AVONDGLOED
PAMELA WYNNE
TORISnSMiOllfK
Is er werkelijk een crisis in het hotel-
bedrijf. zoals sommigen het ons willen
-toen geloven Een algemeen antwoord
op deze vraag geven zou onvoorzichtig
zijn Zoals wij het reeds in een vroeger
3rtikel schreven zijn er te veel factoren
waarmede in net toeristisch bedrijf moet
rekening gehouden worden Eén zaak is
echter zeker, en dat is. dat de grote be
drijven het lastig hebben Sedert enkele
aren inderdaad zitten deze in een lastig
parket, en dat zelfs in het hoge seizoen.
■Redenen hiervan zijn in de eerste plaats
de geweldige ontwikkeling van het auto
mobielwezen en de gemakkelijke verkeers
middelen (des enen dood is des anderen
brood, geldt nog altijd in onze tijd!). Van
dit gemak heeft iedereen in zo grote mate
als mogelijk was. trachten te profiteren.
Men gaat immers met zijn tijd mee. Een
tweede reden is de duurte van het leven.
België is noch van de duurste landen,
maar het is ook niet van de goedkoopste.
Maar er zijn nog andere landen welke
tegen dit duur leven moeten vechten-
Frankrijk bv. klaagt geweldig over de
dure prijzen in eigen land en onlangs ver
klaarde nog de heer Bourseau. voorzitter
van de Nationale Federatie van de Hotel-
industrie in Frankrijk het volgende In
het duurste land van Europa, kan de toe
ristische industrie niet de goedkoopste
zijn.Daarom is er dan ook maar een
uitwegde prijzen naar omlaag drukken,
zelfs indien zulks voor een tijdje onaan
genaamheden zou veroorzaken. Dit prin
cipe wordt trouwens door ons Commissa
riaat-Generaal voor Toerisme gehuldigd,
en wij menen dat de meeste hoteliers aan
deze oproep trachten gehoor te geven.
Ten slotte is er de algemene toestand van
'set landeconomische gevolgen van de
oorlog, herbewapeningsinspanningen, zeer
zware belastingen. En ondanks deze on
gunstige toestand mogen we niet zeggen
dat het toerisme in ons land is achter
uitgegaan. Maar. eigenaardig verschijnsel,
de grote hotels zijn hei slachtoffer gewor-J
den Om dit te staven vermelden wij
dat sedert het einde van de oorlog te
Knokke alleen meer dan dertig hotels zijn
verdwenen of omgebouwd zijn voor an
dere doeleinden. Daartegenover staat dan
het feit dat nieuwe bedrijven zijn tot
stand gekomen, vooral kleine familiezaken
waar men met geen of zeer weinig bui
tenhuis-personeel werkt, zodat men geen
hinder heeft van de sociale lasten. Wij
menen trouwens dat in die richting de
oplossing van het botelvraagstuk in ons
land moet gezocht worden. Daarvan zijn
ook de hoteliers zelf overtuigd en is het
niet te verwonderen dat de voorzitter van
de Nationale Confederatie, de heer Pee-
ters. nog onlangs een lans heeft gebro
ken voor het uitbreiden van de kleine
zaken in de zin van de Logis de France
Wi) komen op dit initiatief nog wel eens
terug, daar het ook voor bepaalde plaat
sen in ons gewest van nut kan zijn.
Een tijdschrift waarop ik heden de aan
dacht wil vestigen is het maandblad uit
gegeven door de Britse Dienst voor Toe
risme Dit tijdschrift heet Coming
Events de komende gebeurtenissen, en
geeft elke maand, een overzicht van de
eerstkomende gebeurtenissen in het Ko
ninkrijk. tevens uitzonderlijk interessamte
artikels over verschillende gewesten in
Groot-Brittannië. Nu eens worden oude
gebruiken besproken, dan weer historische
feiten in verband met gebeurtenissen van
onze tijd. een andere maal komen land
schappen. kastelen, kerken aan de beurt,
maar telkens is het blad de moeite om te
lezen, is het daarbij geïllustreerd met
een weelde van foto's, gedrukt op kunst
drukpapier. Kortom, een tijdschrift, dat
men bewaart, en dat zegt alles. Voor be
langstellenden kunnen wij er aan toe
voegen dat de prijs voor een jaarabonne
ment slechts 70 fr. bedraagt en dat de
bestellingen moeten gericht worden tot:
The British Travel and Holidays Associa
tion 64/65 St James's Street. London SW1.
met toezending van het bedrag.
