VAN WOESTE TOT RENKIN. I I I ER IS TOCH WEL IETS VERANDERD WEEKBLD Van Alles Wat. SGHOOLRURIEK. Voor Stad Arralissement Uitgever R. DAENENÏVixmude. I 5 j x I- SWMMXXXXXMXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX X r- XXXXMXXXXXXXX XXXXXXXXXXXXXMXXXXXXXXXXXXXX s X 125 e JAAR. Nr. 24. MODERNE LEERMDJLEN. gen gouverneurs t Val Foutry. DE NIEUWE BELASTINGEN. De Nationale Federatie van Handels- en I SPREEKUREN VAN ONZE LIBERALE VOLKSVERTEGENWOORDIGERS ACTIVISTENWERK. Te St Pieters-Jette werd de voet van het Vrijheidsboompje begoten met acide, zoo- dat het verbrand is en verdrogen zal. Voor de derde maal is het nu gebeurd. Schurken streken Woensdag avond, vrachtvrij nz. worden voor de geabonneerdtn kos- B PICCARD EN KIPPER GEHULDIGD. De Vrije Universiteit van Brussel heelt Maandagavond ter eere van de moedige ont dekkingsreizigers der stratosfeer, professor Piccard en zijn helper in de witte hall een galafeestmaal gegeven Een klein model van de aluminiumschuit was in het midden der zaal opgehangen ge worden. Aan de eeretafel, zaten heer en mevrouw Piccard en de heer Kipfer, omringd door de heeren Barbey, gezant van Zwitserland; staatsminister Servais, voorzitter van den be heerraad; Smets, rector; Hymans en Petit- jean, ministers, enz. Bij het nagerecht, na den heildronk aan de Koninklijke Familie, maakte de rector de heer Smets den lof van Piccard en Kipfer. In dien zin werden nog meerdere rede voeringen gehouden, waarna het woord ge voerd werd door den heer Piccard, die een voudig en gemoedelijk dankte, om de eer bewijzen, maar bijzonder zijn erkentelijk heid uitdrukte aan hen die in zijn Onderne ming vertrouwen hebben gesteld en die hem de hulp en de middelen aan de hand hebben gedaan, om zijn proefneming tot een goed einde te brengen. Ten slotte bracht de professor een treffende hulde aan zijn hel per den heer Kipfer. X zich abonr.aereit in alle 7 g 't blad. Voor Buitenland 2S fr. A1L aanveerd worden. Prijs volgens overeenkomst. uent8Prii8.,: 12 tr- jaars, voorop betaalbaar. Men kan postkantoren van Belgie of op het Bureel van 2S fr. Alle aankondigingen mogen vrij ZONDAG 14 JUNI 1931. AMERIKAANSCH. In den Staat Idako in eene openbare school was eene onderwijzeres, die op klas kwam in pyjama en een meisje in gymnas- tiekkleedijKlachten bij den hoofdinspec teur der scholen. Deze wijze heer heeft daarop beslist, dat het gelijk is in welk kleedjen, dat onderwijzeres en leerlingen op school komen, als ze maar.... komen! Rond het jaar 1950 zal er alzoo ook in Belgie een wijze Bisschop zijn, die zal be slissen, dat het gelijk is of de vrouwen of meisjes ter kerk komen met lange of halve of geen mouwen, met halve of geen sok ken, als ze ook maarkomen Bij het lezen van bovensteden titel zal menig lezer de overweging aten: ja; hier komt een artikel dat speciaalUr menschen van het vak werd geschreven -is is min der waar. De ónderwijskrad'.1 moeten hier niet vernemen welke middin zooal in gebruik moesten komen om school op meer moderne wijze te laten wken. Die menschen hebben hun eigen vjbladen en hun boeken en ze zijn dan oil vólkomen op de hoogte van de evolutie, dide leermid delkunde in de laatste tijden lijft doorge maakt. Maar de ouders van de schoohande kin deren en in 't algemeen alle orstanders van degelijk lager onderwijs nekten zich de zaak van de leermiddélkuno' wat meer ter harte trekken. Deze