MARJOLEINTJE
ANNIE DE HOOC - NOOY
«HET TPERSC1I XIElTtS Btz 12
M-11-195Z
SPIJSKAART VOOR DE GANSE WEEK
ZONDAGGevulde eieren Ajuinsoep
Gestoofd wild konijn Appelcom
pote Gekookte aardappelen Rijst-
schoteltje
MAANDAG: Gehaktballetjes in tomaten
saus Aardappelpuree Fruit-
DINSDAGStokvis met mosterdsaus
"Worteltjes Gekookte aardappelen
Havermoutkoekjes.
WOENSDAGVarkensfilet Spruitjes
Gekookte aardappelen Vanillepud
ding.
DONDERDAG Gebakken spek Sla van
rauwe andijvie Gekookte aardap
pelen Verloren brood.
VRIJDAG Gekookte tongfilets Dra-
gonsaus Gekookte aardappelen
Fruit.
ZATERDAG: Biefstuk Frites Kar-
nemelkpap.
VOOR DE LEKKERBEKKEN
St Niklaaslekkernijen
Speculaas
Benodigd 150 gr. bloem. 75 gr boter, i
12 1/2 gr. amandelen. 2 1/2 gr. gestampte
kruidnagelen. 1/2 theelepel fijne kaneel
•f 5 gr. fijne speculaaskruiden, wat noot
muskaat. 5 gr. succade. een lepel melk
75 gr. donkerbruine suiker, een mespunt
bakpoeder, wat rijstmeel.
BereidingLos de suiker in de melk
op hak de gepelde amandelen in grove
stukken, snipper de succade. Kneed alle
ingrediënten tot een bal en druk die ste
vig in een met rijstmeel bestrooide spe
culaasplank. Snijd met een scherp dun
wies het overtollige deeg af. licht de koek
jes uit de plank en leg ze op een met
meel bestrooid bakblik op enige afstand
van elkaar. Bak ze midden in een tamelijk
hete oven geplaatst lichtbruin en gaar
(ongeveer 15 minuten) neem ze van het
blik en laat ze bekoelen.
Nougat
Benodigd300 gr suiker. 200 gr. aman
delen. 10 gr. boter.
BereidingPel de geweekte amandelen,
droog ze. snipper ze. Doe de suiker, met
de boter desverkiezende. in een ijzeren
potje of koekenpan. Roer hem op een
niet te fel vuur, tot hij gelijkmatig bruin
geworden is en vermeng hem dan met de
amandelen. Giet het mengsel uit op een
met boter besmeerde plaat, druk het met
een citroen of vochtige lepel uit. snijd
het vlug in ruiten en neem ze van de
plaat.
Marsepein
Benodigd250 gr. amandelen 125 gr.
poedersuiker. 125 gr. kristalsuiker. 1 eiwit.
1 theelepeltje rozenwater.
Bereiding Pel de amandelen (wanneer
men ze enige minuten in warm water legt
laten de schilletjes gemakkelijk los) en
maal ze enige keren Vermeng ze met de
suiker, het losgeklopte eiwit en het ro
zenwater. Roer alles met een houten le
pel goed doorheen en kneed de massa tot
een glad soepel deeg. Maak er voorwerp
jes van zoals aardappeltjes, worteltjes,
worstjes, enz. Leg deze op een stuk per
kamentpapier te drogen. De voorwerpjes
worden gekleurd met plantaardige kleur
stof De aardappeltjes worden door ka
neel of cacaopoeder gerold
KEUKENGEHEIMEN.
Soepvlees. Wie het maximum uit het
soepvlees wil halen om een krachtige soep
te bekomen, zal het vlees opzetten in koud
water. Wenst men echter een smakelijke
soep. doch tevens ook een sappige bouilli
over te houden, dan zal men eerst het
water aan de kook brengen en er dan pas
het soepvlees bijvoegen. Dit vlees is dan
nog smakelijk genoeg om afzonderlijk bij
een maaltijd te worden opgediend.
Welke manier men ook verkiest, denk
eraan dat soepvlees steeds zeer langzaam
gaar wordt gekookt.
Aardappelen als bindmiddelen. Met
een geraspte rauwe aardappel kan men
uitstekend soepen en sauzen binden.
Vooral de gekleurde soepen lenen zich
heel goed voor dit bindmiddel, daar het
absoluut kleurloos is en het fris rode to
maten- of fleurige groentensoep hun
mooie kleur doet behouden. Hetzelfde
geldt voor gekleurde sauzen.
