t
•Jé 1
tók
TWEELINGZUSTERS
IEPERSE METAALBEWERKERS
ZORGDEN VOOR EEN VROLIJKE ST ELOOI
PAMELA WYNNE
t HET VPERSCH NIEUWS Biz- 5 8-15-1951
m gXot n est past mort
Het begon Zaterdag om Maandag IX te eindigen.
Drie dagen lang werd er gevierd en het was een succes over
de ganse lij».
Ja. onze mensen bonden van leute en plezier juist toals rij
graag werken. Wanneer er moet gearbeid rijn xe erbij maar
als er dient gefeest dan doen rij het evengoed-
Welnu, onze metaalbewerkers hebben voor een waardige pa-
troonsherdenking gezorgd en op zulke dagen is steeds iets meer
toegelaten dan gewoonlijk-
Yer.eden Zaterdag reeds werden de
estelijkheden ingezet met een optreden
de stadsschouwburg, van de radar-man
ichards die een reeks proeven ten beste
if over hypnotisme enzomeer Er bleek
in ruime belangstelling en er werd eens
trtelijk gelachen
Zondagavond dan kregen wij het bal
m W.A.P.-Sport dat meer dan zeshon-
trd danslusllgen groepeerde.
Maandag was echter de grote dag voor
St. Eiooi-vierders en in 't bijzonder
tor W A P.-Sport die in het bezit werd
•steld van een nieuw vaandel-
Te 8.30 uur verzamelden directie en
■rsonee! vóór de hoofdingang van de
'erklmizen Picanol. Onder de aanwezi-
»n merkten wij de hh. Bernard en Em
anuel Steverlynck. Huvelle. Degroote
i de hh Vermeersch. Vandemarliere en
oliingier respectievelijk voorzitter, on-
srvoorzitter en secretaris - schatbewaar-
»r van de Ieperse Smedenbond.
Na een lustig marsdeuntje van de Har-
lonie Picanol nam dhr. Bernard Stever-
rnck het woord
geroepen Het waren schone en vruchtbare
jaren. Niet alleen op de voetbalvelden wer
den zegepralen behaald maar teren» «n de
schoot van de firma zelf nood en lijden
ran talrijke werkmakkers verzacht. In mijn
bureel staan vele bekers. Ze zijn het sym
bool can uw triomfen, ran utr ploeggeest
rnn uw sterkte. Maar in de harten van
hu sportvrienden staan nog dieper gegrift
de bekers hulp en steun aan uw zieke
•nakkers geschonken. Die zijn het symbool
ran uw gemeenschapszin, ton uur goed
heid. van~uw dienstbetoon. Het aangename
hebt gij aan het nuttige weten te paren
en datgene is tenslotte ook het doel ge
west ran uw stichting. Het doet steeds
genoegende weten dat wanneer men iets
onderneemt het ten volle slaagt. Welnu,
mannen van W-AR.-Sport. ik ben tevreden.
In naam van het bestuur ran de firma,
v te zeggen dat gij hebt verwezenlijkt wat
pij beoogde. En om dat wellvkken vorm te
geren konden wij niet beter doen dan u
een vlag te overhandigen. Een vlag ver
sierd met de zinnebeelden van arbeid, sport
cn eendracht, dit alles op een hemels
blauwe achtergrond, de kleur die geluk en
hoop op de toekomst betekent. Want ook
rtr toekomst is hoopvol. Staat gij niet op
NA DE OVERHANDIGING VAN HET W A.P.S.-VAANDEL.
inks naar rechtsde hh. Roger Quaghebeur en Maurice Degryse, bestuursleden
f^S. Huvelle, Emmanuel Steverlynck, Degroote, Bernard Steverlynck en Remi
Stroobant, voorzitter van W-A.P.-Sport met de nieuwe vlag.
Beste werkmakkers.
Sportvrienden.
de Wee/automaten Picanol Sport
ra ndaao geen dag zoals de andere.
alleen door het feit dat wij thans
tooi feesten, maar omdat onze gevier-
oetbalclub heden iets rijker, iets scho-
zal zijn.
engt St Maarten, op 11 November,
onze kinderen iets buitengewoons
jzich mee. zo heeft onze schutspatroon,
't Elooi. op 3 December van dit jaar
V.A.P.-Sport niet vergeten. Wij hebben hem
'aarom geen brief moeten schrijven en
ok onze schoenen niet bij de schoorsteen
roeren te plaatsen om de goeie reden dat
Dij geen kleine kinderen meer zijn en
evens omdat wij de zekerheid hadden dat
't Eloor aan Mijnheer Emmanuel opdracht
ad gegeven op deze bepaalde 3 December
Ie nieuwe vlag aan W A P.-Sport te over-
anóigen.
