HET NOTARIEEL EN NIJVERHEIDS ANNONCENBLAD
Nieuwsblad voor Poperinghen Omstreken.
e staiil itr Bulten
Zondag* 2» Mei 1920.
15 Centiemen.
17e Jaar. N1 18.
SANSEN-VANNESTE,
Wat een schoolmeester
er van denkt.
Aan het Staatspgrsoneel.
BANK van POPERINGHE,
Aboimeinentprys
Jaar in Stad te huis besteld
buiten Stad met de post
Buitenland
6.25 fr.
7.50 fr.
9.00 fr.
Gasthuisstraat. i5, Poperinghe.
I'oslcheckrakeninir nr
au li o is cl i gingen s
Berichten 50 cent. de regel Notarieële berichten 50 cent.
Grootere herhaalde annoncen, prijzen op aanvraag.
Alle annoncen zijn vooraf te betalen en moeten voor den Vrijdag
noen ingezonden worden.
Over eenige weken schreef daar een man
van jaren een artikeltje in den Poperinghe-
naar over 't geen hij peinsde van die Vlaam
sche beweging. Die mensch zei zelve dat hij
niet straf geleerd was, dat hij zich nooit met
politieke had bezig gehouden, maar dat hij
nu toch ook eens zijn gedacht wilde zeggen.
En vele menschen vonden 't heel verstandig,
wat hij daarover zegde, in al zijn eenvoudig
heid. Die man heett een schoon voorbeeld
gegeven aan 't volk van onze streke, bizon-
derlijk aan de menschen die een beetje ge
leerd zijn, en beter weten hoe dat 't allemaal
zit in België. Alzoo komt het dat ik, als
schoolmeester, belast met 't onderwijs en de
verstandelijke opleiding van 't jonge Vlaam-
sche volk, het als mijn plicht aanzie, toch
ook een keer te zeggen, publiek en ten
profijte van iedereen, wat ik en wat al de
oprecht-Vlaamsche onderwijzers peinzen over
het Vlaamsch vraagstuk.
Ik vrees dat ik het zoo wel niet zal doen
als die eenvoudige man het deed, overlaatst,
toen hij met zijn simpel maar gezond boeren
verstand aantoonde welk overgroot belang
wij allemaal, hoort ge 't, allemaal er bij
hebben, (uitgenomen misschien de kasteel-
heeren) dat de Vlaming meester worde in
zijn eigen land. Ik ben wel schoolmeester,
maar daarom beweer ik niet dat ik 't ver
stand in pacht heb
Ten eerste, ik begin met u te zeggen dat
ik spreek, vooruit en vooral, als katholiek,
als katholieke Vlaming. En dat geeft me
't recht, stout en hard te spreken tot dt*
katholieken, [mijne partijgenooten. (Vermits
de wereld nu eenmaal zoo verdraaid is dat
katholieke politiek en verpolitiekt katholi
cisme als 't zclïde aanzien worden.) Ik zeg
dus: gij, katholieken, die u stelt tegenover
de Vlaamsche beweging, of zelfs die er niet
openlijk en vooruitstrevend aan meedoet,
ge zijt bezig met leelijk de katholieke macht
te doen achteruitboeren. Want, weet het
wel, er leven reeds duizenden menschen, in
Vlaanderen, ook in het Westland, die, al
hoewel geloovig en pratikeerend katholiek,
wantrouwig zijn tegenover uw katholieke
politiek voor zoover ze niet radikaal
Vlaamschgezind is, ja, u verloochenen en u
tegenwerken zullen, met gerust geweten,
indien ge tegen of zelfs maar niet-met-de-
radicale Vlaamschgezinden zult staan. Weet
het dat die Vlaamsch-vooruit-en-vooral-
willende menschen, bizonder't jongvolk, er
geen graten zullen in vinden, om uw katho
liek streven razend te bevechten van'tcogen-
blik dat het o/zvlaamsch is. Ik deel hun
voortvarendheid niet, ik oudgedaagdc school
meester, maar ik begrijp ze, en tevens wijs
ik u, katholieken, op 't gevaar. Een katho
lieke politiek in Vlaanderen, die niet
Vlaamsch, meer, die niet geweldig Vlaamsch-
eischend is, is een onzin geworden, in onzen
tijd, en ze teekent haar eigen doodvonnis,
en de jonge katholieke Vlamingen zelf zul
len destrafuitvoerderszijn. Isdat niet spijtig:?