Mits men rauwe geraspte aardappel
goed gaar laat worden (en dat is in en
kele minuten het geval) kan men ze voor
alle gerechten gebruiken, zelfs voor pap
te bereiden.
Koolafkooksel. We hebben er hier
reeds meermalen op gewezen dat men het
afkooksel van groenten niet zo maar weg
moet gieten, omdat dit vocht nog zo rijk
is aan minerale stoffen en het dus nog ge
bruikt kan worden voor soep of saus.
Koolafkooksel echter mag hiervoor niet
gebruikt worden dit afgietsel schijnt niet
goed te zijn bevonden voor de ingewan
den en wordt daardoor liever niet ge
bruikt.
Visreuk. Opdat de onaangename reuk
na het bakken van vis, spoedig zou ver
dwijnen. giet men in de nog warme koe
kenpan/ een flinke scheut azijn.
NUTTIGE WENKEN.
Wanneer een serge herehkostuum glim
mende plekken vertoont, zal men het
van onder naar boven opborstelen met
gelijke delen water en ammoniak
Daarna onder een vochtige doek op
persen.
Ingeroeste inktvlekken kan men ver
wijderen door ze te wassen in een op
lossing van geliike delen terpentijn en
ammoniak.
Het schijnt dat men gebroken porce-
leïn terug aan elkaar kan lijmen door
de stukken een tijdje te laten koken
in melk. Eenvoudig nietwaarToch
lijkt ons het volgend middeltje zeker
der. Klop een eiwit tot schuim en ver
meng hierin een weinig ongebluste
kalk. Bestrijk met dit papje de ran
den van het gebroken voorwerp en duw
ze tegen elkaar. Goed laten drogen.
Verflucht kan hinderend zijn en he
vige hoofdpijn bezorgen. Een middeltje
dat de lucht zoniet doet verdwijnen dan
toch in ieder geval draaglijk maakt,
bestaat er in. in het vertrek een scho
tel met stukken oud brood te plaatsen.
Voor een groot deel zal de verflucht
door het brood worden opgeslorpt
In dit vochtige jaargetijde wordt er
weer een veelvuldig gebruik gemaakt
van rubberlaarzen. Ze zijn zo prak
tisch nietwaar De kinderen hebben
geen natte voeten meerMoeder moet
zoveel vuile kousen niet meer wassen
en geen doorweekte lederen schoenen
drogen en kuisen Toch moet men met
rubberlaarzen een beetje voorzichtig
heid aan de dag leggen. Deze laarzen
laten inderdaad geen vocht door maar
ze wasemen ook geen vocht uit. met
het onaangename gevolg dat de voeten
beginnen te transpireren. Ook is be
wezen dat kinderen die veel rubber
laarzen dragen, blootgesteld zijn aan
rheumatiek in de voeten
Het dragen van deze laarzen dient dus
wel beperkt te worden tot de dagen
waarop het regent of sneeuwt Laat
de kinderen in rubber laarzen steeds
wollen kousen dragen en geef ze een
paar pantoffels mee naar school, opdat
ze geen uren achtereen met de Jaar
zen aan moeten blijven zitten
WAAR DE VROUW BELANG IN STELT.
Pelsmantels van nylon.
In Engeland wordt thans een nieuw-
soortige nylon pels i vervaardigd voor
mantels, garnering voor handschoenen,
voering voor winterschoenen en dergelijke
doeleinden.
De korte nylon bontmantels zijn zeer
elegant en zullen waarschijnlijk erg in
de smaak vallen van dames die een warm
en toch licht kledingstuk wensen. Alhoe
wel dit bont niet zo t winddichtis als
echte pels. is het toch even warm als wol.
bovendien is het goed wasbaar. uiterst
sterk, bestand tegen vuur en motten.
Voor het ogenblik wordt nog slechts
beverbont in wit en bruin nagemaakt
maar weldra zal men nylonpels maken
in marter en hermelijn.
Het nylon bont gelijkt zo sterk op echte
pels dat het vele mensen misleidtmen
moet het waarlijk van zeer dichtbij be
kijken voor men bemerkt met imitatie te
doen te hebben.
Rode Spruitjes.
Het rode spruitje, een nieuwe groenten-
soort. door een Hollandse zaadflrma ge
kweekt. is thans op het menu verschenen.
Een aantal hoteliers, verspreid over Ne
derland heeft een contract met de firma
gesloten zodat van nu af in deze hotels
het rode spruitje op het menu zal staan.
