Hitlerde slooper van Versailles.
KERSTMISGEDACHTEN
Medezeggingsschap in het Beheer van
18 JAAR. NUMMER 52.
NIEUWS- EN NOTARIEEL AANKONDIGINGSBLAD VOOR POPERINGHE EN OMSTREKEN
DUPONT GEBROEDERS
1
DE TOESTAND IN
SPANJE
ONZE BEGROOTING
EN DE PENSIOENEN.
het Suez=Kanaal.
WEEKBLAD 2* CJBVTÜSMEN
ZONDAG 25 DECEMBER 1938.
ABONNEMENTEN
Jaar, per post
Congo
Frankrijk
Amerika
16 fr.
25 fr.
25 fr.
30 fr.
Losse Nummers 0.25 fr.
Meri abonneert op alle belgische
postkantooren.
De postabonnenten in Belgie, die van woonst
veranderen, moeten dit aangeven in 't post-
bureel dat Ken bedient, en niet aan ons.
Bij elk schrijven naar inlichtingen wordt
men beleefd verzocht een postzegel voor ant
woord te voegen.
Uitgevers-Eigenaars
Yperstraat, 2, POPERINGHE.
Postcheck 484.59 Telefoon 180
leder medewerker blijft verantwoordelijk voor
zijne bijdragen. Handschriften worden in
geen geval teruggegeven. Bijdragen in te
zenden tegen den Donderdag middag.
Kleine berichten tegen den Vrijdag middag.
Naamlooze artikels worden niet opgenomen.
AANKONDIGINGEN
Per regel 1.00 fr.
(minimum 3.00 fr.)
Rouwberichten minimum 5.00 fr.
Bijzonder Tarief voor Notarissen en Deur
waarders. Voor dikwijls te herhalen re-
klamen, prijzen volgens overeenkomst.
Alle aankondigingen zijn op voorhand te
betalen.
Alweer is het Kerstdag geworden
In menig land zooals in Engeland en in Duitschland, wordt deze eenige
dag bijzonder gevierd, en heeft in het familiale leven aldaar, een goede
plaats ingenomen, die wij maar moeilijk begrijpen kunnen.
Maar buiten deze volksgewoonten en deze brokken folklore, die ook wij
bij andere gelegenheden evenzeer laten tot uiting komen, als bij Driekonin
genavond, heeft deze ééne Kerstdag een diepgaande beteekenis, waaraan
geloovigen en ongeloovigen een oogenblik aandacht wijden.
Uit de vele, zoete en melodieuze kribbeliederen, die om hun onge
kunstelde eenvoudigheid zoo onnoembaar schoon blijven, klinkt er een van
vrede aan alle menschen van goeden wil.
Duizende keeren werd dit vrede-lied reeds gezongen, zooals vele andere,
zonder dat er langer dan enkele seconden aan den waren inhoud wordt ge
dacht, die mede verdwijnt met de woorden die uitsterven.
VREDE Er zijn twee dagen waar vooral over vrede wordt gesproken,
Elfde Novemberdag en Kerstdag. En gedurende de honderden andere dagen
wordt er tegen dienzelfden vrede geijverd, zoodat men op den duur den
spot zou gaan drijven met elk gepraat over vrede.
En nochtans is zij een te schoon iets om niet in hem te kunnen gelooven...
Jammer dat eens de Kerstdagen voorbij, de vroegere binnen- en buitenland-
sche veeten worden heropgeraapt en overwijl voortgewerkt in onverbiddelij-
ken strijd.
Nimmer zullen de menschen allen van goeden wil zijn. Slechts enkelen,
een kleine minderheid. Daartegenover schrijden legers van haat of trekken
horden van onverschilligheid voorbij. Tusschen hen blijft de onverzoenbaar
heid, gaapt de onoverbrugbare kloof.
Zoo binnen als buiten de grenzen komen deze jammerlijke verschijnselen
voor. Binnen, staan de partijen schrap tegen elkaar, dikwijls vechtends ge
reed, buiten, wordt het oorlogsmateriaal in gereedheid gebracht tot uitmoor
ding en vernieling.
En waarom dit alles, waarom deze passievolle strijd, die verbeten woede.
Alleen om personen dikwijls.
Wanneer broeders van eenzelfde volk, in en buiten hun partijen, of de
aanvoerders der volken afstand zouden willen doen van hun wederzijdsch
wantrouwen, en aan een ernstige meditatie zouden willen doen over het wel
en wee van hun vernielenden strijd, dan zou ons veel onheil worden uitge
spaard.
