51e Jaar. - Nummer 2.
30 Centiemen.
Zaterdag 12 Januari 1929.
Katholiek VVeekblad van het Arrondissement Yper
Hersenschimmen der
Vlaamsche Nationalisten
Wenschen de Vlamingen
terug Hollanders te worden?
CHINEESCHE MARTELAREN
GÜeet ge cuat
TE KOOP
Locomobiel LANZ 20 P.X.
Buitenland
J-fet Vpeps^he Öoll^
f
ycvedjc
ABONNEMENTPRIJS
1 Jaar 15 fr. 6 maanden 9 £r. 3 maanden 5 fr.
Men abonneert in alle Postkantoren en in het Opstelbureel.
ABONNEMENT VOOR 'T BUITENLAND:
25 frank. Op het Opstelbureel alleen te vragen.
BEHEER EN OPSTEL
io5, ZONNEBEKE STEENWEG, io5, YPER
Postcheckrekening 40.201
(j- casier)
waar op alle wekedagen alle inlichtingen te bekomen zijn
van 14 tot 16 uur.
AANKONDIGINGEN Prijs bij overeenkomst.
Alle Aankondigingen moeten tegen den WOENSDAG
ten laatste ingezonden worden.
Kleine berichten en nieuws ten laatste tegen den
WOENSDAG avond.
ZITDAGEN.
D BRUTSAERT, Kamerlid, is spre-
kelijk voor iedereen:
Te POPERINGHE, in zijn buis,
's morgens, den Maandag en Vrijdag.
Te YPER, den le en 3e Zaterdag der
maand, van 9l/2 tot 12 uur, in den
Katholieken Kring.
Te WERVICK, den 2e Zaterdag der
maand, van 9 /2 tot 12 uur, in Het
Kapitel
Uit de vele geschriften, die reeds
door menschen, die tot de Vlaamsche
nationalistische groepen behooren,
hebben we reeds kunnen leeren. dat er
onder de Vlaamsche Nationalisten wa
ren, die
a) voorstanders zijn van een fede
ratief België, t.t.z. zij zouden willen,
dat Vlaanderen en Wallonië een soort
zelfstandigen staat werden maar- blij
vende staan in het kader van het hui
dige België, dus politieke en bestuur
lijke scheiding;
b) voorstanders van een souvereinen
staat Vlaanderen, 't is te zeggen, het
vernietigen van den staat België, om
in de plaats daarvan te stellen een
afzonderlijken, alleenstaanden s+aat
Vlaanderen en anderzijds een afzon
derlijken staat Wallonië;
c) voorstanders van de vernietiging
van den staat België, met het gevolg
dat Vlaanderen zou Worden vereerigd
met Holland en Wallonië zou zijn plan
kunnen trekken, met te worden een
departement van Frankrijk;
tl) nog andere zouden te-vinden zijn
voor een aaneensluiting van Vlaande
ren met enkele katholieke provincies
maar, van Holland, en als gevolg daar
van, natuurlijk ook den staat België
opvouwen
e) en tenslotte, zijn er de even
groote droomers als die der andere
reeksen, die zouden willen dat
Fransch-Vlaanderen met Vlaanderen
worde vereenigd, om aldus een groo-
ten staat Vlaanderen te vormen, nog
maals met het gevolg dat België zou
worden te niet gedaan.
En al de menschen, die deze ver-
schillige gedachten aankleven noemen
zich vlaamsche nationalisten. Wanneer
er sprake is over vlaamsche nationalis
ten is het dus wel hoogst noodig eerst
goed te bepalen, van welke nationalis
ten er wel zal sprake zijn.
Een heele boel menschen, die zich
nationalisten noemen, weten dan ook
zoo precies niet wat ze eigenlijk willen
en nog veel minder HOF, ze het zou
den verwezenlijken.
We willen ons alleen bekommeren
om die kategorie, die we zullen noe
men de politieke nationalisten, omdat
ze beweren te zijn een Vlaamsch
nationalistische partij, die haar ver
tegenwoordigers naar het parlement
heeft gezonden.
Wat die menschen wilden, hebben
we nooit klaarder hooren uiteendoen,
dan door een hunner woordvoerders
in de Kamerzitting van 29 Novem
ber jl.