En die dag is nu gekomen. Eindelijk,
neen ik te horen. Ja. sportvrienden, het
\eeft inderdaad wat lang geduurd. Acht
aar wachten naar iets dat komt toont
ang. Maar de vreugde om het bezit ervan
s de» te groter. Acht jaar reeds is het ge-
eden dat onze club in het leven werd
het punt kampioen te spelen van het ge
west Roesclare Wij rekenen erop dat uw
vlag een eerste grote eindzege zal mogen
wimpelen. Wij weten het, alles loopt niet
van een leien dakje, steeds zijn moeilijk
heden op het pad naar de zege gezaaid.
Maar u weet best dat u op onze hulp
en bijstand moogt rekenen want wan
neer de nood het hoogst is, is de redding
nabij. En zoals wij de doornen opzij laten
om rozen te plukken, zo kan ook W.A.P.-
Sport alle gebeurlijke tegenslagen omzeilen
on op 22 December a.s. de titel in handen
te krijgen. Sedert het ontstaan van onze
rlub is de belangstelling niet alleen in het
Ieperse. maar tevens in de streek van Roe
selare. omtrent W.A.P.-Sport nog nooit zo
groot geweest. Dag- en weekbladen publi
ceren regelmatig artikels over de betwiste
wedstrijden terwijl wij in de pers meerdere
foto's opmerkten van Voorzitter Stroobant
en zijn elf sPoulains». Het spreekt van
zelf dat zij die sympathie-betuigingen alle
eer zullen aandoen om glorievol en als
grootmeesters te eindigen. W.A P.-Sport, na
twei maal kampioen te zijn geweest van
hei gewest leper hebt gij uw vleugels ver
der uitgeslagen en de ploegen van Roese
lare. Izegem. Ardooie en Beveren de schrik
op het lijf ge;aagd. Toekomend jaar. in
April, hopen irij ons terug samen te rtn-
dcr. om uw eindoverwinning fe vieren. En
die viering zal met nog meer luister ge
schieden nu gij een vlag. uw vlag bezit.
Sportvrienden, binnen een paar ogenblik
ken zullen wij tot de overhandiging over
gaan. Mocht uw schone vlag nog meer
maals na een zege aan de mast fladderen,
mocht uw vaandeldrager, bewust van zijn
teek. steeds met fierheid de Picanol-kleu-
ren in de wind laten wapperen. Fier zijn
de eer van onze firma hoog te houden, fier
zijn de faam ran W-A R.-Sport te verkon
digen.
Op uw vlag staat een schoon gebaar.
Twee handen houden mekaar broederlijk
rast. twee handen die nochtans slechts één
z'.in Vergeet dit niet. sportmakkers. Wij
heden ten dage in een tijd waar te
veel naar links, te veel naar rechts wordt
afgeweken. En omdat anderen dit doen
vutten wij hen daarom niet volgen maar
steeds onze eigen weg gaan. En die is
zijn op het werk.
één zijn in de sport
onze firma, uw club en ons allen ten bate.
Onder talrijk applaus overhandigde
dhr Emmanuel Steverlynck de prachtige
vlag aan Voorzitter Remi Stroobant,
waarna het vaderlands lied werd gehe-
-r Vaandrig Jeroom Decorte nam het
W_A-P-S--vaandel onder zijn hoede ter
wijl de Voorzitter in volgende bewoor
dingen dankte
Mijne Heren. Kameraden,
Het kon zowat drie jaar geleden zijn
dat wij hier eveneens bij een vlagover-
handiging tegenwoordig waren, toen kreeg
de jonge harmonie Picanol haar pracht-
aa ndel. Voor drie jaar waren wij de toe-
chouwers, vandaag zijn wij de feestelin
gen
Ermof wij tevreden zijn. St Elooi kon ons
geen schonere St Maarten aanbieden Na
acht jaar hebben wij onze vlag. En heeft
het in schijn wat lang geduurd, och kom.
leper werd ook niet op één dag herop
gebouwd. En wat betekenen acht jaar in
het leven van een bloeiende vereniging.
