II November-Meditatie
10.000
■B OORLOG VREDE HJ
Wordt Doumergue een Symbool
200
Hoe het grootste probleem
wordt opgelost
et diezelfde som
MILLI0EI
Een indrukwekkende Betooging van
de Groote Gezinnen te Brussel
„JMOflIMGEri
KATHOLIEK WEEKBLAD VAN IEPER
HERFSTMIJMERING
Zonder kinderen vergaat een Natie
POLITIEKE KRONIEK
Ontslag van het
Fransch Ministerie
Slachtoffers van den
Wereldoorlog
1914 - 1
}uwehanc(en
Doos4en7/2frank.
Meer dan veertigduizend huisvaders
en zes duizend moeders, leggen getuigenis af van hun
zedelijke en nationale waarde
VE!?T£Gt(l rchï
"DE HALLE"
^ONCAG 11 NOVEMBER 1934.,
«DE HALLE»
Katholiek Weekblad van leper
Bureel.
Beterstraat, 17, IEPER.
WEEKBLAD: 35 CENTIEMEN.
2' JAAR. N' 45,
ABONNEMENTSPRIJS
VOOR 1 JAAR fper post)
Binnenland
Belgisch Congo
f SvMkrijk
Alle andere landen
18,80 tr.
35,— tr.
35,— U.
55,— tr.
HANSEN VANNESTE, Foperlngd
lij.
Tel. Poperingë N'
rosL-heckrekening N' 15.570|
TARIEF VOOR BERICHTEN:
Kleine berichten per regel 1,00 fr.
Kleine berichten (minimum) 4.00 fr.
2 fr. toel. t. ber. met adr. t. bur.
Berichten op 1* bl. per regel 2.50 fr.
Berichten op 2* bl. per regel 1.75 tr.
Roirwber. en Bedank, (min.) fr.CO fr.
Te herhalen aankondigingen:
prijs op aanraag.
Annoncen rijn vooraf te betalen
en moeten teg:a den Woensdag
avond ingezonden «orden. - K.eine
berichten tegen den Donderdag noen.
11 NOVEMBER - VREDESFEEST.
En voorbij 't kruis en de officie-tafel
waarop gebeiteld staat
Hunne namen leven in eeuwigheid
verliet ik den najaarsbloemtuin van het
Engelsch kerkhof. Dat ook nog wat an
ders biedt dan de levende ruikers van
rozen en kollebloemende tuilen van rijn
piëteitvolle grafschriften,
waarop gebeiteld staat: «Hunne namen
leven in eeuwigheid verliet ik den na
jaarsbloemtuin van het Engelsch kerk
hof. Dat ook nog wat anders biedt dan
de levende ruikers van rozen en kollebloe
men: de tuilen van zijn piëteitvolle graf
schriften
De Fransche soldaten kregen wat de onze
en de Engelsche niet kregen, het voor
recht te rusten onder een kerkhofkruis.
Zoo paste het ook voor de zonen van de
oudste dochter der Kerk. Daar eveneens
vond ik orde en netheid tot in de puntjes
toegepast, voor hen die God-weet-hoe-
lang, buiten alle orde en regelmaat ge
leefd hadden. Steeds vóór den dood
steeds in stoffelijke en zedelijke ontbe
ring en voor een doel dat ze duizendmaal
beter zouden gediend hebben met hun
jonge levens te mogen bewaren om het
bloedarme Frankrijk te verrijken met
geest en hand. Dat zou ook meer bijge
dragen hebben tot de grootmaking van
hun vaderland.
Het noodlot, het misdadig noodlot,
heeft er anders over geschikt, zoodat ik
dezen herfstmorgen langs het puin van
hun droomen en verlangens wandelde.
Slingerplanten rondom het kerkhof zon
deren hen af van de menschen. die ook
zoo heelemaal onverschillig worden, en
geen droeve noch opstandige gedachten
meer krijgen bij 't zien van dat onvrucht
baar stuk grond; dat uit ieder graf zou
moeten roepen: Plus jamais de guerre
Niemand trok hoopvoller ten strijde dan
den Franschman. Niemand zal dan ock
pijnlijker aangevoeld hebben, de smart
te moeten sterven zonder het doel bereikt
te hebben. Doch nu zullen zij het ook wel
begrepen hebben dat ze den aardschen
dienst verlieten om in hoogeren te treden.
Van de treurwilgen warrelden tallooze
blaadjes op het gaanpad. Ik stapte los
erover heen, lijk de wereld over het offer
van de gesneuvelden.
