1
Brouwerij Masschelein
DE POPERINGHENAAJff.
IMHBUHUHUMUH1
iBI
EL 5. - 24-8-1930. N 34.
AUGUSTI - KOORNMAAND
u©o.e®e fr. te winnen
21.500.000 franken.
UNION CENTRALE da Ia BOURSÏ
i Koperen spreuk©»
Psjprekkessa
Dagbladrekkeras
Pêle-Mêles
I Alle slag van Kaders
Geldbeugels
Porte-feuillcg
Valiezen
IBoek- Muziektessck>e«
Alle merken vat*
1 VULPENNEN.
B»reelgerief. Leesboek®».
Groote keus Trouwe bediening
bij
3ANSEN - VANNESTEj
Gasthuisstraat, Poperinghe.
BOEKENNIEUWS
YPERSTRAAT POPERINGHE
I
('t Vervolgt),
G ®2 O A. C II T EÏ M
Niets is zoo lastig als niet te werken. Ge
lukkig hij die zijn leven aan groote en edele
doeleinden wijdt, en zijn wel overwogen
plannen beredeneerd uitvoert.
Een wereld waar geen greintje dwaasheid
zou te vinden zijn, zou wel zeer vervelend
en laag bij den grond wezen.
H£T MANNEKE
UIT Q£
Onder ons gezegd en gezwegen
Dat weder begint mij erg tegen
te steken
en om mij te wreken
Heb ik zoo even
'n briefelken geschreven
naar St Medard
die van uit den hemel daar
zijn kuipen water
met veel geklater
zoo danig over onze akkervruchten giet
dat er op 't laatste niets meer van over en
[schiet,
Maar al.s ik nu ne keer goed nagedacht
heb, scheur ik dat briefelken kapot. Want,
zoo zeg ik bij mijn eigen, St Medard is ook
de patroon van de paraplu- ofte regen-
schermfabrikanten. En nu herinner ik mij
dat al die fabrikanten op den feestdag van
St Medard naar St Medardus-Oordeghem
beêwegen zijn geweest, omdat hunne com
merce niet al te goed meer marcheerde. En
ze hebben daar veel kaarskens doen branden
voor hunnen patroon en ze hebben daar
schoon blommekees geschonken en St Me
dard, die zoo'n buitengewoon goed hart
heeft, heeft dan beloofd dit jaar eens spe
ciaal voor hen te zorgen! Hij heeft zijne
belofte goed gehouden!
Ja, voegt Marenta er bij, St Medard is
aan toch rechtzinniger dan de belgische
regeering. Die beloofden al zoo lang aan de
Vlamingen hun recht te schenken, maar on-
dertusscnen denkt ze:
Veel beloven, weinig geven
Doet de zotten in vrede leven.
Maar de Vlamingen zijn nu eenmaal geen
zotten... en in vrede zullen ze niet leven,
zoolang ze hun recht niet hebben verkregen
en zoolang ze in hun Vaderland beschouwd
worden als burgers van... 2' rang.
Als ik daar eens goed aan denk, zie... dan
zou 'k kunnen weenen! Wat? Wij, Vlamin
gen, die zoo fier mogen gaan op een roem
rijk verleden, wij, kinderen van het edelste
ras. dat ooit den aardbol heeft bewoond, wij
zouden nog als knecht en slaaf moeten die
nen in ons eigen land...? Neen! dat kan, dat
mag. dat zal zoo niet voort blijven duren.
Recht komt er!
En daarmee ziede, beste lezers en alder
liefste lezereskens, dat, al houdt 't Manne
ken uit de Maan van lachen en van leute
en plezier, hij toch <ook over een ernstig
vraagstuk, ernstig zijn meening kan zeggen.
UW MEENING rechtuit zeggen, dat is iets
dat gij altijd moet, doen
Cies Slameur, die onlangs getrouwd is, zei
ook rechtuit wat hij er van dacht toen ze hem
vroegen wat zijn gedacht was over 't
trouwd zijn.
Het huwelijk, zei Cies, dat is iets dat u al
uwe vrijheid afneemt. Om U een voorbeeld
te geven: toen ik nog jongman was dronk ik
alle dagen negen potten bier en kwam dan
om een uur 's nachts naar huis, maar nu
da'k met een wijf op mijn kot zit drink ik
's avonds eene pot bier en moet om 9 ure
thuis zijn.
Dat is 't verschil van de differentie, be
sloot Cies.
Marenta wenscht proficiat aan 't wijf van
Cies. omdat ze haren man zoo kunnen dres-
seeren heeft.
ZE ZEGGEN als ge van den duvel spreekt
ziet ge zijnen staart. Ge moet nu niet gaan
denken zulle dat ik de staart van den duvel
gezien heb. Maar ge rappeleert U toch nog
dat ik hier verleden week schreef over de
records en dat er zotten waren die zoo
een record wilden slaan om 't langst in een
boom te hangen. Toen zei ik dat dat nog al
een gevaarlijk sport was. Hewel ziet, mijn
epistel was nog maar af, ik sloeg een gazet
open en wat las ik. Een jonge Amerikaan
die 496 uren aan een boomtak had gehangen
valt, en breekt den halsHet was de 18 ja
rige Nelson Macintosh, 't Schijnt dat hij zich
alle jaren oefende, en nu had hij 496 uren
bereikt, maar wilde niet afstijgen vooraleer
de 500 gehaald te hebben. Zijn moeder bracht
hem juist een beetje warm eten wanneer hij
van een hoogte van 12 meter naar beneden
tuimelde.
