Engeland als Waker over den Vrede. ^uirf/ea 17' JAAR. NUMMER 13. WEEKBLAD 25 CENTIEMEN. ZONDAG 28 MAART 1937. ABONNEMENTEN Men abonneert op alle belgische postkantooren. NIEUWS- EN NOTARIEEL AANKONDIGINGSBLAD VOOR POPERINGHE EN OMSTREKEN V tér GEBROEDERS DUPONT Yperstraat, 2, POPERINGHE. AANKONDIGINGEN WAPENGERAMMEL. GEEN ZOO GEMAKKELIJK POSTJE TENTOONSTELLING FRED WALLECAN TE POPERINGE. IDEEN EN DOCUMENTEN HET MARXISME. BERICHT. LANDBOUWKRONIEK men planten. Gustaaf Gükk«m. CAZET RINGHE jaar, per post Congo Frankrijk Amerika Losse Nummers 0.25 fr. 16 fr. 25 fr. 25 fr. 30 fr. De postabonnenten in Belgie, die van woonst veranderen, moeten dit aangeven in 't post- buree] dat Ken bedient, en niet aan ons. Bij elk schrijven naar inlichtingen wordt men beleefd verzocht een postzegel voor ant woord te voegen. V v Uitgevers-Eigenaars Postcheck 464.59 Telefoon 180 leder medewerker blijft verantwoordelijk voor zijne bijdragen. Bijdragen in te zenden tegen Donderdag middag. Kleine berichten tegen den Vrijdag middag. Naamlooze ingezonden artikels worden in de scheurmand gegooid. Per regel 1.00 fr. (minimam 3.00 fr.) Rouwberichten minimum 5.00 fr. Bijzonder Tarief voor Notarissen en Deur waarders. Voor dikwijls te herhalen pe- klamen, prijzen volgens overeenkomst. Alle aankondigingen zijn op voorhand te betalen. Minister Eden heeft dus in het La gerhuis gezegd, waarom Engeland een grootere militaire macht moet hebben: Om zich ten dienste te stellen van den vrede. Men mag hem gelooven. Men mag iederen Engelschman gelooven die zoo spreekt. Als van één natie ter wereld gezegd mag worden, dat zij verzadigd is, dan is het wel van de Britsche. Wat zou zij nog meer kunnen be- geeren 1 egen wie nog eenige aanval lende of veroveringsplannen koeste ren Maar zij wil houden wat ze heeft en, om het te kunnen houden, wil zij 'er desnoods voor vechten. En wordt zij ooit nog eens in een oorlog gewikkeld, dan zal 't in ieder geval zijn als aan gevallen partij. Onder deze omstandigheden laat niets zich zoo gemakkelijk begrijpen als dat Groot-Brittannie de meest vre delievende natie van de wereld is. Een eeuwige vrede zou toch voor eeuwig ook haar bezit verzekeren. En wil zij dooT haar wapens den wereldvrede die nen, dan dient zij er dus toch vooral eerst zich zelve mee. Geen lastiger taak hadde, bij mon de van minister Eden, Engeland op zich kunnen nemen. En... geen perij- keleuzer 't Gevaar is namelijk niet denkbeel dig, dat er gevallen ontstaan, waarin h^t, juist} door den vrede te willen handhaven, den oorlog uitlokken zou. En een voorbeeld van zulk geval haalt reeds de «Izvestia», het officieel orgaan van de Russische Soviet-regee- ring aan Een aanval door Duitschland op T sj echo-Slowakij e. Wat, zoo vraagt de «Izvestia zou in zulk geval Engeland doen Zou het, ja of neen, een onschuldig aangerand Tsjecho-Slowakije ter hulp snellen, en zoo ja, op welke manier dan Het spreekt ongeveer vanzelf, dat Engeland dan niet veel zou kunnen uitrichten, indien het zijn hulpverlee ning aan Tsjecho-Slowakije tot het ge bied van deze republiek-zelf zou wil len beperken. Hoogstens zou dit oor logsterrein door zijn vliegtuigen te be reiken zijn, die dan nog Duitschland of Oostenrijk zouden moeten over zwemmen, met kans genoeg om onder weg te worden naar beneden gehaald. Maar zelfs indien Engeland zich bij een directe hulpverleening aan de Tsje chen zou willen bepalen, dan zou het daardoor toch vanzelf in staat van oor log met Duitschland komen, en dus oogenblikkelijk op alle punten van zijn kusten en van zijn grondgebied op af weer van de Duitsche zee- en lucht strijdkrachten