CRISIS
De Barbier van Sevilla
Wie is de meester?
Overzicht in vogelvlucht
Van Vlaanderen tot
Hitler - Mussolini
LUCHTVERBINDING MET CONGO
M ZONDAG 10 JANUARI 1S32 'uw
WEEKBLAD: 35 CENTIEMEN.®5'
2S' JAAR. - Nr 2.
KATHOLIEK NIEUWS-, NOTAMEEl-
wsmsesmsmm
Dood van Pr Dreyepondt
GEEN KATHOLIEK WERK
DE STAD DINANT
TEGEN BAEDEKER
DE WESKLGOZEN
IN AMERIKA
LORD WlLLINGDON
FEESTZAAL KATHOLIEK VOLKSHUIS POPERÏNGE
Op Donderdag 14 Januari 1932, te 7,30 uur 's avonds
OPVOERING DOOR
HET VLAAMSCHE VOLKSTOONEEL
Japan naar de Ontwapenings-Coni erentie
Voor den VREDE
'Koopt niet den eerste den bestf
ONTROOMER.
Indien gij uwe belangen lief
hebt, verlangt den Oniroomer.
4MELOTTE
Ontrocraers MELOTTE, N. V.
Remicouvi
"DE POPERXNGENAAR
Uitgever
SANSEN-VANNESTE
POPEBINGE
Telefoon Nr 9.
I'ostch. Nr 15.570.
ABONNEM' NTSPRIJS
PER JAAR:
Voor Belgie:
Frankrijk en Congo:
Ander landen:
18 fr.
8 Belgas
of 40 fr.
9 Belgas
of 45 fr.
TARIEF VOOR BERICHTEN:
Kleine berichten per regel 1,00 fr.
Kleine berichten (minimum) 4,00 fr.
1 fr. toel. v. ber. met adr. t. bur.
Berichten op 1» bi per regel 2,50 fr.
Berichten op 2" bl. per regel 1.75 fr.
Berichten op 3° bl. per regel 1.50 fr.
Rouwber. en Bedank, (min.) 7.00 fr.
Te herhalen aankondigingen:
prij3 op aanvraag.
Annoncen zijn vooraf te betalen
en moeten tegen den Woensdag
avond ingezonden worden...- Kleine
berichten tegen den Vrijdag noen.
B!BHBB9
de eeuw
met een
Zijt gij het» vader, of uw zoon van
zestien jaar?
Zijt gij het moeder, of uwe dochter
van zeventien jaar?
Ja, we zitten zeker wel in
van het kind, van het Kind
struische hoofdletter!
Het kind is eene hoofdzaak geworden,
maar in welken zin? Er is een strijd
ontstaan onder de denkers, de opvoeders,
de uitvinders van methoden, levensrege
len, inrichtingen van allen aard. Heeft
men niet reeds kinderwetten, kinderart
sen, kinderrechters, kinderbewaarplaatsen,
kinderkranten, kinderkamers, kindermei
den, kinder juffers, kindertuinen, kinder
voeding van wege sommige gemeenten,
dit alles om het kind te bewaren en te
beschermen?
Het kind, dat gaat een prachtkind
worden
Men kreeg toch kinderbals, kindervoor
stellingen. kinderclubs, kinderuurtjes aan
den radio en dit alles natuurlijk om het
ki"d te vormen en te ontwikkeien.
We zijn zoo verre gekomen dat de
oogst gaat binnengevoerd worden, want
veel kinderen van toen zijn nu volwas
sen menschen geworden en hebben reeds
een tweede geslacht het bestaan geschon
ken.
haat ons nu eens zien wat het kind
van heden is; laat ons nu vragen waar
het verwachte prachtkind is?
Is het over het hoofd gegroeid? Heeft
het ons onder den duim gelegd?
Zijn die vragen natuurlijk?
Het resultaat? Heeft de jongen tegen
over u de houding van een bolchevist
tegenover de monarchie aangenomen?
Rookt hij als een Turk en heeft hij voor
ééne week geld op zak waarmede wij
maanden lang moesten voortdoen? Is het
waar dat hij maar naar huis komt om
te eten en te drinken en te slapen? Is het
waar dat hij aan moeder zegt hoeveel
hij van zijn loon afhoudt om zijn gang
te kunnen gaan?
Kleedt het jong meisje zich op een
manier, die eene goede moeder doet rood
worden van schaamte en waarover zelfs
de broers en de geburen blozen?
Is het waar dat ze wat van haar loon
achterhoudt om lintjes, strikjes, hoedjes
en laarsjes te koopen?
Zou het huidige geslacht, de kinderen
van gisteren, iets leveren waarin men
zich niet verwacht heeft?
Geelt het geene schoone dingen? Kin
derbeperking of kindermoord?
Is het de tegenwoordige schoone we
reld die van dit alles oorzaak is?
De huidige tijd is gevaarlijk, niemand
zai het betwisten, blind is hij die het
niet ziet.
Maar... als de kapitein zijn schip door
kalme zeeën stuurt, loopt alles goed van
stapel. Doch het orkaan breekt los. Het
schip danst als nootschelp, stortzeeën
beuken, alles kraakt en de dood grijnst.
Zal de kapitein zeggen: ik ben over
mand of z hij uitroepen: ik ben de
sr.esster?