Maar ook in een aantal Hollandse steden
is in beperkte mate het rode spruitje in
de groentenhandel verkrijgbaar, omdat de
kweker wil nagaan hoe het publiek op
zijn nieuwe groente reageert. De vraag
van de kopers zal er over beslissen of
het de moeite loont de teelt uit te breiden
Het zal van het oogstresultaat in dit
seizoen afhangen of het rode spruitje ook
op de veilingen zal komen. Nu is het nog
een kwestie van beperkte distributie on
der een klein aantal groentenhandelaars
Het rode spruitje mist bij de bereiding
de nare koollucht. Hoewel de smaak over
helt naar spruitjes, blijkt de nieuwe
groente minder zwaar te zijn en een ge
heel eigen aroma te hebben, zeide een
hufsvrouw die de eerste dag deze groente
k«n bemachtigen in de winkel en haar
huisgenoten ermee verraste. Ze zijn veel
vlugger gaar en blijven rood. zodat zij
nieuwe mogelijkheden bieden om schotels
od te fleuren. Het schijnt dat rode spruit
jes wat zoeter smaken.
ONS WEKELIJKS PRAATJE.
Kameraadsohappelijkheid onder vrouwen.
Is het eigenlijk niet diep beschamend
voor ons dat we zo dikwijls de bewering
horen, dat vrouwen onder elkaar zich niet
kunnen verdragen. Vraagt U de geburen
van appartementen in de stad. de kolo
nisten van elkaar grenzende nederzet
tingen. de leden ener vereniging of de
gasten van een hotel, of ze goed met el
kander op kunnen schieten, dan zullen
ze U allen antwoorden Wij mannen kun
nen het best met elkaar vinden, wij ver
staan elkaar wel. maar... de vrouwen...
dat is wat andersHet schijnt nu een
maal onmogelijk te zijn dat vrouwen on
der elkaar lang vrede kunnen houden.
Men behoeft zich slechts enkele dagen
onder dit gezichtspunt bij zijn vrienden
of verwanten op te houdenlegio zijn
de grotere of kleinere twisten, onenighe
den. botsingen of geharrewar, waarvan
de aanstokers en deelnemers bijna altijd
vrouwen zijn. terwijl de daarbij beho
rende mannen er met een verlegen, on
gelukkig gezicht bijstaan en vruchteloos
trachten te bemiddelen, of onpartijdigheid
voorwenden, krampachtig naar een over
eenkomst zoekend.
Hoe komt het toch dat vrouwen het
onder elkaar zo zelden eens zijn, dat on
der buurvrouwen, collega's, verwanten, zo
vaak niet de werkelijke harmonie der
samenleving heerst, terwijl aan de an
dere kant toch juist vele vrouwen dit
zal men niemand tegenspreken, die er
eenmaal de bewijzen van heeft beleefd
in staat zijn de roerendste en meest op
offerende vriendschap te betonen Ik ge
loof dat de fout hierin schuilt dat vrou
wen onder elkaar nog te weinig doordron
gen zijn van het gevoel der kameraaé-
schappelijkheid en dit is het wat wij nog
moeten leren. Men zou zelfs enigermate
tot verklaring en rechtvaardiging dezer
negatieve eigenaardigheid der vrouwen
kunnen aanvoeren, dat zij zelfs tot nog
voor betrekkelijk korte tijd. nooit tot ka
meraadschappelijkheid. doch eigenlijk eer
der tot een min of meer openlijk getoon
de rivaliteit, opgevoed werden. Vroeger
nl. toen er voor de vrouw nauwelijks een
andere bestaansmogelijkheid bestond dan
die door de man. nauwelijks een andere
weg dan die in het huwelijk, moest zich
dan ook geheel automatisch de rivaliteit,
de wedijver, onder de vrouwen ontwik
kelen.
Er waren altijd trouwlustige mannen,
doch de vraag een man te krijgen was
voor vele vrouwen gewoon een levens
vraag. wat 'n wonder dat zij de naast
haar opduikende concurrentie in de wed
loop om de man met scheve blikken aan
zagen. ja. haar bewust of onbewust, als
een soort vijandin beschouwden. Heden
liggen de verhoudingen geheel anders
mag men altijd nog, en met recht, op
het standpunt staan, dat het huwelijk
voor de vrouw het schoonste, het meest
bevredigende en het nastrevenswaardigst
is. zo is dat toch niet meer de enige mo
gelijkheid die haar open staat. Ook buiten
het huwelijk kan zij haar leven tegen
woordig zelf vormen, het rijk van inhoud
en schoon maken en daarmede valt een
der voornaamste aanleidingen voor onver
draagzaamheid onder de vrouwen weg.