Bitter weinig. Indien wij vóór enkele jaren
een vlag hadden gekregen dan zou die
waarschijnlijk niet zo prachtig geweest zijn
als deze thans is. Zonder overdrijven mo-
aen wij getuigen dat de vlag van W.AR.-
S-port één van de mooiste is, één van de
origineelste die wij ooit hebben gezien
En is ons vaandel effenaf puik. Wij, be
stuur en leden van W.A.P.-Sport, zullen er
steeds zorg voor dragen het nooit te be
schamen. Op het voetbalterrein en op het
werk zullen wij onze werking onverpoosd
verder doorvoeren. En hier houd ik eraan
Mijnheer Bernard te danken voor de sym
pathieke en deugddoende woorden die hij
over ons streven en onze bedrijvigheid
heeft uitgesproken.
Wij weten trouwens maar al te goed dat
het bestuur van de firma achter ons staat
om onze ruggesteun te zijn. Wij hebben
daar reeds meer dan één bewijs van. Mijne
Heren, wij van onze kant geven U de ver
zekering alles te doen wat maar enigszins
mogelijk is om die dank in daden om te
zetten. Onze mogelijke overwinning in het
kamjDioenschap van het gewest Roeselare,
ik zeg wel onze mogelijke overwinning
want wij zullen het vel van de beer niet
verkopen eer hij geschoten is. zal daar een
klinkend bewijs van zijn. Maar dat is nog
niet alles. Wij viseren nog andere zaken
voor de toekomst die wij op het gepaste
uur zullen kenbaar maken. W.A.P.-Sport
heeft zich in de laatste tijd van een schier
onbekend fabrieksploegje tot een gevreesde
en geduchte corporatieve club opgewerkt.
Daarom is het ook noodzakelijk dat wij
iDat ruimer, wat grootser gaan denken en
voelen zonder daarom de grens van het
pretentieuze te overschrijden. Wij willen
eenvoudig onszelf zijn. W A.P.-Sport in
dienst van arbeid, sport en liefdadigheid.
Mijne Heren, thans moet ik V. in naam
van onze vereniging, nog danken. Danken
om hetgene u voor ons deed. voor de steun
die u ons thans geeft en in de toekomst
nog zult schenken. Die schone geste zullen
wij niet licht vergeten en met Ons meedra
gen waar wij ook de eer en de faam van
de firma en W.A.P.-Sport gaan verdedigen.
Onze vlag gaat ons voor, wij zullen haar
volgen. Volgen naar de zege. volgen ook
naar de nederlaag, om het even waar zij
het eer-
het ons
ons leidt maar toch liever naa
ste dan naar het laatste.
Mijnheer Emmanuel. U zult
waarschijnlijk niet kwalijk nemen als wij
onze speciale dank betuigen aan Mijnheer
Bernard. Samen met Mijnheer Huvelle
zijn ze onze vereniging het dichtst nabij
om de goeie reden dat zij onze grote leiders
zijn, niet alleen op het werk maar tevens
in het bestuur van WAR-Sport. Zij geven
werkelijk het beste van zich om onze hulp
en onze stut te zijn.
In O, mijnheer Emmanuel, zien wij meer
het bestuur van de Weef automaten Pica
nol. dat wij niet minder in onze hulde
willen betrekken. U hebt daar gesproken
over twee handen die slechts één zijn als
het symbool van broederlijkheid en één
dracht In die éne hand zien wij het be
stuur van de firma, in de andere onszelf,
bedienden en werklieden.
Hand in hand. schouder aan schouder
zo moet het ook zijn, het onbekende te
gemoet. want
het verleden leeft in ons.
het heden hoopt op ons.
de toekomst be hor e ons.
De optocht werd gevormd de Harmo
nie Picanol op kop gevolgd door de nieu
we vlag met voltallig W_A.P.S-bestuur en
een grote schaar bedienden en werklie
den met de supporters-standaard. Onder
de blijde tonen van Hoor. de Muzikan
ten en De Kopersmidging het naar
de St. Pieterskerk waar een plechtige
St. Elooi-mis werd gecelebreerd.
Een wandelconcert door onze straten
volgde met het gebruikelijke bezoek aan
enkele kapelletjeszodat het rond de
middag draaide als de eerste (maar niet
de laatste) huiswaarts trokken...
