Motarieel-, Annoncen- en Nieuwsblad voor Poperinghe en Omstreken. Alles eten MELOTTE s s Gezinstoeslag Een goede luim Politiek Overzicht De H&^dslsfoon van Ypef SANSEN-VANNESTE, Pop. SBBBBBBBBBBBBIBBSBBBBBBBBSSflMB ZONDAG 4 MEI 1930. WEEKBLAD s 35 CENTIEMEN 27 JAAR. N 18. In Stad: 17 fr. In't Land: 18 fr. (per post) Frankrijk: 35 fr. Congo: Andere landen: 40 fr.j TARIEF Kleine Berichten: 1 h. per reek; minimumprijs per inlassching4 fr. nPEBNGHEKU Postabonnenten in Belgis die van woonst veranderen, moeten dit aangeven in 't post- bureel dat hun bedient, en niet saa ons. Telefoon Nr 9. Uitgever i SANSEN-VANNESTE, Poperinghe. Postcheck Nr 15.579. Wie inlichtingen begeert over aankondi gingen, wordt verzocht een postzegel voor antwoord bij zijn schrijven te voegen. Alle annoncen sije vooraf te betalen en moeten tegen <jer Donderdag nosi ingezonden worden Kleine berichten tegen den Vrijdag coesu TARIEF: Notarieels Verkoopingesa: 88 cent. per gewone regel. Annoncen: Prijzen op aanvraag Hoeveel ouders zijn er niet die klagen, putten in de aarde, dat ze in hun kinderen het voedsel niet kunnen krijgen dat ze er in zouden willen. Veel kinderen zijn zóó, dat ze zich op den duur op niets anders meer kunnen stellen dan op lekkerijen. Een van de hoofdoorzaken is dat de klei nen eel te veel sneukelgoed krijgen en dik wijls, zelfs voor etenstijds, zoodat ze al hun eetlust kwijt zijn als ze aan tafel komen. Een stelregel in elk huisgezin moet het zijn, geen eten aan de kinderen buiten de vastgestelde maaltijden. Iedereen "weet dat die maaltijden in hoeveelheid en tijdsafstand verschillen van ouderdom tot ouderdom. Het kind moet van jongsafaan gewoon gemaakt worden, alles te eten wat er op tafel komt, immers al wat verteerbaar is, is goed voor elke maag die als jong zijnde gewoon gemaakt is geweest alles te eten. Zeker komen er spijzen op tafel die de kinderen niet aanstaan -'t zij dat ze' er een persoonlijken afkeer voor opgevat hebben, 't zij dat ze die spijzen door anderen hoorden afkeuren. En toch moet men trachten die kinderen hun afkeurigheid te ontnemen. Zeg eenvoudig: Lieveken, proef dat eens! eerst een klein beetje en ge zult zien dat het goed en smakelijk is en ge zult moeke groot ple zier doen. Zeker is 't dat sommige magen op zekere spijzen niet gaan. Is dit hier 't geval dan wachte men eenigen tijd om dan weer met zachtheid te probeeren. 't Is noodzakelijk voor de gezondheid der kleinen dat ze alles leeren eten en dat vraagt voor de ouders soms 'n soort van heldhaftigheid. Ziehier hoe een gekende Fransche kinder opvoedster M. Chambcn, 'n persoonlijk geval beschrijft. 'k V/as acht jaar en ik had nog nooit soep gegeten, mijn te zwakke moeder kon mij er niet toe overhalen, een kus ontwapende haar. Ik bleef tenger. Ze besloot me voor eenigen tijd toe te vertrouwen aan een tante die op den buiten woonde en geen laffe toegevingen kende, 'k Verheugde me om de nieuwigheid, maar 'k wist niet wat me daar wachtte, 's An derendaags in plaats van boterhammen met koffie, mijn gewoon ontbijt, bracht de meid de soep op tafel. Tante, zegde ik gauw, ik eet nooit soep. Bah! mijn lieveling, hier eet men er twee maal daags. Ik heb liever koffie. Mogelijk, maar 't is niet zoo goed voor de maag. Dan eet ik niet. Zooals ge verkiest. Tante was niet te bewegen met liefkozin gen. Mijn gewoon hulpmiddel mocht niet baten. Ik had grooten honger tot 11 ure; rond de keuken dwalende deed de. reuk van bradende duifjes mijn maag nog harder hon ger kleppen. Om elf zette men zich aan tafel. Vreeselijke ontgoocheling. Mijn morgensoep, goed verwarmd, wachtte me. Ik begon te weenen. Waarom weent ge? vroeg tante. Ik heb geen honger naar soep. Och, kleine, dat