Toen lag hij daar dood op den grond
en 't was zijne moeder die hem zoo vond
't Mensch moet dan ook geroepen hebben:
Ach Heer, ach God,
Waarom toch overtrad hij mijn verbod.
Maar helaas!
't Is te laat den put gevuld
Als 't kalfken is verdronken
't Is te laat het haar gekruld
Als men met ne... kletskop zit te pronken
Onze tegenwoordige moeders zijn veel te
zwak tegenover hunne kinderen. Valt het
dan te verwonderen dat ze vroeg of laat
hunne toegevendheid moeten bezuren?
In mijnen tijd deden ze dat gansch anders,
zei Jef Tierletijn, en hij trok zijn kousen
over z'n schoenen.
EN ALS ER ONDER mijne lieve lezeres
kens personen zijn die last hebben om
morgens hunnen man op tijds uit zijn bed te
halen, ga ik hun hier een middel geven, om
dien uit den weg te ruimen
(niet hun man!
God beware mij daarvan,
maar die last), 't Is zoo simpel als 't groot is
Dat ze zich een van die nieuwe wekkers aan
schaffen geheetenniespoedergaswekkers
Nog niet van hooren spreken? Een horloge
maker van Baden heeft hem uitgevonden.
Men windt den wekker op, en zet hem den
aflooper op het uur dat men wenscht, op dat
oogenblik dan, komen er uit het apparaat
zekere chemische bestanddeelen, die U kost
wat kost doen niezen en zoo natuurlijk
wakker maken. En ge blijft voort niezen tot
als ge rechtstaat. Dus, ge moet er uit, willen
ofte niet.Marenta, heeft er mij zoo al eenen
beloofd voor mijnen verjaardag.
IS ME DAT EEN WASCHINRICHTING
kloeg Mie Katoen tegen haar vriendin Triene
Langbeen. Ze sturen mij mijn overhemden
terug met halve knoopen eraan. Klaag maar
niet, wedervoer de andere, de mijne stuurt
me heele knoopjes terug, met... halve over
hemden eraan.
t SPREEKWOORD zegt: droomen is bedrog
ka... 's nachts in uw bed, 's morgens vindt
[ge 't nog.
Uit een onlangs, door een Oostenrijkschen
perfester vastgestelde statistiek, heeft men
opgemaakt dat het vrouwvolk veel meer on
derhevig is aan droomen, dan 't mansvolk.
Waaraan dat die menschen toch hun tijd
verbeuzelen (niet 't vrouwvolk met te droo
men, maar die perfesters met zoo'n stati
stieken op te maken). Op honderd mannen
zijn er maar zeven en twintig, die regelmatig
droomen, terwijl er daarvoor vijf en veertig
vrouwen worden gevonden. Veertien, per
honderd mannen, droomen zelden en negen
per honderd droomen nooit, maar... tot nu
toe hebben ze nog maar eene enkele vrouw
ontdekt die deze eigenschap (van nooit
te droomen) bezit.
Misschien zijn er wel, onder mijne aider -
liefste Lezereskens, die ook deze eigenschap
bezitten! Dat ze het mij dan maar laten
weten, ik zal dan ne keer een brief ken in
egel naar die meneer de prefester zenden
en hem ne keer ferm op zijn knevels tikken.
Watte, 't vrouwvolk zoo uitmaken voor
droomsters
KISS ME NOT...
Ach Heer! Ach God!
Wat is me dat
Nu voor entwat?
zult ge me vragen! Hewel... c'est simple
comme bonjour... Kiss me not... dat is
engelsch en dat beteekent: kus me niet.
Dat zou onzen ezel ook kunnen vertalen...
indien hij lezen kon. In Engeland „is het
tegenwoordig de nieuwe mode, deze drie
woorden te brodeeren op de... ba vetten ofte
zeeverlappen van de baby's Ge zult wel
allen dat tooneel reeds bijgewoond hebben.
Gelukkige ouders gaan met hun baby een
wandelingsken maken, en, onderweg komen
ze, bij toeval, zoo een oud gerimpeld wijf
tegen, van hun kennissen, met de onvermij
delijke druppelaan den neus. En deze
begint dan: «Ho! wat een schoon kindje!
dada! Hoe oud is het? dada! En al zoo te
spreken omhelst de oude vrouw het kindje
en... de druppel blijft kleven op het aange-
zichte van het kindje. De ouders durven
niets zeggen... maar ze wisselen een oogslag
die veel beteekent. Hewel! de dokters zeg
gen dat het zeer ongezond is voor de klein
tjes zoo van iedereen en alleman omhelsd
te worden. Hetgeen zeer goed te begrijpen
alt, want iedereen wascht alle dagen zijn
tanden niet, en er zijn er velen wier adem
juist niet denken doet aan een frisch lente-
windeke. Allee! Vlaamsche moeders, volgt
voorbeeld na van de Engelsche ouders, en
dat van morgen af uw baby een zeeverlap
drage met de woorden kus mij niet
DE OPERA TE BOSTON gaf een opvoe
ring van Puccini's Tosca met een Italiaan-
sche zangeres als Cavardos. Alles ging goed
en het publiek leefde vol spanning het tra
gische duo der hoofdpersonen in de tweede
akte mede, toen plotseling uit de stalles een
uitbundig gelach klonk. Het kwam van twee
Italianen In minder dan geen tijd werden de
profane rustverstoorders verwijderd en naar
het politiekantoor gebracht om daar ophel- stoutmoedige zeevaarders hopen binnen twee
sterke kousen te scheuren, evenwel zonder
dat het publiek het bemerkte. Alleen Tosca
had het ongeluk gezien. Om nu haar partner
voor schande te sparen en de lachlust van
het publiek te voorkomen, zong ze op een
gegeven oogenblik in plaats van den voor
geschreven tekst, op tragisch smartelijke
wijze haar Carvardossi toe: Draai u niet
om, uw kousen zijn gescheurd.