Gebruikt verstand, als 't gemeend is met uw
katholicisme, en redt ze, door Vlaanderen
te helpen redden, rap en zeere. Want, katho
lieken, er is haaste bij 'k zou u veel voor
teekens kunnen aantoonen, tot zelfs bij uw
eigen beste kinderen bij uw studenten
vele, vele ziektekiemen verwekt door verbit
tering, en die groeien, groeien Vlaande
ren en zijn recht hebben te lang gewacht op
u, katholieken, op vele zijner hoogste pries
ters, die toch redelijkerwijze de vurigste
voorstaanders zouden moeten wezen van
het Recht. Daaruit kwam wrok, en de jonge
menschen zijn gereed zich overal vaat te
klampen waar er greep aan is. Ze denken
aan Ierland, waar het heel anders gaat met
de hoogere geestelijkheid. Ze kennen 't
Mengelwerk van «De Poperinghenaar» 8.
Door eenen zoldervenster overkeken we de
vlakte rond Veurne en zagen, ginder, niet al
te verre, de slaglinie. Daar stond een dorp
in brande, een vreeselijke fakkel onder eene
zware donkerroodkleurige wolk, schoon als
eene reuzenbloetn boven de geluwroode vlam
men. Houwitzers sprongen open met kapee-
len van licht en als brokkelende sterren in de
lucht. Korte, scherpe slangen verraden eene
Belgische batterij, en heel klaar konden we
't rollend gerucht van veldgeschut onderschei
den, gevolgd door de eindelijkedonderslagen
van de zware artillerie.
Daar zal werk te doen zijn morgenzei
eene van de nursen. 't Werk kwam in den
morgen eer dat het verwacht was. Heel vroe
gen kwamen Belgische ambulancen aan, voor
de groote ingangpoort van 't klooster. Ze
waren overgeladen. Bedden waren reeds ge
reedgemaakt, en de gekwetsten werden door
brancardiers en helpers binnengebracht.
Sommigen konden alleen in geraken, met de
hulp van een sterken arm, maar anderen wa-
jen in doodsgevaar, stakestijf lagen ze op d
woord van buiten van den katholieken
i volksvertegenwoordiger Hendricks, die zei:
(«Wij. Vlamingen, we zijn bereid ons recht
te gaan halen al ware 't bij den duivel. --
Als de katholieken, die tot nu toe de macht
zijn in Vlaanderen, verstandig genoeg zijn,
zullen de Vlamingen hun recht niet bij den
duivel moeten halen
De jonge vooruitstrevende Vlamingen uit
onze streek, die dit lezen, zullen me verwij
ten gij, oude pee van 'n schoolmeester, ge
spreekt schijnbaar ten bate van onze Vlaam
sche beweging maar in den grond is 't alleen
voor die rotte politieke dat ge zeevert.
