Onze Overleden Burgmeester.
en oxxxs'tx>e3xiexL9 op lie-t vreemde
NUMMER 2
KORTEMAAND 1917
VERSCHIJNENDE ALLE MAANDE
Inschrijvingsprijs per jaar
Voor Belgis en Frankrijk2,00 frs.
Buiten België en Frankrijk 2,50 frs.
Alles worde gezonden naar
E. H. Joseph Van Ryckeghem
voor België te Leysele Dorp N» 2
Buiten Belgiëau Presbytère
Hondschoote (Nord).
Jk heb hem zien aankomen te Hijthe, bij
Folkestone, gebogen, in zijn pelsen overjas
gewikkeld, de oogen treurig-droomend, als
zochten zij in de ruimte naar iets oneindig duur
baar, iets dat vergroeid was in zijn wezen,
dat hij had gezien en bemind van kindsge
beente, dat hij had doen opbloeien met krach
tige hand en vaderlijke liefde, en dat nu
doorschoten lag doordonderd en vernield en
hij nooit meer, nooit meer zou weerzien.
’t Zijn schromelijke dingen sprak hij,
met tranen in de oogen, starend over de wijde
zee, en doorpeilend de verte als wilde hij in
de doode ruimte een spoor ontdekken van al
hetgene hij verlaten had.
Ik heb hem zien voorttrekken naar ’t groote
grijze London, en het verheugt mij, tot troost
van zijne medeburgers het hier te kunnen
nederschrijven, ik heb hem gezien in Syden
ham, verwelkomd, vereerd, getroeteld mag
ik zeggen door Engelsche edele zielen. In
hem beminden zij den Belg die leed voor de
recht.ecrdigheid, den man die dole.! moesi
in zijnen ouden dag, den vader die de op
beuring was zijner kinderen, de overheid
eener vernielde stede. Daar heeft hij zon
nige dagen doorleefd, voor zooveel er zou
zijn kan in ballingsluchten, en in zijnen leun
stoel gezeten, met de vlaamsche pijp in den
mond en het vlaamsch dagblad in de hand,
mocht hij, in eene vreedzame woning, verre
van ’t gewoel der groote stede, de liefderijke
zorgen genieten van zijne kinderen kleinkin
deren en vrienden.
Maar dit alles was Dixmude niet, Vlaan
deren niet, België niet. Dit verplant- zijn van
’t Steenen Dixmude is niet meer, wat pui
nen staan te treuren als een schaduwbeeld
van vroeger vreedzame blijheidde stede leeft
voortal is het wellicht een schamel leven
in hare dolende burgers, die nu, door de
ruimten heen, over landen en zeeën, iets van
hun samenleven heropgebouwd zien in de
kolonnen van Dixmude
Vele Dixmudelingen strompelen nog langs
de ballingswegen en zien in hunne verbeel
ding den tijd te gemoet waar zij den Yzer
zullen terugzien, den Jordaen van een vrijge
vochten Belgenland, en op zijn oevers samen
met nieuwe heerdsteden zich een nieuw be
staan zullen optimmeren.
Anderen rusten in den grond van het on
overrompelde lieve Land, in de schaduw van
frausche kerken of onder den vre- mden he
mel van England. Daar rusten, langs den
somberen Tames, verre van de groene wei
den en de weelderige hoeven van Veurne-
Ambacht, de twee ouderlingen die ’t geeste
lijk en burgerlijk gezag van Dixmude in
hunne handen droegen, vereenigd in den
dood lijk zij vereenigd waren in het leven:
Deken Moulaert en Burgmeester Baert.
Dixmude sprak in zijn eerste nummer
over Deken Moulaert. Het zal gewis de lezers
aangenaam zijn een woord over de ballings-
dagen en’t overlijden van Burgmeester Baert
te vernemen.
DIXMUDE
UW VALLEN DIXMUDE WAS GROOT.
KLEINE STAD IN DE WEIDEN,
HEEL HET LAND GOLD UW LIJDEN
HET BLEEF VRLI DOOR UW DOOD.
C. V.
