w ie voelen zich bedreigd
Is de Burgerbevolking tegen
Oorlogsgevaar beveiligd
19 JAAR. NUMMER 22.
WEEKBLAD 25 CENTIEMEN.
ZONDAG 28 MEI 1939.
ABONNEMENTEN
Men abonneert op alle belgische
postkantooren.
NIEUWS- EN NOTARIEEL AANKONDIGINGSBLAD VOOR POPERINGHE EN OMSTREKEN
AANKONDIGINGEN
Uitgevers-Eigenaars
DUPONT GEBROEDERS
Yperstraat, 2, POPERINGHE.
DIPLOMATISCHE MANEUVERS
TENTOONSTELLING DE SOCIALE VOORUITGANG TE RIJSEL
MOET BELGIE MET HOLLAND SAMENSLAAN
Acht gij u door ons bedreigd
Rechtstreeks bedreigd mogen zich
echter wèl Polen, Roemenië en Grie
kenland achten, en indien Hitier de
ironie niet zoover heeft gedreven om
deze vraag ook tot Warschau te rich
ten, dan heeft hij het wèl tot Boecarest
en tot Athene gedaan, en dan mocht
het Roemeensche antwoord ook met
recht luiden Of wij bedreigd zijn
of niet... dat hangt alléén van U af
PROEFT CASTAR BIER
VOOR DE
GEMOBI LISEER PEN
De Vergoedingen.
NIEUWE BURGEMEESTER
IN WEST-VLAANDEREN.
BIJ DE REXISTEN.
DE LIJDENSWEG VAN
DEN HEER SCHUSNIGG
Het leven van den gevangene.
Als het er eens op aan komen mocht...
POPERINGHE
I Jaar, per post16 fr.
Congo 25 fr.
Frankrijk25 fr.
Amerika 30 fr.
Losse Nummers 0.25 fr.
Per
De postabonnenten in Belgie, die van woonst
veranderen, moeten dit aangeven in 't post-
bureel dat Ken bedient, en niet aan ons.
Bij elk schrijven naar inlichtingen wordt
men beleefd verzocht een postzegel voor ant
woord te voegen.
Postcheck 484.59 Telefoon 180
leder medewerker blijft verantwoordelijk voor
zijne bijdragen. Handschriften worden in
geen geval teruggegeven. Bijdragen in te
zenden tegen den Donderdag middag.
Kleine berichten tegen den Vrijdag middag.
Naamlooze artikels worden niet opgenomen.
regel 1.00 fr.
(minimum 3.00 fr.)
Rouwberichten minimum 5.00 fr.
Bijzonder Tarief voor Notarissen en Deur
waarders. Voor dikwijls te herhalen re-
klamen, prijzen volgens overeenkomst.
Alle aankondigingen zijn op voorhand te
betalen.
Zoowat als onrechtstreeksch ant
woord aan President Roosevelt, die in
zekere mate zijn bescherming toezei
aan de kleine staten van Europa, wel
ke zich door de as Berlijn-Rome be
dreigd zouden kunnen achten, heeft
Hitier aan de gouvernementen van die
kleine staten de vraag gericht
En, alle ook ons gouvernement
hebben geantwoord
Neen, wij achten ons niet door u
bedreigd
Ieder ander antwoord zou toch een
affront geweest zijn voor Duitschland
en zeker wel van onzentwege en
vanwege Nederland waneer Hitier
toch formeel beloofd heeft, ons beider
neutraliteit te zullen eerbiedigen en
desnoods beschermen.
Dat zou dan inderdaad zooveel ge
zegd zijn geweest als Wij vertrouwen
u niet.
En voor zulk een antwoord zouden
wij Belgen, stellig geen aanvaardbare
reden kunnen vinden.
Want, rechtstreeks bedreigd voelen
wij ons niet.
En zoo zijn er nog wel méér landen.
Als de Baltische en de Scandinavische:
Letland, Estland en Finland Zwe
den, Noorwegen en Denemarken.
Alle kunnen, even goed als België,
Nederland en zelfs als Zwitserland,
voor zeker aannemen, dat Hitler ten
hunnen opzichte volstrekt geen ver
overingsplannen koestert.
Althans, wat ons en Holland betreft,
zéér zeker niet in Europa.
Zulks wil dan ook zeggen dat, in
dien de as-Berlijn-Rome ooit een oor
log ontketenen zou, het niet zou zijn
om ons, of welk ander van hierboven
genoemde landen, gedeeltelijk of ge
heel te anexeeren, of onder haar be
scherming te nemen, zooals Duitsch
land het met Bohemen en Moravië ge
daan heeft en Italië met Albanië.