De Toeristische Federatie van de Pro
vincie Brabant heeft sederj enkele weken
haar win terinitiatie ven hernomen die er
namelijk in bestaan, voor de 5e maal de
middagen van het toerisme in te richten.
Deze zijn uitsluitend gewijd aan de pro
vincie Brabant en hebben plaats in de
lokalen dezer federatie, te Brussel Lom
baardstraat. 77/79. elke Maandag, van
12 43 u. tot 1315 u. Voor de lezers welke
op het middaguur te Brussel verblijven,
is dit stellig een kansje Voor de volgende
middaguurtjes worden aangekondigd, op
15 DecemberEnkele Kastelen uit de
B-usselse Omgeving» door dhr J. Blan-
cquaert. oud-leraar aan het Atheneum te
leper: verder, op 22 December »Le Bra
bant terre monastique door de heer E.
Poumon. Voegen wij bij deze mededeling
dat deze spreekbeurten steeds worden ge
geven aan de hand van prachtige diaposi
tieven waarvan de meeste in kleuren.
00
Zoals onze lezers reeds zullen verno
men hebben is sedert enkele dagen de
Brusselse Lichtfeërie begonnen. Ze te be
schrijven is moeilijk, en daarom willen
we alleen maar overschrijven wat een
Nederlands journalist verleden jaar
schreefOngekend was dit lichtfeest en
het zal misschien nooit meer overtroffen
worden En ongetwijfeld. Brussel heeft,
wat hoeveelheid en kleurigheid betreft,
dit jaar Parijs verre... in de schaduw ge
steld. Wij waren reeds getuige van dit
heerlijke lichtfestijn en eerlijk gezegd,
het scheen ons nog schoner dan verleden
jaar. Aan u dus om bij gelegenheid dit
sprookje van licht, vol luxe en schitte
ring te gaan bewonderen.
Aan de lezers van deze toeristische
kroniek zouden wij een vraag willen stel
len en namelijk deze dat zij meer con
tact zouden hebben met hun weekblad.
Een echte toerist, die .zich niet alleen
bij het aanbreken van zijn verlof voor
de toeristische zaak gaat interesseren,
maar met de voorbereiding van zijn reis
bijna heel het jaar bezig is. staat meer
dan eens voor problemen welke hij niet
kan oplossen. Het toerisme wordt inder
daad zo 'n ingewikkelde zaak. dat velen
er niet klaar meer in zien. Daarom willen
wij hen, in de mate dat het ons mogelijk
is. helpen. Schrijf ons dan maar een brief
je over datgene dat u bezighoudt, en wij
zullen het in een volgende kroniek naar
beste vermogen voor u oplossen. Wij ver
wachten uw suggesties
VIATOR
OPGELOST
Zij Wat zei uw vader, toen ge hem
vertelde dat ge niet kondt slapen door
dat ge de hele nacht aan mij ligt te den
ken.
Hij Vader bood me een baantje aan
als nachtwaker op zijn fabriek.
HET TOPPUNT
Buurvrouw Heeft uw dochter veel
vereerders
De moeder Het is gewoonweg won
derbaarlijk. We hebben al onze gordijnen
me' verlovingsringen opgehangen
IN DE KERK
Jantje komt al wenende uit de kerk.
Moeder Wat scheelt er jongen
Jantje Ach moeke zegt de jongen
"k moet van de biechtvader twee wees
gegroeten opzeggen en ik ken er maar één.