is 'n teeken dat ge heelemaal geen honger hebt. Ik dwing u niet. Met tegenzin eten is zeker niet goed. Neem de soep weg, Rosine. Ik dacht, ze zal me toch den ganschen dag niet zonder eten laten; ze zal vreezen dat ik ziek worde. Doch tante at op haar gemak voort zonder zich om mij te bekommeren. Ik had honger als een paard en de hoogmoed alleen belette nu de verachte soep terug te vragen. Te vier ure weigerde ik te eten uit vrees de gehate soep weerom te zien verschijnen, 's Avonds werd ze nu terug voorgezet, maar ik was ten einde, ik verslond de soep en was verwonderd te bevinden dat ze niet te ver smaden was, integendeel. En vdortaan had ik ze heel graag. Moesten al de moeders even standvastig zijn! Mochten ze den moed hebben hun kin deren te laten weenen en voor enkele uren honger te lijden! zonder spel, zonder gram schap zouden ze de bovenhand houden. Edoch, indien uw kind buiten de gewone maaltijden te eten vraagt, moet men steeds weigeren? 't Kan gebeuren uit de een of andere oorzaak, dat het waarlijk honger heeft; we kunnen ons immers geen nauw keurige rekenschap geven van de nooden van zijn gestel. Nochtans loopt men ook gevaar enkel zijn gulzigheid te voldoen. Hoe te handelen dan? Geeft geen koeken, chocola of brood met confituur, dat streelt te zeer den smaak. Maar indien het zegtMoe der ik heb honger» geef hem brood; droog brood is soms eens goed voor de maag. Zoo hij het met smaak opeet, is dit een onfeil baar teeken dat hij honger had, maar vroeg hij te eten uit louter gulzigheid, dan zal hij 's anderendaags zijn vraag niet meer her halen. Die goestingskes zullen als bij toover- slag verdwijnen. Ik vat samen geen zwakheid, geen straf waardige toegevendheid, en dat in 't belang zelve onzer lieve kleinen. We zullen misschien lijden om de weigering we ons zullen moeten opleggen, maar de moecu,-liefde bestaat uit opofferingen; zwak ke liefde is geen moederliefde. nBIIHIhigHiilBigiiBiHgiiR W iege*n Ontroomer voor verschillende gébruiken dienende en niet verlaagden melkbak draaiende op eene spil benut- J Ontroomers MELOTTE, N. V, 1 Remicourt HET WETSONTWERP VAN MINISTER HEYMAN De wet van 14 April 1928, door de beide Kamers met nagenoeg algemeene stemmen aangenomen onder het ministerie van wijlen J. Wauters, heeft de aannemers van werken of leveringen voor rekening van de openbare besturen en van een zeker getal instellingen de verplichting opgelegd, gezinsvergoedingen aan hun personeel uit te keeren en bij een Compensatiekas aangesloten te zijn. Dat was een vooruitgang ë,p eene vinger wijzing. M. Heyman stelt een nieuwen en zeer ge- wichtigen vooruitgang voor op den weg van de geheele veralgemeening der gezinsvergoe dingen. Wordt, zooals wij het vurig hopen, zijn ontwerp aangenomen als wet, dan zullen al de werkgevers van nijverheid, handel, land bouw en zelfs van de vrije beroepen ver plicht zijn, gezinsvergoedingen uit te keeren aan hun personeel en zich bij eene Compen satiekas aan te sluiten. Dat is het hoofdzakelijk beginsel van het ontwerp. Kortbondig deelen wij de bepalin gen daarvan mee; later deelen wij mee welke wijzigingen wij wenschen daarin te zien brengen. Het msnimum-barcma van uit te keeren vergoedingen voorziet 15 fr. per maand voor het eerste kind20 voor het tweede40 voor het derde; 60 voor het vierde; 80 voor het vijfde; 100 voor elk van de volgende kin deren. (Art. 16). Laten wij er goed voor zorgen, dat deze geleidelijke toeneming worde behouden en zelfs, zoo het mogelijk is, worde verhoogd. De gewone loonen of wedden volstaan over 't algemeen voor het onderhoud van een gezin met twee kinderen; doch, naarmate het getal kinderen aangroeit, moet de last nagenoeg geheel door de