Dan zou wellicht de echte Kersttijd aanbreken waar de blanke too-
versneeuw ondoorwoeld zou blijven en ernstig aan den vooruitgang van het
volk en de beschaving zou kunnen gebouwd.
DE POLITIEK VAN DEN DAG EN... VAN MORGEN.
NAAR EEN NIEUWE KAART VAN EUROPA.
De historie zal Adolf Hitler het best
kunnen betitelen als de slooper van
Versailles
Van 't Verdrag van Versailles, wel
te verstaan. En dan van dat van 1919.
Met oneindig méér succes dan Clémen-
peau, de slooper van het andere ver
drag van Versailles, dat van 1871
geweest is.
Het éénige wat van het eerste over
schieten zal, eer we nog een jaar ouder
zijn, dat zal de terugkeer van Elzas-
Lotharingen bij Frankrijk wezen.
Dezen steen wil Hitier hij zegt
het bij iedere gelegenheid zelf er
niet uit loswrikken.
Maar wel is hij bezig een kaart van
Europa te teekenen, zooals hij deze aan
de verslagenen zou hebben opgelegd,
indien hij, gelijk Bismarck in 1871
als overwinnaar in den oorlog de
wet hadde kunnen maken.
Engelsche bladen weten thans te ver
tellen, dat hij voor de maand Februari
een nieuwe actie, in den stijl van den
Anschluss van Oostenrijk en de
verbrokkeling van Tsjecho-Slowakije
aan t voorbereiden wezen zou.
Wéér zou tegen dien tijd het Duit-
sche leger gemobiliseerd worden dat
wil zeggen het Duitsche zwaard ge
scherpt om in de schaal der onderhan
delingen te worden geworpen.
En deze onderhandelingen wéér
onder de bedreiging met een oorlog
zouden dan vooral grenswijzigingen
in Centraal-Europa betreffen.
En niet zulke kleine
Hitier schijnt thans zijn steun te heb
ben toegezegd aan een beweging, ont
staan onder de Oekraniers om allen
tot een enkelen onafhankelijken staat
vereenigd te worden.
Thans zijn ze nog verdeeld over So-
viet-Rusland, Polen. Hongarie en Roe
menie. en voor de regeering van deze
vier landen zou de verwezenlijking
van dit plan het verlies van een aan
natuurproducten rijkste gewesten be-
teekenen.
Voor Polen en Roemenie in 't bij
zonder het verlies van een der bijzon
derste voordellen. door hen uit den
wereldoorlog gehaald. Voor Roemenie
het verlies van een groot deel der
graanvelden van Bessarabie, waarvoor
het speciaal de zijde van de geallieer
den in dezen oorlog gekozen had
De vrije staat, zooals de Oekrani-
sche idealisten zich dezen droomen,
zou niet zoo'n kleinigheid zijn.
Hij zou een oppervlakte hebben en
een bevolking, ongeveer gelijk aan die
van Frankrijk, veertig millioen zie
len en als hoofdstad ervan ziet men
reeds Lwow (Lemberg) dat nog op
Poolsch grondgebied ligt.
Het grootste stuk zou Soviet-Rusland
eraan moeten afgeven, maar niet voor
den eersten keer zou het vóór deze
vordering zijn gesteld.
Een onafhankelijke Oekranische staat
is geen uitvinding, noch een Duitsch
plan van vandaag. Feitelijk werd hij
reeds gesticht door het vredestractaat,
dat de keizerlijke Duitsche legerleiding
in 1918 te Brest-Litowsk aan de Rus
sen dicteerde, maar pas was deze re
publiek uitgeroepen of, tengevolge van
hun benarden toestand op t Westelijk
front, moesten de Duitschers er de
hand aftrekken en dulden, dat zij door
de Russen opnieuw werd bezet.
Maar van de onafhankelijksbeweging
onder de Oekraniers moeten de Soviets
sindsdien toch altijd last hebben on
dervonden. Géén deel van het oude
Tsarenrijk schijnt zich zoo moeilijk
naar de communistische methoden en
vooral naar de communistische tyran-
nie te kunnen schikken.