wetenskap, berus tend op ernstige technische, graden, mag van nu af aan wat meer geproageerd en bijgevolg gevulgariseerd wor,?n. Al te veel ouders beelden zich immer nog steeds in, dat schoolgaan vervat is in (drie facto ren: op een bank zitten, onophridend naar een zwart boid staren en aamichtig (of schijnaandachtig) luisteren naaiden druk- pratenden onderwijzer. Gaan zulke ouders dan niet me met hun tijd? Maar beslistZij hebben achturen wet, het noodige aantal dagen vrijaf, zij hebben hun fiets, hun radio, ha vakblad. Zij volgen getrouw kinema en s louwburg. Voor zichzelf denken en doen z bijgevolg heel modern. Doch, voor de ben.els die naar school moeten, houden ze ziel onvermij delijk aan het geheiligde drieta onderwij zer, bord en bank. Gelukkig maar, dat verlichte gemeente besturen het ede le van hun taaklaar be wust zijn. Iie:> strd ds Je b. v., haar scholen behoorlijk uit te 3 ten en ze syiSiV Zè. onmisbare leenr i?g^J bereik te stellen. Aan alles s natuurlijk een grens. En we kunnen begi ipen dat de grens der kredieten positief bestaat. M. :i_. w. het ware ondoenbaar zoo maar alle scho len zonder onderscheid van doAgaans zeer kostelijke instrumenten en apparaten te voorzien. Wij denken hier m. i. aan hei invoeren van de gramophoonplaten. De Goedgeluim de lezer denke nu maar liever liet aan de vroolijke platen die het wijsje van Drink maar een glas.in enkele uren zoo populair hebben gemaakt. Hij weet toch wel dat alle wetenschappelijke ontdekkngen een dubbel doel en resultaat opleverenhet nut tige element komt goed tot zijn recht als het aangename! Welnu, er bestaan in den handel degelijke gramophoonplaten welke op school de grootste diensten zullen bewijzen. Dergelijke platen bestaan reecs voor de kindertuinen o. a. dierstermien In hoogere klassen zijn platen te gebruiken voor de Vreemde Talen (zuivere uitspraak, gedichten, proza, liederen, vervoeging van moeilijke werkwoorden, verkeerde uitdruk kingen, idioom, Alles dus vöor Fransche, Duitsche en Engelsche talen). Voor de les sen in muziek geven de platen: ie taal van de verschillende muziekinstrumenten, or kestmuziek, kenschetsend onderscheid tus schen de verschillendesoorten van stemmen. Voor de turnlessen bestaan munkale bege leidingen. Ook de aardrijkskunde komt aan de beurt en geeft uit de beschrijving van vreemde landen: liederen, mutek. spelen, dans, rythme, enz. Het laat zieh dus wel verstaan dat alle die platen, uit tot twin tig, dertig en meer exemplarei voor een les kunnen aangekocht worden Maar in dit bezwaar kan in afzienbaren tijd verholpen worden. Het schoolmuseum in wording, is aangewezen om in zijn uit- leeningsdienst de gramophoon (die voortaan tot het allernoodzakelijkste modern leerma teriaal behooren moet) ter beseukking van al onze schpolinriphtingen te stélen, Met dit leermiddel alleen bekomt de schooljeugd natuurlijke het net plus ultra niet; wij beseffen het goed. Doei het is ook niet doenlijk in een beperkte rubriek als de ze ons volledig uit te spreken, daarom ver wijzen wij de belangstellenden naar een vol gende bijdrage, waarin wij verder het idee moderniseering der aanschourmiddelen zullen ontwikkelen. Nijv/heidskamers van België heeft aan den Eersten Minister, aan den Minister- van Fi- naneënen aan de verslaggevers van Kamer en Suaat, betreffende de nieuwe belastin gen s en onderteekend aan den uitgeva besteld worden. DE DSHIDENAAR