Motarieel-, Annoncen- en Nieuwsblad voor Poperinghe en Omstreken.
Alles eten
MELOTTE
s
s
Gezinstoeslag
Een goede luim
Politiek Overzicht
De H&^dslsfoon van Ypef
SANSEN-VANNESTE, Pop.
SBBBBBBBBBBBBIBBSBBBBBBBBSSflMB
ZONDAG 4 MEI 1930.
WEEKBLAD s 35 CENTIEMEN
27 JAAR. N 18.
In Stad: 17 fr.
In't Land: 18 fr.
(per post)
Frankrijk: 35 fr.
Congo:
Andere landen: 40 fr.j
TARIEF
Kleine Berichten:
1 h. per reek;
minimumprijs per
inlassching4 fr.
nPEBNGHEKU
Postabonnenten in Belgis die van woonst
veranderen, moeten dit aangeven in 't post-
bureel dat hun bedient, en niet saa ons.
Telefoon Nr 9. Uitgever i SANSEN-VANNESTE, Poperinghe. Postcheck Nr 15.579.
Wie inlichtingen begeert over aankondi
gingen, wordt verzocht een postzegel voor
antwoord bij zijn schrijven te voegen.
Alle annoncen sije
vooraf te betalen
en moeten tegen <jer
Donderdag nosi
ingezonden worden
Kleine berichten
tegen den
Vrijdag coesu
TARIEF:
Notarieels
Verkoopingesa:
88 cent.
per gewone regel.
Annoncen:
Prijzen op aanvraag
Hoeveel ouders zijn er niet die klagen,
putten in de aarde, dat ze in hun kinderen
het voedsel niet kunnen krijgen dat ze er
in zouden willen.
Veel kinderen zijn zóó, dat ze zich op den
duur op niets anders meer kunnen stellen
dan op lekkerijen.
Een van de hoofdoorzaken is dat de klei
nen eel te veel sneukelgoed krijgen en dik
wijls, zelfs voor etenstijds, zoodat ze al hun
eetlust kwijt zijn als ze aan tafel komen.
Een stelregel in elk huisgezin moet het
zijn, geen eten aan de kinderen buiten de
vastgestelde maaltijden. Iedereen "weet dat
die maaltijden in hoeveelheid en tijdsafstand
verschillen van ouderdom tot ouderdom.
Het kind moet van jongsafaan gewoon
gemaakt worden, alles te eten wat er op tafel
komt, immers al wat verteerbaar is, is goed
voor elke maag die als jong zijnde gewoon
gemaakt is geweest alles te eten.
Zeker komen er spijzen op tafel die de
kinderen niet aanstaan -'t zij dat ze' er een
persoonlijken afkeer voor opgevat hebben,
't zij dat ze die spijzen door anderen hoorden
afkeuren. En toch moet men trachten die
kinderen hun afkeurigheid te ontnemen. Zeg
eenvoudig: Lieveken, proef dat eens! eerst
een klein beetje en ge zult zien dat het goed
en smakelijk is en ge zult moeke groot ple
zier doen.
Zeker is 't dat sommige magen op zekere
spijzen niet gaan. Is dit hier 't geval dan
wachte men eenigen tijd om dan weer met
zachtheid te probeeren. 't Is noodzakelijk
voor de gezondheid der kleinen dat ze alles
leeren eten en dat vraagt voor de ouders
soms 'n soort van heldhaftigheid.
Ziehier hoe een gekende Fransche kinder
opvoedster M. Chambcn, 'n persoonlijk geval
beschrijft.
'k V/as acht jaar en ik had nog nooit soep
gegeten, mijn te zwakke moeder kon mij er
niet toe overhalen, een kus ontwapende haar.
Ik bleef tenger. Ze besloot me voor eenigen
tijd toe te vertrouwen aan een tante die op
den buiten woonde en geen laffe toegevingen
kende, 'k Verheugde me om de nieuwigheid,
maar 'k wist niet wat me daar wachtte, 's An
derendaags in plaats van boterhammen met
koffie, mijn gewoon ontbijt, bracht de meid
de soep op tafel.
Tante, zegde ik gauw, ik eet nooit soep.
Bah! mijn lieveling, hier eet men er twee
maal daags. Ik heb liever koffie. Mogelijk,
maar 't is niet zoo goed voor de maag.
Dan eet ik niet. Zooals ge verkiest.
Tante was niet te bewegen met liefkozin
gen. Mijn gewoon hulpmiddel mocht niet
baten. Ik had grooten honger tot 11 ure;
rond de keuken dwalende deed de. reuk van
bradende duifjes mijn maag nog harder hon
ger kleppen. Om elf zette men zich aan tafel.
