WEEKBLAD: 35 CENTIEMEN.™ KATHOLIEK NIEUWSNOTARIEEL- EN AANKONDIGINGSBLAD De wonderbare vischvangst Onze Boeren in Zuid-West Frankrijk Eenige aspekten van het wereldgebeuren HET COMMUNISME (STALIN) HET FASCISME (MUSSOLINI) HET NATIONAAL-SOCIALISME (HITLER) WIE HOUDT MEN VOOR DEN AAP? Twee Broeders Een warboel Brief van Koning Albert aan Eersten Minister Renkin Het Eucharistisch Congres van Dublijn KEER ALBERT LEBRUN DE PLAKKATEN HEER GABRIEL LEBRUN DE ONTROOMER M E L 0 T T E 1 Ontroomers MELOTTE, N. V. Remi court wm. ZONDAG 26 JUNI 1932. "DE POPERINGENAAR Uitgever SANSEN-VANNESEE POPERINGE Telefoon N' 9. - Postch. N' 15.570. TARIEF VOOR BERICHTEN: Kleine berichten per regel 1,00 fr. Kleine berichten (minimum) 4,00 fr. 1 fr. toel. v. ber. met adr. t. bur. Berichten op 1" bl per regel 2,50 fr. Berichten op 2' bl. per regel 1.75 fr. Berichten op 3" bl. per regel 1.50 fr. Rouwber. en Bedank, (min.) 7.00 fr. Te herhalen aankondigingen: prijs op aanvraag. Annoncen zijn vooraf te betalen en moeten tegen den Woensdag avond ingezonden worden. - Kleine berichten tegen den Vrijdag noen, Abonnementsprijs tot einde 't jaar: voor Belgie per post 10.10 fr. te storten op onze postcheckrekening met volledig adres; voor Frankrijk 21.40 fr. voor andere landen 24.10 fr. te zenden per internationaal post- mandaat met juiste adres. Twee booten lagen bij den oever van het meer, de visschers waren er uitge gaan en spoelden hun netten. De Heer stapte in een der booten, die van Simon en ze staken van wal. Vandaar begon Hij de menigte te onderwijzen. Zijn predik stoel schommelde met de baren, Hij viel er niet uit nochtans! De toehoorders, in halve ronde geschaard, luisterden gretig. Als Hij ophield met spreken, zei Hij tot Simon: Vaar in volle zee en werp uw netten uit om te vangen.Simon peinsde luide; hij was dat gewoon luide te denkenMeester, den ganschen nacht door hebben wij zooveel moeite ge daan en niets gevangen. Zoo ook zouden wij gesproken hebben, al tegenpruttelend en morrendWe hebben al heel den nacht gewrocht en nog geen schardinsken beetgenomen. Heel de nacht is lang en niets is weinig. Een min vurige had den Meester met een kluitje in 't riet gestuurd. Simon niet. Simon heeft zich afgebeuld als stoere visscher, met natte kleeren aan zijn lijf, koude geleden, uren op 'uren gesjouwd, altijd maar 't net weergeworpen met de patiëntie van een zeeman; hij kende als ei-varen visscher de goe uigelezen plekjes waar de visschen liefst bijeenkomen; als man van 't vak wist hij dat de visch zich gemakkelijker laat nemen in den duister dan bij klaren dage als de zon in 't wa ter schijnt; zijn ledig net gaf hem geen lever, zijn kameraden monkelden, zij dachten voorzeker: «Die Predikant kan 't schoone zeggen maar wat kent Hij van de vischvangstplatzak weerekeeren geeft geen courage om een nieuw tochtje te risschieren. Zou hij zijn Meester af schepen? Simon wilde toch geen weerstand bie den; gedwee en gewillig zal hij het bevel Uitvoeren zonder redetwisten, blindelings gehoorzamend: Op uw woord wil ik niet temin de netten uitwerpen. Met de gelegenheid der bedevaart van den Belgischen Boerinnenbond, bracht lk eenige dagen over te Lom-des. Van da boerinnen van alle streken van West-Vlaanderen en Oost-Vlaanderen, vernam ik dat het met de boeren en de landbouwkrisis in Belgie deerlijk gesteld is. Hunne gegronde klachten komen hier op uit: Er is geen verhouding tusschen de hooge pachten, lasten, meststofprijzen, arbeidsloon en de verkoopprijzen van vee en landbouwvoortbrengsels. De pogingen welke de verdienstvolle Heer Van Dievoet, Minister van Land bouw, Heer Baels, gewezen. Minister van Landbouw, Heeren Volksvertegenwoordi gers d'Ydewalle voor Bruge, Sap en De smet voor Tielt-Roeselare en Brutsaert voor leper doen, tot bestrijding der krisis en verbeteringen der pachtwetten zijn hoogstlofweerdig en die ware boerenvrien- den verdienen ten volle de ondersteuning der boeren. Maar in een land als Belgie, waar er veel meer boeren zijn dan hof steden, worden, krachtens de wet van vraag en aanbod, veel maatregels voor de boeren genomen, door de boeren zelf ver ijdeld. Om aan eens hofstede te geraken geeft men fabuleuze sommen drinkgeld aan toezieners, achterloopers, enz. De