Bijvoegsel aan HET YPERSOHE VOLKvan Zaterdag ln November 1913
De ïrijHeM van Onderwijs
De Koning
Roodhuiden
Jnschrijvers
op
Nieuws uit het Oosten
1
m
to
De heilige Anarchist
Roep ze terug
Wie zieh abonneert op HET YPERSCHE
VOLK voor 1914 ontvangt van nu af
het blad kosteloos. B 15S tö! B
BÉ
H
w
4
Een woordje uit de geschiedenis
MENGELWERK N° 7
DER
ui
Hoe men te Washington verlegen
zat.
De tekst der Grondwet
BRIEF gestuurd door den Eerw.
Pater Georges Seys, aan de
lezers van Het Ypersehe
Volk.
mÊÈÊt "***-
P
'S
Vl
li
al
Artikel 17 der Groïidwet luidt als volgt
1. Het ouderwijs is vrij alle belet
tende maatregel is verboden de beteugeling
der misdrijven wordt slechts door de we"
gestraft.
2. Het openbaar onderwijs, op de kos
ten van den Staat gegeven, wordt insgelijks
door de wet geregeld.
Laten wij voor vandaag hef eerste para
graaf van dit artikel bespreken.
Het staat vast: HET ONDERWIJS IS VRIJ.
Welke vrijheid kan men verstaan 1. De
vrijheid van de ouders aan hunne kinders
eene opvoeding en een onderwijs te geven
volgens hun zin, 1.1. z. de keus van onder
wijs. en 2. de vrijheid van onderwijs te geven.
.We meenen dat er in de grondwet geen
spraak is van de vrijheid die zou bestaan
in den keus van onderwijs. Dat is eene vrij
heid die zoo hoog staat dat zijl in de grond
wet, in de positieve wet niet moet geschre
ven staan. Ten anderen, indien dit ouderlijk
recht door de grondwet bepaaldelijk bedoeld
werd, 't is in art. 17 niet dat men het
zoeken moet, maar wel in art. 7, dal de
PERSOONLIJKE VRIJHEID* of in art. 14,
dat de VRIJHEID VAN DENKWIJZE waar
borgt.
Onrechtstreeks toch wordt door de grond
wet de vrije keus der school gelaten, daar
deze vrijheid een gevolg is van de vrijheid
van onderwijs te geven.
De ouders hebben dan niet alleen den plicht
maar ook het recht aan hun kinders het
onderwijs en de opvoeding te geven of te
laten geven, welk zij verkiezen.
Zooals de ouders aan de kinders het stof
felijk leven hebben geschonken, zoo schen
ken zij hen ook het geestesleven onderwijs
en opvoeding. En wie kan daar beter over
oordeelan dan de ouders zelf. Zij zullen van
hunne kinders maken wat zij willen dat zij
worden. Het recht van onderwijs en opvoe
ding is zoo nauw aan het vaderschap ver
bonden dat niemand zich daarmee te be
moeien heeft wanneer men de zaak langs
den burgerlijken kant aanschouwt.
De VRIJHEID VAN ODER WIJS, waar
van spraak is in art. 17, is dus, volgens ons,
DE VRIJHEID VAN ONDERWIJS TE
GEVEN.
WAAROP STEUNT ONZE ZIENSWIJZE?
1. Op de geschiedenis.
2. Op den tekst der grondwet.
Als we, tusschen 1815 en 1830, onder den
Hollander waren, was koning Willem de vrij
heid van onderwijs niet genegen, wel inte
gendeel. 1 i ifj [jij
a) Den 25 'Juli 1822 nam hij een KONINK
LIJK EE SLUIT (let wel, we steunen op
do woorden „Koninklijk Besluit") waar
door hij verbood aan alwie door de jury
van het onderwijs niet bemachtigd was, het
ambt van lager onderwijzer waar te nemen.