En mocht Hitler van de Soviets kun
nen verkrijgen, dat zij toestemden in
een referendum onder deze bevolkin
gen. geen twijfel of een ontzaglijke
meerderheid zou bekennen dat het
haar liefste wensch is, aan het Mar
xistisch Paradijs vaarwej te kunnen
zeggen, om dan in een eigen huis. naar
eigen aard en zin te gaan leven.
Hoezeer Hitier Duitschland's eco
nomisch belang en Duitschland s mili
taire veiligheid langs den Russischen
kant hierdoor gediend zou achten, toch
zal hij zich wel niet inbeelden, dat So
viet-Rusland zoo gemakkelijk in deze
amputatie van zijn grondgebied zal
toestemmen als Tsjecho-Slowakije
door iedereen verlaten het wel heeft
moeten doen.
En dan kan hij zich wel voorstellen
dat, moest hij het vraagstuk van den
Groot-Oekranischen staat direct in zijn
geheel stellen, hij schier onvermijdelijjc
de militaire macht van Rusland met
deze van Polen en van Roemenie zou
doen versterken.
Daarom is 't waarschijnlijk dat, in
zulk geval, zijn diplomatie strekken
zou om de belangen van Roemenie en
van Polen met deze van Soviet-Rus
land in deze aangelegenheid te desoli-
dariseeren, en vóór dat hij tot nieuw
sabelgerammel overgaat, zal hij dan
ook wel probeeren, op andere manie
ren drukking uit te oefenen op Boeca-
rest en op Warzawa.
Intusschen hebben de verkiezingen
te Memel zijn plannen, betreffende den
terugkeer van deze haven bij het Duit
sche Rijk, reeds een heel eind vanzelf
zonder wapengerammel doen
opschieten.
Zooals te verwachten was, heeft de
uitslag dezer verkiezingen klaar het
karakter gekregen van een vox-populi
ten voordeele van Duitschland.
Zooals te verwachten was, zeggen
we, want de makers van het tractaat
van Versailles, die Memel aan den
nieuw-gevormden Lithauenschen Staat
toekenden, opdat deze een bruikbaren
uitweg naar de Oostzee hebben zou,
wisten heel goed, dat ze een oer-oude
Duitsche Hansastad van het Duitsche
Rijk afscheurden.
Zóó goed zelfs dat ze Memel niet in
't bezit van Lithaunen stelden, maar
slechts ten dienste van Lithaunen, als
zoogezegde vrijstad, met het omlig
gende land erbij. En van het protec
toraat erover hebben de Lithauers zich
feitelijk door geweld meester gemaakt.
De zonderlinge situatie van Memel
voor de Lithauers Klaipeda is, dat
het feitelijk een Duitsche uitgangs
poort is voor een Lithauensch gebouw,
terwijl de Lithauensche staat een ge
bouw zou zijn zonder poort moest
Memel ervan worden afgenomen.
Dat wil zeggen Memel en Lithauen
Lithauenen en Memel hebben elkaar
broodnoodig, en een eenvoudige af
scheuring van Lithaunen, dat hen voe
den moet, en herinlijving bij 't Duit
sche Rijk, dat hen economisch goed
missen kan, schijnt dan ook nog niet
in de wenschen voor onmiddellijke
verwezenlijking van de Memel-Duit-
schers te liggen.
Uit hun overwinning van verleden
week smeden ze voorloopig nog niet
méér dan den eisch om zelfbestuur
voorloopig nog in het Lithauensch
staatsverband, met de volle vrijheid
om er het Duitsche nazisme te mogen
belijden en dus het land en het volk
voor den Anschluss te doen aan
rijpen.
...Het doel van elke beweging voor
zelfbestuur zooals ze vanuit Berlijn
geleid wordt.
Ten onzent, niet uitgezonderd.
Later vernemen we dat de zaken al
verder zouden staan. Het komt uit de
News Chronicle van Londen, welk
blad meent te weten, dat te Berlijn
reeds tot de naasting van Memel
zelfs met militaire bezetting zou
besloten zijn. maar dat de regeering
van Lithuanie hiermee vrede zou ne
men omdat haar een door de Duit
sche ingenieurs uit den grond te stam
pen nieuwe haven beloofd zou zijn
Maar... de datum voor de ten uit
voerlegging van dezen .her-Ansch-
luss zou nog niet vastgesteld wezen.
Het voortvertellen waard schijnt dit
bericht ons wel. R.
WIL GENERAAL FRANCO HET
HERSTEL DER MONARCHIE
De ex-Koning van Spanje bevindt zich
te Rome en is ontroerd en voldaan
over de beslissing.