bedacht moeten zijn. ...Wat ook het geval zou zijn, in dien het zijn steun verleende aan een Frankrijk, dat een aanranding van Tsjecho-Slowakije door Duitschland zou beantwoord hebben met een oor logsverklaring aan het Reich van Hitier Het Soviet-orgaan wenscht thans van de Engelsche regeering te weten, of het in haar bedoeling ligt, om haar ge wapende Natiën te maken tot zoo iets als de gendarm van Europa, en of het, in die functie dan, ieder land bij den kraag zal willen grijpen, dat den vrede verstoort. Maar... door deze vraag heen dan doet de «izvestia» klaar den wensch schemeren, dat de Britsche gendarm a-priori reeds een onderscheid maken zou tusschen de bokken en de schapen, Europa zou verdeelen in «vreedzame» en «oorlogszuchtige» naties. En dan zegt het Soviet-blad, dat het Rusland bij de «vreedzame» naties ingedeeld wil zien. Volgens de «Izvestia» en dus vol gens het «gouvernement» te Moscou behoeft Engeland, in zijn rol van vredehandhaver, slechts naar den kant van de fascistische staten uit te kijken zijn wapens enkel tegen Duitschland en Italië te houden gericht. En, als we dit Russische blad goed verstaan wil len* dan raadt het Engeland zelfs een preventieven oorlog tegen deze staten aan Inderdaad waarschuwt het de Brit ten en ook de hranschen dat, indien zij Duitschland zouden laten be tijen met Tsjecho-Slowakije, en het Oostenrijk en Hongarie laten betrek ken in het fascistisch blok van Cen traal Europa, dat ze 't dan aan Hitier mogelijk zullen maken, om hun, met de revolver in de vust, koloniale ei- schen te stellen, nog heel wat belang rijker dan deze waarmee hij thans voor den dag komt. Dat is toch duidelijk genoeg gezegd, meenen we Valt Duitschland thans aan, nu t nog niet heelemaal tot den oorlog is bereid, als ge niet wilt, dat het u a^les afdwinge wat het begeert, en... als gij werkelijk den vrede wilt dienen. Dat is nog erger dan het Si vis pacem, para bellum excuus van al tijd voor de dolste bewapeningen. Hier staat niet Als gij den vrede wilt, bereidt u ten oorlog maar wel ...maakt den oorlog En 't schoonste of juister 't af schuwelijkste is, dat deze raad op zichzelf lang niet zoo dwaas IS, als hij klinkt. Inderdaad is 't gevaar voor een aan val van Duitschland op de Tsjecho-Slo- waaksche republiek niet meer een nachtmerrie. Het is duidelijk dat men te Berlijn tegenover Praag zoowat de fabel aan 't spelen is van den wolf en het lam. Een spel dat een bedenkelijke over eenkomst vertoont, met dat van Oos tenrijk tegenover Servie in 1914, en waardoor al heel gauw heel de wereld in brand werd gestoken De eischen tegenover Tsjecho-Slo wakije, die Hitler in 't vooruitzicht stelt, bedoelen ook, dit land in zijn na tionale waardigheid te krenken, een smadelijke afbreuk aan zijn soeverei niteit te doen, teneinde het tot vechten te noodzaken. Zoo wordt te Berlijn reeds gespro ken van zelfbestuur voor de Duit sche minderheden in Tsjecho-Slowa kije. En wat zou zulk zelfbestuur meer beteekenen dan een bestuur bin nen de Tsjecho-Slow-aaksche politieke grenzen, onder rechtstre-ekschen in vloed en leiding van Berlijn Fen zelfbestuur zooals ook onze Dietsche Nazis er een voor hun Vlaan deren betrachten. Om aan het Tsjechische lam te kun nen verwijten, dat het «zijn» beek «zijn» drinkwater bevuilt, zal de Duit sche wolf echter niet zoo direct voor eigen veroveringsdoeleinden uitkomen. Hij zal zich eerder vertoonen in de gedaante van de bedreigde partij. Hij zal de regeering te Praag ervan be schuldigen, hebben aangegaan, met Soviet-Rusland dezen schijn van logische noodzaak te geven Als wij, Duitschers, zoo dikwijls ge zegd