Herwording
GEDACHTEN
TE ONKERZELE
Kerkwijding te Passchenda!e
POLITIEKE TOESTANDEN
IN DE EERSTE DAGEN
Ouden moet men eeren.
Jongen moet men leeren.
Wijzen moet men vragen
Dwazen stil verdragen.
't Is gemakkelijker wijs genoeg te
zijn voor tien anderen, dan voor zich
aelve alleen.
Over de gebreken van anderen kla
gen Is tijd verspelen, het is best de onze
te beteren.
ISHEISESaai3BES39BEa»33SH«
hetmanneke
UIT DE
MAAN
AL werken, eten, slapen, droomen
Zijn we dus gekomen
Aan de tiende maand van 't jaar
En ge wordt 't stilaan gewaar
Dat we, wel verstaan
Naar den winter henen gaan.
Sneeuw en ijs met volle vrachten
Staan er ons te wachten
En ook koude, moet ge weten
Als nog nooit een jaar te voren
Zoo ten minste laten de... profeten
Hun advies nu hooren.
Allee, we zullen 't nog ne keer moeten
afwachten, zooals altijd, want door die
profeten wordt de bal nog al eens dik
wijls mis geslagen. In alle geval, we zijn
de winterperiode ingetreden... en van de
zomer hebben we niet te klagen gehad,
verre van daar. Veel zonne en niet te
veel regen. Enfin, 't is voorbij, en we
gaan liever overgaan tot ons kalender
dat zal onze gedachten 'n beetje ver
zetten.
Maandag 9 October: St Denijs.
Ziet gij uw vriend veel kwalen lijden
Breng hem hulp, toon medelijden.
Dinsdag 10 October: St Paulin.
Met al die dansen zijn verblijd
Men lacht wel als het harte schreit.
Woensdag 11 October: St Gommarius.
Ziet dat ge voor uw plicht, al uw ver-
[maken laat
Wilt gij gelukkig zijn, houdt in uw drif-
[ten maat.
Donderdag 12 October: St Wilfried.
Deel den behoeftigen milddadig van uw
[goed
Wilt gij dat God U ook hierna genade
[doet.
Vrijdag 13 October: St Edward-
Wilt ge niet vroeg gedolven zijn
Neem spijs en drank als medecijn.
Zaterdag 14 October: St CaMxtus.
Ook de zwaarste last wordt licht
Als het hoofd blijft opgericht.
Zondag 15 October: Ste Theresia.
Die steunt op God met kloeken moed
Ontvangt Gods hulp in tegenspoed.
EEN DUITSCH GENEESHEEB
Komt alweer
Met iets nieuws voor den dag
Da'k U hier wel zeggen mag.
Die geleerde, namelijk, is tot de vast
stelling gekomen dat de menschen door
gaans te veel slapen... en dat daarin de
oorzaak moet gevonden worden van veel
ongesteldheden. Hij heeft uitgerekend
dat de mensch gemiddeld 8 uren per
dag... of beter van den nacht, aan den
slaap besteedt, als hij het best met 4
uur kan schikken. Geeft ge U daar re
kenschap van? Ne mensch weet nu al
niet meer wat met zijn verloren tijd te
doen... en de vrouw speelt nu al dik
wijls genoeg op heuren poot, als ge 's
avonds na uw werk 'n voetje in de café's
durft zetten! Wat zou het dan wel zijn?
Maar... naar 't schijnt, volgens dien
Duitschen dokter nog ne keer, zijn 't
juist die uren die men in de café's thea
ters of cinema's doorbrengt, hetzij van
18 u. 30 tot 22. 30 (hoe juist uitgere
kend, hé!) die 't beste geschikt zijn om
van de nachtrust te genieten. Als ge
goesting hebt, kunt g'er de proef ne keer
van nemen! Maar d'r zijn twee groote
ongemakken aan verbonden: ten eerste
is 't dan geen nachtrust meer, maar wel
'n avondrust, en moet 't woord dus ver
anderd worden, en ten tweede... zijn de
café's, cinema's en theaters na... 12 uur
's nachts gesloten!
MIJNHEER (vóór een hemd zonder
knoopen). Vroeger zeide men: 't is
zoo moeilijk om vinden, als een naald in
een hooischelf.
Madam. Waarom zegt ge dat?
Mijnheer. Omdat men nu zou mo
gen zeggen: 't is zoo moeilijk om vinden
als een naald in de hand van 'n vrouw!
En 't was weer ne keer ruzie.
ZOUDT g'ook niet verwonderd wezen
Moest g'in een annonce lezen,
Van een blad
Dat
Er een koorde wordt te koop geboden
Waarmeê men iemand heeft willen doo
fden?
onder te trekken, dat ze een koord r.e-
men die lang genoeg is om hun we
duwe van 'n langdurig pensioentje te la
ten genieten.
ALS TT"EE KINDEREN, jandoren,
Te samen worden geboren
Dan noemt men zoo'n ding...
Nen... tweeling.
Hewel! Madam Mildred Sheeley en
Madam Josephine Sheeley, van Oakland,
zijn ook tweelingen. En vermits ze twee
lingen zijn kwamen ze natuurlijk den-
zenden dag ter wereld. Zij huwden de
twee broeders Sheeley denzelfden dag.
Zij hadden elk vier kinderen, waaronder
elk 'n tweeling. Zij verlieten het echte
lijk dak denzelfden dag... en voltrokken
de echtscheiding idem, op denzelfden dag
En nu, om aan de traditie getrouw te
blijven gaan ze beiden denzeifden dag
trouwen, met de gebroeders Burton.
't Is waar dat zoo iets slechts in Ame
rika kan gebeuren.
't Is in alle geval 'n beetje straf!
MIEKE BROUWERS is 't schoonste
meiske van 't dorp, maar ze heeft ne
viezen vader, die al de verliefden van
zijn dochter vierkantig aan de deure
smijt. Op nen avond komt Karei Patjok
hem bezoeken. Vader Brouwers en de
peere van Patjok zijn twee goei vrien
den, maar Karei is in eens zoo gegroeid
dat vader Brouwers, hem niet herkend.