Vreeselijke ontgoocheling. Mijn morgensoep,
goed verwarmd, wachtte me. Ik begon te
weenen.
Waarom weent ge? vroeg tante. Ik heb
geen honger naar soep. Och, kleine, dat
is 'n teeken dat ge heelemaal geen honger
hebt. Ik dwing u niet. Met tegenzin eten is
zeker niet goed. Neem de soep weg, Rosine.
Ik dacht, ze zal me toch den ganschen dag
niet zonder eten laten; ze zal vreezen dat ik
ziek worde.
Doch tante at op haar gemak voort zonder
zich om mij te bekommeren. Ik had honger
als een paard en de hoogmoed alleen belette
nu de verachte soep terug te vragen.
Te vier ure weigerde ik te eten uit vrees
de gehate soep weerom te zien verschijnen,
's Avonds werd ze nu terug voorgezet, maar
ik was ten einde, ik verslond de soep en was
verwonderd te bevinden dat ze niet te ver
smaden was, integendeel.
En vdortaan had ik ze heel graag.
Moesten al de moeders even standvastig
zijn! Mochten ze den moed hebben hun kin
deren te laten weenen en voor enkele uren
honger te lijden! zonder spel, zonder gram
schap zouden ze de bovenhand houden.
Edoch, indien uw kind buiten de gewone
maaltijden te eten vraagt, moet men steeds
weigeren? 't Kan gebeuren uit de een of
andere oorzaak, dat het waarlijk honger
heeft; we kunnen ons immers geen nauw
keurige rekenschap geven van de nooden van
zijn gestel. Nochtans loopt men ook gevaar
enkel zijn gulzigheid te voldoen.
Hoe te handelen dan? Geeft geen koeken,
chocola of brood met confituur, dat streelt te
zeer den smaak. Maar indien het zegtMoe
der ik heb honger» geef hem brood; droog
brood is soms eens goed voor de maag. Zoo
hij het met smaak opeet, is dit een onfeil
baar teeken dat hij honger had, maar vroeg
hij te eten uit louter gulzigheid, dan zal hij
's anderendaags zijn vraag niet meer her
halen. Die goestingskes zullen als bij toover-
slag verdwijnen.
Ik vat samen geen zwakheid, geen straf
waardige toegevendheid, en dat in 't belang
zelve onzer lieve kleinen.
We zullen misschien lijden om de weigering
we ons zullen moeten opleggen, maar de
moecu,-liefde bestaat uit opofferingen; zwak
ke liefde is geen moederliefde.
nBIIHIhigHiilBigiiBiHgiiR
W iege*n Ontroomer
voor verschillende gébruiken
dienende en niet verlaagden
melkbak draaiende op eene spil
benut- J
Ontroomers MELOTTE, N. V,
1 Remicourt
HET WETSONTWERP
VAN MINISTER HEYMAN
De wet van 14 April 1928, door de beide
Kamers met nagenoeg algemeene stemmen
aangenomen onder het ministerie van wijlen
J. Wauters, heeft de aannemers van werken
of leveringen voor rekening van de openbare
besturen en van een zeker getal instellingen
de verplichting opgelegd, gezinsvergoedingen
aan hun personeel uit te keeren en bij een
Compensatiekas aangesloten te zijn.
Dat was een vooruitgang ë,p eene vinger
wijzing.
M. Heyman stelt een nieuwen en zeer ge-
wichtigen vooruitgang voor op den weg van
de geheele veralgemeening der gezinsvergoe
dingen.
Wordt, zooals wij het vurig hopen, zijn
ontwerp aangenomen als wet, dan zullen al
de werkgevers van nijverheid, handel, land
bouw en zelfs van de vrije beroepen ver
plicht zijn, gezinsvergoedingen uit te keeren
aan hun personeel en zich bij eene Compen
satiekas aan te sluiten.
Dat is het hoofdzakelijk beginsel van het
ontwerp. Kortbondig deelen wij de bepalin
gen daarvan mee; later deelen wij mee welke
wijzigingen wij wenschen daarin te zien
brengen.
Het msnimum-barcma van uit te keeren
vergoedingen voorziet 15 fr. per maand voor
het eerste kind20 voor het tweede40 voor
het derde; 60 voor het vierde; 80 voor het
vijfde; 100 voor elk van de volgende kin
deren. (Art. 16).
Laten wij er goed voor zorgen, dat deze
geleidelijke toeneming worde behouden en
zelfs, zoo het mogelijk is, worde verhoogd.
