Crisis, Handenarbeid, Landbauwmekaniek IVSELOTTE 1 Popeinngbe. Ben Schok I De fteitfiiR der Banden uaii he! Heilig Hart ZONDAG 26 JANUARI 1929 WEEKBLAD 35 CENTIEMEN 27" JAAR. -- N' 4. '1:'! h""°le.l, *T,°r.Telefoon Nr I. Uitgever: SANSEN-VANNESTE, Poperinghe. Postcheck Nr 15.570. Ondst* de LUolVeo.... ZITDAGEN De önSroofnes* RESyilCOUdT S Politiek Overzicht De Treinüjn Poperinghe-Zuuijnenbak DE HEER MINISTER LIPPENS TE POPERINGHE AaaffMn£BMKaCK&fiEnMMMH@3«HH8gM Abonnementsprijs per Jaar: In Slad: 17 fr.j In 't Land: lSfr.i (per post) Frankrijk: 35 fr.' Congo: 35 fr. Andere landen: 40 fr. TARIEF Kleine Berichten: 1 fr. per reek minimumprijs per inlassching: 4 fr. FQPEB1H6B Postabonnenten in Belgie die van woonst Notarieel-, Annoncen- en Nieuwsblad voor Poperinghe en Omstreken. veranderen, moeten dit aangeven in 't post- Wie inlichtingen begeert over aankondi gingen, wordt verzocht een postzegel voor antwoord bij zijn schrijven te voegen. S9 cent. per gewone regel. Annoncen: Prijzen op aanv: aaMam Als ik nog een kleine jongen was heeft nooit een feit mser indruk op mij gemaakt, bij het lezen van de gewijde geschiedenis, dan de passage in de lijdensgeschiedenis van Ons Heer waar Pilatus' lafheid duidelijk op den voorgrond treedt. Ik vind geen schuld in dezen man, zei Pilatus. In dat geval, dacht ik en denken wij allen, laat Hem dan vrij en doe het gepeupel uit eenjagen. Maar de farizëers schreeuwden hem toe: Wij zullen u bij den keizer aanklagen Bij den keizer! Dat beteeker.de voor den laf- fen landvoogd zijn ontslag en het einde van «een roemrijke loopbaan. Neen, dan nog lie ver de dood van een onschuldige, als hij, r Pilatus, maar kon stijgen in roem en aanzien. Deze princieplooze lafheid van Pilatus, is nog- altijd even nieuw en upto-date. Menig jonge mensch is een tweede Pilatus. Dat kan men eiken dag, elk uur ondervin den. Waar men ook komt, en er wordt over iets gesproken dat van verre of dichtbij onze heiligste beginselen betreft, ziet men sommi gen de schouders ophalen en velen spotten, en dan ondervinden wij telkens, dat er slechts weinigen zijn, die tegen die spotters durven optreden. Wanneer een idiote grootspreker, genre sommige commis-voyageurs in den trein, met een aplomb om omver te vallen, de priesters aanrandt en allerlei dwaze spreuken uit kraamt over kerk en godsdienst, zullen de meeste jonge menschen, die nochtans chris telijk zijn, verlegen meêlachen om het zoo- I gezegd geestige van dan grootspreker. In dan beginne lacht men verlegen meê, om de andersdenkenden niet te beleedigen, want men zou ons wel eens kunnen uitschel den voor kinderen, en bedenkt toch hoe erg het is: kind te zijn. Men zal dan stilaan be ginnen met zelf het woord te nemen, want niets leert zoo gemakkelijk aan dan groot spraak en pretentie om ten slotte met de wolven .neé te huilendus uit schrik voor de menschen verloochent men zijn beginselen. Dat aijn Pilatussen, en ze zijn talrijk. Men moet slechts een oogenblikje naden ken, voor wien men de Waarheid verraden heeft. Pilatus deed het voor het gepeupel, en de moderne Pilatus ter eere van eenige hout-koppige grootsprekers. Ja, wij weten het wel: Groote beginselen vragen martelaren. Bij een warme kachel, bij een goed-gedekte tafel, in een behaag lijke ciuh-ehair, gaat het philosopheeren ge makkelijk; inaar de kracht eener ideale we reldbeschouwing komt dan eerst tot haar recht, wanneer het op leven-of-dood gaat, wanneer men in dienst dier beginselen: ver mogen, welstand, roem en soms het leven offeren moet. Wie stevig wilstgan in tgjijg katholieke beginselen, tegenover de kuddegeest, die zich meer en meer van de menschen meester maakt, wie niet met de wolven wil mede huilen. hoeft maar te denken aan het ver heven voorbeeld van millioenen martelaars die, zonder