Het was zelfs verboden bijzondere lessen aan
de kinders van verscheidene familiën te geven.
b) Een KONINKLIJK BESLUIT van 1
Februari 1824 pastte het voorgaande besluit
toe op de onderwijzende GEMEENTEN
(verstaat wel „kloostergemeenten" „commu-
nautés") en op al degenen die er zich onrecht
streeks met bezighielden. Ja, zelfs niemand
mocht als lid dier kloosterorden aanveerd
worden, niemand mocht er tijdelijke belof
ten doen, tenzij hij gediplomeerd was als on
derwijzer.
c) Een derde KONINKLIJK BESLUIT van
21 Februari 1826 dreef de congregatie van
de Broeders der Christene Scholen uiteen en
de leden dier orde, die van vreemden oor
sprong waren, werden eenvoudig over de gren
zen gezet.
Dat was wel de vervolging van het vrij
leger onderwijs.
Het vrij middelbaar onderwijs voer niet
beter.
Wat deden de ouders De bemiddelde ou
ders lieten hunne kinders bijzondere lessen
geven ten huize, of zonden hunne kinders ter
school in den vreemde.
Maar men had zonder den koning gerekend.
d) Op 14 Juni 1825, nieuw KONINKLIJK
BESLUIT, waarbij de leeraar van meer dan
eene familie verpliehlL 'was een diploma te
bezitten van kandidaat in letteren, in België
afgeleverd, en twee maanden later e) den 14
Augusti 1825, nam hij een vijfde KONINK
LIJK BESLUIT waarbij niemand, die zijne
studiën buiten het land gedaan had, in de
universiteit mocht aanveerd worden of eene
openbare bediening bekleeden.
Do Belgen waren verbitterd.
In de Hollandsche Kamer werd de vrijheid
(1) Volgens den uitleg der grondwet door J.
Noterdame, doktor in de rechten, bestuurder
aan het Provinciaal bestuur, Brugge Het ware
te wensehen dat dit nuttig boekji in veler har
den kwame. Prijs per inscarijviug bij den op
ste.ler, 1 fr later 1.50 ir.
Vervolg
Eindelijk, eene schrikkelijke gebeurtenis, die
in al de nieuwsbladen der stad vermeld stond,
toonde hoe woedend de wilden waren tegen
de. witten.
De mare was gekomen van Siouwen-Citv,
dal er een geleide van vijftig rijtuigen en
boven de honderd reizigers, aangerand ge
weest was, op zestig mijlen ten Westen van
den Missouristroom, door een bende India
nen, onder het bevel van frazi-Horse, en dat
al de Witten gedood waren, verminkt en
den schedel afgesneden,
(1) De Koning der Roodhuiden, J. Demeester,
Rousselaere, fr. 1.50.
van onderwijs, met de vrijheid van de drukpers
en de vrijheid der eerediensten krachtdadig
gevraagd. In 1828 werden er smeekschriften
opgezonden naar den Koning om de vrij
heid van het onderwijs te vragen. De drang
was zoo groot dat in 1829 het Staatsbestuur
begön te wijken. Den 26 November van dit
jaar legde het bestuur een wetsontwerp neder
dat de vrijheid van het onderwijs in alle
graden uitriep. Maar het was ver van vol
doening te schenken. De voorwaarden, door
de. wet nevens de vrijheid gesteld, konden
niet aanveerd worden. Ook werd het wets
ontwerp den 27 mei 1830 ingetrokken.
Korts daarna brak de omwenteling los en
het eerste besluit door het Voorloopig Be
wind genomen, den 12 October iS3i schafte
al de besluiten af die de vrijheid van onder
wijs waren jcomen belemmeren, in afwach
ting' dat het Nationaal Congres eene beslis-
sing'^ou nemen.
De voorgaande besluiten van Koning Wil
lem hadden klaarblijkend voor doel de vrij
heid van het onderwijzersambt, de vrijheid
van onderwijs te geven, aan de bijzondcrcn
te onttrekken en het Staatsonderwijs in te
richten, 't Was tegen die besluiten dat liet
volk jaren lang geprotesteerd bad 't waren
die besluiten die door 't Voorloopig Bewind
onmiddellijk afgeschaft werden, en 't was dat
recht van onderwijs dat de grondwet moest
waarborgen.
r*i
WAARBORGT HET RECHT VAN ONDER
WIJS TE GEVEN.
