(0is5ie=Zonelag MISSIEZONDAG Hervorming van den Staat 22 Oktober COMMUNICEERT, BIDT en STORT ean ALMOES voorde MISSIËN. Wat de mensch denkt over het bestaan van God DUITSCHLAND treedt uit den Volkenbond en weigert nog deel te nemen aan de Ontwapenings conferentie Dé Economische hervattingen in Frankrijk Feile achteruitgang van zijn uitvoerhandel VLAANDERENS BEDEVAART NAAR ROME EEN LOT VAN EEN MILJOEN DE GROOTE REVUE op Christus-Koningdag DE RIJKSBEGROOTING j VOOR 1934 INGEDIEND OM HET PARLEMENT ZONDAG 22 OKTOBER 1933. WEEKBLAD: 35 CENTIEMEN. 1* JAAR. N 43, «DE HALLE» Katholiek Weekblad van leper Bureel: Boterstraat, 17, IEPER. ABONNEMENTSPRIJS VOOR 1 JAAR (per post) Jn 't Land 18.60 fr. Frankrijk 35, fr. (on£o, Engeland "'<t 40, fr. Amerika, Canada en an dere landen 60, fr. TARIEF VOOR BERICHTEN: j Kleine berichten per regel 1,00 fr. Kleme berichten (minimum) 4,00 fr. 2 fr. toeL y. ber. met adr. t. bur. Berichten op 1* bl. per regel 2,50 fr. Berichten op 2* bL per regel 1,75 fr. Rouwber. en Bedank, (min.) 5.00 fr. Te herhalen aankondigingen: prijs op aanraag. 'Annoncen rijn vooraf te betaler, en moeten tegen den Woensdag avond ingezonden worden. - K.cir.e berichten tegen den Donderdag noen. KANSEN TANNES TE, Poperingo KATHOLIEK WEEKBLAD VAN IEPER Tel. Poperlnge N' 3, rcstcheckrekening N' 15.570, I— Priester-Missiebond, Brugge. nSSBaaBlBXBBBaflBBBEBBnBBKmnflHHHUHMnUiHMBBBflBaB De H. Vincentius de Paul was acht en teventig jaar oud toen bij verklaarde: Ik ben bereid om naar China te gaan en daar mijn leven te eindigen in een heidensch dorp bij een doornstruik. De kooplieden steken den oceaan over voor een geldgewin en wij zouden dat voor kostelijke zieken niet kunnen doen? De H. Franciscus Xaverius, de groote missionaris, was verontweerdigd bij de ge dachte dat er mannen waren die om een fortuin te winnen, om goud te zoeken, verder gingen dan hij voor zielen. De blijmoedige H. Philippus van Neri tei: «Ik ben aan de poort des hemels en Ik weet dat ik op aarde nog een zieltje kan redden, dan zou ik zeggen aan St Pieter: Wacht een beetje, laat de deure tegenaan, ik ga seffens weere keeren, maar ik moet eerst nog een zieltje red den. Waar is onze lever, welke is onze mis- lie-actie? En er zijn nog zooveel heidensche dor pen die wachten naar den eersten gods- gezant, waar sedert alle eeuwen Christus nog niet gekomen is. En er zijn nog zooveel kleine zwartjes die reikhalzen naar een zustermissiona- resse, een witte mama zooals ze zeggen. EEN GEBED a. u. b. Bij eiken nood, hetzij oorlog of revo lutie, aardbeving of overstrooming, bij elke ramp of plaag die een volk of een land teistert, bij elke vervolging, altijd als 't nijpt, luidt het wachtwoord der Kerk: BIDT. En hoe meer dat het nijpt, hoe meer er moet gebeden worden. We lezen dagelijks en meermaals daags: «Ons toekome Uw rijk.». Is 't ge meend? Wat doen wij voor de uitbreiding van het rijk op de wereld? Het leven der missionarissen is niet menschelijk, hun werk is een reuzenar beid; zonder onze gebeden zouden zij be zwijken onder den last. Apostolaat uitoefenen en bekeeren is t werk van Gods genade. En in de eco nomie der gratie vraagt God onze me dewerking en ons gebed. Er zijn millioenen ongeloovigeu en hei denen die wachten op een goe'n Onze Vaderuit Vlaanderen op Missiezondag. EEN AALMOES a. u. b. Maar ook een aalmoesje a. u.b. voor de meest noodlijdenden van het menschdom, voor degenen die den diepsten nood voe len, den nood van God. De zendeling mag u zeggen: Ik geef mijn leven, geef gij ten minste uw jaar- lijksche bijdrage in de schale. Een^ protestantsche dominéé zegde tot een katholieke bisschop in de missiën: Monseigneur gij hebt wonderbare en heldhaftige zendelingen, wij zijn er ja- loersch van. Maar uw katholieken zijn dwaaskoppen, ze ondersteunen uw mis sionarissen niet genoeg. Wij zwemmerr in 't geld. Hadden wij, protestanten, zulke mannen lijk uwe zendolingen, het is lang dat we heel Afrika en heel Azië zouden veroverd hebben. EEN MISSIONARIS-DICHTER. O laat uit ons lieve Vlaand'ren Veel zendelingen gaan En geef aan ons Vlaamsche moeders Den moed om ze af te staan; Wat zij aan de missië geven In dochter of in zoon Vergeld hun dat honderdvoudig Hierna in d'hemelwoon. (E. Pater Jos. Declerck.) Ik herlees ook op vandaag de schoons gedichten van dien Pater Jos. Declerck den Kempenaar, mijn oud-kameraad, brankardier binst den oorlog, hij schreef gedichten aan mijn zij, uit ootmoed toon