-
Handeislia
100.000.000 franken.
F-
CJÜeet ge mat
Kalanderberg, 1GENT
betrokken bij de
Het Kapitaal en de Reserven
der bij deze UNIE aangesloten
Banken overtreffen de
52' Jaar. - Nummer 32.
30 Centiemen.
Zaterdag 9 Oogst 1930.
Katholiek Weekblad van het Arrondissement Yper
Belgische Held
{Vlolokai
van
SNIPPERINGEN
Matin van Parijs, door veel
of president vertegenwoordigt den Ko- belgen gelezen bij duizendtallen
ning en leidt de besprekingen. Op den spreekt op aandoenlijke wijze van Hin-
tafel vóór hem ligt een kleinood, soorte denburg en zijne reizen in bevrijd
staf, 1 meter 50 lang, wegende 7 kilos, in Duitschland. Hij rept geen woord meer
verguld zilver, en verzinnebeeldende het van de Belgische werklieden, die hij deed
koninklijk gezag, aan den speaker over- wegvoeren, noch van onze streken die hij
gezet. Ligt die staf op den tafel niet, dan deed verwoesten, noch van zijn slag
N. V.
ABONNEMENTPRIJS
1 Jaar 15 fr. 6 maanden 9 fr. 3 maanden 5 fr.
Men abonneert in alle Postkantoren en in het Opstelbureel.
ABONNEMENT VOOR 'T BUITENLAND:
25 frank. Op het Opstelbureel alleen te vragen.
BEHEER EN OPSTEL
io5, ZONNEBEKE STEENWEG, io5, YPER
Postcheckrekening 40.201
(j. casier)
waar op alle wekedagen alle inlichtingen te bekomen zijn
van 14 tot 16 uur.
AANKONDIGINGEN Prijs bij overeenkomst.
Alle Aankondigingen moeten tegen den WOENSDAG
ten laatste ingezonden woraen.
Kleine berichten en
WOENSDAG avond.
nieuws ten laatste tegen den
ZITDAGEN.
Dr BRUTSAERT, Kamerlid, is spre-
kelijk voor iedereen:
Te POPERINGHE, in zijn hnis,
's morgens, den Maandag en Vrijdag.
Te YPER, den 1' en 3° Zaterdag der
maand, van 9 tot 12 uur, in den
Katholieken Kring.
Te WERVICK, den 2* Zaterdag der
maand, van 9 tot 12 uur, in He*
Kapitel
HANDELAARS
vraagt eene aankondiging in
«HET YPERSCHE VOLK
>e
•((1 zal er bij dit eeuwfeest onzer
Jankelijkheid gesproken worden
r helden. Het zal dan ook wel ge-
t,vd zijn dat we even den groot-
ïnissionaris der 19e eeuw, Pater
n:ian. met nationalen trots her-
hen. Zou het vermetèl zijn te be-
-en, dat die prachtzoon uit ons
rhaar Vlaamsche land, naar wien
geheel de wereld verbaasd en in
jcren eerbied opkeek, zoo niet de
ptste dan toch één der grootste
jen is van ons vaderland?
trider de keurbende onzer schoone
aainsché Priesterkoppen, blijft Pa-
Pamiaan nog steeds uitstralen als
grootste christenheid, die in Vlaan-
ren oprees gedurende de laatste
ft der vorige eeuw.
•n als katholiek én als Vlaming
gen we fier zijn op hem, want Da-
ian is één der onzen
pater Damiaanzijn naam verwekt
s bij allen bewondering en eer-
Jd. 0, wat een bezieling straalt er
[deze heldenfiguur! Wat 'n bewijs-
ifht voor de Roomsch-katholieke
ligt er in dit leven van heldhaf-
«Gods- en naastenliefde. Hoe voe-
i wij, menschen van de %0e eeuw
s nietig bij deze groot-menschelijk-
Laten we nu een oogenblik vertel-
van dien priester, die God liefhad
al zijne krachten en zijnen naaste
den heldendood
f!
