mtiiir düTtkhland
KOFFIES en CHICOREI met PREMIEN
Christiaens Devolder - KortrtfK
Te koop in allo goede winkels. - PromiedepotG. Laroye; 20, Boomgaardstraat. Yper.
EISCHT ALTIJD EN OVERAL DE
Onvooringenomen Reportage
door
JEF VAN WYNSBERGHE.
DE EXPRESSTREIN BRUSSEL - AKEN - KEULEN.
V.
(3L Vervolg)
En voort raast de trein naar de Belgische-Duitsehe grens, in snelle
vaart langsheen steile hobbelige bergwanden, langsheen diepe afgron
den overheen hooge bruggen, doorheen sombere tunnels.
De Vvielen zingen over de ijzeren sporen, in snel, adem-beklemmend
tempo Keulen-Berlijn Keulen-Berlijn Steeds opnieuw Onver
moeid vlug Hoe langer hoe duidelijker
Keulen - Berlijn Keulen - Berlijn
De medepassagiers zwijgen nu hun blik mijdt die van de anderen,
als beangst aanstarende oogen te ontmoeten, die tot verder gesprek
zouden inviteeren.
Ik kijk hen aaneerst met onopvallenden zijdelingscnen oogop
slag, dan frank.
Ieder van hen is een aparte studie waard hun uiterlijke, hun ma
nier van in ?t vage uitdroomen, wie ze zijn, hoe ze zich door t leven
heioen, hun jeugd-idylles, hun levensontgoochelingen, hun toekomst-
droomen... hun... Maar wat kan 't mij nü allegaar geven. Nü interes
seert mij alleen het Hitler-Duitschland-ProbleemEn de mooie
twintigjarige Duitsche zou mij zeer zeker veel interessants kunnen ver
tellen over de voeding in Duitschland, over de Duitsche vrouw
Als ex-Brusselsche zou zij mij, beter als welke Duitsche ook, daarover
allerinteressantste gegevens kunnen verstrekken. Doch ik heb schijn
baar geen geluk zij heeft de oogen zachtjes gesloten, en ligt bekoor
lijk tegenaan het raambeschot, de kroezelige donkere haren in de gol
ving van haar opgehangen mantel. Behaagziek?... Genotvol?... Of ver
moeid Ongeïnteresseerd aan haar omgeving, voor haar medepassa
gier Ik vraag het mij te vergeefs af. Ik zou het dolgraag weten om
haar des te gemakkelijker aan het praten te krijgen, om allereerst te
wefen of zij in Keulen afstapt of verder doorreist... en aldus een idee
te hebben over den tijd die mij nog ter ondervraging rest.
Maar haar oogen blijven dicht... en de trein rijdt almaardoor in
snelle vaart verder... «Aken!... Aken!... Aken!...» schijnen de wielen
nu uitdagend te zingen...
«Nee nog eerst Herbestahldenk ik...
In die hinderende stilte, die gejaagdheid tot ondervragen, steek ik
een cigaret op. blaas overdreven luid den eersten rook in de hoogte...
Te vergeefs 't Mooie gelaat verrimpelt niet, de oogen blijven
rustig gesloten
De grijze dame bekijkt haar lange magere vingeren, 't gerimpelde,
vel en de dikke uitpuilende aderen van haar handen.. De pro-Belg
staart droomerig uit naar de breed-afgeronde blinkende toppen van zijn
zwarte schoenen. De andere vijftiger schijnt verbaasd zijn vage spie
gelbeeld te bekijken in 't glas van de schutting die ons compartiment
van de gang afsluit.
Allen schijnen zeer rustig, uiterst gelaten in hun lot!... Niemand
kijkt naar me Des te beter in 'n ongemerkten oogwenk schuif ik
'n v. Paris-Soir van 't raamtafeltje kantig vallend op den schoot van de
jeugdige Duitsche, die opschrikkend de oogen opent, zich recht, wat ver
suft om zich heen kijkt, en dan vragend haar oogen op de mijne richt.