de hij ze mij niet, l.ij was toen novice- Scheutist. En vijftien jaar later, lees ik ze voor het eerst in zijn boekje: «Stille Wegen». Hij sneuvelde sedert op een ander front, het Chineesch missieveld. Als zijn gewezen biechtvader mag ik zeggen: 'k Benijde zijn schoone ziel. Heel zijn jeugdig leven was gebrand merkt met de smert. waardoor hij dag na dag op den Gekruiste meer geleek. Wie zulke hostie breekt, moet zelf ook hostie zijn- j iichtte hij. En 't werd meer dan gedicht, het werd waarheid. Zijn zendelingspijn droeg hij in werkelijkheid, riet slechts in droomen. Ik leg ze naast U op mijn offerpateen Met 't eigene harte dat bloedt s«35 'Mijn ouders, mijn broeders en zusters meteen,' Dat offer mijn Jezu, ik gaf 't voor geen een. Maar nu op Uw roepstem... het moet! Wat zijn ze in Vlaanderen rijk aan priesters en aan kerken Wat zijn ze er rijk, om heel die vrome zielenschaar 't Is waar, zij staan niet hier in uwen oogst te werken Maar hier toch is hun hart, al bleef hun lichaam daar. Ik dank U goede God, ik dank U duizend malen Mijn vreugd is, ja zoo groot... en toch... mijn harte kwijnt, Wat zijn acht zielen als er nog millioenen dwalen Hier in 't heidendom waar nooit Uw zon doorschijnt. Hij heeft zijn dood beschreven op voorhand: Zoo ver van hier, alleen te sterven. Zijn laatste verzen uit China: Ik ben van zoo verre, zoo verre gekomen Om dicht, o Heer, bij U te zijn. Mijn goeie vriend, ge zijt een derde maal van mij heengegaan, ditmaal naar het land der eeuwigheid. Uw lijden duurde maar even, uw loon weze eeuwig. A. B. IBBB£lSiSilBBB3SEBS9BB9B9BBBBIBSBXSEBSBBBBBBSIEBS3EIB3BIBBEI Godsdienst zit den mensch als een na tuurdrang aangeboren. De Gods-gedachte ligt hem zoo oiep in 't hart gegrift, dat hij in 't diepst van zijn wezen en als 't ware willens nillens het bestaan van een bovennatuurlijke macht erkent. In alle, zoowel oudere als nieuwere ta len der wereld, zult gij een woord vinden dat overeenkomt met het begrip uitge drukt in onze taal door het woord «God». Dit toont reeds aan dat bij alle volkeren, ofschoon in mindere of meerdere mate, het begrip van een Opperwezen aanwezig was. Doch, ds normale mensch denkt niet alleen aan het mogelijk bestaan van dit Opperwezen: hij aanvaart cn erkent dat er een God bestaat. I-Ierinnert gij U nog die oude volkeren uit de geschiedenis? De Romeinen en de Grieken, de Egyptenaren en de Perzen, de Chaldeërs en de Chineezen; gij moogt opklimmen tot in de oudste tijden van hun bestaan, en ge zult zien dat die vol keren godsdienstig waren, en geloofden in een Opperwezen of in eene Opper macht. Weliswaar heeft, in den loop der tij den, onwetendheid, barbaarschheid en zedelijk verval het begrip van God dik wijls verduisterd, vertroebeld, en ook ver- valscht. De meeste volkeren zijn er toe gekomen als God te aanzien hetgeen vol strekt niet God is. De heidenen der oudheid vervielen al dus in het veelgodendom: zij aanvaard den wol het bestaan van een bovenna tuurlijke macht, maar zij dachten en hierin waren zij mis die macht of dit opperwezen te vinden in de natuurkrach ten, in de zon of in de sterren, in een of ander dier, in een boom of in een steen. Donk maar aan het gouden kalf!... Ontdokkers, geleerden, zendelingen heb ben zich, vooral In de laatste jaren, aan 't werk gezet om den godsdienst na te vorschen bij de hedendaagsche onbe schaafde volkeren in alle werelddeelen. Eenparig luidt hun besluit: nergens een volk zonder godsdienst! Meer nog: de godsgedachte in haar zuiversten vorm, is veelal bij de meest primitieve volksstam men het best bewaard gebleven. Wij mogen dus bevestigen dat de gods dienst een algemeen verschijnsel is on der de menschen, en dat de mensch uit alle tijden en landen der wereld het be staan aanneemt van een Oppermacht of althans van bovennatuurlijke macht. En de godloochenaars dan? hoor Ik al zeggen ge kunt toch niet loo chenen dat er ten huidigen dage veel taenschen in niets meer gelooven, zelfs 'n God niet meer. Zie eens het groot getal godloochenaars in Rusland alleen! Wij bestatigen zeker en vast dat onze moderne tijd getuige is van een feit, hetwelk in de vroegere geschiede nis niet te vinden is. De heidenen der oudheid, evenals de onbeschaafde heide nen van thans, loochenen het bestaan van God niet. Zelfs de groote denkers, de beroemdste Romeinsche en Grieksche wijsgeeren, hekelden bet volksgloof in de vele goden, omdat zij juist geloofden in één God. Mannen als