Hij springt op, grijpt het roer, spant
de spieren tot berstens; de oogen puilen
uit, de borstkas kraakt... maar hij is en
blijft de meester, het is zijn schip en hij
ral het in veilige haven mengen!
Hier is het zeker niet gepast te spreken
van tijdsomstandigheden. Ze zijn er, ze
ker, maar ze dienen ook om de ouders
een schooner kroon in den hemel te be
zorgen.
Lu als het dit niettegenstaande over
zijn nout gaat? Dan moet ge het roer
weten te houden, baas zijn van uw schip
en uw gezag, door God u geneven, ten
volle gebruiken.
Wie zal de meester zijn? De ouders, of
het huiselijk schip zal door de baren der
bruisende zee ingezwolgen worden. De
ouders hebben maar uit te zien naar wel
ken kant de wind blaast, en zijn ze mees
ter, dan zuilen ze den omgang van hun
kind met dien Jan of Paul verbieden en
voet bij stek houden. Dan moeten ze maar
kloek te been staan en zich niet
laten overgroeien en overvleugelen. Dan
moeten ze maar de oogen kost geven,
want de wilde baren dreigen overal en
boeken en kranten, en vergaderingen en
uitstapjes die niet deugen, zullen ze
6treng, streng verbieden en er gedurig de
hand aanhouden, zonder in het minste
toe te geven dat het verbod niet nageleefd
wordt.
Een groot koloniaal figuur
Dokter Gustave Dreyepondt, een der
meest gekende personaliteiten, wiens ko
loniale loopbaan schitterend was, en die
deel uitmaakte van den Kolonialen Raad,
is Zondag, op 65-jarigen ouderdom, schie
lijk overleden.
Op 24-jarigen ouderdom is deze kolo
niaal reeds in dienst van den Onafhanke-
lijken Congostaat getreden. Toen werden
de koloniseerders ginder zeer erg getrof
fen door zware ziekten, die hun expedi
ties teisterden. Bij de soldaten en mis
sionarissen, die naar ginder togen,
hoefden ook dokters gevoegd. Dokter
preyepondt is dadelijk mee opgetrokken.
Rij verbleef langen tijd in de brousse en
Werd aldra naar Leopoldville geroepen,
Waar hij een grooten geneeskundigen
dienst te besturen kreeg, een gasthuis
stichtte, alsmede een laboratorium en
een apotheek.
In 1893 keerde hij naar Belgie terug,
Jnaar hij zou nog herhaalde malen naar
Congo worden teruggeroepen om er nog
Verschillende termijnen te verblijven.
Hij is een groot man geweest, die heel
pijn leven heeft gestaan in den dienst
Van anderen; hij heeft zich gegeven aan
het lichamelijk welzijn zijner medemen-
Bchen.
iBBBBBSBBSBBegSBfiRBSBBBBffBBB
Almanakken en omzendbrieven uitgaan
de van het adres Katholiek Propaganda
Werk, 9, Guimardstraat, Brusselworden
ln vele huizen rondgezonden.
We houden eraan onze Lezers tot voor
zichtigheid aan te manen.
Op dat adres bestaat geen katholiek
Werk dat toelating of goedkeuring heeft
om geldinzamelingen te doen.
Omelet dug.
Een boek dat heel wat stof opjaagt is
verschenen in Duitschland; het is reeds in
't Fransch vertaaldLa Guerre est pour
demainDe schrijver, Ludwig Bauer, be
schrijft den oorlog alsof hij morgenuch-
tend begon, zonder verklaring, net als
een natuurverschijnsel, bijna lijk de zonne
die opstaat op een koelen morgen. Ge
moet niet vreezen in gevaï van oorlog, het
zal gedaan zijn eer ge 't weet. Die be
gint wint.
Bauer gelooft dat het alreeds gebeurd is.
Als men zijn zwijntje slacht, wordt men
kozijn genoemd, maar al: de Dultsch te
gen een bevriende natie oorlog voert, dan
zegt hijSchweinhundEn hij doet
zijne handschoenen aan.
Er is eenvoudig kwestie van in enkele
uren door een leger vliegmachienen voor
zien met. al de laatste moorduitvindingen,
gazbommen en ander tuig, al de belang
rijke centers: fabrieken, electriciteitscen-
tralen, smeltovens, munitiestapelingen,
kruispunten van ijzerwegen, bruggen, han
gars voor vliegtuigen, enz., enz, alles te
verdemolieren.
Alles is gansch plat in enkele seconden;
een kilo van die nieuwmodige gaze is ge
noeg om een heele hoofdstad buiten ge
vecht te stellen, want dit stikgas gaat
door de muren. Het vijandelijk leger wordt
niet aangevallen maar het hinterland met
levensmiddelen en schietvoorraad is on
bruikbaar gemaakt; het leger capituleert
in open veld zonder volk te verliezen.
De menschen zullen niet verschieten al
den kant der overwinnaars, het eerste dat
zij vernemen is de zegepraal op heel de
linie. Er is ook geen kwestie van beurs-
paniek of algemeene werkstaking, want
alles is afgeloopen eer dat iemand iets
vermoedt, en de overwonnenen zullen
maar de radiouitzendingen der overwin
naars ontvangen.
Er zullen daarna geen palabers zijn of
vredesverdragen plaats hebben; de zege
vierende natie neemt en pakt waar dat
het ligt. De oorlog wordt gevoerd met een
klein getal vakmannen, ingenieurs, ajus-
teurs, enz, die zoodanig zullen geoefend,
gedrild en beschermd zijn dat meer dan
95 er heelhuids van afkomen.