ARM KNAAPJE Farijsche gazetten vertellen een droevige geschiedenis! Sedert Februari hadden de inwoners van de wijk Castela, te Caraman (Haute Garon ne) de veertigjarige oorlogsweduwe, Marie Janson, niet meer gezien. Mevrouw Janson, was door de tering aan getast en men maakte zich dan ook onge rust omtrent haar lot. Telkens als men den tien jarigen Etienne over den toestand zijner moeder ondervroeg, antwoordde de kleine: Mama ligt te bed, zij is ziek En men hechtte geloof aan de- I ze verklaring. Men bezorgde den jongen zelfs voedsel om zijn moeder te versterken. Maar de burgemeester van de gemeente vond, dat er voor den knaap, die alle dagen in de bosschen rondzwierf, iets moest ge daan worden en hij besloot het kind in een kostschool te plaatsen. De veldwachter werd gelast met het ver zamelen der papieren voor de regeling van deze zaak en begaf zich naar de woning van mevrouw Janson om haar handteekening te bekomen. Op zijn vraag aan den knaap, waar zijn moeder zich bevond, antwoordde Etienne: Zij is niet hier De man bemerkte onmiddellijk dat het kind de waarheid niet zegde en wilde naar j boven gaan. Op dit oogenblik werd de knaap wit van schrik en riep uit: Neen, doe het niet,...want marn t i.« Wanneer de gendarmen, die door den veldwachter verwittigd waren, in de kamer van mevrouw Janson binnendrongen, waren zij getuige van een ontzettend schouwspel. Op het bed lag het half verteerde lijk van. de ongelukkige. Zij was sedert het begin van Februari overleden! Eerst dan besloot het zoontje, bijzonder heden over dit droevig geval te verstrekken. Hij vertelde dat zijn moeder lang geleden stierf. Ik was er bij, stamelde hij, toen het gebeurde. «Vaarwel, zuchtte zij, en zeg aan niemand iets. Ik heb niets gezegd. Op zekeren avond, zoo besloot de jongen zijn verhaal, vond ik het hoofd van mama op den grond liggen. Ik heb het dan opge raapt en terug op het bed gelegd. Is het geen geschiedenis om koud bij te worden Terwijl we zaten te Wachten op het ein de van de ministerieele crisis hebben we nog eens de gedenkschriften van wijlen graaf Woeste opengeslagen met de zeker heid dat we hierin allicht bijzonderheden vinden zouden die met de actualiteit van dezen dag in verband te brengen zijn. En... in tegenstelling met de meeste ver gelijkingen tusschen het verleden en het heden, is deze tusschen de politieke zeden in Woeste’s glorietijd en deze van vandaag, over heel de lijn in het voordeel van de hui dige uitgevallen. Zóóveel kwaad kunnen we niet denken en schrijven over de politieke leiders van he den, of we moeten aannemen, dat het mees te deel dan toch nog bezield is door de zorg voor het hooger belang van de gemeen schap. Wel kunnen ze erop bedacht zijn, het Land te dienen op zóó’n manier dat ze er tevens het best hun partij door dienen, maar de dienst van het Land speelt dan toch in ieder geval een rol in hun bekommernis sen. Lees daarentegen de gedenkschriften van Woeste dóór, van A tot Z, en in geen enke le letter zult ge een aanduiding vinden, dat deze zoogezegde katholieke Staatsman zich ooit maar een seconde om het hooger belang van de Natie bekreund heeft. Als iemand ooit aan de nagedachtenis van dezen man een slechten dienst heeft bewe zen, dan is hij wel, die zijn gedenkschrif ten uitgaf. Scherper en erger dan zijn meest verbitterde vijand het zou kunnen doen, teekent Woeste er zich af als een wezen’ dat de slaaf was van het meest bekrompen fanatisme, ontoegankelijk voor welk edel- HOVOf1 1_, - voor zijn volk s echts schadelijk en nutte loos is geweest, en die de zoo spoedig en zoo totaal mogelijke vergetelheid heeft te aan vaarden als dè grootste genade van het na geslacht. Het hoofdstuk dat hij wijdt aan het eer ste katholieke ministerie, na de overwin ning der rechterzijde in 1884, is in dit op zicht volmaakt overtuigend. Met de oogen en de mentaliteit van vandaag, kan men het slechts lezen met weerzin en afkeer. Het is dan ook van een ongeëvenaard cynisme. Woeste doet geen enkele poging om de stemming te verbloemen waarin hij en zijn vrienden het bewind overnamenHet was er zuiver eene van haat en vooral van wraak zucht. Na veel geschacher waren de portefeuil les verdeeld geworden. Malou had het voor zitterschap genomen met de portefeuille van Landbouw; Victor Jacobs deze van Binnen- landsche Zaken; ridder de Morceau deze van Buitenlandsche Zaken; Vandenpeereboom deze van Spoorwegen; Woeste-zelf deze van Justitie en voor de portefeuille van Oorlog, vond men een generaal uit, die bereid scheen om de.nationale verdediging op te offeren aan het clericaal partij belang: Pon- tus. En het is bijna met peryersen wellust dat Wpeste vertelt, wat zijn eerste werken wa ren toen hij in het kabinet van Bara, zijn gehaten voorganger, plaats genomen had Hij begon met het personeel van het mi nisterie bijeen te roepen en het te verwitti gen dat de bordjes thans verhangen waren, en deze waarschuwing werd dan onmiddel lijk gevolgd door een reeks ukasen, waar door hoogere functionarissen, die zich door hun liberale gezindheid onderscheiden had den, uit hun betrekking werden verjaagd. In de eerste plaats kwamen daarvoor reeds de liberale provinciegouverneurs in aanmer king. Zonder méér omslag dan dat, vertelt Woeste, dat hij den gouverneur van Bra bant, den heer Heyvaert, afzette omdat de zes plaats vóór de verkiezingen reeds aan een clericaal creatuur, den heer Dolez, be loofd was. De heer de Brouwer, gouverneur van West-Vlaanderen, zoo schrijft hij, had zich wel minder gecompromitteerd met het vorig liberaal gouvernement en misschien hadde hij dezen wel kunnen houden, maar., als een lap huid van den ongeschoten beer hadden de clerical en, ,öok voor de verkie zingen, dezes zetel aan den heer Ruzette beloofd. En dan werden ook te Namen, te Mons en et Arlon gouverneurs aangesteld, die recht hadden op een stuk uit den door de katholieken veroverden regeeringskoek. Dat was echter nog lang niet het schoon ste staaltje van het politieke cynisme uit dien zaligen tijd Zoo nas dit zaakje met de gouverneurs niet afgehandeld of Woeste nam de kwes ties onder handen, wier oplossing volgens hem, hét meest dringend waren Deze van de erflatingen aan de kloosters en deze van de kerkhoven. Hij teekende een decreet, waardoor alle moeilijkheden en alle wettelijke controol uit den weg geruimd werden voor de ker ken en kloosters, die erfdeelen te ontvan gen hadden, maar waardoor deze moeilijk heden en deze controol werden verscherpt voor de wereldlijke instellingen, aan welke een nalatenschap ten deel viel. En tevens beval hij aan de procureurs des Konings en de parketten, alle vervolgingen te staken te gen de clericale burgemeesters, die in strijd met de liberale wet, op de kerkhoven hun ner gemeente den «verdoemden hoek» had den heringevoerd. Wegens