Koloniale Loterij
DE KORTRIJKSCHE
ONDERLINGE
5
NOS REMPARTS
A TRAVERS LES SIÈCLtj
IEDEREEN HEEFT ZIJN BEURT
OP KANS
Algenieene Opziener OMER ROBYN
Mondstraat, 8, YPER Tel. 159.
Oproep van den Bond der Verminkten
en Gebrekkigen
TOERISTISCHE KRONIEK
Fonds dor M-esf Begaafden
(Suite)
Le comte Thierry d'Alsace qui se trouvait a
Ypres en 1138. avant son départ pour la croisade,
fit encore agrandir cette ville du cóté de l'occi-
dent. Cet agrandissement comprenait toute la
partie s'étendant depuis les rues St Jean et des
Chevalier de St Jean jusqu'a l'extrémité des rues
au Beurre, d'Elverdinghe. II fit percer trois
portes dans la nouvelle enceinte, savoir la por te
au beurre, celle d Elverdinghe et la porte de la
digue de Pierre (Steendampoorte). La ville comp-
tait a cette époque huit portes, savoir celles de
Boesinghe. de Dixmude, de Thourout, d'Anvers,
de Messines. du Temple, d'Elverdinghe, celle au
Beurre, et en outre la poterne de Steendam.
Le même comte fit aussi approfondir les fossés
de la ville et renforcer les remparts en terre. II
les fit garnir de tours en bois et de haies d'épines
vives qu'on appelait en flamand thuinen. c'est a
dire clotures.
Le comte Philippe d'Alsace qui afïectionnait le
séjour a Ypres, y fit commencer, en 1168, la con
struction d'un bourg ou chateau qu'on appela la
salie de comte (het zaalhof). Philippe et ses sue-
cesseurs abandonnèrent ainsi l'ancien chateau a
trois tours. Le chateau, quoique muni de tourelies
et de créneaux, comme toutes les constructions
de cette époque, ne servit jamais a la défense de
la ville.
Philippe Auguste vint mettre le siège devant
Ypres le 8 mars 1213 et s'en empara. Le comte
Ferrand de Portugal qui tenait la campagne,
aussitót après que la ville avait été évacuée par
les Francais, ordonna aux échevins et habitants
d'Ypres, en 1214, de fortifier leur ville, c'est a
dire de la mettre en bon état de défense et de
relever les remparts endommagés pendant le der
nier siège. II les autorisa en même temps a pren
dre a cet effet les terres nécessaires tant sur son
domaine que sur le terrain d'autrui. Néanmoins
la ville ne fut plus attaquée' pendant cette cam
pagne.
Cette guerre si fatale a la Flandre se termina
par la bataille de Bouvines, le 27 juillet 1214. Le
comte Ferrand y fut fait prisonnier et après une
captivité de douze années, la comtesse Jeanne, sa
femme, fut obligée de démolir les fortifications
d'Ypres et de plusieurs autres villes. En ce qui
concerne Ypres, on ne trouve pas que cette con
dition de paix ait été exécutée.
Sièges, incendies, pillages, tel fut le bilan des
événements qui se déroulèrent jusqu'en cette
année mémorable de 1302. Après l'horrible car
nage qui eut lieu a Bruges pour secouer le joug
frangais, le jeune Gui de Namur arriva en juin
avec un corps d'armée. II vint mettre le siège
devant la ville occupée par la garnison frangaise,
qui fut emportée en peu de jours. Gui ordonna
la restauration des fortifications et fit mettre la
place dans un état trés respectable.
Après la victoire remportée par les flamands a
Groeninghe, la lutte ne continua pas moins avec
les Frangais et l'on connait la défaite des fla
mands, a Arques, prés de St Omer, malgré leur
héroïque résistance.
Lar la paix conclue en 1305, a Athier sur Orge,
entre le comte de Flandre Robert de Béthune et
Philippe le Bel, roi de France, il fut stipulé que
les fortifications de la ville d'Ypres, entr'autres,
seraient démolies mais il parait que cette stipu
lation n'a jamais été exécutée au contraire, on
trouve que, par lettres données le 10 aoüt 1311,
ce roi accorda un délai pour effectuer la démoli-
tion des fortifications. La clause relative a la dé-
molition du chateau de Cassel qui ne pouvait être
rebati avant trois années révolues après que la
démolition des forteresses de Gand, Bruges et
Ypres eüt été effectuée, clause du traité de 1316.
n'a également pas été exécutée.
Après la prise de la ville en 1325 par Nicolas
Zannekin, le chef des rebelles apporta de grandes
modifications aux fortifications et fit abattre les
portes et les remparts intérieurs et combler en
partie les fossés de la ville. En outre, il enveloppa
d un rempart en terre, précédé d'un double fossé.
les vastes faubourgs qui entouraient la ville et
dont la trace des limites se retrouve encore, vers
1 est et l'ouest, dans d'anciens chemins vicinaux
qui ont conservé le nom d'Ommeloopstraat (che-
min de ronde).