eige naars, die voor EENE hofstede vraag heb ben van HONDERDEN boeren zeggen aan den pachter: Ik geef u mijne hofstede aan zoo of zooveel, redelijken prijs, in den pachtbrief vermeld, maar gij zult mij op voorhand zulke som geven in den duik. Wat wilt gij dan dat de wetgevers doen? Met de beste wil der wereld, worden alle wetten verkrenkt. Eene boerin uit 't Roeselaarsche zei: Mijn oude pacht was 5000 fr., het ware redelijk geweest hem op 10.000 fr. te brengen, maar het is nu 25.000 fr. Ik ben wel verplicht het te geven, of een an der geeft het, en ik ben met mijne 9 kin- ders op straat.Misereor super turbam 't Is ongelukkig voor het meest kristene, werkzaam, bekwaam boerenvolk van den aardbol. In den tegenwoordigen ekono- mischen toestand, is er maar één middel: Douaanrechten en kontingenteering van vee en landbouwvoortbrengsels als in Frankrijk. In 't Zuid-Westen, buiten een zekere prijsvermindering van vee en bijzonderlijk van wijn, ingezien de lage aankoopprij zen en pachtprijzen, tenzij men in aan koop en pachten door tusschenpersonen bedrogen wierd, is de krisis nog niet erg. Dat is grootendeels te danken aan de douaanbescherming en kontingenteering van vreemd vee en landbouwvoortbreng sels ingebracht door den boerenvriend Heer Tardieu, gewezen Minister van Landbouw, die voor den Franschen land bouw, een ideaal Minister was. De boeren, die in de laatste kiezing tegen het Ministerie Tardieu stemden, be ginnen te vatten dat zij op landbouwge bied tegen hun eigen belangen gestemd hebben. Het tegenwoordig Ministerie is meer libre-échangiste-gezind, maar, al hoewel de Fransche Handelsklas, de Fran- sche zeehavens -. .ji Marseille, Bordeaux, De Haver, Duinkerke enz. in den zin van vrij in- en uitvoer werken, blijkt het een feit dat Frankrijk 60 ten 100 boerenbevol king is, of rechtstreeks of onrechtstreeks belanghebbende in den landbouw. Met dat feit moeten alle Ministeriën rekening houden, gelukkiglijk voor de Fransche boeren en onze Belgische boe ren ter zelfder tijde. Bijzonderlijk in de Midi zijn het overgroot getal Volksver tegenwoordigers en Senators, landbouwers of landbouweigenaars. Een radikaal Volksvertegenwoordiger, met wie ik soms in onderhandeling ben kwestie boerenbelangen, zei mijIk ben radikaal maar eerst: boer, 60 ten 100 mijner kiezers zijn boeren, pachters, helf- teboeren of landbouweigenaars. Dat men oppasse te Parijs geen maatregels te ne men die de boeren benadeeligen, of, ge loof mij: 't Zal er stuiven! De Heer Abel Gardey, maire van Ville- contal (Gers), conseiller général van Auch, voorzitter van de Conseil général der Gers, Senator der Gers en tegenwoor dig Minister van Landbouw, is een Boer en is niet van gedacht de boeren te laten foppen. Ten andere, de Gers is 70 ten 100 boerenvolk. Karei Van Eecke, Aalmoezenier, Chateau d'Arcamont, par Ste Christie, Gers. SEBBBBBBSBBBaHBflBSBBBBBBBBBB zooveel visch thoope zag hij nooit. En toch kon hij het menschelijk ge sproken niet uitleggen, hij zag vol be wondering op naar den Meester en keek daarna naar de toppen van zijn leerzen nadenkende: «Wie ben ik maar? Den eenen keer haantje vooruit, luidop kraai end, gereed om alles te verslaan, den an deren keer, klein broekventje benauwd voor mijn schaduw Onze Briefwisselaar uit Brussel gaf verleden week eenige uittreksels uit De West-Vlaming en Het Westland om te toonen welke gedaclitenvertroebeling er tegenwoordig heerscht onder de Vlaamsche-nationalistische leiders. In Poperinge is de toestand even ver ward. De West-Vlamingschreef op 5 Juni dat het Bestuur van K. V. N. V. van Pope ringe met 40 leden overgegaan waren naar de Verdinaso en dat K. V. N. V. in onze stad feitelijk ontbonden was. Het Westland van Zondag 12 Juni antwoordt hierop in een artikel getiteld: De Waarde van een Dinasoverslagen daarin lezen we onder meer: «...Het bericht zegt «dat de ontbin- ding van de K. V. N.V.-afdeeling Po- peringe, is een der laatste steunpunten van K. V. N. V. gevallen J Wat een klucht! Maar, arme grootsp *s, de K. V.- N.V.