De gewone loonen of wedden volstaan over
't algemeen voor het onderhoud van een
gezin met twee kinderen; doch, naarmate
het getal kinderen aangroeit, moet de last
nagenoeg geheel door de gezinsvergoedingen
gedragen worden.
De grensleeftijd is 14 jaar; hij wordt ge
bracht op 18 jaar (art. 17) voor de kinderen
die hunne studiën, hunne vakopleiding of
hun leerlingschap voortzetten.
Er wordt rekening gehouden met de wer
kelijk ten laste opgenomen kinderen in geval
van verlating of wegens het overlijden of de
invaliditeit van den vader en van de moeder.
De vergoeding blijft verschuldigd in geval
van arbeidsonbekwaamheid ten gevolge van
een arbeidsongeval of van eene beroepsziekte.
Is de onbekwaamheid bestendig, dan blijft
de vergoeding verschuldigd, zelfs na het
overlijden van het slachtoffer, totdat de hin
deren den grensleeftijd bereikt hebben.
(Art, 23).
De bijdrage der werkgevers wordt niet meer
berekend naar het bedrag van de uitbetaalde
Iconen, doch per arbeidsdag. Zij is bepaald
op fr. 0.60 voor eiken dag werkelijken arbeid
door de mannelijke arbeiders, en op fr. 0,40
door de vrouwen.
Die bijdrage kan bij Koninklijk besluit
verhoogd worden.
Laten wij er op wijzen dat, voor een loon
van fr. 5 per uur, de bijdrage van fr. 0.60 met
slechts 1.5 gelijk staat en die van fr. 0,40
met 1 dat is weinig.
De arbeidsdag, niet het loon, wordt tot
grondslag genomen om de werkgevers, die
de hoogste loonen betalen, niet te hoog te
belasten en om de berekeningen, alsmede de
controle te vergemakkelijken.
Hoe is de compensatie ingericht? Hier
komt het eigenaardigste gedeelte van het
ontwerp voor.
De compensatie zal in twee graden wer
ken.
In den lageren graad zal hij verzekerd zijn
door gewone compensatiekassen, door bij
zondere kassen en door eene hulpkas. Ge
wone compensatiekassen, vrijelijk ingericht
en gekozen door hunne aangeslotenen, mits
zij enkele, gemakkelijk na te leven bepalin
gen in acht nemen.
Bijzondere compensatiekassen voor zekere
bedrijven, zooals de ladingsbedrijven in de
havens, welker personeel van dag tot dag
verschilt en waarvoor de dienst der gezins
vergoedingen nagenoeg onmogelijk zou wor
den zoo zij niet vereenigd waren. De meer
derheid van de betrokken werkgevers zal
eene kas oprichten en de overige zullen zich
daarbij moeten aansluiten, ofwel zal, in elk
dergelijk geval, een bijzondere kas van
ambtswege opgericht worden.
Eindelijk zal eene bijzondere compensatie-
hulpkas al de werkgevers omvatten, die niet
wilden of niet konden toegelaten worden door
een gewone kas.
Men moet echter het geval voorzien, dat,
mits de opgelegde minima-bijdragen, som
mige kassen niet in staat zouden zijn om
de verplichte vergoedingen te betalen, en,
anderzijds, dat sommige kassen een over
schot zouden hebben.
Een hoogere compensatiekas zal ingericht
door middel van eene kas genaamd Natio
nale Kas», waaraan wij liefst den naam:
Kas voor hoogere compensatie zouden ge
ven.
Deze kas zal in stand gehouden worden
door de helft van het overschot, dat de
rijkste kassen zouden trekken uit de ge
wone bijdragen van hunne aangeslotenen.
(De overige helft zal toegekend worden aan
een voorzorgs- of reservefonds, dat elke kas
moet voorzien, of besteed worden om de ver
goedingen of andere dergelijke voordeelen
te verhoogen.)
De Staat zal elk jaar 30 miilioen in de
hoogere compensatiekas storten om de lagere
kassen, die een kort hebben, in staat te stel
len, de vergoedingen voor het derde kind en
voor de volgende kinderen te betalen.
Dat is een flinke bepaling.
Al de compensatiekassen, welke ook, kun
nen toelagen van de provinciën en van de
gemeenten, alsmede giften en legaten van
particulieren ontvangen.
Eene Commissie der Gezinsvergoedingen
zal ingesteld worden om advies uit te bren
gen over de toelating van de kassen. De
leden daarvan worden door den Koning ge
kozen ten getale van vijftien, waarvan vijf
bedrijfshcofden en vijf arbeiders.