De jeugd die reeds in deze atmosfeer op
gegroeid is. valt het dan over het alge
meen ook gemakkelijk kameraadschappe-
lijker te denken en te handelen. De jon
gere vrouwen leggen dan ook een grotere
verdraagzaamheid aan de dag dan haar
oudere sexegenoten. Deze laatsten en
vooral de huisvrouwen en moeders, die
geheel instinctmatig geneigd zijn de be
langen van haar kring, haar familie boven
al het andere te stellen zouden niet mo
gen vergeten dat ook zij lid ener gemeen
schap zijn, met ontelbare sexegenoten ver
bonden door een gelijk beleven en het
nastreven van een gelijk lot.
Solidariteit der Vrouwen Een lelijk
koud woord Het duidt op tegenstand je
gens de man en niet de tegenstand ver
heffen, doch ze opheffen is de taak der
vrouw. Kameraadschap klinkt al beter,
doch liever zou ik zeggen zusterlijkheid.
Wanneer we dit onder ogen houden en
proberen verdraagzaamheid te betrachten,
zullen we heel spoedig van een bescha
mende reputatie verlost zijn.
TANTE DINA
(Nadruk, ook gedeeltelijk, verboden)
Verantwoordelijke uitgever:
L DUMORTfER 34 Boterstraat. leper
(NADRUK VERBODEN»
Feuilleton Het Ypersch Nieuws 24
«Lieve Heertje, laat er toch asje
blieft niets met me gebeuren...
Ze hield even haar adem in, alsof
ze wachtte op iets, waaruit ze kon
opmaken dat haar gebedje verhoord
was. En plotseling hoorde ze weer
het geschuifel van juffrouw Vroman's
voeten. Dat geluid, dat haar aanvan
kelijk ook zo beangstigd had, gaf haar
nu een gevoel van rust. Nu wist ze
weer dat er in ieder geval iemand in
haar nabijheid was, een die haar zou
horen als ze hard zou beginnen te
schreeuwen.
Het was of die gedachte haar moed
gaf. Met een plotselinge beweging
schoot ze op een der grote armstoelen
af. Met alle kracht van haar teer kin
derlichaampje duwde ze de zware
stoel naar de deur. Ze haalde ver
licht adem toen ze hem er vlak te
genaan geduwd had. Zó was het goed,
nu kon er niemand meer bij haar
komen en kon ze zich rustig verder
uitkleden. Nu durfde ze ook wel naar
bed. Dat ze daar niet direct aan ge
dacht had...
In een ogenblik stond ze in haar
nachtjaponnetje en zich naar haar
bed begevend dat in het aangren
zende vertrekje stond, wipte ze er
snel in en boven op de dekens neer
knielend, deed ze zacht haar klein
avondgebedje... En alsof ze bang was
dat onze lieve Heer datgene, wat zij
zo belangrijk vond, niet goed zou ver
staan als ze zo fluisterde, bad ze aan
het eind hardop
«U hebt me goed geholpen, lieve
Heertje, maar maak nu ook nog dat
Mammie 's avonds nooit meer weg
moet. want misschien ben ik toch
nog wel eens een keertje heel erg
bang. Asjeblieft lieve Heertje, dank
U wel
Ziezo, dat had ze gevraagd en dat
zou nu wel gebeuren ook, daar twij
felde ze geen ogenblik aan. Moeder
Dekkers had haar dikwijls verteld
je alles kreeg wat je aan onze
lieve Heer vroeg, en wat moeder Dek
kers zei, dat was altijd waar. Als het
maar niet te brutaal was, om twee
dingen op één avond te vragen... Met
een vaartje dook ze onder de dekens.
Hé, wat was het fijn in bed. Nu voel
de ze pas hoe moe ze was. En wat
had ze een honger... Dat was waar
ook, ze was helemaal vergeten haar
boterhammetjes op te eten. Maar ze
had ze ook niet gezien. Anders ston
den ze altijd op tafel klaar, met een
half glas melk er bij, ook wel eens
een héél, als er melk over was. Zou
Mammie ze in de broodtrommel heb
ben laten staan Ja, ze moest er dan
toch nog maar even uit, want het
kriebelde ineens zo in haar maag.