Welnu, neen, jong volk, 't is niet voor de
politiek dat ik spreek, maar ik ben innig
overtuigd dat, in ons Vlaanderen, katholi
cisme en radicale Vlaamschgezindheid mal
kaar in den weg niet staan, veel meer,
malkaar moeten aanvullen zooniet, dat on-
vlaamsch katholicisme er geen is, dewijl het
zondigt tegen de rechtvaardigheid de waar
heid en de naastenliefde, ik wilde de twee
ineenversmelten, om alle twee zooveel te
sterker te staan. Ik wilde leeren aan de
heeren, die anders denken, en anders werken,
dat ze met vuur spelen, en dat ze in 't korte,
in heel Vlaanderen, deerlijk hun katholieke
schenen zullen verbranden aan een Vlaamsch
vuur. Dat wilde ik, oude schoolmeesteren
'k meen wel, Vlaamsche jongens, dat ge
weet dat ik, lijk al de verstandige menschen
in {t Westland, flink langs uwe zijde sta en
dat ik, al de dagen van mijn leven, lijk gij
verbittering draag en koester in mijn hart
om Vlaanderens ongeluk en tegen de frans-
killonsche uitzuigers, 't zij ze katholiek of
liberaal of socialist zijn. Vlaanderen kent
maar ééri vijand, zonder kleur: de frans
killon. En die het anders leeren, of zich ge
ërgerd voelen om mijn woorden, zijn oftewel
kwaadwilligen oftewel ziende blinden en
de eene loopen we omverre, en de andere
laten we staan
Dat alles leer ik ook dagelijks aan mijne
jongens, in de school, hoe diepe ons lief
Vlaanderen vervallen is, hoe dat ons volk
dit niet en weet noch en wil weten wie dat
er de schuld van is, en hoe dat het verande
ren moeten 'k vertel hun van Ierland, waar
dat 't juist 't zelfde is, met dit verschil dat de
menschen daar een herte in hun lijf hebben,
en vechten durven voor hun recht, terwijl
een Vlaming al blij is als hij op tijd en stond
zijn belastingen kan betalen, die dienen
moeten om hem nog dieper in den grond te
duwen Ik leer dat allemaal aan mijne
Vlaamsche jongens, en 'k ben zeker dat ze
later meer herte in hun lijf zullen hebben
voor hun Vlaanderen, dan hun vaders, en
aan België zullen durven vragen wat Ierland
niet vraagt aan Engeland, maar pakt en
dat, moest België dan zoo onverstandig zijn
als Engeland, ze 'took pakken zullen.
Mijn laatste woord is tot onze katholieke
politiekers. O erweegt, met kalmen kop,
het volgende feitje want, een feit is het
trekt zelf het besluit dan, en weest logisch
in 't doorvoeren. Ten eerste, onze werkers
massa leest van langs om meer het kranig
Vlaamschgezinde, liberale blad, Het Laat
ste Nieuws Het is flink, het is stout, het
heeft bijval, het dringt overal door, juist om
en met zijn Vlaamschgezindheid. Ten twee
de, stilaan maar zeker begint de Vlaamsche
jeugd, ook de katholieke, (spreekt me tegen
als ge durft Iop te gaan in bewondering
voor den flinken Vlaamschgezinden socialist
Kamiel Huysmans en heel zijn Antwerpsche
school. Punt
it* i
k tj» if
Dat is genoeg voor vandaag
X
APOTHEEK - DROGERIJ
A. K EST EL IJ
Gasthuisstraat, 35, POPERINGHE
berrie, doornat van bloed. Voor de eerste
maal van mijn leven ondervond ik het gewicht
vaneen man die bewustloos ligt, en moest ik
mijn hart voelen begeven bij 't inhelpen van
die arme Belgische soldaten. Voor de eerste
maal ook voelde ik rond mijnen nek den arm
van eenen man die iederen voetstap een boven-
menschelijke poging vindt, en die na twee
stappën stilhoudt en zucht, en de sterkte van
zijne beenen verliest, zoo dat al 't gewicht op
dien gewrongen arm weegt. Verscheidene
malen liet ik die arme jongens bijna vallen,
zoo groot was de zwaarte die op mijne schou
ders drukte. Het was slechts lijk met eene
soort van gebed dat ik ze kon ophouden en
ze voorzichtig naardegrootezaal leiden waar
de berries nederlagen-bedden waren er niet
genoeg.
In korten'tijd was die zaal, waar ik gehol
pen had het materiaal sorteeren, een hospitaal
geworden, waar Doctoors en nursen waarlijk
rustig aan 't werk waren, en waaruit nu en
dan gitlende schreeuwen van angst kwamen,
o, zoo-gruwelijk van beteekenis. Alreeds was
1 die geur daarin van bloed en vuilnis en iodo
form, die mij zoo dikwils tot walgens-toe ziek
maakte als ik gekwetsten inhielp of dooden
uitdroeg.
