organische selenium-
57
minimum
de oogst)
toxinen bij het gebruik tijdens verschillende opeenvolgen-
jaren
(3) Italiaanse schilder, beeldhouwer en architekt, bewoog zich tevens
op het gebied der geologie, waterbouwkunde, botaniek en zoölogie, techniek
en wijsbegeerte. Geboren in 1452 te Vinei bij Empoli, gestorven in 1519 op
het slot Cloux te Amboise in dienst van Frans I.
nochtans niet nieuw. De beroemde Leonardo da Vinei (3) (1452 1519)
had reeds deze metode in de XV'' eeuw geprobeerd. Dezelfde proef
werd honderd jaar later herhaald. In 1926, publiceerde Dr. A. Muller
eveneens ecu verslag over dit onderwerp. Het gebruikte middel (nico
tine) beantwoordde evenwel niet aan de verwachtingen. Het op punt
stellen van svstcmische insekticiden vergde immers talrijke navorsingen
i efficiënt te zijn, volgende voorwaarden dienden te verwe-
van Systox.
middelen hebben de laatste jaren een grote
vlucht genomen. Worden thans in ons land verkocht Pcstox, Systox.
Metasystox (9 a 10 maal minder giftig dan Svstox), Svtam, Terra Sv
tam, Ekatinc (Sandoz) en isolan/pyrazoxon (Geigy). Terra Svtam is uit
sluitend als gietmiddcl te gebruiken, terwijl de andere produkten meest
van
daar zij, om
zenlijken
a) Radikaal de parasieten vernietigen
b) Vlug en lang werken (ekonomie)
c) De natuurlijke vijanden van de te bestrijden insekten zo wei
mg mogelijk schaden (selektiviteit)
d) De toxiciteit voor mensen en huisdieren tot een
herleiden (uitvoeren van het werk en verbruik van
e) Niet phytotoxisch zijn (rekening houdend met de ophoping
van toxinen bij het gebruik tijdens verschillende opeenvolgen
de
f) Ekonomisch verantwoord zijn.
Evidente waarheden die weliswaar de toenmalige onderzoekers
veel last bezorgden I
In 1956 hadden Hurd Karrer en Poos gekonstatcerd dat planten
in seleniumrijke gronden verbouwd nooit door bladluizen werden aange
vallen. De anorganische en organische selenium- en fluorverbindingen
bezitten inderdaad een uitgesproken systemisch effekt, maar kunnen we
gens hun hevige giftigheid (zeer stabiele verbindingen) voor een doel
matige bestrijding niet weerhouden worden. Ondertussen fabriceerde de
Duitser G. Schrader van Elberfeld het preparaat 13/163 dat na de
bevrijding door de Engelse Firma Pest Control (Cambridge) werd over
genomen en verder uitgewerkt. Uit dankbaarheid voor G. Schrader, ver
kreeg dit preparaat de benaming Schradan. Later heette het Pestox 3
(POX 3) in Amerika, OMPA. Het is een vloeistof die gemakkelijk
in water en in organische oplosmiddelen oplost. De L.D. 50 voor rat
ten per os (mond) is circa 13,5 mg per kg.
G. Schrader svnthetiseerde later ook de aktieve stof
namelijk demeton.
De systemische
