I
LIEVENSHULDE
Katholiek Weekblad van het Arrondissement Yper
BEURS - BANK - WISSEL
51e Jaar. - Nummer 33.
30 Centiemen.
Zaterdag 17 Oogst 1929.
in Moorslede.
Voor uwe Geldplaatsingen wendt U in volle vertrouwen tot de
Bijbank \r 1*31$. Groote Markt, 9. Tel. 304-334
Filiaal dei' Groep Handelsbank - Fondspnbank - Nrordstar.
Kapitaal-Concentraties 300 Millioen
Brussel, Gent, Antwerpen, Kortrijk, Brugge, Ooster.de,
Thielt, Iseghem, Lichtervelde, Poperinghe, Wervik,
Komen, Yper
Voorwaarden voor de Zicht-en Ter mijn reken in en
Zicht alle dagen beschikbaar 3
Veertiendaagsche Rekening 4.50
Spaarkas Zicht 5
Kasbons aan toonder op 3 maanden (vooraf beta lh.) 4 0 netto
6 maanden id. 4.50L/Onetto
I jaar id. 5 °/0 netto
0BLI3ATIEN op 5 JAAR aan drager 6 NETTO.
Rente betaalbaar met zesmaandelijksche Koepons.
ilpcrec
c
w
ABONNEMENTPRIJS
1 Jaar 15 fr. 6 maanden 9 fr. 3 maanden 5 £r.
Men abonneert in alle Postkantoren en in het Opstelbureel
ABONNEMENT VOOR 'T BUITENLAND:
25 frank. Op het Opstelbureel alleen te vragen.
BEHEER EN OPSTEL
io5, ZONNEBF.KE STEENWEG, io5, YPER
Postcheck: ekening 40.201
0 casier)
waar op alle wekedagen alle inlichtingen te bekoiqen zijn
van 14 tot 11
AANKONDIGINGEN Prijs bij overeenkomst.
Alle Aankondigingen mo> ten tegen den WOENSDAG
ten laatste ingezonden worden.
Kleine berichten en nieuws ten laatste tegen den
WOENSDAG avond.
ZITDAGEN.
Dr BRUTSAERT, Kamerlid, is spre
kelijk voor iedereen:
Te POPERINGHE, in zijn hui»,
's morgens, den Maandag en Vrijdag
Te YPER, den le en 3e Zaterdag dei
maand, van 9 tot 12 uur, in den
Katholieken Kring.
Te WERVICK, den 2' Zaterdag der
maand, van 9 tot 12 uur, in Hel
Kapitel
HANDELAARS
vraagt eene aankondiging in
«HET YPERSCHE VOLK»
Den Heer Senator G. BRUNEEL
DE MONTPELLIER, zal gedurende
de afwezigheid van den Heer Volks
vertegenwoordiger Dr Brutsaert, op
ln en 3n Zaterdag van elk maand,
zitdag houden in den Katholieken
Kring, telkens van 9 tot 12 ure.
Zondag 1.1 werd Constants Lievens
ai in standbeeld onthuld.
Die christen held in zeven jaar tijds
serrichtte reuzenwerk. In een zeer
iirgestrekt indiaansch land, hielp hij
fcntzeggelijk veel menschen in stoffe-
Ijke moeilijkhedenhij bekeerde er
ban een honderdduizend en van deze
lunderdduizend doopte hij er 27.000
met eigen hand, eens op een dag
ineer dan 1.500. Gedurig moetende
lange reizen ondernemen, en geen ge
bruik kunnende maken van 'de heden-
jdaagsche vervoermiddels: velo of mo
tto, moest hij dit alles doen te peerde.
Zoo heeft hij zijn werk meest te lieer
de verricht en daarom is hij te peerde
[verbeeld.
Het standbeeld stelt een vermoei
den en afgmatten harddraver voor,
tegenstelling opleverende met den niet
vermoeiden ruiter, die met forsche
handen, hooge boven het hoofd, het
tapen verheft, waarmede hij de streek
veroverde voor Kristus Koning: Dat
«apen is een blinkend Christi-Kruis.
