MENGELMAREN
EERLIJK VOLK
'4
Naar China door Siberiën
Traan drinkbaar maken
Een wildstroopersdrama
Dionysius a Nalivilale
Rcdemptus a Cruce
P, FR. reillCllS A S. FAlllLIA,
I' 'I
in do rouw dor familie Vanackèr-Syrryn, on
een laatste vaarwel zeggen aan haren grooten
burger, den weldoenden man, dien God aan
onze genegenheid zoo schielijk komt weg te
ontrukken.
Franciseus Vanacker werd geboren te
Gheluwe.ten jare '1837. Als jongeling groei
de hij op in Zillebeke, en als wij was hij
ware Zillebekenaar. In verderen leeftijd
wierd hij voor iedereen van ons een toon
beeld van goeden landbouwer en christen
huisvader.
üm zijne rechtschap; ih id, zijn klaarzien
de verstand en schrander oordeel klom bij
meer en meer in de achting zijner medebur
gers on 't en was niet te verwonderen dat
Mijnheer de Pastor hem in 1888 verkoos tol
lid van zijnen kerkraad. Daar ook wisten die
heeren hem naar w orde te schatten, wam
korten tijd nadien werd Vanacker eenparig-
lijk als voorzitter van den kerkraad aange
wezen.
Nu nauwelijks is hot een jaar geleden dat
hij optrad als -r/ieenteraadsh: er en sche
pene van Zilleh Eu ziet in dien korten
tijd, welke uitstekt nde diensten en heeft hij
niet bewezen? Heuvele moeilijkheden en
heeft hij ni v rt ffe- 1 zoodanig dat hij
iederecs vriend ca v rtrouweling geworden
was. Arm en rijtochten met hem omme te
gaan, en allen beloofden zich zulken kost
baren man gevonden te hebben.
Wat mij persoonlijk betreft, die geroepen
ben om in naam mijner achtbare medebur
gers aan schepene Vanacker een laatste vaar
wel te zeggen, ik beken het geheel geerne,
dat ik gelukkig en fier ben hem onder mijne
beste vrienden geteld te hebben.
Ootmoecjiglijk bui en wij het hoofd voor
de ondoorgrondelijke besluiten van den op
persten Meester. Doch, beste vriend Fran
ciseus, vastelijk durven, wij betrouwen dat
God u reeds mildelijk beloond heeft voor het
goede, dat gij gesticht hebten allen wij
roepen u toe Vanacker, vaarwelTot we-
derziens in een bet°r vaderland
Dit is iuim 13,000 kilometers,3000 uren
spoorbaan, van hier gerekend. Men reist
langs Berlijn naar St-Petersburg, Irkoulsk.
Vladivostock, en daar is men aan de Japan
sche zee. Zeker zal het den lezer aangenaam
.zijn bijzonderheden te vernemen over den
reuzenijzerenweg die men Transsiberisch
noemt.
Deze ijzeren weg door Siberië begint
eigentlijk aan Slatousl. Het landschap levert
doorgaans niets merkweeidigs op men
rijdt dweers door de zoogenoemde zwarte
velden, waar men op eene groote verte niets
aantreft dan weelderige graangewassen, als
dan komen de stepped, (eene overgroote
uitgestrektheid gronds, waar enkel mager
gras groeit) daarna de hellingen van deD
Taiga,die met donkere wouden van sperren
en bei'kenboomen bezet zijn.
Van den ijzerenweg zelve valt er meer te
zeggen, dan wel van het eentoonig, zelfs
vervelend landschap doch hetgeen men er
van weet is niet van aard om tot bier toe
groote bewondering te verwekken.
Nog veel verbeteringen moet itij onder
gaan om volmaakt te zijn. De sporen zijn
veel te lichtbijna nergens is de baan met
ballast aangevuld, de bijlen zijn niet geterd,
de ophoopingen laten veel te wenschen, in
één woord, alles schijnt er maar voorloopig
gedaan.
Langs het meer Baikal rijdt de trein zeer
traag en niet zonder reden, want daar komt
het water soms tol bij de riggelsenhet meer
zelve heeft, naar men zegt,wel 2000 meters
diepte.