-aideeling Poperinge Is NIET ont- bonden; zij is thans gezonder en spring- levender dan wanneer de vroegere Ver- dinaso-doktoren haar behandelden. De steunpilaar die gij gevallen waant, staat rotsevast met zijn nieuw bestuur. Én in dit nieuw bestuur worden thans vruchtbare besprekingen genomen, en wordt er niet meer voortdurend gekib- beid en aan muggenzifterij gedaan zoo- als in 't vroeger bestuur. Heel vriendelijk de K.V.N.V.-mannen tegenover hun vroeger bestuur! De K. V. N. V.-mannen waren die muggen zifters ook reeds moe't Zal niemand die ze kent verwonderen. Verder gaat het over: de echtheid van het verslag dat niet kan nagegaan wor den»; de Cesars van het huidige Verdinaso-bestuur die geen openlijke be spreking durfden houdende bela chelijke verslaggever het vijftiental nieuwgebakken Dinasodiscipelen van Po peringe, een tiental schreeuwers uit leper, zelfs uit Izegem Het artikel eindigt als volgt: thans staat aan het hoofd van K. V. N. V. een nieuw bestuur.die geen vit- ters zijn en onverantwoordelijk scheur- makerswerk verrichten. De Verdinaso-leiders schrikken thans reeds terug voor het bebroedsel dat ze uitgebroed hebben, en als hun er op ge- wezen wordt, doen ze nu zooals M. Van Se veren: Ik heb dit niet gezegd en ik heb dat niet gezegd Dat vraagt De Werkmansocialis tisch weekblad propos van een plak brief verspreid door de H. Hartebonders Geen einde aan de krisis zonder boete en gebedvolgens den laatsten Wereld- brief van Z. H. den Paus. Ja, wie houdt men voor den aap? Wanneer de Paus Rerum Novarum en Quadragesimo Annouitgeeft, en zegt: «Werklieden, vereenigt u; sticht syndikaten en vereenigingtn; gij hebt het recht een woordje mee te spreken in den duur van den arbeid», dan zeggen de so cialisten aan,hun lezers: «De Paus doet aan politiek; Hij moet in zijn kerke blij ven; wat heeft hij mee te spreken in staatskwesties, politieke kwesties en eco nomische kwesties». Schrijft de Paus nu een volgenden brief met een oproep naar al de weiheb benden tot liefdadigheid en tot 't stichten van hulpcomitelten voor de noodlijden den en we^k'oozen, dan zeggen ze: Werklieden, de Paus zegt dat ge moet gaan schooien. Hij wil schooiers van u maken, werklieden! En zegt de Paus nu in een laatsten brief klaar en duidelijk: Boven heel die kristelijke beweging naar een nieuwe en rechtvaardiger economische wereld orde, boven alle werken van liefdadigheid en naastenliefde, moet eerst en bovenal in deze moeilijke tijden, de zegen van God gevraagd worden en die moet verkregen worden door 't gebed en de boete van el- ken kristen menschdan beweren ze weer: Werklieden, de Paus zegt: de wer kende klasse moet boeten en gekastijd worden Heeren socialisten, GIJ houdt uw lezers voor den aap; uw lezers, waarvan velen nog, als echte Poperingenaars, in gebed en boete hun ommegang zullen doen, en die nu klaarder beginnen zien waar gij hen naartoe wilt leiden. De Paus spreekt tot de kristen men- schen. Hrij vraagt niets aan U, die niet meer weet wat gi loof is en wat bidden is. Laat Gij ook den Paus gerust. Gij zijt tegen den godsdienst niet! niiiuiuflBBiiiaaiiEiHgBBaf Gebruikt Chicorel WYPELIER-TAFFIN 't is de beste. Woensdag zijn de werkzaamheden van het Eucharistisch Congres te Dublijn be gonnen. Honderdduizenden katholieken van alle werelddeelen zijn in Ierland sa mengestroomd om er aan deel te nemen. Sedert twee jaren hebben de Ieren, die meestendeels katholiek zijn, gewedijverd om zooveel mogelijken luister aan het feest bij te brengen. Dit belooft een der schoonste en indrukwekkendste in de ge schiedenis der Katholieke Kerk te zijn. Z. H. Em. Kardinaal Lauri, Pauselijken Legaat, is deze week ook naar Dublijn af gereisd om aan het Congres deel te ne men. Bij het binnenvaren der haven de den een aantal vliegtuigen welke in kruis vorm door de lucht zweefden een geleide aan het schip. Bij zijne aankomst werd de Pauselijken Legaat de eer bewezen door eene eerewacht en werd hij verwel komd door Z. H. Em. Kardinaal- Aarts bisschop van Armagh, primaat van Ier land, door den Heer de Valera, president van Ierland, en tal van andere geestelijke en burgerlijke overheden. De Pauselijke Legaat werd er met vorstelijke eer en luister ontvangen. Van uit Belgie zijn ook een groot aan tal katholieken vertrokken met Z. H. Em. Kardinaal Van Roey aan het hoofd. De Belgische bedevaarders werden verdeeld in twee groepen, een Vlaamsche en een Waalsche. Z. H. Em. Kardinaal Van Roey