vaar, noch vrees, den dood in de oogen hebben durven zien, omdat het hier ging om iets dat sterker is dan den dood, en de dood steeds overleefd heeft. Het is. Goddank, bij ons nog geen Mexico, nog geen Sovjetisme; men vraagt geen le vensoffer, en daarom hebben wij het nog eens zoo gemakkelijk dan die martelaars van vroeger en thans. En het gaat niet op te zeggen: Ik ben nog zoo jong en onervareen. Dat zegt men ook niet wanneer men meedoet aan grootspraak en spot. Neen, om zijne beginselen te verde digen is men nooit te jong. Vele jongeren zijn in den loop der geschiedenis voor hun geloof gemarteld en gedood geworden. Laten wij ons die helden tot voorbeeld stellen, en de strijd onder de wolven zal des te gemakkelijker gaan. Neen, wij mogen ons geloof niet laten be spotten, wij mogen niet dulden dat men ver trapt wat ons het heiligst is; als de kinderen der duisternis zonder schamen hunne val- sche theoriën verkoopen, hoeveel te meer moeten wij, kinderen van het licht, dan niet fier zijn over de onwankelbare waarheid waarvan wij de dragers zijn. Van ons voorbeeld hangt veel af. Wij mogen nooit lichtzinnig meepraten of meeehuilen met de wolven, al zijn die wolven soms met het schapenvacht vermomd, want heel gemakkelijk wordt gezegd: Die praat en handelt zóó, en hij gaat zoo dikwijls naar de kerk. dan mogen wij het ook doen. Jonge vrienden, denkt aan de macht van het slechte voorbeeld; laat uwe beginselen door niemand aanranden. Een jonge man las dagelijks een slecht dagblad omdat men hem niet uitschelden zou voor achterljke japneus Hoevele jonge werklieden hebben het op het werkhuis niet hard te verduren om hun ne geloofsbeginselen, en dagelijks vallen er in de behendig-gespannen strikken van het menschelijk opzicht. Zij weten wel dat ze meêlachen met zaken die hun heilig zijn, maar ze durven niet anders O, Pilatus! Wij leven onder de wolven, wij kunnen er niet te buiten, maar wat wij wel kunnen, dat is het gehuil van die dieren stilleggen onder het licht dat van onze persoonlijkheid uitstraalt en dat alles in de laaiende vlam moet zetten van een stevig en onwankelbaar beginsel dat heet; Geloof. Tegenover Pilatus stellen wij het leger van martelaars. Tegenover de huilende wolven stellen wij ons kalm en bedaard woord der waarheid. Tegenover schijnredenen en bedrog een vlammende toorts van geloof en zedelijkheid. Geen Pilatussen, geen wolven, maar ras echte, beginsel-vaste Tharcisiussen, die mid den het gehuil en getier de Waarheid dra gen. recht door zee. WIES. ■■■■mUBBBBBHaBMHMBSBSBBSS D' BRUTSAERT, Kamerlid, is sprekelijk voor iedereen Te POPERINGHE, in zijn huis, 's mor gens, den Maandag en Vrijdag. Te VPER, den 1° en 3° Zaterdag der maand, van 9 tot 12 uur, in den Katho lieken Kring. Provinciaal Raadslid: Ililaire Lefebvre zal zitdagen houden; 2. - Te PROVEN, van 9 tot 10 u' 's mor gens, eiken 4" Zondag van de maand, in het Gemeentehuis. Economisten toonen aan, met tal van cij fers ter staving, dat het totaal der factors, betrokken bij de landbouwopbrengst, in grootere mate is aangegroeid dan het totaal der producten, dat de pachter verkoopt. Die ongelijkheid tusschen de twee index-cijfers, de groote moeilijkheden welke de landbouw thans doormaakt, kan men samenvatten in het zoo beteekenisvolle woord Crisis En de oningewijde brengt u dadelijk, om aan een uiterst ingewikkelden toestand te ver helpen, de simplistische formule: men moet de voortbrengingskosten verminderen, en door hun valorisatie den verkoopprijs der hoeveproducten verhoogen. Tusschen de voortbrengingskosten bevindt zich het bedrag van: pacht, meststoffen, vee voeder, aflossing', handenarbeid, belastingen, algemeene onkosten, enz. Wij willen heden bijzonder uitweiden over den post: "handenarbeid». Deze was altijd een voorwerp