DE DOLLE JACK Jeugd-Hoekje door HENK SMEDEMANS EEN MOEDIG BERGBEKLIMMER Leest en verspreidt HET YPERSCH NIEUWS KRUISWOORDRAADSEL Bijvoegsel aan HET YPERSCH NIEUWS 13-11-48 Onze Reportage (VERVOLG Toen we weer op ons landgoed terug waren vonden we spoed-telegrammen van verschillende bladen, die een telegrafische beschrijving van de aardbeving verlang den Jack voldeed aan dit verzoek, hoewel <ie uitbuiting van dit vreselijk ongeluk nem tegen de borst stuitte, maar hij had geld nodig; op het goed was de reusach- tlge stal ingestort en moest weer opgetrok ken worden en bovendien liep hij met plannen rond voor de bouw van een privé jacht waarop hij, oude avonturier die dij was en bleef, alle zeeën ter wereld wilde doorklieven. En hij bouwde het jachthet werd 45 voet lang, bevatte een comfortabele bad kamer en andere vertrekken en kostte Jack het aardige sommetje van 50000 dollar Hij noemde zijn schip Snark en hierop begaf hij zich nu met zijn vrouw voor een grote zeereis in de stille zuid zeeën dit duurde ongeveer 2 1/2 jaar. Ook hier aan boord schreef Jack dagelijks zijn 300 regels druk. Hier ontstonden zijn meest schone vertellingen. Maar het werd minder een plezier-, dan wel een avon- turenreis. Dat bewijst een briefSinds drie maanden kruist de Snarktus sen de Salomonseilanden. Dit is wel on geveer het wildste gedeelte der wereld. Koppensnellen, menseneterijen, moord, tieren hier weeldig. Ook naar onze hoof-^ den worden vaak begerige blikken ge-' worpen. Wanneer we ons bij de gevaar lijke eilanden ophouden, mogen we dag en nacht de wapens niet uit de hand leg gen. 's nachts moeten we posten opstellen. Onlangs maakten Charmian en ik op een ander schip een tocht om het eiland Malaita heen. We hadden een zwarte be manning De inboorlingen, die wij ont moetten, liepen geheel naalft rond. zo wel mannen als vrouwen, en waren met pijlen, bogen, speren, tomahawks, krijgs- knotsen en eventueel ook geweren ge wapend Telkens wanneer we aan land gingen namen we bewapende matrozen mee, terwijl de mannen in de walvisboot aan de riemen zaten, de boog zeewaarts gewend. Op een keer zwommen we in ed monding van een rivier en rondom in het bos stonden onze matrozen op wacht, terwijl wij, toen we ons uitkleedden onze kleren op een plek gelegd hadden, waar we ze in het oog konden houden, de wa pens echter op een andere plaats ver stopten om tegen verrassingen beveiligd te zijn. Het ergste was echter dat we op een klip liepen. Een minuut te voren nog was er geen inboorlingenkano in zicht ge weest. nu echter kwamen ze plotseling aanschieten als gieren uit de blauwe he mel. Het ging om ons hoofd. De ene helft van onze mannen hield de wilden met hun geweren op een afstand. De buksen dreunden, wij werden bestrooid met een hagel van pijlen... Het is een wonder dat we nog leven en dat onze waardevolle hoofden niet reeds goed geprepareerd de hut van een opperhoofd sieren. De rest van de mannen, was er mee bezig de boot vlot te krijgen. Aan de oever hadden zich reeds lang meer dan duizend inboor lingen verzameld, die opgewonden op hun buit aasden, op onze boot, onze kleding en voor alles op onze eerwaardige hoof den Maar zij kregen ze niet. Aan hun kant echter vielen verscheidene doden, en toen waren we vrij. Het plan was, dat de avontuurlijke tocht om de wereld zou gaan en tien jaar lang zou duren, maar een zware ziekte trok plotseling een streep door de re kening. Ik voer naar Australië om me in een ziekenhuis te laten opnemen, en bleef daar vijf weken. Daarna lag ik vijf maan den ziek in