VIII
De vliegende kolon stond gereed op den
kloosterkoer om uit te zetten op zoek naar
De minister van 's Landsherstelling die
niet wil hooren van eene Kamer in te richten
op iedere gemeente, hij meent hier geen
eerlijke lieden genoeg te vinden om eene
kamer samen te stellen heeft in zijnehoo-
ge welwillendheid aan de Rechtbanken van
Oorlogsschade bevel gegeven aan zekere
klassen van geteisterden den voorrang te
geven in het vereffenen hunner zaak. Beur
telings werd zulke voorrang verleend voor
1De schade van min dan 2000 fr. 2. De
burgerlijke slachtoffers. 3. De oud soldaten.
4. Bestuurlijke voorschotten van min dan
10 00 fr. 5. De aanvragen door de Coöpe
ratieven gedaan. 6. De voorloopige verschot
ten. 7. De nijverheidsvoorschotten. 8. De
Boerenbond.
Wie blijft er dan nog over en wie heeft er
dan nog feitelijk de voorrang
Eens te meer worde bestatigd dat alles wat
eenvoudig is, en daarom reeds, niet adminis
tratief is. Er wordt hier nu en dan reeds ge
zegd dat er kwaadwilligheid in 't spel is in de
handelwijze tegenover onze streek. Te Brus
sel vertelt men, en schijnt men te meenen, dat
ieder bewoner onzer streek aartsrijk is ge
worden metden oorlog Dat men ook riietzegge
dat er gebrek is aan geld hebben de dag
bladeren niet gemeid onder andere, dat
Cockerill 100 millioen kreeg voor oorlog-
sehade
O. W.
Naar zeggen dér socialisten bestaat het
Kristen-Synd. v.ui Y. P.P.T.Z. in Openbare
Diensten slechts op papier. Wonder is het
nochtans om bestatigen dat dit papiereh
Syndicaat er telkens in gelukt elke bedrei
ging met staking van het Nat. Synd. te ver
ijdelen. Nu wederom heeft ons krachtig op
treden bewerkt dat de roode leiders van
hunne voorgenomen 24urenstakingop 1 Mei
hebben moeten afzien. We voelen ons geluk
kig om het in 't water vallen der revolu
tionaire poging, doch we blijven op den
uitkijk. Strijdvaardig. Dreigt er soms nog
gevaar? We zeggen noch ja, noch neen.
We bestatigen heel eenvoudig dat de so
cialisten met revolutie schermen, dat Renier
verklaard heeft aan eene algemeene staking
mee te doen, zoo ze niet beperkt wordt tot
24 uren. doch doorgaan zou tot aan de ver
wezenlijking van het doel.
We nemen acte en gaan onzen weg doch
vragen aan wie ook in het staatspersoneel
wie kan nog de mentaliteit en onpartijdig
heid van het Nat. Synd. aannemen
5 van het Kristen Synd. dat de misdadige 24
uren staking in Staatsdienst verijdelde
Schenkt aan het Uitvoerend Bureel volle
vrijheid tot verder handelen.
En gaat over tot de dagorde.
M. Pouilet, Minister van Spoorwegen,
heeft besloten dat de eerste Mei als een wet
telijke feestdag door zijn personeel zal ge
vierd worden.
M. Vandevelde, Minister van Rechtswezen,
heeft bevel gegeven aan al zijne onderhoori-
gen, op 1 Mei verlof te nemen.
Het nationaal socialistisch syndicaat der
spoorwegen heeft besloten op i Mei al de
diensten van vijf minuten te schorsen op
klokslag 12 ure, op gevaar af een hoop ram
pen te verwekken. Hoe lang nog zal ons
volk zich laten bedriegen en om den tuin
leiden door eenige woelgeesten, die niets
minder betrachten dan het welzijn van het
volk.
Heden Zondag om S «re stipt te Oo«(-
iletereu is de Tramstatie algemeene
vergadering van al deTrambedienrfen.
Er zou niemand mogen te kort zijn, iede
reen wordt er verwacht.