zulk een overtre ding was op dit oogenblik juist een proces tegen de burgemeesters van Gulleghem en van Hoboken aanhangig, Wat men zich het best herinnert van de-, ze wraakpolitiek der overwinnaars van 1884 is natuurlijk hun besluit dat de gemeenten terug onthief van de hun door de liberalen opgelegde verplichting om een publieke school te bouwen. Altijd met dezelfde bijna onbewuste schaamteloosheid erkent Woeste in zijn mémoires, dat hij hiermee niet slechts wraak nam op de liberalen, maar reeds op voorhand een schans opwierp tegen een eventueel tegenoffensief van de liberalen, mochten deze in een volgende” verkiezing zegeprak n. Ais i'niiins- terraad, de gemeenten ontlasten van den onderhoud der gemeentescholen en haar de ze scholen desnoods laten afbreken, dan zul len de liberalen natuurlijk nieuwe lasten moeten heffen om deze scholen weer te her stellen en op te bouwen, en vanzelf zullen ze dan reeds de kiezers -die allen belas- tingsschuldigen zijn tegen zich hebben Een der interessantste feiten welke uit Woeste’s gedenkschriften blijken is wel dat Koning Leopold volkomen het land had aan dit ministerie van botte fanatiekers en zijn uiterste krachten inspande om het zooveel maar binnen de grenzen van zijn grondwettelijke bevoegdheid lag te dwarsboom en. «Het recht van de meerderheid om cle- ricale wetten te makelij is onbetwistbaar, zoo schreef de Koning aan Malou, evenzeer als haar plicht om geen revolutie uit te lok ken j>. En Woeste vertelt zelf hoe Leopold II erop aan drong, dat artikel 4 der schoolwet van 1879 zou gehandhaafd blijven, hetwelk luidde: Het godsdienstig onderwijs wordt overgelaten aan de families en aan de be dienaars van de verschillende eerediensten Aan deze laatsten wordt in iedere openbare school een lokaal ter beschikking gesteld om er, hetzij vóór hetzij na de klas-uren, godsdienstig onderwijs te géven aan eerste communikanten die de school bezoeken Dit artikel bleek namelijk vroeger door den Koniug-zelf te zijn opgesteld. Leopold II slaagde er op zekeren dag in, den minister van oorlog te overtuigen dat de plaats van een officier nooit in een mi nisterie kon zijn, dat de landsverdediging saboteerde en Pontus nam ontslag, maar des avonds had hij het, onder den druk van Malou cn Woeste, reeds weer ingetrokken. Men herinnert zich dat de Koning zijn re vanche nam door na de woelingen van den 7 September Woest-zelf en Victor Jacobs, die hij terecht beschouwde als de gevaarlijkste der fanatiekers aan wie toen het land was overgeleverd, smadelijk aan de deur van ’t ministerie te zetten. Dat een dergelijk fanatisme vanwege geen enkele partij meer denkbaar is in onzen tijd, is natuurlijk voor een groot deel te danken aan de Evenredige Vertegenwoordiging, die voor alle het gevoel van het absolute meester schap heeft uitgeschakeld en het ligt dus wel heelemaal in de lijn van Woeste’s ka rakter, dat hij het zich in zijn mémoires als een zijner grootste eeretitels aanrekent, de Evenredige Vertegenwoordiging, door alle middelen en met de grootste verwoed heid te hebben bevochten. DE NUNCITIUS UITGEDREVEN. I Monseigneur Baroloni, de Pauzelijke Nuncitius, werd door het Gouvernement van Lithauen Zaterdagmiddag onder sterk militair geleide uit het Land gedreven en over de Duitsche grens gezet En de re den? Politieke kuiperijen tegen de Repu bliek gen die voorgesteld werden, een brief