AVONDGLOED PAMELA WYNNE TORISnSMiOllfK Is er werkelijk een crisis in het hotel- bedrijf. zoals sommigen het ons willen -toen geloven Een algemeen antwoord op deze vraag geven zou onvoorzichtig zijn Zoals wij het reeds in een vroeger 3rtikel schreven zijn er te veel factoren waarmede in net toeristisch bedrijf moet rekening gehouden worden Eén zaak is echter zeker, en dat is. dat de grote be drijven het lastig hebben Sedert enkele aren inderdaad zitten deze in een lastig parket, en dat zelfs in het hoge seizoen. ■Redenen hiervan zijn in de eerste plaats de geweldige ontwikkeling van het auto mobielwezen en de gemakkelijke verkeers middelen (des enen dood is des anderen brood, geldt nog altijd in onze tijd!). Van dit gemak heeft iedereen in zo grote mate als mogelijk was. trachten te profiteren. Men gaat immers met zijn tijd mee. Een tweede reden is de duurte van het leven. België is noch van de duurste landen, maar het is ook niet van de goedkoopste. Maar er zijn nog andere landen welke tegen dit duur leven moeten vechten- Frankrijk bv. klaagt geweldig over de dure prijzen in eigen land en onlangs ver klaarde nog de heer Bourseau. voorzitter van de Nationale Federatie van de Hotel- industrie in Frankrijk het volgende In het duurste land van Europa, kan de toe ristische industrie niet de goedkoopste zijn.Daarom is er dan ook maar een uitwegde prijzen naar omlaag drukken, zelfs indien zulks voor een tijdje onaan genaamheden zou veroorzaken. Dit prin cipe wordt trouwens door ons Commissa riaat-Generaal voor Toerisme gehuldigd, en wij menen dat de meeste hoteliers aan deze oproep trachten gehoor te geven. Ten slotte is er de algemene toestand van 'set landeconomische gevolgen van de oorlog, herbewapeningsinspanningen, zeer zware belastingen. En ondanks deze on gunstige toestand mogen we niet zeggen dat het toerisme in ons land is achter uitgegaan. Maar. eigenaardig verschijnsel, de grote hotels zijn hei slachtoffer gewor-J den Om dit te staven vermelden wij dat sedert het einde van de oorlog te Knokke alleen meer dan dertig hotels zijn verdwenen of omgebouwd zijn voor an dere doeleinden. Daartegenover staat dan het feit dat nieuwe bedrijven zijn tot stand gekomen, vooral kleine familiezaken waar men met geen of zeer weinig bui tenhuis-personeel werkt, zodat men geen hinder heeft van de sociale lasten. Wij menen trouwens dat in die richting de oplossing van het botelvraagstuk in ons land moet gezocht worden. Daarvan zijn ook de hoteliers zelf overtuigd en is het niet te verwonderen dat de voorzitter van de Nationale Confederatie, de heer Pee- ters. nog onlangs een lans heeft gebro ken voor het uitbreiden van de kleine zaken in de zin van de Logis de France Wi) komen op dit initiatief nog wel eens terug, daar het ook voor bepaalde plaat sen in ons gewest van nut kan zijn. Een tijdschrift waarop ik heden de aan dacht wil vestigen is het maandblad uit gegeven door de Britse Dienst voor Toe risme Dit tijdschrift heet Coming Events de komende gebeurtenissen, en geeft elke maand, een overzicht van de eerstkomende gebeurtenissen in het Ko ninkrijk. tevens uitzonderlijk interessamte artikels over verschillende gewesten in Groot-Brittannië. Nu eens worden oude gebruiken besproken, dan weer historische feiten in verband met gebeurtenissen van onze tijd. een andere maal komen land schappen. kastelen, kerken aan de beurt, maar telkens is het blad de moeite om te lezen, is het daarbij geïllustreerd met een weelde van foto's, gedrukt op kunst drukpapier. Kortom, een tijdschrift, dat men bewaart, en dat zegt alles. Voor be langstellenden kunnen wij er aan toe voegen dat de prijs voor een jaarabonne ment slechts 70 fr. bedraagt en dat de bestellingen moeten gericht worden tot: The British Travel and Holidays Associa tion 64/65 St James's Street. London SW1. met toezending van het bedrag. De Toeristische Federatie van de Pro vincie Brabant heeft sederj enkele weken haar win terinitiatie ven hernomen die er namelijk in bestaan, voor de 5e maal de middagen van het toerisme in te richten. Deze zijn uitsluitend gewijd aan de pro vincie Brabant en hebben plaats in de lokalen dezer federatie, te Brussel Lom baardstraat. 