Dat hij veel Indianen doopte is* ook
wet weêrgegeven door het kunstge
wrocht. Vóór het voetstuk van 't rui
terstandbeeld ziet men geknield en
twee - dobbel - geplooid een Indiaan
Oeraon. Sommigen hebben geschreven
dat dit beeld een dankenden inlander
weergeeft. Maar 't is dat niet. Op de
soorzijde van 't voetstuk immers, wat
hooger dan de geknielde Oeraon, is
gebeiteld een doop-schelpe, van waar
«it Kerstend water vloeit. Dus stelt
dat geknield beeld een der- 27.000 voor,
die Pater Lievens kerstte.
Buiten de vooraanstaande personen
aan de onthulling tegenwoordig o. m.
de Kardinaal Van Roey, de Bisschop-
jen van Brugge en Roseau (Antilliën),
lealgemeene Overste cler Jesuiten Pa
ler Wladimir Ledochowskv, Minister
ïaels en de Gouverneur van West-
'laanderen... moeten vermeld worden
le Broeder van den held en zijne Zus-
er, alsook E. Pater Nic Kurjur, S. J.,
•eraon van geboorte en die ook eene
eestrede hieldIn vloeiend Vlaamsch
prak hij zijne dankbaarheid uit, tegen
ver hem, dien hij noemde onze va-
er en onze redder
Uit de brieven van Pater Lievens.
Ranchi, 15 Nov. '88.
Mijne lieve Zuster.
[Over eën maand waren 13 menschen
chter mij om mij den kop in te slaan
n ware het niet geweest van mijn
Xerd, dat een schrikkelijke zeere-loo-
er is.'k zoude er aan geweest zijn met
üijn leventje en gij zoudt allen niet
Deer gehoord hebben van Constant.
- Xu dit is al niets. De duivels voor-
eker zullen mij wel eens trachten aan
en hals te helpen. Over 14 dagen,
'as ik bijna opgeëten van een tijger,
ihrikkelijke beest die een man en
me vrouw en twee ossen verscheurd
'adde. Uw broeder,
C. Lievens, S. J.
Sermoen uitgesproken, gedurende
e pontificale mis te Moorslede, op
iondag 11 Augustus 1929 door E. P.
Bomas Aquinas, ongeschoeiden Kar
teliet, geboortig van Moorslede.
Hliges Dominum Deum tuum ex toto
corde tuo. et proximum tuum si-
cut teipsum.
zult den Heer uwen God uit gan-
■scher hart beminnenen uwen
evennaaste als u zeiven.
Luc. X, 27.
Eminentie, Hoogweerdigheden,
Uwe hoogvereerende tegenwoordig-
|id onder ons, vervult aller hart met
r-tene fierheid en met diep gevoel-
*n dank.
i«iu zijn wij, hier in 't hart van
«anderen, de doorluchtigste kerk-
frjgden van ons Vaderland vereenigd
zien, en de gelegenheid te mogen
[aarnemen hun de hulde van onzen
■rusten eerbied en kinderlijke onder-
«v.igheid aan te bieden.
Dank betuigen wij ook aan uwe
•t'Ogveerdighedendank. omdat zij
-e plechtigheid ter eere van een
mschen held, door eene pontificale
den hoogsten kerkelijken luister
•Uen willen bijzetten; dank, omdat
zij door deze mede-verheerlijking van
I'. Constant Lievens, zich verwaardig
den onze achting en liefde aan te vuren
jegens onze zendelingen, door uwe
Hoogweerdigheden in hare herderlijke
brieven genoemdde besten onzers
broeders.
Eminentie. Hoogweerdigheden, de
vruchten van deze uwe aanmoediging
zullen niet uitblijven: met voller toe
wijding zullen we beantwoorden aan
den oproep van O. H. Vader den Paus,
die alle kristenen zoo dringend den
plicht herinnert mede te arbeiden tot
de bekeering der ongeloovigen, tot de
uitbreiding van Gods Rijk op aarde.
Dierbare Kristenen,
De grootsche plechtigheid van lie
den wordt in haar volle licht gesteld
door het H. Evangelie dat zooeven
werd gezongen. Het stralend beeld
van den held dien we thans herdenken,
de kracht die hem heeft bezield, het
reuzenwerk dat hij heeft volbracht,
tot de les toe die er uit volgt voor ons,
dit alles vinden wij wonder weergege
ven in het Evangelie van den dag.