van de bezorgdheid der pach ters. Reeds in de Middeleeuwen, maakte men gewag van de moeilijkheid om er te vinden. Vóór den oorlog, beklaagden de landbouwers zich bitter over de opofferingen die zij moes ten doen om arbeiders en daglooners te be komen. Het was nochtans, op dit tijdstip, reeds mogelijk, den handenarbeid aanzien lijk in te krimpen; want de hooi- en oogst- werken (om slechts van die twee te spreken) konden mechanisch uitgevoerd worden. Doch men heeft altijd en overal gezien, dat de boeren slechts overgingen tot het gebruik maken van machines, wanneer zij niet an ders meer konden. De groote oorlog van 1914-1918, die plots den landbouw van mil lioenen armen beroofde, heeft nieuwe en maatschappelijke toestanden geschapen schaarschheid, alsmede vlug en aanzienlijk duurder worden, van den handenarbeid. Ook heeft men het gebruik van landbouwmachi nes in den loop der tien jongste jaren zich met verbazende snelheid uitgebreid. Vóór den oorlog, waren de pik- en bindmachines, de hooimaehines, de maaimachines, de bespan nen harken, de zaaimachines, de meststrooi- ers, enz., het uitzonderlijk bezit van enkele groote hoeven. Heden ten dage wordt dit materieel en nog zooveel ander als vol strekt onmisbaar beschouwd. Zelfs in de middelmatige, ja in de kleine bedrijven, zou men het niet meer kunnen missen. De landbouw is aan een kruispunt geko men, De vóór den oorlog opgehoopte voor raden bevinden zich weer in de opslagplaat sen. Er is zelfs overproductie, en de prijzen worden te laag. Het volstaat niet meer, voort te brengen, nog méér voort te brengen. Men moet ook rekenen, want de concurentie biedt vele producten aan tegen verbazend lage prijzen. Èn men bevindt zich voor een toe stand, die tegenstrijdig en paradoxaal schijnt, wanneer men zegt tot den landbouwer, dat hij zijn opbrengsten moet vermeerderen... Moet men dan meer voortbrengen, om de prijzen nog lager te drijven, om de markt nog erger te ontredderen? Voorzeker neen. Doch, wel, om den kostprijs per eenheid te verminderen. Hoe tot dien uitslag komen? Door het verbeteren, tot in de geringste bij zonderheden, van alde productiemetho den, door te streven naar steeds nauwere betrekkingen met de verbruikers. De post gespan en handenarbeid moet aanhoudend en méér nog dan voorheen, de aandacht gaande maken van den pachter, voor het verlagen van den kostprijs. Die kos ten verschillen, dat spreekt, zeer veel volgens de velerlei omstandigheden (teelt, grond, klimaat, enz.) Doch men neemt in Belgie nagenoeg algemeen aan, dat 28 tot 33 van de gezamenlijke uitgaven komen onder den post «gespan en handenarbeid Ongeveer dertig ten honderd; dat steunt tot nadenken. Trouwens, in de meeste gevallen is het de éénige post, waarop besparingen kunnen ge daan worden; want noch van dien der «mest stoffen», noch van dien der zaaizaden, mag de boer afpitsen. Alle van die posten toe gebrachte besnoeiing zou altijd een slecht begrepen bezuiniging beteekenen, daar de opbrengsten zeer dikwijls afhangen van die factors. Doch het is wel mogelijk, de uitgave gespan en handenarbeid te verminderen, zonder aan de opbrengsten te schaden. Alle uitsparing op den handenarbeid zal dus den kostprijs per eenheid verminderen. In den loop der jongste jaren zijn de loo- nen zeer gestegen, terwijl menigmaal de gele verde arbeid geringer is, zoo naar hoedanig heid als naar hoeveelheid. Om aan dien toe stand te verhelpen, moet men algemeener de landbouwmachines gebruiken. Zij laten toe, de arbeidsopbrengst van den werkman aanzienlijk te vermeerderen. Het ploegen met gespan vergt veel tijd en handenarbeid. Een mecanicien, die een tractor voert, zal minstens vijf tot zes maal meer werk afdoen dan een arbeider met een koppel paarden. Wanneer de grondbewerkingen sneller ver richt