Nijverheidsblad voor Poperinghe en omstreken. Inhuldiging van het Talbot House Een degenstoot in het water. ZONDAG 12 APRIL 1931. WEEKBLAD i 25 CENTIEMEN Uitgevers-Eigenaars Gebroeders DUPONT, Yperstraat, 2, POPERINGHE. De plechtigheid. LEEST EN VERSPREIDT DE GAZET VAN POPERINGHE DE CRISIS IN AMERIKA Hoe eene moeder van haar kind gescheiden werd LIBERALE VAKBOND ZONDAG 19 APRIL 1931, om 4 o Om 9 uur 's avonds PRACHTIG BAL, uitgevoerd door de Jolly Boys Jazz DRINKT MAS-CAR BIER DE DUITSCH-OOSTENRIJKSCHE TOL-OVEREENKOMST Een nieuw plan van M. Briand HET ZOMERUUR DRINKT MAS-CAR BIER SCHEURING BIJ DE HITLERIANEN Een oproep van Adolf Hitier EED VAN GETROUWHEID ABONNEMENTEN 1 Jaar, in stad I 2 fr. per post 16 fr Congo 25 fr, Frankrijk 25 fr. Amerika 30 fr. «o» MEN ABONNEERT OP ALLE BELGISCHE POSTKANTOOREN De Postabonnenten in Beigie, die van woonst veranderen, moeten dit aangeven in 't post- bureel dat hen bedient, en niet aan ons. Plakbrieven bij ons gedrukt worden één maal gratis in ons blad overgenomen. Postcheckrekening Nr 48459. Telefoon 180 Ieder medewerker blijft verantwoordelijk voor zijne bijdragen. Bijdragen in te zenden tegen den Donderdag noen. Kleine berichten tegen den Vrijdag noen. De naamlooze ingezonden artikels worden in de scheurmand gegooid. Bij elk schrijven naar inlichtingen, wordt men beleefd verzocht een postzegel voor ant woord te voegen. Het blad staat ter beschikking van alwie het goed meent met het algemeen nut en belang. AANKONDIGINGEN Per regel 0.75 fr, minimum 3.00 fr. Rouwberichten 0.80 fr. de regel, met mini mum van 5.00 fr. - «o» Bijzonder Tarief voor Notarissen en Deur waarders. Voor dik wijls te herhalen rekla- men, prijzen volgens overeenkomst. Alle aankondigingen zijn op voorhand te betalen. Zondag had in onzé stad de plech tige inhuldiging plaats van het Talbot House, gelegen in de Gasthuisstraat, dit als herinnering van de Engelsche 1 deelname aan den grooten wereldoor- log. Het ontstaan van Talbot House In 1915 sneuvelde bij Zillebeke- I Hooghe de Engelsche soldaat Gilbert I Talbot, jongste zoon van den Angli kaanschen bisschop van Winchester Het lijk van den gesneuvelde werd uit i de loopgrachten weggehaald door zijn broeder die, ter nagedachtenis van Gil bert, in onze stad, in de Gasthuis- straat, (oud huis H. M. Coevoet), een tehuis stichtte voor soldaten. Deze in stelling werd i albot House genoemd. Duizenden Engelschen hebben daar in den oorlog steun en troost gevonden en na den oorlog ontstonden in Enge- geland Talbot-vereenigingen, waarvan de leden zich verbonden de gemeen schap te dienen en de broederschap en vredesgedachte te bevorderen. Deze groepeering telt nu acht honderd af- deelingen in het heele Britsche rijk. De prins van Wales is er eerevoorzit ter van. Talbot House diende als vergader plaats van de Engelsche soldaten ge durende de moorddadige gevechten in den sector van Yper. Voortaan zal het huis dienen tot on derkomen aan de leden van de Toe H, die een bezoek brengen aan Yper en Poperinghe. Zondag morgen om 1 1 uur werden ongeveer twee honderd leden van de Toe H ontvangen op het stadhuis door Burgmeester Lahaye, de leden van den gemeenteraad, de h.h. Advokaat Bu- taye, Notaris De Cock en Politiekom- missaris Vanbraembussche van Yper, en eenige notabelen van stad. Tot de bijzonderste Engelsche per sonaliteiten behoorden lord Wake field sir Reginald May M. Tom, al- gemeene konsul van Engeland te Ant werpen de Reverend P. B. Clayton Majoor Slessor enz. Op het stadhuis sprak Burgemeester Lahaye eene gloedvolle welkomrede uit en vormde de beste wenschen voor de versteviging der Belgisch-Engelsche vriendschapsbetrekkingen en koesterde de hoop uit dat wij steeds een duur- zamen vrede zouden mogen beleven. De Engelschen beantwoordden deze rede met