Men zou zeggen dat 't regenen gaat!
zegt onze Karei schuw weg, om iets te
zeggen.
Neen, 't gaat niet regenen, zegt M,
Brouwers brutaal.
Gedurende een kwartier blijven ze stil
zwijgend zitten. Eindelijk kan de oude
aan zijne nieuwsgierigheid niet meer
weerstaan:
Wie zijt gij? grommelt hij tusschen
de tanden.
Karei Patjok.
Watte... de zoon van Miel Patjok?
Ja!
Ha! Ha! zegt M. Brouwers dan op
zoeten toon... 't kan wel zijn dat 't gaat
regenen... ja... 'k geloove dat 't gaat re
genen...!
En Karei was in den hoogsten hemel!
'T IS TE CINCINNORIE
Dat de sombere historie
Die 'k U hier weldra
Vertellen ga
Gewis
Voorgevallen is.
Een neger, een zekere Sam Wards had
zijn vrouw verloren. Hij deed ze begra
ven in 'n magnifieke lijkkist, die heel
veel kostte, maar waarvan de ondoor
dringbaarheid hem voor vijftig jaar ge
waarborgd was. Verleden jaar, deed hij,
s nachts het graf open breken om te
zien of de kist nog goed was. Maar de
overheden waren daarmeê niet t'akkoord
en hij vloog voor 6 maand den bak in.
Over enkele dagen kwam hij er uit en
t eerste wat hij deed was terug naar
kerkhof gaan, om zich van de goede
hoedanigheid van de kist te vergewissen
Die goeie neger wil voor zijn geld heb
ben... en 't schijnt dat hij besloten heeft
van zich gedurende de vijftig jaar re
kenschap te geven... of men hem niet
niet bedrogen heeft.
Goeie moed!
Leert ze goed van buiten... en wedt
dan voor 'n flesch Rodenbach, met 'n
vriend, dat ge z'hem zult opnoemen.
DAAR is ne meneer die in een apo
theek komt binnengelocpen en hij vraagt
aan den apotheker:
Mijnheer wilt gij m!J 1 gram van
de volgende producten geven: dléthyl-
sulfonethyhnethyimetarje, orthomitrochlo-
ranidophenol, dime thyamidooxybenzoyl-
benzoique.
En na deze litanie vraagt de apotheker,
met een vriendelijk lachje op de lippen:
Is 't ales, mijnheer?
Dat was dus geene viezen apotheker!
JOCHEI! JOCHEI!
D'r is 'n nieuwe godsdienst bij
"n Zekere DJavit heeft hem uitgevonden
En komt er meê van Londen.
Die Djavit is dus een Engelschman uit
Londen, die naar Ir.dië gegaan is, om
daar 'n nieuwe godsdienst te stichten.
Hij die de nieuwe godsdienst wil aan
kleven moet een gansche nacht opge
sloten blijven in een dichte kamer, waar
hij moet blijven rechtstaan op een gei-
tenvel. 's Anderendaags wordt hij dan
vóór den nieuwen profeet geleid waar
hij den eed van getrouwheid moet zwe
ren... en afstand doen van al hetgeen
hij bezit, ten voordeele van meneer
Djavit.
Maar 't heeft een staartje... want <J
politie heeft er zich med? bemoeid en
Djavit opgesloten in een dichte kamer.,
voor meer dan een nacht... want 't was
ne simpelen aftruggelaar.
En zeggen dat er menschen zijn die
zich daardoor laten beetnemen hebben!
WEE7T GE dat er over de gansche we
reld niet minder dan 12.500 verschillende
soorten muntspeciën ziln? Nu zouden ze
willen een enkele soort geld maken, dat
over de gansche were'd zou aanvaard I Zaterdag 30 September, zou Vrouw
worden. Als ze tot daar kwamen! 't zou Leonie Van Dyck, echtgenoote De Spie-
veel zaken vergemakkelijken. gelee--, weer eene verschijning gehad heb-
IS HET WAAR, vroeg S's Sloeber ben de 27' en aan de hand van het
aan r.en Amerikaan, dat er in Amerika verhaal van twee ooggetuigen, kunnen wij
zoo'n hooge gebouwen zijn, dat ze bijna zakelijk en nauwkeurig het volgende er-
tot aan de wolken raken. over medemeelen.
Of 't waar is, zei de Amerikaan. Omstandigheden en verloop als volgt:
die van d'eerste leueen niet gebarsten Nagenoeg drie duizend personen langs
was, aan 't laatste gebouw dat ik werkte den weg, rondom de grot en kapel. Reeds
was ik verplicht mij plat op den buik te vóór 8 uur komt d-e vrouw Van Dyck, met
leggen... om de maan boven mij te laten qj. gewone godvruchtige gebuurvrouwen,
DE GROT TE ONKERZELE WAAR
VROUW VAN DYCK BEWEERT
O. L. VROUW TE ZIEN.
DE
KONINGIN VAN DEN HEILIGEN
ROZENKRANS?
We gaven verleden week een kort over
zicht der wonderbare gebeurtenissen die
zich sedert eenige weken te Onkerzele
voordoen.
ZATERDAG 30 SEPTEMBER
Passchendale's Romaanse he kerk, die
onder den wereldoorlog ten gronde toe
vernield werd, maar die we in de eerste
jaren na den wapenstilstand heèlemaal
in den zelfden trant, op den zelfden heu
vel en op de eigenste grondvesten zagen
herepreizen, werd Maandag 1.1. door Zijne
Excellentie Mgr Lamiroy plechtig gewijd.
Reeds te 8 te uur begen deze lange, in
gewikkelde, maar toch beter kenisvoLe
ceremonie, in het klooster. Daar trok
Monseigneur zijn Bisschoppelijk ornaat
aan, en saam met de aanwezige geeste
lijkheid. Mgr Caliewaert, President van
het Groot Seminarie van Brugge, Z. E. H.
Desaegher, deken van Roeselare, de pries
ters van de parochie en de pastoors van
het omliggende bad hij voor de uitge
stelde relikwiën van de martelaren de
boetepsalmen.