lozef Deveuster zoo heette Pa-
Damiaan in de wereld werd ge
ren den 3 Januari 1840 te Tremeloo,
n dorpje in de Kempen, op 4 uur
•tand van Leuven. Hij was het zesde
ind van een niet rijke doch doorbra-
familie. Een ander broer en twee
ters zouden, evenals hij, in het
Kister treden. Schier onopgemerkt
reide onze knaap op met zijne
oers en zusters. Maar dat er paters
'fd in zijn, aderen vloeide, ja, dat
kte men al heel vroeg. Op 19-ja-
en ouderdom deed hij naar het
pirbeeld van zijn ouderen broeder,
iter Pamphilius, te Leuven, zijn in-
ede in het klooster der Heilige Har-
n (Picpus). Van nu af droomde hij
m missie en zelfopoffering
In November 1863 zouden er mis-
onarissen van de Congregatie ver-
ekken naar hun missie, de Hawaï-
landen. Tot de gelukkigen behoorde
iter Pamphilius. Doch zie, enkele
eken vóór het vertrek breekt te Leu-
m de typhus uitPater Pamphilius
ijgt de toelating om de zieken bij
staan maar hij wordt zelf door de
ismetting aangetast. Onmogelijk
in hij vertrekken. Daar flitst echter
tn gedacht door 't hoofd van Dami-
mhij loopt naar 't ziekbed van zijn
toer: «vindt ge het goed dat ik ga
Horstellen in uw plaats te vertrek
en?» O, dat zou ik wel willen
egt de zieke. En aanstonds gaat er
en brief rechtstreeks naar den Alge
menen Overste. De toestemming
earn en op Zaterdag 1 November
563 ging P. Damiaan, die toen nog
ten priester was, in de haven van
'temen aan boord van een zeilschip,
hem den 19 Maart 1864, na een
bereis van 139 dagen, bracht in zijn
mdroomd missieland, de Hawai-eilan-
en. Deze liggen in den Grooten Oce-
an, halverwege Noord-Amerika en
"'Jstralië.
Eenige maanden na zijn aankomst
*'frd hij priester gewijddaarna be-
Jti het werk. Als arbeidsveld werd
le'ti 't distrikt Puna toevertrouwd, in
Zuiden van Hawaï. Het was een
?'tgestrekt gebied, de laatste acht
far slechts zelden door een missiona-
o bezocht, 't Volgend jaar vinden we
rin reeds in het nog moeilijker dis-
':'kt Kohala, n 't Noorden van Ha
ai. Zes weken had hij noodig om
|&nsch het distrikt af te reizen. Om
r'tumige zijner dorpen te bereiken
jtpoest hij langs ongebaande wegen.
I "r struiken en bosschenhooge
r'eile bergen moest hij opklimmen,
p'th vastgrijpen aan scherpe rotspun-
Jn om wat hooger te klauteren en
hij den bergtop bereikt had, moest
zich over scherpe bergruggen langs
gevaarlijke kloven naar beneden laten
menglijden. Zoo moest hij nog een
'eeden en een derden berg over. Met
trscheurde schoenen, met bebloede
landen en gewonde voeten komt Da-
aan eindelijk bij zijn dierbare chris-
Atn. Daar vergeet hij alle lijden.
Negen jaar werkte hij daar: negen
.aren van missionariswerk met de
ftwone en toch zoo buitengewone
Vachtstaaltjes van alle groote missie-
Mden. Damiaan was een van die
frachtzendelingen, die zeven, acht uur
*tr een zieke bezoeken, weinig slapen.
*einig eten, altijd op de been zijn,
it metselen en timmeren, bouwen en
enen aandragen en toch nog tijd
over hebben om te preêken, te doopen
en catechismus te geven. Met zijn
krachtige, onvermoeibare armen deed
hij vier scholen, acht kapellen en ker
ken uit den grond oprijzen en God
zegende zijn priesterwerk met talrij
ke bekeeringen. Zijn distrikt werd de
schoonste christenheid van Hawaï.