een driedubbel hoerageroep. M. Tom bedankte de stad Poperin ghe voor het goed onthaal en om hare herbergzaamheid. Men dronk op de welvaart en bloei van het Engelsche en Belgische Rijk. Na deze korte plechtigheid begaf men zich begeleid door de Koninklijke Philharmonie en de afvaardigingen der plaatselijke maatschappijen, naar het Talbot House, dat plechtig ingehul digd werd door lord Wakefield, die volgende rede uitsprak Rede van Lord Wakefield of Hyfche Mijn landgenootten hebben me gevraagd dat ik te dezer gelegenheid in hun naam het [woord zou voeren. Ik heb dan ook de eer mij te richten tot een persoonlijkheid die voor alle inellectueelen verbonden is met leen niet te vergeten tijdstip. Ik spreek dus tot LI, Heer Burgemeester, in naam van deze vereenigde Engelschen, ik spjreek tot uwe burgers en tot de vrienden geburen die van verre en bij gekomen zijn om dezen dag te vieren. Éenigen slechts h^bb^n bet geluk tegen woordig te zijn. pnaar wij vertegenwoordigen een massa die cje2:e instelling genegen zijn. Men ]kan de plaatsen tellen waar Ta|bot 1 louse niet een erkentelijkheidsgevoel qp- Wekt. Onder Gods hoede, heeft de geest van dit werk, sedert 1 6 jaar tot $tand gekomen, het hart gewonnen van duizenden menschen, die nooit de oorsprong ervan gekend hebben. Voor mannen en vrouwen is dit herberg zaam huis een Bethleem waarboven den qor- log in Vlaanderen, de Koning van Vrede heerschtte. J)e menschen die hier kwarqen in dit witte huis, ii) cjezen hof waar y/e nu vergaderd zijn, volgcJen niet allen dep waren godsdienst, maar allen gingen fier op eer, ze hie id en hun wotnird, bewaarejen hun goecj humeur, spijts alle lijden, h)nn leus was blij heid, hun doel, plicht J Velen hebben hun leven gegeven yopr de onafhankelijkheid en hun Jij ken rusten in eeuwigen vrede op de heilige plaatsen door Belgie geschonken. Eenige overlevenden van deze christelij ke confreriq hier opgericht, keerden terug tot hunne haardsteden in Engeland of an dere overzeeache landen. Ze vertrokken vol erkentelijkheid en dankbaarheid en bleven in die gevoelens zoodat ze weldra een groote vereeniging vormden, die oversloeg op een jonger geslacht. Overal stellen ze hun krachten ten dien ste van hoogere belangen voor vele steden. Aan hun hooÊxl staat de Prins of Wales, een voorbeeld voor allen, die als officier hier verscheidene malen is geweest. We mo gen er zeker van zijn dat hij, aan wien we getrouwheid beloofden, zich dit huis herin nerd zooals hij het gekend heeft en dat hij wenscht dat deze broederlijke liefde steeds moge voortleven. Daarom zal dit huis het levend symbool wezen, niet alleen van het verleden, maar ook van de toekomst. Bij mijn landgenooten is een groep stich ters-leden. Niemand kan hun gevoelens weer geven bij deze gelegenheid. Buiten dien groep zijn we vergezeld van een afvaardiging van alle punten van Engeland, en ieder van hun vertegenwoordigt hier duizend anderen. Het klein getal dat komt van de Eton School waar de Toe H zijn oorsprong heeft, bevat nog jonge leden. Heel hun leven zal deze dag hun bijblijven. Ten slotte is hier nog een groep vrouwen, waarvan eenigen dienst deden in de hospitalen der Vlaanders. Wij zijn dus hier vandaag vergaderd niet als een officieel korps, maar atf? een familie. En, in naam van allen, vraag ik U, Heer Burgemeester, mijne dankbetuigingen te wil len aanvaarden en ze over te maken aan uwe medeburgers. Ik kan niet genoeg lof uitbrengen om uit te drukken, de hertelijkheid en de rechtzin nigheid, waarmede gij ons verwelkomd hebt. Dit huis zal steeds een bedevaartplaats zijn, maar een bedevaart zonder droefgeestigheid. Jongelingen zullen hier niet komen met het hart vol droefheid, noch met' het doel de haat te vernieuwen tegen den oorlog. Toe. H neemt zich voor, de haat te