Kan de Transsiberisch daarom riiet be
nuttigd worden
Ja zeker, doch menige verbetering za
aan dit reuzenwerk moeten toegebracht
worden, vooraleer de reizigers, gelijk de
prospectus zegt,in 11 dagen van Parijs naar
Peking kunnen reizen. Intusschen is dt
Transsiberisch reeds een machtig vervoer
middel voor de Bussen om hunne troepen
naar Peking te zenden.
Zeker hebben zij dien ijzerenweg onder
krijgskundig oogpunt gemaaktwat de rei
zigers betreft die naar China trekken, daai
hebben zij min aan gedacht; uogthansre ent
men dat de Transsiberisch tusschen hier ei
een jaar in staat zal zijn de reizigers met de
zelfde con fortdie onze wederlandsche trei
nen eigen is, te bedienen nu reist men
over het gaat, soms zelfs in beestenwagens.
Soldaten en officieren hebben nu de voor
hand andere reizigers tot hier toe treft
men er weinig aan.
Te Stretensk aan het meer Baikal, in Si
berië wonen reeds veel chineezeu die daar
handeldrijven, ener overigens zeer rustig
leven. Het is ook langs daar dat de chi-
neesche krijgsgevangenen ve:zonden wor
den. Zij zijn niet barsch en hebben zich vol-
geerne in de handen der Russen overgege
ven, vermits deze hen in staat stelden een
bestaan te vinden.
Zeker is men verwonderd nooit in de ga
zetten te zien, zooveel chirieesche soldaten
en overheden zijn krijgsgevangen genomen.
Men vermeldt slechts cbineezen, dit is ech
ter niet te verwonderen, want de soldaten
in China onderscheiden zich enkel van de
andere burgers door eenen lichten kiel
eens verslegen, stroppen zij denkielafen
dan weet men niet meer als men soldaten of
burgers voor handen heeft.
Van Stretensk reist men naar Vladivo
stock en daar eindigt de Transsiberisch. Dit
is eene zeestad waar ingescheept wordt voor
Tien-Tsin, Takou of Sanghai.
Elf dagen per ijzerenweg, in plaats vmi
twee maanden te water, dat zal de reis veel
inkorten.
Men verzekert dat de traan zijnen slechten
smaak verliest en veel gemakkelijker teert
als men hem mengelt als volgt
Traan 230 grammen,
Gestampte suiker 20
Keukenzout 10
Rhum 60
De mengeling moetgildiggeschud worden.
Een spijtig voorvalf5s ovet komen aan
eenen der zonen van M. den Baron de Selis,
socialistische senatenr van Namen.
Die jongeling, vergezeld van .drie zijner
broeders, wandelde iu de eigendommen van
M. den Senaleur. Zij bemerkten aldaar wild-
stroopers en zetten deze dadelijk achterna
Een der stroopers, zich in de val ziende,
schoot op M. de Selys, welke op ver
scheidene plaatsen werd gewond.
De gekwetste loste verscheidene revolver-
scheuten in de richting van den aanvaller,
maar deze ontsnapte zonder gekwetst te
zijn.
De gendarmen doen natuurlijk opzoekin
gen om de wildstroopers te ontdekken. M.
de Senateur vindt daar niets op te zeggen
doch wij durven dit maai hel woordje na
luw lijk er niet bijvoegen.
Inderdaad, indien hij, in zijne hoedanig
heid van vader, bet goedkeurt dat de gendar
men de stroopers opzoeken en dat het ge
recht deze straffe,, als socialistisch politiek
man moet hij zulks afkeuren.
Hetgeen ons hierl ij nog recht aardig voor
komt 'dat is dat citoyen de Selys eene
jacht heeft! Zijne pailij immers stelt het
jachtrecht voor als een der schandaligste
voorrechten, nog iri de maatschappij he
staande ais een overblijfsel der vervloekte
middeleeuwen.
Hoe Hij neemt aan dat er wildtroopers
zijn, dat het wild dat door weiden,velden en
bossehen aan iedereen toebehoorende loopt,
niet iederecos eigendom zou zijn. Maar, als
men de soc alisten moet gelooven, dan is
dat een der grilligheden,derongehoordheden
van het eigendomsrecht dat men niet genoeg
aan den schandpaal kan spijkeren.
