ritrr" r-tT"c ".te«m*»
EERLIJK VOLK
PLAATSELIJK
De belgische expeditie
naar China
Eerste misse van
een spaanschen generaa
Hetcollége moderne
Watou
Welhaast
Groote diefte te Zillebeke
Lijk de jongens
Koode beulen
De merking van het rundveeI
Voor de burgerij
Yainen getelegrafeerd op 2, 5 en 9
Augusti.
Naar men verzekert is hel keizei
Wilhelm die aan koning Leopolc
heeft laten weten, dat hij niet zou toe
laten dat een gewapend belgisch expe
ditiekorps naar China gezonden werd
De vrijwilligers van het belgisch
legioen, deel makende van het leger,
hebben Maandag morgen het kamp
van Beverloo verlaten.
De officiers zullen waarschijnlijk
eene maand verlof bekomen, en he
halve hun ie solde, zullen zij de ver
goeding trekken, die hun voor het
begin van den veldtocht was toege
zegd, en eene maand bijvoegelijke
solde. De onderofficiers en soldaten
zullen veertien dagen verlof met solde
bekomen, en eene vergoeding van
50 fr.
De gewezen gcdienden, die Dinsdag
naar huis zullen weerkeeren, zullen
hunne reis betaald krijgen en eene
som van 100 fr. ontvangen. Voor
degenen die hunne plaats verlaten
hebben, zal he* komiteit trachten et-
hen terug aan te helpen of er hun
eene andere te bezorgen.
Vrijdag laatst had ter kerke van Sint Fran
ciscus de Borgia een heel zeldzaam voorva
plaats.
Een generaal, priester der Jesuiten las er
zijne eerste mi: se.'t Is deeerw.pater Lacaze
afkomstig van een rijk edel stamhuis van
Madried.
Hij is 49 jaar oud in 1898 was hij nog
leermeester van den jongen koning Alfons
XIII.
In 1893 was hij getrouwd met eene jonk
vrouw van der. hoogen spaanschen adel,eene
vrouw zoo edel van inborst als van afkomst
Hij had twee even beminnensweerdige
kinderen.
In September 1898, deu dag zelve dat hij
generaal benoemd werd, verloos bij zijne
teergeliefde echtgenoote en eenige maanden
later zijne twee kinderen.
Bijna zinneloos van verdriet, kwam hij tot
het besluit dat het geluk dezer wereld ijdel
en broos is,en vroeg zijne intrede in 't kloos
ter.
De koningin zond hem eene prachtige
stoel, en verscheidene generaals en ministers
woonden heel eerbiedig de heilige misse bij,
opgedragen door hunnen gewezen ambtge
noot.
te maken dat zij maar zóó oud zijn alszijjzaal met 80 bedden ingericht, waar zij de
wel tien jaar ouder zijn. larme teringlijders, die in de gasthuizen ge
De jongens zijn juist het tegenoverge-1 weigerd worden, opnam en verzorgde met
stelde. Ide hulp van andere edelmoedige personen.
Wanneer zij nog maar nauwelijks ge-1Zij zelf ging de ongelukkige zieken te Parijs
broekl zijn, willen zij al voor groote men len elders afhalen en betaalde al hunne kos
schen doorgaan. I icnSedert maart 1898 had zij alzooop318
't Is daarom dat men ze dikwijls zietI zieken er 78 k urn en genezen.
pai'Atje en mamatje spelen, en dat serieus lijk I Het socialistisch gemeentebestuur van Li-
een brijke. I moges zag dat christelijk liefdadigheidswerk
Het Weeke blad slacht van de jongens. I met leede oogen aan, en wilde het gasthuis
Het wilt bij hooge en bij leege ouder zijn I van jufvr. Noubailler doen sluiten, onder
dan het is, en daarom zet het maar altijd I voorwendsel dal zij de toelating niet beko-
nu komen zij te midden de dorpplaats en I te moeten gaan om goedkoop gedi te
binst de kcrmisweek. I worden,
Eene bende moet rondloopen, maar waar I Mama moet eenen hoed hebben van Parijs-
schuilt zij Ide kleederen der kinders komen van Brus-
De winter nadert.... nu is er nog werk |se|( mjjnijeer brengteen paar schoenen mede
genoeg, uitgenomen voorde leegaards, wailvan Qenl
gaat het
nachten.
dan zijn in de koude en lange
En als gij hun vraagt waarom? dan
krijgt gij onvermijdelijk voor antwoord te
Gent is men zoo duur niet, te Brussel heeft
men meer keus, te Parijs vindt men de
halste mode.
Dat men in de groote steden meer chic
voort van boven op zijn hoedje
Veertiende jaar.