NATUURLIJK
De deftige heer en zijn echtgenote vin
der. na het verlaten van de opera geen
taxi meer om hen huiswaarts te voeren.
We zullen de tram dan maar nemen,
zegt mijnheer.
Wij in een tram zucht mevrouw. En
ons prestige dan
Ons prestige natuurlijk ook. lieve.
HET BEWIJS
Een man wordt door een politieagent
voor de commissaris gebracht.
Maar. zegt de commissaris, het feit
dat die man in het midden van de grote
baan op z'n knieën zat. is nog geen be
wijs dat hij dronken is.
Neen. zegt de agent. Maar hij was de
witte kalklijn aan het oprollen.
EVEN OMKLEDEN
De afgevaardigde van een ministerie
bezoekt een klein dorpje ergens in Schot
land en wordt er ontvangen door de hoofd
commissaris.
Dus gij zijt het hoofd van de politie
vraagt de ministeriële afgezant, waar kan
ik nu het hoofd van de brandweer vinden
Als u een ogenblik wilt wachten,
klinkt het antwoord, dan zal ik mij da
delijk omkleden.
OUD GENOEG
Een schrijver zit nog laat te werken
aan zijn laatste roman, tot zijn vrouw het
laat genoeg vindt en hem zegt dat hij
moet gaan slapen.
Dat kan ik nog niet doen zegt de
schrijver. Ik heb het lieve jonge meisje
in de handen van de valsaard gelaten ea
nu moet ik ze er eerst zien uit te krijge»-
Hoe oud is dat meisje
Drie en twintig.
Dan is ze oud genoeg om haar plaw
te trekken en ga nu naar bed.
MOEILIJKE KEUS
J Na een aanrijding tussen twee auto's
verschijnt een politieman.
Gij hadt de dame hier. de helft van.
de baan moeten laten, zegt de politieagen*.
Dat wilde ik juist doen. zegt de aan-
geredene. Maar ik kon zo gauw niet uit
maken welke kant van de baan de juf
frouw wilde hebben.
ZIJ KENDE HAAR
De echtgenoot komt thuis en vindt zijn
vrouwtje in tranen.
Uw moeder heeft mij beledigd
snikt zij.
Maar lieve, zegt de echtgenoot, dat
kan toch niet. moeder verblijft op vijf
tien uur hier vandaan-
Ja, zegt het vrouwtje, maar zij heeft
u een brief geschreven en daarin staat
onderaan Molly, vergeet niet deze brief
aan Jim te laten lezen.
O, DIE VROUWEN
Een dame zit op het terras van eea
café en wondt ongeduldig. Aan een ken
nis die daar aankomt klaagt zij haar nood
en zegt
Is het niet verschrikkelijk, nu zK
ik hier reeds van zes uur op mijn man
te wachten.
Hoe laat moest gij hem ontmoeten
vraagt de kennis.
Wel te vijf uur. zegt het vrouwtje,
alsof zij dat maar helemaal normaal
vindt.
door
Feuilleton Het Ypersch Nieuws S
HOOFDSTUK IV
En zo nu was mevrouw Latimer ge
worden na vijf jaren van meneer La-
timer. Te laat, dacht de dokter, ter
wijl hij haar onhandig gedoe met het
kind beschouwde. En hoe vreemd, dat
dit nu in het leven was gekomen.
Had meneer Latimer een andere lief
deshistorie bij de hand En had me
vrouw Latimer nu een weldaad ont
vangen Want dat de baby inder
daad een weldaad zou blijken te zijn,
daaraan twijfelde hij niet. Het zou
de ouders tot elkaar brengen dat
gebeurde bijna altijd, vooral als er
geen gebrek aan middelen was om
de lastige kant van zo iets op te hef
fen. Zij zouden in staat zijn om een
goede verzorgster te nemen en een
prettige kinderkamer. De baby zou
niet altijd bij hen hoeven te zijn,
als zij eens liever vrij er van bleven.
Dr Willoughby stond naast de lage
rustbank, die dicht naar het vuur was
geschoven en hij keek glimlachend
neer op zijn herstellende patiente.