Met enige moeite haalde ze de
trommel van de plank, doch toen ze
haar open gedaan had, keek ze er ont
hutst. De trommel was leeg... Een
paar enkele korstjes lagen er in, dat
was alles. Hoe kon Mammie haar zó
vergeten Maar dan bedacht ze met
schrik dat haar Moeder gezegd had,
dat ze, al ze naar huis kwam, een
half brood mee moest brengen en dan
zelf haar boterhammetjes maar klaar
moest maken. Een paar plakjes kaas
lagen er nog in de kast...
Dat kwam er van als ze op straat
bleef spelen en niet direct naar huis
ging, zoals Mammie dat wou. Nu had
ze haar niet eens meer gezien en nu
had ze niets te eten ook. Het was haar
eigen schuld, dat begreep ze nu heel
goed, maar haar gevoel van honger
werd er niet minder om, eerder nog
erger.
Ze zag in gedachten weer de sta
peltjes brood op tafel bij Doortje's
moeder. Wat zou ze er nu voor over
hebben om één zo 'n lekkere boter
ham met worst te hebben. Doortje
had er haar wel graag een gegeven,
als ze maar gedurfd had. Maar Door
tje was bang voor d'r moeder nou
dat kon zij best begrijpen, dat was
ook een echte moeder om bang voor
te zijn. Niets leuk. Nee, dan haar
Mammie, die was heel andersZe
had ineens grote spijt dat ze niet
precies gedaan had, zoals moeder het
haar bevolen had. Dat kwam altijd
verkeerd uit. dat kon niet anders. Nu
had ze d'r straf al. En onze lieve
Heer, noü, Die zou er ook niet erg
over te spreken zijn. En nu had ze
Hem nogal zoveel gevraagd... Het
kwam ook allemaal wel erg slecht
bij elkaar. Ze voelde zich verschrik-
keliik schuldig. Ze zou het allemaal
weer goed maken. Mammie zou zich
in het vervolg niet meer over haar
te beklagen hebben, dat nam zij zich
vast voor. O, jeetje, wat begon het
nu toch gek te doen in haar maag.
Net of er van binnen een muisje zat
te knagen... Zou ze die twee plakjes
kaas maar opeten Dat mocht an
ders niet zonder brood, maar nu, dat
ze zo 'n honger had?... Ze dacht er
aan hoe ze die middag nog ontevre
den tegen haar moeder had gezegd
Ajakkes, vanavond alwéér kaas...
en nu vond ze het zo heerlijk, hoe
kon dat nou
Ze vergat de broodtrommel weg te
zetten alvorens ze weer in bed stap
te. Dat kwam omdat haar gedachten
alweer met iets anders bezig waren.
Wat had juffrouw Vromans ook weer
allemaal gevraagd over haar vader
Dat moest ze Mammie zeker vertel
len... Hé, wat stak dat licht in haar
ogen. Het beste zou zijn, dat ze hele
maal met haar hoofd onder de dekens
kroop, dan zag ze het niet... Maar
dat durfde ze toch niet goed, al wist
ze zeker, dat ze bij dat helle licht niet
gemakkelijk in slaap kon komen. En
het nachtlichtje uit het donkere keu
kentje halen... dat deed ze voor geen
geld van de wereld. Nee, dan maar
zo. Als ze haar gezichtje eens naar
de muur keerde Maar dan kon ze
immers de deur niet in het oog hou
den... Daar moest ze toch steeds naar
blijven kijken, al stond die grote
stoel er ook voor. Ze was er wel ze
ker van dat er nu niemand binnen
kon komen, maar je kon toch nooit
weten, sommige mannen waren zó
sterk
Toen bedacht ze plotseling met
schrik, dat haar Mammie er nu ook
niet in kon. Wat nu De stoel weg
schuiven Daar dacht ze niet aan.
Er was dus maar één uitweg, wakker
blijven totdat ze thuiskwam. Ja, dat
zou ze doen... Maar geen vijf minu
ten daarna sliep ze als een roos.
De nabijzijnde torenklok deed juist
twaalf slagen horen, toen Diny de
straat harer woning inkwam. Ze was
laat vanavond.
De meisjes hadden ook nog zoveel
kleine werkjes gegeven. En als Ze
die nu niet even afgemaakt had, zou
ze er morgen een uur vroeger voor
hebben moeten komen.