Daar wjrdt sedert eerien tijd van hier r.og
al gesproken van het fameusch college
moderne onzer yperscbe li bei alen
men had en dat hei huis niet gezond was. De
Staatsraad en de gezondheidskommissi'
gaven ongelijk aan het bestuur. Dit laatste
heeft nu het gepeupel tegen de liefdadige
I jufvrouw opgehitst betaalde henden gingen
wanorders verweksen aan hare woning,
wierpen de ruiten in en leverden zich aan
Iandere baldadigheden over. Het gemeente
vindtdat zal ik niet betwisten. Maar
zegt
mij eens, madam, is het niet belachelijk dat
Men zegt dat cr Donderdag avond nog een
deel van het gestolen goed zou gevondi n
zijn in een stuk turksohe tarwe, tusschen del
plaatse en 't H ogbe.
Ie verledene week is alhier begraven de Ieene s'a(* waar iedereen u kent, uwe juf
Heer Aloys De Bruyne, wagenmaker en her-reilies modepop uithangen? Als ge meent
bergier, tooneelliefhebber en oprechte vla I dat men de menschen oordeelt volgens hunne
ming. Hij miek deel en was zelf een van de I kloerendan bedriegt gij u grootelijks. Men
inrichters van den Onderlingen Bijstand. |za' misschien uw kleed bewonderen, het
Een schoone stoei, werd gevormd door deral80en oapoetsen... maar u meer achten
Zou Kareltje, die alles weel, de goedheid Ibestuur liet de woelmakers drie weken lang
niet willen hebben ons te zeggen hoe hetbegaan, en dan, onder voorwendsel van
leden van den Onderlingen Bijstand, de vrij -
Neen
gaat met dit groolsche werk der li1:.r*le|
mildadigheid en liefde voor onderwijs
opvoeding
en
orde te herstellen, werd er bevel gegev
het ziekenhuis van jufvr. Nouhaillier te slui
ten, en het ministerie heeft die beslissing
goedgekeurd Ziedaar boe de socialisten de
ware vrienden der ongelukkige werklieden
I vervolgen.
Het koninklijk besluit, de kwestie de.
ouderdomspensioenen regelende, zal wel-1
haast verschijnen. Het ontwerp is thans on
derworpen aan het mirfslerie van financiën, I Tusschen den nacht van Woensdag lot
dat de kwestie der consignatie moet regelen. Donderdag 30 dezer, werd er alhier op de
Welhaast dan zal de inrichting der nieuwe I plaatse een stoutmoedige diefstal gepleegd,
pensioenwet bepaald geregeld zijn. Te midden de plaatse, tusschen twee her-
Dat de vrienden dan, in elk dorp, bureelenl bergen, staat het huis en winkel van M
an inlichting inrichten, waar b. v. des Zon- Ed. Surmont, koster en handelaar,
dags van 10 lot 42 ure, de rechthebbenden Het huis is verzekerd met allerhande slo-
komen kunnen om zich in te schrijven totI ten en schuiven en voorzien van eene elek-
het bekomen van't pensioen van 65 frank, Itrieke belle.
dat hun gratis gegeven wordt. De dieven zijn al door de vensters binnen-
Aan bet werk dus, katholieken I geraakt. Ze hebben de houten luiken open
gepinst, den kop van een ijzeren bout, die
Hier te Yper is de zake reeds in vollen I door de vensters zat, afgezaagd, eene rui
gang: eene pensioengilde wordt ingericht l11101 slijk beplakt en dan ingestegen en al-
onder de leden der bloeiende Katholieke j^aar binnengedrongen.
Wacht. I Uit den winkel, die wel voorzien was van
De werklieden en behoeftigen, die meenenla"er^an^e s'°6en, lakens, merinos, enz.
recht te hebben op een pensioen en den ver I hebben zij al het kostelijkste meegenomen,
eischten ouderdom bezitten, mogen zich ten Ieene hoeveelheid goed ter weerde van ronc
allen tijde doen inschrijven in de Boter-Ne 1800 fr.
strate, 30, bij
lenaere.
M. Callewaert De Meu-
Een werkje d;.t op eenvoudige klare wijze
heel de wet op de pensioenkasse uiteendoet,
is deze weke verschenen ten onzen bureele,
boterstraat, 36.
't Is de korte inhoud van de belangrijke
voordracht van eerw. heer Ryckeboer, die
in 't Volksbuis op zulke klare wijze de voor-
deelen van die wet kennen deed.
't as eene groote vracht en ongetwijfeld
moeten zij karre en peerd ie hunner beschik
king gehad hebben.