Herlezen wij aandachtig den tekst Het
onderwijs is vrijalle belettende maatregel
is verboden de beteugeling der misdrijven
wordt slechts door de wet geregeld
"De woorden DE BELETTENDE MAAT
REGELEN en DE BETEUGELING DER
MISDRIJVEN zinspelen toch op de vrijheid
van onderwijs, t. w. de vrijheid van onder
wijs te geven, niet de vrijheid van eene school
te kiezen.
Welke beteelcenis immers zouden die woor
den hebben indien men door vrijheid van
onderwijs moest verstaan „de vrijheid van
zijne kinders te zenden naar eene school van
zijne keus"
Welke zouden wel kunnen de belettende
maatregelen zijn die de grondwet" verbiedt
in te brengen Welke zouden wel de mis
drijven kunnen zijn die de grondwet toelaat
te beteugelen De keus eener school zou
een misdrijf worden En de grondwet zou
dit voorzien hebben in een artikel waar de
vrijheid van het onderwijs staat geschreven
en te midden zooveel andere artikelen die
vrijheid op vrijheid waarborgen Dat is niet
mogelijk, en dat is zoo niet ook.
Men begrijpt heel goed dat het Nationaal
Congres, na de vrijheid van onderwijs gegeven
te hebben, wil beletten dat de wetgever in
de toekomst die vrijheid zou krenken, 'tzij
eender door welke maatregel. Men kan ook
begrijpen dat uit 'die 'volle vrijheid van onder
wijs te geven misbruiken kunnen spruiten
men 'kan immers scholen openen waarin de
opstand tegen het staatsbestuur aangeleerd
wordt, en dat kan als misdrijf aanschouwd
worden. Men verstaat dat het Nationaal Con
gres toegelaten heeft dat zulke misdrijven door
de nog te maken strafwetten zouden voor
zien en beteugeld worden. Maar niemand,
meenen wij, zal aanveerden dat zulks toepas
selijk is op den vrijen keus van het on
derwijs.
De grondwet zegt dat de beteugeling der
misdrijven SLECHTS door de wet kan ge
regeld worden. Dit woordje SLECHTS heeft
ook zijne beteekenis. Zooals wij gezien heb
ben, werden, onder het Hollandsch Bestuur,
KONINKLIJKE BESLUITEN op KONINK
LIJKE BESLUITEN over het onderwijs ge
nomen. De grondwet heeft het recht der be
teugeling van de misdrijven aan de wetge
vende macht en aan haar alleen willen toe
vertrouwen, uit vrees dat mogelijks het Staats
bestuur of de Koning zouden kunnen aan
slag maken op de vrijheid bij middel van
KONINKLIJKE BESLUITEN.
r«o
Het tweede paragraaf van art. 17 stelt eene
vergelijking met het eerste en spreekt van
het onderwijs ten koste van den Staat gege
ven. Daarover later.
't Was voorzeker om goed aan te duiden wal
zij in hun schild voeren, dat de antiklerikalen
te Brussel moesten bijeenkomen voor het stand
beeld 7an den Spaanschen revolutionnair Fel-
rer.
ledereen weet welke kerel die Ferrer was
hij leefde op zijn bebelsch, had eene school van
anarchisten gesticht, waar hij de afschuwelijk
ste leerlingen in den geest zijner volgelingen
inprentte. Bonnol en de andere schurken die
over twee jaar zoowel wandaden pleegden en
als schandige dieren door de fransche polilie
zijn moeten afgemaak worden, waren met de
leering van Ferrer doordrongen De man zelf
was betrokken in den bloedigen oproer»van
Men kan gemakkelijk begrijpen hoe zulke
maren de hoofdstad in rep en roer gezet
hadden.