overwinnen en de moedeloosheid neer te drukken. Hier geen gevoel van haat, geen droeve herinnering, maar herinnering van moed, geduld en ook van zelfsverloochening. Christus van Vlaanderen zal waken over hen en zal van hen zijn discipelen maken. Poperinghe zal Winters, Zomers, iedere week gul-lachende Engelschen zien komen langs- waar wij binnen gekomen zijn. Ze zullen hier een tijd blijven, gezellig pratend en zul len hunne herten vervullen, niet met .ge dachten aan oorlog, maar met de edelste vredesgedachten. Ouderlingen zullen zich herinneren, jon gelingen zullen opzien naar de toekomst en in deze haardstee zal hun goed hert gaan tot armen en noodlijdenden, zieken, gevan genen, tot hen die geen vrienden hebben en tot de nieuwe generatie. Wat me nu nog als plicht blijft is dit huis heropend te verklaren. Herinneringen zwe ven rond haar muren, de hoop wordt er geboren. Van alle burgerlijke taak, welke ik te vervullen had, geen een scheen me zoo plech tig, zoo edel, zoo verheven als deze plicht i het Talbot House te Poperinghe voor de tweede rosal te openen. Deze rede werd luidruchtig toege juicht en de Reverend P.B. Clayton antwoordde volgender wijze Antwoord van Reverend P, B. Clayton Lord Wakefield, Heer Consul, Heer Bur gemeester, inwoners der Stad Poperinghe, en gij, mijne oude en jonge vrienden, laat mij toe te zeggen wat deze dag van Paschen is. In het Heilig Evangelie heeft de groote gebeurtenis van Paschen als tooneel een hof en hier zijn we ook in een kleinen hof van verrijzenis, waar de hoop en het geloof het leven van velen rechthield. In deze nauwe muren van vriendelijkheid hebben ze ge leefd. Het geheim van deze broederlijke lief de, sterker dan de dood, was gelegen in het betrouwen dat deze mannen hier aan den dag legden. Dit betrouwen was geen zelfs- vertrouwen, maar een diep geloof in God. In dit Oud-Huis dat we nu heropend hebben, hebben die mannen steun gevonden voor hun waar ideaal. Ze kwamen hier bewust van hun menschelijke nooden, ze gingen weg moedig, vereenigd, vast besloten. Ze kwa men droevig, ze vonden vreugde. Ze kwa men hier moedeloos, ze vonden moed. Ze kwamen eenzaam, ze vonden een vriend. Ze kwamen hier bedreigd door gevaar en dood, ze vonden hier de overwinningsgeest van den eersten dag van Paschen. Ik moet over dit verheven onderwerp ein digen ik herhaal het, deze gebeurtenis is aangepast aan Paschen dat niemand denke dat al die mannen gesneuveld zijn ze wa ren te moedig voor den verraderlijken dood. We zien echter hun graven met hun op schriften. In hun plaats huldigen wij dit huis dat ze liefhadden en beminden maar we weten wel dat ze altijd jong blijven in het Paradijs, vo! leven en gelukkiger dan wij. De vreugde van dezen dag is ook hunne vreugde en wij deelen in hun vreugde op dezen heiligen dag. Daarom ook wensch ik dat deze broederliefde mocht voortleven in dezen geliefden hof, doorwasemd met her inneringen, in dit hui3 dat hun deed denken aan hun familie en in die plaats boven, waar ze God vonden, en waar God hen vond, God die zijn leven gaf voor allen. Ik zou willen ophouden, maar ik moet nog iets zeggen en het zeggen in volle recht zinnigheid. Een dichter heeft deze gedachte bezongen Het geschenk zonder den gever is niets, Hij d ie zich geeft rpet zijn aalmoezen, onderhoudt drie personen Zich zelf, zijn noodlijdend gebuur, en Mij» Lprd Wakefield heeft de waarheid dier woorden begrepen en hij komt zelf met een geschenk, wat hem altijd ejgen was. Hij is niet alleen de gever van het Talbot House, maaf hij is pok in Tpc H> en van Toe H. Velen wenschten vurig dit huis in Vlaande ren terpg te fiezitten. filet is nu het'hunne, het zql ook dit zijn hunner erfgenamen. Daar ik de eprste aalmoezenier geweest ben van dit huis, zop vqorzeg ik cjat hier een werk