W
E
L
K
0
ui (uitslag
Actualiteiten
PRINSELIJKE KINDEREN
veorsrocüt over sPilllf Hllf) llf llflOIS,,
WEEKBLAD: 35 CENTIEMEN.'
29° JAAR. - Nr 29.
KATHOLIEK NIEUWS-, NOTARIEEL- EN AANKONDIGINGSBLAD.
Hare Majesteit de Koningin te Poperinge
Heden Zondag 17 Juli, om 3 uur, komt
Hare Majesteit de Koningin
het Sanatorium Sint Idesbald op
het Kasteel de LOVIE inhuldigen.
TOEGANG VRIJ IN DEN NAMIDDAG
CONCERTEN IN OPEN LUCHT.
Oproep
tot de Bevolking
r
Eenige schikkingen
De Valorisatie der Tarwe
Eenige aspekten
van het wereldgebeuren
HET K0MMUN1SME
(RUSLAND)
Voorde redding
onzer Hopteelt
Praatjes over
Buitenlandsche Politiek
TALBOT HOUSE
DE POPERINGHE
LANDBOUWERS,
if!
Hierbij wordt ge vriendelijk
uitgenoodigd tot de
door G. DALLE, Marcke,
HEDEN ZONDAG
17 Juli, om 11 uur in 't Vlaamsch Huis te Poperinge
Kosielooze Tombola onder de aanwezigen
ZONDAG 17 JULI 1932.
"DE POPERINGENAAR
Uitgever
SANSEN-VANNESTE
POPEBINGE
Telefoon N' 9. - Postch. N' 15.570.
Abonnementsprijs tot einde 't jaar:
voor Belgie per post 9.80 fr.
te storten op onze postcheckrekening
met volledig adres;
voor Frankrijk 20.50 fr.
voor andere landen 23.10 fr.
te zenden per internationaal post-
mandaat met juiste adres.
TAKIEF VOOR BERICHTEN:
Kleine berichten per regel 1,00 fr.
Kleine berichten (minimur.y-4,00 fr.
1 fr. toel. v. ber. met adr. t. bur.
Berichten op 1' bl per régel 2,50 fr.
Berichten op 2* bi. per regel 1.75 fr.
Berichten op 3* bl. per regel 1.50 fr.
Rouwber. en Bedank, (min.) 7.00 fr.
Te herhalen aankondigingen:
prijs op aanvraag.
Annoncen zijn vooraf te betalen
en moeten tegen den Woensdag
avond ingezonden worden. - Kleine
berichten tegen den Vrijdag noen.
Geachte Medeburgers,
Op heden Zondag, 17 dezer, zal Hare
Majesteit, Koningin Elisabeth, plechtig-
lijk het Sanatorium St Idesbaldop
het kasteel De Lovieinhuldigen.
Hare Majesteit komt aan in de Statie
jan Poperinge, rond 3 uur namiddag.
,yandaar zal zij Haar langs de Ieper-
Btraat, Groote Markt, Gasthuisstraat, Pot-
festraat en Krombekestraat, met haar
volg, per auto naar het Sanatorium
geven.
Bij hare aankomst alhier ter Statie
Wordt Zij door den Heer Burgemeester
Onzer stad, in de tegenwoordigheid van
den Heer Gouverneur van West-Vlaan-
en, door het Hof afgevaardigd, plech-
glijk verwelkomd, in naam der gansche
bevolking.
Wij zijn ten volle overtuigd dat onze
geliefde Koningin, die gedurende den
oorlog zooveel blijken gaf van diepe ge
negenheid voor haar Volk en die nog
immer alle liefdadige werken steun en
troost verschaft, door gansch onze be
volking met den verschuldigenden eerbied
zal begroet worden.
Ten einde een treffend bewijs te geven
van genegenheid en getrouwheid aan ons
duurbaar Vorstenhuis, vragen wij be
leefd aan onze medeburgers hunne hul
zen met de vaderlandsche driekleur te
willen bevlaggen.
Poperinge, den 14 Juli 1932.
De Burgemeester,
N. LAHAYE.
(Medegedeeld.)