't Meeste deel en gaf maar half geloof aan
al wat er er verteld werd, en meende dat
al dit nieuws uitgestrooid werd door 't Iand-
bestuur, dat eene gelegenheid zocht om tegen
de Indianen op te trekken en ze zooveel
mogelijk uit te roeien.
Anderen, vol betrouwen in de macht der
Staten, en vol misprijzen voor die onnoozelc
Indianen, die hen niet en wilden overgeven,
zeiden dat het met dezen opstand zou gegaan
hebben gelijk met de andere dat de India
nen er flauw zouden van afkomen, en alzoo
hunne eigene vernieling bewrochten.
Allen waren 's eens om het ongelijk op hen
te leggen niemand kreeg het gedacht van
de ambtenaren van het bestuur te beschuldi
gen zoo dat men eens was om te vragen
dat de opstandelingen zoohaast mogelijk zou
den getemd worden.
Een man nochtans was van 't algemeen
gedacht niet, en dorst de Roodhuiden veront
schuldigen. Hij haalde in een dagblad de
woorden aan, die de Voorzitter Adams, ten
jare 1836, uilgesproken had in den rijksdag,
en zei De eerste oorzaak van den oorlog,
dien wij zullen te voeren hebben tegen de
Indianen, is onze onrechtveerdigheid te hun
nen opzichte.
De eerste bestuurders der Staten trachtten
de Indianen te beschaven, hunnen geest te
Barcelona, toen de spaansche anarchisten 72
kerken, 31 kloos'ers en SO liefdadige gestichten
plal brandden, en een groot getal priesters en
weerlooze kloosterzusters vermoordden bij
kreeg dan ook loon naar werken, en werd vol
gens de wetten van zijn land ter dood veroor
deeld en voor den kop geschoten.
Gelijk men ziet was de kerel een verwoede
godsdiensthater, die juist daarom een stand
beeld gekregen heeft te Brussel, en vanwege
zijne logegezellen als een nieuwe heilige opge
hemeld wordt.
Om tegen de rechtveerdige en uiterst gema
tigde schoolwet van M Poullet te roepen en Ie
schreeuwen, konden zij waarlijk geen beteren
patroon uil kiezen het is alsof zij dezen keer
voor isdereens oogen wilden laten blijken dat
de slechte scholen hun alleen voldoening geven.
God spare ons van zulke opvoeding voor onze
kinderen
In zekere waalsche vuilbladjes kon men on
langs lezen dat alle kruisen en heiligenbeelden
uit de scholen weg moesten en zulks werd er
eene zedelijke ontsmetting genoemd. Laat
uwe kinderen niet meer doopen, zoo stond er
ook te lezen trouwt voor de kerk niet meer
Geene katholieke begravingen en geene Eerste
Communie meer Noch kind, noch vrouw,
noch man mag de kerk binnengaan.
Is het om onze kinderen godloochenaars le
kweeken, dat de antiklerikalen voor Ftrrer's
standbeeld gingen inanifesteeren, en in afwach
ling ons met hunne Lugens zoeken te verschal
ken
Tusschen de sludenten der brusselsche hoo-
geschool is er een geneeskundige kring gesticht,
waarvan de leden zich moeten verbinden altijd
als vrijdenkers te handelen, den katholieken
godsdienst te bestrijden en de pritsters overal
tegen te werken. Dit wil zeggen dat zij den
priester van het sterfbed der zieken zullen weg
houden men ziet hoe zij liegen als zij van
hunnen eerbied voor den godsdienst spreken
durven En de antiklerikale provinciale raad
van Biabant stemt jaarlijks eene toelage aan de
vrije loge-universiteit van Brussel maar wei
gert lot een centieme zelf aan de vrije katholieke
Universiteit van Leuven.