Sokrates, Plato, Aristoteles, waren geen godloochenaars. Cicero, Vergilius. en tal van anderen, evenmin. In latere eeuwen barstte de strijd los van de ongeloovigen eerst te gen de Kerk, tegen haar gezag en leer stellingen; dan tegen Kristus, en thans ten slotte tegen God. Het heeft er ten minste al den schijn van, dat onze XX' eeuw het droevig voor recht bezit een strijd te zien losbranden niet tegen de Katholieke Kerk alléén, niet tegen het Christendom alléén, maar tegen allen godsdienst, tegen eiken vorm van godsvereering, tegen de Godsgedach te zelf! En dan nog een strijd zóó ha telijk geweldig: als er nooit één geweest is. En zóó radikaal mogelijk: alles willen wegcijferen, zelfs God! Maar niettegenstaande dien strijd, in weerwil van het immer stijgend getal godloochenaars, blijft als een onomstoot- baar feit rechtstaan de algemeene in stemming der menschheid in het bestaan van God. Inderdaad, zijn zij wel ongeloovigen zooals zij beweren, echte en overtuigde godloochenaars? Overtuigd dat God niet bestaat? Geen spraak daarvan! Het is een gewild en beredeneerd opzet om, in naam der zoogezegde vrijheid, zich los te maken van alles wat binden of boeien kan. De massa der Russische goddeloo- zen spreekt aldus: «Wij kunnen God missen in ons leven. En daarin ver schillen zij niet van de andere ongeloo vigen van elders, welke eenvoudig leven alsof God niet bestond. En hierin komen zij overeen met al degenen, die zouden loochenen dat twee plus twee toch wel vier is, indien deze waarheid voor het zedelijk leven praktische gevolgen mocht hebben Godloochenaars? Och kom, menschen die met hun verstand weten zoowel als ik en gij dat God bestaat, maar in het hart het liefst anders willen, en daarom des te luider roepen dat Hij niet bestaat, om hun daad los te wringen uit plich ten en geboden! Maar zegt ge nog, zijn er dan geen menschen die waarlijk overtuigd zijn dat God niet bestaat? Wij aarzelen niet te zeggen: Neen! Er sijn wel al te spits vondige wijsgeeren, die het zoover heb ben gebracht, ten koste van het gezond menschenverstand dat ze de bewijzen van Gods bestaan als onvoldoende ach ten, of hun bewijskracht in twijfel trek ken, doch daarom zijn zij nog geen god loochenaars. Denkt aan Kant, die vast geloofde in God. Moest echter toch een of andere wijs neus U wijs maken, dat hij uit overtui ging aan God niet gelooft, zeg hem dan (Zie vervolg onderaan 3' kolorc.) verklaren dat hun land vernederd werd. Daar de voorstellen der oud-bondge- nooten aan de ontwapeningsconferentie, de Duitsche afgevaardigden en regeering niet bevielen, heeft de Hitlerregeerir.g besloten uit den Volkenbond te treden en voortaan geen deel meer te nemen aan de ontwapeningsconferentie. Om die besluiten te verrechtvaardigen gaf de Duitsche Minister von Neurath als reden aan, dat aan Duitschland moet gelijkberechtigheid gedaan worden in zake bewapeningen en dat de voorstel len gedaan door de oud-bondgenooten. Frankrijk. Engeland. Italië en de V. S. van Amerika, die het eens waren, de ontwapening steeds maar verdagen en Duitschland het bewapeningsevenwicht ontzeggen. Onmiddelljk na de bekendmaking van het besluit der Hitlerregeering hebben de Duitsche afgevaardigden te Genève zich uit de kommissies teruggetrokken. Terzelvertijd werd door Hitier de Rijks dag ontbonden en nieuwe verkiezingen voorgeschreven op 12 November. Tevens zal een volksstemming worden gehouden om te doen uitschijnen of het Duitsche voik hare regeering go-ed- of afkeurt. De Riiksregeering zond ook een bood schap uit om hare handelswijze te wet tigen en Hitier hield een lange Radio rede waarbij hij zijn standpunt uiteen zette. Hitier, volgens zijne rede, wil het Verdrag van Versailles weg. beroemt zich op zijn strijd tegen het Marxisme, zegt voorstander te zijn van rust en vrede met alle Volkeren en verklaarde o. m. dat, nadat het Saargebied aan Duitsch land zal teruggeschonken worden, hij geen territoriale geschillen meer zal doen gelden tegen Frankrijk. Hitier eischt ge lijkberechtiging voor Duitschland. Men begrijpt dat zulk nieuws als een bom is terecht gekomen in alle politieke middens en dat die maatregelen er niet zullen toe bijbrengen om de rust en vrede te bevoordeeligen in Europa en in gansch de wereld. Alle andere landen keuren Duitschland af en thans staat Duitsch land gansch alleen, zonder nog eenigen steun van gelijk welk land. De oud- bondgenooten blijven ten volle akkoord. De ontwapeningsconferentie heeft haar