bestaat dat nipt zal in duigen vallen. Ver, heel ver in 4e tqekomst, zie ik Jat Huis en rlietj fiof, waar velen zich vpreenigen. Dit huis most ze nipt alleen fc>«koreji, maar ze ook veranderen. Dat de vrede hier vol maakt weze, dat de hoop hier vernieuwd worde, dat de haat hier nooit over den drempel korae. Dat de eenige Meester van het menschdom die altijd den dood heeft overwonnen, hier altijd in dit huis een grooter en grooter plaats bekleede. Na afloop der plechtigheid had in het Hotel Skindies een groot feestmaal met 1 60 genoodigden plaats, hetwelk opgeluisterd werd door eenige prach tige muziekstukken uitgevoerd door de Koninklijke Philharmonie (altijd op de bres) onder de kundige leiding van den steeds onvermoeibaren Chef M. E. Van Elslande. Na het feestmaal vertrokken de En gelschen naar Yper, waar de inhuldi ging plaats had van eene gedenkplaat in den Anglikaanschen Tempel. HET BUDGETAIR EVENWICHT Alhoewel er bij het opmaken dei- budgetten, reeds bij de verschillende ministers aangedrongen werd, opdat alle mogelijke besnoeiingen zouden ge daan worden, en alhoewel veel in dit opzicht verwezenlijkt werd, oordeelt de heer Jaspar dat er nog niet genoeg gedaan werd. Hij besloot bijgevolg een nieuwe herziening te besteden aan de budget ten, niet alleen om ze nog in te snoei en, maar ook om na te gaan of som mige credieten welke reeds gestemd werden, zonder hinder slechts gedeel telijk zouden kunnen aangewend wor den. De heer Jaspar heeft gemeend, dat elk ministerieel departement in staat is hem budgetaire posten aan te dui den, waarin op de een of andere wijze nog besparingen kunnen gedaan wor den. Met de betrokken ministers is de heer Jaspar overeen gekomen, dat er zal gezocht worden welke uitgaven tot betere tijden zouden kunnen verscho ven worden. Hoogst waarschijnlijk zal men van de ingeschreven credieten slechts dat deel bezigen, dat volstrekt noodig is voor het loopende dienstjaar. Men hoopt alzoo eenige sommen los te krijgen welke bij de reeds verwe zenlijkte bezuinigingen zullen gevoegd worden. Het is een zeer nuttig werk dat al dus begonnen werd. Met de economi sche moeilijkheden welke overal op gerezen zijn, brengen de belastingen minder op en indien men iets uit de Staatskas kan halen, moet men er een tegenwaarde aan inkomsten voor vin den. Het is de heer Heyman, minister van nijverheid en arbeid, die de eerste ver gadering met den heer Jaspar heeft ge had. De heer Heyman, heeft zich ver gezeld van verschillende van zijn amb tenaars, bij den eersten minister be geven om een heele serie credieten te onderzoeken, waarop men een min of mer aanzienlijke besparing zou kunnen verwezenlijken. Het is te hopen dat er op dien weg zal voortgegaan worden en dat alle uitgaven welke niet volstrekt onont beerlijk zijn, uit de budgetten zullen verdwijnen. De crisis in Amerika heeft, zooals men weet, een verscherping der land- verhuizingswetten tengevolge gehad. Een baby van acht maanden, de kleine Dorothy Cohen, is hiervan het slachtoffer geworden en haar moeder eveneens. Eenige maandpn geleden verhuisde mevrouw Cohen van Montreal naar New-York, waar Dprolhy we^d gebo ren. New-Yptk zond moeder en kind echter onlangs naar Canada terug, uit vrees dat zij ten laste der gemeenschap zouden komen. Aan de gtens weigerden de Cana- deesche ambtenaars evenwel Het kind toe te laten, omdat dij in Amerika ge boren en dus een Amerikaansch bur- gerresje was. De mqeder moest door reizen naar Montreal en baby werd naar New-York gezonden, waar een liefdadigheidsvereeniging zich het lot van het kind heeft aangetrokken. Deze zonderlinge oplossing heeft in- tusschen 1 4 dagen in beslag genomen voot besprekingen, briefwisseling en dies meer, gedurende welken tijd eeni ge spoorwegambtenaars voor de kleine zorgden. En