Ex-Koning Alfons XIII heeft het be
sluit van de nationalistische regeering.
waarbij hij zijn burgerrechten herkrijgt
j te Rome ontvangen.
In de omgeving van den vorst ver
klaart men. dat deze ontroerd en vol
daan is over de beslissing, die te zijnen
opzichte is genomen. Getrouw aan de
gedragslijn, welke hij sedert het verla
ten van zijn land heeft gevolgd, weigert
hij echter commentaar te leveren op dit
besluit. Dit wil echter niet zeggen dat
Alfons XIII niet met groote belangstel
ling en voortdurend de gebeurtenissen
volgt, welke sedert meer dan twee jaar
in Spanje voorvallen.
Het decreet dat thans door de natio
nalistische regeering is ingetrokken,ont
nam aan Alfons XIII alle recht op er
fenissen, zijn private eigendommen
werden er door verbeurd verklaard,
terwijl aan hem en de geheele konink
lijke familie was verboden in Spanje
terug te keeren.
Wordt Prins Don Juan Koning
Het bericht van de toekenning der
ontnomen rechten aan Alfons XIII,
heeft allerwege veel opzien gebaard en
men brengt het in verband met de tel
kens weer opduikende geruchten, dat
generaal Franco voornemens zou zijn,
de monarchie te herstellen zij het dan
niet met Alfonso, maar met zijn zoon,
Don Juan, prins van Asturie, als Ko
ning.
Volgens de Parijsche editie van de
New York Herald zou generaal
Franco een zending naar Rome ge
stuurd hebben, welke met Mussolini
over deze kwestie overleg zou plegen.
Deze zending wordt geleid door een
dochter van den vroegeren dictator
Primo de Rivera. De bedoeling zou
zijn, dat Don Juan den troon aan
vaardt van een nieuwen totalitairen
Spaanschen staat.
Met den prins-pretendent moet de
zending ook reeds contact hebben ge
zocht. Don Juan, die met zijn vader in
Italië vertoeft, heeft, naar men zegt,
reeds tweemaal het verlangen te ken
nen gegeven, onder bevel van franco
in het leger dienst te nemen.
Geen verandering in de plannen van
den ex-Koning.
Een Reuter-bericht uit Rome meldt,
dat het besluit van Burgos, waarbij ex-
koning Alfons in zijn burgerrechten
wordt hersteld, op het oogenblik, geen
wijziging zal brengen in de plannen
van den ex-koning. Hij zal zich den
kelijk dezer dagen naar Zwitserland
begeven.
Spaansche diplomatieke kringen te
Berlijn toonden hun belangstelling voor
het decreet van Burgos, maar leverden
er geen commentaar op. Een Duitsche
politieke zegsman zegde tot den
Reuter-correspondent Het ligt niet
op onzen weg, generaal Franco van
advies te dienen, maar als hij den oud
koning terugroept, zijn wij niet gerech
tigd daar bezwaar tegen te maken. Wij
zijn niet geinteresseerd bij Spanje's bin-
nenlandsche aangelegenheden; wij heb
ben er alleen belang bij, dat het bols
jewistische regiem verdwijnt van de
boorden der Middellandsche Zee.
Ten slotte wordt nog bericht
In een telefonisch onderhoud met
den particulieren secretaris van ex-ko
ning Alfons, deelde deze aan Reuter
mede, dat de koning, die op het oogen
blik te Rome vertoeft, geen officieele
bevestiging had ontvangen van het de
creet van Burgos, waarbij hij in zijn
burgerrcehten zou zijn hersteld en niet
meer wist dan in de dagbladen was
afgekondigd.
Op de vraag van Reuter, of Alfons
naar Spanje terug zou keeren als hij
een bevestiging zou ontvangen ant
woordde de secretaris
Natuurlijk, als hij daartoe het ver
zoek ontvangt, doch hij heeft nog geen
verzoek ontvangen
te wijten aan de ekonomische omstan
digheden in de wereld op dewelke de
regeering geen vat heeft. Zij is even
eens te wijten aan de sociale verbete
ringen bekrachtigd door de wetgeven
de macht.