En de kosten!
Eenige liters bezine en eenige bommen.
Menige burger zal er natuurlijk den
kraag bij laten, maar voor een militair is
een burger niet meer Interessant dan zijn
eigen schoonmoeder.
De moderne oorlog is iets veel te ern
stigs om door militairen gevoerd te wor
den.
DE SCHRIJVER EN DE CRISIS
Zijn gedacht over de crisis?
Hij zegt dat de crisis evenwel had uit
gebroken, was er in 1914-'18 geen oorlog
geweest. Hij wijt de crisis toe aan de
overproductie, en de schuld van deze over
productie is het machinisme. Al macliine-
werk; er zijn geen handen meer noodig.
Nuttelooze handen, nuttelooze monden.
Al de middels door de Staten tot nu
toe gebruikt om de crisis te keere te gaan
zijn maar lapmiddels, plaasters op een
houten been. De besturen betalen de werk-
loozen, ondersteunen de nijverheid door
tolrechten, beschermen den landbouw
door dumping (overal buiten Belgie), maar
dit kan allemaal slechts helpen voor een
tijd. De rijkste Staat kan het maar een
tijdje uithouden; 't voorbeeld van Enge
land is daar.
Ondertusschen: min belastingen, min
inkomsten, aangezien handel en nijver
heid lam liggen; ondertusschen ook nog
voortbetaling aan staatsbedienden en le
ger. Volstrekt geen tering naar nering.
Geen enkel land op den aardbol kan,
zonder zich te ruineeren, werkloozen on
derhouden en kweeken. Op het einde van
't spel: de fabrikant die alleen werkt
(zonder werkvolk) in zijn fabriek zor.aer
verkoop, dus zonder winst of ook de boer
die achter zijn ploeg gaat, vruchten en
beesten kweekt, en er nog aan toesteekt,
geld moet uit de Bank halen in plaats van
er naartoe te dragen; op het einde zul
len die menschen ook moeten door den
Staat als werkloozen ondersteund worden.
Heel de wereld zal dus werkloos zijn en
moeten doppen. Volgens zijn vermogen
kan elke Staat zoo een tijd op zijn reserve
leven. Duren is een schoone stad
Binst de wijle laten ze in Egypte de
overtollige woLie aan den hals komen; in
Brazilië wordt de overschot van de koffie-
balen in de zee geworpen; elders wordt het
teveel van katoen verbrand; Amerika ont
steekt de stove met graan; de suiker van
Cuba vindt geen koopers; te Boulogne
werpen ze 20.000 kilos visch terug in zee.
Duizenden menschen missen de voe
ding en kleeding die elders in overvloed
voorhanden is en moedwillig verdestrueerd
wordt. Hier gaan ze abondance, elders
miserie met of zonder blad, en elk voor
zich.
Het is een Cercle vicieuxeen vijze
zonder einde en die zot draait.
De wereld is neurastheniek zegt Mi
nister Renkin, om niet te zeggen toppezot.
Conferentiën. worden bijeen geroepen en
ze drinken een glas, enz, en ze laten de
zake lijk ze was. Elkeen verwacht de
redding van wege den gebeur. Maar 't
zijn al kwa gebeurs in crisistijd.
Nieuwe uitvindingen worden gedaan
om door stravere meststoffen en nieuwe
machienen nog meer voort te brengen.
Waarom?
Welke uitkomst in dezen doolhof van
absurditeit?
Oorlog? Revolutie? Bankroet?
Niemand ziet klaar. Ook niet de nieuwe
ministers, die tot nu toe maar één kracht
toer lukten en dat was: minister worden.
Zullen de volkeren honger lijden als er
rijkdom en weelde bij den gebuur
heerscht? Een volk in hongersnood
luistert niet naar gezond verstand en rede.
Een uitgehongerde buik heeft geen
ooren», altijd geweest.
In afwachting doet elk land lijk de
drenkeling die, om zich uit 't water te
helpen, zichzelven bij zijn haar trekt en
natuurlijk in de modder blijft steken. Dit
doen de kleinen.
Wat doen de grooten? Zij zijn bezig
met den tak af te kappen waaraan zij
hangen. Ze zitten op den boom en kun
nen niet beneden, ze kappen de tak af
en komen met tak en al neerewaarts.
Het schoon tijdperk toen alles rees en
steeg in prijs, de tijd der speculatie, de
tijd der astronomieke welvaart en weelde
in de lucht is voorbij. De magere jaren
zijn daar.
Al de landen doen lijk de Koorzangers
die zingen: Vooruit, we stappen langs
de baan terwijl zij allemaal schoone blij
ven stiilestaan.
Er is maar één uitweg: de goddelijke
Voorzienigheid.
Als we omsingeld zijn van alle kanten,
we kunnen nog weg al boven, hemelwaarts,
nader bij U, mijn God.
Zal God een mirakel doen?
Dat de menschen een keer hun verstand
gebruikten en naastenliefde hadden, dat
ware een mirakel.
Door naanstenliefde en gebed, zonder
vrees maar met groot betrouwen, vooruit,
wij moeten er door. God leeft, die 't al
geeft
Gaan we niet stillekens weer tot de tij
den van vóór den oorlog; de haakjes wor
den gesloten en we gaan terug naar het
tijdperk dat velen noemden den goen
ouden tijdwaar iedereen werkte,
spaarde en spijkerde om er te komen.