Gezien de politieke nationalisten
hebben getracht heel West-Vlaande-
ren op te roepen om zich solidair te
verklaren met wat hun woordvoerder
in de Kamer heeft gezegd, en zij aldus
hebben willen bewijzen, dat wat er
daar in het Parlement werd gezegd,
als 't ware de credo is van de po
litieke nationalisten, heeft het zijn
belang eens van dichtbij te onderzoe
ken, wat er juist werd verteld.
Het is echter doodjammer, dat die
woordvoerder zijn volledige rede, den
uitvoerigen tekst, niet heeft laten op
nemen in de «annales parlementaires».
Heeft hij soms niet gedurfd? Is hij
teruggeschrikt voor de groote enormi
teiten die hij had verteld en oordeelde
hij het achteraf zelf maar geraad
zaam, den tekst zijner rede niet onder
de oogen van het publiek te brengen?
We moeten het aldus veronderstel
len, vermits we in de Annales Par
lementaires alleen de beknopte sa
menvatting van zijn rede vinden, zoo
als die in het Beknopt Kamerver
slag was verschenen.
Het is dus niet anders mogelijk,
dan voort te gaan, op wat die woord
voerder volgens dat beknopt verslag
heeft gezegd.
Volgens de bedoelde rede komt dus
het programma van de politieke
Vlaamsche nationalisten neer op de
volgende hoofdpunten, die ten andere
heel klaar werden herhaald in een
plakbrief die heel de provincie West-
laanderen door werd uitgehangen,
om de nationalisten op te roepen hun
solidariteit met dien credo te ko
men betuigen
1. Huldiging en verheerlijking van
het activisme van tijdens de Dtiitsche
Bezetting
2. Bewondering en verheerlijking
van diegenen, die tijdens den oorlog in
t aanschijn van den vijand, naar de
vijandelijke lijnen overliepen, en du:
desertie pleegden voor den vijand;
3. Vlaanderen terug hij Holland
brengen, om aldus Groot-Nederland te
vormen.
Volgens het Beknopt «Kamerver
slag heeft^de woordvoerder van de
politieke nationalisten verklaard, dat
het activisme een der edelste bewe
gingen is die de beschaving illustree-
ren.Wij onderlijnen het woord
edelste Een beweging die er op
gericht was, met de hulp van' den
vijand, de scheiding van Vlaanderen
en Wallonië, dus practisch de vernie
tiging van den bestaanden staatsvorm
na te streven, wordt hier zoomaar ge
woonweg genoemd, een edele be
weging!
De Vlaamsche menschen denken er
anders overMen vrage het maar aan
de duizenden arbeiders-martelaars uit
de gevangen en weggevoerden-kam
pen van tijdens den oorlog!
Hf! is dus in een geest van verhe
ven nationalisme det De Schaepdrvver
en zijn vrienden hebben gehandeld, en
ik zend hen hier de uitdrukking van
onze bewondering
Die woorden lezen we in het Kamer
verslag. Overloopen naar den vijand,
om dien vijand gelegenheid te geven
uit sommige inlichtingen' de positie
onzer aan het front gebleven jongens
te raden, wat aan dien vijand gelegen
heid gaf nog wat meer sukkelaars in
den dood tê sturen, noemen die poli
tieke nationalisten onbeschaamd, «een
verheven nationalisme». Zij die in
't aanschijn van den vijand, hun post
verlaten om naar den vijand over te
loopen. noemt men in plat-vlaamsch,
gewoonweg lafaards niets minder
en ook niets meer. En zij, die zoo
gaarne het bloed en het lijden onzer
Vlaamsche jongens aan den Ijzer uit
buiten in vergaderingen, vlugschriften
en meetingen, zouden niet mógen ver
geten, dat zij thans juist menschen
huldigen, die om hun daad en de bloe
dige gevolgen ervan, de eersten zou-,
den moeten zijn, stil te zwijgen, want
•ooi. M) hebben er -wn rechtstreek*
schuld aan, dat, wij weten niet hoeveel,
kinderen van Vlaamsche moeders wer
den weggemaaid, door mitraillcuzen
van den vijand, wier dood-spmvende
monden waren gericht ingevolge in
lichtingen, vernomen uit den mond van
verraders en lafaards.