nu is de toestand dus zoo, dat de eenige, die gaarne voor Dorothy zou zorgen, haar moeder, haar niet bij zich mag hebben en het kind door de vreemden moet worden verzorgd. Volgens een gesprek met Kamerle den van de verschillende partijen over het wetsvoorstel der Fronters betref fende de splitsing van Belgie is de al gemeene indruk dat de zaak niet ern stig wordt opgenomen. Het is een de genstoot in het water een platonieke wensch daar, om de grondwet te her zien, twee derden der leden daarvoor noodig zijn. Kamer en Senaat zullen zich wel wachten in de kaarten van de nationalisten te spelen. Een socialist zegde dat geen enkel zijner vrienden zoo maar het land wil len verdeelen, wat voor gevolg zou hebben de socialistische partij te ver brokkelen en vooral de socialistische partij van Vlaamsch Belgie machte loos te maken. De liberale partij zou eveneens ver deeld worden en eveneens van haar pluimen verliezen. Wat de katholieke partij betreft, deze zou misschien in Vlaamsch Bel gie bovenkraaien, maar in het Waal sche land stillekens aan zoo verzwak ken dat zij van geen tel meer zou zijn. De burgers zouden dan wel kunnen overloopen naar de liberalen en de geloovige werklieden naar de socialis ten. Overigens zou het te vreezen zijn dat indien de Vlaamsche staat, dank aan zijn overwegende bevolking, een overmacht nam in het federaal Belgie de Walen, het zelfbeschikkingsrecht, zouden kunnen inroepen om hun inlij ving bij Frankrijk te vragen na gewikt en gewogen te hebben of het beter zou zijn deel uit te maken van een land waar zij burgers van tweede klas zou den zijn, of van een land waar zij op denzelfden rang zouden gesteld wor den als de Walen van Valenciennes, Rijssel en Roubaix. Aldus zou nog al leen Vlaamsch Belgie blijven bestaan, hulpeloos, zonder hinterland, verarmd en zonder toekomst, om ten slotte de prooi te worden, niet van het klein en onmachtig Holland, maar van een groote mogendheid. Welke Daarvoor zouden waarschijnlijk de wapenen moeten beslissen. Een Brusselsche afgevaardigde ver zekerde dat de Brusseleers er nooit zouden in toestemmen dat Brussel de hoofdstad van een wankelbaren Vlaamschen staat zou worden. De Brusselsche bevolking voelt zich Vlaamsch, noch Waalsch, doch Bra- bantsch en eerst en vooral Belgisch. Bovendien draagt Brussel meer en meer een stempel van cosmopolitisme. Brussel met zijn agglomeratie van circa één millioen inwoners is bewust de scharnier te zijn en te moeten blijven tusschen Vlaamsch en Waalsch Belgie. Als het moet zou Brussel een staat op zijn eigen moeten maken, ten minste een bijzondere plaats bekleeden als Washington in de Vereenigde Staten. Brussel zal in alle geval feestelijk be danken voor de eer hoofdstad van een Vlaamschen staat te worden. Het zal dus geen protest laten hooren als Ant werpen of Gent die eer zou willen pp- eischen. Men weet zeer goed waar de schoen bij de nationalisten, wrijft. Zij kennen zoo goed de geestes- en gemoedstoe stand van Brussel, maar zij meenen de moeilijkheid pit den weg te kunnen gaan door Brussel bij den Vlaamschen Staat in te lijven. Dit zou echter niet van een leien dakje Ipopen- En als de nationalisten aandringen zouden zij een protestbeweging kunnen zien die hun allen lust zpp ontnomen Brussel te wil len finnexeerpn- Brabanders zijn geen Vlamingen en pok geen Walen. Tus schen Brabanders en Vlamingen, zoo leert de geschiedenis, zijn de betrek kingen niet altijd vriendelijk geweest. Die tijden kunnen terugkeeren, als de nationalisten koppig ?piide>n zijn. De katholieke Vlamingen, die niet in de wolken zweven, zijn ook niet in genomen met de kinderachtige plan nen der nationalisten, De Vlamingen, die niet flamingant zijn, zijn het nog minder. En zij zijn de meerderheid. De vaders van het federaal Belgie heb ben