A
Mijn laatste bezoek gold een Duitschen
doodenakker. In geen taal ter wereld, be
staat een juister woord om zooiets te be
palen
Friedhof, Vredehof
Inderdaad, vredehof voor hen vooral,
die amper de school ontgroe-d van meet
af geworpen werden in den meest onmen-
schelijksn werkkring, die men uitdenken
kan. De overlevenden hebben er dan ook
een vredehof van gemaakt.
Reeds van verre bemerkte ik meerdere
groote zwarte kruisen, die hun armen uit
strekten over de graven. Ze spreken door
hun ruwen eenvoud: niets dan twee
dwarsbalken. De bronzen ingangspoort
vormt een Maltezerkruis en brengt U nog
meer in de nocdige stemming om de
schikking te begrijpen. Die begraafplaats
biedt geen enkele vergelijking met gelijk
welke andere. De grond is één gToen ta
pijt; daarin staan de zwarte eikenhouten
grafkruisen geplant. Geen duimbreed
naakte grond is er om 'n roos of vergeet-
me-nietje. De hoopgevende kleur moet
geschikt en voldoende zijn om aan te wij
zen dat eeuwig loon hun is weggelegd.
Bloemen zijn echter aangebracht rondom
den vredehof, zoo omvatten de overleven
den 't geheel van alle óffers in hun blij
vende genegen herdenking.
Aandoenlijk zijn die sombere kruisen
waar lakonisoh in gegrift staat: twee
onbekende Duitsche strijdersSoms
vindt men er waaronder die, zelfs vier
soldaten, aldus niet enkel in. den strijd
en den nood, maar zelf in den dood ver-
eenigd blijven.
Sierplanten, waarvan de kleur tot mat
goud verschoten was, vormden de haag.
achter de rozenstruiken en tusschen de
rijen canada's, die TJ deden opzien naar
den Hemel, nadat ge met de treurwilgen
uw hoofd had laten hangen om zooveel
'droefs.
A
De dooden rijn allen broeders, waarom
niet de levenden? DAT.E,
ISSI£::rXBBS85=S358£:2ZS3SBH£tX2ltBB850HI>*BBBMHSBIlBigaXII2SE
Vanclaag bezocht ik mijn oude front-
makkers die geen blijde terugkomst ken
den.
De morgen was vredig kalm met 'n
miststreep en 'n vurig roode zon, zooals
dal alleen in 't najaar kan. Ik dacht aan
betzelfde getijde in 't jaar '18, toen ons
eerst ten volle duidelijk werd de betee
kenis van onze blijde intrede thuis, en
bunne afwezigheid. Hun thuis werd de
militaire begraafplaats waar ze, als in
slagorde geschaard, paraat blijven tot de
opstanding. Er is onze jongens veel eer
aangedaan geweest. Het krijgskerkhof is
buitengewoon prachtig aangelegd; de
dooden rusten er onder een plantage van
bloemen en struiken. Van de jonge roze
laars vóór hun zerk vielen vergeelde bla
deren op den grond; ze bleven er liggen,
beweegloos. Zoo vielen de jongens zelf,
den eensn na den anderen, het sieraad, de
kracht en de belofte der gemeenschap, en
stonden niet meer op.
Nette grintwegen doen U loopen langs
de eindelooze rijen zerkjes, alle dezelfde,
uit hardsteen, flink wit gewreven. Een
bronzen plaat vermeldt benevens naam
en geboortedatum, den datum van het
sneuvelen van ieder krijger. Op dien dag
bracht hij het supreme offer, na de vele
die voorafgingen. Wij vieren hem in den
geest van diepe vereering, zooals wij den
dag vieren van 't afsterven der heiligen.
Al wandelend viel het me op, dat hier
en daar het kruisje op de driekleur ver
vangen was door 'n leeuwke. Het pijnigde
me te denken dat na al 't lijden op deze
aarde, die makkers nog niet eens moch
ten rusten onder 't kruis. Hun zerk is
geen kruis, en erop staat niet afgebeeld
't symbool van hun strijden alhier, dat
het grootste en vruchtbaarste kruis was
van hun leven.
Ik moest willens nillens denken aan de
Heldenhulde-zerk j es
Sommigen vinden dit kerkhof prach
tig, om al de weelde bij 't aanleggen ervan
uitgestald. Ik kan het niet mooi vinden
omdat de rijkdom het offer verbloemt en
de lessen ervan doet verstommen. Beter
hadden de uitgestorven en stukgeschoten
boomen. uit het bosch erachter, overblijf
sel van den oorlog, te midden der graven
gestaan, om een blijvend beeld te geven
van het doel waarvoor jeugdige krachten
nutteloos werden gebroken Ze zouden
een meer geschikt kader zijn, voor de
rouwende vaders, moeders, vrouwen en
kinderen, die af en toe op hun graven
komen bidden.