Laten wij hopen, dat, onder de vijf overige,
ten minste drie hoofden van een groot gezin
zullen benoemd worden.
De wet zal in werking treden op 1 Januari
1931 voor de hoofdzakelijke bepalingen en
uiterlijk op 1 Juli 1932 voor het overige.
Wij wenschen dat het Parlement den loo
penden zittijd niet zal sluiten alvorens dit
ontwerp te hebben aangenomen: de groote
gezinnen verwachten daarvan de beste uit
slagen, en daardoor zal ons land op den
eersten rang staan, wat betreft de veralge-,
meening' van de gezinsvergoedingen. V. F.
eKWlSKKS£a?<5!SaaBHafê£93MH£flH
De menschen beseffen niet welke groote
handelswaarde de goede luim en het lachen
bezitten. Het is misschien ook daarom dat
velen niet gelukken.
Het is eene verkeerde opvatting te denken
dat, in handelszaken, men steeds ernstig
moet zijn.
André Carnagie lachte gulhartig en andere
Cresussen hebben zooals hij, hartelijk ge
lachen. Het lachen geeft handelskracht
evenals de publiciteit. Het lachen wekt op,
duwt vooruit, het baart vreugde en geluk
in het werkhuis, den winkel, in het huis.
Het is de beste verwekker van bedrijvigheid
en geeft moed aan het werk.
En dokter zou u zeggen: Lacht om dik
te worden! Zoo ook raad ik u aan: Lacht
om rijk te worden!
De goede luim stemt den handelsman tot
vriendelijkheid en beleefdheid.
Vriendelijkheid bezit eene aantrekkings
kracht. waaraan de kliënt moeilijk weêr-
staat, want dat streelt hem, dat is hem aan
genaam en geeft hem vertrouwen.
Hoe dikwijls hebt ge niet gehoord of zelf
gezegd: Ik ga naar den winkel van X...,
want dat zijn zulke vriendelijke menschen!
Opgeruimdheid en lachen brengen den
kliënt tot goede stemming en doen hem ge
makkelijk koopen.
En vriendelijke groet met vroolijk gezicht,
maakt meer indruk op een binnenkomende
kliënt dan een kwartier ernstig gesprek.
Ernst en strengheid zijn als grijze wolken;
lachen en goede luim zijn als zonnestralen
in uwen winkel of werkhuis. Een ernstig en
bedrijvig gezicht houdt den kliënt op af
stand (bijzonder de vrouwelijke), het brengt
een koude tusschen den kooper en verkooper
en stemt tot volle wantrouwen.
Een weifelende kliënt, die niet zal koopen
zal niet wederstaan aan de vriendelijkheid
bij een ernstig man, die niet lachen kan,
van een jeugdig, opgeruimd gelaat.
Het lachen verdrijft misverstand en ver
mijdt wrfjviftgeh.
'Ernstige discussie verwekt tegenspraak,
argumenten en oppositie.
Het lachen daarentegen ontwijkt dit alles
en vernietigt de oppositie zonder strijd. Het
is niet altijd gemakkelijk door redetwisten
te overtuigen, maar men kan altijd doen
lachen, en dat is half gewonnen.
Plechtige menschen, die zich boven het
lachen achten, zijn doorgaans dwazen, die
te beklagen zijn!...
STORT 11 fr. 90
op ons postcheckrekening Nr 15.570 en van
nu tot einde 't jaar wordt ons blad U weke
lijks per post tehuis besteld.
VOOR FRANKRIJK
bedraagt de abonnementsprijs tot einde jaar
24 frank.
rasBBHBBBSBsaaaaESSHasBisaBBB?
ONZE VORSTEN.
Onze Vorsten hebben het niet gemakkelijk
gehad in de laatste weken. Pas zijn zij terug
van hunne groote reis naar Egypte of heel
v/at werk stond hun te wachten.
De Koninklijke Familie was voltallig te
genwoordig te Antwerpen, bij de onthulling
van het monument dat opgericht is ter ge
dachtenis der gesneuvelde soldaten en bur
gers dier stad.
De Tentoonstelling' van Antwerpen werd
Zaterdag open verklaard door Z. M. Koning
Albert en het was Koningin Elisabeth die
den driekleurigen band doorsneed, welke toe
gang tot de tentoonstelling ontzegde.
Dinsdag' brachten onze Vorsten een bezoek
aan het Groot-Hertogdom Luxemburg. Zij
werden er in triomf ontvangen door de Lu-
xemburgsche bevolking, met Prins Felix en
Groot-Hertogin Charlotta aan het hoofd.