Het Amerikaansch publiek verstond zulks
niet, echter wel de twee aanwezige landge-
nooten van de gevatte zangeres. Natuurlijk
was een lachbui de onvermijdelijke uitwer
king op de komische kontrast-werking.
GIERIGHEID is een gebrek
Die gierig is, die noemt men, vrek.
Maar spaarzaamheid, 'k zeg het met veel
[vreugd
Dat is voorwaar een schoone deugd.
Nu, met dezen duren tijd, is het vooral
noodig spaarzaam te zijn. Maar 't ergste is
dat het nog dikwijls de rijken zijn die er
het voorbeeld moeten van geven aan de
armen of ten minste deze laatsten moeten
aansporen spaarzaam te zijn. Luistert naar
het volgende historieken:
In het nieuwe Turkije is het verboden een
wijde en breede pofbroek te dragen. In het
begin konden de eenvoudige Turken maar
niet begrijpen, waarom Kemal pasja dit ver
bod uitgevaardigd had. Een arme Turk, die
door de politie er reeds drie keer op was ge
wezen, dat het hoog tijd was, dat hij een
Europeesche broek moest laten maken, ging
wanhopig bij Kemal pasja op audiëntie.
Waarom hebt u dit verbod uitgevaar
digd? vroeg de Turk. En waarom geeft u dan
geen geld voor een nieuwe broek?
Kemal pasja vroeg den ontevreden man
vriendelijk, hoeveel kinderen hij had.
Twee zoons heb ik.
Breng ze hier.
De arme Turk verscheen weldra met zijn
beide zoons, die bijna geen kleeren aan het
lijf hadden.
Ga in het zijvertrek en trek je pofbroek
uit.
De Turk deed, zooals hem bevolen was.
Daarop verschenen drie kleermakers, die de
broek opnamen, de naden lostornden en vlug
drie Europeesche broeken uit de oude stof
maakten. Eén voor den vader en twee voor
de beide zoons.
Ziet ge, ezel, zei Kemal pasja, daarom
heb ik deze verordening gemaakt.
WEET GIJ, beste Lezers en alderliefste
Lezereskens, welke het toppunt is van de
snelheid? Hewel dat is zóó rap rond een
boom loopen van twee meter diameter, dat
uw teenen uw hielen raken.
VAN SNELHEID GESPROKEN. In En
geland is dezer dagen een eigenaardige
snelheidswedstrijd gehouden. Tezelfder tijd
dat van het Kings Cross-station te Londen
de vliegende Schotde snelste express-
trein in Engeland, vertrok, werden voor het
parlementsgebouw, 1000 postduiven, die te
Newcastle thuishoorden, losgelaten. De trein
heeft den wedstrijd over 238 mijl gewonnen,
daar hij een uur en 38 minuten vroeger
aankwam dan de eerste duif.
't Tegenovergestelde zou mij verwonderd
hebben.
EN VOOR een veranderingsken heeft er
in Mechelen weer een hartroerend drama
plaats gegrepen.
Op 11 Augustus 1929 overleed het kindje
der echtelingen Goeymets-Van Moor uit de
Ste-Cathelijnestraat. Op den verjaardag van
het overlijden wilde de vrouw kost wat kost
het graf van het kindje gaan bezoeken. De
man, ziende dat zijn vrouw in een opgewon
den toestand verkeerde, belette haar zulks
Zij ging evenwel naar haar slaapkamer en
sprong door het,venster in de straat,
De ongelukkige werd naar het gasthuis
overgebracht, waar vastgesteld werd dat
haar de ruggraat was gebroken. Zij verkeert
in hopeloozen toestand.
Dit tragisch ongeval heeft heel wat op
schudding verwekt.
Drie leegloopers lagen op het zachte gras
uitgestrekt, en koesterden zich in de heete
zomerzonne. Een heer kwam voorbij en
sprak de kerels aanWie van u de luiste is.
krijgt 'nen frank!
De eerste sprong ijlings recht en riep
Ik nu, ik ben de luiste! Hier, geef hier den
frank!
De tweede zette zich overeind't Is niet
waar, mijnheer, ik ben de luiste! Kom, breng
mij den frank!
De derde verroerde niet. En gij?
vroeg de heer, gij doet naar den frank
niet?
En... nummer drie, op tragen toon: Steek...
hem... maar in mijnen zak!