Daarop begon het eerste deel van de
kerkwijding, deel dat meestal bestaat in
besprenkelen van de muren met gewijd
water en reinigingsgebeden.
Tot nog toe was het volk niet opgeko
men, maar toen Bisschop en geestelijk
heid, rond 10 uur uit de kerk stapten
om de relikwiën, die in de altaren zouden
begraven worden, processiegewijs uit het
klooster naar de kerk over te brengen,
stonden honderden menschen gereed ter
opluistering van die processie. Wat naast
de twee nette groepjes kinders-kruistoch-
ters vooral opviel, dat die eindelooze reien
van jongelingen en mannen, die, met het
fakkellicht in de hand langs weerszijden
van de straat waren opgesteld, om die
kostbare relikwiën te vergezellen. De
vrouwen sloten de processie en moesten
in getal bij de mannen niet onderdoen.
Het was waarachtig schoon, roerend
schoon te zien, hoe het Passchendaalsche
volk, die beteekenisvolle parochiegebeur
tenis meevierde. De kerk stroomde na de
processie heel en al vol, en de meesten
hebben dan het verloop van de verdere
oeremoniën volledig bijgewoond. Het was
kwart voor twaalf uur, wanneer de plech
tige Hoogmis kon beginnen. De eer van
voor 't eerst het H. Sakrificie op te dra
OKTOBER - ZAAIMAAND
8 Z 18* Zond. na Sinksen. H. Brigitt»
van Zweden.
Evangelie: Jezus geneest een lamme.
9 M HH. Dionysius, Rusticus. Eleutheriuj.
10 D H. Franciscus v. Borgia. H. Ludor.
I 11 W H. Gummarus van Lier.
12 D H. Wilfried.
13 V H. Eduardus van Engejand.
14 z H. Callistus I.
j »ll»n»»BIBIIIlllllllHUI
RUSLAND
IÏOE DE FRANSCHMAN HERRIOT
ZIJN REIS DOOR RUSLAND
DOORMAAKTE
De Fransche Minister Harriot heeft
dus een reis door Rusland gemaakt en
is teruggekomen met veel lof over dat
land. Evenwel werd door de Russische
overheden gezorgd dat de Heer Harriot
enkel het schoonste zag en bijzondere
voorzorgen werden daarvoor genomen.
De reis ging ook door in een schoone
wagon van vooroorlogsch maaksel en aan
allerlei dranken en eetwaren was er niets
te kort. Alles werd opgediend met zilver
werk die vroeger moet toebehoord hebben
aan een Russisch edelman. De likeuren
melijk E. H. Camerlynck, bijgestaan door I werden naar het schijnt zoo weelderig
Pater Moerman, die binnen kort naar de opgediend zoodat de reis voor zekere
Chineesche missie vertrekt en eveneens gsnoodigden verliep in eene gestadige
drankroes.. Zoo kan men... al zien wat
ze U willen toonen.
Z. EXC. MGR LAMIROY,
tijdens de plechtige Wijding,
't Is 't geen ik daar juist kom te le
zen in 'n Parijsch blad. Te koop: koord
waarmeê men iemand heeft opgehangen,
100 fr. de meter. Herkomst gewaarborgd.
Ja, ja, beste menschen, dat zijn nu de
Fransche aeden en gewoonten, zie... gin
der aanzien ze zoo een koord, waarmeê
iemand een einde aan zijn leven heeft
gesteld, als 'n... porte bonheur»! En
zeggen dat er ezels zijn, die zich daar
meê laten beetnemen. Enfin, ne mensch
moet uit alles zijn profijt trekken. En als
er onder mijn beste Lezers personen zijn,
die er ook op die wijze wenschen van
IBfiBBBBBBBBBflflSBBBBBIlBBBBUBII
Mengelwerk van 8 Oktober 1933. Nr 3.
Uit ons volk. Voor ons volk.
roman door
EDWARD VERMEULEN
In 1910
bekroond met den 1" prijs van Brabant.
Wat hij uitgaf, dat was hij ook, gelijk
een botte aanhoudend harrie-weder, met
grijze eentonige lucht, onveranderlijk,
nooit hooger of lager. Nooit een dier
•kleine stormen die, na het overgaan, ons
de zon te lieflijker maken en t hert doen
trillen en 't bloed doen bruisen. Neen,
altijd herrie en grauwe lucht. Een man
zonder driften, noch goede, noch kwade.
Bij dien sensieloozen vader sleet Julie
de schoone jaren der jeugd, steeds stui
kend op zijn doodsch uiterlijk, als op eene
ijs-korst en bij iedere poging om dieper
te dringen, hopeloos hare onmacht erken
nende.
Daar zij deftig opgebracht en van
natuur fijngevoelig was, zco botste zij,
van den eenen kant, op de onverschillig
heid van vader en van de anderen kant
op de ruwheid der dienstboden en vond
tusschen beiden, moeder, even hertelijk
en gevoelig als zij, moeder, die alle dage
meer en meer, alles werd voor haar en
die van haren kant, al de schatten van
haar minnend hert, in volle maat, aan
haar kind schonk.
Stil-aan werd Julie een volslegene jon-
ge-dochter, rank en rilde, maar kloek en
gezond en, onder de leiding van moeder,
rap en veerdig in alle werken.
Voor een volmaakte schoonheid kon zij
niet doorgaan, maar in heur wezen straal
den twee oogen, zoo vol van wilskracht
en fierheid, maar ook zoo zoet, zuiver en
innemend, dat alwie haar naderde, zich
aangetrokken voelde.
DE MAHARAJAN VAN ALWARE
Is ne rare
Vogel
Hij kreeg bijna ne kogel
In zijn lijf
Omdat hij ne keer of vijf
Op zijn minst genomen
Tegen d'Engelschen, in opstand was ge
[komen.
Alware, moet ge weten, ligt in En
gelsch-Indië... en de maharajan, had er
genoeg van onder de hak der Engelschen
te leven, en kwam in opstand. In plaats
van hem naar 't piereland te zenden
hebben d'Engelschen hem dan maar sim
pliester voor 'n paar jaar verbannen tot
hij tot betere gevoelens zal gekomen zijn
Maar, 't schoonste van d'historie, is dat
die maharajan, de rijkste man is van
Engelsch-Indië, zijn* fortuin is on be
rekenbaar. Precies zooals 't onze, ja!