werk voortgezet en een antwoord aan Duitschland gereed gemaakt. De alge meene kommissie der conferentie werd verdaagd tot 25 October. Het Pakt der Vierblijft evenwel nog bestaan en Duitschland heeft nog niet officieel zijn uittreden naar den Raad van den Volkenbond gestuurd. Het was nu zeven jaar geleden dat Duitsch land, na lange betrachtingen, een zetel had bekomen in den Volkenbond. Italië tracht Inmiddels als bemiddelaar tusschen te komen. Voor wat de verkiezingen in Duitsch land betreft verwacht men zich aan een goedkeuring der politiek der regeering daar toch maar,.cone partij in. Cuitsch- 4e kïijgsbazuii.tTv-kr Hitlerianen en ge land kan opkomen, immers om een nieu we partij voor fcs stellen moeten 60.000 handteekens gevonden worden en wie zou in dezen tijd zijn handteeken dur ven geven tegen de regeering in Duitsch land? Alle Duitschers zullen natuurlijk Men zal den bal niet ver mis slaan wanneer men de beslissingen van de Rijksregeering vooral aanziet als een manoeuver om de aandacht van het Duitsche volk af te leiden van de bin- nenlandsche moeilijkheden. Want 't Duitsche volk had veel ver wacht van Hitier een andere uitleg is toch niet te geven aan zijn verbazende hooge en snelle vlucht en het wacht nog steeds op de verwezenlijking der hoop die 't ontstaan van het nieuw regiem al- lerwege gewekt had. Ondanks de geweldige propaganda die zij doorvoerde is de nationaal-socialistl- sche regeering er na acht maanden nog niet in gelukt de levensvoorwaarden van de bevolking te verbeteren. Men had wonderen en mirakelen ver wacht, en daar is er geen enkel geko men; en met den dag is natuurlijk het ongeduld grooter geworden. Een groot gebaar op Internationaal ge bied, dat de meening moet verspreiden dat het Duitsche volk verongelijkt, on rechtvaardig bejegend, gehoond en ge smaad wordt door iedereen, was een wel kome uitkomst om de meest ongeduldi- gen te paaien. Men zal toen aan niemand wijs maken dat de openbare denkwijze zich zal laten om den tuin leiden met het soort plebis ciet, door den Rijkskanselier uitgeschre ven bij middel der Rijksdagontbinding, om aan het buitenland zoogezegd te too- nen dat heel het; Duitsche volk achter zijn Kanselier staat. Onder het eigen volk kan dit effekt maken; de Rijkskanselier kan zich echter geen de minste illusie maken over de waarde en de beteekenis die het buiten land zal hechten aan een plebisciet, dat in het tee ken staat der dictatuur, in een land waar er maar één wil en één wet bestaat: die der Nationaal-socialisten! Maar... dat is alles bijzaak bij het groote feit van den nieuw geschapen toestand, verwekt door het uittreden van Duitschland uit den Volkenbond en uit de Ontwapeningsconferentie, waaruit sommige menschen het besluit trekken dat een nieuwe oorlog nabij is. Laat ons den toestand zoo zwartgallig niet beoordeelen; vóór de breuk was het één smalen onder de openbare denkwijze zoowel op den Volkenbond als op de Conferentie, aan dewelke men alle gezag örftkende; en nu zou het uittreden van Duitschland uit die zoogezegd zonder ge zag schijnende lichamen in eens het grootste gevaar beteekenen. Wij meenen het niet. Het grootste ge vaar voor den vrede is het Hitlerisme; de eenparigheid der mogendheden en kleine landen heeft positie gekozen tegen Duitschland om wille van het Hitlerisme; het Duitsche volk kan het vertrouwen der wereld enkel terugwinnen indien het wezen sabelslepers doet stilzwijgen en vredeschalmeien laat weerklinken. De gansche pleidooi van den Rijkskan selier is in tegenstelling met alles wat in de laatste maanden Duitschland te aanschouwen heeft gegeven. iHBBBaBgflBBBBBBBBflaBSBEBBBBaEiaBMBSBBaBBEBBBBBBBaBHBflB Woorden met diepe beteekenis! Ds landen vergaan door gemis aan leiding! In ons land is er geen hoofd meer. Te ver gedreven algemeen stemrecht en te ver gedreven standsverdediging bracht ons tot daar. Niemand is meester. Waar geen meester is, gaat ds boel om zeep: het is zoo in een zaak; het is zoo in een land. De Katholieken zijn de meerderheid en moeten altijd het «ja«-knikken der libe ralen afbedelen om eenige lapmiddelen te stemmen. Daar moet verandering aan komen. De kwestie ls gesteld en moet opgelost werden. Het katholiek ideaal moet het eerste zijn; alle andere belangen komen op tweeden rang. Met mannen die durven aan den kop mannen die katholiek spreken EN KATHOLIEK ZIJN moeten we dat betrachten. Dat is de HERVORMING VAN DEN STAAT i) naar ons inziens. Alle