En, indien wij alle redenen hebben
om daarin tenminste gerust te zijn, dan
kon, op Hitiers vraag, of wij ons door
zijn land bedreigd gevoelen, ons gou
vernement ook gerust Neen ant
woorden.
Maar de bedreiging die op ons
weegt, is onrechtstreeksch. Zoowel als
deze op Nederland en de andere Noor
delijke staten.
Zij bestaat hierin, dat, indien
Duitschland en Italië hun rechtstreek-
sche bedreigingen zouden willen uit
voeren, tegen Polen, tegen Roemenië
en tegen Griekenland, en Engeland en
Frankrijk zouden dan moeten voldoen
aan hun belofte om deze landen ter
hulp te komen, dat wij en de an
dere landen van het Noorden dan al
licht in dezen oorlog meegesleept zou
den kunnen worden, doordien één der
strijdende partijen of allebei, met
haast om maar de eerste te zijn ons
om recht van doortocht verzoeken zou,
hetzij om aan te vallen, hetzij om zich
te verdedigen, of nog liever dit
recht nemen.
En aldus hadden wij, en alle landen,
die in deze positie verkeeren, het best
aan Hitier kunnen antwoorden
Niet door U, niet door Duitschland
voelen wij ons bedreigd, maar... door
den oorlog Dus door allen die op
oorlog aansturen of die niet al hun
krachten en al hun goeden wil inspan
nen om hem te beletten
En we kunnen er niets anders van
zeggen, dan dat het een wijze en voor
al voorzichtige politiek is, als we dit
antwoord niet slechts tot Hitler en Mus
solini richten, maar tot alle staatslie
den, die op 't oogenblik het lot van de
menschheid in handen hebben.
De politiek die onze regeering door
den Koning-zelf werd vóórgeschreven.
Tot de Baltische en de Scandinavi
sche Staten heeft Hitier nu echter nog
een andere vraag gericht Deze of
zij geneigd zijn, met Duitschland een
niet-aanvalspact te sluiten.
En van de vier antwoorden, die tot
heden te Berlijn zijn binnengekomen,
luiden er drie afwijzend Deze van
Zweden, Noorwegen en h inland, ter
wijl Denemarken zich aan een katego-
riek ja of neen onttrokken heeft, door
aan Hitier de vraag te stellen, of onder
de huidige omstandigheden een der
gelijk verdrag nog wel wenschelijk is.
Het laat zich gemakkelijk begrijpen,
waarom alvast Zweden, Noorwegen en
Finland het niet wenschelijk hebben
gevonden.
Als het toch vanzelf spreekt, dat zij i
er nooit aan zullen kunnen denken om
Duitschland aan te vallen, dan zou de
contra-prestatie, door hen aan Duitsch
land te geven voor dezes belofte om
nooit hen aan te vallen, hierin bestaan:
dat zij zich vantevoren en voor alle
mogelijke gebeurlijkheden de handen
zouden binden om zich als schild voor
Duitschland hetzij in het Westen hetzij
in 't Oosten te laten gebruiken, en,
mochten Engeland, Frankrijk en Polen
met Rusland, ooit door dit schild wil
len heenbreken, automatisch de bond-
genooten van Duitschland te worden.
En dat hebben Zweden en Noorwe
gen en Finland niet gewild. Voor iede
re eventualiteit, voor welke omstandig
heid ook, waaronder een gewapend
conflict zou kunnen uitbreken, wen-
schen ze naar alle kanten de handen
vrij te houden.
Op Hitiers aanbod ingaan, zou klaar
beteekenen Wat gij ook zélf moogt
doen, of wat u wordt aangedaan, in
alle geval zult gij kunnen rekenen op
onze neutraliteit en... op al de voor
deden die deze neutraliteit u zou bren
gen.
En zulk een belofte in den blinde,
aan Duitschland alléén, zou door En
geland en Frankrijk toch moeilijk als
vriendschappelijk voor hen kunnen
worden beschouwd.
Tot ons gouvernement noch tot het
Nederlandsche heeft tot hiertoe de
Führer een dergelijk verzoek ge
richt en het is ook niet te verwachten,
dat we er zoo een van hem zullen krij
gen.
Ten onzen opzichte is het niet-aan
valspact eigenlijk nog eenzijdig. Hij
heeft beloofd, onze onafhankelijkheid
te zullen eerbiedigen zonder tegen
prestatie onzerzijds.