Allen naar Oostvleteren.
van Merris, Coevosi Cie.
SCHAALSTRA.AT, 6, POPERINGHE
Bureel open van 9 tot 12 en van 2 tot 4 ure
die'taangaatdaareeoenuttigelesuittrekken
iren de zenuwen met eenen wrong weer aan
den haak leggen, wilde men niet in gewel
dige juichkreten uitbarsten en midden de
aanspraak in de handen klappen. Ik loof
den Heer, zei hij, omdat 't Vlaamsche
volk zijn geloof heeft bewaard. Bewaart het
voort, menschen van Vlaanderen, en wiltge 't
voort bewaren, klampt u aan uwe moedertaal
vast en houdt ze in eere. Weest fier over uw
Vlaamsch-zijn. Laat u met geene middelen
eene vreemde taal opdringen. Blijft Vlaamsch
en daarin is alles gelegen.
En 't was ook zoo roerend als de Blauw
voet vloog over de wijde oorlogsvelden en
als de toonen van De Vlaamsche Leeuw
driftig uit duizende Vlaamsche borsten ge-
stooten, heinde en verre rollen gingen in afne
mende deining over de omgewoelde oorlog-
streke. 't Was schoone, en ieder mensch,
die 't herte op de rechte plaats draagt, moest
onder dien machtigen indruk komen.
Wat ik, Poperinghenaar nog zag, en
Katholieken van Poperinghe, 'k zag het al
schuddebollen en kraaktandend van jaloezij,
'k zag biddende jonge mannen van alle stan
den, met rozenkrans in de hand, zonder
gemaaktheid en ook zonder glimlach-vrees
ze baden luidop, ten aanschijn van al wie 't
hooren en zien wilde en ze droegen hun
fiere koppen hoog. Een heele schare waren
er: honderden en honderden En 't was om
te bidden dar zij er waren. Er stonden daar
geen danstenten e.n er speelden daar geen
orgels, menschen van en rond Poperinghe,
't was allemaal louter gebed en geloofsver-
toog. En ze stapten fier voor Maria uit, als
krijgers voor hun roemrijk vaandel.
Vlaamsche broeders van Rousselare en
omstreken, ik loof en ik bewonder u. Moge
uw betoog tot voorbeeld dienen aan de in
woners van 't westland en moge menigeen
Wij ontvingen volgende brief, die wij j
gaarne overdrukken
Mag ik uw veel gelezen blad gebruiken
om een woordje te schrijven
Zondag laatst 25 April, was er feest in
West-Roozebeke. Het mirakelbeeld dat daar
berustende was vóór den oorlog en gevlucht
geweest was naar Roesselare, werd triom
fantelijk teruggebracht door de bevolking
van Roesselare en omliggende gemeenten.
Gevoerd op een praalwagen vertrok het
beeld rond 2 uren uit Roesselare, omringd
door eene talrijke biddende menigte. Man
nen, jongelingen, vrouwen en kinders waren
niet achteruit geweken voor een dreigend
weder, maar moedig opgekomen om hunne
godsvrucht te laten blijken jegens hun geliefd
Mirakelbeeld. Aan de grenzen van Rozebeke
Ere soiitteis het "dat Minister Pouilet eriwerdt het Mirakelbeeld teruggegeven aan
er in toegesfemd heeft verlof te schenken opjde ingezetenen der gemeente. En ter plaatse
1 Mei. Dit geeft aan de leiders van het"
Dank.
Een die erbij was.
Groote keus van LEESBOEKEN ter Druk
kerij van De Poperinghenaar
N. N. S. gelegenheid om hunne nederlaag
achter eene kleine voldoening te verschuilen.
Kristen Syndicaat Propaganda afdeeling.
