t •Jé 1 tók TWEELINGZUSTERS IEPERSE METAALBEWERKERS ZORGDEN VOOR EEN VROLIJKE ST ELOOI PAMELA WYNNE t HET VPERSCH NIEUWS Biz- 5 8-15-1951 m gXot n est past mort Het begon Zaterdag om Maandag IX te eindigen. Drie dagen lang werd er gevierd en het was een succes over de ganse lij». Ja. onze mensen bonden van leute en plezier juist toals rij graag werken. Wanneer er moet gearbeid rijn xe erbij maar als er dient gefeest dan doen rij het evengoed- Welnu, onze metaalbewerkers hebben voor een waardige pa- troonsherdenking gezorgd en op zulke dagen is steeds iets meer toegelaten dan gewoonlijk- Yer.eden Zaterdag reeds werden de estelijkheden ingezet met een optreden de stadsschouwburg, van de radar-man ichards die een reeks proeven ten beste if over hypnotisme enzomeer Er bleek in ruime belangstelling en er werd eens trtelijk gelachen Zondagavond dan kregen wij het bal m W.A.P.-Sport dat meer dan zeshon- trd danslusllgen groepeerde. Maandag was echter de grote dag voor St. Eiooi-vierders en in 't bijzonder tor W A P.-Sport die in het bezit werd •steld van een nieuw vaandel- Te 8.30 uur verzamelden directie en ■rsonee! vóór de hoofdingang van de 'erklmizen Picanol. Onder de aanwezi- »n merkten wij de hh. Bernard en Em anuel Steverlynck. Huvelle. Degroote i de hh Vermeersch. Vandemarliere en oliingier respectievelijk voorzitter, on- srvoorzitter en secretaris - schatbewaar- »r van de Ieperse Smedenbond. Na een lustig marsdeuntje van de Har- lonie Picanol nam dhr. Bernard Stever- rnck het woord geroepen Het waren schone en vruchtbare jaren. Niet alleen op de voetbalvelden wer den zegepralen behaald maar teren» «n de schoot van de firma zelf nood en lijden ran talrijke werkmakkers verzacht. In mijn bureel staan vele bekers. Ze zijn het sym bool can uw triomfen, ran utr ploeggeest rnn uw sterkte. Maar in de harten van hu sportvrienden staan nog dieper gegrift de bekers hulp en steun aan uw zieke •nakkers geschonken. Die zijn het symbool ran uw gemeenschapszin, ton uur goed heid. van~uw dienstbetoon. Het aangename hebt gij aan het nuttige weten te paren en datgene is tenslotte ook het doel ge west ran uw stichting. Het doet steeds genoegende weten dat wanneer men iets onderneemt het ten volle slaagt. Welnu, mannen van W-AR.-Sport. ik ben tevreden. In naam van het bestuur ran de firma, v te zeggen dat gij hebt verwezenlijkt wat pij beoogde. En om dat wellvkken vorm te geren konden wij niet beter doen dan u een vlag te overhandigen. Een vlag ver sierd met de zinnebeelden van arbeid, sport cn eendracht, dit alles op een hemels blauwe achtergrond, de kleur die geluk en hoop op de toekomst betekent. Want ook rtr toekomst is hoopvol. Staat gij niet op NA DE OVERHANDIGING VAN HET W A.P.S.-VAANDEL. inks naar rechtsde hh. Roger Quaghebeur en Maurice Degryse, bestuursleden f^S. Huvelle, Emmanuel Steverlynck, Degroote, Bernard Steverlynck en Remi Stroobant, voorzitter van W-A.P.-Sport met de nieuwe vlag. Beste werkmakkers. Sportvrienden. de Wee/automaten Picanol Sport ra ndaao geen dag zoals de andere. alleen door het feit dat wij thans tooi feesten, maar omdat onze gevier- oetbalclub heden iets rijker, iets scho- zal zijn. engt St Maarten, op 11 November, onze kinderen iets buitengewoons jzich mee. zo heeft onze schutspatroon, 't Elooi. op 3 December van dit jaar V.A.P.-Sport niet vergeten. Wij hebben hem 'aarom geen brief moeten schrijven en ok onze schoenen niet bij de schoorsteen roeren te plaatsen om de goeie reden dat Dij geen kleine kinderen meer zijn en evens omdat wij de zekerheid hadden dat 't Eloor aan Mijnheer Emmanuel opdracht ad gegeven op deze bepaalde 3 December Ie nieuwe vlag aan W A P.