Komiteit der vluchtelingen
van DIXMUDE.
87
86
Lommerig hofje, klein gemeten
Waar ik menig achternoen
Met mijn Mama heb gesleten
En ontving haar moederzoen
Waar dat Papa ook kwam rusten,
Na des handels kommer, druk,
En een kopje koffie lusten
In vol echtelijk geluk.
Met zijn lieve vrouw en kinderen
Zes vereenigd als in één 1
En wier liefde niets kan hinderen
Langen tijd, nog verre scheen....
Vredig oord waar ’k vrolijk leefde,
Met mijn ouders, zusjes teer,
Tot dat ik naar ’t klooster streefde
Bij de roeping van den Heer 1
De avondsluier daalde neder,
Heimwee in mijn harte brandt 1
Ach, wanneer zie ik u weder
Allerliefste Vaderland??...
Tot Gij zult de koord ontbinden
Van ons droevig ballingslot
Mocht ik mijne vreugde vinden
In Uw Heil’gen Wil, o God.l!
Een Dixmudelinge.
Of mijn zusjes vingers gleden
Kunstig over het klavier,
Mama zegde haar gebeden
Voor Papa en ons gevier!...
Al deze uitwijkelingen werden in ’t Zuiden
van Limburg, het Noorden van Luik en om
Antwerpen, Herenthals en Turnhout onder
dak gebracht.
MAURICE VAN DEN BROUCKE schrijft uit
Duitschland.
Ziehier in korte woorden hoe ik gevangen
genomen werd
Den 25" October 1914 was ik nog met 22
mannen aan de herberg De Rille te
Woumen, op den linkeroever van den Yzer,
toen wij al met eens door Duitsche soldaten
omsingeld waren en geen uitweg meer vinden
konnen.
Na eenige dagen gevangen gezeten te heb
ben moesten wij veldstraten maken tot den
5" Januari 1915. Dan ben ik, ’k en weet niet
hoe, in Brussel aangekomen den 2n Februari
daaropvolgende, waar ik verbleven heb tot
den 6" Juli.
Toen heb ik mij naar de Hollandsche grens
begeven om mijn dienst te hernemen. Tus-
schen den 8n en 9" Juli ben ik daar gevangen
genomen vanwaar ik deesmaal naar Duitsch
land wierd overgebracht als civil-gevan-
gener.
ten slotte te De Panne aan te landen, wan
neer voor het meerendeel van ons, de be
staanmiddelen uitgeputzijn enwij onbekwaam
zijn in ’t vervolg ze te vernieuwen.
Ook het grootste onzer medeburgers be
antwoordende aan den grootmoedigen oproep
van Frankrijk en Engeland hebben zich op
hunnen gastvrijen grond verscholen, maar
dezen welke blijven, Sire, de eenen om meer
in de nabijheid van hun zoon, soldaat van
uwe Majesteit, te zijn, anderen hebbende met
zich zieken of ouderlingen of kinderen in de
wieg, voor dewelken zij de verre en gevaar
lijke reis van verbanning vreezenal dezen
nemen de vrijheid, op hen, de aandacht te
trekken van uwe Majesteit, en vragen U ne
derig maar vol betrouwen in uwe groote
wijsheid, dat Gij hen eerst eene onmiddelijke
vergoeding zoudt willen verleenen en hen
vervolgens de dagelijksche premie zoudt doen
toekennen, zoo grootmoedig toegestaan aan
hunne medeburgers gevlucht in Frankrijk.
Het is met de eerbiedigste gevoelens, dat
uwe nederige in rouw gedompelde onderhoo-
rigen, zich tot uwe Majesteit hebben durven
wenden.
Namens de vluchtelingen van Dixmude.
(Get.) Am. Ghyssaert. Dr Vanhoutte.
Eug. Devos Ed. Geldof Arth.
Feys D. Mensaert A. Claeys.
Bovenstaanden brief zal met ondersteu
ning van onzen Volksvertegenwoordiger
Mr Maes die juist ter Panne is, ter zijner be
stemming verzonden worden.
In afwachting van een voordeelig antwoord
wordt deze zitting om 7 ure ’s avonds geslo
ten in tegenwoordigheid van Gemeenteraads
lid A. Dr Vanhoutte, die zich ter Panne is
komen vestigen en bij ons komiteit is aange
sloten.
POITIERS
E. H. Mijn adres is, Boulevard Bayon, 11
Ge moet niet denken dat het een boulevard
van luxe is die wij bewonen. Hij maakt deel
van de groote weg Parijs Bordeaux, en al
het gerij dat de stad dweerst, passeert er.
