maar
ziet u, het is nu mijne beurt geworden om op te
klimmen.
Zij keken elkander een oogenblik aan zij in
de onwillekeurige vervoering van haar jeugd
hij, terneergedrukt, slechts met moeite tegen
zichzelf in, peinzende op hetgeen ze zegde en
meegesleept door haar woorden, maar zoodra zij
zweeg, weer ongemerkt met zijn verdriet bezig.
Waarom werd hij nu niet wat vroolijker Wat
had hij toch, dat hij strak bleef zitten kijken in
den geborduurden leuningstoel met zijn oogen op
haar gevestigd, terwijl alleen zijn knippende
oogleden in zijn gezicht bewogen. Zij kon niet
begrijpen, dat een mislukking zooals de tocht
van dezen middag geweest was, die toch te voor
zien was geweest, de werkman zoo teleurstelde,
en zij schreef den koppigen wrok van den man
toe, aan de woorden van haat, die Antoine hem
zonder twijfel had ingefluisterd. Terwijl zij op
nieuw de naald door het linnen binnenstak,
vroeg zij
Is het noch niet kort geleden, dat ik mijn
leertijd begon Herinnert ge u nog, dat u mij tot
aan de deur van het atelier van juffrouw Lora
bracht, die boerinnenmutsen maakte in de brug-
genwijk Weet u nog, dat gij dan 's avonds
bijna heelemaal bevrozen waart, als u een uur
op mij gewacht had. Ik was nog maar klein
maar we hielden toch veel van elkaar, hé, oom
Tevergeefs, tevergeefs haalde zij het verleden
op, deed zij een beroep op de altijd bereidwillige
toewijding van Eloi Madiot. De goede man werd
verteerd, door een knagend berouw, waarover
hij zich zelf schaamde.
Ik ben op het punt geweest, alles te zeggen,
dacht hij, ik, een man, een oude soldaatAls ik
nog iets meer gezegd had, zou ik haar oneer
geopenbaard hebben voor mevrouw, die er bij
was Sinds vier en twintig jaar bewaar ik haar
geheim, hier in mijn hartZou ik dus niet van
haar houden 1 Ben ik dan een lafaard
Toen hij haar weder bezag, voelde hij wel, dat
het niet zoo was en dat hij van haar hield. Doch
de schaamte, om wat hij gedaan had, bleef en
daarmede hadden ook de herinneringen aan het
treurig verleden, zijn armen geest overmeesterd,
die er zoolang aan gewend was geweest, om ze
op zij te zetten.
Oom, als ik eersteword bij mevrouw
Clémence, dan krijg ik loonopslag ,dan zullen wij
rijk zijn. Ik ga u dan een reisje aanbieden van
mijn spaarpenningen, tot aan den mond der
LoireLange Etienne heeft beloofd, Ner mij in
zijn boot te zullen brengen.
Zij lachte, opdat hij weer gelukkig zou worden.
Zij was eraan gewend zijn humeur bij een enkel
vriendelijk woord te zien veranderen. Maar
thans kwamen er twee tranen in de oogen van
Madiot. Als ik er aan denk, dat ik haar zou
hebben kunnen verraden, als ik er aan denk
Henriette hield op met naaien. Zij boog zich
voorover en streelde de zware verrimpelde hand,
die als een schroef de leuning van den stoel om
klemde.
Wat hebt gij toch, oom
Hij boog het hoofd uit vrees, dat zij in zijn
oogen zou kunnen lezen.
De oleander op het balcon schudde, schuurde
langs den muur en reikte door den wind voort
gestuwd, met de punten zijner takken tot in de
kamer. Een stem, die van op de straat scheen te
komen, maar door den wind gedempt klonk,
riep
Hola Madiot
Verboden nadruk. ('t Vervolgt).
in binnen- en buitenland met
Vei-7crgrl werk Matige prijzen
Location de Maillots (VJ0(T,J)reUX Jeux gf AttraCtl'OllS