Toen zagen we nog huizekens in plak en
stak en met strooien dak waaronder het
geluk woonde; de menschen gingen naai
den put om water, droegen geen zijden
kousjes, warmden zich aan een heerdvier,
dat was hun feu continu. Ze aten bruin
brood, waren gezond, kloegen noch van
maagpijn noch van crisis; ze verlichtten
zich bij een olielampje, ze bewerkten het
land zonder traoteurs, ze dorschten het
graan met den vlegel en er was werk ook
voor de winterdagen, ze hingen hun geld
niet aan mooie kleeren, aan sneukelgoed,
auto's, radio's, cinema's, ze kregen geen
hulp van 't werkloozenfonds, noch pen
sioen, 't doet, 65 fr., niet per dag, maar
per jaar.
Alleman ging naar de mis den Zondag,
elk hield zijn Paschen. De tien geboden
Gods telden mee. Het verzet was thuis in
familie bij vrouw en de talrijke kinders.
Gaan we niet weer naar den ouden tijd,
naar het peil van beschaving zooals het
nog heerscht in China en vele landen. Wie
weet?
Zal het menschdom zich zelf uitroeien,
eerst door tarievenoorlog, en daarna door
een anderen?
Zijn we gedurende een tijd niet als
bedorven kinders geweest in al onze goes-
tjes Ingevolgd, de speelbal onzer neigin
gen en toch niet gelukkig?
Toen we kind waren konden we ons
goed amuseeren met een hoop marbels of
met een ijstop, onze kinders móeten
thans een mecano hebben, een trein,
enz., en zijn alles gauw beu. Het geluk is
niet gecompliceerd. De H. Familie woonde
in een stalletje en dat stalletje was toch
een hemeltje door de tevredenheid en
't bovenaardsch geluk.
De heilige man Job was niet ongeluk
kig op zijn mesthoop waar hij lag als een
verarmoede uitgeschudde boer en op den
hoop nog met eene afschuwelijke velziek-
te geplaagd. Zelfs, al moest God mij
dooden, ik zou nog op Hem mijn betrou
wen stellenzei hij. Dat was zijn gebed
gedurende zijn crisis.
De menschen beginnen ook meer te bid
den; ze lezen schoonst als ze benauwd
zijn, lijk in de eerste dagen van den oor
log, «'t Pinst maar als 't vel afgaat».
Het geloof zal weer keeren. Velen hebben
zonder phare gereden in den mistigen
nacht, maar ze hebben wat tegengekomen.
De crisis steekt een stok in 't jachtwiel
naar rijkdom en geluk. Rijkdom! Er is
maar één rijkdom die telt, de gratie. De
milliardair in witten gilet is arm erzonder;
de bedelaar in lompen is er rijke meê.
Geluk, sedert het verloren paradijs is ons
geluk een kinderspel met blokjes, maar
om het kasteel op te trekken ls er altijd
entwaar een blokje te kort. A. B.
19 3 1
In de duitsche en engelsche uitgaven
van den Baedeker-gids voor toeristen,
komt een uitlating voor volgens welke er
te Dinant, bij den duitschen inval van
1914, 600 Belgen als vrijschutters zouden
opgetreden zijn.
De stad Dinant heeft besloten een pro
ces wegens laster tegen den uitgever van
deze gidsen in te spannen.
Volgens een telegram uit Berlijn heeft
de firma Baedeker nog geen officieel be
richt over dit proces ontvangen. Aan een
Berlijnsch boulevardblad Das zwölf Uhr
Blattverklaarde de uitgever, dat hij
'geenszins de bedoeling heeft gehad een
politieken aanval tegen Belgie te onder
nemen. De uitlating waartegen in Belgie
protest is gerezen, steunt op ofïicieele do
cumenten van de duitsche archieven... en
die kennen we
De armoede onder de werkloozen is zoo
hevig, c!at het landsbestuur zich verplicht
heeft gezien openbare plaatsen te openen
waar de werkloozen één maal per dag
een maaltijd mogen nemen. Bovenstaan
de foto toont den toeloop bij een open
baar spijshuis.
Gebruikt Chicorci WYPEUER-TAFFINJ
't is Ce beste.
De onderkoning van Indic, heeft gansch
zijn gezag noodig om de onlusten, welke
de terugkeer van Gandhi zal heropwek
ken, te kunnen te boven komen. Men ziet
op bijgaande foto Lord Willingdon in ge
sprek met eenige hindousehe prinsen.
Wij beleven een tijd v n diepe ontmoe
dlging; eene ontmoediging zooals wij
zelfs in de zooveel vreeselljker oorlogs
jaren ternauwernood erger hebben ge
kend. Als een loodzwar1 last drukt de
economische nood op de volken, op hun
lot, maar wellicht nog meer op hun stem
ming.
Wij aarzelen niet te zeggen, dat de
sleutel tot de ingang van een beteren
economischen toestand bij Amerika be
rust. Ware Amerika op het punt van oor
logsschulden plooibaar gebleken, dan zou
het ook voor Frankrijk niet meer moge
lijk, niet meer noodig zijn geweest zijn
onverzettelijke houding te handhaven. Nu
wij weten dat er voorloc; ng van Amerika
niets te verwachten is, v.oeten wij vree
zen, dat een bevredigende oplossing van
het vraagstuk der oorlopsschulden onmo
gelijk is, zoolang niet, U** ..•e< de hcogste
nood zijn hard maar /ertngdehjk op
voedingswerk verder heeft volbracht.