Zij zag er buitengewoon lief uit, vond
hij, als een klein zedig kwakerinne-
tje, met haar schuwe, donkere ogen
en haar tedere mond.
Nu, u zult het gauw zonder mij
kunnen stellen,lachte hij.
Wanneer
Haar stem had een haastige klank.
Overmorgen vertrekt de verpleeg
ster, zei Dr Willoughby. En u is
nu al een dag of veertien op de been
ofschoon u meestal natuurlijk boven
bleef vijf weken, mevrouw Latimer,
dat is een lange tijd.
Ja, maar als ik naar beneden ga
en weer met alles begin, zal ik niet
meer in staat zijn om baby te ver
zorgen, zei mevrouw Latimer lang
zaam.
Waarom niet
Omdat het niet kan.zei me
vrouw Latimer koppig.
Ja, dat kan welu moet tot uzelf
zeggen, dat u er wel toe in staat zult
zijn, zei de dokter op vrolijke toon.
U moet bedenken, mevrouw Lati
mer, dat uw geest met dit alles veel
te maken heeft. Zorg dat u de baas
blijft over uw geest. U is veel te jong
om zo bij de pakken neer te zitten.
Het is onwaardig.
Mijn geest is de baas over mij en
zal dat altijd blijven,antwoordde
mevrouw Latimer nog steeds 'koppig.
«Wel, maar dat moet u niet toe
laten, zei de dokter terwijl hij op
een laag stoeltje dicht bij de rust
bank ging zitten en zijn bekwame
handen tussen zijn knieën klemde.
Mevrouw Latimer interesseerde hem
buitengewoon. Er waren geweldige
diepten in haar, die verschenen wa
ren sinds zij de lichamelijke controle
over zich zelve had verloren. Het
kleine tere gezicht tussen de twee
zware vlechten was treurig van me
lancholie. Om de een of andere reden
was het leven voor deze vrouw te
zwaar. Waarom Dr Willoughby
duwde zijn volgende patient ergens
weg in zijn geest en hij bleef zitten,
vastbesloten om er achter te komen.
Vertel me precies wat u voelt,
zei hij na een korte stilte.
Dat kan ik niet.
Probeer het.
Nee, u zou het niet begrijpen,
zei mevrouw Latimer. Zij schoof heen
en weer op de rustbank en bewoog
haar kleine handen rusteloos op haar
knieën.
Ja. toch wel. Ik begrijp meer dan
u denkt en ik zie ook meer dan u
denkt.» zei Dr Willoughby.
«U zou het aan uw vrouw vertel
len.
Dat zou ik zeker niet doen,zei
hij en zijn jongensachtige gezicht
bloosde een beetje.
«U zou menen, dat het uw plicht
was.
Nee. dat zou ik niet, want het zou
mijn plicht niet zijn. Als u een gees
telijke iets vertelde, zou u toch niet
verwachten, dat hij het dadelijk aan
zijn vrouw ging vertellen
«Ja. dat zou ik. Tenzij hij Rooms
Katholiek was, zou ik er zeker van
zijn, dat hij het deed.zei mevrouw
Latimer, haar ogen op het vuur ge
richt.
c Nu dan geloof ik, dat u een heel
slecht denkbeeld heeft over de En
gelse Kerk.zei de dokter een beetje
heftig. Ik ken menig groot man, die
het een verkrachten van zijn heilig
ste geloften zou vinden om het ver
trouwen van iemand te schenden.
Waarlijk zei mevrouw Latimer
lusteloos. En toen na een stilteIk
wilde wel, dat u nu heenging.