Deze voormiddag was een schoon voor
beeld geweest van verbroedering tussen
patroons en werklieden. Gemeenzaam
werd er gebeden, samen een pint gedron
ken en na een zwierig hup. met de
beentjesin de Diksmuidestraat af
scheid genomen om elkander op het voet
balterrein terug te zien.
EERSTE ZEGE
ONDER DE WA.P.S.-BANIER.
Deze vriendenontmoeting, die op het
White Star-plein plaats had, werd door
een 450 toeschouwers bijgewoond. Een
succes vergeleken bij vorige jaren.
Wij noteerden de aanwezigheid van dhr.
Tanghe. uit Izegem. dhr. Bernard Stever
lynck. dhr. Degroote. dhr. Stroobant.
voorzitter van W.A.P.-Sport en dhr. Mau
rice Quaghebeur, voorzitter van de Har
monie Picanol. De hh Seys en Dehem
hielden er eveneens aan deze partij bij te
wonen.
De ploeg van W.A.P.-Sport werd enigs
zins gewijzigd en de achterhoede versterkt
met Soenen. Alleman. Ketels en K Du-
malin. De voorhoede liet men onveran
derd met het oog op de komende terug
ronde van het corporatief kampioenschap
Tanghe-Wvbo een puik schoenmakers-
ploegje moest echter de diensten ontbe
ren 'van Vanhoutte en Degryse die van
F C. Izegem geen 'toelating oekwamem
om te spelen. De eminente Vanhoutte was
toch present maar dan als afgevaardigde.
Scheidsrechter Van Slambroeck. uit
Roeselare. leidde volgende elftallen
Tanghe - Wvbo
Delhaye A.
Declerek A. Pattyn G-
Raes G. Leenknecht M- Vannieuwenhuyse
Deprez D- Beerlandt
Debackere G Verschoore F Coulier R
Tresy J- Noppe G Verschaeve G
Bruneel W. Wallaert R.
Ketels A. Alleman E. Dumalin M
Soenen A. Ossieur M
Dumalin C.
W.A.P.-Sport
Daten wij maar dadelijk verklappen dat
beide ploegen de massa hebben begees
terd door hun puik voetbal. Vooral W_A.P.
Sport liet zich niet onbetuigd en blonk
uit door feilloos passenspel.
Het was bij de negende minuut dat
Verschoore de stand zou weten te open
en. Ossieur werd gevloerd, doelwachter
Dumalin ontliep zijn doel en de bezoeken
de midvoor had het balletje er maar ia
te leggen. Spoedig drongen de thuisspeler*
zich meer en meer op om op hun beurt
de meeste aanvallen te leiden Bij de 29e
minuut schoot Bruneel op de binnenkant
van de paal en de scheidsrechter kende
het doelpunt toe. alhoewel wij niet met
zekerheid durven voorop zetten dat het
zo was.
Drie minuten later kreeg Noppe een
mooie bal toegespeeld van Dumalin ea
wist een orgelpunt te plaatsen. Wallaert
zou een minuut later de stand op 3-1 we
ten te brüigen. Bruneel doelde op zijn
beurt, bij ae 37e minuut, en de rust werd
gefloten toen de bordjes 4-1 wezen.
Het lag voor de hand dat W.A.P.-Sport
met de grote brokken zou gaan lopen
maar toch moeten wij stippen op de be
zoekende verdediging die. vooral tijdens
de tweede helft dapper stand hield, on
danks de meerderheid van onze mannen
Bij de 74e minuut zou Noppe met een
kopstoot het vijfde en laatste doelpunt
van deze ontmoeting aantekenen.
Daarmede werd het einde bereikt van
de St Elooi-feesten 1951, officieel althans
want het officieuse gedeelte zou tot In de
vroege uurtjes verder gezet worden.
En het moet dan ook niemand verwon
deren dat niet-St.-Elooi-vierders. die 's
morgens vroeg naar hun werk trokken,
nog groepjes feestelingen tegen kwamen,
op weg naar huis. die meteen het bewijs
leverden dat St Eloi. n'est pas mort
ROGER
DE FLINKE PLOEG VAN W.A.P.-SPORT.
