Komiteit der Vluchte
lingen van Dixmude.
EEN BEZOEK BIJ DEN PAUS
en omstreken, op liet vreemde
VERSCHIJNENDE ALLE MAANDE
--
Gedurende den maand November laatst
leden, ondernam Pater Nivardus Gardiaan
tigd, waar allengerhand anderen hen kwamen
vervoegen.
De tijd verliep in angstige verwachting en
spoedig ook begon de nood zich bij velen
te doen gevoelen. Doch hoe hierin voorzien?
tot wie zich in deze tijden, gewend Alle
Besturen waren ontredderd, velen van hunne
leden verder op gevlucht en men kon zich
nergens wenden om dadelijke hulp te beko
men. -
Getroffen door dezen heerschenden nood,
stelde de heer Eugeen Devos zich de eerste
aan ’t werk om hierin te voorzien.
Zich zijne goede betrekkingen, ten nutte
makende, stelde hij zich met zijne gewone
belangloosheid, in verbinding met het be
staande Comité du littoral waarvan hij
de eerste hulp bekwam, bestaande in kisten
kleedingstukken, welke door de welwillende
medehulp van de heeren Kommissaris Focke
en Polre Wyllie aan de vluchtelingen onzer
stad, uitgedeeld werden in de «Villa Donny»
van den H' Deswarte.
Langs een anderen kant werd door de
heeren Schepen Ghyssaert en gemeente
raadsleden Eug. Devos en Ed. Geldof, een
oproep gedaan aan de inwoners van Dixmude
om een komiteit tot stand te brengen tot het
verbeteren van den toestand onzer ongeluk
kige stadsgenooten, en waarvan wij de ver
slagen zullen geven, in onze volgende num
mers.
Toen in Oktober ’14, na opvolgentlijke dagen
van bombardement de inwoners van Dixmude
verplicht waren te vluchten en dat sommigen
zelfs door geweld van wege de troepen ter
plaatse uit hunne huizen verwijderd werden,
trokken ze henen met benepen hart, den
treurigen gezichteinder van ’t onbekende te
gemoet. Wie zou de verschillende gevoelens
kunnen vertolken, waarmede ze op dezen
oogenblik van pijnlijke beslissing bezield
waren Lang nadenken kon noodlottig wor
den en het meerendeel vertrok dus, op Gods
genade, de stad uit, meenemende wat hun
eerst onder handen viel, met de overtuiging
na eenige dagen van geweld, hunne haard
steden terug te kunnen betrekken.
De ontgoocheling bleef niet lang uit, en
spoedig waren ze overtuigd dat van terug-
'■°?"en geen spraak ken r»jn. Hoe zou het
ook Het bombardeeren onzer stad nam
gedurig toe. Ten andere, het was onmogelijk
terug in de stad te gaan, daar de toegang er
van streng ontzegd was door de militaire
overheid. Eens eruit, men kon er niet meer
binnen.
Aarzelend was de vlucht geweestniemand
wilde zich verre van de geliefde stad verwij
deren, en behalve eenigen die naar het Fran-
sche gevlucht waren, hadden de inwoners
van Dixmude zich hier en daar in de omlig
gende dorpen neergezet bij vrienden en ken
nissen, of ook nog bij lieden welke hun
medelijdend de gastvrijheid aanboden doch
het meerendeel had zich in de Panne geves-
NUMMER 5
MEIMAAND 1917
DIXMUDE
Inschrijvingsprijs per jaar
Voor België en Frankrijk: 2,00 frs.
Buiten België en Frankrijk 2,50 frs.
Alles worde gezonden naar
E. H. Joseph Van Ryckeghem
voor Belgiëte Leysele Dorp N° 2
Buiten België au Presbytère
a Hondschoote (Nord).
UW VALLEN DIXMUDE WAS GROOT.
KLEINE STAD IN DE WEIDEN,
HEEL HET LAND GOLD UW LIJDEN
HET BLEEF VRIJ DOOR UW DOOD.
C. V.