waarschijnlijk geen rekenschap gehouden van een groote massa van Vlaamsch Belgie en Brussel die met de Waalsche massa tegen zijn en in geval een Vlaamsche en Waalsche staat zou ontstaan, zou die massa, die niet passief gestemd is, zich krachtig weren en alle pogingen in het VY^rk stellen om een rpindephpid te verplich ten de baan te ruimen. Het zou in elk geval hier een Pool- sche landdag worden en het zou te vreezen zijn dat het federaal Belgie hetj lot van Polen der 8° eeuw ondergaat. Nog iets Zijn de Nationalisten dan zeker dat koning Albert en zijn troon opvolgers de rol zouden willen ver vullen van koning Oscar 11, van Zwe den en Noorwegen Welke vorst zou over een ten doo- de opgeschreven federaal Belgie wil len regeeren en hier dienst doen als windhaan op een toren En onder steld dat de Walen een republiek ver kiezen, terwijl de Vlamingen de mo narchie blijven aanhangen, wat moge lijk is, hoe zal het staatshoofd er dan uitzien, voor de helft koning en voor de andere helft president der repu bliek Dit zou aan een bestendigen carnaval gelijken. Men weet dat de kwestie van het staatshoofd voor Belgie, een levens kwestie is. Men moet geen hoveling zijn om te erkennen dat Belgie dood geboren zou geweest zijn indien het geen koningen had gehad en dan nog koningen als Leopold I, Leopold II en Albert I. De nationalisten durven om allerlei redenen niet aan den koning raken, dien zij nochtans uitschelden voor Albrecht von Saksen-Koburg und Gotha. Socialisten, liberalen en katholieken zijn het dus eens om te verklaren dat het wetsvoorstel der fronters herinnert aan het Waalsch ministerie van 1913 en de Assemblée Wallonne, die als Waalsch parlement moest dienst doen. Men weet hoe dit kinderspel eindigde. Destrée, de vader van dit opzet, werd na den oorlog minister en deed zijn best om de Assembléée Wallonne naar den dieperik te helpen, omdat zij na den oorlog niets geleerd had. Wanneer de heer Vos in een kabinet van radico- socialisten, nevens den heer Jennissen minister zal zijn, zal hij ongetwijfeld hetzelfde doen als de heer Destrée, om gerust gelaten te worden. Men kent die fiere Sicambers. Hebben is hebben en krijgen is de kunst. De kinderen moeten zich vermaken en de Fronters moeten ook hun ver deeldheden omsluieren. Het woord is aan Dr. August Borms, met permissie, Dr René Declercq, Joris Van Severen, Toon Jacobs,Wies Moens -"iet Tack,. Dedecker, en de oude garde van den Raad van Vlaanderen n. 1n. 2 en n. 3. Dit kan zoo niet blijven. Vlaanderen, Groot-Nederland wordt verraden. D. N. G. STAD POPERINGHE. in de zaal van ONS HUIS GROOT KOSTELOOS TURNF gegeven door de Turnmaatschapp'' -• DE ONVERMOEIB Gedurende 't feest VOGR.Uid. door den H. Max MATTON, ciale Secretaris, over Werkloozen-V - zekering en Krisis en door den H. Geo VANDEGHIN- STE, over de Sociale en Pensioenwet ten. Bijzonder uitnoodigingskaarten zullen door de zorgen van het bestuur van de Liberale Vakbonden toegezonden worden. Ieder Liberaal moet daar aanwezig zijn. HET BESTUUR. liiiiiiiMiiüiiuiiiiiiiiiiHiiuiiiiiiiriiiiiiilülIlllüliilililil Volgens den diplomatieken corres pondent van de Daily Telegraph zouden Briand en zijn departement be ginnen in te zien, dat het verbieden van de overeenkomst tvssschen Duitsch- and en Oostenrijk, hoe gaarne zij daar een veto op zouden willen leggen, wet telijk tpch teveel moeilijkheden zou opleveren en dat zij beginnen te be grijpen dat het inderdaad niet zeker is dat het Hof in Den Haag een tol overeenkomst 'LussT erf deze landen als een inbreuk pp het leeningsprotocol van Geneve zou beschouwen. Vandaar, naar hij verneemt Briands voorstel om op de vergadering van den 3ondsraad een wijdere economische federatie voor te stellen, waar de twee aetrokken landen samen met de an dere, als Frankrijk