De socialisten bulderen onophoudend
tegen het jachtvermaak der rijken, tegen
het jachtrecht. inde Kamer hebben zij een
wetsontwerp neergelegd om het jachtrecht
af te schaffen, en, zoo wij ons niet vergis
sen, heeft M. de Selys in het Senaat rede
voeringen uitgesproken waarin hij tegen het
jechtrechtopkwam.
Er valt in het land geen jachldrama voor,
zonder dat de socialistische bladen, met
Le Peuple aan 't hoofd, de jagers vervloe
ken en de verzachtende omstandigheden ten
voordeele der wildstroopers pleiten.
Wat zullen zij nu doen, nu de zoon van
M. de Selys, een hunner vrienden door
.vildstroopers is gewond geworden
Het spreekt van zelf dat de geweerscheu
ten, die den zoon zoo ongelukkig hebben
getroffen, op den poltlischen persoon des
vaders terecht komen.
Maar, men mag er zeker van zijn, Le
Peuple zal balsem strijken op de wonden en,
om M, den socialistischen Senator te beha
gen, met de gendarmen opzoekingen doen
om de wildstroopers te ontdekken.
GG. D10NYSIUS a NAT1VITATE
REDEMPTUS a CRUCE,
den 29° November 1638,
Zalig verklaard werden den 10° Juni 1900
AFLATEN
1° Een volle aflaat is te winnen, op eenen
der drie dagen, door alle geloovigen, die
le biechte en te Onzen Heere gegaan
zijnde, deze kerk zullen bezoeken, en ei
bidden tol de inzichten van O. H. Vader
den Paus van Rome. (Leo Xlll, 25 Juni
1900.
2° Een hondei ddaagscho aflaat is één maal
daags, in den loop dezer plechtigheid
winnen door hen, die ten minste met
leedwezen in 't hert, deze kerk zullen
bezoeken en er tot dezelfde inzichten
zullen bidden. (Leo XIII 25 Juni 1900).
Ter oor zake van 't Heilig Jaarzijn deze
aflaten enkel toevoegelijk aan de zielen
het Vagevier.
Hut is te koope bij den drukker, fleer
Callewaert De Mettlenaere, in de Boterstraat
t'Yper, tegen l.£>0 fr. Men kan het werk
ook verkrijgen bij den schrijver, in de
Mondslraat, 3, t' Yper.
GODDELIJKE DIENSTEN
Zondag 28" October, om 101/2 ure, Plech
tige Hoogmis, waarna Fransch Sermoen.
Om 5 1/4, Rozenkrans om 5 1/2, Pon
tificaal Lof, door don Hoogsteerweerden
Dom Albéric, Abt der EE. PP. Trappisten te
Westvleteren na het lof, Vlaamsch Sermoen.
Maandag, 29" October, otn 9 ure, Plech
tige Hoogmis, door den zeer Eerw. Heet
De Brouwer, S. T. D., Pastor Deken op
Sint Maarlens in stad na de Mis, Fransch
Sermoen,
Om 5 1/4, Rozenkrans om 5 1/2
Plechtig Lof, door den zeer Eerw. Heer De
Brouwer, gevolgd door hel Vlaamsch Ser
moen.
Dinsdag, 30" October, om 9 ure, Plechtige
Hoogmis, door den zeer Eerw. Pater Pro
vine,aal der Ongeschoeide Karmelieten,
daarna Fransch Sermoen.
Om 5 1/4, Rozenkrans om 51/2
Plechtig Lof, door den zeer Eerw. Pater
Provinciaal, Te Deum uit dankzegging en
Vlaamsch Sermoen.
De Vlaamsche Sermoenen zullen gedaan
word. n door den Eerw. Pater DominiCOS, de
Fransche, door den Eerw. P. Leo, beiden
Ongeschoeide Karmelieten.
Komt te verschijnen
'f Leven van de
Gelukzalige
uit de Orde van de
ONGESCHOEIDE KARMELIETEN
EN M A R T E L A A R S
op 't eiland Sumatra,
naar de stukken, die tot hun
zaligverklaring diei den,
en naar andere oorkonden, door
uit de zeilde orde.
