Komiteit der vluchtelingen van DIXMUDE. 87 86 Lommerig hofje, klein gemeten Waar ik menig achternoen Met mijn Mama heb gesleten En ontving haar moederzoen Waar dat Papa ook kwam rusten, Na des handels kommer, druk, En een kopje koffie lusten In vol echtelijk geluk. Met zijn lieve vrouw en kinderen Zes vereenigd als in één 1 En wier liefde niets kan hinderen Langen tijd, nog verre scheen.... Vredig oord waar ’k vrolijk leefde, Met mijn ouders, zusjes teer, Tot dat ik naar ’t klooster streefde Bij de roeping van den Heer 1 De avondsluier daalde neder, Heimwee in mijn harte brandt 1 Ach, wanneer zie ik u weder Allerliefste Vaderland??... Tot Gij zult de koord ontbinden Van ons droevig ballingslot Mocht ik mijne vreugde vinden In Uw Heil’gen Wil, o God.l! Een Dixmudelinge. Of mijn zusjes vingers gleden Kunstig over het klavier, Mama zegde haar gebeden Voor Papa en ons gevier!... Al deze uitwijkelingen werden in ’t Zuiden van Limburg, het Noorden van Luik en om Antwerpen, Herenthals en Turnhout onder dak gebracht. MAURICE VAN DEN BROUCKE schrijft uit Duitschland. Ziehier in korte woorden hoe ik gevangen genomen werd Den 25" October 1914 was ik nog met 22 mannen aan de herberg De Rille te Woumen, op den linkeroever van den Yzer, toen wij al met eens door Duitsche soldaten omsingeld waren en geen uitweg meer vinden konnen. Na eenige dagen gevangen gezeten te heb ben moesten wij veldstraten maken tot den 5" Januari 1915. Dan ben ik, ’k en weet niet hoe, in Brussel aangekomen den 2n Februari daaropvolgende, waar ik verbleven heb tot den 6" Juli. Toen heb ik mij naar de Hollandsche grens begeven om mijn dienst te hernemen. Tus- schen den 8n en 9" Juli ben ik daar gevangen genomen vanwaar ik deesmaal naar Duitsch land wierd overgebracht als civil-gevan- gener. ten slotte te De Panne aan te landen, wan neer voor het meerendeel van ons, de be staanmiddelen uitgeputzijn enwij onbekwaam zijn in ’t vervolg ze te vernieuwen. Ook het grootste onzer medeburgers be antwoordende aan den grootmoedigen oproep van Frankrijk en Engeland hebben zich op hunnen gastvrijen grond verscholen, maar dezen welke blijven, Sire, de eenen om meer in de nabijheid van hun zoon, soldaat van uwe Majesteit, te zijn, anderen hebbende met zich zieken of ouderlingen of kinderen in de wieg, voor dewelken zij de verre en gevaar lijke reis van verbanning vreezenal dezen nemen de vrijheid, op hen, de aandacht te trekken van uwe Majesteit, en vragen U ne derig maar vol betrouwen in uwe groote wijsheid, dat Gij hen eerst eene onmiddelijke vergoeding zoudt willen verleenen en hen vervolgens de dagelijksche premie zoudt doen toekennen, zoo grootmoedig toegestaan aan hunne medeburgers gevlucht in Frankrijk. Het is met de eerbiedigste gevoelens, dat uwe nederige in rouw gedompelde onderhoo- rigen, zich tot uwe Majesteit hebben durven wenden. Namens de vluchtelingen van Dixmude. (Get.) Am. Ghyssaert. Dr Vanhoutte. Eug. Devos Ed. Geldof Arth. Feys D. Mensaert A. Claeys. Bovenstaanden brief zal met ondersteu ning van onzen Volksvertegenwoordiger Mr Maes die juist ter Panne is, ter zijner be stemming verzonden worden. In afwachting van een voordeelig antwoord wordt deze zitting om 7 ure ’s avonds geslo ten in tegenwoordigheid van Gemeenteraads lid A. Dr Vanhoutte, die zich ter Panne is komen vestigen en bij ons komiteit is aange sloten. POITIERS E. H. Mijn adres is, Boulevard Bayon, 11 Ge moet niet denken dat het een boulevard van luxe is die wij bewonen. Hij maakt deel van de groote weg Parijs Bordeaux, en al het gerij dat de stad dweerst, passeert er. En daar hij niet gekalsijd is, is het ’s winters of als het regent een slijkpoel, en in den zomer een magazijn van stof. Poitiers is voorzeker een der oudste steden van Fran krijk in