katholieke dagbladen houden zich met de zaak bezig, nu bijzonderlijk die zaak als hoofdpunt zal besproken wor den op ds vergadering der Katholieke Kringen op Zondag 4 November aan staande. Voormannen schreven hier hun ge dacht over en we willen onze Lezers ook het gedacht eeniger leiders daarover me- dedeelen. Heden geven we hierover wat Heer van Renynghe de Voxvrie aan een op steller van Het Nieuws van den Dag daarover verklaarde. Katholieken, leest dit en overweegt het: Wij moeten eerst en vooral onze in stellingen zuiveren van het liberalism en van het marxism. Wij leven nog altijd onder het regiem van 1789. Wij moeten de katholieke thesis van den Staat voor op stellen. Ds katholieke leer beantwoordt aan den Staat van morgen, want zij gaat tcgep het materialism, dat alles over rompeld heeft en dat de stoffelijke standsbelangen op het voorplan heeft gevoerd. De nieuwe orde moet anti-so cialistisch en katholiek zijn. Op welken weg moet de hervorming gestuurd worden? Het ware dwaas een juist cn vast doel aan te wijzen. Richten wij onze blikken naar wat in den vreem de op gezond nationaal gebied wordt ge daan en laat er ons uit halen wat voor ,EBBS3BB3BBXHBZ3EBaBBSHESBSSBI dat er... ergens zotte menschen zijn die beweren God zelf te zijn!... De overtuiging in Gods bestaan is dus algemeen. Welnu, de eensgezindheid van alle menschen op dit belangrijk punt, hetwelk zooveel gevolgen heeft voor hun leven, kan men niet verklaren of uitleg gen tenzij met aan te nemen dat de normale mensch daarin klaar ziet, en klaar ziende de waarheid heeft gevonden. En mocht het misschien zijn dat gij, vriend Lezer, die klaarheid niet ten voile doorschouwt, om wille van gelijk welke misleidende drogredenen, leg dan in de weegschaal, langs den eenen kant al uw verstand en zelfs geheel uw persoon, en langs den anderen kant het verstand van de millioenen en nog millioenen men schen die gelooven, en al de geleerdheid van de duizenden geleerden en beroemde denkers uit alle tijden, uit elk land. Leg dit alles in de weegschaal, en vergelijkt! Belgie past, in het kader van onze tra ditie en van onze historie. Moeten wij de massa een vast pro gram voorleggen en dit program de enge beteekenis van een kiesprogram geven? Onmogelijk Wij wenden ons niet meer tot EN KELINGEN, maar tot collectiviteiten, die een ordewoord verwachten. Het zijn onze kaders, die het vertrouwen der massa genieten, en die deze laatste moeten aan sporen het bewind te veroveren, en om dan toe te passen wat toepasselijk is. Dit is heel de wijziging van het regiem; men geeft de politieke leiders geen opgelegd mandaat meer namens een groep, maar een vrij mandaat op het te bereiken doel. De massabeweging van 1789 verover de Europa met de leuze: Vrijheid, Ge lijkheid, Broederlijkheid. Welnu, laat ons eene nieuwe bladzijde van onze geschie denis schrijven en stellen wij de leuze voorop: Gezag, verantwoordelijkheid, so lidariteit. Deze drie woorden liggen ten grond slag van een modernen Staat. Een sterk gezag moet van zijne kaders de verant woordelijkheid eischen, ter vervanging van de huidige naamloosheid der bestu ren. Het land behoeft dringend eene de centralisatie. Alleen een met gezag be kleed bestuur kan een deel van zijn gezag afstaan aan de provincies, aan de cor poratieve organismen, die daartoe een juridisch statuut bekomen. Wat de solidariteit betreft: de groeps belangen moeten verdedigd worden en zij kunnen alleen verdedigd worden indien een sterk gezag het ALGEMEEN belang vooraan zet en met al zijne krachten behartigt. Voor België moeten wij twee volks groepen in aanmerking nemen: de Waal- sche en de Vlaamsche. Wij moeten het geestelijk element vinden, dat deze twee groepen in een zelfde richting stuurt. En dit element ls de KATHOLIEKE gedach te, welke alleen de Belgische natie kan verstevigen. Het België van morgen zal katholiek zijn, of het zal niet meer zijn. Wij moeten er fier op gaan de eerste geweest te zijn den overwegenden rol der katholieke aktie in het leven van het land begrepen te hebben. Dank aan de katholieke aktie is er een nieuw geslacht opgerezen dat katholiek uit EEN stuk is. En dit geslacht eischt dat het katholiek zijn in de politiek iets meer weze dan een louter uiterlijk etiket. 