Er kwam zoo verhaalt St Lu
cas, een rechtsgeleerde tot onzen
Goddelijken Meester en vroeg hem:
Meester, wat moet ik doen om het
eeuwig leven te winnen? En Jesus
zeide: «Wat staat er in de wet ge
schreven? wat leest ge daar? De
rechtsgeleerde antwoordde: Gij zult
den Heer uwen God liefhebben uit ge
heel uw hart, uit geheel uwe ziel, uit
alle uwe krachten, en uit al uw ver
stand, en... uwe naaste als u zeiven
Jesus daarop: «Gij hebt goed geant
woord, doe dat en gij zult leven
Deze eerste woorden van het Evan
gelie,, D. Kr., herinneren ons aan den
hoofdplicht, daar ieder ntensch zich
aan onderwerper! moet. De eeuwen
mogen voorbijgaan, de geslachten mo
gen elkander verdringen, het aanschijn
der aarde moge door de meest verras
sende uitvindingen worden vernieuwd,
het blijft, onveranderlijk, dat voor el-
keu sterveling, het eenige middel om
•'•6 levens doel te lier-eiken,-isde liefde
tot God en de liefde tót den even
mensch. Dubbele liefde, waardoor in
het onderhouden van alle overige god
delijke hevelen wordt voorzien; dub
bele liefde die onze goddelijke Meester
zelf tot eene enkele liefde heeft her
leid, zeggendehet tweede gebod is
gelijk aan het eerste Zoo dat we ons
niet angstvallig dienen af te vragen,
welkdanige onze persoonlijke liefde
tot Qod wel wezen mag. -Wilt ge
wetenbesluit terecht de heilige
Moeder Theresia, wilt ge weten de
maat van uwe liefde tot God, meet die
liefde met de maat uwer liefde tot den
evenmensch
Op die eeuwenoude evangelische
leer, D. Kr., rust de grootheid en ook
de huidige verheerlijking van Pater
Constant Lievens. Die leer vermocht
P. Lievens om te scheppen tot reuzen-
daden.
Luisteren we aandachtig naar het
vervolg van het H. Evangelie:
De rechtgeleerde stelde nu aan
Jezus de vraag: Wie is onze even
mensch?
En Jezus leert het hem door een pa
rabel, een parabel, dat hier vóór
ons opgaat tot een levende feit
Zeker mensch verhaalt Jezus,
kwam af van Jerusalem naar Jeri
cho en hij viel in de handen van roo-
vers, die hem uitschudden, en, na hem
gewond te hebben, henengingen en
hem half dood lieten liggen.
D. Kr., in het verre land van Indie,
in de bergen, in de oerwouden en de
vla.kten van Chota-Nagpor lagen de
inboorlingen lijk de man van het Evan
gelie, neer op den weg des levens, zoo
armzalig en zoo verlaten. Te midden
eener heerlijke weelderige natuur,
leefden zij, uitgeplunderd, tot de uiter
ste ellende gebracht door de onverza-
delijke hebzucht hunner landheeren.
Erger nog: ze leefden er, gewond
ook en doodziek... in hun zielden wa
ren God kenden ze niet, noch de liefde
van Hem die voor hen zijn bloed heeft
gestort op het kruisdie Indiërs wa
ren aanbidders van den duivel, aanbid
ders en vereerders van inbeeldige go
den en geesten afgodendienaarsen
wie zal het zedelijk verval peilen dat
ten allen tijde met afgodendienst ging
gepaard? Halt" dood lag de man van
het parabel op den weg van Jericho;
de ongelukkigen van Chota-Xagpor
ook zouden sterven weldra... helaas,
den eeuwigen dood
Wat zal er met hen gebeuren?
Nu gebeurde het vervolgt het
Evangelie, dat een joodsche priester
dienzelfden weg afkwam, en toen hij
dien man liggen zag, ging hij voorbij...
En evenzoo kwam er een leviet nabij
die plaats, die toezag, maar die ging
ook voorbij.
D..Kr., in de heidensche dorpen van
Chota-Nagpor kwamen eerst mannen
toe. die op de ellenden der Indiërs
neerschouwden, maar van wie men be-
weeren mag dat zij evengoed als de
joodsche priester en de leviet, achte
loos zijn voo
nen, 't zijn de
gen.