worden, zal het mogelijk zijn ze te gepasten tijde te doen, als de grond er het best voor geschikt blijkt. Maar al te vaak hecht men te weinig belang er aan, de wer ken uit te voeren op het gunstigste tijdstip. Het is onmiskenbaar, dat er in den landbouw jaarlijks belangrijke sommen verloren gaan wegens het laattijdig en buiten het seizoen verrichten van zekere werkzaamheden. Wat we daareven zegden van de grondbewerkin gen, is ook toepasselijk op alle andere teelt- werken. Het nadeelig verkoopen, gedurende haast twee jaar, van de trekpaarden, zal misschien aanleiding geven tot het nemen eener nieuwe richting voor de teeltmetho den. Die nieuwe richting zou des te aanne melijker zijn, daar de nieuwe tractors, wer kende met mazout, en met gazoël, de werken uitvoeren tegen een kostprijs welke veel la ger is dan die der werken verricht met be hulp van paarden en ossen. Men kan niet ontkennen, dat het benuti- tigen der veel verwerkende landbouwmachi nes, in Belgie op ernstige moeilijkheden stuit: overdreven verkaveling van den eigen dom, verstrooid liggen van de bebouwde per- ceelen... Die omstandigheden veroorzaken den arbeider en het gespan aanzienlijk tijd verlies. Doch de concurentie houdt geen reke ning met onze plaatselijke toestanden. De vreemde boer, die onze markten overstroomt met zijn producten, voorziet zich van een modern materieel. De Argentijnsche boer heeft machines, waarmede hij, met een trac tor, eeii veertigtal hectaren per dag kan om ploegen en bezaaien. Een tiental hectaren koren worden door zijn gecombineerde pik- en dorschmachines per dag gepikt, gedorscht en opgezakt. In alle landen is de verminde ring' van den handenarbeid op-het voorplan geplaatst van de bekommernissen der nijve- raars en der landbouwers. Zoo onze boeren in hun zelfde gewoontekringetje blijven rondloopen, zoo zij er niet toe besluiten zich machines aan te schaffen, om eveneens den handenarbeid te bekrimpen zonder de op brengsten te schaden, wat zal er dan uit datgene, wat men Crisis noemt, voortsprui ten? De strijd zal dermate ongelijk worden, dat de boer zal bezwijken. En men meene niet, dat wij den ongunsti- gen toestand overdrijven waarin de over- groote meerderheid der landbouwers arbei den. Het is mogelijk en het wordt nood zakelijk, den handenarbeid te verminde ren en hem op oordeelkundiger wijze aan te wenden. Er is, op het beperkt domein van elke hoeve, behoefte aan een handenar- beidspolitiek Wie zou durven beweren, dat de door onze voorvaderen opgerichte hoeve gebouwen door hun samenstelling, hun in deeling, hun inwendige schikking, beant woorden aan de noodwendigheden van een zuinigevoortbrengst? Hoe kunnen wij, met onze versnipperde en verspreide per- ceelen, gebruik maken van een modern en veelverwerkend materieel? Is het niet waar dat kleine landerijen, te ver gelegen van de hoeve en men weet hoeveel er zoo zijn niet met voordeel kunnen bebouwd worden? En maar al te dikwijls blijven de landbou wers onverschillige toeschouwers bij dien on- gunstigen toestand. Maar al te dikwijls doen zij, onwetend, dien toestand ontstaan. De klachten zullen het kwaad niet doen ver dwijnen. Men moet er tegen ingaan, men moet het verhelpen. Hoe? Dat zullen wij in een volgend artikel on derzoeken. A. CARLIER. ('t Vervolgt.) met verlaagden melkbak draaiende op eene spil wers voorstaanders des vooruitgangs. Ont oomers ÈViELOYTE, N. V. «WS*aS&gmBi5IfHaW£faitiMgSBBBI8aMIUU SOCIALE VERZEKERINGEN. Een werkman heeft doorgaans geen ander inkomen dan hetgeen hij wint met zijn da- gelijksch werk. Het is van de opbrengst van zijn werk dat hij moet leven en dat hij een bestaan moet verzekeren aan vrouw en kin deren. En die hebben van natuurswege recht op een menschweeröig bestaan. Daarom moet een werkman genoeg winnen om met de