-Sport te over- anóigen. En die dag is nu gekomen. Eindelijk, neen ik te horen. Ja. sportvrienden, het \eeft inderdaad wat lang geduurd. Acht aar wachten naar iets dat komt toont ang. Maar de vreugde om het bezit ervan s de» te groter. Acht jaar reeds is het ge- eden dat onze club in het leven werd het punt kampioen te spelen van het ge west Roesclare Wij rekenen erop dat uw vlag een eerste grote eindzege zal mogen wimpelen. Wij weten het, alles loopt niet van een leien dakje, steeds zijn moeilijk heden op het pad naar de zege gezaaid. Maar u weet best dat u op onze hulp en bijstand moogt rekenen want wan neer de nood het hoogst is, is de redding nabij. En zoals wij de doornen opzij laten om rozen te plukken, zo kan ook W.A.P.- Sport alle gebeurlijke tegenslagen omzeilen on op 22 December a.s. de titel in handen te krijgen. Sedert het ontstaan van onze rlub is de belangstelling niet alleen in het Ieperse. maar tevens in de streek van Roe selare. omtrent W.A.P.-Sport nog nooit zo groot geweest. Dag- en weekbladen publi ceren regelmatig artikels over de betwiste wedstrijden terwijl wij in de pers meerdere foto's opmerkten van Voorzitter Stroobant en zijn elf sPoulains». Het spreekt van zelf dat zij die sympathie-betuigingen alle eer zullen aandoen om glorievol en als grootmeesters te eindigen. W.A P.-Sport, na twei maal kampioen te zijn geweest van hei gewest leper hebt gij uw vleugels ver der uitgeslagen en de ploegen van Roese lare. Izegem. Ardooie en Beveren de schrik op het lijf ge;aagd. Toekomend jaar. in April, hopen irij ons terug samen te rtn- dcr. om uw eindoverwinning fe vieren. En die viering zal met nog meer luister ge schieden nu gij een vlag. uw vlag bezit. Sportvrienden, binnen een paar ogenblik ken zullen wij tot de overhandiging over gaan. Mocht uw schone vlag nog meer maals na een zege aan de mast fladderen, mocht uw vaandeldrager, bewust van zijn teek. steeds met fierheid de Picanol-kleu- ren in de wind laten wapperen. Fier zijn de eer van onze firma hoog te houden, fier zijn de faam ran W-A R.-Sport te verkon digen. Op uw vlag staat een schoon gebaar. Twee handen houden mekaar broederlijk rast. twee handen die nochtans slechts één z'.in Vergeet dit niet. sportmakkers. Wij heden ten dage in een tijd waar te veel naar links, te veel naar rechts wordt afgeweken. En omdat anderen dit doen vutten wij hen daarom niet volgen maar steeds onze eigen weg gaan. En die is zijn op het werk. één zijn in de sport onze firma, uw club en ons allen ten bate. Onder talrijk applaus overhandigde dhr Emmanuel Steverlynck de prachtige vlag aan Voorzitter Remi Stroobant, waarna het vaderlands lied werd gehe- -r Vaandrig Jeroom Decorte nam het W_A-P-S--vaandel onder zijn hoede ter wijl de Voorzitter in volgende bewoor dingen dankte Mijne Heren. Kameraden, Het kon zowat drie jaar geleden zijn dat wij hier eveneens bij een vlagover- handiging tegenwoordig waren, toen kreeg de jonge harmonie Picanol haar pracht- aa ndel. Voor drie jaar waren wij de toe- chouwers, vandaag zijn wij de feestelin gen Ermof wij tevreden zijn. St Elooi kon ons geen schonere St Maarten aanbieden Na acht jaar hebben wij onze vlag. En heeft het in schijn wat lang geduurd, och kom. leper werd ook niet op één dag herop gebouwd. En wat betekenen acht jaar in het leven van een bloeiende vereniging. Bitter weinig. Indien wij vóór enkele jaren een vlag hadden gekregen dan zou die waarschijnlijk niet zo prachtig geweest zijn als deze thans is. Zonder overdrijven mo- aen wij getuigen dat de vlag van W.AR.