2-Nu dat de nieuwe schoolwet de vrijheid van
godsdienst beter dan vroeger waarhorgen zal
en onze kinders in eer en deugd zal laten op
voeden, is het meer dan ooit noodzak-lijk den
godsdiensthaat onzer vijanden aan den kaak te
stellen en het valsch masker van alle gods
diensthaters af te trekken
Daar klinkt een wondere kreet door het
Fransche land, een verrassingbarende kreet
voor franschmanjjen voor vreemde.
Roep ze terug, de kloos'erlingen
Nog wordt de stem niet vernomen van den
President der Republiek, van den Senaat,
van de Kamer, maar toch een tweetal ge
meenteraden, Marseille en Grenoble, twee
groote steden dus, hebben het heldhaftig
besluit genomen, de kloosterzusters te doen
weerkeeren iu de gasthuizen en andere
liefdadigheidsgestichten, welker geschiedenis
vereenzelvigd is met de historie dier zusters,
maar waar uit de fanatieke geest van onge
loof haar had verjaagd.
Een heldhaftig besluit dat moeite en strijd
heeft gekost.
Met «Ten trots van den verwaten eigenwaan
van het ongeloof, had men een twintigtal
jaren geleden, de goede zusters hardvochtig
aan de deur gezet.
Protesten en smeekbeden om ze te mogen
behouden, waren ijdel geweest men kon dat
werk even goed met betaalde leeken.
Al spoedig was het gebleken dat men zich
vergist had.
Niet alleen dat zoo geheel andere, zoo
g-heel wereldsche drijfredenen deze ver-
pleegers en verpleegsters aanzetten tot hun
taak, maar het werd duidelijk, dat ze die taak
niet alleen niet volbrachten, doch ook aan een
verwaarloozing zich schuldig maakten, die
tot den hemel om wraak riep.
De armen, de ouden van dagen, de ge-
brekkigen, de zieken en gewonden, de her
stellenden, de kinderen, allen werden het
slachtoffer.
Geen wonderde nieuwe verzorgers en
verzorgsters hadden als eenige drijfveeren het
geld, dat besmeurt, bet nazicht van een over
heid, welke even goed falen kan als bedrogen
worden, en ook al wil bedrogen worden
Zij putten niet voor hun dagwerk uit
hooger bron hun kracht, zooals de God
gewijde maagden.
Zij bedachten Diet, als deze, dat het groote
salaris pas na dit leven wordt ontvangen,
dat het liefdevolle doch strenge oog van
Hem, vcor Wien de diepste schuilhoeken
van 's menschen hart als open boek te lezen
zijn, hen volgde. Norschheid op hun gelaat,
onhebbelijkheid in hun handelingen ver
vingen den vriendelijken lach en de teederlijk
zorgende bejegening der bruiden van Chris
tus.
Langzaam maar zeker kwam de reactie.
Te gisten begon het in de volksziel,
dreigend werd de uiting der ontevredenheid,
niet alleen in de onderste, doch in alle lagen
der samenleving. Ja, men moest 't bekennen
men had verkeerd gehandeld.
Doch het verkeerde was reeds ingeroeste
gewoonte geworden vooroordeel, het men-
verlichten, hunne zeden te regelen, hun het
land te leeren beploegen, en hun de vreugde
van het huiselijk leven te doen kennen. Eu
'nu verjaagt men zo door overeenkomsten of
met de wapens, uit het land waar hunne
voorouders begraven liggen, tot over den Mis-
sissipi, den Missouri en den Arkansas. Daar
is de oorzaak van hunnen opstand, en van
de oorlogen die wij te leveren hebben.
Die man, die alzoo ten voordeele der In
dianen sprak, was senator Wendett-Phlipps.
Maar hiji was bijna het slachtoffer zijner edel
moedigheid want het volk bestormde het
huis waar zijn blad gedrukt werd en vroeg
wrake.
Men had nochtans moeten overwegen dat
de ambtaiaren der Vereenigde-Staten ook kon-
nen missen zooveel te meer dat men wist
dat senator William Tweed zes millioen dol-
lards (30 millioen franks) gestolen had aan
do stad New-York en dat er op dien
oogenblik zelf een geding ingespannen was
tegen minister Belknapp, die beschuldigd was
van geldafpersing en van uitbuiting in 't Verre-
Westen.