-«Mc' -
om ervan te genieten houdt uw biljet op zak
der
La nouvelle enceinte de Zannekin était percée
de neuf portes. La date de l'établissement de la
porte de Comines ne peut être précisée elle est
déja citée dans l'acte de bornage de 1269 et se
trouvait au bout de la rue appelée Klierstraat.
Elle fut supprimée lors de la construction du
mur d'enceinte crénélé vers 1395. Quant a la po-
terne dite Steendampoorte, sur le front nord, elle
ne fut point répétée dans le nouveau rempart des
faubourgs.
Les terres comprises pour l'établissement du
nouveau rempart extérieur ont été restituées ou
abandonnées après la destruction des faubourgs
en 1383.
On ne trouve pas dans les annales si les neuf
portes de cette enceinte ont été construites en
magonnerie, mais il est probable qu'on se sera
contenté d'en fermer les passages par des bar
rières.
Le siège de 1383, mémorable entre tous et en
core toujours commémoré chaque année, nous
amène a examiner l'état de nos remparts a cette
époque. Les portes seules étaient en magonnerie,
mais les remparts étaient en terre et peu suréle-
vé. La crête servait de terre-plein le bord vers
le talus extérieur était planté d'une haie d'épines
vives trés épaisse soutenue par des pieux reliés
par un linteau formant un obstacle infranchis-
sable a deux mètres environ de hauteur. Quoique
ce parapet eüt paru jusque la suffisant, on ren-
forga toutefois ce tunage par une palanque en
bois et derrière celle-ci une espèce de banquette
permettant aux défenseurs de bien diriger leur
tir.
En outre, ce rempart, comme celui des fau
bourgs, était précédé d'un double fossé, c'est a
dire d'un fossé divisé en son milieu par une digue
dont la crête dépassait a peine le niveau des plus
hautes eaux et sur laquelle on avait planté une
rangée de pieux pointus en forme de palissade.
Tel était l'état des moyens de défense de notre
ville au 8 juin 1383.
(A suivre). SERPY.
DE TWEEDE SNEDE 1938
WORDT UITGELOOT IN FEBRUARI.
Voor uwe verzekeringen van gelijk welken
aard, wendt U bij voorkeur tot de zoo gunstig
gekende en voordeelige Naamlooze Vennootschap
Gesticht in 1919
Maatschappelijk kapitaal 5.000.000 fr.
Reserven 10.000.000 fr.
Gemachtigd bij Koninklijk Besluit van 23 De
cember 1932, in uitvoering der wet van 25 Juni
1930, betrekkelijk de Levensverzekeringonder
nemingen.
De voordeeligste tarieven. Klare en uitgebreide
Polisvoorwaarden.
Thans uitbetaalde rampen
MEER DAN 15.000.000 FRANK.
Reeds uitgekeerd aan de verzekerden onder
vorm van premievermindering
MEER DAN 2.000.000 FRANK.
MAATSCHAPPELIJKE ZETEL KORTRIJK
Bijkantoren
YPER OOSTENDE VEURNE GENT.
De Maatschappij stelt belang in elke ernstige
aanvraag voor agentschap.
Waarde Medeburgers,
U zijt gezond en sterk, maar niemand van U kan zeg
gen dat hij het morgen nog zal zijn.
Niemand kan bevestigen dat hij morgen NIET een
gebrekkige of verminkte zal worden.
Verminkten en Gebrekkigen, dat zijn, helaas, de on-
gelukkigsten onder de ongelukkigen, want deze men-
schen werden toch zóó niet door eigen wil.
Steunt daadwerkelijk deze ongelukkigen.
leper wordt binnen kort nog een vaandel rijker. De
Bond der Gebrekkigen en Verminkten wil er zich een
aanschaffende leden hebben er reeds het hunne voor
bijgedragen, maar die middelen zijn niet toereikend.
Eerstdaags wordt U, waarde Medeburgers, een boekje
aangeboden, dat handelt over het 18 jarig bestaan van
de vereeniging dier ongelukkigen. Dat boekje kan een
ieder nuttig worden en het wordt verkocht ten voor-
deele van ons toekomstig vaandel.
Wij durven hopen op uw milden steun en danken alle
welwillende inwoners van leper bij voorbaat.
Namens den Bond der Gebrekkigen en Verminkten
van Arbeid en Vrede
HET BESTUUR.
Tien jaar geleden, op 7 Juli 1928, had te Kassei
de inhuldiging plaats van het ruiterstandbeeld
van Maarschalk Foch. Te dier gelegenheid had
's anderendaags, 8 Juli, een merkwaardige op
tocht plaats van meer dan 30 reuzen uit Vlaan
deren en het Noorden van Frankrijk. Een dezer
reuzen, was die van Steenvoorde, waarover wij
het in onze kroniek van verleden week hadden
en waarvan wij heden de geschiedenis vertellen,
zooals wij ze vinden aangehaald in het relaas dat
de V. V. V. Les Amis de Cassel over de feeste
lijkheden uitgaf.
«Niet ver van het bosch van Beauvoorde, leef
de in oude tijden, in de heerlijkheid van Steen
voorde, een man met name Jan van Steenvoorde.