AANKOMST IN POPERINGE-STATIE
Hare Majesteit komt toe in Poperinge-
Btatie om 15 uur. Zij wordt daar ont
vangen door den Heer Gouverneur van
IWest-Vlaanderen, den Heer Lahaye, Bur- j
gemeester van Poperinge; de Heeren Be-
kaert en Brutsaert, Beheerders van het
Sanatorium; Mevrouw Barones Janssens
de Bisthoven, Mevrouwen Bekaert, Brut-
teert «n Lahaye.
De Heer Carton, Minister van Binnen-
andsche Zaken en Volksgezondheid, de
Grootmeester van het huis der Koningin
twee Eeredames zullen Hare Majesteit
gezellen.
Per auto worden allen naar «De lovie»
Overgebracht.
Redevoering door den H. Bekaert.
Voorstelling der Overhéden door den
Heer Brutsaert, in volgende orde:
Mgr Lamiroy, Bisschop van Brugge;
de Beheerraad van het Sanatorium;
Senators en Volksvertegenwoordigers;
Voorzitter van den Provincieraad;
loden der Bestendige Deputatie;
Provintiale Griffier;
Arrondissements Commissaris;
Provintiale Raadsleden;
tendsche Zaken en Volksgezondheid, de Burgemeesters van Proven en Krom-
Grootmeester van het huis der Koningin beke;
Dokters Derscheid en andere;
Geestelijke Overheden;
Burgerlijke Overheden (Gemeente
raad van Poperinge), enz.
Daarna zal Hare Majesteit de gebou-
iwen en ziekenzalen bezoeken.
Bij het afstappen uit haar auto wor- Om 5 uur Lunch de Overheden door
den Hare Majesteit bloemen aangeboden het Beheer van het Sanatorium aange-
oor een kind. boden. Binst zes maanden hebben de technl
sche experten te Genève gezocht naar de
bepaling van offensief en defensief wa
pen om een basis te vinden tot leger- en
wapenbeperking.
EMgMHHuaEsiaBniasaiHsaaaaEBiBaBaHBausBHBaBBBaEasnBSBMassaBKHszn:?.:!?'-r~~2aa
IN «DE LOVIE»
(Zie op 2* blad programmas der Concerten die in het Park van «De Lovie»
lullen uitgevoerd worden, alsook berichten voor uren van de bijzondere trams,
auto's enz.)
Toen Noë, zaliger memorie, de nade
rende straffe aankondigde aan zijn volk,
was er niemand om gehoor te geven aan
de wijze woorden der laatste waarschu
wing. De menschen waren daar fijn ge
rust in; ze leefden voort, aten, dronken,
schonken, sliepen, trouwden of gaven hun
dochters en zonen ten huwelijk tot op
den dag dat Noë de ark binnen ging en
aan zijn familie en aan heel den die
rentuin het bevel gafAl aan boord
Toen kwam de zondvloed en verzwolg
allen.
Spijts vermaningen en predikingen over
crisis zoowel van prelaten als van staats
lieden wil de wereld nog geen geloof
hechten aan het ernstige onzer tijden.
Wat is er veranderd in de weelde-uit-
gaven en den feestroes onzer groote ste
den.
De gewezen minister Caillaux in Frank
rijk, dien niemand van kerkgezindheid
vermoeden zal, predikt Boetvaardigheid,
spaarzaamheid, geest van offer.
De menschen luisteren niet.
Jozuë deed de muren der stad Jericho
vallen met de trompet te steken in den
optocht rond de stad. De heilige bazui
nen schalden en de muren der stad
stortten ineen.
De rol der perstribuun en radio is:
Den hoorn te blazen en 't alarm te ge
ven om de tolmuren die door onze na
buren zoo hoog werden opgericht neer te
halen of anders zullen eerst de kleine
landen en weldra ook de groote, niet
meer weten van welk hout pijlen maken
en 't zal de failliet zijn der wereld.
Wie zal de nieuwe Jozuë zijn om den
eersten piston te blazen of om de zon
nogmaals te doen stilstaan?
Wie zal den wapenstilstand verklaren in
den economischen oorlog?