zijnen een deftig bestaan te hebben. De maatschappij is niet in orde, als zij dat niet kan verzekeren. Maar er kunnen daarbij omstandigheden komen die in het huis van den werkman eene onvoorziene uitgaaf van geld veroorza ken of die beletten dat de regelmatige win ning binnenkome. Het is daartegen dat de werklieden zedelijker wijze verplicht zijn zich te verzekeren. En zij moeten genoeg kunnen winnen om, buiten hunne dagelijk- sche huishoudelijke uitg;ayen, ook de bij drage tot die verzekeringen te kunnen be talen. Het mag niet zijn dat een werkman, wien het ongeluk treft, van den eersten dag af aangewezen zij op de openbare of private liefdadigheid. Jammer genoeg, er zijn nog werklieden die zulks niet verstaan. En waar de vrijheid in zake sociale verzekering gefaald heeft, zal nu door eene sociale wet, welke die ver plichting oplegt, daarin verholpen worden. Minister Heyman heeft een wetsontwerp op de sociale verzekeringen rondgestuurd. Het bevat 84 artikels en voorziet dat de wet in toepassing zal komen den 1 Januari 1932. Het is spijtig dat deze wet te uitgebreid is om ze in alle bijzonderheden uiteen te zetten. Het is toch zeker dat, ingeval ze van toepassing ;«omt, ons land eene sociale ver zekeringswet zal hebben die om zeggens alle landen ons zullen benijden. Wij bezitten reeds prachtige wetten die den werkman verzekeren tegen ouderdom en tegen onvrijwillige werkloosheid. Ditmaal gaat het hoofdzakelijk om de verzekering tegen invaliditeit, tegen ziekte en in het bijzonder tegen tuberculose of teringziekte, die zooveel slachtoffers maakt onder de wer kende en bijzonderlijk onder de fabriekwer- kende klas. Dan komt ook nog de kraam vrouwen-verzekering. Ook in dat tijdstip komt het arbeidersgezin voor groote onkos ten te staan. Eene bevallingsvergoeding en eene rustvergoeding zal er zeker welkom in zijn. Eindelijk ster', n kost ook. Daarom voor ziet de wet t verzekering tegen begra- vingsko.' Het is |k hier reeds de cijfers te geven va rtingen die zullen moeten gedaan zijn. mogelijks komen daar nog wel veranderingen aan. En wie moet betalen, want zonder betalen is eene verzekering niet mogelijk, zal dat wel op tijd en stond wijs gemaakt worden. Maar in de betalingen ko men, behalve de verzekerden, de werkgevers en de Staat tusschen. De wet duidt aan op wie de verplichting toepasselijk is en ook wie er niet van zal kunnen genieten. De kwestie der mutualiteiten was hier van belang. De verzekering zal steunen op de vrije mutualiteiten, plaatselijk, gewestelijk en landelijk ingericht. De vrije keus van maatschappij zal aan de werklieden verze kerd worden. Öeze sociale vérzekeringen zijn geheel en gansch in het voordeel der werklieden opge vat. Deze moeten zich er niet van laten af schrikken voor de kleine betaling die in het zicht gesteld is. Een laatste woord nog. Van. nu reeds moe ten de christene werkers hun vertrouwen stellen in Christene Mutualiteiten, de Chris tene Onderlinge Bijstanden. Die staan in het teeken van de liefde. Als echte Broederbon den willen ze meer zijn dan officieele flnan- tieeie maatschappijen. Zij willen het wer- keit&e volk vormen tot een welstellend, zede- lijt volk, dat zijn eigen geluk verzekert en meteen den Schepper eer en voldoening schenkt. Donderdag kwam het ontwerp van Minster Heyman, aangaande de sociale verzekeringen ter bespreking in de Kamerafdeelingen. Het ontwerp gaat over de gezinsvergoedin gen, de sociale verzekeringen, de wijziging aan de wet op de ouderdomspensioenen en het pensioen der bedienden. Al de ontwerpen werden aangenomen in al de afdeelingen, behalve in de vijfde waar de socialisten de meerderheid waren en zij het ontwerp op de sociale verzekeringen ver wierpen. In al de afdeelingen hebben de socialisten zich verzet tegen de ontwerpen, omdat