ij voegsel aan BE PO PEEING HE NA AH Zondag II Februari
13 Mengelwerk van DE POPERINGHENAAR
oorspronkelijk verhaal door
CAMILLËVERVARC
Gij hebt ten volle gelijk, mijn goede
Laura, maar men is niet altijd meester van
de opwellingen zijns herten.
't Is alleen de zwakke, die zulks zou
mogen zeggen, Juan. Ren man zooals gij,
die in alle omstandigheden zooveel wils
kracht en karaktersterkte toont, zou alzoo
niet mogen redeneeren. Wel hoe gij hebt
zoovele hinderpalen overwonnen om tot
den hooggeachten rang te geraken, dien
gij nu bekleedt, en gij zoudt kleinmoedig
genoeg zijn, om te zeggen dat gij die be
droevende herinneringen, welke ons geluk
bedreigen, niet uit uw hert zoudt kunnen
rukken of ten minste aan alle begeerte
naar wraak voor immer verzaken.
Wees gerust, mijne lieve Laura, en
pijnig uwen geest daar niet mede indien
de hemel van ons geluk ooit moet verduis
terd worden, zal het voorzeker niet door
die zaken zijn.
Dat is wel gesproken, Ju an, maar denk
dat God uwe belofte gehoord heeft. Hoe
snood ondankbaar zoudt gij niet zijn jegens'
Dengene, die gezegd heeftLoont kwaad met
goed en bidt zelfs voor uwe vijanden, indien
gij uw hert door de vreeselijke wormen van
haat en wraakzucht liet doorknagen, nadat
Hij u met zijne weldaden overladen heeft.
Het is u een heilige plicht die onweerdige
gevoelens voor altijd uit uwe ziel te bannen.
Gij belooft mij nog eens oprecht dat gij dit
doen zult, nietwaar, mijn goede Juan P
De Corsikaan bezag zijne brave, jonge
vrouw met eenen vochtigen blik en sprak met
bewogen stem
Ik zweer u, mijne lieve Laura, bij al wat
mij heilig en duurbaar is, dat ik zoolang wij
levenaan dat alles niet meer denken en niets
ondernemen zal tegen degenen, die mij on
gelijk aangedaan hebben.
Dank, dank, mijn duurbare riep Laura
uit, de armen om den hals haarsechtgenoot-s
slaande, en die belofte werd door eene vurige
omhelzing bezegeld.
In acht jaar kwamen vier kinderen het
huwelijk zegenen eerst een dochtertje en
daarna opvolgentlijk drie zoontjes.
Het meisje, de kleine Dora, was eenigszins
zwak en tender en zeer ernstig voor haren
ouderdom. Hare broeders daarentegen wa
ren gezonde, levenslustige knapen, die het
vroeger zoo stille huis van den bestuurder
door hunne luidruchtige spelen niet weinig
verlevendigden.
Oh wat werden zij van hunne ouders en
hunnen grootvader bemind.
Deze laatste bijzonderlijk scheen in zijne
kleinkinderen te herleven, maar hij dacht er
niet alleen aan hunne eerste levensjaren j
zoet en aangenaam te maken, daarbij wilde
hij hen eene schitterende toekomst bereiden i
ten minste voor zooveel zulks met rijkdom- i
men, opvoeding en geleerdheid te bekomen
was.
Op zekeren avond zaten Juan, Laura en
dezes vader na den maaltijd genoegelijk over
allerhande zaken te kouten.
De toekomstige week wordt onze Dora
vijftien jaar vol, sprak Laura. Men mag
waarlijk wel zeggen dat de tijd snel voorbij
vliegt.
Dat is waar, mijne dochter, antwoordde
de bestuurder, en ik begin nog best aan mij
zeiven te gevoelen dat de tijd niet stilstaat.
De kinderen keken verbaasd op en in hun
binnenste moesten zij waarlijk bekennen,
dat hun vader sedert eenigen tijd merkbaar
veranderd was,
Hoe komt gij op die gedachte, vader P
vroeg Juan.
Ja, ja, mijne brave, niets is moeilijker
dan zich zeiven in zulke zaken te bedriegen.
Ik -nader allengskens de zeventig en ik
geloof dat ik mijn brood niet in ledigheid
geëten heb.
Maar met uw sterk gestel en uwe
matige levenswijze...
Goed, mijne lieve Laura, gij moet niet
voortspreken, onderbrak haar de ouderling,
zich eenigszins fier oprichtendik weet
wat gij zeggen wilt. Gelooft niet, kinderen,
dat ik van zin ben u te verlaten, of dat ik
meen zoo gauw naar de andere wereld te
gaan. In 't geheel niet; doch ons aller leven
is in de handen van onzen Schepper en alles
is mogelijk. Daarom zou ik de laatste jaren
mijner loopbaan, nog meer dan ooit aan uw
hunnen vader
ondervragend
aarzeling in de
geluk en aan de toekomst uwer kinderen
willen besteden.