Weer zal een conferentie tot bespreking
van het vraagstuk der oorlogsschulden
bijeenkomen, weer zal zij in 't gunstigste
geval slechts lapmiddelen vinden. Als
men niet beneden verwachting slaagt zal
men hoogstens voor de zooveelste maal
op eenige ontspanning kunnen rekenen
Wij zullen maar liefst overstappen naar
het gebied der algemeene staatkunde.
Daar bevinden wij ons op minder
troostloos terrein. Wij mogen zelfs van
een vrij bevredigenden toestand in Euro
pa spreken. De economische moeilijkhe
den hebben totnogtoe geen verhooging
van spanning in de internationale betrek
kingen gebracht. Wij zien niet het uit het
verleden bekende verschijnsel van staten
die voor hun binnenlandsöhe moeilijkhe
den een uitweg zoeken in een buiten-
landsch conflikt. Men kan integendeel
waarnemen, dat de verlamming zich zelfs
over het Internationaal geharrewar uit
strekt.
Een jaar geleden zag er dat anders uit.
Het fransch-italiaansch geschil dat door de
londensche vlootconferentie zijn scherp ka
rakter had gekregen, stond toen in vollen
gloed. De engelsche ministers van bui
tenlandsche zaken en marine togen in
eigen persoon naar Rome en Parijs om
te bemiddelen. Het gevonden vergelijk
strandde. Nu spreekt men vrijwel niet
meer over het geschil dat terugge
gleden ls in een halve vergetelheid.
Een jaar geleden kon Europa niet na
laten zich te verontrusten over de uit
dagende en ophitsende redevoeringen van
Mussolini. Zijn practische internationale
politiek mocht anders zijn, wij kenden
het gevaar van dergelijke redevoeringen
Zeker herinnerde Frankrijk zich een groot
waarschuwend voorbeeld. Dat is nu ver
anderd. Mussolini houdt geen verontrus
tende toespraken meer. Dit ls de verhou
ding van Italië tot Frankrijk ten goede
gekomen.
Ook over een ander onrustmakend ver
schijnsel wordt nu haast niet meer ge
sproken: dat is de omsingellngspolitiek
van Italië ten opzichte van Zuid-Slavië,
den beschermeling van Frankrijk op den
Balkan. Mussolini bouwde ijverig aan een
geweldig blok van vriendschappen, dat de
uiteenloopende elementen zooals Turkije
naast Griekenland, Hongartë en Bulgarië
naast Rumenië en ook zelfs het Sowjet-
rijk moest omvatten. Dit blok mocht, om
de tegenstrijdige belangen en gevoelens
die erin waren bijeengebracht, weinig in
nerlijke kracht hebben, het druk bespro-
en verschijnsel was onverkwikkelijk. Nu
is er rust gekomen in dat demonstratief
gedoe, ook weer ten voordeele van de be
trekkingen tusschen Parijs en Rome.
Een opmerkelijke ontspanning is er in
getreden in de internationale betrekkin
gen ten opzichte van Rusland, Frank
rijk onderhandelt met de sowjetregeering
over een niet-aanvalverdrag en Rusland
schijnt bereid, een dergelijk verdrag ook
met Polen en Rumenië te sluiten, ondanks
het mokken van Moskow over de ooste
lijke grenzen van deze beide landen. Een
verandering van koers in de buitenland-
sche politiek van Moskow was echter te
verwachten sedert Stalin dezen Zomer zijn
bekende rede hield waarin hij het gevaar
van eene tusschenkomst, dat van de wes-
teijke mogendheden zou dreigen, een her-
scheschim der contra-revolutionnaire Rus
sen noemde. Een verloochening van dat
sprookje kon slechts bete-ekenen dat men
nadere aansluiting aan het Westen ging
zoeken.
Door deze politiek van toenadering zul
len geen oude gevoelens worden uitge
roeid; zij kan slechts practische samen
werking vergemakkelijken, maar betee-
kent geen verzoening. Hetzelfde kan men
zeggen van de iets betere verstandhou
ding, die tusschen Rumenië en Hongarië
bezig schijnt te ontstaan.
Hebben de financieelè moeilijkheden
dus ertoe bijgedragen de staten voorzich
tiger te maken in hun buitenlandsch be
leid, in de binnenlandsche politiek der
verschillende landen hebben zij er de
spanningen in menig geval verhoogd.
Duitschland en Oostenrijk zijn daar spre
kende voorbeelden van. De toestand in
Duitschland is geschikt ook internatio
nale zenuwachtigheid in het leven te roe
pen. Hitler is echter alvast bezig, naar
alle kanten te verstaan te geven dat hij
vreedzamer zal zijn dan zijn roep, als
men hem rustig laat regeeren.
Het getal der dictaturen is dit jaar in
Europa niet uitgebreid. Eer zou men van
eenig terugloopen der beweging kunnen
spreken. De koninklijke dictatuur zonder
parlement in Zuid-Slavië heeft plaats ge
maakt voor een koninklijke dictatuur met
parlement. Spanje heeft met de dictatuur
het koningschap van zich afgeschud. Deze
revolutie is, gegeven de moeilijke econo
mische omstandigheden waaronder zij
plaats greep, van kalmer karakter ge
weest dan men aanvankelijk moest vree
zen. De extremistische elementen hebben
niet de overhand gekregen, en de spaan-
sche staat kan nog steeds als een eenheid
tegenover de buitenwereld optreden. Van
een afscheiding van Catalonië, die soms
scheen te dreigen, is niets gekomen.