Het aardigste van al,in de herberg nevens
[den winkel was er ten (wee ure van den
nacht nog volk en voor 5 ure was er reeds
volk te beene op de dorpplaats.
De diefte moet geschied zijn tusschen
twee en half en vier ure en niemand heeft
iet.' gehooid of gezien.
Eenige kleine stukken goed zijn gevon-
't Boekje is uiterst wel geschikt om onderretl 2ewees' 'n eenen raeersch, langs de
Sommige gedaagde menschen en zeggen
nietgeerne hunne oude.
Als gij er naar vraagt, trachten zij u wijs
t volk verspreid te worden, 't En kost maar
10centiemen. Voor 100 afdr. 5 fr. vrachtvrij
thuis gezonden.
Voor 4000 afdr. 40 fr.
Heeren Geestelijken, wereldlijke Over
beid, verspreidt dat werkje bij uwe onder
danen, en gij zult hun een grooten dienst
bewijzen
Eene liefdadige vrouw te Limoges, mej.
Nouhaillier, had in bare woning eene zieken
kalsijde die al de statie loopt, Zonuebeke-
waarts.
Langs daar zijn de dieven ontvlucht en
ongetwijfeld moeten het gasten zijn van die
streke.
Het is kurieus dat men steelt en blijft ste
len zonder vaar of vrceze. Over zestien jaar
was 't bij den pastoor, waar zij door revol
verschoten weggedreven werden. Korte
jaien geleden pluimden zij deu winkel van
den jachtwaker Bourgois op het Hooghe en
willige pompiers en door de vlaamsche her-1 Integendeel een kleed zonder beslag, door
ten, van welker maatschappij hij deel miek. Ieenen stadsgenoot gemaakt,doei u door uwe
Niettegenstaande den oogst, was er vele volk I medeburgers achten en beminnen zonder
legenwoordig, en eene schoone lijkrede j''a' uw porie monnaie daardoor meerlijden
werd door den Heer Emile Boone, gemeente-'za'-
Maar nu zult ge me zeggen: in eenegroote
stad is alles goedkooper en hebt ge meer
keus
Goedkooperniet altijd, madam
Meer dan eens is het gebeurd dat trien
te Brussel meer betaalde dan in de kleine
stad. Mijnheer, die zijnen hoed te Brussel
Art. 1. Alle u. hei land ingevoerd rundvee gekochl heeflj ZQU u daar mimhien
zal, te rekenen van de afkondiging van dit|lingen kunue„ overgeven
sekretaris, uitgesproken.
Het Staatsbl id van donderdag kondigt hei
volgende nieuw reglement af betreffende de
merking van het rundvee
besluit, aan het linkeroor voorzien zijn van
een metalen merk, op de wijze door een
ministerieel besluit aangeduid. Het is ver
boden deidentiteitsmerken der levende dieren
af ie doen of de opscbrifien ervan onleesbaai
te maken.
Art. 2. De vleesclikeürders zijn gehouden
zich tijdens de keuring, de metalen merken
waarvan de dieren voorzien zijn, te doen
afleveren door de slachters, of bij dezer ont
stentenis, door de eigenaars of houders dezer
dieren. Om de drie maanden worden deze
merken verzonden naar den minister.
Art.3. De invoerders van rundvee zijn ge
houden de verrichtingen tot hal merken te
vergemakkelijken en, zoo noodig, aan de
daartoe aangestelde agenten het noodig pei
soneel le bezorgen om de dieren stil te
houden.
Art. 4. De dieren uit den vreemde naar
België ter leiding gebracht, mogen van
het merken vrijgelaten worden.
GoedkooperEn uw reiskaartje, en uw
middagmaal, en uwe trams en rijtuigen, en
uwen /outermoet dat niet in rekening ge
bracht worden
Go. dkooper Al scheelde het nog twee,
drie fiankskes... 't is wel de moeite weerd,
voor eenmaal dat het gebeurt
Gij klaagt nog over de kleine keus. Zeer
dikwijls zijn die klachten ongegrond wij
hebben nog personen hooren klagen over de
kleine keus in den winkel van M. A...
waar zij nog noeit den voet gezet hadden
is een winkel van eene kleine stad, dus daar
vindt men niet walmen zou begeerenDit
misgenoegen moet verdwijnen.
n zelfs, ware de keus daar maar klein,
er is een gemakkelijk middel om uwe goe-
sten te voldoen en terzelfdertijd uwe mede
burgers te bevoordeeligea.