hebben, dat wij wel iedereen met rust willen laten, en ons slechts herbe wapend hebben tot afweer van 't com munistisch gevaar, dan behoeft het niemand te verwonderen, dat wij Tsje cho-Slowakije aanvallen, als deze re publiek met Rusland een geheim bond genootschap heeft afgesloten dat geen andere bedoeling hebben kan dan zich als bruggehoofd voor een bolsjewisti- schen uitval tegen ons te laten gebrui ken. Wat nu is de zedeles van heel deze listorie Eenvoudig deze dat men den vre de niet in grooter gevaar brengen kan, dan door aan Duitschland en met een aan Italië nog meer reden te geven om zich door het communistisch gevaar bedreigd te achten. Dat dus de eerste plicht voor alle vredelievende regeeringen is dit ge vaar met de grootste krachtdadigheid te bestrijden binnen haar eigen grenzen En zijn verbintenis om als hoeder van den Europeeschen vrede en dus als beschermer en helper van aange rande landen op te treden, zou En geland dan heel goed kunnen onder werpen aan deze voorwaarde Dat geen land dat den vrede wil, door sympathieën vóór- of daadwer kelijke huip aan communistische sta ten, de fascistische staten de reden of het voorwendsel aan de hand doe om het aan te vallen, zoogezegd uit nood weer dan tegen het opdringend bols jewisme. N. G. Zondag morgen werd in tegenwoor digheid van de HH. Burgemeester en Schepenen de Tentoonstelling van den Vleenenschen Leieschilder plechtig ge opend. Een talrijk publiek vulde de groote zaal van het stadhuis, wanneer deer Dedullen, namens den Oud-Leer- ingenbond Van de Staatsmiddelbare school, Heer Devleeschouwer, kunst- critikus, het woord verleende. De zeer gewaardeerde schrijver van een werk over Viérin en Vijf West Vlamingen hield een belangrij ke toespraak over de persoonlijkheid en de kunst van Fred Wallecan, die hij zeer juist situeerde in de hedendaag- sche rij kunstenaars uit ons gewest. Daarna volgde een bezoek aan de mooie reeks kunstgewrochten. Zeker is Fred Wallecan een der merkwaardigste artisten die op een zeer persoonlijke wijze het leielandschap weet te vertolken. Daarnevens geeft hij olijk van een volkomen teekenkennis gepaard met een rijke en warme kleu- renschakeering, landschap dat hij lief heeft en is de Leie nu grijs en eentonig, zijn de bak ken grauw en zwart, toch is een werk van dezen Leieschilder als een lofzang ter eere van de natuur, het werk van het vlas. We zullen als bijzonder gelukt noe men het groote Leielandschap dat in de Salon van Parijs in 1934 opgehangen werd. Daar nevens dient gemeld het zeer dekoratieve Vlaswerkers en Schippersrust waarin al de technie- ke vaardigheid van den penseeier zich breed kan doen schatten. Zeldzaam rijk van kleur zijn ook de stadszichtjes uit Meenen en Veurne en 't zonnelicht ligt blakend in de duin zichten, want Wallecan vertoeft 's zo mers op zijn buitengoed te St Idesbal- des, binnen de muren van zijn beschei den Musschennest Voorwaar, een buitengewoon kunst evenement is de tentoonstelling van Fred Wallecan. Niemand, die aan kunst doet of er van geniet zal nalaten er een bezoek te brengen. We danken dan ook uit ter harte, Deze rubriek is bestemd tot het opnemen der argumenten welke wij aan verschillende bevoegdheden vragen uit te leggen aan de lezers van de Gazet van Poperinghe ten titel van documentatie. Deze artikels verplichten geenszins de gedragslijn van het blad en wij weerhouden ons het recht deze desnoods in onze kolommen te kritikeeren. De Korrespondenten van IDEEEN EN DOKUMENTEN worden vriendelijk verzocht hun bijdragen in te dienen bij den Heer Hilaire LAHAYE. ALBERT CLAES, Jeugd-Solidarist. Niet alleenlijk is het