De spaansche wereld was dit Jaar over
het geheel bijzonder rijk aan omwente
lingen. De gebruikelijke revolutie in Por
tugal was dezen keer ernstiger dan ge
woonlijk. De hoofdschuldigen zijn dan ook
nu eens niet naar het heerlijke eiland
Madeira verbannen, waar zij nog gevaar
bleken te kunnen opleveren, maar naar
het aanzienlijk minder prettige en zeer
afgelegene Timor.
Wat verder de Spaansch of Portugeesch
sprekende staten in Zuid- en Midden-
Amerika betreft, zij zijn dit jaar onge
woon vruchtbaar aan revoluties geweest.
Wij zouden kunnen vostaan met te zeg
gen dat Mexico dit jaar geen revolutie
heeft gehad. Wenscht men echter positie
ver herinnering, dan kunnen wij de vol
gende staten noemen waar omwentelin
gen of pogingen tot omwentelingen heb
ben plaats gehad: Argentinië, Brazilië,
Chili, Cuba. Honduras, Nicaragua, Pana
ma, Peru. Wij hopen dat wij volledig zijn,
maar durven daarvoor allerminst instaan.
Als wij van politieke spanningen in
de wereld spreken mogen wij het con
flict tusschen Japan en China niet ver
geten, omdat het meer dan plaatselijke
beteekenis kreeg door zijn behandeling
voor den Volkenbond. Het heeft er wel
eens even uitgezien alsof de Volkenbond
van dit geval een prestige kwestie zou ma
ken. Ten slotte heeft de Raad van den
Bond, gesteld voor de keus tusschen een
practische oplossing en zijn beginselen,
den weg gekozen die hem het minste risico
leek op te leveren. Of de bemoeienis van
den Raad met deze kwestie al dan niet
practisch nut heeft gehad ls moeilijk te
zeggen, daar men daarvoor moet weten
hoe de zaak zich zou hebben ontwikkeld
als die bemoeienis niet had plaats gevon
den.
Voor den Volkenbond had deze kwestie
in twee opzichten positief belang: Zij le
verde een sprekend voorbeeld hoe zelfs de
nationaal eerzuchtigste en militair onge
naakbaarste groote mogendheden ter we
reld, zich maanden lang een internationa
le discussie over haar aangelegenheden
liet welgevallen die zij tien jaar geleden
nog geen oogenblik zou hebben geduld. En
verder bracht zij de medewerking van
Amerika teweeg bij een zuivere Volken
bondsactie. Amerika toonde zich niet min
der aarzelend dan de rest van den Raad;
maar zijn optreden in de Raadsbespre-
kingen was in ieder geval van groot prin
cipieel gewicht.
Wie zich den toestand van een goede
kwart eeuw geleden herinnert zai met
vreugde hebben waargenomen hoe de mo
gendheden nu in staat waren de actie van
een hunner in China lang en breed te
behandelen, zonder dat daarbij gevaarlij
ke onderlinge naijver of kuiperijen ont
stonden. Nog geen 20 jaar geleden lever
de iedere actie in Oost-Azië of op den
Balkan onmiddellijk gevaar op voor in
ternationale conflicten.
Dit jaar is de Volkenbond overigens het
tooneel geweest van veel mislukt streven.
Noch Pan-Europa, noch de economische
besprekingen hebben vooruitgang getoond.
Moge het met de ontwapeningsconferentie
niet cp dezelfde wijze gaan
De slotsom van dees overzicht, zegt de
N. R. Ct,kan zijn dat de politieke toe
stand, ondanks de geschillen die uit de
toenemende verhooging der tariefmuren
moeten ontstaan, naar omstandigheden
lang niet onbevredigend is, al moge het er
binnen de grenzen van bepaalde staten
verre van verkwikkelijk of geruststellend
uitzien.
De internationale politieke toestand is
in ieder geval veel minder zorgwekkend
dan de internationale economische toe
stand.
Wij mogen ook om dit laatste den moed
niet verliezen. Zoo wij geen roekeloos,
blind optimisme willen aankleven, dan wil
len wij toch denken aan eene oude ger-
maansche spreuk:
Een onverstandig man ligt heele nach
ten wakker en maakt zich zorgen over
alles; dan is hij moede als de morgen
komt; en alles ls nog even bezwaarlijk als
het was
't Is beter niet met moede leden een
taak te moeten aanvatten. G. v. A.
IBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBEBgSBEB
Daar werd in dit blad een goed beeld
gegeven van de verwarring die er in de
Nationalistische rangen heerscht en van
de verwarring die door de Nationalisten
zelf wordt gesticht op sociaal gebied, op
stuk van organisatie.
En na dit alles als een soort inventaris
te hebben opgenomen, vragen onze men
schen zich af, hoe de zaken nu eigenlijk
staan.
De strijd tusschen de richting van Van
Severen en die van, laten we zeggen Leu-
ridan, schijnt nu bepaald uitgestreden.