de regeering niet vooruitstrevend genoeg is. Toen de Socialisten in 1924 in de regeering traden, hadden ze in hun beloften-program ma gezegd dat zij met het ontwerp op de sociale verzekeringen gereed waren. Ze zijn meer dan twee jaar in de regeering gebleven, maar hebben geen ontwerp ingediend. En nu, omdat zij buiten de regeering staan, vinden ze het werk van M, Heyman niet straf genoeg. De Socialisten zijn praters. De Christen Democraten stellen daden. In de vierde afdeeling werd M. Brutsaert aangesteld als verslaggever. VERHOOGING 10 t. h. De tarieven der Spoorwegen zullen met 10 t. h. verhoogd worden. Het is niet juist dat deze verhooging uit- sluitelijk het gevolg is der loonsverhooging voor 1930. De vermeerderde exploitatie-on- kosten der spoorwegen bedragen op zich zelf reeds, de loonsverhooging niet medegerekend, 6 t. h. Enkel de overige 4 t. h. zouden aange wend worden om de bezoldigingen van het personeel te verbeteren. De verspreide valsche geruchten kunnen enkel uit die middens komen, die steeds te gen elke loonsverbetering gekant zijn en op die wijze trachten bij de openbare opinie een schrikbeeld te maken van de reehtma- ■t* usehen do»r de persoonorganisaties ge steld. ONGEDULDIG. Het Vlaamsche land wordt ongeduldig. De Kamerwerkzamheden werden begonnen met ondergeschikte ontwerpen te behande len. De Senaat had zoo weinig te verrichten, dat hij moest uiteen gaan tot 28 Januari. Vlaanderen vraagt hoe het staat met de Vlaamsche ontwerpen en in het bijzonder met de vervlaamsching der Gentsche Hooge- school. Wegens ziekte werd M. Poullet belet om seffens na het verlof zijn verslag over het regeeringsontwerp neer te leggen. Woensdag laatst werd de hoofdafdeeling der Kamer bijeengeroepen. Op deze verga dering gaf M. Poullet lezing van zijn verslag. Dit verslag besluit tot het aannemen van het ontwerp der regeering. Het beveelt tevens de eenvoudige vervlaamsching aan der Tech nische en Speciale scholen en bevat wenken voo het vrijwaren der Vlaamsche Staats- Hoogeschool tegenover alle bedekte en niet bedekte manoeuvers van uit de Ecole des Hautes Etudes Het verslag werd op het bureel van de Kamer ingediend. Het Vlaamsche volk is met ledige handen 1930 ingegaan. Nu wacht het met ongeduld op wat komen moet. Het politiek gezag der regeering is gemoeid met het bewerkstelligen der beloften, die door M. Jaspar gedaan wer den. Het wordt tijd om daarmede een begin te maken. De politiek der traagheid kan wel de politiek van den ramspoed worden. EENE BEKENTENIS. Zondag had te Oostende eene tegenspre- kelijke meeting plaats tusschen V.O.S. en N.S.B. Heer Jacobs hield er als V.O.S. eene prach tige historische uiteenzetting van de wer king. Met doorslaande bewijsstukken aan de hand ging hij in tegen 't geknip en de poli tieke drijverijen van de N.S.B. Heer Fontaine, een oude V.O.S. die over- geloopen is, was de tegenspreker. Op de vraag of het waar was dat de N.S.B.-afdee ling 20 duizend frank ontvangen had van den liberalen Heer Marquet stribbelde hij eerst tegen. Later gaf hij toe dat het niet juist was, doch dat ze maar tweemaal 10 duizend frank hadden ontvangen. Of de V.O.Ssen plezier hadden aan die bekentenis. De N.S.B. staat dus in dienst van de libe rale politiek. Binnen kort mogen ze achter eene blauwe vlag loopen. De V.O.S.-sprelcer eindigde deze belang rijke vergadering met te zeggen dat er geen plaats is voor een Vlaamsch Oud-Sfcgajder, dan in de rangen van de V.O.S.