ge- zonen, waarin zij verschillende opmerkin gen Tver het bedoelde wetsontwerp maakt. Zij Sélt daarin voorop dat de uitgaven van den Itaat op elk gebied zouden moeten ver- min<k-rd worden. De lasten, die reeds wé gen op handel en nijverheid zouden volgens haar in geen geval nog mogen verzwaard wordiu x Veièr worden m het schrijven verschil lende opmerkingen gemaakt over de ver- hoogig van het kadastraal inkomen met 50 t(?L honderd. De Federatie vraagt dat in plaai daarvan 50 bijcentiemen bij de grond- belasing zouden gevoegd worden, behalve voorde woningen waarvan de kadastrale inkousten reeds geperequateerd werden. Nabnkcle opmerkingen over wijzigingen aan 4 toepassing van enkele artikels der wettel op de belastingen, bespreekt de Bond de - weeldetaks, die volgens hem we- deroil op willekeurige wijze is toegepast op prodifcten, die volstrekt ge«i karakter van weide hebben. Debrief besluit dan met vènschilende op- merkhgen op de wijzigingen, die het wets- ontwerp wil brengen aan de wetgeving ib°- treff-ade de rechtstreeksere belastingen en de Bond drukte de hoop -uit, dat de Kamer en de Senaat de opmerkingen wel„ zullen in achten nemen en er Zoo mogelijk goed gevolf zullen willen aan geven /HET CLERICALÉ VOLKJE! i Wij lezen in Nieuwe Tijden het (Modeblad voor Roomsch-katholieke meis jes: Wq.t ’s bet kwaad van de mode?» ERGERNIS (Verklaring van jonge mannen) Het is ons gemakkelijker voor bij een kiosk te gaan en winkels met slecli- mei>.. aat iraar de tegenwoordige mode is gekleed. Wisten onze jonge meisjes, hoe veel jongclitijgen ze door hun onzedige kleëdêrdracht tot hun eerste doodzonde van onzuiverheid hebben gebracht, ze zou den weenen van spijt». Nochtans het is zoo, gelooven we on ze bisschoppen en priesters, die er meer ondervinding van hebben als wij. OndervindingVan wat? EEN DROEVIGE VERJAARDAG. Op 19 Juni is het de verjaardag van den dobd, te Queretaro, in 1867, van keizer Maximiliaan, gemaal van Prinses Charlotte van Belgie. De Keizer werd op 14 Mei door den krijgsraad ter dood veroordeeld, ën om 7 uur ’smorgens, vijf dagen later gefusil leerd tusschen de generaals de Miramon en Mecia, op den top van den Cerro de la Campana, door een peleton soldaten, onder de bevelen van generaal Escobedo. Bij de eerste losbranding werd Keizer Maximi liaan door vijf kogels getroffen; daar hij niet dood was, moest een soldaat hem het genadeschot geven. Veurne: Herste Zondag der maand lokaal i Ons Huis 10-12 uur. Dixmude Eerste Maandag, lokaal La Brasserie bij M. Cappoen, 10-12 uur. Ichteghem Tweede Zondag. Lokaal De Hert Dorpplaats bij wed. De Cock, van 10- 11 nur. Canckelaere: Tweede Dinsdag. Lokaal ’’Wit huis” bij de wed. Bossuyt, van 10 tot 11 Bur, OestcndeDerde Zondag. Lokaal St Seba- «tisati, van 10 tot 12 uur. Nienwpoort Laatste Zondag. Lokaal ”Duy- nenhuis’’ van 10 tot 11 uur. Ook te Oudenburg lokarl bij M. Van Loo, Gemeenteraadslid en herbergier, marktplaats te Oudenburg, telkens van 10 tot 12 uur. Voer alle zaken in onderhandeling met Mr Marquet, is de plaatsvervanger M. Jér. De Cock, te zijnen huize sprekelijk den eersten en den derden Donderdag van elke maand, van tot 11 uur, Yperstraat, 27, te Oostende. Tel. 17»7. Alles wat den opstel betreft moe tegen den Herbergkermissen, combats. W steloos opgenomen. XXJOCXXXXXXXXX^fixSXMMXXMXMMMMMMMKMMMMMigrf

HISTORISCHE KRANTEN

De Dixmudenaar (1879-1931) | 1931 | | pagina 1