Fn wanneer nu die politieke natio
nalisten. aan onze menschen, politiek
nationalisme willen komen opvijzen,
dat verheven genoemd wordt, omdat
er broederbloed en verraderszweet
aankleeft, dan zullen zij vanwege de
Vlaamsche menschen ontvangen wor
den. met den afschuw en den afkeer,
die alleen voor zulke menschen past.
Het activisme, de uitdrukking van
het Vlaamsche nationalisme, is noch
dwaling, noch verraadsprak hun
onbeschaamde woordvoerder nog in
de Kamer.
Het kon niet klaarder gezegd wor
den wat voor die politieke nationalis
ten het Vlaamsch nationalisme isde
uitdrukking van het activisme, dus van
die beweging, die met den steun der
duitsche bajonnetten heel het vóór-
oorlogsche België wilde aan stukken
trekken, terwijl in de folterkampen
van het Westerfront en de honger
kampen in Duitschland, duizenden en
duizenden onzer beste jongens van
allen rang en stand, werden gekfiakt
en besmet met slepende ziekten en
ongeneeslijke kwalen, terwijl de een
voudige jongens aan den Ijzer in het
slijk stonden te drabben, stervend voor
Vlaanderen, ja, maar niet voor een
Vlaanderen, dat door Duitsche bajon
netten was beschermd.
Wij zijn idealisten, geen extremis
ten lazen we verder nog in de korte
samenvatting van de hier gesproken
rede. IdealistenHet is zoo gemakke
lijk idealist te zijn, en te zeggen, dat
men om een ideaal den strijd ontloopt
om in de armen van den vijand zijn
leven te laten beschermen Idealisten,
ware idealisten zijn menschen van een
ander soort. Idealisten zijn andere
menschen. dan die klaarziende natio
nalisten die zoo slecht zien, dat ze
niet eens bemerken, dat ze hersen
schimmen naloopen. wanneer ze den
ken dat Vlaanderen en het Vlaamsche
volk. enkele hvsterieke droomers en
dandy's uitgezonderd, er zouden mee
gediend zijn. dat Vlaanderen terug
met Holland zou worden vereenigd.
«Klaarziende nationalisten», die zoo
stekeblind zijn, dat ze niet eens bemer
ken, dat de overgroote meerderheid
van het volk van Vlaanderen heel hun
actie met afschuw en afkeer bejegent,
die niet eens zien dat Holland Vlaan
deren veel liever verloren dan gevon
den heeft en die zoo weinig werke-
lijksheidszin aan den dag leggen, dat
ze niet eens schijnen te beseften, dat
ze heel Europa in rep en roer zouden
zetten, rep en roer, waarover de
groote mogendheden feestelijk zouden
bedanken, en waar ze ook op tijd en
stond wel een stroo zouden voor ste
ken, moest het werkelijk zoo ver ko
men. dat er eenigen schijn of gedacht
zou van zijn, België in twee stukken
te snijden.
Die menschen die gisteren zelfbe
stuur schreeuwden, geven thans reeds
hun zelfbestuur-leuze op, om hun zelf
standigheid te gaan in den schoot leg
gen van de Koningin van Holland
Voor menschen, die van hun politiek
credo beweren te maken, een ver
heerlijking van hen die Vlaanderen
verkochten voor goud-marken, een
huldiging voor menschen, die enkel
benauwderikken of lafaards mogen
genoemd, een hersenschimmig streven
naar het terug drijven van Vlaanderen
in de armen van Holland, heeft het
koel-denkende en gezond-redeneeren-
de Vlaamsche volk slechts één woord
overKLUCHTSPELERS
Uit De Rousselaersche Bode
Nieuwe post-timbers. In de
Romeinsche Catacomben van St Da-
masius en Pretextat gaat Spanje be
langrijke delvingen bekostigen. Om
het noodige geld in te zamelen, -gaat
men in Toledo en St Jacobs-van-Com-
postella timbers verkoopen, met de
twee beeltenissen van Koning Alphon-
so en Paus Pius XI. 't Is de eerste
maal dat de beeltenis van een Paus
op een flmher zal te zien zijn. Vóór
't jaar 1870, als de Paus zijne staten
bezat en bestuurde, de Romeinsche
timbers waren geluw van kleur en
vertoonden boven twee gekruiste
sleutels, de pauslijke tiara.
In Vrank rijk gaat men uitgeven
een veelkleurige timber, dit eene
nieuwigheid met de beeltenis van
H. Joanna d'Arc en de jaartallen
1429-1929.