P glimlach onbekommerd, en zeg glimlachend, doelend op de neerge
vallen krant «Door 't schokken van den trein zeker!
Zij knikt instemmend, fronst 't voorhoofd, wrijft met de vingertop
pen van beide handen de oogen, schudt met 'n paar vlugge hoofdbe
wegingen de verstreuvelde haren goed, scheurt haar Paris-Soir mid
dendoor. en verteltIk moet oppassen aan de Duitsche grens Paris-
Soir wordt in Duitschland niet toegelaten
«Nee?... vraag ik met zichtbare verbazing.
Met een krachtig ontkennend hoofdschudden en opééngeperste lip
pen bevestigt zij haar bewering, en voegt erbij Ook Pourquoi Pas
wordt er afgenomen Men duldt er geen anti-Hitleriaansche bladen
Zij staat recht, om het vensterraam neer te schuiven gedienstig
ben ik haar echter voor, en zij gooit de gescheurde krant uit het raam.
waarna ik 't raam dichtschuif.
Op dat moment rijdt de trein Herbestahl binnen.
De grijze dame en de twee heeren ontwaken uit hun spraaklooze
loomheid. De schelle stem van een krantenjongen dringt tot ons door
Journaux Cigarettes Chocolats
Zijn de cigaretten en chocolades in Duitschland duur vraag
ik de jonge Duitsche.
«Minstens driemaal zoo duur als in België!...
O Ho
Ik koop mij een dubbel pak lievelings-chocolade en 'n doosje fijne
cigaretten. Ook de twee heeren koopen cigaretten.
«Het is voorzichtig uw chocolade middendoor te breken!...»
zegt mij de mooie Duitsche Anders krijgt u er nog last mede aan de
Duitsche grens
Het is wellicht ook wenschelijk dat de chocolade aangebroken
is!... lach ik haar vriendelijk toe, en bied haar meteen de doorgebro
ken chocolade aan.
Zij dankt eerst weigerend, doch bij mijn aandringen breekt zij zich
dan toch een half stukje af.
Zoete vrouwenmonden praten ook weldenk ik, en terwijl de
trein in beweging komt vraag ik meteen op nonchalante wijze Reist
u nog verder door dan Keulen
Ik vernacht te Keulen, en reis eerst morgenochtend verder door
glimlacht ze. «En u?... Nam u reeds een beslissing?...»
Tk negeer echter haar vraag door haar nog een intiemere te stellen
Bent u bij bekenden te Keulen Of vernacht u in een hotel
Haar plots gespannen lippen, de trillende neusflankjes, haar 'n mo
ment lang wijd starende oogen en de daarna zenuwachtige oogknipjes,
haar licht blozende kleur, op de aqders bleeke slapen, verraden bedees
de aarzeling.
«In een hotel?...» hervraag ik met zichtbare voldoening.
Ja knikt ze verdwaasd, als had ze meteen spijt me zoover in ver
trouwen te hebben genomen. Maar oogenblikkelijk profiteer ik van haar
momenteele beduusdheidMisschien wilt u mij vanavond Keulen
wat leeren kennen bedel ik met zachte stem, die haar opeens ironisch
doet opmerken Het lichte Keulen
Ik lach echter mee, en zonder te bevestigen noch te ontkennen,
veeleer met de bedoeling raadselachtig te blijven antwoord ik Heel
Keulen
Dat pakt! Want haar-: «Nee!... dat is niet mogelijk!...» klinkt als
een aarzelende toestemming.
«U moet toch nog soupeerenverdedig ik.
«Ja knikt ze.
U gaat toch niet dadelijk na 't souper slapenpleit ik verder.
Nee geeft ze toe.
«Welaan dan!...» besluit ik in het vage, waarop zij na even na
denken instemt Goed Na 't souper kunnen wij samen 'n avondwan
deling doorheen Keulen maken!»
