GEORGES STEPHENSON. VERSCHILLIGE TIJDINGEN. Onderwijsgestschfen. Bij koninklijke besluiten van 26 September laatst, worden de volgende Onderwijsgestich ten in verschillige steden onzer provincie in gericht, krachtens art. 1 van de wet van 15 Juni 1881 1° IJperen: Koninklijk Athenoeum. 2° BlankenbergheKortrijk, Diksmude Moscroen, Thourout en Roeselaremiddelbare scholen van den Staat, voor jongens. 3° Brugge, Meesen en Nieuwpoortmiddel bare scholen van den Staat, voor meisjes. tegen het Bureel van Po- Sedert Vrijdag, 30 September, is het Post- bureel onzer stad gevestigd op de Groote Markt, in de Halle, licie. De verplaatsing van de Brievenpost in het middenpunt der stad, zal voor het publiek een groot gemak zijn, te meer, daar een depot van telegrammen aan het Postbureel gehecht is; zoodat men zich niet meer zal moeten tot de statie begeven om eene dépêche te verzenden. De brievenbus bij het Policie-Bureel zal ver plaatst worden naar de Elverdingestraat. "Wij vernemen met de grootste voldoening dat de heer L. Polderman, onderwijzer bij on ze stadsschool voor knechtjes, eene diploma in gymnastiek te Brussel komt te ontvangen. Er waren 48 mededingers, waaronder 4 leeraars bij de normaalschool, en de heer Polderman bekwam de zesde plaats. Wij wenschen den ieverigen onderwijzer hartelijk geluk over den goeden uitslag zijner aanhoudende pogingen. Het is reeds de 5de di ploma die hij in de verschillige onderwijsvak- ken bekomt. Zelfsmoord. Gisteren, 1 October rond 7 uren 's morgens, heeft men aan de Kaai het lijk opgevischt van Mullié Charles, geboortig van Elverdinghe, oud 45 jaren, kleermaker, en wonende in deze gemeente. Naar men zegt, zou Mullié daags te voren bekend gemaakt hebben dat hij zich ging ver- smooren. Inderdaad, Zaterdag morgend, rond 5 uren vond een werkman kleederen liggen aan den boord van 't water; hij gaf daar aan stonds kennis van aan den policieagent Bastin, die met behulp van eenige visschers, het lijk gevonden heeft. In de kleederen van den ongelukkige heeft men slechts eenen ledigen porte-monnaie en eenen vingerhoed gevonden. Het verslag der feest welke zondag laatstle den plaats gehad heeft in de Posthoorn is ons te laat toegekomen. Dus uitgesteld tot bij acht dagen. Vervolg In zijn laboratorium was Stephenson het grauwvuur te lijve gegaan, en ondanks eene ontploffing die alles verbrijzeld had wat zich in zijn labortorium bevond, en zijn leven zeifin gevaar had gesteld, was hij er in gelukt eene verzekerings-lamp te maken, die toeliet in het moordachtig gaz te dringen zonder ontploffing te ver oorzaken... Zij bleef echter nog te beproeven in de mijn zelve. Op zekeren nacht daalde Stephenson in de mijn, ver gezeld alleenlijk door eenen meesterknecht en eenen beraden werkmanop zijne bevelen ging deze, zonder licht, tot het einde eenér gaanderij, in eene plaats met planken afgesloten, waai' het grauwvuur zich in over vloed bevond. De werkman kon vaststellen dat de gaz al schuifelend door de afscheidsels ontsnapte. I)an trok Stephenson, na zijne gezellen te hebben doen achteruit gaan, en ondanks hunne smeekingen, naar de gevaar lijke plaats, zijn lantaarntje, dat hij aangestoken had, in de hand houdende. Hij hield het voor eene der spleten!... Eensklaps klom de vlam hooger in den lantaarn, doofde dan uit, en dit was al!... Geene enkele ontploffing had plaats! Tien maal werd de proefneming hernieuwd, en altijd met den zelfden goeden uitslag! Een jaar later, in 1816, gaf Stephenson zijne verze kerings-lamp aan de werklieden. Men noemde die de Georget naar zijnen naam. In gansch de streek van Newcastle is de Georget nog in gebruik. Ten zélfden jare, vervaardigde Humphrey Davy, een geleerd scheikundige, insgelijks eene verzekerings-lamp en deed haar kennen aan de koninklijke maatschappij van Londen. Er is bewezen dat de lamp van Davy voortgebracht werd eenige dagen na die van Stephen son. Davy genoot al de lof betuigingen, al de eer, al de glorie Stephenson genoot de dankbaarheid der werklieden van Newcastle... Ik weet niet of hij niet de schoonste der belooningen had Ter zolfder tijd zette Stephenson zijne studiën voort nopens een reizende stoomwerktuig.Voor hem reeds waren verscheidene proefnemingen gedaan om den stoom aan het vervoer toe te passen, doch