Op Zaterdag, 3 Mei, hebben onze Vorsten
met dezelfde plechtigheid als te Antwerpen
de tentoonstelling van Luik open verklaard.
Z. M. Koning Albert en ook H. M. Konin
gin Elisabeth hebben er aan gehouden de
feestelijkheden, welke op 4 Mei te Brugge
ter eere van den Vlaamschen Priester-Dich
ter Guido Gezelle zullen gehouden worden,
met hunne aanwezigheid te vereeren.
Wanneer onze Koning eene plechtigheid
in het Vlaamsche land bijwoont en er het
woord voert, geschiedt dit steeds in het
Vlaamsch. Dat is maar juist zooals het be
hoort.
De tijd dat de Koning de Vlamingen in
het Fransch toespreekt, zooals Koning Leo
pold II deed bij de onthulling van het stand
beeld van Breydel en De Coninck te Brugge,
schijnt met Koning Albert voor goed uit te
zijn.
Nu komen die Vlaamsche toespraken in
Vlaanderen geheel natuurlijk voor. Dit komt
omdat de wind in de Vlaamsche zeilen zit
en dat het franschdolle getij in Vlaanderen
gekeerd is.
HET LANDBOUWONDERWIJS.
Zooals elk jaar heeft de Belgische Boeren
bond alweer een studiedag belegd te Leuven,
waarop gehandeld werd over de toestanden
van het land- en tuinbouwonderwijs en van
het landbouwhuishoudonderwijs.
Niet minder dan 450 onderwijzers en 100
onderwijzeressen volgden dezen Onderwijs-
dag.
Deze vruchtbare dag werd bekroond door
eene rede van Minister Baels.
Minister Baels bracht eene warme hulde
aan de aanwezige leerkrachten die de beste
waarborgen zijn voor een bloeienden boeren
stand. Krisissen mogen opduiken, moeilijk
heden mogen oprijzen, met zulke leerkrach
ten zal de boerenstand het hoofd bieden aan
alle moeilijkheden. Het departement van
landbouw zal het zich tot plicht rekenen
het landbouwonderwijs zoo ruim mogelijk
aan, te moedigen. Dergelijke aanmoedings-
poKiek hebben wij na den oorlog doorge
voerd en de uitslagen zijn verbazend geweest.
Immers, in 1929 telden wij 678 landbouw-
avondscholen met 13.000 leerlingen; 88 ge
westelijke landbouwscholen met 2.242 leer
lingen en 16 normaalscholen met 457 leer
lingen. En het Vlaamsche land alleen telde
daarvan: 427 avondscholen, 56 gewestelijke
landbouwscholen en 12 normaal leergangen.
Het landbouwonderwijs is dringend noodig,
vooral in de huidige omstandigheden van
krksis, dumping en overrompeling onzer
eigen markten door de overproductie onzer
naburen, die ons eene oneerlijke concurrentie
$s$jCtoen.- Hpe over deze moeilijkheden zege-
Wf'éri? Dóór er voor té zorgen dat onze boe
ren geleerde en verstandige bedrijfsmannen
worden, opdat hunne productie de beste
weze, en dus toch afzet vindt, ondanks de
tolbarreelen, juist omdat zij de beste is. Het
onderwijs echter, moet ook hooger reiken:
de zedelijke vorming onzer kinderen, opdat
wij een schoon en braaf boerenvolk bekomen.
Mgr Luytgaerens bedankte den Minister,
waarna de vergadering gesloten werd met
den Vlaamschen Leeuw en het gebed.
BIJ DE LIBERALE JONGE WACHTEN.
De Liberale Jonge Wachten hebben een
congres gehouden te Luik.
Onder de vraagstukken welke door dit con
gres werden besproken is er de kwestie van
de toelagen aan het vrij onderwijs.
Het congres betreurt dat er toelagen wor
den verstrekt aan de vrije Universiteit van
Leuven. Natuurlijk legt het congres zich neer
bij de toekenning van toelagen aan de vrije
Universiteit van Brussel. De logische toe
passing van een beginsel bestaat nu eenmaal
niet bij die jonge wachten.
Anderzijds werd na een heftig debat, zoo
schrijven tenminste de liberale bladen, een
motie goedgekeurd, waarin het congres de
meening uitspreekt dat de liberale partij en
de liberale mandatarissen in Kamer en Se
naat moeten ijveren om de geleidelijke af
schaffing van de toelagen aan het vrij onder
wijs te bekomen, hierbij rekening houdende
met de politieke noodwendigheden.