heeft de opperleiding der twee groepen op zich genomen, de groepsleiding van de Waalsche groep toevertrouwd aan Z. H. Em. Mgr. Rasneur, bisschop van Doornik, en de leiding der Vlaamsche groep aan Z. H. Em. Mgr. Kerckhofs, bisschop van Luik. Melden wij nog dat het vaandel van den H. Hartebond van Sint Bertinuskerk van Poperinge ook naar Dublijn is vertrok ken en alhoewel zonder Poperingsche vaandrig, toch in den Eucharistischen stoet heerlijke figuur zal maken. PLECHTIGE OPENING Woensdagnamiddag werd het Eucharis tisch Congres te Dublijn plechtig geopend. Een luisterrijke stoet doortrok de straten van Dublijn en miek een overgrooten in druk op de toeschouwers. De straten waar langs de stoet trok zagen letterlijk zwart van het volk. Aan het hoofd ging Z. H. Em. Mgr. Heylen, bisschop van Namen en president van het bestendig komiteit van het Internationaal Eucharistisch Congres. In den stoet volgden de Aarts bisschop van Dublijn, de Pauselijke Le gaat en tal van andere kardinalen met hun gevolg. De stoet trok dan naar de Kathedraal van Dublijn, waar elke plaats van maan den tevoren reeds verhuurd was. Namen vervolgens het woord: de Aartsbisschop van Dublijn, Mgr. Heylen en Z. E. de Legaat. Na de plechtigheid zegende de Pauselijke Legaat de overgroote menigte. Door de overtalrijke menigte werden alle godsdienstige plechtigheden met in getogenheid en godsvrucht gevolgd. Aan den Heer Renkir heeft den Ko ning volgenden brief gestuurd: KONINKLIJK PALEIS Brussel, den 17" Juni 1932. Geachte Heer Eerste Minister, Sedert het einde van den oorlog hebben al de deskundigen die door de Regeerin gen geraadpleegd werden op onveran derlijke wijze de meening uitgedrukt dat de welvaart der volkeren en hunne vreed zame betrekkingen onderworpen zijn aan eene grootere vrijheid in het verkeer der koopwaren, der kapitalen en der werk krachten. Sedert de crisis hare uitwerking doet voelen, werden de aanbevelingen van be voegde zijde al meer en meer dringend. Ongelukkiglijk heeft men naar deze ernstige verwittigingen niet geluisterd. Elke Staat heeft afzonderlijk gehandeld en alle middelen waarover hij beschikte te werk gesteld om de nationale economie aan de uitwerking van de crisis te ont trekken. Door de aanhoudende verhooging van de tolrechten, door supertaksen, ver boden, contingenteeringen, door de con trole op den deviezenhandel, schijnt men zich er overal op toegelegd te hebben om den invoer te verminderen. Daaruit moet onvermijdelijk eene inkrimping volgen van den uitvoer. De uitwerking van deze politiek van inkrimping is nadeelig geweest. Dergelijke politiek, om de uitdrukking te herhalen van het financieel komiteit van den Vol kenbond, heeft tot uitslag gehad het verwurgen van den internationalen han del Sedert drie jaar Is de waarde van den internationalen handel verminderd met de helft en, eenieder weet het, deze ver mindering is slechts gedeeltelijk toe te wijten aan de daling der prijzen. De Sta ten wier buitenlandsche afzetgebieden steeds nauwer werden, hebben trouwens op de nationale markt geene compensatie gevonden; het verbruikvermogen van be doelde markt daalt. Gedurende dezelfde periode van drie jaar is het aantal werk- loozen verdubbeld. Alzoo wordt op definitieve wijze het be wijs geleverd dat geen enkel land in staat is door eigene middelen te zijnen voordee- le den loop van de economische evolutie af te wenden. Slechts eene geconcerteer de actie van de Staten in het teeken van internationale solidariteit zou kunnen verhelpen aan den moeilijken toestand waarin de wereld zich bevindt. Het wordt tijd dat deze solidariteit tot uiting kome anders dan door redevoerin gen. Het blijkt mij dat Belgie niet aarzelen moest in dezen zin het initiatief te nemen dat de omstandigheden schijnen noodza kelijk te maken en zich te dien einde da medewerking te verzekeren van de Staten die zooals ons land er zouden van door drongen zijn, dat een ommekeer in da economische politiek noodig is. Ik weet, geachte Heer Eerste Minister, dat mijne bezorgdheid de uwe is en deza van gansch mijne Regeering. Ik reken op U en op uw kollegas's om na te gaan welke maatregelen vereischt worden door een toestand die hoe langer hoe meer on rust verwekt. Steeds blijf ik, geachte