77/79. elke Maandag, van 12 43 u. tot 1315 u. Voor de lezers welke op het middaguur te Brussel verblijven, is dit stellig een kansje Voor de volgende middaguurtjes worden aangekondigd, op 15 DecemberEnkele Kastelen uit de B-usselse Omgeving» door dhr J. Blan- cquaert. oud-leraar aan het Atheneum te leper: verder, op 22 December »Le Bra bant terre monastique door de heer E. Poumon. Voegen wij bij deze mededeling dat deze spreekbeurten steeds worden ge geven aan de hand van prachtige diaposi tieven waarvan de meeste in kleuren. 00 Zoals onze lezers reeds zullen verno men hebben is sedert enkele dagen de Brusselse Lichtfeërie begonnen. Ze te be schrijven is moeilijk, en daarom willen we alleen maar overschrijven wat een Nederlands journalist verleden jaar schreefOngekend was dit lichtfeest en het zal misschien nooit meer overtroffen worden En ongetwijfeld. Brussel heeft, wat hoeveelheid en kleurigheid betreft, dit jaar Parijs verre... in de schaduw ge steld. Wij waren reeds getuige van dit heerlijke lichtfestijn en eerlijk gezegd, het scheen ons nog schoner dan verleden jaar. Aan u dus om bij gelegenheid dit sprookje van licht, vol luxe en schitte ring te gaan bewonderen. Aan de lezers van deze toeristische kroniek zouden wij een vraag willen stel len en namelijk deze dat zij meer con tact zouden hebben met hun weekblad. Een echte toerist, die .zich niet alleen bij het aanbreken van zijn verlof voor de toeristische zaak gaat interesseren, maar met de voorbereiding van zijn reis bijna heel het jaar bezig is. staat meer dan eens voor problemen welke hij niet kan oplossen. Het toerisme wordt inder daad zo 'n ingewikkelde zaak. dat velen er niet klaar meer in zien. Daarom willen wij hen, in de mate dat het ons mogelijk is. helpen. Schrijf ons dan maar een brief je over datgene dat u bezighoudt, en wij zullen het in een volgende kroniek naar beste vermogen voor u oplossen. Wij ver wachten uw suggesties VIATOR OPGELOST Zij Wat zei uw vader, toen ge hem vertelde dat ge niet kondt slapen door dat ge de hele nacht aan mij ligt te den ken. Hij Vader bood me een baantje aan als nachtwaker op zijn fabriek. HET TOPPUNT Buurvrouw Heeft uw dochter veel vereerders De moeder Het is gewoonweg won derbaarlijk. We hebben al onze gordijnen me' verlovingsringen opgehangen IN DE KERK Jantje komt al wenende uit de kerk. Moeder Wat scheelt er jongen Jantje Ach moeke zegt de jongen "k moet van de biechtvader twee wees gegroeten opzeggen en ik ken er maar één. NATUURLIJK De deftige heer en zijn echtgenote vin der. na het verlaten van de opera geen taxi meer om hen huiswaarts te voeren. We zullen de tram dan maar nemen, zegt mijnheer. Wij in een tram zucht mevrouw. En ons prestige dan Ons prestige natuurlijk ook. lieve. HET BEWIJS Een man wordt door een politieagent voor de commissaris gebracht. Maar. zegt de commissaris, het feit dat die man in het midden van de grote baan op z'n knieën zat. is nog geen be wijs dat hij dronken is. Neen. zegt de agent. Maar hij was de witte kalklijn aan het oprollen. EVEN OMKLEDEN De afgevaardigde van een ministerie bezoekt een klein dorpje ergens in Schot land en wordt er ontvangen door de hoofd commissaris. Dus gij zijt het hoofd van de politie vraagt de ministeriële afgezant, waar kan ik nu het hoofd van de brandweer vinden Als u een ogenblik wilt wachten, klinkt het antwoord, dan zal ik mij da delijk omkleden. OUD GENOEG Een schrijver zit nog laat te werken aan zijn laatste roman, tot zijn vrouw het laat genoeg vindt en hem zegt dat hij moet gaan slapen. Dat kan ik nog niet doen zegt de schrijver. Ik heb het lieve jonge meisje in de handen