allen zonder goeden uitval. Nu eens wilde men vaststaande werktui gen plaatsen, die bij middel van touwen of ketenen de ladingen zouden aangetrokken hebben. Dan weder, plaatste men, op den trein van een rijtuig een stoom werktuig dat schaatsen of liéver voeten in beweging moest zetten, die met schuins op den grond te drukken, het rijtuig moesten doen voortgaan. Dan eindelijk, be- peerig het erkende feit te benuttigen dat de beweging vergemakkelijkt wordt door de wielen der rijtuigen in een houten spoor te doen rollen, wilde men het hout door ijzeren roeden vervangen. Alleenlijk geloofde men dat de wielen van het stoomtuig op dezelfde plaats zou den blijven draaien, bij gebrek aan genoegzame aankle ving. Alsdan maakte men uitgetande spoorrichels, en de wielen der werktuigen ook uitgetand zijnde, liepen bij ineengrijping op die richels Stephenson kende den gebrekkigen kant van al die stelsels en hij wilde iets beters verrichten. Door zonderling toeval, kon de heer Blackett, een dei- eigenaars der koolmijnen van Wylam, na talrijke proef nemingen vaststellen, dat het eenvoudigste nog het beste was, namelijk effene wielen te doen draaien op effene richels, daar het gewicht van het stoomtuig vol doende was tot de noodige aankleving voorde beweging. Men dreef met hem den spot Stephenson alleen lachte niet.Van die aanmerkin gen rekening houdende, vervaardigde hij in 1814 zijne eerste locomotief. Zij was beter dan al degene welke vroeger waren gemaakt, maar zij had ook nog verschei dene gebreken. Zij ging niet snel, en leverde maar wei nig voordeel op, onder opzicht der kosten. Wat meer is, de stoom met geweld ontsnappende, maakte een ver schrikkelijk gerucht, waarvan men niets góeds voor spelde. Stephenson was de eerste orn de gebreken van zijn stoomtuig te erkennen, en hij wachtte niet lang er verbeteringen aan te brengen. In plaats van den stoom zich onmiddelijk in de vrije lucht te laten uitwerpen, deed hij hem langs de schouw zijnen uitweg nemen. Sinds dien behield het stoomtuig slechts nog het zwaar doch verdragelijk geblaas dat wij hem kennen. Daardoor ook bekwam hij een ander uitwerksel. Want de brandstof op den haard was, door de stoom- trekking, sterk aangeblazen, zoo dat kracht en snelheid verdubbeld waren. Doch zijne locomotief, of liever zijn ijzeren paard, gelijk men destijds zegde, legde nog slechts 6 kilometers per uur af; dus dat zij om van Gent naar Brussel te gaan (56 kilom.) 9 a 10 uren noodig zou gehad hebben. Dit was weinig bevredigend; Stephenson zelf bekende het; doch de proefneming was beslissend. Er bleef slechts nog de gelegenheid te vinden hetgene men tot heden bekomen had te verbeteren. Ongelukkiglijk voor Stephenson, bleven zijne proe ven binnen de afsluiting eenerjibijzondere mijnontgin- ning. Doch, op zekeren dag kwam men hem het voor stel doen eenen ijzeren weg te leggen om de steenkool der mijn van Hetton tot aan de zee te vervoeren. Die weg had eene lengte van 12 kilometers. Korts daarna, bekwam een rijk en machtig man, de heer Pease, van het Parlement de toelating eenen ijzeren weg te leggen tusschen Stokton en Darlington. Stephen son die zicli bij den heer Pease had begeven, werd door hem in staat gesteld al zijne ontwerpen ten uitvoer te brengen, als ingenieur gelast met het leggen van dezen ijzeren weg. De inhulding van den spoorweg had plaats in Sep tember 1825. Verwonderlijk was het dat. eenige reizi gers zich hadden durven toevertrouwen aan die nieuwe wijze van vervoer, daar tot de geleerdsten toe er van vervaard waren. Stephenson echter wilde er in slagen reizigers te ver voeren. Eene list daartoe gebruikende, deed hij aan kondigen dat zijn stoomtuig een rijtuig beriep, bespan nen met een kloek paard.... ditmaal verklaarde men hem gek!... Nogtans werd de wedding gehouden, en Stephenson was overwinnaar. Zijn stoomtuig had 20 tot 25 kilom. per uur afgelegd. De zaak van Stephenson won dagelijks meer en meer veld. Korten tijd later werd hij gelast met eenen meer belangrijken spoorweg te bestudeeren, eene baan na melijk die Liverpool en Manchester verbinden moest, Liverpool, die groote zeehaven waar de voortbrengselen der gansche wereld, en vooral het katoen, samenvloeien, Manchester, het groot industrieel centerpunt waar het katoen