Heer Eerste Mi nister, uw zeer toegenegen (get.) ALBERT. Er Is sedert de oorlog schromelijk veel gebeurd, er is op dit oogenblik nog veel meer aan 't gebeuren. Stellig is het niet de literaire verjonging die Herman Gor ter ons boodschapte in zijn Mei een nieuwe lente, en een nieuw geluid Het gebeuren is veel dieper, veel omvangrij ker; het grijpt naar het wezen zelf van de mensch, naar de omvorming van de wereldorde. De nieuwe lente is de orga nische herziening van de levenswaarden, en het nieuw geluid klinkt dynamisch. We beleven heroïsche tijden. Alwie thans nog in deze benarde levensom standigheden geestdriftig genoeg is óm bestendig op den uitkijk te staan, alwie nog zijn geloof behield in toekomstdroo- men en jeugd-illusies wordt bevangen door het overweldigend gebeuren, dat verre weg de rijkste verbeeldingen in de scha duw stelt. Ten behoeve van hen die weten willen, maar met hun twee voeten in de be grensde, materieele parktijk staan; ten behoeve van hen die dag-in dag-uit in kontakt leven met een deel der massa, en aldus het geheel uit het oog verlie zen, willen we hier pogen zoo bondig en zoo zakelijk mogelijk de verscheidene en verschillende aspekten van het wereld gebeuren te resumeeren, met name het communisme, het fascisme, het nationaal- socialisme. Het zal ons tevens de gele genheid geven drie groote figuren op het voorplan te brengen, die zich met de be wegingen vereenzelvigden: Stalin, Mus solini, Hitler. Als we enkel deze drie aspekten pro- beeren te schetsen, beteekent dit niet dat we andere ontkennen of onderschatten, doch eenvoudig óf omdat ze belangrijk genoeg zijn, óf omdat ze geburen van ons land aan onze deur staan. Voorzitter der Fransche Republiek poseertvoor den kunstschilder die zijn officieel portret moet maken. Gelijk zijn voorganger M. Doumer is M. Albert Lebrun gekend als hebbende een diep gevoel van familieleven. Gehuwd in 1902 met Mej. Marguerite Nivoit, heeft de nieuwe president der Fransche Republiek 2 kinderen: een zoon, Jean, nu 26 jaar oud, ingenieur, en eene dochter, Mevr. Freysselinard, wiens echt genoot, ook ingenieur, de groote werken van de havens van Marseille leidt. Heer Albert Lebrun is de landbouw en de landbouwwerken genegen; hij houdt dit uit overerving van zijne ouders en voorouders, en vindt er nog steeds zijn genoegen in, bij vrijen tijd, hem met lichten landarbeid bezig te houden. Zijn grootvader, M. Navel was Meier van Mercy-le-Haut wanneer de tegen woordige president geboren werd. De eigen vader van M. A. Lebrun volgde M. Navel op als Meier, en zijn broeder, M. Gabriel Lebrun werd later Meier van het klein geboortestadje. De vader van den president is overleden in 1906 en zijn moeder in 1912. Eene zus ter van M. A. Lebrun huwde M. Richard, professor van mathematieken in den Ly- cée Michelet te Parijs. Een opsteller van den Petit Parisien bevond zich te Mercy met M. Gabriel Lebrun wanneer een radiouitzending de kiezing van den nieuwen president ver kondigde. Iedereen was er natuurlijk over verblijd en de aanstelling werd er geest driftig gevierd, terwijl al de klokken van het dorp luidden. M. Gabriel Lebrun sprak volgende woorden die stof tot na denken geven: Ik ben vier Jaar jonger dan mijn broeder. Ik heb mijn Lorreinsche aarde niet willen verlaten, die ik zelf niet zou willen verwisselen met de Elysée. Vóór den oorlog beboerde ik 80 Ha. met de hulp van een groot personeel. Nu werk ik geheel alleen. Gansch alleen? Zekerlijk, geheel alleen. Eene hof stede heb ik te pachten gezet en 20 Ha. overgehouden voor mij. Ik bebouw ze zelf. Het is voldoende 's morgens om 4 uur op te staan, en het gaat goed. Even een korte terugblik, onze aan loop, om straks voldoende gelanceerd te zijn voor onze sprong in de verte. We kennen allemaal voldoende ge schiedenis om te weten dat heel het 19° eeuwsch Europa een min of meer geslaagde kopij was van het gerevo lutioneerde Frankrijk, dat de meeste grondwetten geautoriseerde plagiaten wa ren en zijn van die monumentale vrij heidstafel waarop de rechten van den mensch gebeiteld stonden. Wie even la déclaration des droits de l'hommein kijkt wordt gewoonweg duizelig van al die rechten (vrijheden) zonder plichten die hem zoo ongemeen kwistig naar het