gezinsvergoedingen gedragen worden. De grensleeftijd is 14 jaar; hij wordt ge bracht op 18 jaar (art. 17) voor de kinderen die hunne studiën, hunne vakopleiding of hun leerlingschap voortzetten. Er wordt rekening gehouden met de wer kelijk ten laste opgenomen kinderen in geval van verlating of wegens het overlijden of de invaliditeit van den vader en van de moeder. De vergoeding blijft verschuldigd in geval van arbeidsonbekwaamheid ten gevolge van een arbeidsongeval of van eene beroepsziekte. Is de onbekwaamheid bestendig, dan blijft de vergoeding verschuldigd, zelfs na het overlijden van het slachtoffer, totdat de hin deren den grensleeftijd bereikt hebben. (Art, 23). De bijdrage der werkgevers wordt niet meer berekend naar het bedrag van de uitbetaalde Iconen, doch per arbeidsdag. Zij is bepaald op fr. 0.60 voor eiken dag werkelijken arbeid door de mannelijke arbeiders, en op fr. 0,40 door de vrouwen. Die bijdrage kan bij Koninklijk besluit verhoogd worden. Laten wij er op wijzen dat, voor een loon van fr. 5 per uur, de bijdrage van fr. 0.60 met slechts 1.5 gelijk staat en die van fr. 0,40 met 1 dat is weinig. De arbeidsdag, niet het loon, wordt tot grondslag genomen om de werkgevers, die de hoogste loonen betalen, niet te hoog te belasten en om de berekeningen, alsmede de controle te vergemakkelijken. Hoe is de compensatie ingericht? Hier komt het eigenaardigste gedeelte van het ontwerp voor. De compensatie zal in twee graden wer ken. In den lageren graad zal hij verzekerd zijn door gewone compensatiekassen, door bij zondere kassen en door eene hulpkas. Ge wone compensatiekassen, vrijelijk ingericht en gekozen door hunne aangeslotenen, mits zij enkele, gemakkelijk na te leven bepalin gen in acht nemen. Bijzondere compensatiekassen voor zekere bedrijven, zooals de ladingsbedrijven in de havens, welker personeel van dag tot dag verschilt en waarvoor de dienst der gezins vergoedingen nagenoeg onmogelijk zou wor den zoo zij niet vereenigd waren. De meer derheid van de betrokken werkgevers zal eene kas oprichten en de overige zullen zich daarbij moeten aansluiten, ofwel zal, in elk dergelijk geval, een bijzondere kas van ambtswege opgericht worden. Eindelijk zal eene bijzondere compensatie- hulpkas al de werkgevers omvatten, die niet wilden of niet konden toegelaten worden door een gewone kas. Men moet echter het geval voorzien, dat, mits de opgelegde minima-bijdragen, som mige kassen niet in staat zouden zijn om de verplichte vergoedingen te betalen, en, anderzijds, dat sommige kassen een over schot zouden hebben. Een hoogere compensatiekas zal ingericht door middel van eene kas genaamd Natio nale Kas», waaraan wij liefst den naam: Kas voor hoogere compensatie zouden ge ven. Deze kas zal in stand gehouden worden door de helft van het overschot, dat de rijkste kassen zouden trekken uit de ge wone bijdragen van hunne aangeslotenen. (De overige helft zal toegekend worden aan een voorzorgs- of reservefonds, dat elke kas moet voorzien, of besteed worden om de ver goedingen of andere dergelijke voordeelen te verhoogen.) De Staat zal elk jaar 30 miilioen in de hoogere compensatiekas storten om de lagere kassen, die een kort hebben, in staat te stel len, de vergoedingen voor het derde kind en voor de volgende kinderen te betalen. Dat is een flinke bepaling. Al de compensatiekassen, welke ook, kun nen toelagen van de provinciën en van de gemeenten, alsmede giften en legaten van particulieren ontvangen. Eene Commissie der Gezinsvergoedingen zal ingesteld worden om advies uit te bren gen over de toelating van de kassen. De leden daarvan worden door den Koning ge kozen ten getale van vijftien, waarvan vijf bedrijfshcofden en