Bij 't heengaan dacht ik aan 't ge
kende vers:
Hier liggen huil lijken als zaden in 't zand
Hoop op den oogst, o Vlaanderland.
Twintig jaar na 't zaaien van dat kost
baar zaad, is er van vredesoogst al even
weinig te bespeuren als in 1914.
ft
Een Engelsch militair kerkhof lokte me
binnen in 't voorbijgaan. Het is een spre
kend bewijs van de pondenkracht van
dat land. Niets werd er gespaard, noch
in den bouw. noch in de beplanting, noch
in de verzorging, om van de doodenakkevs
echte parken te maken, bloemhoven die
een wellust vormen voor het oog.
Ik heb me andermaal afgevraagd, of
dat het getuigenis was van de dooden
onder mijn voeten?
In ieder grafsteen is een kruis gegrift
onder 't regimentsschild van den gesneu
velde. Het is grooter dan dat welk onze
gevallenen gekregen hebben. Hadden ze
dan meer geloof en godsbetrouwen dan de
bij uitstek katholieke Vlamingen? Luister
welke treffende spreuken in 't steen ge
beiteld werden bij die voor 't meerendeel
protestantsche Engelschen:
~ot weerziens, kind, in den Hemel
Vrede, volkomen vrede
Geroepen tot edeler dienst
Die laatste diepgodsdienstige spreuk
deed me rillen van ontroering. Dat was
waarlijk een gedachte die had mogen
prijken, hoog boven al de graven, van
alle militaire begraafplaatsen.
Op de steenen van onbekenden, staat
kort en schrijvend:
Den Heer alleen bekend
Daar rees vóór mij, het onbekende offer
in al zijn grootschheid..
EEN OORLOOS BOOT
KOST
ÏBBBBBBErEC.ïCE36SB3EBÏE32S3nEC naSWBEEHiSRnEanESaaHBaaHHiniM B?::ï2HaEaSD233BBBSSaS«ÏBBa
Het probleem van leven en dood is
wel het grootste dat men zich stellen
kan. Alles wordt als 't wa»e gecentra
liseerd in de vraag naar de beteekenis
van het sterven.
We zeiden het reeds verleden maal:
Wie den dood aanziet als het totale
vergaan van zijn eigen wezen als
een vervallen in het niet voor hem
moet sterven iets ontzettend bitters
zijn. En is de dood het eindpunt van
alles, dan heeft het leven zelf zoo
als het hier op aarde wordt geleefd
keen beteekenis meer. Dan immers is
het leven, waar wij menschen zoo
diep aan gehecht zijn, niets dan een
schijngeluk, een kolossaal menschen-
bedrog. een katastrofe die begint met
onze geboorte en eindigt met een vol
ledige mislukking van al onze be
trachtingen en verlangens. Dan is ons
leven niets meer tenzij een schitte
rende zeepbel, die juist door de mooi
ste kleuren ons betoovert, en op ééns
openbarst, om voor goed en voor al
tijd te verdwijnen...
Zoo n oplossing is geen oplossing.
Er is maar één uitkomst, en die is;
het leven aan de overzijde van het
fraf. Welnu, ons gezond verstand, be
licht door het geloof, geeft ons die
onwankelbare zekerheid, dat we met
den dood niet heelemaal verdwijnen,
dat er na dit leven een eeuwig leven
is dat ons niet wordt ontnomen.
En alzoo verandert het aanschijn
der dingen, welke hier op aarde ge
beuren. Het sterven wordt slechts een
overgaan, een overstappen naar iets
beters. En het leven krijgt daardoor
hjn waarde en zijn beteekenis; Het
is slechts een begin, een proef, een
inleggen van hetgeen we worden
■boeten in onze blijvende woonplaats
"ver het graf.
Aldus is het leven maar een bitte-
teleurstelling voor hem alléén, die
■oor zijn eenig vaderland zoekt, en
ieeft voor dingen welke moeten
■taan. Enkel deze nog bedriegt
«3 denkt hier de aarde in te
als definitief verblijf. Want
y e alléén wordt ontgoocheld door
onvermijdeiijken dood.
w nochtans waar: zelfs voor
ons, die gelooven, blijft dat overstap
pen naar het eeuwige iets dat ons
beangstigt. Het kleed van ons lichaam
leggen we niet zoo graag af, en ons
ontbreekt het vertrouwen in een Va
der die op ons wacht.
Doch wij hebben ongelijk den dood
te aanschouwen als het akelig ver
schijnen van 'n bleek grijnslachend
en rammelend geraamte, dat met
stalen zeisen levens wegmaait. Zoo
mogen heidenen den dood afschilde
ren.