van de valsaard gelaten ea nu moet ik ze er eerst zien uit te krijge»- Hoe oud is dat meisje Drie en twintig. Dan is ze oud genoeg om haar plaw te trekken en ga nu naar bed. MOEILIJKE KEUS J Na een aanrijding tussen twee auto's verschijnt een politieman. Gij hadt de dame hier. de helft van. de baan moeten laten, zegt de politieagen*. Dat wilde ik juist doen. zegt de aan- geredene. Maar ik kon zo gauw niet uit maken welke kant van de baan de juf frouw wilde hebben. ZIJ KENDE HAAR De echtgenoot komt thuis en vindt zijn vrouwtje in tranen. Uw moeder heeft mij beledigd snikt zij. Maar lieve, zegt de echtgenoot, dat kan toch niet. moeder verblijft op vijf tien uur hier vandaan- Ja, zegt het vrouwtje, maar zij heeft u een brief geschreven en daarin staat onderaan Molly, vergeet niet deze brief aan Jim te laten lezen. O, DIE VROUWEN Een dame zit op het terras van eea café en wondt ongeduldig. Aan een ken nis die daar aankomt klaagt zij haar nood en zegt Is het niet verschrikkelijk, nu zK ik hier reeds van zes uur op mijn man te wachten. Hoe laat moest gij hem ontmoeten vraagt de kennis. Wel te vijf uur. zegt het vrouwtje, alsof zij dat maar helemaal normaal vindt. door Feuilleton Het Ypersch Nieuws S HOOFDSTUK IV En zo nu was mevrouw Latimer ge worden na vijf jaren van meneer La- timer. Te laat, dacht de dokter, ter wijl hij haar onhandig gedoe met het kind beschouwde. En hoe vreemd, dat dit nu in het leven was gekomen. Had meneer Latimer een andere lief deshistorie bij de hand En had me vrouw Latimer nu een weldaad ont vangen Want dat de baby inder daad een weldaad zou blijken te zijn, daaraan twijfelde hij niet. Het zou de ouders tot elkaar brengen dat gebeurde bijna altijd, vooral als er geen gebrek aan middelen was om de lastige kant van zo iets op te hef fen. Zij zouden in staat zijn om een goede verzorgster te nemen en een prettige kinderkamer. De baby zou niet altijd bij hen hoeven te zijn, als zij eens liever vrij er van bleven. Dr Willoughby stond naast de lage rustbank, die dicht naar het vuur was geschoven en hij keek glimlachend neer op zijn herstellende patiente. Zij zag er buitengewoon lief uit, vond hij, als een klein zedig kwakerinne- tje, met haar schuwe, donkere ogen en haar tedere mond. Nu, u zult het gauw zonder mij kunnen stellen,lachte hij. Wanneer Haar stem had een haastige klank. Overmorgen vertrekt de verpleeg ster, zei Dr Willoughby. En u is nu al een dag of veertien op de been ofschoon u meestal natuurlijk boven bleef vijf weken, mevrouw Latimer, dat is een lange tijd. Ja, maar als ik naar beneden ga en weer met alles begin, zal ik niet meer in staat zijn om baby te ver zorgen, zei mevrouw Latimer lang zaam. Waarom niet Omdat het niet kan.zei me vrouw Latimer koppig. Ja, dat kan welu moet tot uzelf zeggen, dat u er wel toe in staat zult zijn, zei de dokter op vrolijke toon. U moet bedenken, mevrouw Lati mer, dat uw geest met dit alles veel te maken heeft. Zorg dat u de baas blijft over uw geest. U is veel te jong om zo bij de pakken neer te zitten. Het is onwaardig. Mijn geest is de baas over mij en zal dat altijd blijven,antwoordde mevrouw Latimer nog steeds 'koppig. «Wel, maar dat moet u niet toe laten, zei de dokter terwijl hij op een laag stoeltje dicht bij de rust bank ging zitten en zijn bekwame handen tussen zijn knieën klemde. Mevrouw Latimer interesseerde hem buitengewoon. Er waren geweldige diepten in haar, die verschenen wa ren sinds zij de lichamelijke controle over zich zelve had verloren. Het kleine tere gezicht tussen de twee zware vlechten was treurig van me lancholie. Om de een of andere reden was het leven voor deze vrouw te zwaar. Waarom Dr Willoughby duwde zijn volgende patient ergens weg in zijn geest en hij bleef zitten, vastbesloten om er achter te komen. Vertel me precies wat u voelt, zei hij na een korte stilte. Dat kan ik niet. Probeer het. Nee, u zou het niet begrijpen, zei