vijf arbeiders. Laten wij hopen, dat, onder de vijf overige, ten minste drie hoofden van een groot gezin zullen benoemd worden. De wet zal in werking treden op 1 Januari 1931 voor de hoofdzakelijke bepalingen en uiterlijk op 1 Juli 1932 voor het overige. Wij wenschen dat het Parlement den loo penden zittijd niet zal sluiten alvorens dit ontwerp te hebben aangenomen: de groote gezinnen verwachten daarvan de beste uit slagen, en daardoor zal ons land op den eersten rang staan, wat betreft de veralge-, meening' van de gezinsvergoedingen. V. F. eKWlSKKS£a?<5!SaaBHafê£93MH£flH De menschen beseffen niet welke groote handelswaarde de goede luim en het lachen bezitten. Het is misschien ook daarom dat velen niet gelukken. Het is eene verkeerde opvatting te denken dat, in handelszaken, men steeds ernstig moet zijn. André Carnagie lachte gulhartig en andere Cresussen hebben zooals hij, hartelijk ge lachen. Het lachen geeft handelskracht evenals de publiciteit. Het lachen wekt op, duwt vooruit, het baart vreugde en geluk in het werkhuis, den winkel, in het huis. Het is de beste verwekker van bedrijvigheid en geeft moed aan het werk. En dokter zou u zeggen: Lacht om dik te worden! Zoo ook raad ik u aan: Lacht om rijk te worden! De goede luim stemt den handelsman tot vriendelijkheid en beleefdheid. Vriendelijkheid bezit eene aantrekkings kracht. waaraan de kliënt moeilijk weêr- staat, want dat streelt hem, dat is hem aan genaam en geeft hem vertrouwen. Hoe dikwijls hebt ge niet gehoord of zelf gezegd: Ik ga naar den winkel van X..., want dat zijn zulke vriendelijke menschen! Opgeruimdheid en lachen brengen den kliënt tot goede stemming en doen hem ge makkelijk koopen. En vriendelijke groet met vroolijk gezicht, maakt meer indruk op een binnenkomende kliënt dan een kwartier ernstig gesprek. Ernst en strengheid zijn als grijze wolken; lachen en goede luim zijn als zonnestralen in uwen winkel of werkhuis. Een ernstig en bedrijvig gezicht houdt den kliënt op af stand (bijzonder de vrouwelijke), het brengt een koude tusschen den kooper en verkooper en stemt tot volle wantrouwen. Een weifelende kliënt, die niet zal koopen zal niet wederstaan aan de vriendelijkheid bij een ernstig man, die niet lachen kan, van een jeugdig, opgeruimd gelaat. Het lachen verdrijft misverstand en ver mijdt wrfjviftgeh. 'Ernstige discussie verwekt tegenspraak, argumenten en oppositie. Het lachen daarentegen ontwijkt dit alles en vernietigt de oppositie zonder strijd. Het is niet altijd gemakkelijk door redetwisten te overtuigen, maar men kan altijd doen lachen, en dat is half gewonnen. Plechtige menschen, die zich boven het lachen achten, zijn doorgaans dwazen, die te beklagen zijn!... STORT 11 fr. 90 op ons postcheckrekening Nr 15.570 en van nu tot einde 't jaar wordt ons blad U weke lijks per post tehuis besteld. VOOR FRANKRIJK bedraagt de abonnementsprijs tot einde jaar 24 frank. rasBBHBBBSBsaaaaESSHasBisaBBB? ONZE VORSTEN. Onze Vorsten hebben het niet gemakkelijk gehad in de laatste weken. Pas zijn zij terug van hunne groote reis naar Egypte of heel v/at werk stond hun te wachten. De Koninklijke Familie was voltallig te genwoordig te Antwerpen, bij de onthulling van het monument dat opgericht is ter ge dachtenis der gesneuvelde soldaten en bur gers dier stad. De Tentoonstelling' van Antwerpen werd Zaterdag open verklaard door Z. M. Koning Albert en het was Koningin Elisabeth die den driekleurigen band doorsneed, welke toe gang tot de tentoonstelling ontzegde. Dinsdag' brachten onze Vorsten een bezoek aan het Groot-Hertogdom Luxemburg. Zij werden er in triomf ontvangen door de Lu- xemburgsche bevolking, met Prins Felix en Groot-Hertogin Charlotta