Voor ons, die gelooven in het woord
van Kristus: «Ik ben het leven en
de verrijzenis», voor ons heeft de
dood sedert Kristus een ontzaggelij
ke verandering ondergaan. Sedert
Kristus heeft de dood het huivering
wekkende van zijn gelaat en voorko
men afgelegd en een ander kleed
aangetrokken. Hij is de bode van on
zen Vader, die ons naar huis komt
halen, en de blijde boodschap brengt
dat onze proeftijd volbracht is, dat
het tijd is heen te gaan en te stappen
over de grens tusschen den vreemde
en het vaderland.
Zoo wordt ons leven een wachten
op Gods bode. Zoo is ons sterven niet
het einde van een begin, doch een
nieuw begin zonder einde.
IBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBB
BELGISCHE FABRIEK VAN
CH1COREIWYPPELIER-TAFFIN
IBBBBBSBflBBBBBBBBBBBBBBBBIXBa
Morgen Donderdag zal het kabinet
uiteenvallen.
Vermits de radikalen het zoo wil
den, moeten zij logischerwijs de teu
gels in handen nemen en moet Her-
riot als kabinetsvormer optreden.
Maar politiek en logika zijn twee.
Wordt het Laval, de boezemvriend
van Doumergue?
Indien het land echter nu abso
luut geen parlementairen meer wil,
dan beleeft Frankrijk een tweede
6 Februari.
En dan zal het rap gaan.
Trots alles blijft Doumergue een
symbool!
(Verboden nadruk.)
7-11-'34. Herwig.
De positie van de regeering Dou
mergue is op dit oogenblik hopeloos
Nu het land gered werd uit de anar
chie waarin het dreigde te vallen
na de gebeurtenissen van 6 Februari
komên de aanvallen op het kabinet
langs alle zijden los. In werkelijkheid
vertegenwoordigt de regeering geen
enkele richting meer, of beter geen
enkele politieke groepeering ziet in
het kabinet de spiegel van haar eigen
zelf.
De rechtschen zijn verre van inge
nomen met de partij-methodes d e
tot hiertoe door Doumergue gehand
haafd werden, wijl dc linkschen in
hem ten rechte of ten onrechte de
propagandist van een werkelijk of in
gebeeld fascisme vinden.
En feitelijk hebben beide strekkin
gen gelijk. De regeering Doumergue
was een overgangsregeering. Het viel
nu te bezien of ze dat blijven kon. Ze
had tot ONMIDDELLIJKE taak het
land weer'vlot te brengen na de mis
selijke schandalen die de openbare
opinie verontwaardigden. Ze heeft
dat dan ook gedaan en in betrekke
lijk korten tijd. Ze heeft zelfs meer
gedaan. Ze heeft de financieels toe
stand in 6 maand solieder gsmaakt
dan de vorige regeeringen in 6 jaar.
Ze heeft het buitenlandsch prestige
van het rijk in 6 maand meer OVER
WICHT geschonken dan Briand in
6 jaar.
Daarmee was haar ONMIDDELLIJ
KE taak af. en kon ze het veld vrij
laten voor een grondwettelijk-parle-
msntaire regeering. De regeering
Doumergue immers, alhoewel uit par
lementairen bestaand ivas geen parle
mentaire regeering. Ze was de resul
tante van een Staatsgreep. Ze steun
de rechtstreeks op de openbare opinie
die haar in 't leven riep. En ze re
geerde bij middel van parlementen
die in vakantie waren en haar dus
niet beïnvloedden.
Een maal haar opdracht af, moest
ze verdwijnen of terug parlementair
worden. Ze wilde noch het een noch
het ander. En om zich te onttrekken
aan het subtiele bascule-spel van
Kamer en Senaat pakte ze uit met
een reeks hervormingen die tot de
Grondwet aantastten.
Dit was natuurlijk een dolk in het
hart van senatoren en volksvertegen
woordigers die toch het symbool van
de Grondwet zijn of zouden moeten
zijn. Praktisch kon de Regeering
Doumergue de Staatshervorming niet
doordrijven zonder de toelating van
Kamer en Senaat, die samen de na
tionale vergadering vormen. Niemand
is naïef genoeg om te gelooven dat
de gekozenen van het volk de beteu
geling van hun eigen rechten of voor
rechten zouden stemmen. Ook Dou
mergue niet. En toch kwam hij ermee
voor den dag. Hij wilde in de eerste
plaats een minister-presidentschap
met streng omlijnde plichten en
rechten, m.a.to. de eerste minister
hoeft de chef, de direkteur, de leider
te zijn. Dit was een versteviging van
het gezag en van de persoonlijke
autoriteit. En als dusdanig een stap
in de richting van de diktatuur.
Welke demokratische gekozene zou
zulks stemmen?