diverse hotels. Met de ge heimzinnige ziekte, die zich aan mijn han den openbaarde, wisten de Australische doktoren zich geen raad. Zij ging van de handen ook op de voeten over en ik «as enige tijd hulpeloos als een kind. Soms waren mijn handen tweemaal zo groot als gewoonlijk en zeven dode of stervende stukken huid schilferden tege lijkertijd af. Soms ook werden de nagels van mijn tenen binnen 24 uur even zo dik als ze lang waren. Als men ze had afgevijld waren ze in 24 uur weer net zo dik als te voren De Australische specialisten waren het nierover eens. dat de ziekte niet op een deze ziekte opwekkende bacil terug te voeren was. maar dat ze van nerveuse aard moest zijn In ieder geval werd het niet ter en ik kon onmogelijk de reis voort zetten. Ik zei tegen mezelf dat mijn ze nuwen in het vaderlandse klimaat van Cahfornië steeds hun evenwicht hadden bewaard. Sinds mijn terugkeer ben ik weer vol- omen hersteld. En nu weet ik ook wat mij gemankeerd heeft- Ik was lichame- #U niet genoeg op de kracht van het tro pische licht, dat het weefsel vernietigt, voorbereid Ik werd door de Ultraviolette 5 ralen eenvoudig verscheurd, zoals vele mannen der wetenschap door de H. stra- en verscheurd worden. De tocht werd dus afgebroken en het jaent afgetakeld en verkocht. Jack ont ging nauwelijks een tiende deel der bouw kosten terug. Maar het duurde niet lang of hij be- meer reeds een nieuw schip, de RoomerHier op heeft hij kaap Horn ^varen heeft in de Zuidzee gekruist, joeeds weer overviel hem het verlangen ear de wijde verten. En rondzwerven t- r.? 'T -°°k wanneer hij aan land was ai'i "V —ig-^d doorbracht, i. 'et een avonturier zijn leven lang TT verdween hij geheel uit zijn kring ook onder in de grote steden. Keerde - terug en vroeg zijn vrouw hem EN SLOT) t Waar was je toch a dan antwoordde hij met een ondoorgrondelijke blik t Rondgezworven, lieveling, misschien ver tel ik het je wel eens als we in de zeven tig zijn. Maar veel later kwam hij er dan. door een gedachtenassociatie er op terug, en dan schemerde behalve andere avonturen die hij slechts aanduidde, soms ook door, dat hij in een havenkroeg in San Fran cisco een verhitte partij kaart had ge speeld, om enorme bedragen, of dat hij met een landloper zonder naam, die hij zich tot metgezel voor een middag of nacht uitverkoren had in het een of an der bloedig avontuur gewikkeld was ge worden. STEEDS WEER VIEL HIJ TEN PROOI AAN DE ALCOHOLDUIVEL. Niet dat hij zich zinloos bedronk. Om dat Jack. zo schildert zijn vrouw hem. wanneer hij dronken is niet op andere dronken mannen leek, geloofden de mees ten, die hem in een periode van blanke logicazoals hij het zelf noemde, leer den kennen, de echte, nuchtere Jack London te zien. Nooit, vertelt ze verder zag ik Jack echter in al die jaren dat we getrouwd waren, werkelijk stomdron ken. De alcohol had nauwelijks een an dere uitwerking op hem. dan dat zijn toch al ingespannen geest zichzelf nóg meer overtrof. Scherp, haarklovend bij discus sies, geen rekening houdend met zijn eigen lichaam en geest, ontolerant tegen alles wat hem maar in de weg kwam, man of vrouw, zo en erger was Jack wan neer zijn blanke logica een hoogtepunt bereikte. Maar zulk een onnatuurlijke toestand tezamen met de depressies waar aan hij na dergelijke excessen leed, was zeer gevaarlijk... Dat hem bij zijn zwerftochten nooit iets overkwam, was een wonder. Ook zijn goed hart bracht hem dikwijls in de ge vaarlijkste situaties. Toen hij zich op een dag in een stoel bij een barbier neerzette, bemerkte hij, dat de man