De kommissie heeft den wensch uit
gedrukt dat de Koninklijke Kommis-
saris voor de pensioenen in het verslag
dat hij eerlang zal indienen, een toe
stand zou verhelpen waarvan men zich
den ernst niet mag ontveinsen. In af
wachting van dit verslag oordeelt de
Kommissie dat zij tot plicht heeft aan
de wetgevers en aan de regeering te
zeggen dat alleen een wijze omzichtige
en waakzame politiek aan het land de
inkomsten kan verzekeren die onont
beerlijk zijn voor de financiering van
een zoo hooge begrooting
EEN ONDER DE VELE ITALIAANSCHE EISCHEN.
Sedert 1936 zijn de uitgaven met
500 miljoen frank verhoogd.
Uit het verslag van senator Beau-
duin over de begrooting van pensioe
nen, lichten we de volgende gegevens
De begrootingen der pensioenen
bedroegen achtereenvolgens
In 1936 2.169.824.585 frank, ge
middeld indexcijfer 684
In 1937 2.344.814.129 frank, ge
middeld indexcijfer 735
In 1938 2.574 421.993 frank, ge
middeld indexcijfer 758 (eerste 8
maanden)
In 1939 2.664.202.995.
Onderhavig ontwerp beteekent dus
een verhooging van een half miljard
frank tegenover 1936.
Tien jaar geleden bedroeg de be-
grooting der pensioenen 1.265 miljoen
met het indexcijfer 820.
Thans is het indexcijfer lager en
nochtans heeft de begrooting der pen
sioenen het dubbel der begrooting van
1928 overschreden.
Gewis, deze reusachtige stijging is
EEN PLOTSELINGE BELANGSTELLING
HOE HET SUEZ-KANAAL ONTSTOND
Wanneer in een land als Italië kreten
opgaan als Tunis, Corsica, Nice
dan begrijpt elkeen, ook hij die
heel weinig van politiek afweet,
wat zulks beduidt
Deze kreet is even duidelijk als, bij
na een kwaart eeuw geleden, die an
dere roep van de Duitsche soldaten
Nach Parijs
Wanneer Italië evenwel andere wen
schen naar voren brengt, met betrek
king tot de overmacht in de Middel
landsche Zee of bijvoorbeeld nog aan
gaande het Suez-kanaal, dan staat al
les voor het gewoon publiek heel wat
minder duidelijk.
Al weet iedereen, dat het Suez-ka
naal geen natuurlijke waterweg is en
dat het, met heel wat moeite, door
menschenhanden werd verwezenlijkt,
toch zijn, in den loop der jaren, de
herinneringen aan deze nochtans eent
zoo beroerde strijdperiode, meestal
zeer vaag geworden lijken, die er nog
getuigen van zijn geweest... En dezen
zelf zijn niet meer zóó talrijk.
Men moet inderdaad teruggaan tot
1854. om te komen tot de eerste stap
pen, in verband met het graven van
het kanaal. Het is inderdaad in dat
jaar, dat de Egyptische khedief, den
Franschen burggraaf Ferdinand de
Lesseps, die tot de consulaire carrière
behoorde, gelastte met de eerste wer
ken met het oog op het doorgraven
van de landengte.
Voor diverse redenen, was Engeland
en, in 't bijzonder de Britsche regee
ring, sterk tegen dit werk gekant, en
de Lessens kon dus in dat land geen
steun voor zijn plan vinden.
Om de noodige kapitalen bijeen te
brengen voor het doorvoeren van dit
grandioos werk, besloot de Lesséps,
een maatschappij te stichten, die hij
de Compagnie maritime de Suez
noemde.
Deze maatschappij moest zoowat
worden, wat de I.M.A.L.S.O. if.
geweest voor het graven van de twee
tunnels onder de Schelde.
In deze intercommunale werden in
derdaad de gemeenten bijeengebracht
die belang hebben in het bestaan van
deze tunnels, alsook de twee provin
ciebesturen, waarvan het grondgebied
erdoor vereenigd werd.
Het plan van de Lesseps was dus,
in denzelfden gedachtengang, in plaats
van een intercommunale, een univer-
seele maatschappij te stichten, ver
mits toch alle landen, welke ook, be
lang hadden in het verkorten van den
vaarweg voor de schepen, die tot hier
toe gansch Afrika moesten omzeilen.
Van het universeele had de maat
schappij nochtans niet veel méér dan
den naam, de Lesseps deed wel de
400.000 aandeelen van de maatschap
pij van het Suez-kanaal aanbieden op
een 20-tal vreemde markten, maar
slechts in weinige landen gelukte hij
erin, de spaarders voor zijn grootsch
ontwerp te interesseeren.