Maar dat deed er niets aan. Het landbe-
stuur zag niet of wilde niet zién. Zelfs werd
de veldoverste Custer, die Belknapp beschul
digde, verdacht van meê te spannen met de
Indianen en 't en was maar op het aan
dringen van het bestuur van Chicago, dat
Gusters bekwaamheid kende in het strijden
tegen de Indianen, dat hij1 naar de sterkte
schelijk opzicht dreigde den°"zucht naar het
goede te onderdrukken. En dan,'daar boven
alles heen, stond de zwarte (haat om de
opkomende gedachte te verstikken, en boven
dat alles nog, de vrijmetselarij
Dan, in het hart /an sommigen was de
gerechtigheid werkelijk wakker geworden
energieke kerels als 't waren, traden ze vrank
en vrij met hun goede denkbeeld op, ver
dedigden het, werden in hun gloedvolle
verweer wellicht ook geholpen'door boogere
en betere dan menschelijke kracht.
En zie, 't onverwachte gebeurtde ge
voelens kenteren, en het besluit is: roep ze
terug
Die terugroep (is een reden tot hoop of
van Marseille en Grenoble de victorie moge
uitgaan
Roep ze'terug 1 We hopen het we' met
de kloosterlingen zelve treedt het geloof
zachtjes binnen, de opbouwende kracht van'
haar stichtend voorbeeld.
Ze brengen mede, ook behalve haar geloof,
haar (krachtigste wapenj:f[hare menschen-
liefde en haar rozenkrans. Die, liefde, dat
gebed, wat vermogen zij niet
m
Mao-chang-toung, 22" Sopt. 1913.
Ik zit hier in Mao-chang-toung, waar ik
hebjmoeten vluchten, met 1400 christenen
van onze Missie van het Noorden.
Ziehier de omstandigheden die ons ver
plicht hebben onze missië te verlaten.
Ta-ing t$e, waar ik verbleef, is de meest
noordelijk gelegen stand onzer misse. We
waren er de geburen der Mongolen, die,
zooals iedereen reeds weet, onder de wer
king van Ruslatd.zicb onafhankelijk hebbf n
verklaard, en nu met de Cbineezen cvi-reind
liggen. Op ongeveer honderd kilometers van
Ta-ing-t\e, werd er tusschen de Mongolen
en de Cbineesche tioepen al meermalen ge
vochten; te Hao-lou-t'ou stolen de Mongol d
honderd vijftig peerden'en koeibeesten van
onze christenen, en drie honderd van de
heidenen eindelijk in de eeiste dagen van
September, kwamen er vijf honderd kriste
nen van Hoa-lou-t'ou en Bu-niou t'ai Daar
Ta-ing-tze gevlucht met vrouwen, kinderen,
kudden, huisgerief, enz. hun dorpen, zei
den ze, waren door de.Mongolen ingenomen
en bezet wij hadden dus 5U0 christenen
meer te onderhouden.
Daarop werd het'geiucht uitgestrooid dat
het gebergte bezuiden Sin-si hien vol Mon
golen zatgeen middel dus, voor ons, van
nog te vluchten. Verlegen,'_zond(,de manda
rijn van Sin-si-hien in aller haaste en op één
d-ig, drie boden naar den Mi-toung ling
veldheer van al de troepen die in 't Noorden
oorlog voerden, om hem te smeeken de stad
tegen den inval der MoDgolen te verde
digen. De) veldheer kwam af, doch er was
geen vijand te bespieden 't gerucht was
valsch I Niettemin daar de troepen nu het
Noorden verlaten hadden, was 't zeker dat
de Mongolen naar 't Zuiden zouden afzak
ken, en de Chineezen'jop de hielen zitten.
Het kwam dus onveorzichtig nog laDg-r in
Ta ing-fe te verblijven.