Nee, ik ga nog niet. Ik wil weten.
wat er met u aan de hand is. Het is
mijn recht. Hoe kan ik u weer gezond
maken, als ik het niet weet U is
een geval van mij. Ik ben er zeer
trots op en stel veel belang in u. Ik
moet alles van u weten, anders kan
ik onmogelijk verder gaan. Als u het
voornaamste deel van uzelf, uw geest,
voor mij verbergt, dan ben ik mach
teloos. Ik kan uw geest niet met X-
stralen doorlichten, is het wel
Als u het deed, zou u erin vin
den, dat ik mijn man verfoei,zei
mevrouw Latimer en nadat zij deze
vreselijke woorden had geuit, zat zij
volkomen stil.
Ja En wil u mij ook zeggen, waar
om vroeg de dokter na een lange,
vrij zenuwachtige pauze, waarin hij
op zijn gevouwen handen had zitten
staren.
Dat kan ik niet. Ten minste, als
ik het deed, geloof ik niet, dat u mij
zou begrijpen. Geen enkele man zou
het begrijpen. Mannen begrijpen niet,
wat er in de geest van een vrouw
omgaat. zei mevrouw Latimer som
ber.
fc Ja, ze begrijpen het wel. Sommige
ten minste. Dokters. Het is een deel
van hun werk,zei hij flink. Uit
er mee, mevrouw Latimer, en dan
zullen we alles ophelderen. Het is
het halve werk, om het onder woor
den te brengen. Tracht het voor mij
onder woorden te brengen heel
eenvoudige woorden en dan zal
ik waarschijnlijk wel in staat zijn om
aan te vullen, waar u zwijgt.
Ik kan het niet. Hij heeft mijn
ziel laten hongeren, dat is het,zei
mevrouw Latimer en rustig gleed zij
achterover op het dikke kussen van
de rustbank en begon te wenen.
Uw ziel laten verhongeren Hoe
zo De dokter had zijn handen los
gemaakt en een der zachte handen
van mevrouw Latimer tussen de zijne
genomen. Hij hield haar hand warm
en stevig vast op zijn knie om haar
vertrouwen in te boezemen.
c Ik weet het niet. Er is niets, niets,
dat er op aan komt. Niets dat me zo
iets als pijn doet en het verlangen in
me wekt om mij te geven. Ik ben er
hij weet dat ik er ben. Hij bezit mijn
lichaam 't is vreselijk dat hij het
heeft. Want lichaam en ziel horen bij
een. Als ze dat niet doen. dan is het
vreselijk, lelijk het is prostitutie,
zei mevrouw Latimer stotterend bij
het moeilijke woord.
Maar...
En het wordt erger. Want hij ziet
I het en ik geloof dat het hem erger
maakt. Hij voelt dat hem hier of daar
onrecht wordt aangedaan. En dat
maakt hem woedend. Altijd heeft hij
iets te vitten. In 't begin begreep ik
het niet. Hij scheen zich om zulke
kleine dingen druk te maken. Ik be
greep niet, hoe iemand dat kon doen.
F-r-n vuurtje het leek me zo gewoon
om graag een vuur te hebben, en als
je het niet prettig vindt, kun je toch
altijd er verder af gaan. Maar het
was voor hem een heel ding, zo'n
vi.ur, als hel niet de tijd van het jaar
ervoor was. En ik kan niet warm wor
den zonder vuur. Ik ben bang om
weer koud te worden. Ik voel dat ik
niet langer zal kunnen leven als ik
weer zo koud zal zijnhijgde me
vrouw Latimer, de warme hand, die
ae hare vast hield drukkend en in een
hysterisch snikken losbarstend.
Maak het vuur aan en zeg hem,
dat hij naar de hel kan gaan, als het
hem niet bevalt,zei Dr. Willoughby
driftig, de andere hand van mevrouw
Latimer naar haar zakdoek, die op de
bank lag, voerend.
Ach, maar u begrijpt het niet.
Mevrouw Latimer snoot haar neus
met snokjes. Het heeft me ten on
der gebracht, ik kan er niets aan
doen. Die angst voor ruzie geen
veiligheid. En het zal nu nog erger
worden. Hij zal plannen hebben be
treffende de baby. Ik weet het. Het
zal me doden. Het zal niet warm ge
noeg zijn, misschien niet eens genoeg
te eten krijgen. Ik zal niet in staat
zijn het te verzorgen, en het zal het
voedsel niet krijgen, dat het nodig
heeft. Ik zal gek worden, als ik pro
beer de dingen naar mijn zin te doen.