aan het hoofd. Op Zaterdag, 3 Mei, hebben onze Vorsten met dezelfde plechtigheid als te Antwerpen de tentoonstelling van Luik open verklaard. Z. M. Koning Albert en ook H. M. Konin gin Elisabeth hebben er aan gehouden de feestelijkheden, welke op 4 Mei te Brugge ter eere van den Vlaamschen Priester-Dich ter Guido Gezelle zullen gehouden worden, met hunne aanwezigheid te vereeren. Wanneer onze Koning eene plechtigheid in het Vlaamsche land bijwoont en er het woord voert, geschiedt dit steeds in het Vlaamsch. Dat is maar juist zooals het be hoort. De tijd dat de Koning de Vlamingen in het Fransch toespreekt, zooals Koning Leo pold II deed bij de onthulling van het stand beeld van Breydel en De Coninck te Brugge, schijnt met Koning Albert voor goed uit te zijn. Nu komen die Vlaamsche toespraken in Vlaanderen geheel natuurlijk voor. Dit komt omdat de wind in de Vlaamsche zeilen zit en dat het franschdolle getij in Vlaanderen gekeerd is. HET LANDBOUWONDERWIJS. Zooals elk jaar heeft de Belgische Boeren bond alweer een studiedag belegd te Leuven, waarop gehandeld werd over de toestanden van het land- en tuinbouwonderwijs en van het landbouwhuishoudonderwijs. Niet minder dan 450 onderwijzers en 100 onderwijzeressen volgden dezen Onderwijs- dag. Deze vruchtbare dag werd bekroond door eene rede van Minister Baels. Minister Baels bracht eene warme hulde aan de aanwezige leerkrachten die de beste waarborgen zijn voor een bloeienden boeren stand. Krisissen mogen opduiken, moeilijk heden mogen oprijzen, met zulke leerkrach ten zal de boerenstand het hoofd bieden aan alle moeilijkheden. Het departement van landbouw zal het zich tot plicht rekenen het landbouwonderwijs zoo ruim mogelijk aan, te moedigen. Dergelijke aanmoedings- poKiek hebben wij na den oorlog doorge voerd en de uitslagen zijn verbazend geweest. Immers, in 1929 telden wij 678 landbouw- avondscholen met 13.000 leerlingen; 88 ge westelijke landbouwscholen met 2.242 leer lingen en 16 normaalscholen met 457 leer lingen. En het Vlaamsche land alleen telde daarvan: 427 avondscholen, 56 gewestelijke landbouwscholen en 12 normaal leergangen. Het landbouwonderwijs is dringend noodig, vooral in de huidige omstandigheden van krksis, dumping en overrompeling onzer eigen markten door de overproductie onzer naburen, die ons eene oneerlijke concurrentie $s$jCtoen.- Hpe over deze moeilijkheden zege- Wf'éri? Dóór er voor té zorgen dat onze boe ren geleerde en verstandige bedrijfsmannen worden, opdat hunne productie de beste weze, en dus toch afzet vindt, ondanks de tolbarreelen, juist omdat zij de beste is. Het onderwijs echter, moet ook hooger reiken: de zedelijke vorming onzer kinderen, opdat wij een schoon en braaf boerenvolk bekomen. Mgr Luytgaerens bedankte den Minister, waarna de vergadering gesloten werd met den Vlaamschen Leeuw en het gebed. BIJ DE LIBERALE JONGE WACHTEN. De Liberale Jonge Wachten hebben een congres gehouden te Luik. Onder de vraagstukken welke door dit con gres werden besproken is er de kwestie van de toelagen aan het vrij onderwijs. Het congres betreurt dat er toelagen wor den verstrekt aan de vrije Universiteit van Leuven. Natuurlijk legt het congres zich neer bij de toekenning van toelagen aan de vrije Universiteit van Brussel. De logische toe passing van een beginsel bestaat nu eenmaal niet bij die jonge wachten. Anderzijds werd na een heftig debat, zoo schrijven tenminste de liberale bladen, een motie goedgekeurd, waarin het congres de meening uitspreekt dat de liberale partij en de liberale mandatarissen in Kamer en Se naat moeten ijveren om de geleidelijke af schaffing van de toelagen aan het vrij onder wijs te bekomen, hierbij rekening houdende