zelf, deel van zou den kunnen uitmaken. Op die wijze zou Frankrijk de betrokken landen op de proef stellen in hoeverre de bepa- ing, dat ook andere landen kunnen toetreden tot de tolovereenkomst op recht gemeend is. Dezelfde correspondent verneemt ook, dat men te Parijs heel bang is, dat Italie's verlangen om zijn Oosten- rijksche markten en zijn belangrijke landelsbetrekkingen met het Duitsche rijk te behouden, Mussolini in de ver- eiding zal brengen om voor een toe treding tot het Duitsch-Oostenrijksch tolverbond te' beslissen. In diplorpatie- ce kringen alhier zou zelfs; \^>r-den ge duisterd, dat Frankrijk'antwoord op deze beslissing var\ 1 falie het afbreken van de on,d,y,i ha ndelingen over een rar^sch-j^afi'aa^vsphe overeenkomst zou z'AV. Volgens dezen correspondent kon iet echter ook zijn, dat Frankrijk dit aericht opzettelijk verspreidt pm, pp Groot-Brittanie invloed uit tp oefenen en om Italië tegen toenadering tot de tolovereenkomst (e "yvaarschuwen. In den nacht van 18 op 19 dezer zal het Zomeruur worden ingevoerd in ons Land, alsook in verschillende lan den van Westelijk Europa, namelijk Frankrijk, Engeland, Nederland en het Groot-Hertogdom Luxemburg. De uurwerken zullen den avond van 1 8 April één uur worden vooruitgezet, daar het Zomeruur officieel om 3 uur 's nachts zijn intrede doet. De treinen zullen worden beschouwd als hebbende één uur vertraging en er zal getracht worden om zoo spoedig mogelijk in regel te zijn met de nieuwe uurregeling. Adolf Hitier heeft in de Volkische Beobachter een oproep aan de na- tionaal-socialisten en de leden der stormafdeelingen gericht, waarin o.a. wordt gezegd In de stormafdeeling Oost werd een complot gesmeed, dat tot een zwa re, ja zelfs een definitieve catastroof voor de heele partij zou kunnen leiden. Met het oog op de noodverordening was ik gedwongen, onmiddellijk han delend op te treden. Ik heb thans be sloten een grondige zuivering der par tij van alle onbetrouwbare elementen te beginnen. En verder Wie be velen en orders van kapitein Stennes opvolgt, duldt of doorgeeft, zet zich daardoor zelfstandig buiten de natio- naal-socialistische partij. Het hoofd van den staf der storm afdeeling, kapitein Rohm, schreef in de Volkische Beobachter een bevel volgens hetwelk alle leiders der storm afdeelingen Oost, voor 1 2 April de verklaring moeten hebben gegeven, zich onvoorwaardelijk aan de zijde van Hitier te plaatsen. Zij, die dit niet doen worden op 1 2 April uit de partij en uit de stormafdeelingen gezet. Het was een verrassing voor velen te vernemen dat de wet die het ofFici- eel onderwijzend personeel verplicht trouw aan den Belgischen Staat te zwe ren, niet wordt toegepast. Waarom niet, als de apdere ambte naren zulks moeten doen Wij gaan verder De leerkrachten van het vrij onderwijs dat gesubsidieerd wordt of niet, zouden eveneens moeten «zwe ren». De Staat kent hun immers een grondwettelijk recht toe de vrijheid van onderwijs. Maar het spreekt als van zelf dat die vrijheid niet kan nocj mag uitgeoefend worden om den Staat te bestrijden en ten onder te brengen, zooals er al te vaak zulke gevallen sedert den oorlog werden aangestipt. Het is dus maar recht en redelijk dat de vrije leerkrachten verplichtingen hebben, en den eed van getrouwheid afleggen. Dit is het geval voor burgers en geestelijken. Er is nog meer de vrijheid van godsdienst, die Belgie ge schonken heeft en waarborgt, brengt ook verplichtingen mede. En het zou dus ook wenschelijk zijn dat de be dienaars van alle door den Staat er kende en gesubsidieerde diensten, ver plicht zouden w;orden trouw te zweren aan den IJelgiscb.en Staat, dien som migen bestrijden en willen vernietigen, zooals dit gebleken is.

HISTORISCHE KRANTEN

De Gazet van Poperinghe (1921-1940) | 1931 | | pagina 1