We'
waar, vooraleer de katholieke
1,
pgepaan. - ine man- Orde niet alleen, maar door heel zijn
ünï vaderland, en de vrijgevigheid van on-
telbaren doen oplaaien voor de bekee
ring van Indië. Wat Pater Lievens
missionnarissen er heentogen haddenJ bezat, dat gaf hij. terstond en voluit,
de Protestanten hunne werking in did al de krachten van lichaam en van ziel.
landstreken reeds ingezet en uitge- Noor de heidenen van Chota-Nag-
breid.Maar.ligt in bet Protestantismus- Por dat verblijf dag in dag nit. in de
het heelmiddel v r de gruwelijke] dëra^ eerst van 1 orpa dan van Ranchi,
kwalen van .het heidendom.? Al wie j waar hij met onverstoorbaar geduld
weet op welke aardsche politieke be-Jde klachten de:* verdrukte Indiërs aan-
doelingen de protestantsché missiën! hoorde.
hoofdzakelijk berusten. - welke
zichten die mannen bezielen die de:
geldzucht van den groot-handel of de
wedijver van sekten naar den vreemde
voert al wie weet hoe zeer de bere
kende en winstgevende arbeid der pro-
testanten moet onderdoen, voor de al-
gehecle en belangelopze offervaardig
heid onzer katholieke zendelingen.
die zal met weemoed staren op elke
landstreek door protestantsche zende
lingen bewerkt.
Daarbij, wat vermag' datverminkt
en verdord kristendom dat Protestan-
tismus heet, oin zielewonden te gene
zen Kan ooit v i dwaalleer uit, een
vruchtbare kracht opgaan, die groeit
en bloeit on tier den zegen van God?
Ondanks en :-le niet te onderschatten
uitslagen, mogen we hier ook vast
stellen de inboorlingen van Chota-
Nagpor hieven liggen, uitgeput, ge
wond en stervend naar lichaam en
naar ziel...
•Nachtans, liet uur dt r verlossing
was nakend; de hermhertb, Samari
taan was op weg.
Een zeker» Samaritaan die s reis
was vervolgt Jesus in zijn pavabe'y
kwam omtrent dien rampzaligen
man, en hem ziende, werd hij va.? me
delijden bewogen. En hij ging naar
hem toe, verbond ziine wonden, goot
er wiin en o'ie on, hief hem op zi'i
eigen lastdier en bracht hem in erne
herberg. Daar gaf hij een voorschot
en zegde tot den waard: draag er
zorg voor: al wat zijn onderhoud u
kosten za', wil ik u teruggeven, wan
neer ik wederkeer.
■T
inH Voor hen. de onophoudende studie
om die netelige, ingewikkelde toestan
den en conflikten te ontwarren tusr
schen pachters en Zemindars, en recht
te laten weervaren, uien recht toe
kwam.
Voor hen, die herhaalde verre toch
ten onder den oosterschen zonnebrand,
door liosschen en door rivieren, over
bergen en dalen, blootgesteld aan de
gevaren van wilde dieren en tegelijk
van verwoede verdrukkers van het
volkverre tochten, waarin hij, nieu
we Franciscus Xaverius, optrok, on
derrichtend en doopend, van dorp tot
dorp.
Voor hen, voor die arme Indiërs,
vooral, dat leven van versterving en
van gedurig gebedwant de arbeid
van Pater Lievens, in al zijn vertak
kingen, doelde op de zielezaligheid der
heidenen. Vandaar, dat onze held zijn
ijver wortelde in het gebed; immers,
hij vergat het nooit
Verloren, verloren.
Geploegd en gezaaid,
Als God in de voren,
Geen zegen laat gaan.
Geen rust vond hij. Pater Lievens,
vooraleer hij van de Moenda's en an
dere volkstammen die zich in massa
bij hem aanboden, lijk de hermhertige
Samaritaan, alle wonden had verbon
den, ze geherbergd had, dat is vooral
eer hij die onwetenden had onderricht,
gedoopt en ze vereenigd zag in eene
kristene gemeenschap, toevertrouwd
.voortaan aan de waakzaamheid en de
■zorgen zijner medebroeders.
Hter, 1>: Kr., rijst h'firmi's'«ft rn alf* Kr.,-d«i Samaritaan van
de schoonheid zijner weergalooze
naastenliefde. Pater Constant Lie
vens Hij, voorwaar, hij is de echte
Samaritaan dien den Heer ter navol
ging voorstelt. Hij ook kwam in Cho
ta-Nagpor toe, en zag er den treurigen
toestand waarin die arme lieden ver
keerden. Of liever, niet lijk de Sa
maritaan van het Evangelie, kwam P.
Lievens bij toeval voor eene groote
ellende te staan; hij had ze opgezocht.