Het Kristen Syndicaat van Y.P.T.T.Z. en
Openbare Diensten in Congres vergaderd op
25 April 1920.
Overwegende dat de socialistische 1 Mei-
viering steeds een revolutionair karakter
droegdat het revolutionair opzet dit jaar
openlijk erkend wordtdat het verontrusten
der Openbare meening en het verwekken en
prikkelen der misnoegdheid nadeelig in
werkt op 's Lands nooden BESLUIT de
Regeering ten strengste te laken, welke de
socialistische 1 AAei-viering onder deze om-
standiheden tot een feest verhief en op die
wijze het revolutionair streven officieel aan
moedigde
Spreekt zijne voldoening uit over het
krachtig optreden van het uitvoerend bureel
op de puinen, in eene gemeente waar geen
enkel muur nog recht staat stond die ingeto
gen menigte geschaard. We schatten 't getal
personen op 10 tot 11 duizend en dat waren
Oud-Strijdersbond Poperinghe.
1.) Het Bestuurvanden Oud Strijdersbond
doet een algemeene oproep tot zijne leden
om in zoo groot getal mogelijk op maandag
-O Mei 1920 naar Waton te gaan waar de
plechtige Inhuldiging en Wijding van het
Vaandel der Vos-sen van Watou plaats heeft.
De leden worden verzocht ter dier gelegen
heid al hunne Juweelen der dekoraties wel
ke zij reeds ontvangen hebben op hunne
borst te dragen alsook de herkenningsknop
van V. O. SS. in het knopgat.
De verzamelplaats en uur zal Zondag 9
dezer aangeduin worden.
2.) De Oud-Strijders van Poperinghe,
welke nog de som van 100 franken, toege
staan, bij M. B. van 23 October 1918, aan
de vrouwen cje soldaten onder de wapens,
die tusschen 3 Februari 1917 en 31 Decem-
allen van vernielde of verwoeste gemeenten, ber 1919 het leven schonken aan ééu of meer
andere gekwetsten, nog niet uit de vuurlinie
afgehaald. De bevelvoerende officier was een
jonge Belgische edelman, Luitenant de Bro-
queville, cie zoon van den Belgischen Eersten
Minister en een man van ridderlijke dapper
heid. Hij was de dagorde aan 't regelen met
Dr Munro, die den ambulancen-trein inge
richt had en geleid door allerhande wonder
lijke avonturen tot op dit aankomstpunt,
Veurne. Drie dames in velduniform stonden
nevens hun rijtuig te wachten naar de beve
len, en er waren ook vier brancandiers,
waaronder ik als nieuwste rekruut. Onder
dezen ook was een Amerikaansche journalist,
met name Gleeson, die voor een tijdeken zij
ne pen weggelegd had orn op deze doodsvel-
den te arbeiden. Hij bewees het dikwijls, een
man van kalmen, rustigen moed te zijn, altijd
gereed om groote gevaren te doorzien als er
maar gekwetste soldaten te halen waren. Ik
leerde hem kennen als goeden makker, en op
deze bladzijde groet ik hem nog vriendelijk,
't Verhaal van de gebeurtenis die we dien
dag beleefden schreef ik den volgenden nacht,
terwijl ik op strooi lag met een kaars licht bij
me, en daar het geschreven is met de aandoe
ning eener groote ondervinding die mij nog
altijd in 't gemoed trilt en met de indrukken
die door gelijk welke latere oorlogstooneelen
niet weggevaagd konden worden, geef ik hel
hier nog eens, lijk het eerst verscheen in
The daily Chronicle. Ik vaag er een naam of
En wanneer we daar de diepe godvruch
tigheid zagen dier talrijke menigte; wanneer
we de ingetogenheid bewonderden van deze
beproefde lieden wanneer we de doodsche
stilte ontwaarden die heerschte binst de
prachtige en aan 't hert rakende aanspraak
van Pater Boeckaertja, dan loofden we
den Heer omdat het vlaamsche volk dier
streek zijn geloof nog zoo sterk bewaard
heeft.
De stoet was zinrijk en stichtend de ver
siering smaakvol en passend de massa in
drukwekkend en grootsch en die massa te
zien en hooren bidden, joeg eene rilling van
zelden gevoelde aandoening door 't lijf.