Met zorg en nauwkeurigheid opgesteld
zal dit boek een aangename lezing zijn voor
len, die een echt en stichtend verhaal ver
kiezen boven den dwazen rijmram van zoo
veel hedendaagsche boeken.
Het boek is met prachtige lichtdrukken
versierd, die de aantrekkelijkheid er van
nog vermeerderen.
BOESINGI1E. Wildstroopersdrama.
Woensdag morgend, tusschen 3 en 4 ure
waren Leonard Verfalieen zijn broeder met een
lichtbak aan het jagen. Opeens werd Leonard
door een schot getroffen de ongelukkige bleef
op den slag dood. Zijn broeder werd ook ge-
kwetsl en wel zoo erg dat men voor zijn leven
vreesthij heeft de laatste II. Sakramenten
ontvangen. Leonard Verfalie was 34 jaar oud
gehuwd en vader van familie. Op 't oogenblik
dat bij doodgeschoten werd, had hij drie hazen
in zijn bezithij woonde te Langcmarck. Het
parket is woensdag te Boesinghe afgestapt. De
daders zijn onbekend.
GROOT NIEUWS UIT KORTKIJK. - Men
schrijft ons dat de groote magazijnen van de
Amazone 28, Doornikstraat, 28, ||Ujs
Urbin Allegaert een onzeggelijk groote hoe
veelheid Jacquetten en Pelerinen voor damen
alsook Vareuzen voor meisjes ontvangen heeft.
De modellen zijn van de allerlaatste goeste van
de mode, en de prijzen zijn zoo goedkoop dat ge
er geen gedacht en kunt van hebben.
Damen, eer gij aankoopen doet, bezoekt deze
groote magazijnen, beziet den goeden keus, de
goeste en den goedkoop van aide nieuwigheden
voor den winter in de Amazone 28, Door-
nikstrale, Kortrijk.
Vrijen ingang en volstrekt ter trouwe gediend
in het huis Urbin Allegaert.
De Thermogene geueesl hoest en rhumatisni.
VERSCHRIKKELIJK VITIUOOLDRAMA TE
BRUSSEL. In eene zijstraat der Land van
Luikstraat wonen de echtgenoolen Van Duffel-
Morgieaux, jonge menschen van zoo wat rond
de dertig. De vrouw heeft een uiterst jaloersch
karakter en kan het zoo slecht gedeeld krijgen
met haren man dat deze, over eenige dagen,
de echtelijke woon verliet. Hendrik Van Duffel
ging alsdan eene kamer bewonen. Geburen
vertelden aan de vrouw, dat Hendrik betrek-
kinaen had aangeknoopt met eene andere
vrouw.
Isabella Morgieaux wist dal haar man zijne
hemden liet strijken bij eene vrouw van den
Anlwerpschen steenweg, en Zaterdag avond
haalde zij daar het linnen weg, zeggende: Als
mijn man komt, zegt dat zijn dingen te mij
nent is. Deze boodschap werd overgebracht.
Woedend begaf Van Duffel zich ten huize van
zijne vrouw. Eene discussie ontstond en Isa
bella Morgieaux wierp hem een bol vitriool
naar het hoofd.
Huilend van de pijn vluchtte de man weg en
begaf zich bij zijnen schoonbroeder, roepende:
Zie eens, hoe Belle mij gerangeerd heeft
De man was inderdaad verbrand van het
hoofd tot de voeten en toen men zijne broek
uittrok bleef het vel er aan hangen
Van Duffel werd bij het hoogdringendheid
naar het St-Jansgaslhuis gevoerd en vrouw
Isabella Morgieaux aangehouden.
De toestand van het slachtoffer is zeer erg.
Het goldt hier eene ongelukkige kwestie van
jaloerschheid, en volgens de meeste getuigen,
zeer misplaatst en veroorzaakt door onbehen
dige lasteraars.
Hoest keelziekten Le Therraogène.
EEN ANARCHIST AANGEHOUDEN TE
BRUSSEL. Maandag liep een dronken kerel
te Brussel rond, in de omstreken van he
MENGELWERK 10
door
ALFOX8 8EVEM8
Binst geheel die week ging tante Charlotte niet uit
werken, en ze was bijna gedurig bij moeder Leontirie.