Twintig uren in 't ronde was er geen die beter
dan Jan de wevers-spoel kon hanteeren, noch het
kapmes van den houthakker, noch den hamer van
den schoenlapper. Het was dan ook geen wonder
dat men Jan overal kende onder de namen van
Jan de Wever van Jan de Houtkapper en
van Jan de Schoenmaker
Het was een vent als een boom en sterk als
honderd. Zijn voeten stonden .op der grond ge
plant als de sterkste eiken van de streek, zijn
beenen en zijn romp waren grof gebouwd hij
had een borst zoo breed als een tafel en een felle
kop met blauwe oogen en blond haar. Jan was
niet het minst verlegen om onder eiken arm een
vatje oud bier van Jaak Lauwaert, den brou
wer, naar den kelder van zijn heer te dragen.
Jan was ook sedert meer dan twintig jaar de
séhoenlapper van zijne Hoogheid, den Keizer der
Franken, Karei den Groote. Toen deze eens te
Steenvoorde voorbijgekomen was, op weg om te
gaan strijden tegen de Saksers, had Jan een paar
schoenen gemaakt, zoo sterk, daLze nog niet ver
sleten waren toen Karei de Groote vier jaar na
dien naar Spanje toog om er de heidenen en Mu
zelmannen te bevechten. Als blijk van erkente
lijkheid kreeg Jan van den keizer een prachtigen
halsberg of maliën-kolder, een stalen helm en een
j zwaard, echt kunstwerk van vijf ellebogen lang
en twee handen breed, welke prachtige uitrus
ting Jan vol trots in zijn woning ophing.
Toen Karei de Groote nu stierf, duurde het niet
lang of de Noormannen kwamen onze gewesten
onveilig maken. Ook Steenvoorde werd bedreigd
en de bevolking werd met grooten schrik bevan
gen. Alleen Jan was zonder vaar noch vrees Met
zijn zoons bleef hij het leder kloppen, zoo hard
en zoo geweldig dat het echqde van aan den Kas-
selberg tot" aan de flanken van den Katsberg.
Het gebeurde echter dat op Halfvasten de ben
den der Noormannen den Kasselberg afkwamen
en de grenzen van Steenvoorde bereikten. Ver
schrikt liepen de bewoners zich schuilen in de
kapel van het slot waar de slotkapelaan Jeroom
samen het hen bad.
Jan, die vóór het ochtendkrieken was opge
staan, gespte zijn harnas aan, zette op zijn blond
hoofd zijn bepluimden helm, kuste het vest van
zijn degen dien hij aan de hoede van zijn zoons
achterliet, en vloog, gewapend met zijn gevreesd
kapmes en zijn schoenmakershamer naar de bar-
reel. Het was hoog tijd, want de vijand was reeds
daar Met zijn kapmes begon Jan vreeselijk te
zwaaien en te zwieren, zooals nog nooit de mo
lens van Kassei, bij de hevigste stormen gedaan
hadden. De hoofden der Noormannen vielen als
de korenaren onder de zeis. Hulp hulp rie
pen zij weldra, en vluchtten weg om nooit meer
terug te keeren. Steenvoorde was gered en overal
was het nu feest, in het slot zoowel als in de een
voudigste hutten van de wevers, van de houthak
kers en van de schoenlappers.
Jan leefde nog vijftig jaar in de vaderlijke wo
ning en werkte er zonder ophouden. En toen Jan
eindelijk dit leven verliet boetseerden de brave
mensdhen van Vlaanderen het beeld van hun
i eddeiden Reus van Steenvoorde en droegen
het elk jaar, op Halfvasten, in stoet van aardde
barreehtot aan het Bosch van Beauvoorde, bij
w j~\F Li n T
Reysiger.
VRAGEN EN AANBIEDINGEN VAN PER
SONEEL plaatst men met succes in onze rubriek
KLEINE AANKONDIGINGEN
het huis van Jan
O-
Tiin^um*6 a? 20,van het Koninklijk Besluit van 26
Juni 1927. moeten de aanvragen om door het Fonds der
Meest Begaafden ondersteund te worden, vóór 15 Maart
aanstaande naar den Heer Gouverneur der Provincie
West-Vlaanderen te Brugge gezonden worden.
Bij de aanvraag om ondersteuning, dewelke van het
gezinshoofd moet uitgaan en diens beroep moet opge
ven, behoort gevoegd
1) Een uittreksel op ongezegeld papier uit de ge
boorteakte van het kind
2) Getuigschriften afgeleverd door de hoofden van de
verschillende onderwijsinrichtingen welke gedurende
f®, d"e ,aatste 'aren werden bezocht. Deze getuig
schriften zullen vermelden de uitslagen door den be
trokkene bekomen op school, in de wedstrijden enz zoo
nauwkeurig mogelijk, zijn verstandelijken aanleg en
Zijn zede.ijke hoedanigheden opgeven
3) Een afschrift van het gezondheidsboekje.
Er zal geen gevolg gegeven worden aan de aanvragen
d-e na den 15 Maart gedaan worden.