...Waaruit volgt dat het minstens
ongepast is, te spreken over een mili
tair bondgenootschap met Nederland,
zooals in sommige bladen en kringen
ten onzent in den jongsten tijd zoo
druk gedaan wordt.
We kunnen zoo wantrouwend en
zoo ongerust zijn als we willen maar
een militair verbond met onze, evenals
wij, door Duitschlands woord gedekte,
Noorderburen zou de consacratie van
dit wantrouwen en van deze onrust
en dus op alle manieren een affront
voor Duitschland wezen.
Zoo klaar de regeering in den Haag
het al zoo dikwijls heeft gedaan, moet
de onze te kennen geven, dat zij dan
slechts haar militair apparaat zal ge
bruiken, wanneer zij daartoe door
schending van haar grondgebied zou
worden gedwongen, wanneer ons
nationaal bestaan werkelijk in gevaar
verkeeren zou.
En indien ons beider positie en be
langen zóó evenwijdig loopen, en bei
den zouden we in een oorlog worden
meegesleept, dan zullen onze verdedi
gingsmiddelen wel vanzelf ook wel in
elkaar passen, zonder dat we, door ze
bij voorbaat reeds samen te klinken,
verdenking zouden hebben geworpen
op onze neutraliteit, die voor ons eigen
geweten en voor dat van allen die ons
zouden willen aanvallen of over 't lijf
loopen, tenslotte toch altijd ons sterk
ste schild blijken zal,
N. G.
Te Rijsel werd verleden week de tentoon
stelling van De Sociale Vooruitgang ge
opend. Het is een prachtige en nuttige
studie waar men kan nagaan al de verbete
ringen die op sociaal gebied zijn verwezèn-
iijkt. Een Belgisch Paviljoen is er inge
richt waar ook ons land aan onze buren
toont de vooruitgang op dat gebied in ons
land bewerkt.
In het Belgisch Paviljoen is een afdeeling
voorbehouden aan Voeding De stand
De Werkende Bie van M. Maes-Rommens,
Poperinge, is een der best gelukte uit dit
Paviljoen.
Bij de opening, die plaats had in de te
genwoordigheid van den Heer Paternotre,
Fransch Minister van Handel, en van den
Heer Sap, Belgisch Minister van Ekonomi-
sche Zaken, werd de Heer Maes-Rommens
om zijn prachtige uitstalling, door de Heeren
Ministers dan ook hartelijk geluk gewenscht.
De kwaliteit der Peperkoek en van het Fijn
Gebak, merk De Werkende Bie is wereld
beroemd en deze uitstalling in de tentoon
stelling te Rijsel, spant de kroon in het Pa
viljoen der Voeding.
Van links naar rechts De Heer Carels, Prefekt van het Noorden H. Sap, Belgisch
Minister van Ekonomische Zaken en Middenstand H. Paternotre, Fransch Minister van
Nationale Ekonomie H. Jean Materne, Kommissaris-Generaal van de Belgische Regee
ring bij de Tentoonstelling De Sociale Vooruitgang Rijsel 1939 H. Tasiaux, Di
recteur-Beheerder der Tentoonstelling H. Maes, eigenaar der Firma De Werkende
Bie te Poperinge H. Paul Maes, Junior.
Zicht genomen vóór de Stand Maes-Rommens bij de opening der Tentoonstelling
van Riisel 1939. - De tentoonstelling blijft open voor een duur van vijf maanden.
Het Staatsblad heeft de door Ka
mer en Senaat gestemde wet op de
bijzondere vergoeding der gemobli-
seerden afgekondigd. In vele middens
worden die vergoedingen ontoereikend
geacht en wenscht men verder reiken
de maatregelen tot vrijwaring der
rechtmatige belangen van de weder-
opgeroepenen.
Aldus heeft de na-oorlogsche ver
broedering van het afweergeschut een
dagorde gestemd, vragende dat aan
de gemobiliseerden zou verleend wor
den een moratorium voor de huis
huur de schorsing gedurende den tijd
der binnenroeping van de ondertee-
kende verbintenissen; de kosteloosheid
der geneeskundige en pharmaceutische
zorgen voor de gezinnen der gemobili
seerden het kosteloos vervoer der
binnengeroepen verlofgangers de
kwijtschelding voor de gemobiliseer
den van de bijzondere mobilisatiebe
lasting en vooral de wettelijke vast
heid van werk, ambt of bediening.