Alleen de tuiban die hij gedurig op zijn
hoofd draagt is een klein en zelfs een
groot fortuin waard: 10.000 pond ster
veling of rond 't miljoen en half van
onze ballekens.
Die tuiban is uit goud geweven en ver
slerd met diamanten.
En zeggen dat 't bij mij al fameuze
ruzie is, als ik aan mijn alderliefste we
derhelft vraag, of ik mij, nen nieven
bolhoed van 20 fr. op d'ouwmarkt mag
gaan halen.
Neen, zulle! 't is niet Juist op de we
reld. D'r zijn er die met miljoenen op
hun hoofd loopen, en anderen hebben
niets om aan te doen.
Daar is een tijd geweest, zegt Maren
ta, dat uw hoofd ook bedekt was met
miljoenen... haarkens.
't Is waar
Maar
Tot mijn spijt
Ben ik die ook al kwijt.
POELEPATAAT gaat dineeren in 'n
restaurant.
Kellner, roept hij, wat hebt ge zoo
om t'eten?
Ossentong, antwoordt de gargon.
O! neen, dat niet, ik eet nooit iets
dat uit den muil van 'n beest komt.
Hewel... neem dan 'n koppel eieren!
'K GA U HIER BIJ MIJN LEVEN
'n Klein lesken in aardrijkskunde geven
Stel de vraag aan 'n student die van
'n examen komt: Welke zijn de kleinste
Staten van Europa?En 'k verwed er
mijn linkeroor op, dat hij ze U alle vier
niet zal kunnen opsommen.
Als we beginnen met den kleinsten
hebben we eerst Monaco. Het gansohe
leger van het landje bestaal uit 75 gar
den en 75 karabinters. t Zullen dus die
niet zijn die den oorlog zullen verklaren!
Dan hebt ge de vrije Republiek var
San Marino, die 11.500 inwoners telt en
een leger van 1.000 man, aangevoerd door
een... maarschalk.
De pyreneesche Republiek Andorra,
heeft ongeveer 12.000 inwoners, en ein
delijk hebben we Lichtenstein, in Tyro-
lien, die slechts 9.600 inwoners heeft.
I3BHBBBB3E9BESBBB9IISBB11B39E!B
Doch Julie had weinig lust tot kennis
maken. Zij had den indruk ondergaan der
omgeving en die gedurige kwetsing, haar
fijn voelende ziel toegebracht, door de
stijfheid van vader en door de ruwheid
van 't volk, dat op het hof door geene
vaste hand geleid was, dat alles had haar
over veel zaken een verkeerd denkbeeld
doen opvatten. Zij was er dicht bij te
denken, dat ai 't mannevolk der wereld,
of hertelooze ikzuchtigen, of lompe vlegels
waren, zooveel te meer daar moeder, die
't meisje met jaloersche liefde beminde,
hare dochter in deze meening versterkte
en heel dikwijls bij haar, heur eigen te
leurgesteld hert loste, in bittere woorden,
zijpelend van misprijzen voor de alge
meenheid van 't mannevolk.
Menig goed en deugdelijk boere-jongen
voelde een aderke slaan voor Julietje
Breemeersch, maar 't meisje werd zoo
danig kort gehouden door moeder en was,
uit haar eigen, zoo zedig en deftig, zoo
heel anders dan de groote hoop, dat de
jongens beteuterd weerhouden werden en
't meisje juffertje of kwezeltje
noemden, als Iemand die van hun volk
en van hunne doening niet was.
Zoo ging Julie haar stillen gang, met
slapend hertje, vrij van sterke ontroerin
gen, gerust in den dag van morgen en
zonder vooruitzichten, gelijk een kind
nog, dat gelukkig is de zon te zien en te
leven en 't overige aan moeder overlaat.
Dat rustig, stil leventje moest, al op
eens, door eene onverwachte ramp ver
nietigd zijn.
In den uitkomen van 't loopende Jaar
werd boer Breemeersch door een beroerte
getroffen en stierf plots, zoals hij geleefd
had, zonder goeden-dag of goeden-avond
te zeggen, als een appel die van den tak
valt.
't Was een klein verlies voor moeder en
dochter, toch beweenden zij den armen
dompelaar, die door 't leven geslenterd
had als een slaapwandelaar.
Door hare Jaloersche liefde gedreven,
overklapte moeder Broemeerch har» docii-
passeeren
IN FRANKRIJK IS ER NE MAN
Die er op boffen kan,
Negen maal, te voet, wel verstaan
De ronde van de wereld te hebben gedaan.
Die man is 'n zeker Farcis, 'n postbode.
Nu heeft hij zijn pensteen gevraagd, na
meer dan dertig jaar dienst. Eiken dag
deed hij zijn ronde, die 'n goei dertig
kilometer bedroeg, en zoo heeft men uit
gerekend dat de man, gedurende zijn
ii loopbaan 355 200 kilometer, te
heeft afgelegd, hetgeen negen k-s-sr
en hare kinderen, bij kapel en grot.