Minister-President Doumergue wilde
meer. Hij was van meening en daar
in heeft hij volkomen gelijk dat
het budget niet afhankelijk wezen
mag van het loven en bieden van
Kamer en Senaat. De begrooting
wordt ontwricht door kommissie- en
andere amendementen, door de riva
liteit tusschen de politieke groepee
ringen, door de naijver tusschen Ka
mer en Senaat. Voortaan, meende
Doumergue, is het voldoende als de
gekozenen het budget in zijn geheel
af of goed mogen keuren, net als in
Engeland.
Waar is de meerderheid om zulks
te stemmen?
Er was echter nog iets anders. Mi
nister-President Doumergue, die ook
In de politiek grijs werd, en die weet
dat ministerieele krisissen vaak ver
oorzaakt werden door een gril of een
voorbijgaande ontevredenheid van het
parlement, idou voortaan de rollen
omlteeren. H j zou graag zelf hei par
lement ontbi iden als hij er geen weg
voudiging.
mee kan, of als het zooals vroeger
een steriele p:aalbarak dreigde te
worden. Thans moet het Senaat tus-
schenkomen en de President der Re
publiek. Hierin begeerde hij vereen-
XVie echter zou hem hierin volgen
De voorgestelde hervorming :n waren
verre van revolutionnair. Maar hoe
onvolledig en hoe gematigd ze ook
zijn, ze liggen willens nüiens in de
lijn van dezen tijd. Ze zijn essentieel
ondeviokratdxl zc zijn pro-fatxif-
tisch, pro-diktatoriaal.
Ze zijn echter noodzakelijk om ds
stabiliteit van het land te verzekeren.
Ze zijn geen einddoel. Als die ont
worpen hervormingen erdoor geraken,
zelfs gemilderd, zullen er andere vol
gen. Ook Frankrijk ontkomt niet aan
de eischen van den tijd. Ook Frank
rijk ondergaat de strooming naar
orde, gezag en nationaal gevoel.
Schijnbaar had President Doumer
gue geen dc minste kans om zijn
hervormingen erdoor te krijgen, toare
't niet dat de volksvertegenwoordi
ging er misschien bewust van was dat
ze het volk niet meer vertegenwoor
digt.
Niet de Kamer noch het Senaat
inspireerden de Regeeringmaar de
massa, ledereen is daar trouwens van
overtuigd. Het parlement mocht rus
ten. En Eerste Minister Doumergue
onderhield zich rechtstreeks met het
volk bij middel van de radio.
Op het jongste kongres der radi
kalen heeft een gekozene zich bitter
beklaagd over de nietige rol, de nul-
rol van Kamer en Senaat. De Re
geering Doumergue. riep hij uit. luis
tert naar de straat, de oud-strijders,
de boerenformaties, enz.Schitteren
der bewijs dat Kamer en Senaat nog
slechts zich zelf vertegenwoordigen,
kon hij niet leveren. Zij immers zijn
toch de gekozenen van hetzelfde
volk, dezelfde oud-strijders, dezelfde
boeren.
Dit raas natuurlijk een flinke troef
in handen van Doumergue. Een even-
tueele Kamerontbinding zou de helft
gekozenen thuis laten en nieuwe fi
guren op het voorplan brengen. Daar
bij voorspelde iedereen dat nieuwe
verkiezingen Doumergue zouden gelijk
geven. Daarom maar het zekerste
verkiezen: de hervormingen stemmen
en zijn mandaat behouden.
Als de hervormingen er door ge
raakten dan zou dat gebeuren om
dat eenerzijds een ruim deel van
het Fransche volk rechtstreeks de
Regeering beïnvloedt en omdat an
derzijds een fiink aantal parlemen
tairen liever een deel van hun pro
gramma op zak steken dan hun man
daat kwijt te spelen.
Het parlementarisme zal er zich
waarschijnlijk nooit meer bovenop
werken. Sedert 6 Februari is het zoo
erg in ongenade gevallen bij het volk,
dat het zich voorloopig niet meer her
stellen kan. En de oude Doumergue
72 jaar en oud-parlementair was
op'weg om de parlementaire metho
des te kortwieken.
We weten waar hij begonnen zou, we
loeten niet waar hij of een ander ein
digen zal. Doch van nu af is het ze
ker dat hij een symbool geworden is,
het symbool van de aspiraties van
een volk, dat ook de nieuwe tijden
en de herboren waarden in stijgen
de lijn in zich opneemt.
Omdat hij niet brutaal de oude,
vervallen ruïnes opruimde, werd hij
door de rechtsche, pro-fascistische
groepeeringen bestookt en opgejaagd.
Omdat hij een zwakke poging onder
nam naar orde en gezag zat het een
heidsfront van kommunisten en so
cialisten hem in 't haar.