Voor de Parijsche en de Londensche
markt, had hij nl. 40 millioen frank
elk voorbehouden.
Welnu, ten gevolge van de campa
gne van de Britsche regeering tegen
het werk. onderschreven de Britten al-
tegaar slechts voor 42.500 frank aan
deelen. in plaats van de voorziene 4C
millioen
In Frankrijk daarentegen het ei
gen vaderland van den burggraaf
overschreed de inschrijving, in ruime
mate. het voorziene gedeelte.
Ruim 106 millioen frank van de
Fransche spaarders kwamen in de kas
van de nieuwe maatschappij terecht.
En daarmee was dan de belangstelling
van het Fransche publiek voor dit werk
niet uitgeput, want. wanneer in 1868
en 1871 tot kapitaalsverhooging moest
overgegaan worden, was het nog steeds
overwegend Fransch kapitaal, dat toe
vloeide.
De maatschappij van de Lesseps
kreeg van de Egyptische regeering een
recht tot exploitatie van het kanaal,
voor een duur van 99 jaar.
Deze maatschappij, die door het pri
vaat iniatief werd verwezenlijkt, werk
te dan ook van het begin af op de ba
sis, van elke andere commercieele in
richting.
Er. aangezien de kapitalen Fransch
waren, laat het zich begrijpen dat ook
de beheerders overwegend Fransch
waren.
Toen, enkele jaren na de stichting,
Engeland het succes van de onderne
ming begon in te zien, gelukte het er,
in 1876, in, voor 4 millioen pond ster
ling, de aandeelen over te koopen,
die de khedief Ismael, onderkoning van
Egypte bezat, en die waren zoowat
1 76.000 in getal
Meteen werd dus Engeland dan, na
Frankrijk, de grootste aandeelhouder
der maatschappij, en logischerwijze,
werd deze invloed dan ook erkend bij
de samenstelling van den beheerraad.
Op het huidig oogenblik, bestaat de
ze uit negentien Franschen, tien Lngel-
schen, twee Egyptenaren en één Hol
lander.
In al dien tijd, bleek Italië niet de
minste belangstelling aan den dag te
leggen, voor het nieuwe werk.
Zelfs, wanneer het kanaal heelemaal
voltooid was en, in 1 869, volledig uit
gerust, ter beschikking van de scheep
vaart kon worden gesteld, bleek deze
belangstelling niet te groeien.
De door Italianen in deze zaak be
legde kapitalen, overschrijden slechts,
in zeer geringe mate, het nulpunt, en
nooit kwam het, in het brein van een
Italiaansch staatsman, eenig recht op
te vorderen in het beheer van een pri
vate maatschappij, waarin zijn land-
genooten, dan nog zoo weinig belang
hadden gesteld.
...Tot de Ethiopische oorlog kwam
en de weg langs het kanaal van Suez
voor Italië, een ader werd van het al
lereerste belang.
In 1937, moest Italië aan de Maat
schappij niet minder dan 175 millioen
lire betalen, als doorgangsrecht van de
talrijke schepen, die, over en weer, den
weg aflegden tusschen Italië en het
nieuwe deel van het Italiaansche rijk.
En nu begint de belangstelling van
Italië, die, zooals we zegden,zeer nieuw
en plotseling mag schijnen en die
méér nog dan van financieelen, van
politieken aard is.
Italië wil nl. beletten, dat het Suez-
kanaal in handen blijve van menschen.
die, in een mogelijk conflict, onder den
invloed zouden staan van de as Lon-
den-Parijs, in plaats van de as Berlijn-
Rome.
Tegen het beheer zelf van de maat
schappij brengt Italië niets in. Naar
mate de winsten stegen, verlaagde ze
inderdaad de tarieven, en nooit werd
eenig verschil gemaakt, tusschen sche
pen van verschillende nationaliteit.
Maar Suez blijft een poort op de
Middellandsche Zee, een poort in het
beheer derwelke Italië nu dus. mede
zeggingsschap opeischt.
Een medezeggingschap, die de an
dere landen aan de maatschappij moei
lijk kunnen opdringen, zonder inbreuk
te maken op het gewone handelsrecht,
vermits, de maatschappij een vergun
ning heeft voor 99 jaar.
Maar zulke inbreuk schijnt den Ita
lianen. op het huidige oogenblik. wel
het minste hunner bekommernissen.
M.