mevrouw Latimer. Zij schoof heen en weer op de rustbank en bewoog haar kleine handen rusteloos op haar knieën. Ja. toch wel. Ik begrijp meer dan u denkt en ik zie ook meer dan u denkt.» zei Dr Willoughby. «U zou het aan uw vrouw vertel len. Dat zou ik zeker niet doen,zei hij en zijn jongensachtige gezicht bloosde een beetje. «U zou menen, dat het uw plicht was. Nee. dat zou ik niet, want het zou mijn plicht niet zijn. Als u een gees telijke iets vertelde, zou u toch niet verwachten, dat hij het dadelijk aan zijn vrouw ging vertellen «Ja. dat zou ik. Tenzij hij Rooms Katholiek was, zou ik er zeker van zijn, dat hij het deed.zei mevrouw Latimer, haar ogen op het vuur ge richt. c Nu dan geloof ik, dat u een heel slecht denkbeeld heeft over de En gelse Kerk.zei de dokter een beetje heftig. Ik ken menig groot man, die het een verkrachten van zijn heilig ste geloften zou vinden om het ver trouwen van iemand te schenden. Waarlijk zei mevrouw Latimer lusteloos. En toen na een stilteIk wilde wel, dat u nu heenging. Nee, ik ga nog niet. Ik wil weten. wat er met u aan de hand is. Het is mijn recht. Hoe kan ik u weer gezond maken, als ik het niet weet U is een geval van mij. Ik ben er zeer trots op en stel veel belang in u. Ik moet alles van u weten, anders kan ik onmogelijk verder gaan. Als u het voornaamste deel van uzelf, uw geest, voor mij verbergt, dan ben ik mach teloos. Ik kan uw geest niet met X- stralen doorlichten, is het wel Als u het deed, zou u erin vin den, dat ik mijn man verfoei,zei mevrouw Latimer en nadat zij deze vreselijke woorden had geuit, zat zij volkomen stil. Ja En wil u mij ook zeggen, waar om vroeg de dokter na een lange, vrij zenuwachtige pauze, waarin hij op zijn gevouwen handen had zitten staren. Dat kan ik niet. Ten minste, als ik het deed, geloof ik niet, dat u mij zou begrijpen. Geen enkele man zou het begrijpen. Mannen begrijpen niet, wat er in de geest van een vrouw omgaat. zei mevrouw Latimer som ber. fc Ja, ze begrijpen het wel. Sommige ten minste. Dokters. Het is een deel van hun werk,zei hij flink. Uit er mee, mevrouw Latimer, en dan zullen we alles ophelderen. Het is het halve werk, om het onder woor den te brengen. Tracht het voor mij onder woorden te brengen heel eenvoudige woorden en dan zal ik waarschijnlijk wel in staat zijn om aan te vullen, waar u zwijgt. Ik kan het niet. Hij heeft mijn ziel laten hongeren, dat is het,zei mevrouw Latimer en rustig gleed zij achterover op het dikke kussen van de rustbank en begon te wenen. Uw ziel laten verhongeren Hoe zo De dokter had zijn handen los gemaakt en een der zachte handen van mevrouw Latimer tussen de zijne genomen. Hij hield haar hand warm en stevig vast op zijn knie om haar vertrouwen in te boezemen. c Ik weet het niet. Er is niets, niets, dat er op aan komt. Niets dat me zo iets als pijn doet en het verlangen in me wekt om mij te geven. Ik ben er hij weet dat ik er ben. Hij bezit mijn lichaam 't is vreselijk dat hij het heeft. Want lichaam en ziel horen bij een. Als ze dat niet doen. dan is het vreselijk, lelijk het is prostitutie, zei mevrouw Latimer stotterend bij het moeilijke woord. Maar... En het wordt erger. Want hij ziet I het en ik geloof dat het hem erger maakt. Hij voelt dat hem hier of daar onrecht wordt aangedaan. En dat maakt hem woedend. Altijd heeft hij iets te vitten. In 't begin begreep ik het niet. Hij scheen zich om zulke kleine dingen druk te maken. Ik be greep niet, hoe iemand dat kon doen. F-r-n vuurtje het leek me zo gewoon om graag een vuur te hebben, en als je het niet prettig vindt, kun je toch altijd er verder af gaan. Maar het was voor hem een heel ding, zo'n vi.ur, als hel niet de tijd van het jaar ervoor was. En ik kan niet warm wor den zonder vuur. Ik ben bang om weer koud te worden. Ik voel dat ik niet langer zal kunnen leven als ik weer zo koud zal zijnhijgde me vrouw Latimer, de warme hand, die ae hare vast