Bij 't aansteken der kaarsen aan de grot,
bidt Leonie vijf Onze Vaders en vijf Wees
gegroeten. Daarna worden de blijde mys
teriën gelezen. Men zingt dan Onze
Lieve Vrouw van Vlaanderen». De ver
schijning zou tijdens dezen zang heb
ben plaats gegrepen. Waar men ga
langs Vlaamsche wegen... Op dat oogen-
blik valt Leonie op de knieën, de oogen
starlings gericht links van 't beeld aan de
grot, de armen opgeheven. Zij beweegt de
voet I handen om stilte te bekomen. Men zwijgt,
den Vijf Onze Vaders en vijf Weesgegroeten
omtrek van de wereld vertegenwoordigt. I t-er eere van O. L. Vrouw van 't Heilig
Spijtig dat we al zoo oud geworden zijn. Hart» vraagt zij. En zij begint vurig te
we zouden anders cok ne keer kunnen bidden. Dan nog het gebed: «O Maria,
beginnen op te tellen hoeveel keer wij Onbevlekt Ontvangen, tot U nemen wij
de ronde van de wereld zouden doen door allen onzen toevlucht. O Heilige Moeder
met ons alderliefste wederhelft, op bood- Gods, Maria, verstoot onze gebeden niet in
schappen uit te gaan. 't Zou er ook niet den nood, maar gelief ze te verhooren,
ver van af zijn. door Jezus Christus Onzen Heer, Amen
D'R WAS veel volk op de meeting. De Dan roept nog Leonie: «Onze Lieve
spreker riep uit met een daverende stem: Vrouw der armen, bekeer de zondaars,
Ja, mevrouwen en mijne hoeren, help onze zieken, bescherm ons land! Geef
wat wij noodig hebben, dat is een land, ons uwen moederlijken zegen, mijne goede
bevrijd van het socialisme, het fascisme, Moeder!».
het communisme... Één stilte. Langzaam maakt Leonie 'n
Toen stond er een oud peke recht, en kruis. Het volk maakt een kruisteeken
riep uit met overtuiging:
En van het rhumatisme!
't Manneken uit de Maan.
BBaYnBaESSBEMSlüSBaraSBSESHll
mede. Personen naast haar hebben het
volgende waargenomen:
Gedurende de verrukking beefde Leonie,
de romp van 't lichaam was achterover
geworpen: zij zou zeker gevallen zijn ware
ze niet gesteund geweest. Een dagblad
werd vóór de oogen der zienster geplaatst
zonder eenige reflex te veroorzaken. Na
Het gaat zoo stilaan naar 't ends van I de verrukking was Leonie afgemat
t jaar. De verlofdagen zijn voorbij en Na een eerbiedig stilzwijgen, bad een
de balansrekenirigen worden klnarge- der zonen van Leonie vijf Onze Vaders en
maakt. Het Davidsfonds echter kent geen vijf Weesgegroeten voor. Dan bidt men de
rust voor zijn uitgeveisbedrijfeerst- glorierijke mysteriën. Bij het tweede
daags wordt aan de leden A liet laatste tientje hooren wij Leonie weer meê bid'
Volksboek 1933 gezonden, t. w. De Be- I den.
gen in het nieuw gewijde gebouw, viel schendaaische gelukkige verrijzenis uit de
te beurt aan een Passchendalenaar, na- oorlogspuinen.
van Passchendale is. Het zangkoor had
zich voor de plechtigheid buitengewoon
goed geoefend en vervulde het Godsge
bouw met de stemmige zachte tonen van
den gewijden zang, tot stichting van al
de aanwezigen. De Benediktie van de H.
Mis werd door de Bisschop zelf gegeven.
Na die zoo goed verloopen, Indrukwek
kende plechtigheid trok Monseigneur met
de aanwezige geestelijken, met de burger- x
lijke overheden, die er aan gehouden geering haar ontwerp tot verlaging der
hadden, die plechtigheid mee te vieren, loonen wil doorvoeren,
naar de pastorij. I» geval de regeering haar ontwerp
Met deze plechtige kerkwijding, wordt toch staande houdt dan zou er veel ge-
de kroon op het werk gezet van Pas-1 vaar bestaan voor haar handhaving daar
FRANKRIJK
DE ONDERWIJZERS TEGEN DE
REGEERING
De syndikaten der Fransche Sociallsti-
I sche onderwijzers hebben besloten een
staking aan te vangen in geval de re-
Z. Exc. Mgr Lamiroy treedt uit de (Kerk te Passchendale na de Kerkwijding:
rechts: Mgr Caliewaert, Voorzitter van het Groot Seminarie; links: Z. E: II.
De Saegher, Deken te Roeslare; verder de Eerweerde Heeren Geestelijken die
aan de plechtigheid deelnamen.
■■■■E8BBBaH9BBHEQEBanECB9B!aBIBC!aBB9aaHBa9HMBHIlBaaH
DE RIJWIELRENNER
GEORGES LEMAIRE
VERONGELUKT
stedeling door Maria von Ebner-Eschen-
bach, de vrouw die in haar boek de vol
harding in het goede zoo schitterend weet
uit te beelden. Boeiend en vol dtep-men-
schelijke gedachten.
Aan de leden C komt dan ook hun
Enkele lofzangen. Nu zal Leonie de
droeve mysteriën voorlezen.
Bidt maar mee, vermaant ae, want het
is elk zijn belang!
Zij verklaart dat zij O. L. Vrouw schoo
ner dan ooit in de grot, links van 't beeld
laatste Jeugdboek «Pirre», een verhaal van O. L. Vrouw van Lourdes heeft ge
over een bengel, waaraan onze Vlaamsche zien: met het witte kleed en den blauwen
bengels zoo geen beetje plezier zullen heb- gordel, zonder Hart; rond 't aangezicht
ben! een wit doekje lijk de kloosterzusters
En, last not least, een prachtboek voor boven het hoofd de witte vool. Van boven
de Keurboeken. Prof. Dr Janssen heeft het hoofd en langs beide kanten van 't li-
zijn beste pen gescherpt om een paar ak- chaam tot aan de voeten, loopt een bloe-
tueele zedelijkheidsvraagstukken te be- menkrans: een dikke roze roos, dan een
handelen. Voor velen een opfrisschertjereeks kleine witte rozen, weer een dikke
En zoo zal de Davidsfonds-uitgaventak roze roos, enz.
zijn jaar sluiten. Wie zal nog durven be- Leonie had er blijkbaar nog niet aan ge
weren dat de werkman zijn loon niet dacht dat dit den rozenkrans kon verbeel-
waard is? den en heeft de rozen niet geteld. Zij kan
Maar kom, 't is voor Godsdienst, Taal ook niet zeggen of de Verschijning op een
en Vaderland». wolkje steunde.