bewerkt wordt; die twee plaatsen zijn door eenen afstand van 45 kilometers van elkander geschei den; iets min dan de afsand van Gent tot Brussel. Het is onmogelijk zich een denkbeeld te vormen wat al tegenkantingen en moeilijkheden Stephenson en de kapitalisten ontmoetten, die aan het Parlement oorlof vroegen tot het leggen dier linieEene Commissie van onderzoek werd ingericht; verscheidene malen moest Stephenson vóór haar verschijnen. Hij werd er niet alleenlijk behandeld met kwaadwilligheid, maar zelf met eene verachting en eenen hoogmoed door niets hoegenaamd te rechtvaardigen. Men deed hem de zon derlingste en ongerijmdste vragen. Maar Stephenson had op alles zijn antwoord gereed. Een lid der onder zoekscommissie zegde hem met veel ernstMaar, indien eene koe zich op uwe ijzeren baan voordeed, waai' dit geen groot gevaar? En Stephenson, met den zelfden ernst, zegde Voorzeker My lord, het ware gevaarlijk, zeer gevaarlijk.... voor de koe!... Dat die stelselmatige tegenstand, die verblindheid, welke de klaarblijkenste uitslagen niet konden doen verdwijnen, ons niet al te zeer verwonderen. De groot ste Staatsmannen der eeuw in Engeland, in Frankrijk, in België, geloofden niet aan den goeden uitval der ijzeren wegen. Om er maar één te noemen, de heer Thiers aarzelde niet te zeggen, verscheidene jaren na de opening der linie van Liverpool dat de spoorwegen enkel speeltuigen waren voor de inwoners der groote steden, en dat men op een jaar in Frankrijk geene 5 mijlen ver eenespoorbaan leggen zou Thiers heeft vóór zijn afsterven zich kunnen overtuigen, hoe groot zijne dwaling was geweest Al de hinderpalen werden overwonnen. Het was nogtans geen alledaags werk dat Stephenson onderno men hadóp eenen afstand van 54 kilometers waren er 63 bruggen te werpen, een berg' te doorgraven, een viaduct van 500 voet lengte en 70 voet hoogte te bou wen. Wordt voortgezet.) Typhus. De typhus is uitgeborsten in de stallen der compagnie van de brusselsche tramways. Men ver zekert dat er reeds 100 paarden gestorven zijn. Het ge meentebestuur heeft onmiddelijk eene commissie inge steld om den toestand te onderzoeken en de te nemen maatregelen voor te schrijven. Edison. Er wordt tegenwoordig, bij gelegenheid der tentoonstelling van electriciteit veel over Edison gesproken. Ziehier eene anecdoot die men over hem vertelt. Edison is 35 jaar oud. Over eenige jaren vroeg hij aan een eenvoudig werkmeisje Wilt gij mijne vrouw worden Eene maand nadien waren' zij ge trouwd. Op het huwelijksfeest vroeg Ed:son aan zijne bruid I-Pilt ge mij toelaten eens naar mijn werkhuis te gaan? Binnen tien minuten ben ik terug. Hij kwam niet weder en het werd laat. De genoodigden leidden de bruid naar huis en gingen Edison zeggen dat zijne vrouw op hem wachtte. Mijne vrouw riep hij uit, als uit een droom ontwakende, ah, 't is waar! ik heb eene vrouw, ik ben getrouwd Edison, eens in zijn werkhuis, voor zijne toestellen en kroezen zoodanig door het gedacht op zijn werk verslonden, had zijne vrouw vergeten. Voor het huiselijk geluk van Edison willen wij geloo- ven dat deze anecdoot niet waar is den eersten dag van zijn huwelijk zijne vrouw vergeten, dat belooft niet veel voor later Une invention prussienne. Les Prussiens vien- nont de faiie une invention appelee détroner les guir landes de vessies et les ceinturës de liége dont se servent les amateuis de bains froids qui ne savent pas nager L appareil consiste en une semelle debois fixée a la plan te des pieds et portant de chaque cóté un sys tème d'ailerons a charnières également en bois. A chaque mouvement des pieds, ces ailerons s'ou- v i ent ti 1 en con ti e de 1 eau et soutiennent ainsi le na°'eur La force d'aplomb de ces ailerons est telle, qu'ils afdent presque a réaliser le miracle du Christ marchant sur les vagues. En effet, le nageur, les bras croisés, n'a qu'a inanoevrei ses pieds garnis du curieux appareil pour qu on le voie, se tenir droit dans l'eau et avancer trés rapidement, comme s'il touchait le fond. Cel appareil trés a la mode en ce moment a Berlin semble réaliser un progrès, qui va êtrë expérimenté dans les ports de France. IHhll ■WIHMHMMIIHIir M' 'I'Mj'iH'li 1 «WiH'l1 IIW I'M i I

HISTORISCHE KRANTEN

De Kunstbode (1880-1883) | 1881 | | pagina 2