Julma en Maria waren achter twee dagen terug naar
Biugge vertrokken. Leonie daarentegen ging niet meer
spellewerken ze bleef altijd te huis.
Binst die wc 1 .akten de speeldingen van Sint-Ni
klaas aan stuk en. IIc paard verloor eerst de wielkens
van onder, dan de:' breidel, dan eenen poot. Valentien
tje's pop was seffens heur haar kwijt, en berstte haar
hoofd met van tafel te vallen. De kleurstokjes van Jules
lagen in kleine stukj> s gebroken, en Jules was zelf moe
van de duizenden manneijes in't groen, of in't blauw
of in de andere kleuren te teekenen.
Hot groolste plezier van Jules, Gustjc en Valentientje
bestond nu in naar Stant te kijken, als deze zijne kin-
derschoenijes maakte.
Stant werkte tegenwoordig buitengewoon naarstig.
's Morgens om zes uren zat hij bij tante Charlotte te
kloppen tot acht uren. Dan moest hij naar school,
's Mtdd igs vond ij nog ceri half uurken, en s'avonds
werkle bij van vier uren tot het donker wierd.
Zoo on hij in de weck vijf lot zes paar schoentjes
afkrijgen. Hij mocht natuurlijk slechts de kleinste
schoentjes makenhet was altijd nummer zestien. Voor
ieder paartje kreeg hij zovcn en twintig centiemen
maar de baas hield por paar drie centiemen af
voor nagels. Zoo kreeg de jongen eigentlijk maar vier
en twintig- cr-ii men pet paar, en won hij per week
iets vanéén frank zestig centiemen.
Alle zajjurdügcii, als-hij dat op zijnen winkel getrok
ken had, èyerhavdR-de hij het aan moeder.
Doch moeder sprak niet van het in zijnen spaarpot
te steken, en Stant dorst er niet naar vragen ook. Vader
was toch zoo ziek, en kon niets verdienen
Jules bijzonderlijk keek aandachtig naar Slant's
werk, en Slant moest van tijd tot lijd eens roepen
zijnen jongeren broeder, die maar niets van al wat het
schoenmakertje van zijnen baas medekreeg, kon gerust
laten.
Wat is dat hier vroeg Jules, de kleine
zwarte dingetjes vastnemende, die aan schaalkens
geleken.
Laat dat gerustriep Stant.
Ik zal er geen kwaad aan doen. Zeg mij eens
hoe het heet.
Och, dat is het overleer leerde ons schoen
makertje.
Overleêr Inderdaad, dat was het bovenste van den
schoen. Want Stant nagelde met kleine koperen nagel
tjes de zooltjes en de deklappen aan het overleêr vast.
Het duurde een heelen lijd, eer dat gedaan was.
Hier, Stant, zei Jules dan.
En hij gaf aan zijn oudsten broeder een kartonnen
zooltje om binnen in het gemaakte schoentje te plakken
inet stijfpap. Doelt natuurlijk, Stant moest toonen,dat
zijn broeder er niets van kende, en geregeld weigerde
hij het aangeboden zooltje, om een ander te nemen.
Boven het kartonnen zooltjes moest ook nog een dun
lapje oud leder geplakt worden.
Daarmede was bet schoentje af. Nogtans, telkenmale
er een paar op het plankje stonden, dat tot rekje diende,
maakte Stant de schoentjes wat netter.
Hij nam een vijltje, en vijlde de kanten van hel
zooltje effen, glad en rond. Dok onder aan den zool
diende er wat gevijld te worden. Dan werd de zool
wit, en men zou het Ieder voor splinternieuw genomen
hebben.
Eindelijk hechtte Stant de twee schoentjes aan el-
kandet meteenen pekdraad, en opnieuw had hij vieren
twintig centiemen verdiend... om op zijne eerste com
munie van den pastoor niet te moeten gekleed zijn.
•N
't Was Kerstdag.
Ze zaten allen rond de tafel, niet meer bij tante
Charlotte, maar bij moeder.
Julma en Maria waren wederom van Brugge geko
men, en tante Charlotte was komen mede eten.
Moeder zag er veel blijder uit dan gewoonlijk, veel
blijder Er was vleesch op tafef, meer dan het op
langen tijd gebeurd was.