DE ATLANTISCHEN OCEAAN overste
ken is een sportieve daad, die men tracht te
verwezenlijken met de meest onvoorziene
middelen. Nu zijn er twee jonge Duitschers
die te Brooklyn (Amerika) wonen en die heb
ben het in hunnen kop gestoken hun vader
land eens te komen bezoeken per... (ja, hoe
ga ik dat nu zeggen?) per bal van caout
chouc Zoo staat het ten minste in de
Amerikaansche dagbladen te lezen. Zonder
twijfel zal deze bal nog al van groote af'
metingen moeten zijn en zal de reis minder
snel gaan dan die van Lindbergh. Maar de
uit dat de normale lengte van de mannen
schommelt tusschen 1,60 m en 1.70 m. Man
nen van meer dan 1.85 m. b. v. zijn uiterst
zeldzaam. Men vindt er amper één op de
duizend.
Nu moet het toch wel lukken dat er tel
kens zoo een van die zeldzamekerels
vlak voor mijnen neus staat of zit telkens
ik naar de footbalmatch ga kijken of naar
de schouwburg ga.
VAN SCHOUWBURG gesproken. Mijnheer
Oscar van Broebelkensdonck zat ook in de
schouwburg, en juist nevens hem zat mijn
heer Bonefaas van Kukkelooreghem met zijn
wijf.
Awel, mijnheer Oscar, zei mijnheer
Bonefaas, ge zijt alleen uitgegaan? Waar
om is uw madam niet meê gekomen?
Omdat ze slecht gezind was, antwoord
de meneer Oscar.
En waarom was ze slecht gezind?
Omdat ik alleen uitging.
WIE dat ook slecht gezind is
en gevoelt veel spijt,
dat is gewis,
de Londensche gemeenteoverheid.
De kwestie van het verkeer verontrust
haar zeer. Maar nu begint het te beteren
want ze is op een schitterenden inval be
komen. De straten zijn altijd overvol en
belemmerd, heeft ze gezegd, waarom zouden
we 't water niet benuttigengelijk in Venetië?
En ter studie ligt een omnibusdienst... op
de Theems, die juist in de nabijheid vloeit
van al de zakencentrums der wereldstad.
Om te beginnen zou men honderd groote
onzinkbare omnibussen te water laten, die
een dek en een tusschendek zouden hébben
en met groote snelheid 64 personen zouden
kunnen vervoeren.
Gelukkiglijk is het in onze hoofdstud, het
groote dorp Brussel, nog zoo erg niet gesteld
met het verkeeren... oh! pardon... met het
•verkeer... wil ik zeggen, 'k Vraag mij anders
af of ze daar niet in staat zouden zijn zoo'n
omnibusdienst in te richten op de... Zenne...
wier water precies met geen Eau de Co
logne mag vergeleken worden. Daar is
n' reukie an, zouden de Hollanders zeggen.
AAN de jongens in de school,
Leeren ze van week tot week,
Belgieland dat is gelegen,
In de gematigde luchtstreek.
jWissienieuLüs
Maar ons Ponsken moest zijn les,
Op gaan zeggen in de school,
Maar het scheen dat zijn verstand
Was geduchtig, op den dool.
HicsBsazazBHiaiBBBssaaassaisazag
Mengelwerk van De Poperinghenaar 5.
ROMAN
door JAC. BALLINGS.
Lario? vroeg Basiel, die zich niet her
innerde wie dat eigenlijk was.
Ja, Lario, de Waal... Ge weet wel die
meneer, die overal winkels heeft van ijzer
werk en verlakt goed. Hij wil nu weer een
winkel beginnen in Jamioulx, tegen» Char
leroi. en hij heeft gezegd dat hij me daarin
wilde placeeren als gérante Ge kost dan
bij hem in 't fabriek gaan werken. Wat
zegde er van?
Wat ik er van zeg? Dat ik dien Lario
niet vertrouw... Die is iets anders van zins.
Hoe, iets anders van zins?
Onnoozel sjutte! Ge weet toch zoo goed
als ik, dat die Lario zot van u is.
Zot is 't woord niet, het is een plezante
kerel, die af en toe een farce vertelt...
Eu z'n handen naar u uitsteekt.
Maar dan 'n lappe op zijn toot krijgt...
Hij houdt zich piet, Basiel, daar moogt ge
zeker van zijn; daarbij, ge kent me toch.
En die Lario is toch getrouwd...
Getrouwd of niet, daar zien ze in de
Waien niet naar... Daar zeggen ze: hebben
is hebben en krijgen is de kunst.
Ja maar, dat zou met mij niet lukken,
dat weet ge wel,
Terwijl ze sprak, had ze Basiels hand ge
nomen en hield die stevig in de hare ge
klemd.
Ah ja, hij wist het wel, dat hij op Martha
rekenen mocht. Ze hield van hem. Ze had
hem hef; haar innigste verlangen was met
hem getrouwd te zijn, samen te wonen
dering te geven van hun snood bestaan.
Doch daar kreeg het geval een komische
ontknooping. Wat was er namelijk gebeurd?
De tenor had het ongeluk, tengevolge van
zijn levendig gebaar zijn blijkbaar niet al te
't kon haar niet schelen waar.
Ze had hem lief, met een reine, onbere
kende liefde. Wat gaf ze er om, als ze hard
moest werken en slameuren ginder in een
vreemde streek, in de Walen, bij een volk
van andere taal, andere zeden en gewoon
ten...
Wat gaf ze er om, dat ze het dorp, ouders
en familie moest verlaten, om met hem, ver
van huis, het geluk te gaan beproeven...
Als ze hem maar had, haar Basiel, de
droom van haar jeugdig leven.
Wat kon haar Lario schelen; ze zou wel
laten zien dat een treffelijke Vlaamsche
vrouw, met die Waalsche komplimenten niet
gediend is.
