Hij zal de vermomming wel hebben afgelegd en thans een
geheel ander mcnsch zijn. Ik beloof mij echter een beter resul
taat van een schrijven, dat ik nog heden aan den oom zenden
zal, want zijn briefis van groot belang. Het komt mij vreemd
voor, dat die oom zijne nicht niet eenvoudig aanbeveelt, nu zij
toch op reis is, dat ze naar Poitiers doorreizc. Dit bestellen
naar hier om haar at' te halen, dat aanraden van de elïekten
toch mee te nemen, met pak en zak te komen, en met den
voogd af te rekenen, ook het geld mee te brengen, dit alles
bevalt mij niet, en komt me zeer verdacht voor. Nu, wc zullen
zien.
iunu wees even
zoo tegen mijzeg mij eens wat er aan hapert, dat sii ntat
trouwt. b J mLl
DE AANSTAANDE HUISVROUW.
Pierre Uamothe was een welvarende koopman in Poitiers.
Hij had slechts ecu cenig kind, oen zoon, die de erfgenaam
van zijnen naam, vermogen en zaak zijn zou. De ouders
trachtten er naar, dat de knaap gauw zou trouwen de vader
om een Werkzame» compagnon te hebben, dc moeder om lieve
kleinkinderen te zien en aan het grootmoederlijk herte te
drukken.
Maar alle vermaningen waren vruchteloos. Jaar op jaar ging
heen, zonder dat de zoon toebereidselen maakte, om den
ecnigen wensch zijner ouders te vervullenja, het scheen zelfs
dat, hoe vuriger zij het wenschten, de zoon des te slaperiger
werd 4)p dat punt.
Toen vermande zich de va (Ier, liet lang wachten moede,
eindelijk, en hij nam zich voor eens ernstig met zijnen zoon te
spreken.
Gij zijl haast 50 jaar, beste Emil, zegde hij op zekeren
{l ervolg hierna)