Een voorbeeld De gebuurte van M. X.
had beslist hem eene vaas met prachtigen
bloemtuil
aan ie bieden. Men doorzocht de
Art 5 De overtredingen »an du besluit slad, mMr vond njels dal voldoende was
4, 5 en 7 deI van 30 december 1882. ,uil e(1 decd !e sloren m y
op de gezondheidspolicie der huisdieren. kj 2
Het Staatsblad meldt verder dat het nieuw I De twee winkeliers genoten den afslag
merk zal bestaan uit geelkoperen plaatjes, welken men gewoonlijk aan voortverkoopers
vereenigd dooreen breed buisje en langs den toestaat. - De gebuurte betaalde niet meer
eenen kant gestempeld met de koninklijke len was bediend naar beliefte. Iedereen was
kroon en twee leeuwen, en langs den ande-1 tevreden.
ren kant verschillende aauteekeningen dra-I Zou meu zulks in andere gevallen niet
jende. I kunnen toepassen
Vriend lezer, gedenkt de burgerij uwer
stad en tracht ze alijdle bevoordeeligen.
Hel weekblad 't Land van Audeniaardel Het Fondsenblad deze bemei kingen over
maakt, ten voordeele der neringdoende bur nemende, voegt er hel volgende bij -
gerij zijner sladeenige opmerkingen welke Nu dat er zooveel gt sproken en geschre
ook wel voor andere steden geldig zijn. Die ven wordt voor de belangen der kleine
opmerkingen luiden als volgt burgerij, mogen wij tol de Gentenaars ook
De groote plaag van sommige kleine we) zeggen gedenkt de burgerij uwer stad
steden is dat men denkt naar de groote stad en tracht ze altijd te bevom deeligen.
door
ALFONS SEVENS
Zie, moeder, ik heb ook een klein rekenirigs
ken gemaakt. Paschen komt toekomende jaar later dan
dit jaar, heeft onze meester gezeid. Dat maakt, dat er
nog meer dan twee en vijftig zondagen zijn vóór mijne
eerste communie. Neemt nu twee en vijftig. Ik spaar
gansch het jaar mijnen zondagcent, dat maakt toch
weeral een frank en vier centiemen. Rekent met mijne
commissie's en mijn nieuwjaargeld daar nog twee frank
bij, dan zal ik tot aan zes frank geraken.
Zes frank mompelde hij, en hij dacht dat
het toch zooveel was.
Zes frank zuchtte hij, en hij begreep, dal hi
dan nog het dubbel, het driedubbel zou te kort hebben
Ziet ge wel, moeder, riep hij uit, terwijl een
hevig rood zijn aangezicht kleurde, ziet gij wel, dat ik
te naaste jare ook mijnen vinger zal moeten opsteken
Maar Slant, jongen, ge moet couragie hebben 1
Luister,doch ge moogt het aan geen een van uwe broe
ders of zusters zeggen, ik zal van nu at alle Zondagen
een stukje van tien centiemen bij uw spaargeld leggen.»
Zult gij dat waarlijk doen, moeder stamelde
Slant.
Zeker, daarbij, op nieuwe schoenen moet gij
niet denken. Vader maakt dat van den afval van het
leer.
En ga ik dan toekomen met dal gespaard
geld vroeg de jongen met een wezen, waarop duide
lijk stond afgeteekend dat hij dacht van neen.
Dat zou nog al moeilijk zijo. Maar wij zullen er
dan de rest wel bijleggen.
Stant keek een oogenblik voor zich uit, en scheen na
te denken. Dan zegde hij
Weet gij wat, moeder I Vader zou moeten vra
gen in zijnen winkel of ik mag kinderschoentjes ma
ken dan ben ik zeker van er te geraken.
Maar. jongen, uwe catechismus
Wees maar gerust, moeder, dien zal ik we
kennen.
«Nu, ge moet dat aan uwen vader vragen.
Dat zal ik ook, moeder.
Wederom was er stilte.
Dan hernam Stant
En waar gaan wij nu mijne spaarcenten inste
ken
Moeder baalde een cartonnen doosje uit de kas.
We zullen ze hier in leggen, antwoordde ze
dan kunt gij altijd zien hoeveel er in is.
Het doosje werd in de bovenste lade van de commode
gezet. Stant trok de voordeur open, stak de handen in
de broekzakken, en ging de straat op.
En de eerste communicanten, met wezens, stralende
van geluk, trokken nevens hunne niet min gelukkige
moeders, naar de kermissen.
Ja, dacht Slant, toekomende jaar zou hij ook dien
gelukkigen dag beleven; en neen, achter zijnen rug
zou men niet kunnen zeggen, dat hij van den paslooi
gekleed was.
II
Op zekeren dag, dat ik in Thorhout was, trad ik
uist op middaguur binnen bij de familie Hebbelinck.