Voor lidmaatschap wend u tot de plaat- De verschijnende Maagd heeft gezegd
selijke afdeeling, of tot Davidsfonds, Leu- 't Is de maand van den Heiligen Rozen-
ven. Ieder kan nog lid 1933 worden tot krans. Bidt, bidt veel voor de bekeering
31 December. Daarna wordt het 1934, en van de zondaars. Ik zal u helpen en be-
daarover later een woordje meer! schermen».
lElSBlBBBBBBaBBBBBBBaaBBISSSBB j Dan zegende de Verschijning het volk
Gil verdween.
stard. De gewone teekens van (veronder- ook Zondag waren geheel den dag, de
stelde) zinsverrukking. Zij deelt niet mede toolcop en gebeden te OnkCrzeie zeer
onder of na de verschijning. I groot en aanhoudend.
Verschijning, zegt zij, van O. L. Vrouw, jn haar beschrijving der rozjn dié zij
m de grot, te midden van het volk, rechts zag ron<j (je Verschijning ziet Leonie Van
van het beeld van de Onbevlekt Ontvan- D ck deze als potten,
gene (Lourdes), zooals bij de vorige ver- >pen dokumentairen titel weze nog ver
schijningen in de grot. Echter met onge- meld dat de vrouw Malvina Haens-Hael-
wone pracht omgeven, zegt zij, groot en terSj populierstraat, Ronse, volhield tij-
glimlachend, omgeven met een krans van dcn3 de gebeden dien Zaterdagavond
witte rozenbotten met tusschenin vijf eveneens een Maria-Verschijning te heb-
dikke roze rozenbotten, een in 't midden ben gezien. Het hoofd beschrijft zij met
langs onder, twee beneden en boven rechts, L^tejj siuier_ de borst met gouden hart,
twee beneden en boven links. de hand in rechte lijnen het zegenend
Wat de Verschijning zeide was voor j»rujst,eeken makend waarna de verschij
haar alleen, zegt zij, niets ditmaal om aan ning zou verzwonden zijn.
het volk mede te deelen. Het hield ook1
opbeuring in voor haar, O. L. Vrouw
kent de redenen mijner droefheid zeide I DINSDAG 3 OKTOBER
Wanneer ge haar vraagt welke de oor- Tijdens de avondgebeden, bij de laatste
zaak is van hare droefheid, antwoordt zijweesgegroeten van de Glorierijke Myste-
Als ge moest dragen wat ik te dragen ne°' de vr°uw- Leonie Van Dyck
heb, en weten wat zij mij heeft toever- valt achterover geleund, de oogen ver
trouwd... (Zie vervolg hiernevens.)
i9BSBBBBBBBBSflaBBBBSS3823E3B I f3BB32E33ES>!DBBBrfS!Z3tlBBEflEE3fil9B
ter, dat hof te verlaten, waarop ze zoo
veel gezorgd en geslaafd en toch zoo
weinig geluk gesmaakt hadden en éér
een trouw-zieke knaap naar Julietje's
hand had durven dingen, had de weduwe
haar pachtgoed aan een verren kozijn
overgelaten.
Met het overschot van hare fortuin, nog
een rond sommetje van eenige duizende
frank, betrokken zij hun eigendomtje te
Bothem en leefden daar nu, sedert
Bamis, gelijk de visschen in het water.
Tegen de Sinksen-dagen hadden zij hun
doeningje opgepoetst als een hemel: alles
stond op zijn best en de nette meubels
blonken 'lijk een spiegel. Moeder en doch
ter zaten, van de hoogmis terug, in de
keuken, een hertelijk koutertje te slaan,
toen de deur al op eens openging en eene
klare, mannelijke stem van op den dorpel
vroeg: Mag men wel?
Men maakt te lande weinig kas van
plecht pleging. Moeder Breemeersch stak
eens haar hoofd tot in den gang en:
Komt maar bin' riep ae.
Mon Verkest trok de keuken in, gevolgd
van zijne makkers en, met de klak in de
hand, heel deftig en ernstig, groette hij
de belde vrouwen en sprak op vriendelij
ken, innemenden toon:
Vrouw Breemeersch, wij zijn aan
t mis-dag vieren rond de vruchten en
maken van de gelegenheid gebruik om u,
in uwen nieuwen t'huis, welkom en geluk
te wenschen en ons pijpje te stoppen,
als 't met uwe goedheid overeenkomt
Ge zijt welgekomen, jonkheden,
zei vrouw Breemeersch: 'k Ben dank
baar voor bezoek en wenschen, zet u,
en stoelen vooruit-schuivend: mag ik
weten met welke gebuurs ik te doen heb?
Ik ben Mon Verkest en 'k geloof,
sprak Mon, zich Julietje-waarta keerend:
dat uw dochter beter mijn zuster dan
mij kent. Hier hebt gij ook Miel Tieghem,
mijn naasten gebuur en daar Berten Bra-
bandt, van aan den steenweg.
Goed zool Julie, haal een glas bier
uit en gij, jonkheden, doet als t'huis, zet
u en aansteekt.
Julie was de kelder in om bier en tegen
zij weder opkwam, kronkelde de blauwe
rook, in spelende ronden, heel de plaatse
door en dopperde tegen de zoldering.
Moeder Breemeersch klapte t'hoope
waart in, meegaande en beleefd, doch iet
wat koud en wederhouden, zooals achter
dochtige menschen zijn.
Ondertusschen vond Mon gelegenheid,
om met Julietje te spreken en haar te
doen spreken.
Het kostte hem weinig moeite, 't meisje
sprak geerne en was heel lief en bevallig,
hem beziende in 't open wezen, met groote
zuivere oogen, waarin Mon de eenvoudig
heid van een kind las.
't Deed hem deugd met dat minzaam
kind te spreken en haren blik te vangen,
die ongekunsteld, genoegen en bewonde
ring uitdrukte.
Zijn natuur van doenden droeverik nam
den boven-hand en hij voelde zich be-
tinteld, om dat ondervindinglooze meisje
in haar stille gerustheid te storen. Hij
maakte zich, zooals hij dat wel kon, aan
trekkelijk en bekoorlijk en doornaaide
haar, al klappen, met zijn lachende
prachtige oogen, vol weerlichten-
Al op eens zag Mon zijn spel verbrod;
hij vong den strakken blik van moeder
Breemeersch, koud en snijdig als een
vliem en half uit zijn lood geslegen, stond
hij recht en nam met zijn makkers af
scheid van moeder en dochter, met de
vaste belofte de groetenlssen van Julie
aan zijne zuster Clara over te brengen.