Dat de liberale partij zich aan een derge
lijke motie niet storen zal, staat vast. Die
motie duidt er in ieder geval op dat de
geest, die de liberale Jonge Wachten bezielt,
een anticlericale geest is.
Een Jonge Wacht van Buik, het provin
cieraadslid te Luik, de h.Touret, verweet de
liberale partij dat zij het niet aandurft een
regeering' van links te vormen. Volgens dezen
verslaggever zou de liberale partij niet trouw
gebleven zijn aan de beginselen op dewelke
zij altijd steunen moet.
Die kritiek van den h. Pouret schijnt niet
veel bijval te hebben gehad daar het congres
lijkheden toetsen moet aan de gezbnde
klaarheid der beginselen die herhaaldelijk
werden bevestigd op de na-oorlogsche con
gressen.
Kan mèn vager en onduidelijker bewoor
dingen gebruiken?
GROOTE V. O. S.-BETOOG ING.
Op Zondag, 25 Mei, zullen de V. O. S.-
bonden te Brussel een groote betooging hou
den. Drie beginselen komen in aanmerking:
Vlaamsch Rechtsherstel, Wereldvrede en
stoffelijke belangen.
Zondag laatst hielden de V. O. S. hun
landelijk Congres te Brussel.
De Vossebonden beginnen weerom te bloei
en. Zij zijn de crisis, in 1927 begonnen, te
boven gekomen en tellen thans opnieuw
500 bonden. Hun orgaan De Vlaamsche-
Oudstrijder verschijnt thans met eene op
lage die nooit zoo hoog was als heden.
De V. O. S. is eene Vlaamsche strijdorga
nisatie die noch maximalist, noch minimalist
is. V. O. S. is de eenige Oud-Strijdersvereeni-
ging die op eigen pooten loopt. Groot zijn
de diensten welke de V. O. S. bewezen heeft
aan de Oud-Strijders. Mocht de werking
van den V. O. S. met zegen bekroond worden.
Belgische Fabriek
Chicorei WYPELIEK-TAFFIN
Naaml. Vennootschap, YPER.
VLAAMSCH IN 'T LEGER.
De Regeering zit verlegen met het geval
van dien vlaamschen sodaat, die weigert ge
volg te geven aan fransche bevelen.
Minister de Brocqueville heeft voor de
vlaamsche compagnies, vlaamsch commando
beloofd. Dat is eene prachtige belofte, maar
dat is niet voldoende.
De volledige gelijkstelling van Vlamingen
en Walen moet voorbereid worden in het
leger en dat zal alleen mogelijk zijn door
Vlaamsche en Waalsche legerdivisies.
In 1928, bij de bespreking van de thans
geldende militaire wet, werd dat onmogelijk
Verklaard bij gebrek aan Vlaamsche officie
ren. Wat doet de Regeering ondertusschen
om Vlaamsche kaders voor te bereiden
Niets.
Wil de Regeering werkelijk een gezonde
oplossing voorbereiden voor het leger, dan
moet zij van nu af maatregelen nemen voor
de toekomst en wel zorgen voor eene vlaam
sche afdeeling in de militaire scholen, voor
de vorming van vlaamsche officieren. Doet
de Regeering dat niet, dan draagt zij ook
de schuld voor het bestaan van de tegen
woordige wantoestanden in het leger, want
de vlaamsche soldaten zullen ook niet langer
dulden dat hun taal geradbraakt wordt op
alle manieren door zoogezegd vlaamseh-ken-
nende officieren.
Het Vlaamsche Volk komt tot het volle
bewustzijn van zijn gelijkwaardigheid met
het Waalsche Volk. Het zal niet langer de
oude vernederende toestanden dulden. Ook
niet, vooral niet in het leger.
TERGENDE MAATREGEL.
Al de werken die zich in Belgie Natio
naal noemen leggen het erop aan om zich
hatelijk te maken in de oogen der Vlamin
gen. Niemand meer dan zij sturen naar de
scheiding. De heeren uit Brussel doen wer
kelijk hun best om te bewijzen dat het noo
dig is dat de Nationale werken een be
stuur voor het Waalsche land en een bestuur
krijgen voor het Vlaamsche land, zoodat de
eene en de andere zouden verlost worden van
onhebbelijk gekwel.
Het Nationaal Werk voor Kinderwelzijn
heeft deze week wederom een toer uitgeste
ken.