met de politieke noodwendigheden. Dat de liberale partij zich aan een derge lijke motie niet storen zal, staat vast. Die motie duidt er in ieder geval op dat de geest, die de liberale Jonge Wachten bezielt, een anticlericale geest is. Een Jonge Wacht van Buik, het provin cieraadslid te Luik, de h.Touret, verweet de liberale partij dat zij het niet aandurft een regeering' van links te vormen. Volgens dezen verslaggever zou de liberale partij niet trouw gebleven zijn aan de beginselen op dewelke zij altijd steunen moet. Die kritiek van den h. Pouret schijnt niet veel bijval te hebben gehad daar het congres lijkheden toetsen moet aan de gezbnde klaarheid der beginselen die herhaaldelijk werden bevestigd op de na-oorlogsche con gressen. Kan mèn vager en onduidelijker bewoor dingen gebruiken? GROOTE V. O. S.-BETOOG ING. Op Zondag, 25 Mei, zullen de V. O. S.- bonden te Brussel een groote betooging hou den. Drie beginselen komen in aanmerking: Vlaamsch Rechtsherstel, Wereldvrede en stoffelijke belangen. Zondag laatst hielden de V. O. S. hun landelijk Congres te Brussel. De Vossebonden beginnen weerom te bloei en. Zij zijn de crisis, in 1927 begonnen, te boven gekomen en tellen thans opnieuw 500 bonden. Hun orgaan De Vlaamsche- Oudstrijder verschijnt thans met eene op lage die nooit zoo hoog was als heden. De V. O. S. is eene Vlaamsche strijdorga nisatie die noch maximalist, noch minimalist is. V. O. S. is de eenige Oud-Strijdersvereeni- ging die op eigen pooten loopt. Groot zijn de diensten welke de V. O. S. bewezen heeft aan de Oud-Strijders. Mocht de werking van den V. O. S. met zegen bekroond worden. Belgische Fabriek Chicorei WYPELIEK-TAFFIN Naaml. Vennootschap, YPER. VLAAMSCH IN 'T LEGER. De Regeering zit verlegen met het geval van dien vlaamschen sodaat, die weigert ge volg te geven aan fransche bevelen. Minister de Brocqueville heeft voor de vlaamsche compagnies, vlaamsch commando beloofd. Dat is eene prachtige belofte, maar dat is niet voldoende. De volledige gelijkstelling van Vlamingen en Walen moet voorbereid worden in het leger en dat zal alleen mogelijk zijn door Vlaamsche en Waalsche legerdivisies. In 1928, bij de bespreking van de thans geldende militaire wet, werd dat onmogelijk Verklaard bij gebrek aan Vlaamsche officie ren. Wat doet de Regeering ondertusschen om Vlaamsche kaders voor te bereiden Niets. Wil de Regeering werkelijk een gezonde oplossing voorbereiden voor het leger, dan moet zij van nu af maatregelen nemen voor de toekomst en wel zorgen voor eene vlaam sche afdeeling in de militaire scholen, voor de vorming van vlaamsche officieren. Doet de Regeering dat niet, dan draagt zij ook de schuld voor het bestaan van de tegen woordige wantoestanden in het leger, want de vlaamsche soldaten zullen ook niet langer dulden dat hun taal geradbraakt wordt op alle manieren door zoogezegd vlaamseh-ken- nende officieren. Het Vlaamsche Volk komt tot het volle bewustzijn van zijn gelijkwaardigheid met het Waalsche Volk. Het zal niet langer de oude vernederende toestanden dulden. Ook niet, vooral niet in het leger. TERGENDE MAATREGEL. Al de werken die zich in Belgie Natio naal noemen leggen het erop aan om zich hatelijk te maken in de oogen der Vlamin gen. Niemand meer dan zij sturen naar de scheiding. De heeren uit Brussel doen wer kelijk hun best om te bewijzen dat het noo dig is dat de Nationale werken een be stuur voor het Waalsche land en een bestuur krijgen voor het Vlaamsche land, zoodat de eene en de andere zouden verlost worden van onhebbelijk gekwel. Het Nationaal Werk voor Kinderwelzijn heeft deze week wederom een toer uitgeste ken. De Vlaamsche verpleegsters hebben ieder jaar drie dagen van