'BE3BSS2BSSa3nSUSB2BBSaBSi3SB3 Belgische fabriek van Chicorei Wyppelier-Taffin. IBBBBSBBBBSSBSSBEBB3BESBB313B ter gelegenheid van dc heiligverklaring van de Gelukzalige Bernadette Soubirous. RECHTSTRlïEKSCHE' REIS van 5 tot 14 December. REIS OVER: Azurenkust, Riviera, Sicna, Napels. Assisie. Elorentie, Bologne. Padua. Venetie en Milaan: van 2 tot 19 December. Telkens 6 volle dagen te Rome. Inlichtingen: Hoofdsecretariaat, Plein, }3a, Kortrijk. Wanneer we een oogslag werpen op de Fransche statistieken van de zes eerste maanden van dit jaar, dan zien we, dat Frankrijk ruimschoots zijn deel krijgt van de industrieele opleving, waarvan de teekens zoowat overal in de wereld waar genomen worden. Nochtans, gelijk we het in de vorige overzichten hebben gedaan, waarschuwen we hier meer dan ooit tegen de overdre ven besluiten, die uit deze gedeeltelijke economische hervattingen zouden kunnen getrokken worden. Frankrijk, dat 'totnog toe minder dan de andere landen van Westelijk Europa onder de gevolgen der crisis te lijden had, is nog niet aan het einde zijner economische zorgen, en al is er plaats voor een gezond optimisme, het wordt getemperd door de steeds heer- schende werkloosheid en vooral door den feilen achteruitgang van den Franschen uitvoerhandel. Het heeft zijn belang de productiestati stieken even nader te beschouwen, om uit te maken waar de hervattingen zich het felst voordoen. In tegenstelling met het geen we hier in België en Duitschland zagen ls in Frankrijk de hervatting schier algemeen, al bereikt ze niet overal de zelfde hoogte. Sinds Juli 1932 heeft de rubbernijverheid haar productie met 55 t. h. vermeerderd; de metaalnijverheid met 39 t. h.; de automobiel-, de textiel- en de ledernijverheid met ongeveer 20 t. h. Daartegenover stellen zich dan de bouw- en de kool- en andere delfstofnij verheden die slechts 1 tot 2 t. h. voort- brengstvermeerdering boeken. Einde Juli 1933 was de totale nijver heidsproductie met 20 t. h. gestegen te genover einde Juli van het vorig jaar, en evenaart dus het productiecijfer van 1S31, wat niet slecht mag geheeten wor den. Nu stelt zich echter de vraag: zullen deze verbeteringen van duurzamsn aard blijken te zijn, of zullen ze, gelijk som mige zwartkijkers het voorspellen met de wintermaanden worden weggespoeld? Naar ons inzien is het critiekste punt van de crisis achter den rug, en keeren we geleidelijk naar normale tijden terug. Maar de weg die er heenvoert loopt over vele moeilijkheden, die een voor een moe ten overwonnen worden. Slechts tastend en zoekend komen we vooruit, en een misstap, die ons veel van het veroverd terrein zal doen verliezen, is niet uitge sloten. En al is Frankrijk totnogtoe werkelijk bevoordeeld geworden, toch weet men niet wat den dag van morgen het aan zorgen voorbehoudt. De huidige regeering heeft het alleszins niet gemakkelijk, en het hoofd te bieden aan allerlei moeilijk heden. Noemen we slechts: de oneven wichtigheid van het budget, de ontevre denheid der lastenbetalers, waarvoor het in Frankrijk geen paradijs is; het graan- vraagstuk en vooral de deficitaire sluiting van de handelsbalans. We zullen enkel de twee laatste pun ten nader beschouwen, daar ze ook voor Belgie van aktueel belang zijn. In Frankrijk, gelijk trouwens overal el ders, zijn de landbouwers zwaar beproefd door de inzinking der prijzen der land bouwproducten, en in hun nood hebben ze beroep gedaan op de hulp van den staat. En daar de Fransche regeering de voorkeur geeft aan tolrechten boven con- tingenteeringen, duurde het dan ook niet lang vooraleer Frankrijk als het ware van de buitenwereld economisch was afgeslo ten. We weten er van mee te praten! De andere landen namen tegenmaatregelen, en, gelijk we dat zullen zien, slonk de Fransche uitvoer geleidelijk weg. Het graanvraagstuk kreeg eindelijk door de wet van 11 Juli 1.1. zijn beslag. Er werd een minimumprijs van fr. 115.— per cen tenaar vastgesteld. Deze maatregel moet eigenlijk niet aan zien worden als een revalorisatie maar wel als een regularisatie van den graan prijs, en niet vergeleken worden met het geen in andere anden werd gedaan om b. v. de prijs van de koffie of van de caoutchouc op een zeker peil te houden. De getroffen maatregel is zeker niet heelemaal zonder gevaar. Nu de land bouwers voor hun producten een fatsoen lijken prijs bekomen, zullen ze natuurlijk alles in het werk stellen om zooveel graan mogelijk te verbouwen, liever dan andere producten waarvan de prijs niet loonend is, en dan is de dag niet ver dat het aan bod de vraag zal overtreffen. Het eenig- ste redmiddel ware dan over te gaan tot een vermindering van de bezaaide op