Heidenen ophelpen, zielen redden, was
geweest de droom van heel zijn leven.
Is er één levenskracht, verspild al te
dikwijls bij jongeren, maar die bij Lie
vens niet werd gedrild voor dat groot
sche liefdewerk de bekeering der hei
denen Van zijn jeugd af, staalde hij
zijn lichaam en richtte het af voor den
lateren missiearbeid. Zijn pngemeen-
krachtige vermogens bracht hij, door
strak gespannen studie en door zelfbe-
heersching, tot eene vaardigheid die
hem zou bekwamen zegevierend Op te
treden in alle mogelijke moeilijkheden
van het apostolaat. Vooral zijn ziel
hield hij hoog op, boven het zondige
van het wereldsch leven want hij wist
het: wilde hij heldenwerk verrichten,
hij moest vooraf een heilige worden.
Doch, een heilige wordt men niet,
zonder den berg op te gaan van zware
opofferingen. Lievens ging immer
vooruit, recht op het doel af; tegen
hoogten noch diepten zag hij nooit op.
Geen vooruitzicht op eene eervolle toe
komst kon hem in zijn gang beinvloe-
dengeen liefde voor eene familie,
waar hij de glorie van was, hem weer
houden. Over alle offers stapte hij
heen. en ging in de volle lente zijns
levens, aankloppen hij de Paters Je
suiten. om zich in die Orde, door heili
ge gehoorzaamheid en door studie
vóór te bereiden, tot liet grootsche
werk waar hij van droomde.
En toen nu eindelijk, na veel lasti-
gen en gezegenden arbeid, zijn jeugd
ideaal in vervulling kwamtoen hij
stond op het uitgestrekte missieveld
van Chota-Xagportoen hij in voeling
geraakte met den erbarmelijken toe
stand van arme heidenen -veel er
barmelijker voorwaar, dan hij het ooit
had vermoed. met welk eene be
geestering ging hij er op los om die
Indiërs te verhelpen. Geen veldheer
snelde ooit zoo moedig vooruit ter
verovering van een land als Pater
Constant Lierens onversaagd oprukte
ter verovering der zielen
Alle wonden der Indiërs wou hij
genezen, en hij wou ze genezen bij
allen: wonden \an het lichaam, door
de verdrukte Indiërs bij te staan voor
den rechtbank van het land: maar
vooral wonden der ziel. Die heel in»
die geestelijke opstanding was het
einddoel van Lievens' allesomvattende
bedrijvigheid.
Lijk de Samaritaan van het Evange
lie, zou hij mets sparen dat baten-kon
aan die ongelukkige heidenen. Geld en
goed bezat hij niet: doch. van uit het
ZrZ Z°uren ziU' en zijn
oproep eene rilling jagen door zijn
et Evangelie zou onze vlaamsche zen
deling overtreffen: In zijn hardnekkig
streven naar onbegrensden zielen-
oogst, zou Lievens meer geven dan de
Samaritaan het vermocht.
Christus heeft gezegdignem veni
mittere in terrain et quid volo nisi ut
accendatur(Luc. XII, 49). «Vuur
ben ik komen werpen op aarde, en wat
ivil ik anders tenzij dat het ontstoken
worde.
Aan dat goddelijk vuur dat immer
branden moet zoo verstond het T Te
vens zelf, heeft onze vlaamsche held
den gloed ontstoken van zijn apostel
har i en daarom waren zijn daden een
vuur dat het heidendom in brande stak,
maar dat ook hem het leven nam.
Zijn leven voelde P. Lievens, na
korte jaren, ingedrukt, stilaan verbrij
zeld onder den pletmolen van zijn reu
zenarbeid daarom staakte hij zijn ar
beid niet. Voor zijn arme Indiërs alles,
ook zijn leven, met de teleurstellingen
en het zielewee der laatste dagentot
hij eindelijk,neerviel, zelf een gewonde,
uit liefde tot hen die hij had verzorgd.
Een gewonde? Weldra een stervende;
om op 36 jarigen leeftijd, na 7 jaren
missiearbeid, zijn schoone leven en alle
ontvangen talenten met zooveel winst
terug te geven aan den Heer.
Majorem hac dilectionem nemo
habet ut animam suam ponat qufs pro
amicis suis (Joan. XV, 13). Nie-
<mand kan eene meerdere liefde hebben
dan hij die zijn leven geeft voor zijne
vrienden.