Eenige stappen verder bleef Berten Bra-
bandt staan, schoot in een lulden lach
en spotte:
Wat kwezels hé? en wat kieken van
een meisje!
Berten, sprak Miel: ik voor mij,
vind die menschen heel fatsoenlijk en
bovendien, er Is iets in dat meisje dat
haar, zonder schoon te zijn, doet uitschij
nen: wat dunkt u, Mon?
G'hetot overschot van gelijk, sprak
De wel bekende rijwielrenner Georges
Lemaire, eerste der Belgen in de laatste
Ronde van Frankrijk is Woensdag 27
September, tijdens de koers van het in-
terclub kampioenschap van Belgie op een
andere renner gebotst. Opgenomen met
een schedelbreuk -werd hij naar een gast
huis overgebracht waar hij den laateten
adem uitblies.
Het ongeluk gebeurde als volgt: De
Club van Dison waar Lemaire deel
van miek had de koers aangevangen
en reed in groeg zoo snel mogelijk. Langs
den weg ontmoetten zij een andere groep
die terug kwam en de verkeerde zijde
van de baan hield. Lemaire botste met
volle geweld op een der andere renners
met het droévig gevolg dat men weet.
Zijn lijk werd naar Pepinster overge
bracht waar het Maandag laatst plechtig
ter aarde besteld werd. Een ontzaglijke
menigte woonde de begrafenis bij.
Georges Lemaire, gestorven in den
ouderdom van 27 jaar, was een goede
kristene en huisvader.
HET INTERCLUB KAMPIOENSCHAP VAN BELGIE
De ploeg van Kuregem-Sportief die het interclub kampioenschap van Belgie
won. Het was tijdens d-e ze koers dat de renner Georges Lemaire zijn doodclijken
val deed.
l93üasiBBSB30S3SlBSBS9999B99BDE93B8S9BBB9B£!9999999993999BCI9D
Mon, met diepe overtuiging ik heb van
mijn leven geen liever meisje tegenge
komen!
Wel Mon toch, loech Berten:
hoe ge dat zegt! men zou haast denken...
Maar neen, uw haring zou er niet braden
Wie zegt dat? beet Mon, in zijne
eer van zotmaker gekwetst: ik wed een
halve ton bier dat ze, éér een maand, aan
mijn slippen hangt.
Aanveerd! riep Berten en ze klak
ten in malkanders hand om de wedding
te bezegelen.
- 'k Zou 't arm schaap wel beklagen!
sprak Miel, goeds-moeds. op zulk een
ernstigen toon, dat zijne makkers zich
den buik -hield-en van lachen.
Ai scheiden aan 't Wilgenhof, vroeg
Berten of Mon de wedding goed hield.
Of ik sprak hij driftig en gij
zult betalen ook!
Ondertusschen zaten vrouw Bree
meersch en Julie aan tafel:
Moeder, vroeg 't meisje: wat
dunkt u van Verkest? Een snelle jongen
hé? en vriendelijk toe. Die is zeker juist
het tegenovergestelde van vader zaliger?
vindt ge niet, moeder?
Ja, kind, juist het tegenovergestelde
en dat is zijn verlies, schaap, geloof mij,
ik ben te lang nieuw om mij te laten be
driegen; die Mon Verkest is een gevaar
lijke kerel, ja, daar zie, een slechterik! en
g'en moogt er geen gemeens mede maken.
Ge zult u toch zwichten hé. kind!
O zeker, moeder, sprak 't meisje:
Ik ben wel in kennis met Clara, maar
als haar broeder een gexneene kerel is,
zal ik hem stillekens ter zijde laten. Ik
kan elk-en-deen missen, mcederke.
En toch, in den loop dier achternoen,
mompelde Julietje meer dan eens bij haar
zeiven: t ls toch Jammer dat Mon een
slechterik is!
IIL
Een bange morgen. De zonne zit be
lemmerd door vull-witte, traag drijvende
vlegg»n en, als ze bij wijlen de lichte
gordijn doorboort, 't is steken en branden.
In 't diepe Zuiden heffen dondertorens,
donker-grauwe en koperwendige, bijna
roerloos, aan-een -geschakeld als een rots
keten.
Uit dat stll-woelend door-een-kruipend
gevaarte bijzen waterhondjes, die in rasse
vlucht, ten Noorden zwemmen en uit
smelten.
De wind wareert loei-loei over de
vruchten, valt al op eens weg en dood,
rijst stil togend weêr op, om nog te
vallen en weêr te rijzen; 't ls als 't laat
ste strijden van een bloedwaterig mensch
die 't einden kracht, kruipend en vallend,
stil kreunend en klagend, zich stervend
voortsleept.
't Zal donderen. De groeze der zomer
vruchten, waaraan de dauw-druppels
biggelen, vol regen-kleuren, hangt slap
en uitgezogen, met den ouden man
zooals men te lande zegt. De lucht weegt
en zoover de oogen dragen, staan de
vruchten enkel en treurend, met den
schijn van sensieloosheid overdaan.
De weiden steken af tusschen 't donker
groen veldgewas en liggen afgeknaagd tot
den wortel, droog en rost, wroed van
dorst.
De zwaluwen zwemmen over de vruch
ten, laag, heel laag, scherend "t koren en
den grond, op zoek naar morgenaas.
't Is stikkend heet.
Daar komen Mon Verkest's koelen uit
de hof-poort, op gang naar de weide;
halfwege de reke, de koeler en van achter
aan, Mon, met een grooten knippel. Lomp
en log gaan de beesten in een lange reke,
struikelend en kwakkend op hun voor-
pooten, vernesteld in den grooten sleep-
knlppel, hun goude-werk, zegt de koei
er die met een koorde rond den hals
ligt en rispend, met de lange teenen der
achterpooten, dat een wolke van zand
opstijgt en dwarrelend, al de noord-kant
der dreef, in de vruchten zinkt.