En de machtigste parlementaire
groep die de vrijheid op een radikale
manier in haar schild voert, de vaan
drig van het Stai-iskisme en van de
framassons, had het lot van de Re
geering in handen, en heeft niets ge
leerd.
Op het oogenblik dat we dit schrij
ven heeft de radikale groep virtueel
Doumergue in den steek gelaten.
(Zie verve'; onderaan 2* k Ion.)
Ingevolge de houding der radicaal
socialisten die volherden in hun be
sluit het Ministerie Doumergue niet
te steiinen, heeft het Ministerie Don
derdag morgen zijn ontslag inge
diend.
De Heer Lebrun, Voorzitter der Re
publiek, heeft de Heer Laval belast
een nieuw ministerie te vormen, doch
hij weigerde. M. Euisson weigerde
oo£.
M. Flandin echter nam aan en be
gon onmiddellijk zijne onderhande
lingen. Men voorziet dat het nieuwe
kabinet weinig verandering zal on
dergaan.
In Parijs verliep alles kalm.
I8233C:E£BESSSBBE.'3':gE<3a5E«a0BB
Voor deli oorlog telden de Europeeschs
legers 42 millioen man.
Gedurende den oorlog werden er onge
veer 74 millioen man gemobiliseerd:
in Duitschland 13.250.000
in Oostenrijk-Hongarije 9.GOO.OOO
in Turkije 1.800.000
in Bulgarije 1.000.000
Totaal Centrale Staten
25.050.000
in Rusland 19.000.000
in Engeland 9.500.000
in Frankrijk 8.000.000
in Italië 6.000.000
in Roemenië 1.000.000
in Vereenigde Staten v. Amerika 4.200.000
in België, Servië, Griekenland 1.700.000
Totaal Entente-Staten
49.000.000
DE OORLOG HEEFT AAN DE WERELD
GEKOST:
10 MILLIOEN DOODEN
20 MILLIOEN GEKWETSTEN.
Centrale Staten
Duitschland
Oostenrijk'-Hongarije
Turkije
Bulgarije
Dooden
1.885.000
1.450.000
450.000
70.000
Gekwet.
4.248.200
2.000.000
675.000
100.000
Totaal 3.855.000 7.023.200
Entente-Staten
Dooden
2 a 2.500.009
Rusland
Britsche Koloniën
Groot Britanje
Frankrijk
Fransche Koloniën
Italië
Roemenië
België-Servië
V. S. van Amerika
202.300
743.000
1.358.600
67.000
497.000
159.000
800.000
56.6C0
Gekwetsten
4 a 5.000.000
428.600
1.693.300
2.580.000
140.000
949.600
170.000
1.000.000
246.000
Toiaal 6.383.800 12 a 13.000.000
VERHOUDING VAN HET VERLIES
PER LAND
dooden ct vermisten
Frankrijk
Amerika
Groot Britanje
Dunschland
Italië
Rusland
Oostenrijk-Hongar.
1 op 23 inwoners.
1 op 2000 inwoners.
1 op 66 inwoners.
1 op 35 inwoners.
1 op 79 inwoners.
1 op 107 inwoners.
1 op 50 inwoners.
Met de kisten der dooden, zij en zij
gelegd, zou men een weg 10.000- kilometer,
zegge ongeveer van Berlijn naar Wladi-
vostock, kunnen bestraten.
Het vervoer met het spoor, tegen 50
kisten per wagon, zou 10.000 lijkentrei-
nen, ieder van 20 wagons, vergen.
Zou den ganschen wereld, den oorlog
niet moeten vervloeken?
God gave dat nooit geen oorlog meer
kome.
Gedenken wij op heden 11 November,
deze milüoenen dooden zonder onder
scheid van Nails, en bidden wij voor den
vrede onder alle volkeren.
IES2ISSHB32B5XBE32
1164.000 AAI^^ooIKgéN1
Zicht genomen tijdens de grootsche hetcoging der Vaders van Kroostrijke Ce-
zinnen te Brussel, Zondag 1.1. 49.909 Betoogers stanten door de straten van
Brussel om hun eischen meer kracht bij te zetten.
De Bond der Kroostrijke Gezinnen van
België hield Zondag te Brussel eene in
drukwekkende betooging. Het doel dezer
manifestatie was de macht van den Bond
te toonen, te herinneren aan de rechten
der kroostrijke gezinnen, en hunne
eischen op alle gebied duidelijk te om
schrijven. De Kroostrijke Gezinnen wil
len namelijk rechtvaardigheid voor al
len; de vaders van kroostrijke gezinnen
zijn mannen van plicht, en zullen ge
beurlijk de noodige opofferingen doen;
doch zij willen dat het groot gezin geëer
biedigd weze en niet opgeofferd aan an
dere reeksen van burgers, die dezelfde
titels niet kunnen doen gelden op de hoog
schatting en de erkentelijkheid van het
land.