Zijn leven was zelfopoffering, on
vermoeide arbeid voor het heil der
zielen. Was het ook niet volgens Go-
des wijze raadsbesluiten een oefen
school, waar hij zich tot heldhaftiger
zelfverloochening onbewust mocht
voorbereiden
Ja, P. Damiaan was door de Voor
zienigheid voor een nog grooter ar
beidsveld voorbestemd en dat arbeids
veld was Molokai
MolokaiBij wien wekt die naam
niet tevens droevige en troostende
herinneringen? Molokai! het eiland
der melaatschen, dat uitgebreid hos
pitaal waar de afgrijselijkste der ziek
ten op een duizendtal ongelukkigen
hare verwoestingen aanrichtmaar
ook het veld ter eere van de christe
lijke liefdadigheid, waar P. Damiaan
als held en martelaar der zuiverste
naastenliefde is opgetreden en toege
juicht
Laten we niet te rap loopen, maar
eerst eens zien hoe het er te Molokai
zooal uitzag vóór de komst van Pater
Damiaan.
Eerst een woord over de melaatsch-
heid. Deze ziekte begint bijna onmerk
baar met enkele roode plekken op de
wangen. Maar weldra komt het vree-
selijke. De vlekken worden grooter,
verspreiden zich over het lichaam en
vloeien uit tot zweren en roode open
wonden. Dan ondergaat de mensch
langzaam een afschuwelijke misvor
ming. Het gezicht zwelt op, met diepe
rimpels in de huid; ooren, lippen, neus,
alles wordt grooter in omvang, totdat
de knobbels week worden en uitbre
ken in een etterenden kanker. De ont
binding begint reeds in 't levende lijf.
De zweren overdekken zich met zwar
te korsten en verspreiden een walge
lijke lij'lucht ;- vingers, handen, ©oren
en andere deelen vallen afde stem
wordt heesch en-de ademhaling lasti
ger. Het lichaam wordt een wandelend
lijk, dat tot ontbinding overgaat nog
voor het ten grave daalt.
Sinds 1860 nam de besmetting on
rustbarend toe. De regeering greep in
en kondigde de wet af die als een
vonnis hing boven de huisgezinnen
Wie aangetast is door de melaatsch-
heid zal afgezonderd worden naar het
eiland Molokai
Dat ballingsoord is een stuk van het
eiland Molokai. Het is ongeveer l.'IOO
hectaren groot, langs drie zijden door
de zee omspoeld en aan de zuidzijde
door steile rotsbergen van het overige
eiland afgesloten. Dat was de gevan
genis zonder hoop; niemand keerde
er ooit van terug.
Indien een vreeselijke ziekte aan!
hun lichaam knaagde, ook hunne ziel
was door den kanker der afschuwe
lijkste ondeugden aangetast. Bij hun
ne aankomst klonk hun dat duivelsch
spreekwoord tegen: «hier bestaan
geene wetten meer De meesten leef
den in de schandelijkste losbandigheid.
Hun verdriet smoren in dolmakenden
drank, hun genot zoeken in het vol
doen van oneerbare wellusten, dat was
het leven der melaatschen van Molo
kai.
Alleen een engel van liefde kon er
in slagen die schrikwekkende gevan
genis om te scheppen in een gelukkig
verblijf. Zie, daar komt op Godes
stem die engel aangetogen
In Mei 1873 ging P. Damiaan met
nog andere Paters eene kerkwijding
bijwonen. Hij had als een geheimzin
nig voorgevoel dat hij niet meer zou
weerkeeren. Toen ik te paard steeg
zoo schrijft hij vier maanden na
dien hoorde ik inwendig een stem.
die me zeide, dat ik mijn dierbare
christenen niet meer zou terugzien.
En weenend wierp ik een laatsten blik
op mijn christenheid van Kohala
De bisschop, Mgr Maigret, vertel
de over den droevigen toestand onder
de melaatschen van Molokaiwilde
voortaan een priester hen bezoeken,
dan moest hij zich voor altijd bij hen
laten opsluiten.
De reus had zijn werk gevonden.