De aanspraak van Pater Boeckaert was
overheerlijk. Zijne kiokheldere stemme
helmde over 't barre doodenveld van vóór
eenige maanden, en herhaalde malen moest
kinderen niet ontvangen hebben, moeten
zich zonder uitstel een uittreksel van geboor-
te-aktdoeuafleveren (op ongezegeld papier)
en bij het bestuur van den Bond eene aan
vraag indienen.
3.) Het weze gezegd dat alle gewezen sol
daten die in den loop der maaud in het
huwelijk treden zich den laatsten der maand
moeten aanbieden met hun trouwboekje en
militaire papieren, om het familie aandeel
van 300 franken aan te vragen; zoo ook de
ongehuwden die in den loop der maand hun
35ste jaar bereikt hebbes. Op de andere Zon-
dage zullen er geene aanvragen voor familie
aandeel aanvaard worden.
Namens het Bestuur.
De Schrijver.
VANDEN EEDE
twee uit, omdat deze wien ik meende eere te
geven, mijn ruchtbaar-maken haatten,
We zetten uit voor den middag, koers hou
dend door de straten van Veurne, nog altijd
opgepropt van soldaten en gerij. Op de
Stadhuis plaats reden we door een volkstoe
loop, die een groepje van 150 Duitsche,
juistingebrachte krijgsgevangenen omringde
Het was een weldoende zicht voor Belgen,
die zoo lang in aftocht geweest waren voor
eenen overvloed van vijanden, 't Was een
teeken dat de tij aan 't veranderen was.
Nu waren we in eene opene landstreek,
langs de boorden van de Yser-vaart. Die
streek scheen wonderkalmen vredevol. Zelfs
de kanonnen zwegen nu en het platte land
schap, met zijne lange, rechte reeksen po
pulieren tusschen de laagliggende velden,
gaf den indruk van weldoende vreemdzaain
heid in het morgen zonnelicht. Het scheen
onmogelijk dat, op kleinen afstand vandaar,
groote legers tegen elkander te wrijven lagen
in een strijd om lijf en leven. Maardeindruk
was vluchtig. De oorlog werd aan onze ver
beelding opgedrongen door 'tgene we zagen
langs de wegkanten. Een sehadron Belgische
cavalerie reed ons te gemoet op vermoeide
paarden. De ruiters waren vuil geworden
in oorlogsdienst, en zagen verwilderd na al
de ellenden van den veldtocht. Nu keken ze
jhard en stevig, maar ze groetten ons grim-
lachend toch ais we voorbijreden Sommi-
gen riepen een vraagsken Engelschen
Ze schenen verwonderd en blijde Britsche
'ambulancen te zien op hunnen weg naar
't front Belgisch voetvolk slenterde met over
den schottder hangende geweren, traag langs
de straten van de dorpen, waarlangs we
voorbijkwamen. In eene halt, weer we te
wachten hadden op bevelen van 't Belgisch
hoofdkwartier, zat een groep zulke soldaten
in eene landsherberg in koor een liefdelied
te zingen. Een jong officierken wiegend op
en neer in wiegelpas, zwaaide zijn cigaret
op maat. Hij was gekwetst in den arm, hij
kende dus de loopgrachten; maar voor een
tijdeken kon hij vergeten, en hij was heel
opgewekt, omdat hij leefde.
Onze bekommernis was te weten waar
gaan. 't Gevecht binst den nacht had over
eene heele uitgestrektheid gewoed, maar een
groot deel van de gekwetsten waren reeds
weggebracht. Waar er nog gekwetsten lagen
was 's vijands kanonvuur zoo geweldig, dat
de Belgische ambulancen er nu niet bij ge
raakten. Luitenant de Broqueville werd ern
stig verzocht de engelsche kolon niet in nut
teloos gevaar te brengen, want hei was
moeilijk de juiste stellinge, van den vijand te
kennen tot dat er inlichting kwam van de
veldof ficieren.
Wordtvoortgezet.
II i T Gr E V E 15
Drukkerij - Papierhandel,
naar het Engelsch.
Looper.de Rekeningen, Beursbewerkingen,
Spaarboekjes, - Leeningen op titels, enz.
Mijnheer de Uitgever
IX