Wat dit laatste punt betreft, is er
door de regeering een wetsontwerp in
gediend, dat alle voldoening geeft.
Arrondissement leper
Poperinge M. Van Walleghem Joseph.
Arrondissement Veurne
Nieuwpoort M. Vandamme And.
De Panne M. Demailly L.
Arrondissement Diksmuide
Lampernisse M. Godderis M.
l In het Staatsblad verschijnt het ont-
slag als beheerders en leden van de
Vennootschap Rex-Vlaanderen, van
de heeren Paul de Mont (Ninove),
Ach. De Waele (Berchem-Audenaer-
de), A. Cox (Hassejt), A. Beun
(Knokke), en F. Saverys (Gent).
Dikwijls reeds heeft men gesproken
van een eventueele vrijlating van Kurt
von Schusnigg ex-kanselier van Oos
tenrijk. Nog steeds hebben de feiten
deze berichten gelogenstraft. Nu brengt
een fransch weekblad het nieuws dat
ten gevolge van een tusschenkomst van
Mussolini de gevangenschap van Kurt
von Schusnigg binnen kort 'n einde gaat
nemen of toch minstens verzacht zal
wórden. Het blad brengt ook nadere
inlichtingen over het lot van den ex-
kanselier en de eischen die zullen ge
steld worden voor de invrijheidstelling.
Verwanten die er eindelijk in ge
slaagd zijn over de grens te komen,
hebben verteld hoe Schusnigg behan
deld wordt nadat hij uit het kasteel
van de Belvédère overgebracht was
naar het hotel Métropole begon de
groote ellende. In het kasteel had von
Schusnigg ten minste nog een relatieve
vrijheid, hij mocht in het park wande
len, af en toe vrienden of bloedver
wanten ontvangen. Dit alles nam nu
een einde.
De ex-kanselier werd ondergebracht
in een klein hokje gelegen op het hoog
ste verdieping van het hotel. Een klein
dakvenstertje gaf hem uitzicht op een
stukje van den hemel en men kan dan
ook gemakkelijk begrijpen dat het een
echte marteling voor hem moet ge
weest zijn gedurende de heete zomer
dagen. Zelfs óp de meest warme dagen
mocht het venstertje maar op een be
paald uur opengezet worden.
De gevangenbewakers vonden er
hun plezier in den gevangene van za
ken te berooven die op het eerste zicht
van weinig belang waren, doch bij na
der toezien het leven nog ondragelijker
maakten.
Zoo had men hem verteld dat hij
als persoon in voorloopige hechtenis
recht had zijn eten van elders te doen
komen, alhoewel men goed wist dat
noch gravin Vera Fugger, echtgenoote
Anschluss en nog minder van het Nazi
regiem, zal men alleen een verklaring
trachten te bekomen waarin de ex-kan
selier zegt dat hij voor de broederlijk
heid van alle Duitschers was, of iets
in dien zin.
Dit zal ten slotte niet heel moeilijk
zijn daar Schuschnigg vroeger zelf ver
klaard heeft dat Oostenrijk een zelf
standige Duitsche staat was. Het komt
er nu maar op aan vorm en manier te
vinden.
Deze kleine verklaring die de
machtsoverval volgens Duitsche be
grippen heelemaal zou goedkeuren, zou
misschien kunnen verkregen worden
dank zij het verlokkelijk aanbod van
een villa aan de kust van Noord- of
Baltische Zee, waar von Schuschnigg
altijd van gedroomd heeft.
Zoodoende zal men hem misschien
overhalen een nietszeggende verklaring
af te leggen, die Italië tevreden stelt,
het Duitsche geweten moet doen zwij
gen en de andere staten moet doen
lachen. G.v.B.
van von Schusnigg, noch zijn andere
bloedverwanten middelen bezaten om
in de voeding van den gevangene te
voorzien.
Gedurende weken was Schusnigg
als zoodanig genoodzaakt zich te voe
den met een bord soep dat hem 's mid
dags werd voorgezet en een homp
zwart brood als avondmaal.
Deze marteling uitgezocht om de
weerspannigheid van den ex-kanselier
te breken, en hij op een gegeven oo
genblik misschien geneigd zou zijn een
verklaring af te leggen ten voordeele
van den Anschluss. Zijn echtgenoote
mocht hem wekelijks gedurende vijf
minuten zien in de aanwezigheid van
Gestapo-beampten.