De Vlaamsche verpleegsters hebben ieder
jaar drie dagen van wetenschappelijken en
kultureelen gemeenzamen arbeid op het
Vlaamsch Congres voor Verpleegkunde en
Stand van het huis JOS. DERYNCK-FATTHEU, 31, Vandenpeereboomplaats, Ypcr.
MERCER1E, BONNETERIE en LINGERIE in 't Groot. Oogstte veel bijval en
werd zeer bewonderd en geprezen om de groote keus en de frischheid der koopwaren.
Stand van het huis CAMILLE QUAGHEBEUR, Yperstraat, Poperinghe. PIANOS
en MUZIEK. Geniet een stijgend vertrcuwen bij de steeds talrijker wordende ka
lanten. De stand werd druk' bezocht en gewardeerd.
Sociale Geneeskunde. Daar ontmoeten zij
hun vakgenooten uit de verschillende andere
provincies en komen ze meteen in voeling'
met het Vlaamsch Vroedvrouwenverbond.
Dit jaar was het hun daarenboven mogelijk
te genieten van de verschillende vergaderin
gen en uitstappen ingericht door de geza
menlijke Vlaamsche Wetenschappelijke Con
gressen té Antwerpen.
Het w|s juist op een dezer drie dagen dat
een hoioger ambtenaar in het Nationaal
Werk voor Kinderwelzijn de verpleegsters uit
Gent en omliggende te Gent moest bijeen
roepen om bestuurlijke inlichtingen te geven.
Spijts het aandringen van Dr Daels wilde
voornoemde heer zijn tergende maatregel
niet intrekken.
't Is altijd gevaarlijk van te spelen met
vuur.
LIEFDADIGHEÏDSTELEGRAMMEN.
Sinds 1925 bestaan er in ons iand iiefda-
digheidstelegrammen. Wij twijfelen of dit
wel voldoende gekend is.
Deze telegrammen worden meest gebruikt
om familieleden en vrienden bij hun huwe
lijk geluk te wenschen. Men betaalt er wat
opgeld voor, maar daarvoor wordt aan de
feestvierders eén sierlijk geteekend formu
lier overhandigd. Een nieuw formulier is
thans, ter gelegenheid van het eeuwfeest,
geteekend door kunstschilder Bastein. De
twee vroegere formulieren, door de kunst
schilders Constant Montald en Herman Ri-
chir geteekend, zullen herdrukt worden en
ook met hetzelfde doel mogen gebruikt wor
den.
Hetgeen meer betaald wordt dan een ge
woon telegram komt ten goede aan deze
liefdadigheidswerken
1. Nationale Vereeniging tegen de Tuber
culose.
2. Rood-Kruis van Belgie.
3. Belgische Nationale Bond tegen de Te
ring.
4. Nationaal Werk voor Kinderwelzijn.
5. Nationaal Werk voor Oorlogsinvalieden.
6. Nationaal Werk voor Oorlogsweezen.
In 1929 werden er in Belgie 342.210 lief
dadigheidstelegrammen uitgegeven.
De liefdadigheidstelegrammen beantwoor
den aan het dubbel doel: meer genoegen ver
schaffen aan dezen die men wil gelukwen-
schen en dan ook bijdragen tot liefdadige
werken, die in hun eigen toch moeten ge
steund worden.
BIJ DE NATIONALE OUD-STRIJDERS.
Belgie heeft waarachtig' niet veel kans. Nu
wordt het bestookt uit een hoek van waar
het zulks in geenendeele verwachtende was.
Op het programma der eeuwfeesten staat
voor 20 Juli een triomfantelijke défilé van
Oud-Strijders te Brussel.
Dat de V.O.Ssen zich in triomf niet zullen
laten rondslepen te Brussel, dat is zeker.
Maar dat de Nationale Oud-Strijders, de
N.S.B. of F.N.C. ook van geen meêdoen
willen, dat valt Belgie tegen.
Op 13 April verwierp de beheerraad der
Nat. Oud-Strijders de deelneming. Vooraan
staande mannen der vereeniging namen
daarop hun ontslag.
Op tweede Paschen werd een uitzonderlijk
kongres gehouden om den toestand te on- j
derzoeken. Het was een woelige zitting en
meest al de redenaars beweerden dat de
Oud-Strijders de zekerheid moesten hebben
dat de eischen van het Verbond zullen er
kend worden alvorens aan gelijk welk betoog
deel te nemen.
De meerderheid stemde dat aan de défilé
der zegepraal alleen zou deelgenomen wor
den wanneer de eischen der Oud-Strijders
vóór dien datum zullen ingewilligd worden.