Hunne lijken opgegraven.
Bij de onlangs verrichte opgraving
van vier lijken van Chineesche marte
laren uit den Boksersopstand van 1900,
was Christine Wu, echtgenoote van
een van hen en moeder van drie ande
ren, tegenwoordig. Het proces van za
ligverklaring van de vier martelaren
is in gang.
Op 14 Juli 1900 werden 42 katholie
ken, mannen en jongens, ter dood ge
bracht op bevel van den vice-koning
Ju Sien, omdat zij geweigerd hadden
van hun geloof af te vallen, gelijk hun
de goeverneur van Tai Juen Fu be
volen had. Een nog wreeder marte
ling was het deel der vrouwen, die
men dwong tegenwoordig te zijn bij
het ter dood brengen van hun echtge-
nooteu, kinderen en broers. Eén van
hen, Christine Wu, had een kindje vai>
twexrmaanden in haar armen, De sol*
daten, niet tevreden met haar 'man en
twee zoons van 10 en 5 jaar ter dood
gebracht te hebben, vroegen haar of
het een jongen of een meisje was. Of
schoon zij in bekoring kwam, onwaar
heid te spreken, sprak zij de waarheid
en veroordeelde hierdoor haar kleinen
zoon Michel tot hetzelfde lot. Op bevel
van. de soldaten zette zij het kind op
den grond, kruiste het de armen, opdat
het deze niet zou bewegen, terwijl
een soldaat met een zwaardslag het
kind doodde.
De marteldood van haar echtgenoot
en twee andere zoons was even ont
roerend. Op het oogenblik dat men, den
vader ging dooden, vroeg de jongste,
AntoonWat heeft vader gedaan
en de moeder antwoordde: «Wees
stil, want vader gaat naar den hemel
Zij zeide haar kinderen de handen voor
de oogen te houden en, nauwelijks had
zij dit gezegd of zij zag de jongens
voor haar oogen onthoofd. Tijdens dit
moordtooneel moest de moeder nog
zorgen voor twee meisjes, Lucie van
12 en Elisabeth van 16 jaar, die vol
vrees en angst vlak naast haar ston
den. Zelfs werd een oogenblik Lucie
door een soldaat medegenomen, maar
door de kracht der wanhoop gelukte
het de moeder haar te redden voor
haar iets overkwam. Lucie is nog bij
haar moeder en Elisabeth woont in
dezelfde stad als Zuster Franciscanes.
De opgraving van de lijken der mar
telaren had plaats onder leiding van
Pater J. Ricci, O.F.M. en Pater Michel
Chiapetta, O.F.M.
In Rusland gaat het van langs om
slechterOntgoochelde hoeren, die
meenden dat de akker hun zou toebe-
hooren. als men de groote grondeige
naars onteigende Bij duizenden
zwervende en woonstlooze kinderen;
In veel streken hongersnood... enz.
In 't begin der omwenteling, eens
op eene talrijke samenkomst, een man
uit het volk toonde zijn wandelstok,
hebbende een ijzeren pin al onder en
eene smaakvolle handvatsel al boven.
Het handvatsel zegde hij, ver
beeldt de rijke klassen, de eigenlijke
stok het volk en de pin het gespuis.
Zie hier nu wat de revolutië is
Hij hield zijnen stok in de hand met
de pin rustende op den grond en zeg
de: «Dit is de toestand vóór de om
wenteling: 't Groot volk al boven,
't volk in het midden, 't gespuis al
onderDaarna draaide hij den
stok het onderste boven en het hand
vatsel rustende op den grond en hij
zegde Nu de toestand heden
daags: 't Groot volk al onder, het ge
spuis al hoven en voor 't volk geen
verandering!
t olk dus had er niet bij gewonnen,
maar sedert dien heeft het ontzagge
lijk veel verloren
Gazetten kondigen aan dat men
in 1929 het eeuwfeest vieren zal van
de naaimachien en zij geven als uit
vinder van deze laatste Thimonnier,
geboortig van St Etienne in Vrank-
rijk. Tot nu toe nogthans beweerde
men dat Elias Howe, (1819-1867) de
geniale uitvinder er van was en men
bewaart in 't Kessington Museum van
Londen zijne eerste machien. De naai
de ervan is een witte nagel (Parijs
pointe) en de draad een fijn koordetje.