Zelden heeft te Brussel een betooging
plaots gehad, die zoo rijk was aan na
tionale beteekenis en gewettigde fierheid
als deze der Groote Gezinnen. Van het
land zijn zij de opbeurende kracht, de
toekomst en de zedelijke grootheid. Voor
Brussel zelf, waar de kinderbeperking on
rustwekkend voortwoekert was de over
weldigende opkomst een eisch tot eerbied
en hoogachting voor wat de groote ge
zinnen voor de natie hebben verwezen
lijkt.
Uit alle gewesten van het land zijn zij
Zondagvoormiddag ingekomen, doch met
overwegende meerderheid uit Vlaanderen,
ruim veertigduizend familievaders en
zesduizend moeders. Er waren 43 bijzon
dere treinen, en lange rijen autobussen,
die reeds van in den vroegen morgen te
Brussel aankwamen.
DE STOET
Om 10 ure werd op de lanen van af de
Kruidtuinlaan tot aan de Wetstraat een
reusachtige stoet gevormd. Het zag er
zwart v- n volk, opgekomen uit alle ge
westen van het land.
Stipt om half elf vertrok de optocht
aan de Schaarbeeksche Poort, om langs
de Koninklijkestraat, de IJzerkruisstraat,
de Regentlaun en de Wetstraat het Ju
belpark te bereiken. Het was een ein
delooze rij van flink opstappende huis
vaders; vooraan de Katholieke Har
monie Ste-Ceciliavan Edegem, die
den stoet opende; daarachter het be-
stuurseomiteit en de leden van het Cen
traal Comiteit en V. Z. W. D.. en dan, ge
groepeerd per provincie, de leden der pro
vincies, Antwerpen, Brahant, West- en
Oost-Vlaanderen, Henegouwen, Luik. Lim
burg, Luxemburg en Namen. Niet minder
dan 30 muziekmaatschappijen luisterden
deze massabetooging op. en een vijftigtal
spandoeken werden in den optocht meê-
gedragen.
Daartusschen opgemerkt: De Eend telt
164.000 aangesloten gezinnen. 164.000
aangesloten gezinnen vertegenwoordigen
1.200.000 Belgen.Een Lend kwijnt waar
het kind verdwijnt. Ons Kroost is de
Rijkdom van morgen. Zonder kinde
ren, Staatsbankroet. Aan een kinder
loos België geen krediet. Onze kinderen
zullen 's Lands schulden betalen. Lich
te lasten met talrijke volwassenen. Wij
geven aan het Land de 2/3 zijner ver
dedigers. Heden geen kinderen, later
geen pensioenen. Eerbied voor de groote
gezinnen. Rechtvtaardigheid In de be
lasting. Eerbied voor de Wet van
4-8-30. Gezinsvergoedingen voor de
weduwen. Gezinsvergoedingen voor de
ambachtslieden. Gezinsvergoedingen
voor de handelaars. Gezinsvergoedin
gen voor de landbouwers. Levenslange
vermindering op de reiskosten aan de
ouders van K. G. Vermindering op de
reiskosten voor ieder minderjarig kind
van K. G.
A:.n het Graf van den Onbekenden Sol
daat werden door de leden van het hoofd
bestuur mooie bloemenkransen neerge
legd; hierbij waren o. m. aanwezig: Z.
Exc. Minister Van Cauwelaert; Heer Car
ton de Teurnay, algemeene voorzitter van
den Bond; Generaal Lemercier, alg. se
cretaris; Ballet, Gosseries, De Praetere,
enz.
Eene afvaardiging scheidde zich hier
van den optocht, om een adres te gaan
overhandigen aan Z. M. den Koning, en
een ander aan den Heer Eerst? Minister,
vertegenwoordigd door Heer Van Isacker,
Minister van Arbeid en 8ociale Voorzorg.
HET ADRES AAN DEN KONING
Bij het adres aan d?n Koning brachlen
de Kroostrijke Gezinnen hulde aan den
Koning, verzekerden hem van hun on
wankelbare getrouwheid en hoe zij den
onbreekbaren band die de Koninklijke
Familie aan de Belgische Familiën hecht,
begrijpen in al zijn sterkte. De vrucht
baarheid van den Koninklijken Haard
verzekert het voortbestaan van de be
scherming o'ver België van zijn Koningen
zoo ris de vruchtbaarheid der groot? ge
zinnen het voortbestaan van het Konink
rijk verzekert.