-bond, die boven en buiten alle politiek onverstoord z'n rechten verdedigt en zich niet laat om- koopen. EINDE DER IIAAGSCHE CONFERENTIE. In de laatste dagen werd veel goeden wil aan den dag gelegd om de Conferentie van Den Haag tot een goed einde te brengen. Daarin is men ook ten volle gelukt. De overeenkomst met Duitschland liep nogal vlot van stapel. De Oostersche herstelkwestie ging moeilijker. Toch zijn alle overeenkomst aeeoorden vaste ontwerpen geworden. Maandag namiddag, te 4 uur, had de algemeene slotvergadering plaats. Alle akkoorden, die getroffen werden tus schen Duitschland en de geallieerden en tusschen de geallieerden en de kleine enten te, werden onderteekend. De Heer Jaspar, voorzitter der conferentie, heeft zijn handteekening gezet met de gou den vulpen, die hij na de eerste conferentie als geschenk gekregen had. Na de onderteekening heeft M. Jaspar een toespraak: gehouden en er aan herinnerd, Van 15 tot 19 Januari was de hoofdkerk alhier het middenpunt aller aandacht en aller harten. Sinds lang was aangekondigd een driedaagsche oefening door E. P. De Clippele van het Sekretariaat van Kortrijk te prediken als voorbereiding tot den Paus dag en inhuldiging der vlag door Z. H. ge wijd. Dat triduum georganiseerd door de ijve- raars van de H. Hartebonden zou alleen voor de mannen zijn. Een fiasco te wege zei de eene. Zoo iets kan niet lukken te Poperinghe zei de andere. Ondertusschen werkten de ijveraars voort en gingen per soonlijk van huis tot huis om te overtuigen. Den éérsten avond T2Ö0-mannen in de kerk En het ging crescendo: 't werd een echte voiksstroom: heel de stad sprak ervan; de vrouwen het meest!... 't Schoonst was nog dat zingen uit volle lulde mannenborst: bui ten was het alsof de steenen zongen dat het klonk over de stad. Zondag was de sluiting. Nooit zooveel man nen op een dag aan de H. Tafel gezien; zelfs niet na een goede missie. Onder de Hoogmis, inhuldiging' van de vlag van den Bond, te Rome gewijd door den Paus zelf. 's Avonds in het College Pausavond. Aanstraak door M. J. Pattou, fabrikant te Kortrijk; in klare boeiende taal liet hij de beteekenis uitschij- nen van net Pausdom en van den Paus. j 't Sloeg inDaarna afrollen van den Rome- film der Bonden... En zeggen dat hier ook de mannen alleen een groote ruime zaal vulden: 600 man. Men is hier algemeen van gevoelen dat zoo'n Bondstriduum. dank zij de werking der ijveraars, meer deugd heeft gedaan dan een goed- geslaagde missie. Poperinghe-heeft aan den Paus een allerschoonste hulde gebracht: ccn daad gesteld van katholieke actie van 'allerhoogste waarde; cn door de heerlijke j vruchten bekomen aan den Paus.gelijk gegeven wanneer hij in de katholieke actie i het heil zocht voor de moderne maatschappij. Ter gelegenheid der Pausfeesten was Sint Bertens' kerk op haar best gezet. Op dit zichtje, getrokken tijdens de Hoogmis, Zondag, ziet men goed de versiering en voren aan de nieuwe vlag van den H. Hartebond die Zondag plechtig ingehuldigd werd. Deze mooie film hebben we te danken aan een Bondslid van het H. Hart, verfilmer van de firma Gevaert die zijn fijn opnemers- talent ter beschikking heeft gesteld van de bedevaart der Bonden en aldus een film heeft vervaardigd die ons langs verrukkelijke wegen voert tot Rome bij den Paus! Het et-rei e gedeelte bïedt oris heerlijke panorama's van de Brennerbaan over Inns bruck naar Italië: 't is of we zelf door het raam keken van een internationalen trein en, gemakkelijk gezeten, bergen, dalen, en stortvloeden zagen voorbijschuiven, zagen draaien rond de nietige toren van de Ty- roolsche dorpen. Het tweede deel vertelt ons het steenen- sprookje-n-zee Venetië waar wij tusschen de gondels heen varen «Sancta Lucia zingen we onwillekeurig mee. De derde rol spreekt ons van het juweelen kistje Florentië», Fiesole en het Paradijs van het Zuiden, Lago Maggiore. Het vierde deel: Assisië, Assisië! Francis- cus! Door heel deze rol voelen we waaien als een geur van heiligheid. Het vijfde: eindelijk zijn we te Rome aan gekomen. In afwachting van de groote au- diënte kuieren wij door de straten van de