hevig beefde, alsof hij koorts had. Wat is er aan de hand vroeg Jack met kennersblik. Zeker de nacht doorgeboemeld, nietwaar Verscheideneantwoordde de man, terwijl hij angstig omkeek. «I... Ik wweet nniet, hoe ik n... off f f iemand anders moet scheren. Terwijl het scheermes op Jack's lucht pijp danste, bedacht hij dat de man in gevaar verkeerde zijn betrekking te ver liezen en dus zei Jack hem, dat hij het deze keer maar niet zo nauw zou nemen, en hij zou geen ruzie maken of een klacht indienen. Zijn vrouw maakte hem, toen ze van deze gevaarlijke geschiedenis hoorde, ver wijten «Maar die man had je .immers de hals kunnen afsnijden. Ja, meen de hij, het heeft waarachtig weinig ge scheeld hij was er vreselijk aan toe. Maar ik kon toch niet zo maar opstaan en weg gaan en hem aan anderen en de wer keloosheid overlaten. Alleen, prettig vond ik het nu juist niet, dat kun je geloven... In het jaar 1913 gaf Jack de opdracht tot het bouwen van een reusachtig wit huis op zijn landgoed. Zijn «droomhuis», zoals hij het noemde. Er omheen liet hij een park van fantastische afmetingen aanleggen uit alle Janden der aarde kwa men zeldzame bomen, die er geplant wer den. Dit droomhuiswerd kort voor dat het geheel voltooid was door brand verwoest en brandde tot op de grond af. Jack London verloor hierdoor een enorm kapitaal,- hetwelk in de bouw geïnvesteerd was. Maar hij jammerde niet, hij was door en door fatalist, zoals ieder geboren avonturier. Mooi, dan beginnen we maar weer opnieuw. Toen brak de wereldoorlog uit. Men bood Jack aan als oorlogscorrespondent naar Europa te gaan, maar hij weigerde dit botweg. Van dit soort beroep en avon turen had hij genoeg sinds de Russisch- Japanse veldtocht. Ik blijf en ik werk. En hij schiep werk na werk, zelfs een avonturier in de arbeid. Hij sliep slechts wanneer het lichaam volkomen de dienst weigerde. Anders was hij dag en nacht zonder zich rust te gunnen aan het werk Een ware ceremonie was het, zo deelt zijn vrouw ons mee, wanneer zijn be diende het tafeltje dat naast zijn bed stond voor de nacht gereed maakte. Veel scherp gepunte potloden moesten er op liggen. En zowel grote als kleine vlak- elastiekjes, veel pakjes sigaretten, want Jack rookte veel, een mooie Koreaanse asbak, zijn klein fluwelen speldenkussen stapels schrijfpapier en stapels boeken, tijdschriften, naar datum keurig netjes op een lager deel van de tafel gerangschikt Een schotel fruit en een andere lekkernij. En tenslotte moesten niet minder dan drie flessen met de een of andere vloeistof gevuld aanwezig zijn. Want Jack be weerde bij zijn bijna voortdurend roken zijn groot alcoholverbruik en zijn zekere storingen die bij zijn zittend leven zon der veel beweging voorkwamen, dat het absoluut nodig was dat hij door de huid ademhaaldewaarmee hij ongehin derde transpiratie bedoelde. Daarom dronk hij geweldige hoeveelheden van de een of andere lievelingsdrankdruivensap, karnemelk, water. En de volgende morgen waren de fles sen altijd leeg. Kranten en tijdschriften waar hij uit gescheurd had wat hij wenste te bewaren, werden op de grond geworpen, brieven en enveloppen waar hij niets meer aan had. werden zorgvuldig in elkaar gekne pen. opdat Nakata, de Japanse bediende, of iemand anders ze niet meer op een plaats zouden leggen, waar hij zich op nieuw er mee bezig moest houden, 's Mor gens lagen daar dan stapels beschreven manuscriptpapier bij. Soms, wanneer het lichaam niet ver der kon, sliep hij met een sigarette in zijn mond en verbrandde dan zijn haar of stak het oogscherm