Wat hij te zoeken had en vond, 't was
't maken van den knoop met de koorde
van de naaide en de koorde der spoel.
In de eerste toepassingen, de spoel
ging weg en weer, dus eene schiet
spoel, en in de hedendaagsche machie-
nen, de spoel draait weg en weer op
een as, gelijk de ronde slinger der
zakuurwerken.
Tn Neder-Oostenrijk is men bezig
aan 't opdelven van eenen schat, die
zoude zijn de legendarische Niebelun-
genschat, daar gedolven door graaf
Rüdiger. von Bechelarn. De Niebe-
lungen is een verdichtsel, voorstel
lende den strijd der Burgonden tegen
Attila. Deze goudenschat zou nu
ontdekt geweest zijn door Kapitein
Levin, wichelroede-looper uit Weenen.
De wikkelroede is eene soort regel,
die men op de hand of op den vinger
hield en waarmede een fransche pries
ter, bijgenaamd le sourcier veel
waterbronnen, liggende meters en
meters onder den grond, aangewezen
heeft. Maakt men nu vast aan die
roede:... zink, lood, zilver, gtmd, enz...
het wikkelen van de roede zal aan
wijzen, voor wien er in ervaren is,
indien onder den grond, waarop hij
staat, zulkdanig metaal te vinden is.
De Chinezen, die tot nu toe een
almanach of kalender in gebruik had
den, steunende op de wentelingen der
maan rond den aardbol, bezigen van
nu voortaan den onzen, steunende op
de wentelingen van den aardbol rond
de zon, hetgeen geschiedt één maal in
365 dagen plus eenige uren en minu
ten. Dat overschot van eenige tiren,
maakt dat men alle 4 jaar bijna één
dag te kort gerekend heeft en daarom
heeft ieder vierde jaar een dag meer in
Februari. Zoo handelende voegt men
iets te veel bij, wat een dag te veel
zou maken in 100 jaar en daarom het
honderdste jaar is geen schrikkeljaar,
alhoewel het in de reeks der schrikkel
jaren valt.
Sedert Romulus, stichter van Rome,
700 jaar vóór C. O. H., rékende men
den tijd volgens de zonJules Cesar
deed er de eerste verandering aan om
dat bovengemeld overschot niet te
verwaarloozenmaar de verbetering
was niet geheel juist en in de jaren
1500, was men 10 dagen achter hij de
zon. Daarom onder Gregorius XIII,
wierd er beslist: a) dat ten jare 1582
de dag volgende op 4 October zoude
wezen den 15; b) In alle jaartallen,
deelbaar door 4, zoude het schrikkel
jaar zijn: c) De hondertallen zouden
geen schrikkeljaar wezen. Zoo zijn
wij nu goed voor 40 eeuwen.
Eeuwe oude gebruiken zijn zoo
moeilijk om te veranderen.Van daar de
onaangenaamheden, die noodzakelijk
Turkeië, China en Afghanistan moeten
tegenkomen in hunne hedendaagsche
hervormingen. Wat nog die bevesti
ging kan staven is wat men ziet in
England. Ons metriekstelsel met me
ter. kilo en liter is zoo redelijk en
England meet nog steeds met duimen
en voeten. Dat bestond ook zoo in
onze streken. Tien duimen waren een
voetZes en twintig duimen waren
een el. Allen hebt ge hooren spre
ken vanDuimberd. d.i. planken één
duim dikMenschen van 6 voet hoog
d.i. van ongeveer 1 m. 80. Voor de
landmate, men sprak van twintig, der
tig... roeden lands. Daarbij de roede
verschilde van streek tot streek enz.
Dus een dolhof.
Op het stadhuis van Meenen staan
de volgende letters: S. P. Q. U V.
Q. M.
S. senatus... het bestuur
P. populus... het volk
U. urbs... de stad
V. virga... de roede
M. Menenenses... van Meenen.
De roede moet hier beteekenen wat
men nu zoude noemen het canton, en
dat beteekende eertijds het gewest,
waar de meensche Roede of landmaat
in voege was.
In Berlin heeft het gerecht doen
aanslaan al de boeken, waarvan titel
Strasse freid.i. vrije straat Die
boeken zijn zedenkwetsend. Schrijvers
en teekenaars zullen vervolgd worden.