wetenschappelijken en kultureelen gemeenzamen arbeid op het Vlaamsch Congres voor Verpleegkunde en Stand van het huis JOS. DERYNCK-FATTHEU, 31, Vandenpeereboomplaats, Ypcr. MERCER1E, BONNETERIE en LINGERIE in 't Groot. Oogstte veel bijval en werd zeer bewonderd en geprezen om de groote keus en de frischheid der koopwaren. Stand van het huis CAMILLE QUAGHEBEUR, Yperstraat, Poperinghe. PIANOS en MUZIEK. Geniet een stijgend vertrcuwen bij de steeds talrijker wordende ka lanten. De stand werd druk' bezocht en gewardeerd. Sociale Geneeskunde. Daar ontmoeten zij hun vakgenooten uit de verschillende andere provincies en komen ze meteen in voeling' met het Vlaamsch Vroedvrouwenverbond. Dit jaar was het hun daarenboven mogelijk te genieten van de verschillende vergaderin gen en uitstappen ingericht door de geza menlijke Vlaamsche Wetenschappelijke Con gressen té Antwerpen. Het w|s juist op een dezer drie dagen dat een hoioger ambtenaar in het Nationaal Werk voor Kinderwelzijn de verpleegsters uit Gent en omliggende te Gent moest bijeen roepen om bestuurlijke inlichtingen te geven. Spijts het aandringen van Dr Daels wilde voornoemde heer zijn tergende maatregel niet intrekken. 't Is altijd gevaarlijk van te spelen met vuur. LIEFDADIGHEÏDSTELEGRAMMEN. Sinds 1925 bestaan er in ons iand iiefda- digheidstelegrammen. Wij twijfelen of dit wel voldoende gekend is. Deze telegrammen worden meest gebruikt om familieleden en vrienden bij hun huwe lijk geluk te wenschen. Men betaalt er wat opgeld voor, maar daarvoor wordt aan de feestvierders eén sierlijk geteekend formu lier overhandigd. Een nieuw formulier is thans, ter gelegenheid van het eeuwfeest, geteekend door kunstschilder Bastein. De twee vroegere formulieren, door de kunst schilders Constant Montald en Herman Ri- chir geteekend, zullen herdrukt worden en ook met hetzelfde doel mogen gebruikt wor den. Hetgeen meer betaald wordt dan een ge woon telegram komt ten goede aan deze liefdadigheidswerken 1. Nationale Vereeniging tegen de Tuber culose. 2. Rood-Kruis van Belgie. 3. Belgische Nationale Bond tegen de Te ring. 4. Nationaal Werk voor Kinderwelzijn. 5. Nationaal Werk voor Oorlogsinvalieden. 6. Nationaal Werk voor Oorlogsweezen. In 1929 werden er in Belgie 342.210 lief dadigheidstelegrammen uitgegeven. De liefdadigheidstelegrammen beantwoor den aan het dubbel doel: meer genoegen ver schaffen aan dezen die men wil gelukwen- schen en dan ook bijdragen tot liefdadige werken, die in hun eigen toch moeten ge steund worden. BIJ DE NATIONALE OUD-STRIJDERS. Belgie heeft waarachtig' niet veel kans. Nu wordt het bestookt uit een hoek van waar het zulks in geenendeele verwachtende was. Op het programma der eeuwfeesten staat voor 20 Juli een triomfantelijke défilé van Oud-Strijders te Brussel. Dat de V.O.Ssen zich in triomf niet zullen laten rondslepen te Brussel, dat is zeker. Maar dat de Nationale Oud-Strijders, de N.S.B. of F.N.C. ook van geen meêdoen willen, dat valt Belgie tegen. Op 13 April verwierp de beheerraad der Nat. Oud-Strijders de deelneming. Vooraan staande mannen der vereeniging namen daarop hun ontslag. Op tweede Paschen werd een uitzonderlijk kongres gehouden om den toestand te on- j derzoeken. Het was een woelige zitting en meest al de redenaars beweerden dat de Oud-Strijders de zekerheid moesten hebben dat de eischen van het Verbond zullen er kend worden alvorens aan gelijk welk betoog deel te nemen. De meerderheid stemde dat aan de défilé der zegepraal alleen zou deelgenomen wor den wanneer de eischen der Oud-Strijders vóór dien datum zullen ingewilligd worden. Wij hebben er vroeger reeds op gewezen dat het voor de Regeering eene grove fout was de oplossing der