Pater Damiaan voelde dat dit 't be
slissend oogenblik was, waarnaar zijn
ziel verlangd had en dat God hem
wachtte. Hij knielde neer voor den
bisschop en gaf dit edel antwoord
Monseigneur, op den dag mijner ge
loften heb ik onder het lijkkleed ge
legen om aan te toonen. dat ik aan de
wereld wilde sterven. Nu ook ben ik
gereed om me levend met de melaat
schen te begraven
Ontroerd nam de bisschop, die zoo
een zwaren last aan niemand durfde
opleggen, dat heldhaftig offer aan en
den 10 Mei landde P. Damiaan aan te
Molokai. (Vervolgt.)
't ls met en waar en onzeggelijk genoe
gen dat wij het laatst nummer van 't
Westland gelezen hebben.
Vanaf den dag waarop dat zuiver
Ypersch weekblad van Yper naar Aalst
via Stavele verhuisde om aldaar in «West-
land vermomd en omgewerkt te wor
den (wat voor een Ypersch weekblad
nogal koddig en kluchtig voorkomt) was
het intellectueel peil en de journalistieke
waarde van dat voorname blad ver onder
nul gezakt, 't Was, och Heere, ver
groeid geraakt tot een dezer schamele
gazetjes dat men met schaar en lijmpot
pleegt met moeite bijeen te krijgen en
waarvan als Ypersch karakter slechts
enkele stedelijke mededeelingen en Yper-
sche aankondigingen in aanmerking kon
den genomen worden.
Maar zijn laatste nummer is geheel
iets anders...
De opstelraad van Westland heeft
voorloopig ten minste (want wij kennen
de bestendigheid van hare evolutiegeest)
vaarwel gezegd aan de zeer wetenschap
pelijke beschouwingen zoowel op poli
tiek als op economisch, historisch en
theologisch gebied waarmede ze zeer
behendig placht haar nationalistisch stel
sel te steunen... of liever trachte te steu
nen. Ze heeft dat vaag en kleurloos
atmosfeer van obnulligheid en mediocri
teit var, hare schouders geschud. Ze heeft
hare verwaande gebroodroofde en niet
gebroodroofde schoolmeesters en regent
jes buitengeschopt met al hunne geleerd
heid, hunne ezelooren en hunnen onme
telijke kuituur (met eene k, a. u. b.) en
Westland doet nu aan humour ende
aan fantaisie.
We vinden wij deze radikale verande
ring zeer zeer prettig en vinden er genoe
gen in. 't Was tijd ook. Als men denkt
dat sinds zij als Katholieke Vlamingen
tot het bewustzijn en tot de overtuiging
gekomen zijn dat ze echte Nationalisten
waren (en dat is reeds van over enkele
jaren) kregen we van hen op straat niet
anders te zien dan lange, bleeke afgelik
te martelaarstronie's echte Torquemada's
figuren waarop slechts bitsigheid, vinnig
heid; prikkelbaarheid, haat en misnoegd
heid te lezen lag.
We vinden dan ook zeer heerlijk dat
ze nu ook maar eens op hunne beurt la
joie de vivre kennen en waardeeren.
Een enkele omstandigheid heeft deze
radikale bekeering te weeggebrachthet
vieren van het Nationaal feest te Yper.
Wat moet het welgelukken van dit
feest hier in Yper die heerschapjes geër
gerd hebben. Wat moet dat sukses hen
op de maag keeren. De toon van hun
schertsen en grinniken is er een slaande
bewijs van. Indien men immers vijf ko-
lonnen van een blad noodig heeft om iets
te kleineeren is dit niet het beste bewijs
dat hetgeen men kleineeren wie niet te
kleineeren is Het belachelijke doodt van
zelf... daarbij is geen halfweekbladruim-
te met een caricatuur van noode...
De humorist die heeft het gevonden
't was cirk in open lucht
Dat is eene rare vondst... en eene zeer
fijne zet waarvoor we noch het West
land noch z'n anonieme schrijver ge
noeg kunnen gelukwenschen.
Westland is immers het eenige
weekblad der streek dat met bevoegdheid
over cirkespelen handelen kan. Van
cirkespelen heeft dit weekblad altijd
een handje gehad.