De tolbeambten worden door de han
delaars bemind en de ontvangers der be
lastingen worden door de betalers ge
liefkoosd. Die dat beweert, al hebbe hij
het hoogst staande gezag, zal toch te
gengesproken worden.
De moderne forten, redouten en pijl
schansen in den economischen oorlog
zijn percies die tolmuren en verbod ta
rieven.
Een land kan zich voor een tijdeken
als uitzonderlijken maatregel, in groo-
ten nood van zelfverdediging, de moeite
getroosten zich in te sluiten en af te
zonderen van de ander werelddeelen maar
als een bestendige maatregel kan het niet
gelden. De vrijhandel is de A. B. C. van
den vooruitgang en 't internationaal ver
keer en de algemeene welvaart.
Een Engelschman, een farceur of hu
morist, stelde in 't Parlement de vol
gende vraag aan den minister van geld
wezen:
«Hooggeachte Excellentie, gelief mij te
zeggen:
a) Hoeveel schulden wij te betalen
hebben om den oorlog te winnen?
b) Hoeveel wij hadden gekregen in
geval van nederlaag?
De internationale finantie heeft aan
Duitschland fabelachtige sommen gege
ven in leening waarmee de bedrijvige
Duitschers hun nijverheid opgeholpen
hebben en eerste klasse goed ingericht.
Nu vreezen de bankiers dat zij hun geld
niet zullen terugkrijgen of him interest
zoo Duitschland verplicht wordt zijn oor
logsschulden te betalen aan de volkeren.
De bankiers zorgen eerst voor hun eigen
belang, de rest kan hun weinig schelen.
Duitschland staakt de betaling. De Ver
bondenen moeten voort storten aan Ame
rika. Hun gebed is: Vergeef ons onze
schulden gelijk wij vergeven onze schul
denaren. Duitschland zal eindigen met
nog een klein steertje van de rekening te
vereffenen of niets.
Indien er geen onderling akkoord komt
tusschen de Staten om vrede en malkaar
op economisch gebied niet te wurgen, dan
moet men waarlijk twijfelen aan 't ge
zond verstand van 't menschdom.
Waarom blijft de heidensche geest van
egoïsme, hebzucht en overdreven natio
nalisme de wereld beheerschen?
Waarom die oude deesem nog van
hoogmoed?
De evangelische geest, Christus' wiet
der liefde is niet enkel voor de enke
lingen; ook voor de volkeren geldt het
gebod der naastenliefde. Ook de kanse
larijen, de diplomatie en de legerhoof
den moeten verchristelijkt worden.
Na zes maanden zoeken en redetwisten
aan zooveel fr. daags, was hun besluit,
wat iedereen weet sedert Caïn zijn broer
een neuke gaf: «Het offensief karakter
van een wapen hangt hoofdzakelijk af
van dengene die 't gebruikt, met andere
woorden: «de intentie maakt het werk».
De zeemogendheden, Engeland, Ameri
ka vragen de vermindering en afschaf
fing der landverdediging en de mogend
heden die grenzen moeten verdedigen op
het vasteland, bevelen de beperking aan
van de zeemacht.
Comedie
En de Verbondenen van binst den bor-
log zeggen lijk Talleyrand: Van onze
goede vrienden verlos ons Heer; wat onze
vijanden aangaat, we belasten ons daar
mee zelf.
In het Vredesconcert moet er maar
één wanklank zijn, één toon die niet
past om geen harmonie meer te hebben
De eenen spelen luid op hun poot en
de anderen moetetv: •-■s. sourdine bezigen
en hun stem word" gedoofd. In de we
reldeconomie zijn er voor de volkeren te
veel vrederechters en te weinig vrede
stichters.
De eerste ministers der groote mogend
heden komen bijeen, ze houden alle
maande conferentie hier of daar, lossen
eenige vragen op, zijn vriendelijk en her-
telijk onder een, eten en drinken op de
kosten der princes, rooken een lekkere
cigaar op de terras van 't hótel met een
schoon uitzicht op het meer, maar wan
neer de wederzijdsche belangen in bot
sing komen, veranderen zij in bijtenetels
en distels. «Qui s'y frotte, s'y piqué».