Bravo! Wanneer zal men dat hier
ook navolgenDie boeken zijn uit
gegeven door de communisten. Maat
schappij Spartakus-bond.
Spartakus was een slave, geboren
in Thracia, en die ten jare 73 vóór
C. O. H. onder de slaven een opstand
verwekte tegen de Romeinen. Hij won
verschillige veldslagen en sneuveldè
hij Rhegium, ten jare 71 vóór C.
Tn Kaboul (Afghanistan), waar
er oorlog is, het engelsch gezantschap
kon in verbinding niet komen met het
Frarnsch, verwijderd van 3 kilometers.
Het kon seinen naar Pechaver, die
seinde naar Londen. Londen zette het
over naar Moskow en Moskow naar
't Fransch gezantschap in Kaboul!
Iets dergelijks: Gedurende den oor
log, een inwoner van Rouselare, om
een brief te laten geworden in Hoog
lede, afstand 4 kilometers, zond hem
naar een krijgsgevangen in Duitsch
land en deze mocht hem sturen naar
Hooglede.
Pompiers onder de mieren! In
't wetenschappelijk gesticht van Fón-
tainebleau heeft men volgende proef
verwezenlijkt. Op een mierennest
plaatste men een brandende cigarét,
of een brandende einde lament. Veel
mieren kwamen aanstonds te voor
schijn en uitwerpende formica-zuur,
(het vocht dat ons pijnigt als we
van mieren gestraald zijn) doofden
.zij den brand uit, eerst in ééne minuut,
vervolgens in 15 of 20 seconden!
Het Missiehuis van Scheut, bij
Brussel heeft uitgegeven de cataloga
der boeken door zijne paters geschre
ven31 spraakkunsten en woorden
boeken 163 catechismussen, bijbelver
halen en natuurkundige boeken; 132
werken over aardrijkskunde; 14 over
geschiedenis3 over leermethoden
8 over letterkunde; 5 over muziek;
2 over geneeskunde; 13 kaarten; ver
ders boeken over godsdienstgeleerd
heid, ascesis, missië-aangelegenheden.
Van die boeken 17 zijn in 't latijn;
152 in 't vlaamsch; 185 in 't fransch;
11 in 't engelsch; 1 in 't duitsch1 in
't spaansch; 12 in 't chineesch; 139 in
't congoleesch volgens 13 gewest-ta
len 21 in de gewest-talen der Phi-
lipijnen.
Die Paters... ah! die dompers!!
Een heer was op wandel met
zijne dame in besneeuwde velden: Wat
prachtig boek... die eerlijke natuur!
zegde Mijnheer. Ja, antwoordde
Madame, maar 't is een boek, dat men
niet lezen kan,... er zijn geen bladen!
Bij de ouden, gebruikte men
vaak, als versiering in gebeeldhouwde
of geschilderde omlijstingen, ezelkop
pen omkransd met druivelaarsranken.
Volgens de legende de druivelaar gaf
veel gebladerte en geen vrucht. Een
ezel knauwde eens de bladeren af van
een wijnstok en 't jaar er na, gaf deze
verschillige schoone trossen. Sedert
dien snoeide men jaarlijks den druive
laar en men bekwam veel vrucht
In Kasteelen langs de Loire, ge
bouwd door fransche koningen, ziet
men veel schilden, voorstellende den
kop van een everzwijn, dragende eene
kroon. Xa den oorlog, een belgische
almoezenier van de franschmans
zond naar een zijner oud-studenten
eene prentkaart, met zoo eenen ge-
kroonden everzwijnskop en schreef er
op de volgende verzen
Hier mede wordt ge geslagen
Ridder van het gekroonde zwijn
Moget ge steeds het bovenste dragen
En nooit het onderste zijn.
Onze oude dichters. Joost van
den Vondel en Vader Cats zaten eens
samen te noenmalen. Op 't einde,
"t is altijd op het einde van 't maal dat
HANDELAARS
vraagt eene aankondiging in
«HET YPERSCHE VOLK
dergelijke dingen geschieden Rin
gen zij aan 't wedden om 't kortste
rijmtje te maken.
Vondel, heel plechtig, doopte zijn
vinger in de roomtaart, die vóór hem
stond en wreef hem op den lakenias
van zijn makker, zeggende
Vet
Smet.