Keeren we nu terug naar het
H. Evangelie.
Na het parabel te hebben verhaald,
antwoordt Jezus cp de vraag van den
rechtsgeleerde, door zelf eene vraag
te stellen: Zeg gij nu, wie de even
naaste is Tegenover de bekrompen
beteekenis die de joden gaven aan dat
woord, tegenover alle inkortingen en
dwaalleeren van latere eeuwen: on
verschilligheid bij de eenen, beperkte
en partijdige menschlievendheid bij
anderen, dwingt Jezus den rechtsge
leerde tot de bekentenis, dat de even
naaste is ieder mensch, wie hij ook
zij, waar hij ook verblijve, zelfs en
vooral, wanneer hij onze hulp behoeft.
Die leering. D. Kr., beleed de H. Ka
tholieke Kerk van af haar ontstaan. De
armen, de verdrukten, de noodlijden
den. de door de wereld verstootenen.
aanzag onze Moeder de H. Kerk altijd
als de eersten onder de kinderen Gods.
naar het woord van den Zaligmaker:
Wat gij zult gedaan hebben aan de
minsten mijner broeders, dat reken ik
aan mijn zeiven gedaan En 't is om
dat de nijpendste nood van den even
mensch zijn zieienood is. omdat het
hoogste goed dat men liehoeftigen be
zorgen kan in het kristen zieleleven
ligt. dat vrijwaart van het eeuwig ver
derf. daarom is het. dat, wie als een
apostel optreedt onder de heidenen,
het heiligste liefdewerk pleegdhij
verricht het hoogste werk van naas
tenliefde, en God bemint hij uit gan-
scher hert.
Zietdaar, D. Kr., de liefdeleer waar
uit heel de missiearbeid van P. Con
stant Lievens zoo machtig en over
heerlijk is opgebloeid: liefdeleer die
zijn leven en zijn dood omhult in on-
sterfelijken glans.
O, indien de goddelijke Meester den
Samaritaan van het parabel looft om
zijne barmartigheid, met welke eere-
lauweren moet Hij het hoofd niet om-
kransd hebben van den Samaritaan
van het nieuw Verbond, den Apostel
van Chota-Nagpor, Z?an hem die in de
liefde tot zijn God de kracht heeft ge
vonden den armoedigsten evenmensch
te beminnen ten uiterste toe!
Ja, die heldenkracht vond Pater Lie
vens alleen in zijn liefde tot God. IJdel
heid kende hij nooit; nimmer liet hij
zijn apostolaat ontaarden tot een vie
ring van zijn eigen persoon. Op den
vooravond van zijn dood, kwam bij
hem de vrees op, dat het verhaal van
zijn missiewerk, door hem zelf opge
steld, zijn naam in eer kon doen ge
denken hij het nageslachten de leuze
indachtig die heel zijn leven had be
zield: ilium oportet crescere, me
autern minui God moet grooter
worden, ik zelf kleiner», beval hij al
die schriften er waren drie volle
schrijfboeken - te verbranden Ik
wil zegde hij met nadruk, ik wil
vergeten worden
Vergeten? De Heer heeft het niet
gewild.
Lijk zijn studiemakker en vriend
Rodenliach in dezes geboortestad ge
huldigd werd, weleer, als het zinne
beeld van den vlaamschen strijder, zoo
wordt lieden P. C. Lievens in zijn ge
boortedorp verheerlijkt als het sym
bool van den vlaamschen zendeling.
Heden nog zal zijn beeld hier wor
den onthuld. Niet alleen zal het een
eer zijn voor de achtbare familie waar
uit hij is gesproten, voor de Orde die
hem gevormd heeft en gesteund; niet
alleen zullen zijne dorpsgertooten mét
rechtmatigen trots op dat standbeeld
mogen neerzien maar van hieruit, zal
P. Constant Lievens voor heel het
vTaarnsche volk' dat hij zoo lief had,
eene aanmoediging zijn en eene les
Welke is die les
Weerom vinden wij ze, kort en klaar
uitgedrukt, in de slotwoorden van het
Evangelie van den dag.
Vade et tu fac similiter zegde
Jezus tot den joodschen rechtsgeleer
de: Ga heen en doe ook lijk de Sa
maritaan
«Fac similiter», 1). Kr. Gaat heen,
en doe ook lijk onze zendelingen!