Van links naar rechts, rechtstaande hulp-secretaris Alex Vandepitte,
bestuurslid en medewerker Roger Quaghebeur, Ossieur, Maurice Du
malin, Ketels, bestuurslid Velghe, Camiel Dumalin, Alleman, onder
ra u voorzitter Maurice Degryse, Soenen en voorzitter Stroobant.
Geknield: Verschaeve, Wallaert, Noppe, Bruneel, Jerome Tresy en bestuurslid Baete.
Feuilleton «Het Ypersch Nieuws* 25
HOOFDSTUK XXIV 1 haranee, gehurkt op haar lage divan
Maar de Maharanee dacht over bij- in de strikste afzondering, hoorde er
na niets anders. Allereerst haatte zij alles van. Alles werd haar woord
de Engelsen, en zij vond, dat haar voor woord overgebriefd. Zij zat er
man veel te verdraagzaam was voor stil naar te luisteren en zette haar
ben met hun verwaandheid. Het eer- mooie tanden opeen. En .«ofschoon al-
ste wat zij zou doen, als de Maha-les geschikt werd in het voordeel
radja stierf was hun de bungalow van haar zoons, vergat zij toch nooit,
ontnemen, die zij voor hun Club ge- dat men even had geaarzeld. En nu
bruikten. Het huis was het eigendom was er weer nieuws, dat zij weten
van de Maharadja, die het gracielijk j moest. De oude ayah met haar rim-
had afgestaan aan de Ontvanger, i pelgezicht en klauwachtige handen,
toen hij jaren geleden had gehoord, die druk gesticuleerden, vertelde
dat de Europese Gemeenschap te haar meesteres, hoe er uit Vilayet
andara een clubhuis zocht. De twee mooie juffrouwen sahib waren
Maharanee wist niet, dat het wette- gekomen. Zij waren mooi als de ster-
lijk hun eigendom was geworden, i ren en hadden een elegante lady-
da»voor had de Ontvanger zeer
taktvol gezorgd, want hij kende de
naakieren van de Indiërs maar al te
goed.
«Kotpana is een uitstekend mens.
het kon niet beter,» had hij tegen
zijn assistent gezegd. Maar hij
heeft twee jongens van acht en ne
gen jaar. Over elf of twaalf jaar zul-
en zij waarschijnlijk Nationalisten
fijn We zullen er voor zorgen, dat
wettelijk wordt geregeld, want
juj heeft graag, dat het in orde is.
Jj heeft het me zelf gezegd. Na-
•^udijk is hij op het geld, daar we-
•en we alles van.
T>en kwam een paar jaar later
moeder. En de mooiste van de twee
zusters, die op elkaar leken als de
twee middelste parelen in het hals
snoer van haar genadige Hoogheid,
had een oog geworpen op zijne Hoog
heid Prins Hernam Singh.
Hoe weet je dat vroeg de Ma
haranee en haar ogen straalden en
brandden in hun donkere kassen.
Ik weet het,antwoordde de
ayah kalm, eik weet alles van ae
sahibs en de memsahibs uit de Club
van Wandara.
Beantwoordt hij haar liefde
vroeg de Maharanee behoedzaam.
«Hari Babu zegt, dat de dingen
moeilijk voor hem zijn.vervolgde
yutu jaoi j
e Moeilijkheid met het toelaten van de ayah, in die Club is het niet zo
e twee zoons in de Club. De Ma-gemakkelijk om gunsten te verle
nen.
Weet ik dat soms niet siste
de Maharanee, maar zij zei de boze
woorden in haar eigen taal. Achter
haar bleke olijfkleurige voorhoofd
werkten haar gedachten. Haar zoon
had zijn ogen geworpen op een En
gelse juffrouw. Heel goed. als hij dat
verkoos. Maar als hij met haar zou
willen trouwen, dat zou een andere
kwestie zijn. Maar zou hij zonder dat
aan zijn verlangen kunnen voldoen
De zeden der Engelsen waren
vreemd en onberekenbaar. Tot een
zeker punt hadden haar zoons daar
iets van meegekregen. Bijvoorbeeld
het jonge, bleke kind-vrouwtje van
Prins Rima had hem geen erfgenaam
geschonken. Zij had hem helemaal
geen kind gegeven en toch waren
zij al anderhalf jaar getrouwd. De
Maharanee voelde veel voor de rivier
op een kalme avond, wanneer de kro
kodillen op de zandige oevers zou
den liggen. Maar Prins Rima, die
niet veel voor zijn vrouw voelde
volgens de oude Hindoe-gewocnte
was het een kinderhuwelijk geweest
was voor zijn doen, hevig opge
wonden geweest. Hij had zonderlin
ge dingen gezegd, dat hij de politie
zou waarschuwen, wanneer zijn
vrouw iets overkwam. Dus had de
Maharanee haar denkbeeld om zich
van haar angstige schoondochter te
ontdoen, moeten opgeven. En Rima
die al zag hij er ook zachtzinnig uit.