Ze treden op als Vlaamsche Katholie
ken en na enkel» weken zijn ze Nationa
list en de Vlaamsche Katholieken vliegen
buiten. Een Vlaamsch Huis,een Vlaamsch
Muziek, eene Vlaamsche Studiekring,een
Vlaamsch weekblad worden beurtelings
gesticht onder het teeken der zuivere
Katholieke Vlaamschgezindheid en buiten
alle politiek en in een haai en een zwaai
is alles Nationalist, Separatist en wat
weet ik al meer. We zien deze Vlaamsche
Katholieken alles in werking stellen en
deze strijdwapenen gebruiken om het
kerkelijk gezag aan te vallen en te be
kampen.
Is dat misschien geen cirkespel en
van het beste nog Hé
We zien regenten en schoolmeesters en
schoolmeesteressen de Nationalisten in
de hand werken en maandelijks hunne
Belga's opstrijken. Is dat geen cir
kespel
We zien de Vlaamsche Nationalisten
van Yper de 11 Juli-feesten door andere
groepeeringen op touw gezet boycottee-
ren. Is dat geen cirkespel
Van vele andere en zelf persoonlijke
dergelijke cirkespelen zouden wij
kunnen slaande voorbeelden aanhalen...
maar daarmee genoeg... die cirkenspe-
len laten wij graag aan... August
Borms en zijne acolieten over.
Nochtans in zijne crisis van humour en
systematiek humour is Westland
blood- en domweg in eenen strik geval
len. Dat feit doet aan zijne welbekende
spitsvondigheid geene eer.
Volgens dat weekblad zou de betoo
ging van'27 Juli door de liberalen van
Yper op touw gezet zijn en het Katholiek
Schepencollege zou onder deze drukking
gehafideld hebben.
Mogen wij Westland opmerkzaam
maken dat wij reeds in ons vorig nummer
dat manceuver aangeklaagd hebben er.
onze lezers ervan op de hoogte gebracht.
ledereen in stad buiten de opstelraad
van Westland wel te verstaan was
daarvan reeds op de hoogte... Maar
Westland blijft graag blind, doof en
stom wanneer het zijne scheuring- en
verwarringspolitiek bevoordeeligen kan.
Wat een zeer slaande bewijs is van
zijne eerlijkheid en van zijn strijdmethode
met het open vizier
Een ander stokpaardje van «Westland»
is de betooging der oud-strijders te Brus
sel. Dat krijgt ze over haar hert niet.
't Is al een oude geschiedenis... 't Was
een overweldigend sukses... Voor de be
dreigingen der stokslagers en ruitenbre
kers was niemand teruggedeinsd.
't Is een stoot tegen den Vlaamschen
geest (ja, niets deugt dat van de Natio
nalisten niet komt en we weten dat bui
ten hen geen heil is, dat weten we reeds
lang) en tegen den katholieken geest in
Vlaanderen (Die bekommernis vinden
nogal kluchtig van wege degenen die op
de Bisschoppen schimpen, ze verdacht
maken, hunne onderrichtingen onder de
voeten trappen en hen oneerbiedig de les
spellen
Dat doorslaande argument heeft
Westland geput in de Standaard
Wqt 'ne standard'ezel om dusdanige bees
tigheid uit z'n duim te zuigen
Zelfs onze oude stadsgenoot, hoofdal-
moezenier Mgr Dugardin wordt er zeer
hoffelijk bijgesleept. Deze voorname
katholieken eerbiedigen immers de gees
telijkheid en dat nog in de volgende las
terlijke bewoording God zegene U
Monseigneur En die Mgr Dugardyn
Is hij diezelfde Heer niet die te Yper
onderpastoor was wanneer de oorlog
losbarstte, en die bij de eerste Duitsche
bommen die op stad vielen, een der
eersten was om weg te prutten
Ja... Mgr is weggeprut maar 't was om
als krijgsalmoezenier dienst te doen en in
de loopgrachten aan den Yzer zwaar ge
kletst te worden
Wij vernemen... (laat ons maar kor
daat bekennen met verwondering) dat het
tegenstrijdig is eene week propaganda te
maken voor F. N. C.-vlaginhuldiging
en de andere week volk optrommelen
voor de Yzerbedevaart
Wij wisten niet dat de Yzerbedevaart
eene politieke betooging...eene Vlaamsch
Nationalistische betooging was... Dat
heeft tot nu toe Westland nooit willen
erkennen.