van celluloid, dat hij steeds bij zijn werk droeg in brand of brandde kleine ronde gaten in de lakens en het kussen. Ik word honderd jaar oudzei hij op een dag tegen zijn vrouw. «Wel hoe weet je dat?» Omdat ik het wil. Dat is wel een heel gewichtig argu ment. Jack London wist zelf niet hoe dicht de dood in zijn nabijheid verkeerde... En zelfs is zijn dood in het avontuur van het geheim gewikkeld, zijn vrouw is er stellig van overtuigd, dat zijn sterven door uranie, dat is een vergiftiging van het bloed door urinezuur, een gevolg van een ongeneeslijke nierziekte, veroorzaakt werd dit zou geen wonder geweest zijn bij Jacks woeste leefwijze en onmatig alcoholgebruik. In Amerika echter wordt sinds jaren steeds meer beweerd, dat Jack, de avonturier, in een ogenblik van diepste' depressie en oververzadiging zelf moord gepleegd heeft. Geheel bevredigend is dit raadsel tot nu toe nog niet opgelost. Wel staat vast, dat Jack in zijn laatste dagen zeer ter neergeslagen was en aan zijn gehele wilde leven plotseling twijfelde. Zelfs zijn vrouw houdt zorgvuldig in haar herinnering de woorden, die hij haar, lichamelijk nog gezond, in deze tijd toefluisterde, terwijl hij zijn armen om haar hals sloeg «Vrien din, goede trouwe kameraad, jij bent het enige, dat ik heb, de laatste strohalm waar ik aan vastklem, het enige, dat me nog in 't leven houdt. Dat weet je. Ik heb je vaak gezegd, je moet me begrijpen. Als je me niet begrijpt, ben ik verloren. Duistere woorden van diepste depres sie... En Jack, de avonturier was verloren... Wat ook de doodsoorzaak mag geweest zijn, ziekte of de eigen hand hij stierf op zijn landgoed, de 22e November 1916, veertig jaar oud. Zijn stoffelijk overschot werd, zoals hij dat gewenst had, verbrand en op de ber gen, die zijn bezitting omzoomden werd zijn as begraven. Een tot gruis gemalen zwerfsteen werd over deze plek uitge strooid... dat is Jack Londons grafsteen... En allen die van hem gehouden hebben treurden om hem, de grote avonturier en dichterde gehele Amerikaanse natie treurde. Onvergeten leeft zijn beeld voort in de harten van millioenen mensen, die aan zijn werk vreugde, kracht en energie te danken hebben. Hij heeft niet voor niets geleefd... Copyright by Omnium-Press. Oom Henri is teruggekomen van zijn reis naar de Zwitserse Alpen. Aan iedereen die bij hem op bezoek komt. laat hij de kiekjes zien. die er gedurende deze reis gemaakt zijn. Op een van de foto's is Oom Henri erg trots.' Dat is een van de moeilijkste beklimmingen, die ik gemaakt hebzegt hij dan De berg was loodrechtmaar we hebben toch de top bereikt Als oom op een dag weer het ver haal vertelt met hoeveel moeite de top bereikt werd. begint zijn twaalf jarige neef Piet plotseling te lachen, als hij het kiekje bekijkt. Zo kan ik ook bergklimmen. zegt hij dan. U houdt de foto ver keerd om. Oom. Je moet hem zo bekijken, U loopt op de grond. Kijk maar.Oom werd een beetje ver legen en onder algemeen gelach verklaart knappe Piet, waaruit hij dat op kon maken Weten jullie het ook O P Horizontaal 1) korf. 5) regelmaat. 8) heilige maagd. 11) Zijne Hoogheid. 13) zuivere witte sui ker '14) neen (Engels). 15) getemd. 17) dwaas (Frans). 18) kledingstuk 19) bloem. 20) 21) plaats in Gelder land. 22) echtgenoot. 24vochtig. 26) lidwjoord. 27) vettige vloeistof. '30) aardappel. 32) deel van het ge zicht. 33) dapper. 1) deel van een schip 2) namiddag. 3) wal in het water. 4) balspel. 5) gewicht. 6) deel van een schip. ,7) God van de liefde. 9) toespijs. 10) zout van salpeterzuur. Vertikaal 14) deel van Zuid-Afrika. 