Wij hebben er vroeger reeds op gewezen
dat het voor de Regeering eene grove fout
was de oplossing der Oud-Strijderskwestie,
zoowel als die der Vlaamsche kwestie,' tot
het jubeljaar uit te stellen. De Regeering
zal zich aan het besluit der F.N.C. niet ver
wacht hebben. Het spreekwoord zegt: Van
uw vriendjes moet ge 't krijgen!
EERSTE MEI.
Donderdag, 1 Mei, was het dag op dag
40 jaar geleden dat de Socialisten voor de
eerste maal internationaal den 1 Mei vier
den.
.scheen, stond er: Voor de eérste maal zal
de wereld het schouwspel leveren van een
plechtigheid ter eere van het werk.
Onmiddellijk daarop volgden een deel be-
leedigingen tegenover den godsdienst en de
feesten der Kath. Kerk.
't Was geheel en gansch misplaatst, maar
de Socialisten waren dan nog in hun eerste
vum\enjn,h;,v.nnen overmoed zegden zij dom
migheden.
Het kristendom heeft van de Socialisten
geen lessen te ontvangen. Het heeft den
arbeid op de eereplaats gesteld. In de tijden
dat de voorschriften van het krist endom al
gemeen nageleefd werden, dan ook werd de
arbeid algemeen en hoog gewaardeerd.
In 1890 voerde het Socialisme een taal
alsof het met één slag geheel de wereld ging
veroveren.
Nu zijn wij veertig jaar later.
Wederom is een Mei-oproep verschenen
en nu kiinkt hij als een geklaag zonder
eindeDe internationale reactie heeft zich
hersteld. De vrijheid verschijnt in drie ge
stalten: fascisme, ophitsing' tot oorlog en
sociale reactie!
Nergens kan gewezen worden op eenige
weldoende toepassing van het principieel
socialisme.
Wel spreekt het nieuwe manifest over de
Engelsche Arbeidsregeering. Maar dat is geen
socialistisch, maar wel een sociaal gouverne
ment.
En zoo sukkelt het manifest voort tot in
Rusland, waar men nu eens het echte socia
lisme in toepassing heeft gesteld, de wereld
weet met welke gevolgen: verdrukking, ver
banning en moord, hongersnood en een ake-
ligen, wanhopigen strijd tegen God en de
godsdiensten.
Als feestviering in de streek was 1 Mei
maar een mager beestje. Nu de Roode Baas
politiek-lam geslagen is, deelen de volge
lingen noodzakelijk van de ziekte.
Wat wij hier echter dit iaar te zien kre
gen verdient eene eeryolle melding.
Een blauwe plakbrief noodigde de werk
lieden uit tot het vieren van 1 Mei bij middel
van een bal in het Liberaal lokaal. Het is
moeilijk om zeggen als het de Socialisten
zijn die aan het liberaal-worden zijn ofwel
als het de Liberalen zijn die zich tot Socia
listen ontpoppen, 'k Geloof veeleer 't laatste.
NA 100 JAAR TAALDWANG.
Er is iets aan het roeren, aan het gisten
in de Vlaamsche gemeenten der taalgrens.
Na 100 jaar bestuur dat alleen Fransch
was en waar nooit eenig aandacht geschon
ken werd aan de vlaamschsprekende bevol
king, begint het Vlaamsch gevoel der taal
grens-gemeenten op te flakkeren. Gebruik
makende van de bestuurlijke taalwet heb
ben 21 grensgemeenten van Luik en nu
reeds 2 van Henegouwen, het recht opgevor
derd alle bestuurlijke mededeelingen in de
twee talen te verkrijgen. Dit moet toegestaan
zijn wanneer 20 t. h. der gemeentekiezers
(mannen en vrouwen) zulks vragen.
Wat op de taalgrens gebeurt is voor Vlaan
deren van groot belang. Een Vlaamsche
blok, die men verloren waande, heeft zijn
wil te kennen gegeven niet langer meer als
Waalsch gebied te worden behandeld. De ver-
franschenden, denationaliseerenden Staats-
dwang van Brussel heeft zich honderd jaar
laten gevoelen. De natuur wil geen dwang.
Die menschen willen naar Vlaanderen weer
om. En het en is nog maar een begin. Zoo
dringt zich langzaam maar zeker de oplos
sing der taalkwestie op. Vlaanderen kan
daar maar bij winnen.
GUIDO.
Hl
Groote keus beste kwabreit
TAFEL TOILE-CIRÉE
in alle breedten,
Geele, Zwarte en Bruine
BEDDEVELLEN
Caoutchouc schorten
bij