Zooals eenieder weet zijner in het
noorden van Frankrijk enkele stakingen
losgebroken in protest tegen de toepas
sing van de wet op de sociale verzekerin
gen.Eene zuiver politieke beweging door
socialisten en communisten gesteund en
opgewekt.
De werklieden en werksters die van
uit Belgie dagelijks naar Frankrijk rijden
om er hun dagelijksch brood te verdienen
hebbtn Maandag laatst enkele angstige
uurtjes aan de grens beleefd.
De autobussen werden met steenen
onthaald, de ruiten ingeslegen en werk
lieden en werksters werden tusschen de
posten der douanen duchtig afgeranseld.
Enkel2 werden door steenworpen ver
wond.
Deze baldadigheden en rumoerighe
den zal Baas Ganzendonck alias Mis-
siaen (Edgard pour les Dames) zeker wel
goedkeuren en er zijn behagen in schep
pen.
Wij hebben reeds in de Werkman
de goedkeuring van dergelijke baldadig
heden gelezen.
Wie wind zaait, oogst storm, zegt het
spreekwoord.
veel vuil volk. En nu staat men verstomd is de zitting van geen tel. CromVell, die
ais men de nette straten doorwandelt, de den Koning Karei I onttroonde en be-
prachtige magazijnen bewondert, de ge- schermer der Engelsche Republiek werd,
steperde kaaien betreedt waar pakjedra-deed met soldaten inval in het parlement
gers in 't gelid staan en zonder u lastig te I en deed dien staf, die in zuiver goud was,
vallen ten uwen dienste zijn, als men de'wegnemen en nooit zag men hem nog
prachtige lanen autostrades ontwaart, I terug. Na het koninklijk herstel, Karei
die u leider, naar Pompei en Castellama-
re. Onder dit alles zit Mussolini
In Pensylvanië (Noord-Amerika) heeft
men boringsn gedaan tot 3000 meters
diepte. In Europa de diepste boringen ge
schiedden in Hoog-Silesië, namelijk tot
2230 m. Daar de doorsnede van de we
reld 12674 kilometers is, het boren van
Pensylvanië, weergegeven op een bal van
2 meters doorsnede, ware nog maar eene
diepte van 1/3 van een millimeter.
In sommige bergstreken zijn er
veel gehuchten zonder priester en zij heb
ben een bee-huis of bergkappelleken.
Daar vergaderen den Zondag, op de uur
der mis in het dorp, al de lieden die naar
de vallei niet kunnen dalen en doen hun
ne gebeden in geestelijke vereeniging met
dezen, die in de «erk de mis bijwonen.
Dat herinnert de blinde missen van
den besloten tijd der Fransche omwente
ling.
Vóór korte jaren was Napels, alhoe
wel schilderachtig, een vuile stad met
De jongste aardbeving in Italië
heeft nevens het veroorzaken van veel
sterfgevallen, ontzaggelijk veel stoffelijke
schade berokken aan woonsten en gebou
wen. Ettelijke miljoenen werden gestemd
voor den heropbouw... maar de stad
Alessina, die verwoest werd in 1908, is
nu nog niet totaal heropgebouwd
In de XVe eeuw deden de Engelschen
de H. Joanna D'Arc veroordeelen
en ze verbrandden ze op de markt te
Rouen. 500 jaar na haren dood, is in
England, - waar reeds eene kerk ter
harer eer ingehuldigd werd, een komi-
teit tot stand gekomen, met kardinaal
Bourne als voorzitter, om een standbeeld
op te richten, de Heldin hunne gewezene
viiandin voorstellende.
Met 1930 zullen in veel landen nieuwe
volksoptellingen geschieden. Dit
is reeds gedaan voor 41 staten uit de Ver-
eenigde Staten van Noord-Amerika, wat
kenbaar maakt, dat er daar nu 123 mil
joen menschen wonen, hetgeen 17miljoen
meer is dan in 1920.