Fac similiter die woorden herhaal
den de Pauzen van alle tijden, niet het
minst zijne Heiligheid Paus Pius XI,
en ze joegen ermede de Kristenen op
tot missiearbeid. «Fac similiter»,
herhalen nog onze hoogeerwaarde
Bisschoppen, en hunne hoogvereeren
de tegenwoordigheid onder ons. bè-
teekeut: doet lijk P. Constant Lievens,
dien ge op heden zoo plechtig huldigt
Voelt ge in u de roeping niet, om lijk
hij, met de wereld af te breken, alle
krachten en lijk en ziel te gaan uit
putten op een verafgelegen missieveldj
niemand toch achte zich ontsagen van
het apostelschap. Apostolische ijver
is geen louter liefhebberij't is voor
elkeen plichtzonder apostelgeest is
geen katholiek leven denkbaar.
Welnu, nog rijzen er bergen, nog
donkeren er oerwouden, nog strekken
zich uit, eindelooze vlakten en woes
tenijen,. waar millioenen menschen
leven, bloedend uit diep-kankerende
zielwonden, daar ze ronddolen in de
duisternissen van dwaalleer en de
schaduwen des doods: «Et tu t'ac si
militer doet gij ook lijk de Samari
taan, doet lijk P. Constant Lievens!
Bemint ge waarlijk God? Medelij
den zult ge voelen voor't verloren gaan
van zooveel zielen, vrijgekocht door
het dierbaar bloed Christi. Waarom
zoudt ge dan ook de helden niet steu
nen die geen offers te zwaar vinden als
het geldt de liekeering der heidenen
Waarom ze niet volgen, die helden,
door uw gebeden, door uwe milde aal-
moesen, waar zij ook heentrekken, dat
is, 1 >ij alle volkeren der wereld?
D. Kr., de protestanten van Enge
land en Amerika, beweert men, hebben
gezworen dat het Protestantismus,
in de 20ste eeuw, zijn algenieenen tri
omf zou beleven, hier en in de missie
landen.
'T en zalDe grootsche hulde die
li hier vereenigt, getuigt van uwen
vroom gebleven kristenen zin, getuigt
van den ernst en den groei der apos-
tolaat-gedachte ónder hetvlaamsche
volk. Voor de katholieke missiën,
het daghet in den Oosten In ons
blijft Pater Lievens werkenin ons
hart zal hij een vonkje wekken van
de vlam clie laaide in zijn eigen hart,
en ons, met hem, opvoeren tot de
bergtoppen der liefdeliefde tot God,
en liefde tot den evenmensch.
AMEN.
KindevgpExven
Er werd een kind begraven dat nog
maar enkele maanden oud was. De
ouders stonden weenend om het klei
ne graf, als de zwijgende zwarte
wagen den lichten last bijvoerde .De
dood maakte het hier zeer kort. Aan
menige roos laat hij- in 't geheel geen
tijd om hare pracht te ontvouwen en
haren zoetgeur ui t te ademennog eer
zij haar kópjen uit den kelk verheven
en het oog der menschen verheugd
heeft, plukt hij ze harteloos afmijn
blik glijdt over dit kinderdoodeuveld
waar ze in lange rijen vredig sluime
ren,waar de kleine kruisjes stille wacht
houden, waar vele eenzame tranen in
oprechte stille smart geweend worden.
Er ligt entwat zoo eigenaardigs daar
over uitgespreid, dat het ons steeds
nieuw, als een vraag, aan de ziel klopt
«Wij kwamen en gingen; wij zagen
voor eene korte tijd uwe wereld, maar
wij verstonden ze niet en u ook niet.
Dan vloog Gods engel neder en haalde
ons weg in een verre land der heerlijk-
hid, bij den Vader daarboven zoo
zeggen zij ons.
Wij volwassenen echter blijven
zinnénd staan en wanneer wij de
aardschollen afwerpen op den witten
zerk, dan vragen wij ons: «Waarom?»
Gewis wij kennen ze sedert lang alle
de troostredenen die men op dit veld
der kleinen te zeggen heeft. Maar
vooreerst zou men het moeten meege
voelen en niet zoo gemakkelijk daar
over heen glijden, hoe hard en zwaar
zulke stonde voor de vader en de moe
der is. Zoo vele zorgen der ouders
delft men daar met het doode kind in
de koele aarde, zorgen bij dage en
ondsenbank
Agentschappen in al de bijzonderste Gemeenten van West-Vlaanderen.