- S-port één van de mooiste is, één van de origineelste die wij ooit hebben gezien En is ons vaandel effenaf puik. Wij, be stuur en leden van W.A.P.-Sport, zullen er steeds zorg voor dragen het nooit te be schamen. Op het voetbalterrein en op het werk zullen wij onze werking onverpoosd verder doorvoeren. En hier houd ik eraan Mijnheer Bernard te danken voor de sym pathieke en deugddoende woorden die hij over ons streven en onze bedrijvigheid heeft uitgesproken. Wij weten trouwens maar al te goed dat het bestuur van de firma achter ons staat om onze ruggesteun te zijn. Wij hebben daar reeds meer dan één bewijs van. Mijne Heren, wij van onze kant geven U de ver zekering alles te doen wat maar enigszins mogelijk is om die dank in daden om te zetten. Onze mogelijke overwinning in het kamjDioenschap van het gewest Roeselare, ik zeg wel onze mogelijke overwinning want wij zullen het vel van de beer niet verkopen eer hij geschoten is. zal daar een klinkend bewijs van zijn. Maar dat is nog niet alles. Wij viseren nog andere zaken voor de toekomst die wij op het gepaste uur zullen kenbaar maken. W.A.P.-Sport heeft zich in de laatste tijd van een schier onbekend fabrieksploegje tot een gevreesde en geduchte corporatieve club opgewerkt. Daarom is het ook noodzakelijk dat wij iDat ruimer, wat grootser gaan denken en voelen zonder daarom de grens van het pretentieuze te overschrijden. Wij willen eenvoudig onszelf zijn. W A.P.-Sport in dienst van arbeid, sport en liefdadigheid. Mijne Heren, thans moet ik V. in naam van onze vereniging, nog danken. Danken om hetgene u voor ons deed. voor de steun die u ons thans geeft en in de toekomst nog zult schenken. Die schone geste zullen wij niet licht vergeten en met Ons meedra gen waar wij ook de eer en de faam van de firma en W.A.P.-Sport gaan verdedigen. Onze vlag gaat ons voor, wij zullen haar volgen. Volgen naar de zege. volgen ook naar de nederlaag, om het even waar zij het eer- het ons ons leidt maar toch liever naa ste dan naar het laatste. Mijnheer Emmanuel. U zult waarschijnlijk niet kwalijk nemen als wij onze speciale dank betuigen aan Mijnheer Bernard. Samen met Mijnheer Huvelle zijn ze onze vereniging het dichtst nabij om de goeie reden dat zij onze grote leiders zijn, niet alleen op het werk maar tevens in het bestuur van WAR-Sport. Zij geven werkelijk het beste van zich om onze hulp en onze stut te zijn. In O, mijnheer Emmanuel, zien wij meer het bestuur van de Weef automaten Pica nol. dat wij niet minder in onze hulde willen betrekken. U hebt daar gesproken over twee handen die slechts één zijn als het symbool van broederlijkheid en één dracht In die éne hand zien wij het be stuur van de firma, in de andere onszelf, bedienden en werklieden. Hand in hand. schouder aan schouder zo moet het ook zijn, het onbekende te gemoet. want het verleden leeft in ons. het heden hoopt op ons. de toekomst be hor e ons. De optocht werd gevormd de Harmo nie Picanol op kop gevolgd door de nieu we vlag met voltallig W_A.P.S-bestuur en een grote schaar bedienden en werklie den met de supporters-standaard. Onder de blijde tonen van Hoor. de Muzikan ten en De Kopersmidging het naar de St. Pieterskerk waar een plechtige St. Elooi-mis werd gecelebreerd. Een wandelconcert door onze straten volgde met het gebruikelijke bezoek aan enkele kapelletjeszodat het rond de middag draaide als de eerste (maar niet de laatste) huiswaarts trokken... Deze voormiddag was een schoon voor beeld geweest van verbroedering tussen patroons en werklieden. Gemeenzaam werd er gebeden, samen een pint gedron ken en na een zwierig hup. met de beentjesin de Diksmuidestraat af scheid genomen om elkander op het voet balterrein terug te zien. EERSTE ZEGE ONDER DE WA.P.S.