Ja, dat alles wist Basiel en daaraan dacht
hij, toen op die Zondagavond, in den afvloer
van het smidshuis, als hij naast Martha ge
zeten was.
Ze had hem lief... hij wist het, hij voelde
't aan al haar uitingen...
En hij? Had hij haar lief?
Voelde hij iets meer voor haar dan een
banale vriendschap of berekende passie
Wilde hij van haar maken zijn vrouwtje,
of hield hij die verkeering maar aan uit
tijdpasseering, om 's Zondags, lijk alle an
dere kerels, met een lief de mossel- en wa-
feikermissen te kunnen .afloopen?
Neen... er waren dagen dat hij er ernstig
over nadacht of 't niet beter was maar effen
af te trouwen met het schoone zwarteken...
Hij hield haar niet voor den aap... hij
meende 't goed met dat eenvoudig lieve
kind, dat zoo'n grenzeloos betrouwen in hem
stelde... Maar, dan kwamen weer de kwade
dagen...
Zonder dat hij er de oorzaak van gissen
kon, stak het zwarteken hem dezen avond
tegen... Het frissche beeldeken, zooals hij
het daar zag, in het nette en propere smids
huis, vergroeide met de omgeving; passend
bij elkaar als een lieve schildering in een
maand Europa te bereiken. En daar zij voor
zichtig zijn doen ze eten meê voor drie
maand. Men kan nooit weten wat er voor
valt. Enfin... liever zij dan ik.
DE STATISTIEKEN (nog ne kere) wijzen
eenvoudig lijstje, verzwond in de nevels van
zijn gedachten... En als er na de onrustige
marteling van een afgetobd brein, weer wat
klaarte kwam, zag hij geen smishuis en geen
zwarteken meer, maar wel de Winning...
het groote pachthof, en daarin een andere
lieve verschijning: Marieken...
Neen, Marieken eigenlijk niet...
Er liep daar een meisje over en weer, half
Marieken... half Martha uit de smidse...
En hoe hij dan ook zijn best deed cm in
zijn verbeelding Marieken daar te plaatsen
waar hij ze honderd keeren zag op een dag:
in de keuken, in het waschhuis, op 't hofgat,
bleek het verloren moeite... 't Was altijd
een wezentje dat iets van Mariekenmaar
nog meer van 't zwarteken had...
En nu vroeg datzelfde zwarteken hem,
wat hij er van dacht, naar de Walen te gaan
wonen?
Ze schilderde hem het nieuwe huis te
Jamioulx zoo schoon af... en ze zouden er
geld verdienen, veel geld... misschien kon
hij dan later ergens een pachthof overne
men in de Walen. Daar waren dikwijls
schoone gelegenheden.
Hij zat te luisteren, maar zijn hersens
vatten de be teekenis der woorden niet... Hij
zag daar onder den notelaar aan De Win
ning een koppel zitten en hij hoorde de
plagende stem van Pol Doremhij gaat
trouwen met 't zwarteken van den smid...
Ha ja! dat was de wensch van Pol Dorem.
Dan zou het burgermeesterszoontje weldra
heer en meester zijn op De Winning... En
dat moest, dat zou hij verhinderen.
Maar hoe? hoe?
O! daar schoot hem plots iets te bin
nen. Als hij nu eens aan Martha zegde
dat hij tevreden was mede naar de Walen
te gaan... Dat hij kontent was te trouwen...
En wanneer zouden we dan ginder
moeten gaan wonen? vroeg hij ernstig.
Wanneer we willen, hoe eer hoe liever...
Want in plaats van luchtstreek
Zei ons Ponsken toen alras
Dat ons land hier in een kluchtstreek
Of zoo iets gelegen was.
Dit zijn verzen van Pimpelmees, die thuis
neven woont en brillen verkoopt. In alle
geval, dat was nog zoo slecht niet geant
woord, voor Ponsken, want het weer haalt
hier nogal ferme kluchten uit in ons land.
Zeg, Cies, ronkte of snorkte gij
's nachts?
Nooit! Lowie.
Hoe weet ge dat?
'k Ben ne keer ne ganschen nacht
wakker blijven liggen om er mij van te
verzekeren.
EN NU beste Lezers en alderliefste Leze
reskens
'k Zeg het u met groot verdriet,
Weerom is het tijd tot scheiden,
Maar, voor altijd is het niet,
En dit doet me weer verblijden
Te naaste weke,
Breng 'k u weer een reke.
Marenta, goede menschen
Biedt u hare beste wenschen
aan
Zoo ook doet
met spoed
't Manneken uit de Maan.
We ontvingen volgenden brief van E. P.
PETRUS THOMAS (Achiel Baekeroot), On
geschoeide Karmeliet en Missionaris te Pal-
liady (Engelsch-Indië)
'k Heb de schoone ciborie afgehaald te
Trivandrum. Wat een prachtig stuk! 't Zal
wel doen in mijne groote kerk, en zonder
twijfel, de menschen Ons Lieven Heer ver
borgen ziende in eene gouden ciborie, zullen
erdoor getroffen en vol eerbied zijn. Wat
wilt ge! Het uiterlijke is er ook van doen.
Mijne dankbaarheid kan ik met woorden
niet uitdrukken. Ge moet het hert van nen
priester die zijn volk bemint en alles er voor
opoffert, kunnen zien en gevoelen als hij
zulk een prachtig stuk krijgt! Dus dank uit
ganscher herte.