We besloten met onze 1400 kris'enen te
verhuizen, en begonnen in te pakken. Heel
het dorp zat vol soldaten die gedurig kwa
men toegestroomd," en- onder (dewelke een
duizendtal roovers door een generaal bij zijn
troepen ingelijfd. Die kerels stolen en plun
derden zoodanig dat de kristenen het niet
meer konden uitstaan daags te voren Dog
hadden ze willen blijven, maar t u wilde..
ze alleszins weg. We namen mcê wat we
konden, uit voorzichtigheid verbrandden
sommige voorwerpen der kerk eD lieten h( t
overige aan de zorgen van d n Mi-toung-
ling.
En zoo is 't dat we in Mao chan-toung
zitten met onze 4400 christenen en ODze
kindertjes der Heilige KindscK id verre van
ons geliefde Ta-ing-tze. Of we 't Dog zullen
weer zieü,laten we aan Gods Voorzienigheid
over.
Wij zijn zoo arm a^ Job. Maar hetgeen
die mij meest kwelt, is de ellende van onze
arme christenen die al hunne levensmidde
len in den brand hebben moeten lateD. Hier
vernemen wij dat de oogst mislukt is wat
meer is, de winter is aan de deur, de schrik-
ke'ijke winter van Mongolië. Hoe zullen wij
al ons volk voeden, indien wij niet geholpen
worden door christene en liefdadige herten.
In Gods naam kom ik vandaag uwe mildheid
afsmeeken voor die 1400 christenen die hon
ger lijden. Ik hoop dat het niet nutteloos
zal zij Ik herinner U de woorden door
God zelf uitgesproken Eén glas water ^in
mijnen naam gegeven, zal niet onbeloond
blijven.
Van mijnentwege beloof ik U in mijnen
naam en in den naam mijter christenen onze
weldoeners in onze gebeden indachtig te zijn.
Georges SEYS.
P. S. De giften zullen met dank aanveerd worden
ten bureele van HET YPERSCHE VOLK
Lincoln gezonden werd, waar hij1 zijn volk
gelaten liad om naar Washington te gaan.
Als hij weder kwam vond hij zijn leger
gescbónden tijdens zijne afwezigheid had men
zijne beste soldaten elders gezonden, en ze
vervangen door nieuwelingen. En men liet
hem maar twaalfhonderd man over, om ten
strijde te trekken in die onmeetbare streken
van Dacotali en Minesota. Daarbij:- kreeg hij,
van hoogerhand, geschrevene bevelen, die hem
oplegden streng te zijn jegens de opstande
lingen de Indianen weg te jagen van de
Black-IIills en er bezit van te nemen tc
trachten Sitting-Bull te vangen, om hem op
eene voorbeeldige wijze te straffen, en de
Indianen allen zin naar opstand te be
nemen.
Custer, die beter wist dan iemand dat liet
alzoo niet was dat men moest handelen, aar
zelde om de wapens op te nemen.
Maar wat moest hij: doen
Als ware soldaat, had hij nog nooit tegen
de bevelen zijner overlieden opgestaan; en
hij wilde het nog niet doen.
Droevig van gemoed gaat hij naar zijn
huis, dat te midden eenige hoornen stond,
tenden éenen hof, door eene groene haag
omringd. De netheid alleen, die vpn buiten
en van bimien heerschte, onderscheidde het
van de .huizen die er rond stonden.
..M 1 Ycrxolgt
8- #r»~
Het eiland Rhodes in de Middellandsche Zee, langs de kusten van
Klein Azië, langs den weg naar Palestina
De dagbladen schreven,herhaaldelijk dezer dagen over Kerkelijke toestanden. Indien
de Katholieke Kerk meest van al te lijden heeft en te strijden, toch komen er ook troost
volle dagen voor het] hert van Dezen die Christus vervangt op aarde.