toch een zeer vast karakter bezat,
had haar uit zijn moeders buurt ver
wi;derd. Het Paleis was groot, er was
ruimte genoeg voor haar. zei hij,
toen men zijn daad afkeurde. Maar
Rima was één ding en Hernam Singh
was een ander ding. De Maharanee
zat er de ganse dag over te peinzen
En een goed deel van de nacht. Ook
zij sliep op een houten rustbank, in
een streng gemeubileerd vertrek.
Maar er was geen opening, waar
door men de sterren zag.
Alles was hermetisch gesloten uit
angst, dat de Maharanee de dodelijke
nachtlucht zou inademen. Was er wel
iets dat dodelijker was dacht de
oude ayah, die iedere nacht de ronde
deed, terwijl haar koninklijke mees
teres geheel en al toegedekt lag on
der een kleurig kleed en dan stopte
zij ieder openingetje dicht met stuk
jes van een oude linnen zak.
HOOFDSTUK XXV
En intussen was een paar mijl
Westelijk van het Paleis, de atmos
feer met electriciteit geladen. Juf
frouw Baker was zo voorzichtig ge
weest om niet aan mevrouw Metcalfe
te vertellen, dat het Missiehuis, waar
zij bij hoorde, slechts op zeer korte
afstand van Wandara was. Maar zo
was het. Juffrouw Baker was zo bang,
dat mevrouw Metcalfe er toch achter
zou komen, dat zij haar vertrek er
heen bijna tien uur had uitgesteld.
Zij had de nachttrein naar de Punjab
genomen in plaats van de morgen-
trein. En dus had mevrouw Metcalfe,
toen zij aan boord van de Formala
afscheid had genomen, niet het min
ste idee gehad, dat zij zo goed als
buren zouden zijn. En waarom zou
zij het ook moeten weten? dacht
juffrouw Baker een beetje bitter. De
dames van de Missie gingen niet om
met de militairen of de andere be
woners van Wandara. En voor het
eerst in haar leven was juffrouw Ba
ker er blij om. want zij meende, dat
na het gebeurde, het beter was. dat
zij de familie Metcalfe niet meer
ontmoette.
Maar eenmaal aan wal, voelde zij
zich vreselijk verlaten. Om mee te
beginnen was zij door de omgang met
een heel ander soort mensen, hele
maal van haar stuk gebracht. Er
waren nog andere dingen in het le
ven dan het bekeren van inboorlin
gen en het borduren op Indisch
mousseline, dacht juffrouw Baker,
plotseling. Deze mensen, die zich uit
stekend kleedden en de lichamen,
die God hun geschonken had, zo
mooi mogelijk maakten, waren niet
alleen maar egoïstisch. Zij dachten
ook aan anderen. Mevrouw Metcalfe
hield veel van haar dochters. Dat was
mooi en God zou dat goedkeuren,
meende juffrouw Baker. En toch, of
schoon zij nog vijf jaar ouder was
dan juffrouw Baker, stelde mevrouw
Metcalfe nog veel belang in haar
uiterlijk. Voordat het schip Bombay
bereikte, had zij haar kort haar laten
wassen en mooi onduleren. De laat
ste morgen kwam zij te voorschijn
keurig en smaakvol gekleed. Ter
wijl juffrouw Baker, die zichzelf
in een lange spiegel zag, er bijna
pijnlijk saai en onverzorgd liitzag.
Zij ging ontbijten en had daarom
geer hoed opgezet. Haar vale muis-
kleurige haar hing in pieken over
haar oren. Waarom maakte je haar,
als het zo piekerig was. je toch zo
door en door onaantrekkelijk Zo
dacht juffrouw Baker en zij voelde
zich boos en ellendig eronder, om
dat het haar herinnerde aan de an
dere vier vrouwen, die zij spoedig
zou zien en met wie zij weer vier
jaar lang zou samenwonen.
(Vervolgt)