De gazette komt mij ook regelmatig toe.
Het lezen van «De(n) Poperinghenaar dat
is een avond met familieleden iedere weke
overbrengen en met het heimwee naar 't va
derland en in 't bijzonder naar de dekenij
Poperinghe. Verscheidene malen zag ik in
uw weekblad familienamen: een kozijntje of
een nichtje geboren, een kerkelijke dienst
voor nen ander, duiven kapot geschoten van
neef, enz. Als ik Abeele er op zie, mijn herte
gaat open en aan 't jubelen. Hoe gerig het
nieuws^ 't is toch nieuws. Alles verlaten, is
niet alles vergeten.
Nu nog eenige bijzonderheden uit dank
baarheid. Het bisdom ligt geheel in 't Zui-
den van Travancore, geregeerd door een j
heidenschen koning onder toezicht van En- j
geland. Deze kerels steken overal hunnen
neus in. Welnu dit bisdom met omtrent
200.000 katholieken is officieel in tweeën
gesplitst. De nieuwe bisschop van geheel het
uiterste deel van dit Zuiden zal nen Indiaan
zijn. Zijn naam is nog niet bekend. Ik sta
onder hem, indien ze mij niet van kante
zetten. Alhoewel heidensch, het gouverne
ment begeert in al zijne hospitalen klooster
zusters; zoo worden er reeds 6 hospitalen
bediend door zusters.
In de hoofdstad Trivandrum hebben we
een noviciaat ingericht op een kleinen heu
vel dien we noemen: Carmel-Hill of Car-
melheuvel. Laatst heeft het gouvernement
al de straten der stad eenen naam gegeven,
en zonder spreken werd de straat, waarin
het klooster gelegen is, uitgeplakt als Car-
melstreet. Een Pater uit dat klooster werd
ook bijzonder toeziener van het gevang' be
noemd en heeft daar vrijen ingang. Maan
delijks doet hij daar de christelijke diensten
en mag alleen tegenwoordig zijn als er
iemand moet opgehangen worden. Ophan
gen is hier de doodstraf. Evenzoo heeft het
gouvernement zelfs toegestaan eenen altaar
met beelden, enz. op te richten in het lepro-
zijlom. Zoo ge ziet, de heidenen van alhier
zijn niet min menschelijk dan de beschaaf
de in Europa. Als katholieken hebben we
toch maar de lage kasten en 't is hier waar
lijk de armen evangelizeeren. Zoo dus uwe
schoone ciborie is bestemd voor arme men
schen.
Hierbij eene bemerking over stoffagie
zuivere zijde is slecht voor de warme stre
ken. 't Vergaat in slunsen in de kas. 'k Had
zoo eens een kazuifel die seffens in slunsen
was. Als ik de reden daarvan aan de zusters
vroeg' zegden ze mij: 't is omdat het zuivere
zijde is. Dus katoen en zijde is noodig.
'k Heb hier kazuifels van over 20 jaar;
andere zijn in twee, drie jaar om zeepe.
Als ge ooit nen kelk vangt, 'k recomman-
deere mij: degene die ik hier hebbe heeft
het uitzicht van lood met vergulde cuppa
en boezemt geen spiertje devotie in.
Nog eens mijn hartelijkste dank aan al
de ijveraarsters van den missiekring en
'k vrage nog, ja vragen is altijd vinj, een
Wees Gegroetje voor mij en mijn volk.
24 Z VI. Bedev. n. d. Yzer, LI. Bartholomeus.
25 M H. Ludovicus, koning -van Frankrijk.
26 D H. Zephyrinus, p. en m., H. Samuel, pr.
27 W H. Jos. Calasanctius, H. Caesarius.
28 D H. Augustin., b. en kerkl., H. Hermes, m.
29 V H. Joan. Onthoofding, H. Adelphus, bis.
30 Z H. Rosa van Lima, maagd.
dende maatschappij worden opgebouwd.'
Zonder dat: geen arde, geen vrede, geen
geluk. Het Communisme wil het familiele
ven ontredderen. Dat te bewijzen en aldus
aan te toonen dat het Communisme over
gansch de wereld een werkelijk gevaar op
levert voor de komende geslachten en het
welzijn der volkeren is het opzet van dit
boek. Achtereenvolgens behandelt de schrij
ver: De Communistische moraal en de Vrou
wenemancipatie, het Communisme en het
Huwelijk, het Communisme en het Moeder
schap, het Communisme en het Kind. En
om beter de doodenkracht van het Com
munisme te doen begrijpen, wordt telkens
de katholieke opvatting' vooropgezet. En Pa
ter Missiaen doet meer dan enkel het gevaar
aanwijzen, hij durft het ook aan in een
laatste hoofdstuk de Verweerpolitiek tegen
het Communisme te schetsen.
Een boek geroepen om veel goed te doen.
door het koopen van loten der
Verwoeste Gewesten
betaalbaar door kleine stortingen van*;
9 fr. per maand.
Vanaf de eerste storting neemt gij dea
aan al de trekkingen. Bij geval van uittrek
king van uw lot, zal de gansche premie i
toebehooren.