En daar hij niet gekalsijd is, is het ’s winters
of als het regent een slijkpoel, en in den
zomer een magazijn van stof. Poitiers is
voorzeker een der oudste steden van Fran
krijk in de oudste gekende tijden heette zij
Limonum waarschijnlijk ter oorzake van de
moerasachtige oevers der rivieren die haar
voor een groot gedeelte omringden en die nu
nog dikwijls, bij hoog water, overstroomd
zijn. Later in den Romeinschen tijd, is de
naam veranderd in Pictavum, naar den
volkstam les Pietaves die stad en streek
bewoonden, en in den loop der eeuwen is de
stad Poitiers, de streek le Poitou en de be
woners Poitevins geworden. Poitiers is ge
bouwd op een soort van rotsachtig voorge
bergte, dat bijna op zijnen geheelen omtrek
omringd is van de rivier de Clain en eene
bijrivier de Boivre, die in diepe valleijen
liggen, en alzoo een schiereiland vormen
dat slechts met eene smalle landstreep of
De Ontruiming van West-Vlaanderen
Allerlei tegenstrijdige berichten hebben in
de laatste dagen de ronde gedaan. Na een
nauwkeurig onderzoeken van deze tijdingen
kunnen we verklaren dat volgende gemeen
ten ten deele ontruimd werden: Oostende,
Cortemarck, Handzaeme, Ichteghem, Roe-
selaere, Thielt, Kortrijk, Moorslede.
Werden heelemaal ontruimdClerken,
Zarren, Staden, Meenen en de dorpen in de
onmiddelijke nabijheid van de vuurlinie om
Yper gelegen.
Vergadering van Zaterdag
16 Januari 1915
om 5 ure namiddag.
Zijn tegenwoordig de Heeren Am. GHYS
SAERT, voorzitter, Theod. VANHOUTTE;
Eug. DEVOS; Ed. GELDOF, gemeenteraads
leden; Arthur FEYS voorzitter van Handels-
en Nijverheidskring met zijnen sekretaris
Désiré MENSAERT en Alph. CLAEYS, se
kretaris.
Het eenige dezer vergadering is van een
smeekschrift te sturen aan Z. M. den Koning
om onderstand te bekomen voor onze onge
lukkige Dixmudelingen hier ter Panne en
Hem te vragen om behandeld te worden
evenals de vluchtelingen welke zich in Fran
krijk bevinden, die daar 1.25 fr. per persoon
en per dag ontvangen.
Er wordt beslist den volgenden brief aan
Zijne Majesteit te sturen
Aan Zijne Majesteit den Koning der Belgen-.
Sire,
In naam der ongelukkigevluchtelingen van
Dixmude ter Panne, nemen wij de eerbiedige
vrijheid een beroep te doen aan Uwe Majes
teit, die voor ons het hoogste recht, maar
ook de uiterste goedheid zijt.
Zekerlijk, Sire, wij zijn fier, burgers van
Dixmude te zijnwij zijn fier bijzonderlijk
wanneer wij aan het hoofd van uwe regimen
ten de vaandels zien wapperen met den, voor
eeuwig, glorierijken naam van Dixmude, in
gouden letters geschrevenmaar onzen angst
is groot, wanneer wij onzen tegenwoordigen
nood denken, welke met den dag gevoelli-
ger wordt en deze onrust wordt met den dag
grooter wanneer wij onze blikken in de toe
komst werpen.
Bijna Allen, hebben wij maar onze gelief
de stad verlaten na eene week bombardement
als wanneer wij ons leven bedreigd gevoelden
en niets meer rond ons zagen dan puinhopen
en brand.
Alsdan, in de verschrikking van het ge
vaar,zijn wij vertrokken voor het meerendeel
niets anders meedragende dan hetgene wij
op ons hadden.
Sedert, hebben wij, helaas! nooit meer
kunnen terugkeeren in onze woonhuizen om
er de noodigste kleedingstukken te nemen
veel min gelukkig daarin dan het meeren
deel der inwoners van andere steden en dor
pen, die nog van tijd tot tijd bij hen terug
keeren om het noodige te halen.
Ah! Dixmude verdiende geenszins zulk
lot! In ’t begin van de oorlog wedijverde het
Gemeentebestuur met de inwoners in vrijge
vigheid,, om deeerste vluchtelingen te onder
steunen en later, Sire, wanneer uwe regi
menten in onze stad zijn komen verblijven,
uwe soldaten tevreden over hun verblijf bij
ons, schreven op alle muren en deuren:
Leve Dixmude, nooit elders hebben wij be
ter ontvangen geweest.
Nu, zijn drie maanden verloopen sedert
ons verhaast vertrek. Wij hebben gezwerfd
van het eene gehucht naar het andere, om
-4>-