Gedurende zijn gevangenschap heeft
de ex-kanselier geen enkele inlichting
ontvangen over het verloop van de po
litieke gebeurtenissen, tenzij bij middel
van de Volkischer Beobachter het
eenige blad dat men hem toestond te
lezen. En de toezending van dit blad
werd nog aanzien als een gunst, daar
von Schuschnigg kordaat geweigerd
had hetzij welke verklaring af te leg
gen voor zijn rechters zoo men hem
niet toestond de dagbladen te lezen.
Het is aan de Gestapo-ambtenaren
ten strengste verboden met den gevan
gene te spreken. Hij mag noch schrij
ven, noch nota's nemen. En terwijl de
baron de Rotschild, die een verdiep
lager opgesloten zit, tenminste nog
mag schaken met zijn gevangen-be
waarder, is ook deze kleine ontspan
ning aan von Schusnigg onthouden, Hij
mag alleen maar op en neer wandelen
in zijn nauwe kooi, steeds wandelen
en denken.
Naar het luidt zal men hem echter
binnenkort in vrijheid stellen, zonder
een proces tegen hem in te spannen,
omdat Mussolini in de huidige omstan
digheden liever zijn vroegere betrek
kingen met Oostenrijk niet openbaar
ziet gemaakt. Maar dit belet niet dat
de Gestapo voor de invrijheidstelling
een kleinen wederdienst zal durven ei
schen. Daar men echter niet meer
hoopt dat Schusnigg nog ooit een ver
klaring zal afleggen ten gunste van de
Men vecht in China. Men vecht in
Palestina. Men vecht zoowat in alle
deelen van de wereld. Vooral dan in
die deelen, waar het vechten een in
geroeste gewoonte geworden is. Gere
geld oorlogen, burgeroorlogen, gueril
las.
Weliswaar vernietigen de vijandige
partijen elkaar om andere redenen en
voeren zij zelfs andere benamingen,
maar de strijd is er daarom geen steek
actueeler op geworden dan hij jaren
geleden al was.
Hoever wij in de oude collecties ook
al terugbladen, berichten over den
oorlog in China, het Verre Oosten,
Mexico en nog zoo n aantal landen en
plaatsen die vandaag in het brandpunt
der belangstelling staan, zijn er altijd
onder het sensatienieuws in te vinden.
En als de menschen in het oude
Europa het hoofd schudden over het
afslachten der arme Chineezen of over
de Wreede gevechten tusschen Engel-
schen en Arabieren, vergeten zij daar
bij te bedenken, dat aan die dingen
eigenlijk heelemaal niets bijzonders is,
althans niets om er ons ongerust over
te maken.
Die bijna traditioneele oorlogen zijn
nog nooit tot ons overgewaaid, en als
de rust in het oude Europa thans al
sinds eenigen tijd vertroebeld is, heb
ben zij daar ook eigenlijk niets mede
te maken. Van dien kant hoeven wij
alvast het gevaar niet te verwachten.
En gelukkig is de jongste dagen zoo
veel ontspanning in den internationa
len toestand, of beter dan, in den Eu-
ropeeschen toestand gekomen, dat de
vrees voor een mogelijken nieuwen
brand in onze luchtstreek, ook vrijwel
opzij kan gezet worden.
Wat daarom niet bepaald beteeke
nen moet, dat wij niet meer op onze
hoede zouden moeten zijn.
Met het oog op de reeds zoo dik
wijls gebleken onbetrouwbaarheid van
het geschreven of het gesproken gege
ven woord, zal het voorloopig nog het
voorzichtigst en het verstandigst blij
ven, om te slapen met een pistool on
der zijn hoofdkussen en een flinken
waakhond nevens zijn bed.
Maar nu er van een onmiddellijke
bedreiging geen sprake meer schijnt te
zijn, vinden wij het wel eens de moeite
waard om ons af te vragen, wat het lot
zou wezen van de burgerlijke bevol
kingen, indien het ooit toch nog eens
tot een treffen tusschen de democrati
sche en de totalitaire machten komen
mocht. Wij hebben er inderdaad zoo n
idee van, dat die er heel wat erger aan
toe zouden wezen dan de strijdenden
zelf.
Want, sinds de enorme uitbreiding
van het vliegwezen en de vorming van
ware luchtlegers, zou het er voorna
melijk om gaan, elkaar zooveel schade
mogelijk in eigen land toe te brengen.
Zooveel mogelijk te verwoesten, zoo
veel mogelijk steden plat te leggen.
Hoever de gevechtsfronten ook nog
van het binnenland zullen verwijderd
zijn, gespaard voor snelle en moorden
de aanvallen, zou dit in elk geval bij
een nieuwen oorlog niet meer blijven.