Vader Cats bezon zich eens, nam
zijn mes en klopte ermede op den vui-
len vinger van den grooten Meester,
hem antwoordende:
Ik
Tik.
Op dertienavond ging Karei be
schonken huiswaarts. Alles zag hij in
't dubbel.-Vóór zijn huis stond er een
straatlanteern, boven op een ijzerpaal.
Als hij nu laveerde om 't zijnen binnen
te gaan Dat is nu nog wat nieuws
zegde hij in zijn zeiven, daar staan
nu twee lanteernsHij deed dus zijn
beste om het tusschen de twee lichten
te jiassen en hij botste op de eigenlijke
lanteernpaal. En achteruit waggelen
de: «Drommels er zijn drie palen»
stotterde hij en ik had de derde
niet gezien
in besten staat, gemonteerd op wiel n,
aan zeer voordee igen prijs.
Werkhuizen P. BENOOT,
Marcke-bij-Kojrtrijk.
YOUGOSLAVIA. Onder dezen naam
is ons uitgebreid bondgenoot Servië ge
kend. Tegenwoordig dit land bestaat uit
oud Servië, Kroatië en nog andere gelijk-
rassige afgescheurde provinciën van ge
wezen Oostenrijk. Onder liet gebied van
Koning Alexander niet dé tusschenkomst
eener wetgevende Kaïner (Shoupchina)
gingen de zaken op wieltjes niet. Hoor
eens
De parlementaire regeeringsvonn als
politiek regeeringsmiddel scheent mij
betreurde vader (Koning Pater) de beste
te zijn. Dit blijft ook mijn idéaal.
Maar er is zulk erg misbruik, bij oor
zaak van blinde politieke zucht, in de
ontwikkeling dezer staats inrichting, op
gekomen, dat wezenlijk werk tot voor
spoed van het land onmogelijk is.
Niet alleen het afmaken maar zelf het
aanroeren eener regeeringsprogramma is
onuitvoerbaar gekomen. De verdeeldheid
en de haat onder de kamerheeren leid
tot omverwerping der geest en tot natio
nale scheuring.
Zoo sprak Koning Alexander in een
zendbrief aan zijn volk. Na de ontbinding
der Kamer benoemde hij een onpartijdig
ministerie, een goed bestuur van het land
en het uitvoeren der volks belangen.
Overheid en verantwoordelijkheid zijn
onscheidbaar voor goed bestuur en beide
moeten in hoogere handen verblijven dan
deze van kamerheeren ten opzichte van
collegas die in afwisselende orde beschul-
digeof rechtere kunnen worden.
Natuurlijk zijn de parlementairén door
dat koninglijk besluit ontstelt en gram,
maar onder het volk, en bijzonder op
ekonomisch gebied, is konings voordracht
met vreugde aanveerd. Belgraad en In-
greb zijn kalm en in het algemeen drukt
men de .wensch uit dat het nieuw staats
bestuur de oorsprong zal wezen van ge
rustheid en vooruitgang. Voor onze groot
vaders ook, over bijna 100 jaren, scheen
de parlementaire regeeringsvorm onder
het gebied eener grondvestige koning de
beste te zijn, op zekere voorwaarden
waaronder de Afscheiding der drie staats
machten en verantwoordelijkheid en tot
de oorlog gingen de zaken goed.
Maar om met de overheid vruchtbaar
te werken moet eene wetgevende kamer
bestaan uit onafhankelijke leden voor
wie de algetnee_ne belangen van het land
en het welzijn der bevolking, en hoogere
achting moet zijn dan hunne eigene be
langen of deze eener partij of eener stand.
Onbaatzuchtig moeten zij zijn en op geene
wijze mag hun last een oorzaak van over
hand of profijt wezen.
Zoo niet vermindert het gezag, het ver
trouwen verdwijnt. De partijen verbrok
kelen, ieder brokkeling eischt de over
hand over de andere en zoo bekomt een
Parlement onvruchtbaar en het bestuur
machteloos.
Als waneer de touw te veel gespannen
wordt ze breekt. Zoo gesëhiede het in
Italië, in Spagne, in Poland, nu in Yougo-
slavië, en de zaken gaan er niet erger.
Nooit is men te oud om te leeren.
VERREKIJKER.
Het BESTE en ZEKERSTE middel om
regelmatig het blad te ontvangen, is een
abonnementvragen in de post op