Over enkelejaren
stond da keizer van
Rusland de gods
dienstvrijheid toe
aan zijne onder-3
nen... en 't va
bet schismath
Rusland, bij dit
godsdienstig gebit
zoo verdrukte volk
een terugkeer by
duizenden en dui
zenden Daar de
ééne, ware Kerk
vaa Christus de
R'iomsche Katho
lieke. Maar sedert
het ft de verschrik-
Llijke Russische
gouvernemenls-bu-
reaucratie allerlei
vervolgicgsmidde-
len weten uit te den
ken en uit te voeren
om den terugkeer
naar Rome te belet
ten zelfs om pries
ters en bisschoppen
af te zetten en te verbannen... Droevige dagen beleeft thans de Katholieke Kerk in Rusland.
Uit Bulgarië komt er troostend nieuws Bulgarië is schismatiek, de koninklijke familie
(eene vreemde familie) is katholiek, en vij veten nog hoe de Czar van Bulgarië, zoogezegd
om het volk aange
naam te zijn, en "jrij
steunjjte vinden bij
den schi8matieken
keizer vanRus'and,
die groote misslag
beging, zij a oudste
zoon Boris in de
schismatieke kerk
te doen herdoopen.
Sedert het sluiten
van den Balkanoor
log is er een alge-
meene beweging
naar Rome onder al
de standen der sa
menleving tot zelf
oneer de schisma
tieke Geestelijk-
leid... Een hoogge
plaatste schisma
tieke geestelijke
schreef het zelf in
een officieel-[ blad.
Wij zijn christe
nen, volgelingen van
Christus. Doch
Christus sprak op dien steen zal ik mijne Kerk bouwen en niet mijne Kerken... er is
maar eene ware Kerk van Christus. Die Kerk is deze aan wier hoofd hij Petrus'stelde.
Petru3 is de bisschop van Rome, Pius is Petrus willen wij leden zijn van de Kerke van
Christus, wij moeten terug
mar Rome... Laten wij
hoop'-n en bidden dat de
gratie Gods het Bulgaarsche
Volk mocht terugbrengen
tot den eenen waren schaap
stal onder de hoede van den
eenen warenherder denPaus
van Rome, de opvolger van
Petrus op wien Christus
zijae Kerk getimmerd heeft.
In 't verder Oosten
Syriën, Liban, Palestina,
enz bestaan er veischilli-
ge schismatieke sekten, die
van ons afgescheiden zijn
door hunne miskenning van
het Opperhoofd der Kerk.
Onder andere bestaat de
ouJe sekte der Jacobiten
met eigene priesters, bis
schappen en aartsbisschop
pen die ru, eerst door Gods
gratie geraakt en verlicht,
Beyrouth eene groote Syrische stad op de Middellandsche Zee. hunne dwaling hebben er-
Daar wordt veel handel gedreven, daar beslaan ook veel scholen fkend en ook verstaan heb-
en eene katholieke hoogeschool ten voordeele der Oosterlingen.tl'ken dat er maar eene Kerk
van ChristuB bestaat en dat
deze de Roomsche Keik is die alleen de ware teekenen der waarachtige Kerk van Christus
bezit. Verschillige bisschoppen hebben reeds hunne dwaalleer afgezworen en zich gesteld
onder de gehoor
zaamheid van den
Paus van Rome.
en hunne schisma-
ti<k> priesters en
volgelingen roepen
naar hunne katho
liek geworden Op-
peiherdrrs, opdat
deze tot hen zouden
komen met het
goede nieuws, met
de ware le r opdat
zil allen o >k zouden
kunnen teiugkeeren
naar de ware Moe
derkerk.
Het is voor ons,
katholieken, een
plicht te bidden
voor de bekeericg
van ketters, schis-
matieken en alle
verdwaalden en voor
de verspreiding der
Kerk, opdat er wel-
pi
V
7!
De Ridder-straat van Rhodes, hoofdstad van het eiland van zelfden naam
J;
n
I'S
'H
ïl
BK
11
O
iet
r<
■e"
Straatje Beyrouth.
haast, naar Christns' woord, maar éen schapstal en één herder weze