Oud-Strijderskwestie, zoowel als die der Vlaamsche kwestie,' tot het jubeljaar uit te stellen. De Regeering zal zich aan het besluit der F.N.C. niet ver wacht hebben. Het spreekwoord zegt: Van uw vriendjes moet ge 't krijgen! EERSTE MEI. Donderdag, 1 Mei, was het dag op dag 40 jaar geleden dat de Socialisten voor de eerste maal internationaal den 1 Mei vier den. .scheen, stond er: Voor de eérste maal zal de wereld het schouwspel leveren van een plechtigheid ter eere van het werk. Onmiddellijk daarop volgden een deel be- leedigingen tegenover den godsdienst en de feesten der Kath. Kerk. 't Was geheel en gansch misplaatst, maar de Socialisten waren dan nog in hun eerste vum\enjn,h;,v.nnen overmoed zegden zij dom migheden. Het kristendom heeft van de Socialisten geen lessen te ontvangen. Het heeft den arbeid op de eereplaats gesteld. In de tijden dat de voorschriften van het krist endom al gemeen nageleefd werden, dan ook werd de arbeid algemeen en hoog gewaardeerd. In 1890 voerde het Socialisme een taal alsof het met één slag geheel de wereld ging veroveren. Nu zijn wij veertig jaar later. Wederom is een Mei-oproep verschenen en nu kiinkt hij als een geklaag zonder eindeDe internationale reactie heeft zich hersteld. De vrijheid verschijnt in drie ge stalten: fascisme, ophitsing' tot oorlog en sociale reactie! Nergens kan gewezen worden op eenige weldoende toepassing van het principieel socialisme. Wel spreekt het nieuwe manifest over de Engelsche Arbeidsregeering. Maar dat is geen socialistisch, maar wel een sociaal gouverne ment. En zoo sukkelt het manifest voort tot in Rusland, waar men nu eens het echte socia lisme in toepassing heeft gesteld, de wereld weet met welke gevolgen: verdrukking, ver banning en moord, hongersnood en een ake- ligen, wanhopigen strijd tegen God en de godsdiensten. Als feestviering in de streek was 1 Mei maar een mager beestje. Nu de Roode Baas politiek-lam geslagen is, deelen de volge lingen noodzakelijk van de ziekte. Wat wij hier echter dit iaar te zien kre gen verdient eene eeryolle melding. Een blauwe plakbrief noodigde de werk lieden uit tot het vieren van 1 Mei bij middel van een bal in het Liberaal lokaal. Het is moeilijk om zeggen als het de Socialisten zijn die aan het liberaal-worden zijn ofwel als het de Liberalen zijn die zich tot Socia listen ontpoppen, 'k Geloof veeleer 't laatste. NA 100 JAAR TAALDWANG. Er is iets aan het roeren, aan het gisten in de Vlaamsche gemeenten der taalgrens. Na 100 jaar bestuur dat alleen Fransch was en waar nooit eenig aandacht geschon ken werd aan de vlaamschsprekende bevol king, begint het Vlaamsch gevoel der taal grens-gemeenten op te flakkeren. Gebruik makende van de bestuurlijke taalwet heb ben 21 grensgemeenten van Luik en nu reeds 2 van Henegouwen, het recht opgevor derd alle bestuurlijke mededeelingen in de twee talen te verkrijgen. Dit moet toegestaan zijn wanneer 20 t. h. der gemeentekiezers (mannen en vrouwen) zulks vragen. Wat op de taalgrens gebeurt is voor Vlaan deren van groot belang. Een Vlaamsche blok, die men verloren waande, heeft zijn wil te kennen gegeven niet langer meer als Waalsch gebied te worden behandeld. De ver- franschenden, denationaliseerenden Staats- dwang van Brussel heeft zich honderd jaar laten gevoelen. De natuur wil geen dwang. Die menschen willen naar Vlaanderen weer om. En het en is nog maar een begin. Zoo dringt zich langzaam maar zeker de oplos sing der taalkwestie op. Vlaanderen kan daar maar bij winnen. GUIDO. Hl Groote keus beste kwabreit TAFEL TOILE-CIRÉE in alle breedten, Geele, Zwarte en Bruine BEDDEVELLEN Caoutchouc schorten bij

HISTORISCHE KRANTEN

De Poperinghenaar (1904-1944) | 1930 | | pagina 9