De Kroostrijke Gezinnen verzoeken den
Koning zijn hooge bescherming te willen
verleenen om bij de Regeering voldoening
aan hun eischen te doen bekomen. Er
wordt gevraagd dat de gevoeligste offers
niet zouden gevergd worden van de fami
liën met de zwaarste gezinslasten.
HET ADRES AAN DE REGEERING
De adres aan de Regeering werd over
handigd aan Minister Van Isacker, ver
tegenwoordiger der Regeering. Het behels
de het verzoek dat het aandeel der
Kroostrijke Gezinnen in de rechtmatige
offers die de Regeering zal vergen cm
's Lands financiën te redden, evenredig
zouden wezen a:n hun vermogen en hun
lasten en dat er rekening zou gehouden
worden met d? lasten die zij de gemeen
schap ten goede dragen.
Aan de Kroostrijke ^zinnen mogen
geen opofferingen worde, avergd die hun
levensminimum zouden aantasten en het
herstel van het evenwicht tusschen de
middelen en de burgerlijke lasten van
eenieder, zonder onderscheid van rang of
fortuin, wordt gevraagd. Er dient rekening
gehouden met de sociale rechtvaardigheid.
Het bestaan der Kroostrijk? Gezinnen
mag door hun kinderlast niet beneden
het levenspeil gehouden worden van de
andere gezinnen uit de zelfde maatschap
pelijke middens.
Protest wordt gedaan tegen de vcor-
deelen aan kinderlcozen en vrijgezellen.
Een bede wordt de Regeering gestuurd
opdat zij deze redanen zoude indachtig
blijven.
DE VERGADERING
IN HET JUBELlfeRK
Het was zoowat half twaalf wanneer
de eerste betocgers in de hall van het
Jubelpaleis aankwamen, waar reads de
moeders der kroostrijke gezinnen de
gaanderijen vulden. Door luidsprekers
verspreid, werd er opgewekte muziek uit
gezonden, terwijl ook mevrouw Carnoy
er in de twee landstalen, eene korte
spreekbeurt hield over de noodzakelijk
heid en het nut. van den Bond der Kroost
rijke Gezinnen.
Langzaam liep de uitgestrekte hall vol,
al te langzaam zelfs, want om één urn-
was het laatste gedeelte van den stoet
nog aan het vertrekpunt! Op de eere
tribuun hadden inmiddels reeds plaats ge
nomen: Heeren Carton de Tournay, oud
minister. algemeene voorzitter; generaal
Lemercier, alg. secretaris; Caufriez, alg.
schatbewaarder; senator Volckaert, onder
voorzitter; de senatoren: Carnoy, Van
Coiliie, Thienpondt, Delvaux de Fenffe;
prof. De Vlessch. uwer, Allewaert en
Geuens, volksvertegenwoordigers; E. P.
Fallon; mevr. Van Cauwelaert; mej.
Baers, voorzitster der Kath. Vrouwenor
ganisaties van België; heeren Wynen,
voorzitter' van het gewest Antwerpen;
Van Nespen, secretaris; Sartena: r, voor
zitter gewest Brussel; Taymnns, voor
zitter s£ad Brussel; Gosseries, voorzit
ter, en Ballet, ondervoorzitter van het
Inrichtingscomiteit; De Voghel, alg. be
stuurder aan het Ministerie van Sociale
Voorzorgheeren Graaf Alfred Legreile,
Edm. Bernaerts, Mbdou, R. Junes, en S;ij-
nen, allen afgevaardigden uit Aniwarpen;
Reyaert. procureur dos Konings, te Ton
geren; Delvigne, notaris te Tongeren,
enz., enz.
Nog altijd komen de betoogers binnen;
gezien het gevorderd uur, besluit men
evenwei de vergadering te openen.
Vooreerst wordt het woord gevoerd
door heeren Gosseries en Ballet, die, de
eerste in het Fransch, de tweede in het
VIaamsch, de betoogers danken voor hun
ne talrijke opkomst, en enkele woorden
ten beste hebben ever de werking van
den Bond. (Zie vervolg op 2" blad.)
den Zaterdag morgen per post thuis wil
besteld worden, hoeve slechts onderstaan
de briefje in te vullen en in een open
enveloppe gefrankeerd met 0,10 fr. te
zenden aan
DE HALLE FOPERINCE.
Mijnheer de Uitgever,
Gelieve mij een kwijtschrift aan te bieden van 18,60 frank voor een
abonnement op DE KALLE tot einde 1935.
Men ontvangt alsdan het blad kosteloos van nu tot Nieuwjaar.
Naam
Gemeente
E2P~ Dit bericht is enkel g-idig voor België. Wie ln Frankrijk on»
blad begeert van nu tot eiade 1935, sture ons 38,50 frank op per
internationaal post.mandaat.