Juan en Laura bezagen
eenigszins verwonderd en
De laatste sprak met eene
stem
Doen wij dan niet alles voor onze
kinderen en voor hunne toekomst wat in
onze macht is, vader
Zonder twijfel, mijne dochterdenk
toch niet dat ik daarover eenig verwijt te
doen heb. 't Is ook niet onder zulk opzicht
dat ik over die zaak wil spreken. Ik geloof
dat mijne kleinkinderen gerust de toekomst
mogen afwachten.
-—Wat wilt gij dan zeggen, vader? vroeg
Juan.
Laat mij eens voortspreken en gij zult
het aanstonds weten. Ik zou willen hebben
dat uwe kinderen niet alleen rijk zijn, maar
later onder de rijksten van dit werelddeel
gerekend worden.
Dat zal moeilijk zijn, vader, sprak
Laura, wij zullen hun toch maar een schoon
burgerlijk fortuin kunnen nalaten.
Moeilijk, ja, kind, maar niet onmoge
lijk. Wilt gij beide eens aandachtigluisteren?
ik zal u mijn gedacht uiteenzetten. Ons land
is het land der toekomst, welke veranderin
gen hebben wij hier niet reeds gezien sedert
liet aanleggen der eerste spoorbanen Wel
nu, zulks is nog maar een begin, alwie
eenige ondervinding bezit, zal mij daarin
gelijk geven. Aan hoevele grootsche onder
nemingen hebben wij niet medegewerkt
welke heerlijke uitslagen hebben wij niet
bekomen Ja, veel geld hebben wij gewon
nen... voor anderen.
Wij zijn toch eerlijk betaald geworden,
vader, wierp Juan voor.
Zonder twijfel, mijn zoon, men heeft
ons eene jaarwedde betaald en zelfs in som
mige omstandigheden een zeer klein deel in
de winsten toegezegd. Dat is heel wel, maar
indien ik u eens zegde dat de tijd gekomen
is om voor ons zeiven en niet meer voor
anderen te werken indien ik u zegde dat
wij van nu voort, met onze kennis en onder
vinding, op onze eigene krachten zouden
moeten beginnen te steunen, wat zoudt gij
antwoorden
Indien zulks geene te groote gevaren
zou opleveren, antwoordde Juan, zou ik u
voorzeker gelijk geven.
Laura voegde er bij
En indien het u niet te zeer zou ver
moeien en verontrusten in uwen ouden dag,
vader
Noch het een, noch het ander, kinderen,
antwoordde de bestuurder met ophef. Wij
zouden zonder ernstige gevaren te duchten
te hebben onze winsten vertienvoudigen eri
ik gevoel mij ten volle nog sterk genoeg om
eene onderneming te besturen te andere
geheel vermogen willen op het sp^l zetten.
Mijn persoonlijk fortuin alleen zou ik beste
den om deel te nemen aan de groote onder
nemingen, die tegenwoordig te Chicago, r,
het meer Michigan, gedaan worden Die stad,
welke tegenwoordig nog onbeduidend is zal
in weinige jaren eene der belangrijkste onzer
republiek worden Hare ligging aan den
oever van een der groote meren in 't midden
eener nijverige en handeldrijvende streek en
het groot getal uitwijkelingen uit Europa,
die er zich komen vestigen, doen zulks door
alle ondervindingrijke mannen als eene ze
kerheid aanzien. Nergens zou ik mijn kapi
taal beter besteden en het zal er voorzeker
honderdvoudige winsten afwerpen.
Zoo sprak cle vader nog langen tijd, om
zijn gedacht goed te doen verstaan en zijn
plan werd goedgekeurd.
Een jaar nadien was de fabriek van den
heer Richardson (zoo heette Juan's schoon
vader) met hare uitgestrekte werkhuizen
waar allerhande ijzeren voorwerpen verveer-
digd werden, zeer voordeelig gekend in de
nieuwe stad Chicago.
Deze laatste breidde zich te dien tijde als
bij tooverslag uit Eenige jaren voor de heer
Richardson zich er met zijne familie vestig
de vi as zij niet grooter dan een vlaamseh
200.000 in-
ik zou er mij maar in het begin moeten mede
moeien, van zoohaast alles op goeden voet)dorp en tegenwoordig telt zij 1
staat, zou Juan gemakkelijk de zaken opïwoners
zich alleen kunnen nemen. Voor wat gevaren
betreft, die onze onderneming zou kunnen
opleveren, heb ik het volgende uitgedacht
Niettegenstaande ik volle betrouwen heb in
De werkhuizen van Juan's schoonvader
volgden deze uitbereiding op den voet en
welhaast rekende men Richardson onder de
grootste n ij veraars der streek,
den goeden uitslag, zou ik nochtans niet ons| Nadruk voorbehouden. Wordt voortgezet.)