-BANIER. Deze vriendenontmoeting, die op het White Star-plein plaats had, werd door een 450 toeschouwers bijgewoond. Een succes vergeleken bij vorige jaren. Wij noteerden de aanwezigheid van dhr. Tanghe. uit Izegem. dhr. Bernard Stever lynck. dhr. Degroote. dhr. Stroobant. voorzitter van W.A.P.-Sport en dhr. Mau rice Quaghebeur, voorzitter van de Har monie Picanol. De hh Seys en Dehem hielden er eveneens aan deze partij bij te wonen. De ploeg van W.A.P.-Sport werd enigs zins gewijzigd en de achterhoede versterkt met Soenen. Alleman. Ketels en K Du- malin. De voorhoede liet men onveran derd met het oog op de komende terug ronde van het corporatief kampioenschap Tanghe-Wvbo een puik schoenmakers- ploegje moest echter de diensten ontbe ren 'van Vanhoutte en Degryse die van F C. Izegem geen 'toelating oekwamem om te spelen. De eminente Vanhoutte was toch present maar dan als afgevaardigde. Scheidsrechter Van Slambroeck. uit Roeselare. leidde volgende elftallen Tanghe - Wvbo Delhaye A. Declerek A. Pattyn G- Raes G. Leenknecht M- Vannieuwenhuyse Deprez D- Beerlandt Debackere G Verschoore F Coulier R Tresy J- Noppe G Verschaeve G Bruneel W. Wallaert R. Ketels A. Alleman E. Dumalin M Soenen A. Ossieur M Dumalin C. W.A.P.-Sport Daten wij maar dadelijk verklappen dat beide ploegen de massa hebben begees terd door hun puik voetbal. Vooral W_A.P. Sport liet zich niet onbetuigd en blonk uit door feilloos passenspel. Het was bij de negende minuut dat Verschoore de stand zou weten te open en. Ossieur werd gevloerd, doelwachter Dumalin ontliep zijn doel en de bezoeken de midvoor had het balletje er maar ia te leggen. Spoedig drongen de thuisspeler* zich meer en meer op om op hun beurt de meeste aanvallen te leiden Bij de 29e minuut schoot Bruneel op de binnenkant van de paal en de scheidsrechter kende het doelpunt toe. alhoewel wij niet met zekerheid durven voorop zetten dat het zo was. Drie minuten later kreeg Noppe een mooie bal toegespeeld van Dumalin ea wist een orgelpunt te plaatsen. Wallaert zou een minuut later de stand op 3-1 we ten te brüigen. Bruneel doelde op zijn beurt, bij ae 37e minuut, en de rust werd gefloten toen de bordjes 4-1 wezen. Het lag voor de hand dat W.A.P.-Sport met de grote brokken zou gaan lopen maar toch moeten wij stippen op de be zoekende verdediging die. vooral tijdens de tweede helft dapper stand hield, on danks de meerderheid van onze mannen Bij de 74e minuut zou Noppe met een kopstoot het vijfde en laatste doelpunt van deze ontmoeting aantekenen. Daarmede werd het einde bereikt van de St Elooi-feesten 1951, officieel althans want het officieuse gedeelte zou tot In de vroege uurtjes verder gezet worden. En het moet dan ook niemand verwon deren dat niet-St.-Elooi-vierders. die 's morgens vroeg naar hun werk trokken, nog groepjes feestelingen tegen kwamen, op weg naar huis. die meteen het bewijs leverden dat St Eloi. n'est pas mort ROGER DE FLINKE PLOEG VAN W.A.P.