de oudste gekende tijden heette zij Limonum waarschijnlijk ter oorzake van de moerasachtige oevers der rivieren die haar voor een groot gedeelte omringden en die nu nog dikwijls, bij hoog water, overstroomd zijn. Later in den Romeinschen tijd, is de naam veranderd in Pictavum, naar den volkstam les Pietaves die stad en streek bewoonden, en in den loop der eeuwen is de stad Poitiers, de streek le Poitou en de be woners Poitevins geworden. Poitiers is ge bouwd op een soort van rotsachtig voorge bergte, dat bijna op zijnen geheelen omtrek omringd is van de rivier de Clain en eene bijrivier de Boivre, die in diepe valleijen liggen, en alzoo een schiereiland vormen dat slechts met eene smalle landstreep of De Ontruiming van West-Vlaanderen Allerlei tegenstrijdige berichten hebben in de laatste dagen de ronde gedaan. Na een nauwkeurig onderzoeken van deze tijdingen kunnen we verklaren dat volgende gemeen ten ten deele ontruimd werden: Oostende, Cortemarck, Handzaeme, Ichteghem, Roe- selaere, Thielt, Kortrijk, Moorslede. Werden heelemaal ontruimdClerken, Zarren, Staden, Meenen en de dorpen in de onmiddelijke nabijheid van de vuurlinie om Yper gelegen. Vergadering van Zaterdag 16 Januari 1915 om 5 ure namiddag. Zijn tegenwoordig de Heeren Am. GHYS SAERT, voorzitter, Theod. VANHOUTTE; Eug. DEVOS; Ed. GELDOF, gemeenteraads leden; Arthur FEYS voorzitter van Handels- en Nijverheidskring met zijnen sekretaris Désiré MENSAERT en Alph. CLAEYS, se kretaris. Het eenige dezer vergadering is van een smeekschrift te sturen aan Z. M. den Koning om onderstand te bekomen voor onze onge lukkige Dixmudelingen hier ter Panne en Hem te vragen om behandeld te worden evenals de vluchtelingen welke zich in Fran krijk bevinden, die daar 1.25 fr. per persoon en per dag ontvangen. Er wordt beslist den volgenden brief aan Zijne Majesteit te sturen Aan Zijne Majesteit den Koning der Belgen-. Sire, In naam der ongelukkigevluchtelingen van Dixmude ter Panne, nemen wij de eerbiedige vrijheid een beroep te doen aan Uwe Majes teit, die voor ons het hoogste recht, maar ook de uiterste goedheid zijt. Zekerlijk, Sire, wij zijn fier, burgers van Dixmude te zijnwij zijn fier bijzonderlijk wanneer wij aan het hoofd van uwe regimen ten de vaandels zien wapperen met den, voor eeuwig, glorierijken naam van Dixmude, in gouden letters geschrevenmaar onzen angst is groot, wanneer wij onzen tegenwoordigen nood denken, welke met den dag gevoelli- ger wordt en deze onrust wordt met den dag grooter wanneer wij onze blikken in de toe komst werpen. Bijna Allen, hebben wij maar onze gelief de stad verlaten na eene week bombardement als wanneer wij ons leven bedreigd gevoelden en niets meer rond ons zagen dan puinhopen en brand. Alsdan, in de verschrikking van het ge vaar,zijn wij vertrokken voor het meerendeel niets anders meedragende dan hetgene wij op ons hadden. Sedert, hebben wij, helaas! nooit meer kunnen terugkeeren in onze woonhuizen om er de noodigste kleedingstukken te nemen veel min gelukkig daarin dan het meeren deel der inwoners van andere steden en dor pen, die nog van tijd tot tijd bij hen terug keeren om het noodige te halen. Ah! Dixmude verdiende geenszins zulk lot! In ’t begin van de oorlog wedijverde het Gemeentebestuur met de inwoners in vrijge vigheid,, om deeerste vluchtelingen te onder steunen en later, Sire, wanneer uwe regi menten in onze stad zijn komen verblijven, uwe soldaten tevreden over hun verblijf bij ons, schreven op alle muren en deuren: Leve Dixmude, nooit elders hebben wij be ter ontvangen geweest. Nu, zijn drie maanden verloopen sedert ons verhaast vertrek. Wij hebben gezwerfd van het eene gehucht naar het andere, om -4>-

HISTORISCHE KRANTEN

Dixmude op den vreemde (1917-1918) | 1917 | | pagina 4