moderne stad en maken kennis met het Ro- meinsche volk en zelfs met de straatjongens. Het zesde deel wordt echt indrukwekkend: het aloude Rome met zijn puinen waaruit een wereldgeschiedenis spreekt: het Forum de wereldmarktplaats, het centrum van den toenmaligen heidenwereld, waar afgezanten van al de volkeren der aarde hensnsiroom- den! Maar vooral het Rome der christene heldentijden, de via Appia, den weg der mar- martelaren! Het Koliseum! Hier is de film niet alleen schoon maar wordt hij pakkend. De uitleg die op die heilige plaats door P. Haeck werd versterkt zien wij in beeld op „het doek verschijnen: de wilde dieren, de martelaren, Nero de bloeddronken toeschouwer en zijn wellust uitzingt met de harp, de christenen die op hooge kruisen levend worden verbrand! Geen wonder dat onze bohabroeders be geesterd door die herinneringen met uitge strekte armen neerknielden zooals wij op het doek zien en door heiligen eerbied gedreven den grond kusten die zooveel bloed had ge dronken. Pakkend oogenblik! De laatste rol voert de begeestering ten top. Wij zijn getuigen van het teekenen van het verdrag van Lateranen: Kardinaal Gasparri naast Mussolini: wat een kon tract! Eindelijk, eindelijk de Paus, die zijn eer sten piechtigen zegen geeft van boven op het balcon van het St Pietersplein: overweldi gend. We zouden haast gaan knielen in de zaal zooals het volk dat daar krioelt op het St Pietersplein, onder dien zegen Urbi et Orbi. Enkele aandoenlijke trekken uit het leven van den Paus, de Heilige Vader, En dan als kroning een tooneel dat de zaal dcet oprijzen: de Bonden in slagorde die met hun wapperende vlaggen als een vreedzaam leger het... biddendferhand inne men Vlaanderen's onstuimig geloof te Rome. Geen wonder dat het sekretariaat der Bonden te Mechelen bestormd wordt door aanvragen uit heel het Vlaamsche land. Zoo'n film geeft toegang tot den Paus en maakt de menschen opprecht roomschgezind. Innig danken wij de muzikanten en zan gers die... voor een schooncn achtergrond van muziek hebben gezorgd. ■Bsa Maandag is de Minister van Spoorwegen te Poperinghe aangekomen. Samen met Dr Brutsaert, Volksvertegenwoordiger, M. De Droog, Kabinetsoverste en enkele andere hooge Ambtenaren werd de streek bezocht. De tocht ging door Reninghelst, Westouter, Locre, Dranouter, Westnieuwkerke en langs Yper terug naar Poperinghe. Ter woning van Dr Brutsaert had vooraf eene beraadslaging plaats met de Burge meesters der belanghebbende gemeenten. Alten kregen den besten indruk over de inzich ten van den Minister. Volgens de meening der hooge Ambtenaren is er kans op een spoorlijn met auto- motrice te bekomen, zooals op de lijn Gent-Eecloo. Photo getrokken Maandag noen bij aankomst van den Heer Minister bij onzen Volksvertegenwoordiger Heer Dr Brutsaert. Minister Lippens staat op voorpplan bij Heer Brutsaert. De andere Heeren zijn bureeloversten van 't Ministerie die den Heer Lippens op zijne studiereis vergezellen. dat men maanden lang besprekingen gehou den heeft, om dit akkoord te bereiken. Hij verheugt zich thans in den verkregen uitslag', welke de vrede onder de volkeren op stevigen grondslag vestigen zal. Wat heeft het publiek nu aan het Young- plan? Het groote feit dat het publiek aangaat is dit, dat de Herstelbank in het voorjaar eene eerste leening zal aangaan van 1250 millioen mark tegen een nog onbekenden koers en rente gevende van 5% t. h. De geallieerde sehuldeischers zullen van de opbrengst ongeveer zeven en half milliard frank ontvangen als onvoorwaardelijke her stel-annuïteit. De rest wordt aan Duitschland geleend voor zijn binneniandsche behoeften. De Herstelbank zal zetelen te Bazel in Zwit serland. Het woord is dus thans aan het groote

HISTORISCHE KRANTEN

De Poperinghenaar (1904-1944) | 1930 | | pagina 1