pervlakte. Over het algemeen echter is deze maat regel te verdedigen, daar hij veel bijdraagt om den toestand der landbouwers te ver beteren en weer menschelijk te maken. Laten we hopen, dat de Graanconferentie, die op dit oogenblik te Londen moet bij eenkomen, haar werkzaamheden met suc ces bekroont, zoodat het graanprobleem in afzienbaren tijd een definitieve oplos sing krijge. Over het algemeen mogen we dus zeg gen dat de binnenlandsche toestand van Frankrijk bevredigend is. De uitvoerhan del daarentegen baart groote zorgen. Eenige cijfers zullen volstaan om U te overtuigen van den ernst van het geval. In 1829 bereikte de Fransche uitvoer het geweldig cijfer van 50 milliard fr. Met IE!2S233S3BBSBBSBB3i233BESBS£ISBSXBSBBBSBBSESHBfl?!3flBBB»ilSBB IN DE KRIJGSLUCHTVAART. BE KONING WOONT DE OEFENINGEN BIJ TE EVERE. de crisis brokkelde dit jaar na jaar af. Van 50 milliard viel het in 1930 op 42 mil liard. in 1931 op 30 milliard en in 1932 op 19 milliard. Hetzij in den loop van vier jaar een vermindering van 31 milliard of meer dan 60 t. h. Wat echter de toe stand als hopeloos doet inzien is het feit dat terwijl de binnenlandsche handel merkelijke teekens van opleving geeft, de uitvoerhandel verder verslecht. Men voor ziet dat het cijfer van 1932 in den loop van 1933 nog met minstens 10 t. h. zal verminderen. De handelsbalans tusschen Duitschland en Frankrijk sluit met een tekort van 5 milliard in het nadeel van Frankrijk. Maar het is Duitschland niet alleen dat minder uit Frankrijk betrekt. Engeland, Amerika, Argentinië, Canada. Nederland, België verkeeren in hetzelfde geval. In vroeger jaren kochten we meer van Frankrijk dan Frankrijk bij ons. Nu is dat omgekeerd. Het is dus niet te verwonderen dat de economische vereenigingen een alarm kreet slaken, en de aandacht van de re geering en van het land trekken op den abnormalen en tevens gevaarlijken toe stand waarin Frankrijk's economie ver keert. De schuld, echter, ligt aan Frankrijk zelf. In den loop der laatste jaren heeft Frankrijk gewonnen verloren nieuwe tol rechten ingevoerd en oude verhoogd. De andere landen gingen en gaan ook aan hetzelfde euvel mank. Het valt echter niet te loochenen dat in vele gevallen Frank rijk het slecht voorbeeld gaf. Het ging er immers groot op tusschen het Moederland en de koloniale bezittingen een commer cieel en industrieel evenwicht te schep pen. Frankrijk heeft zich echter misrekend. De kolonies kunnen het excedent der in dustrieele productie niet afnemen. En daarom kan Frankrijk zich niet onafhan kelijk maken van den internationalen handel. Ds Fransche metaalnijverheid heeft afzetgebieden noodig wil ze niet ten ondergaan; de textielnijverheid kan voor het voldoen der nooden van Frankrijk en zijn kolonies niet op volle krachten ar beiden; de wijn- en de luxenijverheid sterven uit indien Amerika de grenzen ge sloten houdt. Dit alles hebben de regeerders uit het oog verloren. De relatieve afzondering waarin Frankrijk zijn redding zocht heeft het niet belet de nadeelen van de crisis te ondergaan. We kunnen het niet genoeg herhalen: alleen het herstel van de handelsvrijheid, aangepast aan zekere internationale over eenkomsten omtrent productie en verkoop, is bij machte de welvaart terug tot stand te brengen. Het ziet er echter niet naar uit dat dit spoedig zal gebeuren. De Fransche economist Rueff heeft voorspeld dat dit slechts rond het jaar 1960 een vol dongen feit zal zijn. En wanneer we de beletsels, die dag aan dag aan den han del in den weg worden gelegd, overschou- wen, dan blijkt dat niet zoo heelemaal ongeloofbaar. H. M. IBSSS32SS2Sn£HffiBBE3EEB123EBBB E. H. LAMBRECHT Onderpastoor op Ste Walburga te Veur- ne die komt benoemd te worden als PASTOOR TE LAUWE. De plechtige inhuldiging heeft plaats op Zondag 5 November aanstaande. (BBfiBSaBSBBBBBBBSBflBBBBEBBBB Leening der Verwoeste Gewesten 4 t. h. 1921 Zaterdag morgen had in de Na tionale Bank te Brussel de 103" trekking plaats van de leening der Verwoeste Gewesten 4 t. h. 1921. Lot 192935 Nr 16 wint 1 miljoen. De andere nummers dezer reeks zijn betaalbaar met 250 frank. Koning Albert onderhoudt zich met een der ingenieurs. Onze Koning begaf zich Maandag mor gen naar het militaire vliegplein te Evere, om de proefvluchten bij te wonen uit gevoerd door vliegtuigen van Belgisch maaksel. Ongeveer een half uur hebben de nieu we vliegtuigen, geloodst door de adjudan ten Vinthers, Vandamme en M. Stampe, het luchtruim