Ieder jaar zijn er 32 Trekkingen, 233 ioteï
worden uitgetrokken voor een totaal vaa
De volgende trekkingen zullen plaats heh
ben:
den 1 Sept. 1 lot van 250.000 fr.
den 1 Sept. 1 lot van 100.000 fr.
den 1 Sept. 3 loten van 50.000 fr.
den 10 Sept. 1 lot van 500.000 fr.
den 10 Sept. 2 loten van 100.000 fr.
den 20 Sept. 1 lot van 500.000 fr.
den 20 Sept. 1 lot van 100.000 fr.
den 20 Sept. 3 loten van 50.000 fr.
Voor alle inlichtingen wendt U tot de
Naam!. Maat., Beursstraat, BRUSSEL.
Of bij:
Juffr. Simone Lansens, Post, Vlamertingli»
Ernstige Agenten worden gevraagd.
Dan maar seffens voor de papieren ge
zorgd.
Ge wilt dus, riep het meisje uit, terwijl
ze de armen rond zijn hals sloeg en hem
hartstochtelijk begon te overkussen...
Basiel maakte zich met moeite uit die
omheKing los.
Neen, hij meende het niet...
Hij zocht niet met Martha te trouwen.
En toch moest hij komedie spelen, een
valsche, lage komedie, een Judasspel, om
zijn doel te bereiken.
Van avond nog moesten ze 't weten in de
danszaal, dat hij trouwen ging met 't zwar
teken van den smid.
Maar ge zit daar zoo serieus, plaagde
meisje, terwijl haar vingers zachtjes door
zijn haren gleden... hebt ge er misschien al
spijt van, dat ge me 't trouwen hebt toege
staan?
Bijlange niet, loog hij; maar ne mensch
ipeist daar natuurlijk op. 't Zal zoo'n heel
ander leven zijn, ginder in de V/alen.
- We zullen er gelukkig zijn, sprak Mar
tha met vuur en overtuiging.
Hij stond op.
Gaan we nu ook eens dansen? vroeg
ze... Zonder antwoord af te wachten, trok
ze hem mee naar de danszaal.
't Stak er vol, allemaal vrienden en be
kenden.
Ze draaiden een polka en mazurka mee,
maar Basiel hield er niet aan.
Hij kon zoo slecht tegen dat gedraai en
gezwaai.
- We zullen 'n flesch Iambic gaan drin
ken, stelde hij voor.
Hij riep op een paar kennisssen, dat ze
zouden meeklinken.
Op 't afscheid van 't jonkmansleven,
zei hij, als ze de glazen ophieven.
Watte? gade trouwen? vroegen ze ver
baasd.
Hij knikte.
Alle giften voor de Missie, bijzonderlijk die
gene bestemd voor E. P. Baekeroot, worden
met dank aanVeerd door E. H. Lowie, in 't
college te Poperinghe, en door E. H. R. Debe-
vere, St Janskruisstraat, 5, Poperinghe (Post-
checknummer: 197972.)
ï3BHHBHISBeaBBBBBflSBBSS5SaSBSSB£
BOEKBESPREKING
COMMUNISME en FAMILIELEVEN, door
E. P. Dr Berthold Missiaen, O. Cap.; Excel
sior, Brugge. Prijs 18 fr.
De lof der werken van Pater Missiaen
moet niet meer worden gemaakt: zij mun
ten alle uit door hun degelijkheid en klaar
heid. Dat is weder het geval met zijn boek
over Communisme en Familieleven.
Op de Familie moet, volgens de onfaal-
bare goddelijke leering der Kerk, een geor-
Bij ons te verkrijgen:
LEVEN VAN MATT TALBOT (1865-1925),
door Jozef A. Glynn. Uit het Engelsph door
A. Coppens. Prijs 16 fr.
Een prachtboek over een prachtmensch, een
heiligen werkman, transport-arbeider te Du
blin, in Ierland. Talbot heeft het bewijs ge
leverd dat heiligheid niet uitsluitend aan de
kloosters is voorbehouden, gelijk de inleiding
zegt, en ook dat heiligheid van levenswandel
niet afhankelijk is van een bepaalden maat-
schappelijken stand, maar best kan samen
gaan met dagelijkschen harden handenar
beid midden de moderne industrie eener
grootstad. Iedereen, gelijk tot welken stand
hij behoore, leze dit leven, niet zooveel om
het na te volgen, want tot welke toppen van
zelfbeheersching, naastenliefde, lichaamsver-
sterving en Godsbeschouwing, die eenvoudi
ge, weinig-geleerde werkman gekomen is, na
een jeugd van dronkenschap en God-verge
ten, zal de lezing ons leeren, en niet iedereen
is tot zuiken hoogen trap van heiligheid ge
roepen. Maar opdat wij allen zouden besef
fen wat kleine ikzuchtige menschen wij zijn,
als wij tegenover Matt Talbot staan en opdat
v/ij zoo in ons den wensch en den wil zou
den opwekken minstens beter te worden.
Doch vooral de werklieden moeten naar dit
boek grijpen, gelijk hun werkbroeders het in
Ierland deden, waar in enkele maanden tijds
120.000 stuks werden verkocht. Hier immers
hebben ze nu een werkman, vast lid van het
syndikaat, vurig in 't verdedigen van zijn
recht, en stralend van godsdienstigheid.
Vijf jaar geleden stierf Matt Talbot als
een onbekende in zijn eigen stad, en reeds
is zijn roem over de gansche Katholieke
Wereld verspreid. Het leven van dezen Hei
lige in werkkostuum werd vertaald in het
Engelsch, Italiaansch, Duitsch, Nedrrlanöseh,
Poolsch, Tchechiscii, BretoenscL. Fransch,
Spaansch, Russisch, Portugees h, Hon-
gaarsch, Yougo-Slavisch en Chi: ?esch.