Morgen... Er was altijd weer een
nieuwe dag waarop dat afschuwelijk
werk haar wachtte. Hoe lang nog
In ieder geval niet langer meer dan
enkele weken. Ze begreep nóg niet
hoe ze er toe gekomen was zo 'n be
trekking aan te nemen. Nog nooit
had ze ergens zó 'n spijt van gehad.
Iedere avond voelde ze weer op
nieuw, hoe dat toneelgedoe haar te
genstond. Dat was een wereldje op
zichzelf, waar zij zich niet op haar
plaats gevoelde. En nu had zij er
eigenlijk nog zo weinig mee te ma
ken. Ze deed haar werk en daarmee
was het voor haar afgelopen. Maar
dat nam niet weg dat zij er toch hele
maal tussen zat.
Daar zag ze Lottie ook pas, zoals
ze werkelijk scheen te zijn, los in
woorden en manieren. En ze was nog
niet eens de ergste van het troepje.
De een stak daar de ander aan.
Ze kreeg verhalen over avontuur
tjes te horen, zoals ze niet gedacht
had, dat ze konden bestaan. Ze liet
het allemaal maar langs zich gaan,
nadat ze haar eens in koor uitge-
lachen hadden, toen zij haar veront-
waardiging er over uitsprak dat men
in de kleedkamers zo onbeschaamd
over dingen durfde te spreken, waar
aan 'n ander zelfs vermeed te denken.
Later, toen ze naar huis was, hadden
de anderen flauw gelegen van het
lachen. Dat vertelde Lottie de vol
gende dag. Wat was zij er eigenlijk
voor een, hadden zij zich afgevraagd.
En wat verbeeldde zij zich wel Dat
ze hun een beetje de les kon lezen
over wat ze al of niet mochten zeg
gen Kon ze geen aardigheidje ver
dragen Waar dacht ze eigenlijk dat
ze terecht gekomen was, in een kloos
ter Ze had non moeten worden. Was
ze altijd zo braaf geweest? En dat
kind dan Ze was getrouwd, ja
dat kenden ze. Zo van tijd tot tijd
waren ze allemaal getrouwd. Ze had
ze achter de ellebogen, dat was vast.
dan was ze misschien wel tienmaal
erger dan zij...
Meid, trek je er niks van aan,
had Lottie haar aangeraden. Ze
snappen niet, dat hetgeen ze zeggen,
voor iemand die er buiten staat heel
anders klinkt. Ze hebben zo hun
eigen manier. Het is heus niet altijd
hun bedoeling om gemeen te zijn. Ik
hoor het niet eens meer.
«Omdat jij zelf meedoet...» had
Diny haar verwijtend toegevoegd.
Wat wou je dan Nee, ik zal me
uit laten lachen zoals jij. Bovendien
zou ik nog wel wat anders te horen
krijgen. Van jou weten ze per saldo
niks...
Sindsdien had Diny zich zo weinig
mogelijk met hen bemoeid. Met Lot
tie ging ze wel om. dat kon niet an
ders. Die zocht haar steeds op en ze
wou haar niet voor het hoofd stoten,
omdat ze het aan haar toch te dan
ken had, dat ze er op het ogenblik
goed kon komen. Alleen dat ze Marry
altijd mee uit wou hebben, dat be
viel haar niet. Ze wist wel dat Lottie
het goed bedoelde en het alleen deed
om haar eens een verzetje te geven.
Doch over de manier waarop, liepen
hun opvattingen nogal uiteen. Ze
vond het helemaal niet prettig dat
Lottie het kind af en toe mee naar
de bioscoop nam. Laatst had ze haar
ook eens bij Scala mee naar binnen
genomen en toen tegen haar gezegd
Hier werken we nou, je Mammie
en ik
Ze had dat Lottie erg kwalijk ge
nomen. Waarom moest het kind dat
f weten
Zo over alles nadenkend naderde
i ze het pleintje..
Als alles nu maar goed was als ze
thuiskwam. Het had haar de gehele
avond gehinderd, dat ze Marry niet
meer gezien had, voor ze wegging
Ze moest maar meteen instellen dat
het kind niet meer zolang op straat
bleef. Als zij wegging, moést let
thuis zijn. Ze had er toch zo 'n hekel
aan dat het zoveel met die buurt
kinderen omging. De ene was rog
brutaler dan de andere, behalve can
die Doortje, dat was wel een -pf
kind, en altijd erg bezorgd v0°r
Marry.
(Vervolgt!