hield drukkend en in een hysterisch snikken losbarstend. Maak het vuur aan en zeg hem, dat hij naar de hel kan gaan, als het hem niet bevalt,zei Dr. Willoughby driftig, de andere hand van mevrouw Latimer naar haar zakdoek, die op de bank lag, voerend. Ach, maar u begrijpt het niet. Mevrouw Latimer snoot haar neus met snokjes. Het heeft me ten on der gebracht, ik kan er niets aan doen. Die angst voor ruzie geen veiligheid. En het zal nu nog erger worden. Hij zal plannen hebben be treffende de baby. Ik weet het. Het zal me doden. Het zal niet warm ge noeg zijn, misschien niet eens genoeg te eten krijgen. Ik zal niet in staat zijn het te verzorgen, en het zal het voedsel niet krijgen, dat het nodig heeft. Ik zal gek worden, als ik pro beer de dingen naar mijn zin te doen. Hij vindt dat hij het best weethij weet het niet het best. Mevrouw Latimer ging plotseling heel stil liggen en zij was bleek, ter wijl de tranen onder haar oogleden neerdrupten. «Luister eens, hoe zou u het vin den om voor een tijdje naar uw oude thuis te gaan, zo spoedig als u tot reizen in staat is zei de dokter vrolijk. Hij nam ook haar andere hand en drukte ze beide hartelijk. Dat zal u opknappen en zij zullen het heerlijk vinden het dochtertje te zien Hoe denkt u over mijn planne tje Het aardige gezicht van de dokter straalde. Hij verlangde er naar om iets te doen voor dit zwakke vrouwtje. En hij verlangde er net zo hard naar om het dikke gezicht van meneer Latimer plat te slaan. Een beestachtig huistyran was hij. En te gelijkertijd figureerde hij in de kerk van St. Mervyn als kerkvoogd van de predikant. Zo'n man verdiende... dacht Dr Willoughby plotseling nij dig. Ik zou het helemaal niet prettig vinden. Ik zou het vreselijk vinden zei mevrouw Latimer, haar donkere I door tranen gezwollen ogen wijd ope nend. Vreselijk vinden De dokter was uit het veld geslagen. Ja, ze zouden zeggen, dat het mij* plicht was,zei mevrouw Latimer effen. HOOFDSTUK V Het eerste en enige bezoek van me vrouw Latimer aan haar tehuis was een mislukking geworden. En het was vreselijk jammer dat het zo was ge weest, want nu was er iets weg uit haar leven, dat er nooit meer in terug zou komen. Zij had voor dit bezoek geleefdzij had de dagen geteld. Het was mogelijk gemaakt doordat haar man onverwachts naar Tsjecho-Slo- wakije was ontboden voor zaken. Me neer Latimer deed iets dat zeer veel voordeel opbracht en bekend was, met betrekking tot katoen. Het be taalde goed en het had van hem de succesvolle zakenman gemaakt, die hij was. De onverwachte oproep was op een dag gekomen bij het ontbijt, nadat zij ongeveer drie jaren ge trouwd waren. «Kun je er niet voor zorgen, dat die vrouw de toast beter maakt?» Meneer Latimer nam twee stukken uit het zilveren toast-rek en had ze verkruimeld en verontwaardigd neer gegooid op het zeer glanzende tafel laken. Is ze niet goed Mevrouw Lati mer begon luid te kuchen. Een krui meltje was de verkeerde weg gegaan, verklaaide zij haar tranende ogen afvegend. Nee, het deugt niet. En als ik het me goed herinner, is het niet de eer ste maal dat ik het zeg.Hij nam een derde stuk toast, en een water val van kruimels viel omlaag. Het is geee toast, het is steenkool,zei hij. Als we hier een vuur hadden, zou ik zelf een lekker stuk voor je klaar maken, zei mevrouw Latimer ge durfd. We deden het thuis.Zij schraapte zenuwachtig haar keel. Zij herinnerde zich plotseling hoe ze el kaar verdrongen op het armoedige haardkleedje in de pastorie en hoe ze dan moeizaam het oude brood sta ken aan een veel gebruikte rooster vork dan het hollen naar de tafel om de eerste te zijn, die een stuk neerlegde op het bord van hun va der zijn uitroep van vreugde, en het doodleuk afschrappen van het verbrande deel, als zij niet keken. (Vervolgt) Verantwoordelijke uitgever L DUMORTEER. 34 Boterrtraat. leper

HISTORISCHE KRANTEN

Het Ypersch nieuws (1929-1971) | 1952 | | pagina 11