Pitten, Leontirie en vier kinderen zaten aan tafel.
Zij hadden juist gedaan met preisoep te eten. De pret
was eerst gestoofd in vet en daarna in een pot kokend
water gedaan. Hoe eenvoudig de soep er ook uit zag,
hoe weinig oogen er ook op zwommen, bemerkte men
genoeg, dat zij iedereen wel smaakte.
Dan kwam een groote kom op met rookende aardap
pelen. Ze waren goed gekookt, want ze meelden prach
tig. Nu zette Leontirie ook een klein ijzeren potje op
tafel met een houten deksel op.Als zij het scheel afnam,
steeg een aangename geur omhoog. Het was de over
schot van het vleesch van Zondag, dal Leoutine, zooals
alle Woensdagen, opgestoofd had met ajuin. Ieder kind
kreeg een stukje vleesch zoo groot als een vijffrankstuk
en driemaal zoo dik, terwijl vader en moeder daarbi
nog een beentje hadden om at te knagen
Het smaakte de dikke mollen van kinders, alsook
Pitten en zijne vrouw opperbest, bijzonderlijk daar
Leontine bij het vleesch eene dikke ajuinsaus bereid
had
Als ik binnentrad, greep ik de haide doorwerkte
hand van den vader vast, en riep vroolijk utl
Dag Pitten, hoe gaat het er meê Eu met u,
Leontirie? vervolgde ik luidruchtig. Allemaal wel
zeker
Ha, Fons,» antwoordde de opgeruimde werkman,
zijtgij daar!... Welgekomen.
En Leontine riep op hare beurt
Wie dat we daar hebben Pakt eenen stoel,
Fons, en zet u wat.
De vier kinderen stoolten eens aan malkanders elle
bogen, en mompelden
Fons
Ik ga niet zitten, Leontine, antwooidde ik.
Wel bedankt. Ik moet eens tot bij Charlotte Straks
zal ik wel terugkomen. Charlotte stelt het nog altijd
ijoed zeker
Ja, ja, lachte Pitten. Taai en fel
En gij zijt weeral zoo op 't onverwachts geko
men, zegde Leontine. Nu, '1 is van uwe gewoonte.»
Oh, dat zit mij een beetje in de beenen. Hel
heeft mij van den morgen te Gent in den kop geschoten
eei.3 te Zomen zien, hoe het te Thorhout nog allemaal
draait En hier ben ik al.
Thorhout leeft nog altijd, zei Pitten al mon-
telen. Kwaad kiuid bederft niet.
't Schijnt tochmompelde ik, terwijl ik glim-
achena mijne oogen sloeg op de vier kinderen, die
hijgden van te eten. Men zou zoggen dat het hen
smaakt 1
Ik zou het gelooven, laebtte Pitten. Dal
volksken kan iets binnendoen.
Beter geëten dan het bedde versleten,
voegde Leontine erbij. Is het zoo niet, Fons
Zeker, Leontine. Maar veiduiveld, als ge vier
zulke kadees aan tafel hebt zitten, zoudl ge eens
achter uwe ooren scharten.
i Ba meende Leontine, God leeft die
t al geeft.
En peinst ge dat ze hier allen zijn zegde
Pitten. Neen, jongen. Onze oudste, Julm en onze
tweede Marie, dienen te Brugge. Dan hebt ge Leonie
die leert botinnen stekzen, en die maar '3 avonds
naar huis komt.
En we hebben daarbij nog eenen zoon dood
sprak Leontine, die nu zou veertien jaar geweest
Ja, zegde Pitten hadde deze blijven leven
J zou reeds geld gewonnen hebben.
Zoo dat deze nu de oudste zoon is vroeg ik
naar Stant opziende, die mij bij die woorden met pink-
endeoogen beschouwd.
«en antwoordde aanstonds niet. Het noenmaal was
eeetndtgd, iedereen hadde band™ gevouwen en
Seffens vulden Pitten nu aijn awarl gerookt steenen
pijpken int den lederen lahabak. waaraan een klctn
beentje hing om de pijp uit te koteren.
Ondertusschen zegde hij
Ja, Stant is nu de oudste. Hij doet dit jaar zijn
eerste communie.
En aanstonds voegde hij er bij
Gaat go ook eens stoppen, Fons!
Als ik u niet ontrief! 'antwoordde ik, den
zwarten tabakzak overnemende.
-«Wel zeker niet!» lachte Pitten. «Sedert wij
zooveel tabak mogen planten als we maar willen, doe
alle jaren tusschen vijfenzeventig tot tachtig planten
('t vervolgt,)
i»