16) vermoeid. 18) boom. 21) azijn. 25) lichaamsdeel 27) deel van een boom. 28) 'lichaamsdeel. 30) vader. 31) verkorte meisjesnaam. Toekomende week geven wij de oplossing. P"1 M HllllllilllilIM 'lil 111 GOEDE OPVOEDING Tist ontmoette Sus. Sus, jongen, stel U voorik ont moette voor vijf minuten Stalmans Die kerel leende me voor twee maanden vijf honderd frank en beweert nu dat ik hem niks gegeven heb Wablief en wat hebt ge gedaan Ik heb gezegdmijnheer, ge zijt nen bandiet, nen dief, schoelie, bedrieger... Watte? Hebt ge nog mijnheer tegen die vent gezegd Ja, zeker, waarom niet... beleefd heid en waardigheid gaan toch voor alles. HET KOERSPAARD Jef is in de kleine uurtjes naar huis gekomenals hij goed en wel ingeslapen is, wordt zijn vrouw wakker en hoort hem dromen van een zekere Zulma. Zij zegt niets, maar vraagt hem 's morgens om uitleg. Och, zegt Jef, Zulma Dat is het koerspaard waarop ik gewed heb... Alles schijnt in orde, als plots de tele foon rinkelt. Madam gaat luisteren en draait zich direct woedend om Jef, roept ze, het is uw koerspaard en het vraagt hoe uw thuiskomst afge lopen is, Dames en Heren, de radio-uitzending van de expeditie van de groot-wildjager Onésime is afgelopen... Het Muzikale Diner. Wees zo goed de trombonist even te vragen of hij nu aan mijn kant wil blazen, mijn soep is zo heet WACHTEN Is uw man thuis vroeg de handels reiziger. Neen, Mijnheer, antwoordt ze met een zucht- Wacht ge hem spoedig Ik hoop het, zucht ze verder. Ik wacht reeds twintig jaar op een man, maar tot nog toe is er geen enkele gekomen. HOPELOOS Donald Cork, natuurlijk een Schot, be sloot tenslotte naar een oogarts te gaan. Hij had het al jaren wegens de kosten uitgesteld maar begon nu toch te veel last te krijgen. De dokter toonde hem een karton waar op een reeks blokletters van allerlei grootte gedrukt waren. Kunt ge deze letters lezen vroeg de dokter. Welke letters Wel de letters hier op dit karton. Welk karton Wel het karton hier op de muur. Toen keek Donald eens rond, rekte zijn hoofd en vroeg Welke muur DE PLANTREKKER Een pastoor en een handelsreiziger de den een reisje met dezelfde boot De zee was .nogal woelig, maar onze pastoor scheen er geen last van te hebbenhij deed in elk geval rustig een dutje. De handelsreiziger daarentegen vocht tegen een ontembare zeeziekte. Het onvermij delijke gebeurde... vlug liep de man naar de reling, maar 't was te laattot over maat van ramp werd de pastoor het slachtoffer en kreeg de volle lading op zijn toog. Hevig geschrokken begon de handels reiziger het kleed af te kuisen, maar nu gebeurde het ergstede pastoor werd wakker en keek de man verwonderd aan, zag toen zijn toog en bliksemde onheil spellend met de ogen. Maar de handels reiziger, nog voor de pastoor kon spre ken. knikte medelijdend en vroeg met zijn liefste glimlach Enne, mijnheer pastoor, gaat het nu al wat beter HET SCHRIKBEELD Sus en Pier, beiden uit Heist aan Zee. werken in Antwerpen. Op zekere dag kreeg Pier een telegram Kom seffens, vrouw bevallen, twee ling. Sus had wel wat leedvermaak met de beteuterde Pier: Hoe hebt ge dat aan boord gelegd, Pier, om 'n tweeling te krijgen Ja, ziet ge, zegde Pier, mijn vrouw is al een hele tijd bezig met de «Twee Wezen» te lezen... Hierop werd Sus zo bleek als een lijk Pier, jongen, wat ge me daar zegt Ik moet mee naar huisMijn vrouw is juist bezig Ali Baba en de veertig Ro vers te lezen. Zij gaat zingen en jij slaaptL Nee, nog niet...

HISTORISCHE KRANTEN

Het Ypersch nieuws (1929-1971) | 1948 | | pagina 10