geconterfeite jden Oud-Leerlingenbond onzer Mid- andschap juist van weergave, doch bij- delbare school die ons de mogelijkheid zonderlijk weet hij de geest van het schonk zooveel schoons in onze stad milieu op te vangen en als het ware in te mogen bewonderen, zijn doeken te vestigen. - - - Fred Wallecan is geen materialist in De tentoonstelling blijft open tot zijn schilderijen, hij idealiseert het Maandag van Paschen, telkens tot 5 u. DE BLINDE, een der voornaamste gewrochten van den Kunstschilder. Doek toebehoorend aan Dokter R. uit Meenen, en die in tal van tentoonstellingen de vleiendste kritieken mocht oogsten. SOCIAAL-POLITIEK MARXISME Bij Hegel is de geschiedenis het loskomen uit de natuur en terug tot zichzelf komen van de Idee in den menschelijken geest. Een identisch monisme en teleologisme be- heerscht de geschiedenis van de menschheid bij Marx, onder vorm van klassenstrijd en toekomststaat. Die geschichte aller bisherigen Gesell- schaft, ist die Geschichte von Klassenkaemp- I fe. De klassenstrijd heeft in den loop van de geschiedenis verschillende aspekten aange nomen, tot hij is geworden, ten gevolgen van de bestaande produktiewijze, den strijd tusschen bourgeoisie en proletariaat. Deze produktie en sociale verhoudingen bepalen j alle andere sociale en ideologische verhou dingen van onze maatschappij. De Staat spruit onmiddellijk voort uit den klassen strijd, want hij is een middel in de han den van de heerschende kla9 om de andere klas economisch uit te buiten. L'Etat de la classe la plus puissante, de celle qui a la domination économique, la- quelle, par son moyen devient aussi classe politiquement dominante et aussi acquiert de nouveaux moyens dassujettir et d'exploi- ter la classe opprimée. C'est ainsi que létat antique était avant tout l état de propriétai- res d'esclaves pour tenir ceux-ci sous le joug, de même que l'état féodal fut l'origine de la noblesse pour assujettir les paysans serfs et vasseaux, et que l état représentatif moderne sert d'instrument l'exploitation du travail salarié par le capital. Ook het recht is te herleiden tot dien oor sprong. Wanneer een klas economisch haar macht gevestigd heeft, wil zij deze macht verzekeren voor de toekomst. Dan stelt zij een aantal regelen vast die in feite niets an ders beoogen dan de gewonnen voordeelen te behouden, (uitbreiding van *t eigendoms recht). Om deze verdediging nog adekwa- ter te maken zal zij de grondregelen waarop haar bestaan berust als objektief geldend voor te stellen, als moraal. Eindelijk om alle opstandigheid te vermijden en de klasse waarover zij heerscht te doen berusten in haar lot, stelt zij een godsdienstige levens beschouwing op, t.t.z. een toekomstig ide aalbeeld, dat haar dagelijksche aardsche mi series doet vergeten. L'Hypothèque, que le paysan possède sur es biens célestes garantit l'hypothèque que e bourgeois possède sur les biens des pay sans. Ook de literatuur, kunst, wijsbegeerte worden aldus bepaald. Wij kunnen daar hier over handelen, omdat dit gedeelte van het Marxisme niet door Marx en Engels, maar slechts veel later uitgewerkt werden. Zooals wij er reeds op gewezen hebben, gedurende de behandeling van het econo misch Marxisme, heeft Marx gemeend uit de bestaande economische verhoudingen een toekomstbeeld van onze maatschappelijke ontwikkeling te kunnen schetsen. Onze maatschappij kenschetst zich door de vorming van twee wel afgebakende klas sen. Het steeds verwerven van meerwaarde vermeerdert gedurig het kapitaal van den kapitalist. De arbeider daarentegen wordt steeds meer uitgebuit. De middenklassen ver dwijnen en worden