Hij vindt dat hij het best weethij
weet het niet het best.
Mevrouw Latimer ging plotseling
heel stil liggen en zij was bleek, ter
wijl de tranen onder haar oogleden
neerdrupten.
«Luister eens, hoe zou u het vin
den om voor een tijdje naar uw oude
thuis te gaan, zo spoedig als u tot
reizen in staat is zei de dokter
vrolijk. Hij nam ook haar andere
hand en drukte ze beide hartelijk.
Dat zal u opknappen en zij zullen
het heerlijk vinden het dochtertje te
zien Hoe denkt u over mijn planne
tje Het aardige gezicht van de
dokter straalde. Hij verlangde er naar
om iets te doen voor dit zwakke
vrouwtje. En hij verlangde er net zo
hard naar om het dikke gezicht van
meneer Latimer plat te slaan. Een
beestachtig huistyran was hij. En te
gelijkertijd figureerde hij in de kerk
van St. Mervyn als kerkvoogd van de
predikant. Zo'n man verdiende...
dacht Dr Willoughby plotseling nij
dig.
Ik zou het helemaal niet prettig
vinden. Ik zou het vreselijk vinden
zei mevrouw Latimer, haar donkere
I door tranen gezwollen ogen wijd ope
nend.
Vreselijk vinden De dokter
was uit het veld geslagen.
Ja, ze zouden zeggen, dat het mij*
plicht was,zei mevrouw Latimer
effen.
HOOFDSTUK V
Het eerste en enige bezoek van me
vrouw Latimer aan haar tehuis was
een mislukking geworden. En het was
vreselijk jammer dat het zo was ge
weest, want nu was er iets weg uit
haar leven, dat er nooit meer in terug
zou komen. Zij had voor dit bezoek
geleefdzij had de dagen geteld. Het
was mogelijk gemaakt doordat haar
man onverwachts naar Tsjecho-Slo-
wakije was ontboden voor zaken. Me
neer Latimer deed iets dat zeer veel
voordeel opbracht en bekend was,
met betrekking tot katoen. Het be
taalde goed en het had van hem de
succesvolle zakenman gemaakt, die
hij was. De onverwachte oproep was
op een dag gekomen bij het ontbijt,
nadat zij ongeveer drie jaren ge
trouwd waren.
«Kun je er niet voor zorgen, dat
die vrouw de toast beter maakt?»
Meneer Latimer nam twee stukken
uit het zilveren toast-rek en had ze
verkruimeld en verontwaardigd neer
gegooid op het zeer glanzende tafel
laken.
Is ze niet goed Mevrouw Lati
mer begon luid te kuchen. Een krui
meltje was de verkeerde weg gegaan,
verklaaide zij haar tranende ogen
afvegend.
Nee, het deugt niet. En als ik het
me goed herinner, is het niet de eer
ste maal dat ik het zeg.Hij nam
een derde stuk toast, en een water
val van kruimels viel omlaag. Het
is geee toast, het is steenkool,zei
hij.
Als we hier een vuur hadden, zou
ik zelf een lekker stuk voor je klaar
maken, zei mevrouw Latimer ge
durfd. We deden het thuis.Zij
schraapte zenuwachtig haar keel. Zij
herinnerde zich plotseling hoe ze el
kaar verdrongen op het armoedige
haardkleedje in de pastorie en hoe
ze dan moeizaam het oude brood sta
ken aan een veel gebruikte rooster
vork dan het hollen naar de tafel
om de eerste te zijn, die een stuk
neerlegde op het bord van hun va
der zijn uitroep van vreugde, en
het doodleuk afschrappen van het
verbrande deel, als zij niet keken.
(Vervolgt)
Verantwoordelijke uitgever
L DUMORTEER. 34 Boterrtraat. leper