En als iedereen er dan van overtuigd
is, dat de milliarden-uitgaven voor het
vormen van een sterk en modern be
wapend leger, tot de allernoodzake
lijkste kwaden zijn gaan behooren, zal
ook niemand veel moeite hebben om in
te zien, dat er ook in zeer breede mate
zou moeten gezorgd worden voor de
uitrusting en de beveiliging der niet-
strijdenden.
Zwaarden hebben die niet noodig,
maar wel schilden. En die schilden zou
den dan, als gevolg van een gewijzig-
den aard der wapens, den vorm van
bomvrije schuilplaatsen en gasmaskers
dienen aan te nemen. Ja er worden
overal dergelijke schuilplaatsen ge
bouwd, overal, in het buitenland
ten minste maar aan hun afdoend-
heid in de practijk, mogen wij sterk
blijven twijfelen.
In de eerste plaats heeft zoo n on-
dergrondsch oord voor een paar hon
derd man, niet veel te beteekenen, als
het er dient om te gaan, millioenen
menschen te beveiligen, en verder kan
men zich afvragen, hoe spoedig der
gelijke bom- en gasvrije kelders
wel als ware rattenvallen zouden gaan
werken.
Als men toch hoort, dat een moder
ne vliegerbom alleen maar zou te stui
ten zijn door een betonnen gewelf van
minstens tien meter dikte mag het ver
trouwen in de tunneltjes, die bijvoor
beeld te Parijs en te Londen aangelegd
worden, wel eenigszins gaan luwen.
En als het ook waar is het schijnt
inderdaad waar te zijn ook dat geen
enkel masker geschikt is om iemand
voor verstikking door oorlogsgas te
behoeden, mag ook de vraag wel eens
gesteld worden, waarom dan zooveel
geld in het water gesmeten wordt voor
het aankoopen in massa van die vol
strekt nuttelooze dingen.
Al ware een gasmasker dan nog vol
doende wat inderdaad soms al heel
veel is om een vluchteling in staat
te stellen, een zoogenaamd gegazeer-
de zone door te komen, dan nog
heeft het weinig nut er een te bezitten,
als wij toch door bevoegdheden ver
klaren hooren, dat ieder gas afzonder
lijk, een ander soort masker noodig
maakt, en dat ieder soort masker
slechts éénmaal te gebruiken is Van
het oogenblik af, dat de luchtfilter van
zoo'n gasmasker gedurende enkele mi
nuten zijn functie gedaan heeft, is hij
voor alle verder gebruik nutteloos ge
worden.
Ge ziet van hier, wat er in voorko
mend geval met de ongelukkigen ge
beuren zou, die zich werkelijk op der
gelijk onding mochten verlaten In die
orde van gedachten mogen wij er dus
gerust van denken, dat alle maatrege
len die tot hiertoe, door welken «Bond
voor Luchtbescherming» ook al geno
men werden, fictief en zelfs eenigszins
belachelijk zijn.
In Belgie bestaat tot hiertoe letter
lijk niets, dat degelijk genoeg kan ge
noemd worden, om in geval van nood,
ook maar één burger te beveiligen. En
voor hetgeen dat werkelijk eenigszins
practische waarde hebben zou er
bestaat niet veel van dien aard
schijnt men over geen voldoende geld
middelen te beschikken.
Wij kunnen daarom, in al de oefe
ningen die al gehouden werden en al
de maatregelen die de verantwoordelij
ke organismen genomen hebben, wei
nig méér dan tijd- en geldverspilling
zien.
Als er inderdaad tegen een gasaan
val bijvoorbeeld, weinig te doen valt,
dat men dan den menschen de waar
heid zegge, en ze liever den weg en de
middelen wijze, om zich, als het er op
aan komen mocht, zoohaast mogelijk
uit de voeten te maken.
En wanneer wij, om nog eens terug
te komen op den oorlog in China, en
dan voornamelijk op den jongsten oor
log in Spanje, toch steeds hooren, dat
beide partijen elkaar het gebruik van
stikgas als een wreede onmenschelijk-
heid aanwrijven, alsof de oorlog op
zichzelf dat ook niet ware, ligt toch
de oplossing voldoende voor de hand
Men stelle het gebruik van stikgas
eenvoudig buiten de internationale wet!
Maar daartoe zou dan ook weer een
internationale conferentie noodig we
zen. En dat is een andere kwestie C.