-SPORT. Van links naar rechts, rechtstaande hulp-secretaris Alex Vandepitte, bestuurslid en medewerker Roger Quaghebeur, Ossieur, Maurice Du malin, Ketels, bestuurslid Velghe, Camiel Dumalin, Alleman, onder ra u voorzitter Maurice Degryse, Soenen en voorzitter Stroobant. Geknield: Verschaeve, Wallaert, Noppe, Bruneel, Jerome Tresy en bestuurslid Baete. Feuilleton «Het Ypersch Nieuws* 25 HOOFDSTUK XXIV 1 haranee, gehurkt op haar lage divan Maar de Maharanee dacht over bij- in de strikste afzondering, hoorde er na niets anders. Allereerst haatte zij alles van. Alles werd haar woord de Engelsen, en zij vond, dat haar voor woord overgebriefd. Zij zat er man veel te verdraagzaam was voor stil naar te luisteren en zette haar ben met hun verwaandheid. Het eer- mooie tanden opeen. En .«ofschoon al- ste wat zij zou doen, als de Maha-les geschikt werd in het voordeel radja stierf was hun de bungalow van haar zoons, vergat zij toch nooit, ontnemen, die zij voor hun Club ge- dat men even had geaarzeld. En nu bruikten. Het huis was het eigendom was er weer nieuws, dat zij weten van de Maharadja, die het gracielijk j moest. De oude ayah met haar rim- had afgestaan aan de Ontvanger, i pelgezicht en klauwachtige handen, toen hij jaren geleden had gehoord, die druk gesticuleerden, vertelde dat de Europese Gemeenschap te haar meesteres, hoe er uit Vilayet andara een clubhuis zocht. De twee mooie juffrouwen sahib waren Maharanee wist niet, dat het wette- gekomen. Zij waren mooi als de ster- lijk hun eigendom was geworden, i ren en hadden een elegante lady- da»voor had de Ontvanger zeer taktvol gezorgd, want hij kende de naakieren van de Indiërs maar al te goed. «Kotpana is een uitstekend mens. het kon niet beter,» had hij tegen zijn assistent gezegd. Maar hij heeft twee jongens van acht en ne gen jaar. Over elf of twaalf jaar zul- en zij waarschijnlijk Nationalisten fijn We zullen er voor zorgen, dat wettelijk wordt geregeld, want juj heeft graag, dat het in orde is. Jj heeft het me zelf gezegd. Na- •^udijk is hij op het geld, daar we- •en we alles van. T>en kwam een paar jaar later moeder. En de mooiste van de twee zusters, die op elkaar leken als de twee middelste parelen in het hals snoer van haar genadige Hoogheid, had een oog geworpen op zijne Hoog heid Prins Hernam Singh. Hoe weet je dat vroeg de Ma haranee en haar ogen straalden en brandden in hun donkere kassen. Ik weet het,antwoordde de ayah kalm, eik weet alles van ae sahibs en de memsahibs uit de Club van Wandara. Beantwoordt hij haar liefde vroeg de Maharanee behoedzaam. «Hari Babu zegt, dat de dingen moeilijk voor hem zijn.vervolgde yutu jaoi j e Moeilijkheid met het toelaten van de ayah, in die Club is het niet zo e twee zoons in de Club. De Ma-gemakkelijk om gunsten te verle nen. Weet ik dat soms niet siste de Maharanee, maar zij zei de boze woorden in haar eigen taal. Achter haar bleke olijfkleurige voorhoofd werkten haar gedachten. Haar zoon had zijn ogen geworpen op een En gelse juffrouw. Heel goed. als hij dat verkoos. Maar als hij met haar zou willen trouwen, dat zou een andere kwestie zijn. Maar zou hij zonder dat aan zijn verlangen kunnen voldoen De zeden der Engelsen waren vreemd en onberekenbaar. Tot een zeker punt hadden haar zoons daar iets van meegekregen. Bijvoorbeeld het jonge, bleke kind-vrouwtje van Prins Rima had hem geen erfgenaam geschonken. Zij had hem helemaal geen kind gegeven en toch waren zij al anderhalf jaar getrouwd. De Maharanee voelde veel voor de rivier op een kalme avond, wanneer de kro kodillen op de zandige oevers zou den liggen. Maar Prins Rima, die niet veel voor zijn vrouw voelde volgens de oude Hindoe-gewocnte was het een kinderhuwelijk geweest was voor zijn doen, hevig opge wonden geweest. Hij had zonderlin ge