't Is hier nu geen zomerweder en in
Amerika heerscht er eene buitengewone
warmte, die reeds 200 doodelijke
slachtoffers gemaakt heeft.
Te Brugge stierf dezer dagen en werd
er begraven, onder een toeloop van 2000
vrienden, kennissen en bijzonderlijk oud
leerlingen, E. H. Vanhalst, die de vak
school van Brugge*, in elf jaar tijd, tot
een ongehoorden bloei bracht, zoodanig
dat zij als een model van dien aard mag
genoemd worden.
Vóór 30 jaar, begon priester Rudynski,
in een patronnaat der volkskwartieren
van Parijs eene vakschool. Nu huisniert
hij, met zijne jonge werkkrachten inde
Hermitage» bij Parijs, d. i. een buiten
goed van 26 hectaren oppervlakte, waar
van 20 beboscht. De werkzaal is 67 me
ters lang, 17 breed, 10 hoog. Vijftig
machienenzijn erin werking. 150 leer
lingen volgen er dé driejaarsche lessen
en op 18 jarigen ouderdom, kunnen zij
hun brood zeer eerlijk verdienen, niet als
sjouwers maar als ploegbazen (contre-
maitres).
Ziet daar weer een dobbel bewijs dat
de pasters dompers zijn
In de Engelsche Kamer de speaker
111 schonk den huidigen staf aan den
Kamer, en 't is die staf, dien dezer dagen
in volle zitting, door den socialist Be
ckett weggenomen werd. Aanstonds door
de deurwaarders vastgenomen, vloog hij
buiten en de Kamer met 304 stemmen
tegen 4 keurde zijn uitdrijven goed.
In Algiers werden 60.000 duiven, van
Fransche en Belgische Afkomst, samen
losgelaten. Een dezer duiven is te Brussel
haar hok binnen gevlogen, 62 uren later.
Hoe kan zoo een dier, al over zee en ber
gen, zijnen weg vinden naar huis en dat
op een afstand van 400 uren
Te Cousoire, fransch dorp in de
streek van Avesnes en dicht de grens van
Henegouwen, zijn groeven van bijzonder
marmer. Te Cousoire werden gemaakt
het gedenkteeken van Chaniplain te
Quebec, dit van Koningin Victoria te
Bonden, dit van Carnot te Fontainebleau
en de versiersels der groote statie van
Antwerpen. Dezer dagen was er te Cou
soire eene tentoonstelling van veel kunst
gewrochten, zoo oudeals nieuwerwetsche,
van daar herkomstig.
Kerel wat doet ge nu, vroeg een jonge
ling aan een vriend, dien hij toevallig
ontmoette in eene groote stad. Ik ver
dien mijn brood met schrijven. Hoe
Zijt gij nu redacteur bij een dagelijksch
nieuwsblad Dat niet maar twee
maal per maand, schrijf ik naar Vader,
dat ik 't einden geld ben
In Scheut was er vergadering van
het Kapitel, wat alle tien jaar gebeurt,
voor het verkiezen van een nieuwen alge-
meenen overste. Ter dier oorzaak kwam
E. Pater Crabbe van China naar Brus
sel. Hij verklaarde o. m. Door den
hongersnood, ten jare 1929 en 1930, zijn
er in vier provinciën samen, minstens
10.000.070 gestorven van honger en
320.000 vrouwen werden er verkocht, om
gezonden te worden in andere streken...
In China zijn wij met 200 paters van
Scheut, maar waren wij er met 2000, wij
zouden nog de handen vol werk hebben.
Gelukkiglijk dat het groot Seminarie
ginder door den nieuwen algemeenen
overste gesticht, goed vooruit wil. Er zijn
70 seminaristen reeds hebben wij 10
nieuwe priesters per jaar en wij verhopen
tot 20 te komen. Is reeds gesticht een
bisdom, bediend door chineesche Bisschop
en Priesters en van dees jaar wordt er
een tweede opgericht. De oogst is moei
lijk om bewerken, maar zeer hoopvol.
De