De beesten zijn overdaan van de hitte;
geen eene die neunt of beurelt, ze snorre-
len 't stof uit hunne natte neusgaten en
wellicht alsdan de Socialistische partij,
zich solidair verklarende met de school
meesters, de regeering zou kunnen doen
vallen.
Mogelijks zouden de andere ambtenaren
zich bij de onderwijzers voeden wat eeti
heele ontreddering der administratie zou
teweeg brengen.
DE UITSLUITING DOORGEDREVEN
AAN DE HAVEN TE DUINKERKE..
Daar de vereenigingen der havenarbei-
I ders geen antwoord hebben laten gewor
den op de voorstellen der werkgevers, heb
ben deze Kaatsten besloten VRnaf Vrijdag
111. de uitsluiting door te drijven.
KUBA
VERSCHRIKKELIJKE TOONEELEN
Bloedige tooneelen hebben zich voorge
daan op het eiland Cuba, thans zoo ge
weldig door de revoluties geteisterd. Het
hotel waar de officieren, die niet akkoord
waren met de regeering, zich verschanst
I hadden, werd fel beschoten. Na een lang-
durig geyecht werden de officieren ver
plicht zich over te geven. Allen die niet
gedood of gekwetst waren werden naar
I eene gevangenis geleid.
Tot bloedige botsingen kwam het ook
tusschen, ,het volk en de soldaten zoodat
look tal van slachtoffers de revolutie met
|het bloed moesten bekoopen.
Een aanslag zou ook gepleegd zijn ge-
weest op den president van het eiland,
die er evenwel ongedeerd van afkwam,
DUITSCHLAND
HET NIEUW RECHT
In Duitschland werd het strafrecht
weerom gewijzigd. Het landverraad wordt
I thans als het grootste misdrijf aanzien.
Het tweegevecht wordt opnieuw toegela-
I ten, enz.
Daartegenover werden ook verscheiden»
I maatregelen genomen tot bescherming
I van het huwelijk en het hulsgezin.
NIEUW ERFENISRECHT
Een nieuwe wet werd afgekondigd op d»
erfenissen. Bij deze werden maatregelen
genomen tegen het verbrokkelen der
hoeveëigendommen. De eerste zoon krijgt
bij de nieuwe wet het recht de hoeve te
erven, van ten hoogste 125 Ha., met uit-
sluiting der andere kinderen.
GROET AAN DE HITLERVLAG VER
PLICHTEND VOOR VREEMDELINGEN.
Voortaan zijn alle vreemdelingen die
naar Duitschland afreizen verplicht de
Hitlervlag te groeten, met den groet die
meest in hun land gebruikt wordt.
OOSTENRIJK
DE OUDERS VAN DEN
AANSLAGPLEGER OP HEER DOLLFUSS
AANGEHOUDEN.
Naar nadere berichten werden de ouder»
van den oud-sod-aat Dertil, die de aanslag
I pleegde op den Bondskanselier Dollfuss,
ook aangehouden.
SPANJE
DE REGEERING AFGETREDEN
In de minderheid gesteld door het Pai-
I lement met 189 stemmen tegen 91 heeft
de regeering het bijltje erbij neergelegd
en ontslag ingediend.
De regeering Lerroux heeft dus enkel
een week of drie kunnen bestaan.
Men denkt dat eene nieuwe regeering
Lerroux zal tot stand komen.
In Catalonië heeft men een nieuwe re-
geering gevormd.
VEREENIGDE STATEN
ROOSEVELT'S ZORGEN
Roosevelt's financieele en ekonomische
I zorgen voor het land zijn groot. Men
meent dat Roosevelt op het punt staat
gewichtige besluiten te treffen voor een
niveleeringsstelsel van pond en dollar.
(!B33S3flBBBBa9SHISïlS2!91&SaBBB9l9
Gebruikt Chicorei
Wyppelier-Taffin, 't is de beste.
«BBBBBBBBBBBBBBIIBBBBBBBBBIIB
loeren naar de weide, ze zeeveren kwijl
in rekkende pezen, van verlangen naar
't bedauwde groen.
Mét gulzig verlangen zijn de koeien
de weide ingesprongen, malkaar stuikend
en verdrummend, om de eerste te zijn en
nu trekt Mon, al tusschen de vruchten,
naar zijne partie late suikerijen, waar
een bende kruiers in ligt, bloot-voets, met
korte rokken aan en blauwe jakken,
voort-rijdend op groote schorten van
baalgoed.
Ze zijn bezig aan 't morgen-gebed. D«
voorgangster bidt den paternoster, met
slepende, zingende stem en heel de bende
antwoordt, zonder opzien, verzeeuwd en
slaperig nog.
Mon gaat weg en weêr bachten de reek,
schart hier en daar het afgebraakte kruid
weg, om te zien of de planten wel gezet
en de kruid-stalen afgebraakt zijn en
vertrekt, zonder hond of beeste te zeggen.
Hij heeft dat nu in sedert ecnigen tijd.
't Is alsof hij Immer kwalijk gezind ware.
Over tijd kon hij 't volk niet naderen,
zonder een geestig woord uit zijn botten
te slaan en, vond hij ze biddend, hij was
betlnteld om ze te verstrooien en te knij-
zen, al was het maar om ze dibben en
waterflutaen te noemen, tusschen zijn
tanden, al grètend weg-drentelen.
Nu komt hij af en toe, spreekt een koud
woord en ls weg, als paf geslegen.
Trientje Sanders heeft hem al, in 't
bijzijn van 't ander vrouwvolk, door den
baard gewreven, dat Breemeersch's mees-
jong op zijn mage ligt en, sedert dien,
kan hij Trientje in zijn oogen niet meer
geluchten.
Dat verwijt ligt als een steen op zijn
hert en dat kan hij niet verteeren, hij is
er beschaamd voor.
Watl HIJ t juffertje beminnen!
Al ware 't schaap met goud beslegfn
van ends en 't ends, nog zou zij hem geen
oogslag weerd zijn, dat kwezeltje. Ba,
neen ze, waarachtig!
('t VervoigU