hoofd gegooid worden. Het is de heilig verklaring van het individu. Zij die li terair een beetje beslagen zijn kennen voldoende het individualisme der ro mantiek. Na de afkondiging van dit evangelisch individualisme begon het apostolaat. En werkelijk de eeuw van de vrijheid heeft wel een fameuze stoot gegeven aan de ontplooiing van de menschelijke energie. Doch zoo geestdriftig de XIXeeuw arbeidde aan de realisatie van de men schelijke vrijheid, zoo vergruwd staat onze tijd tegenover de wrange nasmaak van de gulden vrucht die op en verteerd is. Hebben we niet te veel vrijheden ge kregen, vraagt men zich terecht af, zoo dat we regelrecht naar de anarchie loo- pen. Zooals in de grootstad aan iedere hoek van de straat twee autos op elkaar loopen; zoo botsen op onze dagen twee belangen, neen duizend belangen tegen elkaar. En dan is men zich aan 't af vragen of het uitgangspunt van de XIX» eeuwsche orde niet valsch was. Is de mensch als individu, als eenheid wel zooveel waard dat men van hem uit mag vertrekken om een gemeenschap te ordenen. Neen, beslist neen, pro- klameert de nieuwe, groeiende ge dachte. De mensch is niet alleen een maatschappelijk wezen, doch het is de gemeenschap die de mensch vormt. Laat ons dys in eerste Instantie de gemeen schap zoo harmonisch ordenen dat ze het maximum-vorming aan het individu verschaffen kan. Van daaruit worden al de vroegere rechten vervangen door plich ten. Het is dus juist tegen het individua lisme dat de strijd aangebonden wordt. Wat in 1789 als een dogma verkondigd werd, wordt thans als een ketterij ge brandmerkt. Zoo heel verwonderlijk is dit wel niet. L'histoire est un perpétuel recommencement(«De geschiedenis is een eeuwig herbeginnen.En als we even terugdenken aan de middel eeuwen, klinkt ons onmiddellijk de ge meenschapsidee tegen wat nu precies niet zeggen wil dat we eenvoudig het middeleeuwsch stelsel zullen zien herle ven. Andere tijden, andere zeden. Waar heen gaat het? Vooralsnog mag noch kan niemand met preciesheid profetiseeren hoe de nieuwe maatschappij er uitzien zal of moet. Dergelijke revolutie (wezen we niet te bang voor dit woord) is niet het werk van kamerprofeten, noch van syndika- tenleiders. Ze gebeurt in de massa zelf, in de diepste lagen van de massa. Ze is noch lokaal noch nationaal, doch uni verseel. Dertig Jaar geleden noemde Kropotkin (die o. a. de Verovering van het Brood schreef) haar l'es- prit édificateur des masses obscures de opbouwende kracht der anonieme massaEn Julien Benda, een Fransch filosoof en historicus komt zoo pas een geschiedenis uit te geven, die hij be- wust-gewild Histoire des Frangaisbe titelt en de bepaling «Histoire de France» vrijwillig vallen laat. De thesis die hij overtuigend volhoudt is dezede hui dige Fransche natie is niet het produkt van koningen en regeerders maar het re sultaat van de opbouwende kracht van het Fransche volk, vaak geleid door de hoofden, dikwijls ook in weerwil van de machthebbers. Niemand zal ontkennen dat die be weging er is. Het volstaat even toe te zien om tot de overtuiging te komen dat nagenoeg geen enkel land vrij is van ontbindende of bindende bewegingen. Mussolini veroverde Italië, dat rijp voor het socialisme, door hem tot het fascis me geleid werd en wordt. In Rusland werd het autocrate regiem uitgeroeid om er het communisme te experimenteeren, in afwachting dat het de wereld verovert Spanje duldde de diktatuur van Primo de Rivera, om hem, en de koning met hem, te verloochenen en te vervangen door een mossel- noch visch republiek, die geweldig door 't communisme geschud wordt Het nationaal-socialisme in Dultschland streeft naar een 100 Hit- lerregeering Ierland stemt binnen een maand over de al dan niet gewenschte af schaffing van den eed van trouw Indië glijdt traag naar de zelfstandig heid China, Japan, Chili, Vlaande- ii&aBiDaaiBBBaauaaBaBEiisaiaaaa Dat ze zouden meikaar verscheuren, moest er van komen! Ruzie maken blijft niet ongestraft! Rond den 3 Juni het feest van 't H. Hart hebben we in veel steden en verscheidene gemeenten op de hoe ken van de straten, aan de gevels van de huizen, op de schutsels langs den weg groote kleurige aanplakbrieven ge zien, gelezen. Het initiatief is uitgegaan van de