dingen gezegd, dat hij de politie zou waarschuwen, wanneer zijn vrouw iets overkwam. Dus had de Maharanee haar denkbeeld om zich van haar angstige schoondochter te ontdoen, moeten opgeven. En Rima die al zag hij er ook zachtzinnig uit. toch een zeer vast karakter bezat, had haar uit zijn moeders buurt ver wi;derd. Het Paleis was groot, er was ruimte genoeg voor haar. zei hij, toen men zijn daad afkeurde. Maar Rima was één ding en Hernam Singh was een ander ding. De Maharanee zat er de ganse dag over te peinzen En een goed deel van de nacht. Ook zij sliep op een houten rustbank, in een streng gemeubileerd vertrek. Maar er was geen opening, waar door men de sterren zag. Alles was hermetisch gesloten uit angst, dat de Maharanee de dodelijke nachtlucht zou inademen. Was er wel iets dat dodelijker was dacht de oude ayah, die iedere nacht de ronde deed, terwijl haar koninklijke mees teres geheel en al toegedekt lag on der een kleurig kleed en dan stopte zij ieder openingetje dicht met stuk jes van een oude linnen zak. HOOFDSTUK XXV En intussen was een paar mijl Westelijk van het Paleis, de atmos feer met electriciteit geladen. Juf frouw Baker was zo voorzichtig ge weest om niet aan mevrouw Metcalfe te vertellen, dat het Missiehuis, waar zij bij hoorde, slechts op zeer korte afstand van Wandara was. Maar zo was het. Juffrouw Baker was zo bang, dat mevrouw Metcalfe er toch achter zou komen, dat zij haar vertrek er heen bijna tien uur had uitgesteld. Zij had de nachttrein naar de Punjab genomen in plaats van de morgen- trein. En dus had mevrouw Metcalfe, toen zij aan boord van de Formala afscheid had genomen, niet het min ste idee gehad, dat zij zo goed als buren zouden zijn. En waarom zou zij het ook moeten weten? dacht juffrouw Baker een beetje bitter. De dames van de Missie gingen niet om met de militairen of de andere be woners van Wandara. En voor het eerst in haar leven was juffrouw Ba ker er blij om. want zij meende, dat na het gebeurde, het beter was. dat zij de familie Metcalfe niet meer ontmoette. Maar eenmaal aan wal, voelde zij zich vreselijk verlaten. Om mee te beginnen was zij door de omgang met een heel ander soort mensen, hele maal van haar stuk gebracht. Er waren nog andere dingen in het le ven dan het bekeren van inboorlin gen en het borduren op Indisch mousseline, dacht juffrouw Baker, plotseling. Deze mensen, die zich uit stekend kleedden en de lichamen, die God hun geschonken had, zo mooi mogelijk maakten, waren niet alleen maar egoïstisch. Zij dachten ook aan anderen. Mevrouw Metcalfe hield veel van haar dochters. Dat was mooi en God zou dat goedkeuren, meende juffrouw Baker. En toch, of schoon zij nog vijf jaar ouder was dan juffrouw Baker, stelde mevrouw Metcalfe nog veel belang in haar uiterlijk. Voordat het schip Bombay bereikte, had zij haar kort haar laten wassen en mooi onduleren. De laat ste morgen kwam zij te voorschijn keurig en smaakvol gekleed. Ter wijl juffrouw Baker, die zichzelf in een lange spiegel zag, er bijna pijnlijk saai en onverzorgd liitzag. Zij ging ontbijten en had daarom geer hoed opgezet. Haar vale muis- kleurige haar hing in pieken over haar oren. Waarom maakte je haar, als het zo piekerig was. je toch zo door en door onaantrekkelijk Zo dacht juffrouw Baker en zij voelde zich boos en ellendig eronder, om dat het haar herinnerde aan de an dere vier vrouwen, die zij spoedig zou zien en met wie zij weer vier jaar lang zou samenwonen. (Vervolgt)

HISTORISCHE KRANTEN

Het Ypersch nieuws (1929-1971) | 1951 | | pagina 5