opgeslorpt in het prole tariaat. Het aantal kapitalisten vermindert omdat ieder van hen zooveel kapitaal mo gelijk bezitten wil en in dezen strijd som mige ten onder gaan. De accumulatie van het kapitaal en de verarming van het pro- etariaat worden ten top gedreven, tot de spanning zoo sterk wordt, dat een geweld ge loc ale revolutie uitbreekt. Als een wrekende Nemesis s.aat het pro letariaat op tegen zijn vedrukkers, neemt de economische produktiemiddelen in handen, en richt een klassendiktatuur in om haar vroegere uitbuiters te verdelgen. Stilaan ver dw jnen aldus de klassen. En daar de s aat een produkt is van het bestaan van klass^n- egenstelling, s reft ook den Staat uii. De e gemeenschap begint. Le prolétariat s'empare de a pu ssance de l'état et transforme tout d'abord les moy ens de production en propriété de l'état. Par la il se détruit lui-même en tant que prolétariat, il abolit toutes les différences de classe et en même temps aussi l'état en tant qu'état. Le premier acte par lequel l'état se mani- fiste réellement comme représentant de la société toute entière, est en même temps le dernier acte propre de l'état. L'intervention De Provinciale Commissie van de Schoone Kunsten van West-Y'laande- ren, laat weten dat, in 1937, premies voor de globale som van 3.230 fr. zul len toegekend worden voor de Schil derkunst. Mogen aan de premies mededingen al de kunstschilders die in West-Vlaan- deren geboren zijn of er sedert vijf jaar verblijven, en ten hoogste 40 jaar oud een bondgenootschap te zijn. 1 De belanghebbenden moeten, op hun kosten, hun werken vóór 1 Juli om dan aldus te kunnea red*neeren en 937indienen bij voornoemde Com- aan zijn optreden tegen deze .republiek missie. Provinciaal Hof, Groote Markt Brugge. Reglement te bevragen bij de Com missie. de l'état dans les affaires sociales devient superflue sur un terrain après l'autre et s'endort ensuite d'elle même. Au gouverne ment des personnes se substituent l'adminis- trat'on des choses et la direction du proces sus de production. L'état n'est pas aboli, il meurt. KRITISCHE BESCHOUWINGEN. Weeral berust het vertrekpunt van Marx op onvasten grond en dit om twee redenen 1De klassenstrijd is een logisch gevolg van de meerwaardetheorie zij laat toe dat er uitbuiters en uitgebuitenen bestaan. Reed* bewezen wij dat de meerwaardetheorie valsch 2. De klassenstrijdtheorie wordt tegenge sproken door de geschiedkundige feiten, die méér dan eens wijst op solidariteit, en door de huidige ontwikkeling van onze maatschap pij die niet wijst op een scherpe indeeling in twee klassen. Ook het staatsbegrip van Marx is volko men valsch, en berust op een verwarring tus schen staat als middel en staat als doel. Marx beweert dat de essentie van den staat ligt in zijn uitbuitingskarakter, het is een dwangmiddel tot economische uitbuiting van een klasse door een andere. Daarom is de staat principieel uit den booze en tot ster ven gedoemd in het toekomstig paradijs. De staat is inderdaad een dwangmiddel over een gemeenschap, maar dit middel kan tot verschillende doeleinden gebruikt wor den. Hij zou onder andere kunnen gebruikt worden tot uitbuiting van een klasse door een andere. Doch de feiten schijnen dit niet te staven, want 1De economische uitbuiting van den ar beid vierde hoogtij gedurende een tijdperk, waar den invloed van den staat op de eco- om e heel klein was. 2. De huidige staat daarentegen, alhoe wel zijn economische macht veel aanzien lijker is, werkt deze uitbuiting tegen door sociale wetgeving. Er is daarenboven een erge kontradiktie tusschen de staatstheorie en de economische