Vele gunsten werden reeds door zijn voor
spraak verkregen.
Belgische Fabriek
Chicorei WiPELIER-TAFi i
Naam!. Vennootschap, YP1 si.
BURGERS, HERBERGIERS, NERINGDOENERS, wendt U tot
die U de beste en de smakelijkste bieren zal bestellen aan de genadigste prijzen.
STERK: Allerbest bruin bier.
9 fr. de bak v. 12 flessch.
GERSTEN: Allerbest blond bier
10 fr. de bak v. 12 flessch.
10 fr. de bak v. 24 kl.
MAS-CAR: Het fijnste speciaal blond
17 fr. de bak v. 12 flessch.
15 fr. de bak v. 24 kl. fl.
I CKISTMAS: Scotch-Type
24 fr. de bak v. 24 kl. ff.
Dezelfde bieren kunnen U besteld
worden in pres vaten van 100 en 50 lit.
Sterk: aan 0.85 fr. de liter.
Gersten: aan 1.00 fr. de liter.
I Speciaal Mas-Car: aan 1.50 fr. de liter.
LANDBOUWERS: Een aangenaam bruin bier kan U besteld worden aan een
voordeeligen prijs.
Speciale en voordeelige prijzen voor Brouwers en Bierhandelaars, voor het leve
ren van bier in üesschen en presva ten.
gebeurtenis, onheilspellend als een noodweer
dat plots, op een heerlijken zomerdag, den
blauwen hemel komt verduisteren.
Terwijl Martha met haar ieed alleen in
het achterhuis zat, Staptè Basiel over de
veldwegen naar De Winning. Telkens hij
koppels ontmoette of voorbij moest, maakte
hij een omweg door 't graan of de meer-
schen. Ze moesten hem niet zien...
Ze mochten niet weten dat hij niet dron
ken was, dat die zattemanskuren maar ko
mediespel waren geweest. Vooruit moest hij
naar De Winning.
Van avond zou het gebeuren.
Hij had gedronken, ja, gedronken, om te
durven... Open en bloot als een kouter lag
in zijn hersens het klare gedacht van het
geen hij verrichten ging.
Niemand zou 't weten... niemand zou
't vremoeden.
Ha! Pol Dorem... wie lest lacht, best lacht.
Op twintig stappen van 't pachthof, kroop
Basiel in een haag, en wachtte...
Hij wachtte en hield een zwaar houten
knuppel in den vuist geklemd...
Hij voelde 't bonzen van zijn hart, terwijl
zijn adem driftig door de neusgaten schoof.
Kalm, verloren in de stilte, dreef er een
dokslag over de rustige velden.
Tien uur.
Nu zou de vrijer van de jonge boerendoch
ter niet lang meer toeven.
Vaster kneep Basiel den zwaren knuppel
en dieper sloop hij in 't kreupelhout langs
de baan, die eenzaam en verlaten lag, onder
c^s helle maneklaartc van den schoonen
zomeravond.
Een poort draaide open.
Basiel hoorde permantelijk het piepen der
hengsels... subiet daarop viel de poort met
een zwaren slag toe... Stappen hamerden
een wijlen op den straatweg, verdoofden in
't mul onder de booinen, en Basiel zag nu
duidelijk zijn vijand naderen.
En wanneer?
Zoo rap mogelijk...
Hewel... wat is er nu gebeurd? Komt
dat nu zoo ineens op?
Martha vertelde het geval.
Hewel, proficiat, jongen, proficiat. Ge
trekt er van onder, met ae perel van de
parochie...
Basiel moest nog veie aardigheden aan-
hooren en Martha's koolzwarte kijkers schit
terden van genoegen en voldoening.
't Duurde geen half uur, of 't halve dorp
kende het nieuws... Ieder zegde er 't zijne
over. De dorpslameeren en klapetten wisten
seffens te verklaren dat er iets niet in den
haak was, en ze belleken Martha met een
koppel oogen als wilden ze vragen: hewel,
meisken, wat steekt daarachter, dat ge zoo
subiet wilt trouwen...
En de kwezels en loervinken dachten da
delijk aan zaken waar niemendalle van aan
was.
Denzelfden avond verkocht het smidje da
nig veel flesschen Iambic en als het negen
uur sloeg op den toren, zaten er in de dans
zaal wel twintig zattekuls.
Basiel kon schier niet meer op zijn beenen
staan. Teen hij heenging, zei Martha: ge
zult van uw leven niet thuis komen alleen,
en ze wilde haar oudsten broer meezenden...
Maar daar kwam Basiel fel tegen uit.
Z... Zal... e... kik wel gin... der ge...
raken..., stortterde hij driftig... kheb... be
kik... n... nie... mand v... vandoen...
Toen .ging hij heen... waggelend door de
dorpstraat.
En Martha voelde een groote ongerustheid
komen over haar gemoed, iets waarvan ze
geen verklaring' geven kon. 't Was of haar
een ongeluk boven het hoofd hing.
Ze sloot zich op in 't achterhuis en daar,
alleen, begon ze plots te weenen.
Daar was iets... daar kwam iets aandrij
ven, een onverklaarbare en geheimzinnige