De richting Leuridan, die het onderspit
heeft moeten delven, kan kort samengevat
worden als volgt: wij doen aan parlemen
taire actie, dat beteekent: wij stellen onze
kandidaten bij de verkiezingen, we trach
ten stemmen te winnen en zooveel verte
genwoordigers mogelijk in alle openbare
besturen. We hebben als eerste stap, naar
het laatste doel, in ons programma het
federalisme staan om eens uit tg komen
in Groot-Nederland. We zijn dus niet te
gen Groot-Nederland, redeneeren de par
tijgangers van Leuridan, we zijn enkel
van oordeel dat er daarvoor nu nog zooveel
tam-tam niet moet gemaakt worden. We
zullen met de middelen die den Belgischen
Staat ons in de hand geeft, wel Belgie
klein krijgen.
Van Severen en zijn aanhangers zijn
met die richting niet akkoord, zij redenee
ren ongeveer aldus: van de democratische
methoden en parlementairen strijd, die te
vreden is met stukjes wet, is niets te ver
wachten. Het systeem met Belgie inkluis,
deugt niet meer, al geen kanten. Wij wil
len er met de ijzeren vuist op los om orde
te brengen in den boel. Daarom richten
we ons in met het oog op een mogelijke
staatsgreep, die wanneer ze op bloedige
wijze moet worden verwezenlijkt, op ons
leven kan tellen.
We moeten, aldus oordeelen de man
nen van Van Severen, onze Groot-Ne-
derlandsche droomen verwezenlijken met
geweld, want anders zal het blijkbaar
moeilijk of niet gaan. Al degenen die er
anders over denken dan Van Severen en
zijn mannen, zijn lammelingen, verraders
van Vlaanderen en zijn niet waardig om
te kijken naar mannen als Hitler en Mus
solini en andere dictators, die de groote
profeten zijn van de Van Severianen!
Uit al wat in de jongste maanden en
weken voorviel, is het zeer duidelijk te
merken dat de richting van Van Severen
het zal winnen. De luitenanten van onzen
vlaamschen Hitier hebben ten andere de
hand weten te leggen, op bijna al wat er
reeds aan nationalistische syndikaten en
andere sociale organisaties bestond en in
de meeste arrondissementen van onze pro
vincie beschikken zij over de macht in de
nationalistische kampen.
Het staat als een paal boven water ten
andere dat de leiders, of laat ons zeggen
de staf van de Vanseveriaansche troepen
nogal bestendig kontakt houden met de
Nat.-Socialistische beweging in Duitsch
land en dat Van Severen, ten andere, een
goede kennis is van Hitler die in Duitsch
land den boel tracht op stelten te brengen
en aldus de wereld naar een nieuw avon
tuur kan drijven.
De beweging van Hitier-Van Severen
in Vlaanderen, is vijand van de nooit-
meer-oorlog «-leuze, omdat zij partijgan
gers zijn van burgeroorlog om den Dietsch-
Nationaal-Solidaristischen Staat te vesti
gen.
Zooals men bemerken kan, is er in heel
de beweging van Van Severen en zijn na
tionalistische bende geen sprake meer van
vlaamsche beweging, dat is bijzaak en het
katholicisme van die beweging is nog veel
verder te zoeken.
De nationalistische beweging, zooals de
richting Van Severen ze nu in handen
heeft is noch min noch meer een zuivere
revolutionnaire beweging, die met het
vlaamsche vraagstuk en de rechtseischen
van het vlaamsche volk geen het minste
uitstaans meer heeft.
De heele revolutionnaire werking van
die troepen is overgoten met een sausje be
reid uit de opvattingen van Hitier en
Mussolini, en zulke mannen komen aan
de flink georganiseerde katholieke partij
vertellen dat het geluk en de toekomst
van de menschen bij hen te vinden is!
van het Blijspel van Beaumarchais
omgewerkt door A. Van de Velde,
met Renaat Grassin, speler van «BOEFJE in de hoofdrol.
Prijzen der plaatsen: 1* plaats, 10
fr. (voorbehouden 2 fr. opleg)2"
plaats, 8 fr.; 3" plaats, 5 fr. (voor
behouden voor eik, 1 fr. meer.)
Kaarten zijn te bekomen vanaf
4 Januari 1932, in het Katholiek
Volkshuis, Ieperstraat, Poperinge.
PROEFNEMINGEN GOED GELUKT
DE BELGISCHE VLIEGERS UIT NOORD-AFRIKA TERUG
De aankomst van de expeditie Orta-Cocquyt op het vliegveld van Eve re, waar
beiden door hun echtgenoote en kinderen werden opgewacht.
H t driemotorige Sabenavliegtuig, waar
mede de belgische hoofdpiloot Cocquyt
den 23 December uit Brussel vertrok voor
een proefvlucht naar Afrika, ter voorbe
reiding van de inrichting van de Belgie-
Congolijn, vertrok Zaterdag uit Oran-
Laoendis, in Algerie en landde behouden
te Barcelona.
Denzelfden namiddag, te 13 u. 30 ver
trok Cocquyt naar Toulouse waar zij tegen
den avond aankwamen.
Na een tusschenlanding te Parijs, waar
ze Maandagvoormiddag te 11 u. 15 op
nieuw opstegen, landden HH. Orta-Coc-
quyt te 12 u. 25 op het vliegveld van
Haren.