Bonden van het H. Hart. Waar om zouden onze katholieke organisaties hun ijver niet dragen buiten de lokalen en de kringen op süóLt eü" in 't open baar? We moesten dat meer doen en we moesten allen bereidwilliger een handje toesteken. OPLOSSING VAN DE KRISIS De plakbrieven troffen. Geen een, die oogen in zijn kop heeft, kon ze voor- bijkijken en lezen moest hij dan ook: GEEN OPLOSSING VAN DE KRI SIS ZONDER BOETE EN GEBED Bondig en kernachtig gezegd! Het is wat meer dan een slagwoord! Misschien treft dat de meesten pijn lijk; maar een dokter die een etterende wonde wil en moet genezen kan dat moeilijk zonder pijn te veroorzaken. An deren hebben geschokschouderd, geglim lacht; ze begrijpen niet goed, ze zullen nog feller door 't leven moeten gebeten worden. Er zijn menschen die zich durven af vragen waar ze de slagen, de moeilijk heden, de krisis hebben verdiend? Waar ze 't verdiend hebben? Ze hebben ge wroet en gesjouwd om hun kapitaaltje te doen aangroeien, om beter en schoo ner in hun komfort te zitten en God hebben ze vergeten; 't gebed bijvoorbeeld was bijzaak en daarom hebben ze 't meer dan eens verwaarloosd. Ze hebben geteerd en gesmeerd, maar hun ziel lieten ze honger lijden, ze ble ven weg van de sakramenten. Nu zijn ze op den dool, als de verloren zoon. Er zit niets beter op dan rechtsomkeer te makeiken zich met ons Heer in orde te stellen: op tijd en stond bidden, wat ontbeering te lijden voor de overdaad van vroeger en kort geleden. UIT EIGEN BEWEGING Indien de menschen uit eigen bewe ging en uit vrijen wil niet terugkeeren tot de orde van soberheid en versterving dan zou God kunnen de nood nog hoo- ger laten stijgen, dan zou de miserie nog donkerder en zwaarder kunnen wor den en dan zal de vrede nog langer uit blijven. De profeet Isalas Sprak eens tot het volk: Er is geen vrede voor de god- deloozenVoor ieder mensch is de so berheid en de boetvaardigheid als de eerste vereischte voor den vrede; want vrede veronderstelt orde ook in het per soonlijke leven en die orde bestaat hierin dat het geestelijke heersche boven het stoffelijke en het lichamelijke, dat het tijdelijke beschouwd worde in 't licht van het eeuwige, dat men het paradijs niet zoeke op dees aarde, waar alles wentelt als het rad van de fortuin, maar zijn hoop stelle op den hemel. In den laatsten wereldbrief van de Paus staat geschreven: «Gebed en ver sterving zijn de twee machtige midde len, ons door God in dat tijdperk ge geven, opdat wij de ellendige mensch- heid, die overal zonder leider ronddwaalt tot Hem zullen terugvoeren; machtige middelen, welke de diepste en voornaam ste oorzaak van alle wanorde en afval den opstand, meenen wij van den mensch tegen God kunnen wegnemen en uitboeten. Laat het niet bij schoone voornemens, maar stelt daden. A. EQBSB9BBSE289BBB38BBBBBBSESBBf DE TEWEEG GEBRACHTE INDRUKKEN De brief van onzen Koning heeft in alle kringen diepen indruk teweeg gebracht. De tijd om dezen brief te doen verschij nen kon niet beter gekozen nu dat de Conferentie te Lausanne aan den gang was, aan dewelke de Heer Renkin ook deelneemt aan het hoofd c'.er Belgische delegatie. De Heer Renkin kan dien brief aanzien als eene vingerwijzing van eencn breeden geest, bekommerd om de gevolgen eener onzinnige politiek, en die een ommekeer in de ekonomische toestanden welke tot op heden geschapen werden, noodig acht. Koning Albert, wiens "oorname positie tusschen de Staatshoofden niet kan geloo chend worden, heeft door zijn schrijven de oogen van al de beschaafde landen der wereld terug op Belgie gevestigd. Dit door zijn blijk van durf en werkkracht om het hoofd te bieden aan den vreese- lijlcen crisisstorm die nu woedt. Te Lausanne werd den brief in alle kringen druk besproken en overal met sympathie onthaald. Bij de Franschen was men bijzonder getroffen door de hel derheid en duidelijkheid van het schrij ven en den durf waarmee Koning Albert stelling heeft genomen in het economisch wereldstrijdperk. Bij de Italianen was <ten overtuigd dat die brief een spoorslag zou wezen om een beteren weg op te gaan en dat uitslagen zich niet lang zullen doen wachten. In de Zwitsersche kringen was men oc zelfde meening toegedaan. EEN EERSTE UITWERKIN Een conventie gesloten tusschen 1 Nederland en Gr.