doorkruist met eene snel heid van 220 km. per uur. Het aanschaffen van oefenvliegtuigen zou het krijgsvliegwezen toelaten, de vliegtuigen van groote waarde te sparen evenals bezuinigingen te doen op de da- gelijksche vluchten. Wij Katholieke Jeugdorganisaties, wij de stormtroepen van Koning-Christus, staan in de voorste rangen op dien groo- ten feestdag. Wij springen recht en zwaaien de blin kende Christusvlaggen ter trotsche belij denis van ons heerlijk Roomsch-Katholiek geloof. Wij willen dat geloof belijden in ons persoonlijk leven, belijden in ons maatschappelijk leven, belijden op 't atelier, In de fabriek, belijden in de economie, in nijverheid en [handel, belijden in de familie, belijden in den vrede tusschen de standen, belijden in den vrede tusschen de volkeren. Eén staat ons front. Eén in de eenheid van het glanzend» merkteeken van ons doopsel. Eén in 't harnasuniform der Apostel- sterkte van ons H. Vormsel. Eén in de Christusomhelzing aan de Communietafel. Eén in de Katholiciteit der Kerk van Rome. Eén in ons kindschap van den Vader in den Hemel. Eén in ons Eroeder-zijn in Christus on zen Koning, ons hoofd en onzen leider den eenigen leider met zijn woordvoerder op aarde: den Paus van Rome. Zóó staan we sterk, groot, menschelijk, bovennatuurlijk, Kerkelijk-kloek, Kerke- lijk-goed, zoo zuiver en vast als de Kerk. Zóó gaan we onzen Koning huldigen Kajotters en Kajotsters, Vrouwelijke en Mannelijke Burgersjeugd van Poperinge: 1) In één Plechtige Jeugdwake, Zater dag 28 Oktober, van 8 tot 9 uur 's avonds in Sint Bertinuskerk. 2) In één Algemeene Communie voor alle Jeugdgroepen in de 7 uur-Mis van Zondag 29 Oktober, in Sint Bertinuskerk. 3) In een Plechtige Hoogmis te 10 uur. Samen gezongen dcor alle Jeugdgroepen. We zullen daar zijn allemaal, in één front, in die plechtige troepenschouwing van Koning-Christus. Van daar trekken we uit ten kampe voor 't heilig erfgoed van Christus-Ko ning: ons Roomsch Katholiek Geloof in ons landeke aan de zee; ons Roomsch Katholiek Vlaanderen. IHHaSZBSflSBiUJ3iaS9aaHBB3BSflBff DE KATHOLIEKE UNIVERSI- TEIT TE LEUVEN PLECHTIG GEOPEND Maandag 1.1. begon het nieuw akade- misch jaar aan de Katholieke Alma Mater te Leuven. 's Morgens werd te 10 uur een Pontifi- kale Heilige Mis van den Heiligen Geest opgedragen, door Z. Exc. Mgr. Ladeuze, rektor aan de Hoogeschool. De kerk was te klein om alle deelnemers plaats te bie den. Na de Mis werd een plechtige openings- vergadering gehouden tijdens dewelke Mgr Cruyberghs en Mgr. Ladeuze redevoerin gen hielden. «E2BflUBBBBBBBB3S3BSaSSa2B'Aaa De algemeene begrooting voor 1934 voor ons land werd door de regeering inge diend. De inkomsten worden beraamd op 10 milliard 550 millioen en de uitgaven op 10 milliard 385 millioen. Bijgevolg bestaat er een bonis van 165 millioen die een voldoende marge blijkt om het evenwicht te verzekeren. De begrooting van 1933 werd ook in evenwicht gebracht en dank de nieuwe regeeringsbesluiten zal het jaar geëindigd worden met een waarschijnlijk overschot van 28 millioen. De regeering is vast besloten geen nieu we lasten meer te leggen, maar deze zoo mogelijk te doen verlichten. Tevens zal betracht worden tot vermindering van de lasten der Rijksschuld, die een derde dei- uitgaven uitmaken. Het grootste gedeelte der uitgaven worden opgeslorpt door de pensioenen van allen aard. icKEsaasRBZSB&ssaaaBsaajsBaas AANWERVING VAN SOLDATEN IN ENGELAND In Engeland is soldatendienst niet ver plichtend; alles gaat er met vrijwilligers. Daartoe echter zijn speciale opzoekers uitgezonden om liefhebbers op te zoeken en op te sporen. De dagen van parade en legerrevues worden te baat genomen om de jongelingen aan te zetten hen bij het leger te laten inlijven. Hier ziet men een sergeant-aanwerver aan 't werk na 't voorbijtrekken eener leger-parade. a3BBaaBSBBSBBE9S3BBlBB3BBE3a SUIKERBEETENPLANTERS EN SUIKERINVOER Een afvaardiging van suikerbeetenplan- ters uit da Vlaamsche streken werd door de katholieke landbouwgroep van den Senaat ontvangen. De planters beklagen zich over een overdreven invoer van suiker. Zij vragen de kontingenteering van de suikervoort- brenging in verhouding tot het binnen- landsch verbruik. Zij vragen ook de kon tingenteering van de suiker ingevoerd uit Belgisch-Kongo. Eensgezind was men om de oprichting van een gemengde kommissie te vragen, die ai die vraaxsiukke» zou instiwtanrga-

HISTORISCHE KRANTEN

De Halle (1925-1940) | 1933 | | pagina 1