theorh* van Marx 1Staatstheorie. Voor wat de verhouding staat gemeen schap aangaat, kan men allerlei standpunten aannemen, die schommelen tusschen twee uiteinden Het wezen van den individueelen mensch is goed, zoodat hij alle solidaire j plichten uit eigen beweging volbrengt. Deze essentie zal zich best ontwikkelen in een vrije gemeenschap. Staatsdwang is dus uit den booze (anarchisme). Homo homini lupus. Dwang alleen kan hem brengen tot solidari|eit. Hoe sterker staatsgezag, hoe beter dus.' (Universalisme). De stelling van Marx is paradoxaal. De tweede theorie wordt aangewend om de dik- tatuur van het proletariaat te verdedigen, de eerste om de toekomstige vrije gemeen schap uit te leggen. Hij dwingt ons te be sluiten dat er twee soorten menschen aijn, goede, de proletariërs en slechte, de bour geoisie. Het proletariaat wordt dan een nieu we Messias. 2. Economie. Economisch gaat hij juist den tegenover- ges'elden weg op. Het bestaande regiem van vrije economie wordt afgewezen, en een vol- ledige collectivistische economie als doel van de toekomstige gemeenschap beschouwd. Hoe het echter mogelijk is, een collec tivistische economie in te richten zonder staa sgezag legt Marx ons niet uit. EINDBESCHOUWINGEN. Wij aanvaarden geen stelsel, dat den men schelijken wil negeert, en ons ter wil doen buigen onder een fatale wet, men noeme deze wet goddelijke predestinatie of mate- rialistiscl e dialektiek. Wij aanvaarden geen stelsel dat het recht negeert, en baseeren onze actie voor den arbeider op zijn recht op menschelijk be staan. Wij aanvaarden geen stelsel dat in den Staat enkel een middel tot klassenuitbuiting ziet, want wij kennen een staatsvorm die aan uitbuiting en dwang perken zal stellen de democratie. Wij gelooven in een humanistische toe komst van de Democratie, niet in den zin i van een gelijkmaking van onderaf, maar van een steeds rechtvaardiger uitkiezen van de elites, en steeds verdere uitbreiding van die elites. ALBERT CLAES. in 't gelaat verdwijnen spoedigdoor deze des avonds met wat PU ROL in te wrijven en door zich des morgens te wasschen met warm wateren met gewone zeep, maar beter nog met purolzeep. 't Voldoet iedereen. Parol ia Gooiro 4 en 71 2 tronk en io tabco van 1 2 frank. Paroli«p 71/j frack. Ia allt Apotheker. Wat men moet in acht nemen als een gestorven boom vervangen wordt. Als men in den boomgaard een ge storven boom moet vervangen door 'n nieuwen dan moet men zekere voor zorgen nemen om dezen laatsten een goeden gToei te verzekeren. Tijdens het uitroeien van den ou den boom, moeten al de wortels zorg vuldig uit den grond verwijderd wor den anders zullen er de ziektekiemen zich op vestigen, waardoor het leven van den nieuwen boom zou bedreigd zijn. In het plantgat zal men nieuwe aar de brengen, gemengd met scheikundi ge meststoffen om den groei te bevor deren, Per 100 kilo aarde voegt men erbij 800 gr. superfosfaat, 1000 gr. sylviniet-kainiet en 300 gr. ammoniak- sulfaat. De oude aarde die waarschijn lijk giftstoffen bevat wordt verwijderd Deze doenwijze is tamelijk lastig. Volgens het Journal d'Agriculture pratique kan men den ouden grond ook ontsmetten. Men zal er toe komen door enkele jaren te wachten alvorens te planten, ofwel door een goede hoe veelheid levende kalk te mengen met den grond. Men kan ook den grond ontsmetten met koolstofsulfide, met een houten piket maakt men gaten van 20 a 60 cm. diep, en 4 a 5 per vierkante me ter. Over die 5 gaten verdeelt men 200 gram koolstofsulfide. Daarna sluit men de gaten en na enkele dagen mag

HISTORISCHE KRANTEN

De Gazet van Poperinghe (1921-1940) | 1937 | | pagina 1