-Hertogdom Luxemb.. In verband met den brief die d^ Heer Renkin van onzen Koning ontving heeft hij het Initiatief genomen tot de aan knooping van economische onderhande lingen en die met Nederland en Luxem burg zijn geslaagd. Eene conventie werd te Ouchy gesloten waarbij de betrokken landen zich ver binden onder elkaar geen nieuwe tol rechten in te voeren, en door eene gelei delijke vermindering van 10 per jaar der bestaande tolrechten, deze terug te brengen tot een mininum peil. Dit minimum peil zou vastgesteld zijn op 8 ad valoremop tie bewerkte produkten en 4 op de halfafgewerkte produkten. De contracteerende landen verbinden zich ook geen verdere beperking van in voer of uitvoer tegenover elkaar te nemen, behalve in eenige bepaalde gevallen. De gesloten conventie berust op begin selen reeds verscheidene malen in den Volkenbond geformuleerd doch die nooit tot eenige uitwerking leidden. Bij deze overeenkomst zullen ook gelijk welke andere Staten mogen aansluiten op een voet van gelijkheid met de thans contracteerende Staten. De voordeelen welke zij oplevert blijven dan ook voor behouden aan de Staten welke er bij be trokken zijn. De conventie, alvorens in voege te kun nen treden, moet nog eerst goedgekeurd worden door de wetgevende Kamers der aangesloten landen. Het is ons toch een genoegen dat onze Belgische vertegenwoordigers het tot da den gebracht hebben wanneer de andere vertegenwoordigers hun tijd verbeuren in redevoeringen en geen aarde aan den dijk brengen. Toen Maandag de gesloten conventie te Lausanne werd bekend was de belang stelling zeer groot en werden de bespro kingen der herstelschulden wat op den achtergrond geschoven door de gedach- (Zi» vervolg onderaan 6° kolom.), Landbouwer broeder van den Voorzitter, aan 't werk op zijn velden. Zijn broeder de po litieker» noemt hij hem komt hem nog dikwtijls op de hofstede bezoeken. IBiaBBBBBBBBBBBBSaiaBIlHBSQZaa tenwisselingen over de gesloten overeen komst. Allen moesten bekennen dat door de Belgen daden werden gesteld om in de mate van het mogelijke de ekonomische crisis te keer te gaan, alswanneer andere landen, wel overtuigd zijnde van de nood zakelijkheid de tolrechten te verminderen voor den algemtenen welstand, deze in tegendeel nog verscherpen voor eenige binnenlandsche begunstigingen en tot geen overeenkomsten met andere landen geraken. In Nederland werd de overeenkomst met geestdrift onthaald en Nederlandsche dagbladen wijzen erop dat zij gansch in de lijn ligt van de Nederlandsche ziens wijze nopens den vrijhandel en deze naar een betere verstandhouding met Belgie zal leiden. De Duitsche bladen zien in de geslo ten conventie een protest der kleinere landen tegen de beschermingspolitiek der groote landen. Van Duitsche zijde wordt verder gevreesd dat Belgie nu zekere landbouwprodukten in Nederland zal gaan halen in plaats van naar Dultschland, gezien de vermindering der tolrechten. Door de Fransche en Amerikaansche pers werd de tusschenkomst van den Ko ning Albert geloofd en de conventie met veel belangstelling en sympathie bespro ken. De Engelsche pers begroet het Belgisch- Nederlandsch tolakkoord en wijst erop dat de opinie zich allengerhand in vele landen keert tegen het stelsel der belem meringen. Het gesloten tolakkoord zal eene wijzi ging vereischen van de vroeger gesloten overeenkomsten van meestbegunstiging. De Scandinavische landen, onderteeke naars der tolunie van Oslo, zouden het gesloten tolakkoord nogal gunstig gestemd zijn en mogelijks zullen zij eerstdaags wel bijtreden. met .verlaagden melkbak draaiende op eene spil voorstaanders jl§s yopruitgangs. is de roomer1 wers taaXBBBBBBBSaaBBBBBBBEESaBBff ren! Nimmer was een periode rijker aan revolutionaire fermenten. En toch na genoeg overal is eenzelfde leitmotiv voor handen het opbreken met het indivi dualisme om het te vervangen door de gemeenschapsidee wat verder geen bon te verscheidenheid in het wereldgebeuren uitsluit. Doch vermeien we ons niet langer aan synthetische indrukken. Pakken we de stier bij de horens. En presenteeren we vooreerst het communisme. Dit gebeure dan bij een volgende bij drage, w HERWIG.

HISTORISCHE KRANTEN

De Poperinghenaar (1904-1944) | 1932 | | pagina 1