«Dat is zeer vriendelijk dank ik uiterst tevreden, terwijl ik
innerlijk neurië «Tout va trés bien Madame, la marquise!...»
Dat is het moment om, in beste stemming, onopvallend zakelijk te
worden, het Hitler-Duitschland-Probleem aan te raken.
«Verdienen de menschen in Duitschland voldoende geld om be
hoorlijk te leven vang ik aan.
Over het algemeen beter dan in België antwoordt zij mij.
Want om te beginnen bestaan er in Duitschland geen werkloozen
meer. Vóór Hitier aan het bewind kwam waren er in Duitschland ruim
zes millioen werkloozen op de één-en-twintig millioen arbeiders en aan-
gestelden. Daarbij kwamen nog drie miljoen menschen die zich dien
den tevreden te stellen met verkopten werktijd. Wanneer men daarbij
de bijhoorende familieleden telt, komt men tot het fabelachtige cijfer
van ongeveer twintig millioen, weze het derde der toenmalige Duitsche
bevolking, die van de karige regeeringsondersteuning moesten leven,
en die dus langs de straat hongerden. Toen moest de Duitsche regeering
ieder jaar meer dan drie miljard Rijksmark betalen voor 't ondersteu
nen der werkloozen. Voegt daarbij dat door de geweldig heerschende
ellende geen enkel bedrijf rendeerend kon zijn zelfs de landbouwers
leden armoede, daar zij vóór het Bewind van Hitier door de eigenaars
schandelijk uitgezogen werden.
Welnu, wat het buitenland ook over Hitier en 't Nazisme kletst, nie
mand kan ontkennen dat de Volksjongen Hitier Duitschland van ellende
en ondergang gered heeft. Dank aan Hitier werd in minder dan vijf jaar
tijd alle werkloosheid opgeslorpt. Nu heeft men in Duitschland werk
krachten te kort, zoodat nu zelfs gepensionneerden terug aan het werk
gesneld werden, en de regeering zich verplicht zag voor velen de tien- a
veertien uren werkdag in te richten, en beroep te doen op de buitenlan
ders Het resultaat van deze geweldige prestatie alleman heeft in
Duitschland geregeld veel werk, eenieder verdient voldoende, elkeen
kan goed bestaan, alle bedrijven draaien om ter best, en heel 't Duitsche
Volk op enkele dwarsboomers na heeft zijn leven voor Hitler
veil
Ik ken toch een jong paar in Düsseldorf werp ik, naar waar
heid op dat slechts vijf-en-dertig Rijksmark per week verdient, en
gezien den hoogen Duitschen levensstandaard het niet breed heeft
Dat moet beslist een groote uitzondering zijn Arme menschen
zijr. er natuurlijk overal. Maar mij valt het toch geweldig op dat er in
Duitsch'and heel wat meer verteert wordt dan in België. Let daar maar
eer.s op terwijl u in Duitschland bent u zult zien dat er veel gekocht
en veel verteerd wordt. Welnu moest er in Duitschland armoede heer-
schen, dan zou dit niet het geval zijn. Als ex-Belgische kan ik u dat in
alle rechtzinnigheid zeggen. Het is werkelijk waarin Duitschland
heeft d° werkman het goed, eenieder kan er in welstand leven. Overi
gens het is u toch ook bekent dat België nog steeds ruim tweehonderd
duizend werkloozen teltDus tweehonderd duizend menschen die van
een povere aalmoes moeten leven
- «De belastingen zijn in Duitschland toch hoog?... tracht ik nog
te weten.
«Hoog?...» wenkbrauwt ze. «Belastingen, afgiften, enzoovoort
bedragen nauwelijks als bij ons 10 a 15 procent. In elk geval ik heb de
persoonlijke overtuiging dat het meerendeel in Duitschland het werke
lijk finantieel veel beter stelt dan in België.
(Copyright «Pers-Bode»), 1 (Wordt Vervolgd)
Jef VAN WYNSBERGHE.