Want, weet ge hel al Vader zal niet sterven de
dokter heeft het gezegd.
't Is waar, het zou zeer lang aanslepen eer vader
wederom zou kunnen werken, want hij was uittermatf
flauw. Daarbij de koude, natte winter was wel de
slechtste tijd om te genezen.
Hij zou de zon en de lucht noodig hebben om volledig
te herstellen, en daarnaar zou hij nog lang moeten
wachten. Als de lente eens daar zou zijn, dan eerst
zou hij het mogen wagen buiten te gaan.
Maar toch, hij zou genezen.
Was dat niet veel, niet uitnemende veel Ze zou
toch haren broodwinner behouden.
Moest er eenigen tijd nog armoede geleden worden,
wel, Leontine had er in haar leven reeds veel geleden!
Daarbij, zoodra Pitten weder werkte, zou alles gaan als
vroeger.
Want schulden zou Leontine niet maken
Ze mocht nog voor een tweetal maanden rekenen op
twaalf frank te week met het geld der ziekenbeurs, het
geld van hare dochters Julma en Maria, en het geld,
dat Stant won met kinderschoentjes te maken.
Met allo centiemtjes goed te zamen te houden, kon
zij met hare kinderen alle wekedagen toch aardappelen
en brood eten, en 's zondags een beetje vleesch er bij.
Er zou nog wel genoeg overblijven, ja, nog ferm
genoeg om haar man wat kloekte te koopen.
En zoo zou ze door de wereld scharten, zonder naar
iemand de hand te moeten uitsteken, zoo zou ze door
de wereld scharten eerlijk, eerlijk als voorheen.
Niemand zou er zijn, nu zoowel als vroeger, niemand
in geheel Thorhout, die haar iets zou te vragen hebben,
voor wien zij de oogen zou moeien nederslaan.
Verwondert het u, dat Leontine dien morgen in de
kerk een heerlijk gebed van dankzegging ten hemel
stuurde, en dat ze dien middag zoo opgeruimd was?
De lente was er vroeg dit jaar.
Zelfs de vuile Maartemaand gaf nu en dan een hel
deren dag met verkwikkend zonnelicht, waarnaar de
vogels niet allaen lustig fluitende keken, maar waarnaar
ook de menschen met vernieuwde hoop staarden.
't Was zondag middag.
Bij de Hebbelinck's zit Pitten reeds mede aan tafel.
Hij eet ook uit den pot. Alleenlijk 's morgens en
s namiddags, als de jongens naar school zijn, braadt
Leontine voor hare.i man een stukje vleesch zeer
jeugdig. Dat doet Pitten zoo'n deugd
De zon schijnt waarlijk verlokkend door de witte
venstergordijntjes. En... Pitten zou uitgaan, voor de
eerste maal sedert de maand November. Het weder is
schoon. Koude zal hij niet hebben Hij beeft nog eene
onderbroek, een deugdelijken baai en een dikke vest
aan.
Nogtans moet ge ook uw dikken sjarp aandoen,»
zegt Leontine.
Zou dat wel noodig zijn waagt Pitten te
vragen.
Wel, man toch, binnen een half uur is het
reeds koud.
Meteenen komt zo met den sjarp af, en draait hem
rond denhals van Pitten.
Stant, Jules, Gustje en Valentientje zien dit alles
blijmoedig af.
Vader, mogen we méégaan fluistert Valen
tientje.
Waarom niet dan? lacht Pitten.
Zie zoo, zijne muts goed op het hoofd gedrukt, en
hij is gereed. Zijne kinderen huppelen rond hem,
uitgenomen Stant, die aan de stoof blijft zitten.
Pitten bemerkt het.
Gaat gó niet mede, Slant vraagt hij.
('I vervolgt.}
In de kerk der PP. Ongeschoeide Karmelieten
DRIEDAAGSCHE PLECHTIGHEID
ter eere van de
E.N
Ongeschoeide Karmelieten,
die Martelaars gestorven op 'leiland Sumatra,
uil
EN
L'zuuur*1:rrajB
m 0
\7.
'Ai
V V
'I |t J
Pr.
jtj
A
r.- r.il