Ze werden ontvangen door HH. De Vos,
kabinetsoverste van M. Van Isacker, die
hij officieel vertegenwoordigt en kolonel
Smeyers, beheerder van de Sabena. Me
vrouwen Dony Orta en Cocquyt, wacht
ten eveneens den terugkeer af van hun
echtgenoot, evenals M. José Orta, bestuur
der van het vliegveld van St Hubert en
broeder van Dony Orta.
Een korte ontvangst volgde op den te
rugkeer der vliegers in de lokalen van het
vliegveld en in den loop van dewelke de
leden van de expeditie Orta-Cocquyt be
groet werden door kolonel Smeyers, in
naam van de Sabena, en door M. De Vos,
in naam van den minister van Vervoer.
EEN WOORD OVER DEN TOCHT
De reis had een uitstekend verloop. Deze
tocht van omtrent 7500 km werd afge
legd zonder defect, zonder een ongeval en
nochtans gedurende de 55 uren vlucht,
waren de weersomstandigheden soms zeer
slecht. De vliegers hebben veel nuttige er
varingen opgedaan en M. Orta is overtuigd
dat de lijn Brussel-Madagascar nog slechts
een kwestie is van landelijke organisatie.
In al de afrikaansche steden die ze
doortrokken, Algiers, Oran, Langhouat, El
Golea, Coloms-Béchar, onderhield M.
Orta zich met de vertegenwoordigers der
Handelskamers, met de burgerlijke en
militaire overheid, over de voordeelen der
ontworpen luchtvaartlijn. Overal ontvin
gen ze aanmoedigingen. Thans zullen ze
zich aan het werk zetten om het ontwerp
te verwezenlijken.
HET OPENSTELLEN DER LIJN
Daar er tusschen de fransche en de
belgische regeering een overeenkomst ge
troffen werd, dat de maatschappij, die
eerst gereed was om de lijn open te stel
len, zonder meer kan beginnen, mag men
verhopen, dat het eerste Sabenavliegtuig
van de geregelde luchtlijn naar Kongo
over enkele weken zal kunnen vertrekken.
En de datum van 1 Februari 1932, die
destijds vooruitgezet werd. zai dus waar
schijnlijk niet verre overschreden worden.
De Japansche afvaardiging ter Ontwapenings-Conferentic. Van links naar rechts:
de H.II. Shobu Sato, ambassadeur van Japan te Brussel Luitenant-Generaal
Iwans Matsui en de Admiraal Shushin Nagano.
«BaBggEiaiE3ag3BBBHaBBEaBZBBiB3tE3BagBaa«BBaBMigfflaaaiH;aiigi£Baa
Ra-
Eene maandelijksche Mis te Lourdes
Mgr Gerlier, bisschop van Lourdes, be-
statigend dat eenerzijds gansch de we
reld naar vrede snakten dat anderzijds
er groot meeningsverschil heerscht tus
schen degenen die den vrede moeten in
richten, heeft besloten dat, den eersten
Zaterdag van elke maand, in de Grot van
Lourdes, eene Mis voor den Vrede zal op
gedragen worden.
In zijn Herderlijken Brief desaangaan-
de, schrijft Mgr Gerlier: «Is het niet in
het gebed, dat, van nu af reeds de een
dracht zal kunnen bekomen worden tus
schen al de geloovigen, en zulks zonder
bijbedoeling? Over enkele dagen nog heeft
Z. H. de Paus, in zijne Kerstmis-aan
spraak, herinnerd aan de herhaaldelijke
oproepen der Pauzen voor den vrede, be
vestigend dat het alleen aan God is dat
Hij, ditmaal, over dit gewichtig vraag
stuk wenscht te spreken...
Is het Heiligdom van Lourdes, waar
al de smarten verzachting komen zoeken
en waar al de volkeren zich broederlijk
ontmoeten onder den blik van de gemeen
schappelijke Moeder, de Koningin van den
Vrede, niet de uitverkoren plaats om den
Almachtige den vrede af te smeeken?
HasiEsnaBBBBzaHaasasgBsaaBBisa
BE TAKS op de RADZO
Wie den post, dien hij in 1931 bezat,
blijft behouden en, in algemeenen regel,
alwle op 1 Januari 1932 een post bezit,
moet verplichtend de taks voor het jaar
1932 betalen. De wet bepaalt dat deze be
taling vóór 31 Januari dient gedaan. In
het belang van den dienst, zet de Regie
de belanghebbenden dringend aan niet de
laatste dagen van Januari af te wachten
om zich in regel te stellen, doch van nu
af hun betaling te doen.
De jaarlijksche taks is vastgesteld op
60 fr. voor de lampposten en op 20 fr. voor
de toestellen waarin alleen gebruik wordt
gemaakt van kristallen.
Zij moet worden gestort of overgeschre
ven aan postcheckrekening Nr 290
dio-Omroep-Taksen
Aan al wie in een postkantoor stort
wordt aan het winket een ontvangstbe
wijs afgeleverd dat geldt als vergunning
voor het bezitten van een radioëlekcrischer
ontvangpost in 1932; de titularis eenej
postcheckrekening, die betaalt door mid
del eener overschrijving zal, door de zor
gen der Regie van Telegraaf en Telefoon,
een roode of witte kaart ontvangen als
toelating.
Het vergunningsbescheid dient zorgvul
dig bewaard gedurende het gansciie jaar,
om op iedere aanvraag der .agenten v.:n
de overheid te worden voorgelegd.