A. B.
Gebruikt Chicorei WYPELIER-TAFFIN
't is de beste.
ïn de prachtige hovingen van Stuyvenbergh, nabij het Koninklijk Paleis van Laken gelegen, midden de weelde van
Gods schoone natuur, spelen vrij en ongedwongen de beide Prinsenkinderen: Het dochtertje en het zoontje van Prins
Leopold en Prinses Astrid. Het is de eerste maal dat beiden zoo schoon konden worden gefotografeerd, wijl zij ge
kiekt werden in alle natuurlijkheid en vrij van allen protocool.
BOVEN. Links: Prins Baudewijn huppelend op de weide. - Midden: De Hertogin van Brabant met hare beide
lievelingen. - Rechts: De guitige Prinses Joséphine-Charlotte die voor hare zoo hartelijke vriendelijkheid door de Brus
selaars wordt bemind. ONDER. De jonge Prins op een houten paard. - Broer en zus midden in de bloemen. -
De Prins en de Prinses vinden het heel prettig in een auto,
Het wetsontwerp uitgaande van den
Minister van Landbouw, handelend over
de taksen op de tarwe, staat bloot aan
hevige bekamping. Zooals alle lasten die
drukken op de voedingswaren, werden
ook deze als hatelijk aanzien door een
groot deel der bevolking. Onmiddellijk
na de aankondiging Van het ontwerp
werd de strijd dan ook door verschillen
de bladen aangebonden.
Het wetsontwerp bevat een tijdelijke
crisismaatregel, voor den oogst van 1932.
Het voorziet het storten in een speciaal
fonds, van een bijzondere overdrachttaks
van 15 fr. per 100 kgr. gesteld op het
meel. De opbrengst van dit fonds zal
verdeeld worden op een wijze door Ko
ninklijk Besluit te bepalen.
Welke zijn de gevolgen van zulkdani-
gen maatregel. Het onafwendbaar gevolg
zal zijn een verhooging van den brood
prijs 1 Maar in welke mate zal de brood
prijs stijgen? Volgens de verzekering van
den Minister zal de prijs van het brood
met 0,10 fr. per kgr. stijgen, doch be
voegde lieden beweren dat de verhoo
ging zou schommelen tusschen 0,20 fr.
en 0,25 fr. per kgr.
Tegen deze maatregel wordt vanwege
de christene arbeiders protest aangetee-
kend en dit om verschillende redenen 1
Inderdaad, door dezen maatregel worden
de werklieden bijzonder getroffen in het
voornaamste bestanddeel der volksvoe
ding: het brood! Kan men aannemen
dat op dit oogenbllk, terwijl er meer dan
300.000 volledige en gedeeltelijke werkloo-
zen zijn in dit land, kan men aannemen
dat een prijsverhooging van het brood
worde doorgevoerd? Dit voorstel is ook
ten zeerste nadeelig voor onze kroostrijke
gezinnen. Deze zijn eveneens slachtoffers
van dien maatregel. Wie zal kunnen ont
kennen dat onze kroostrijke gezinnen heel
wat meer uitgeven aan brood dan de
gezinnen met minderen kinderlast. Wat
baat het aan de kroostrijke gezinnen
enkele voordeelen te schenken, zoo men
hunne uitgaven omhoog Jaagt door hun
bijzonderste levensmiddel te belasten?
Dat de arbeiders in de eerste plaats
en bovendien onze kroostrijke gezinnen,
die meest steun verdienen, getroffen wor
den, dat maakt het wetsontwerp onaan
nemelijk voor de christelijke arbeiders.
Of deze dan tegenstanders zijn van
allen steun aan de landbouwers? Vol
strekt niet!
Verre van ons te ontkennen dat onze
boeren geen zware tijden hebben door te
maken, dat sommige met verlies werken,
dat ze getroffen werden, niet alleen door
een geweldige daling der wereldprijzen
maar eveneens door de mededinging, door
den dumping der naburige landen!
Wij weten dat 80 onzer landbouwers,
kleine boeren zijn, wij weten dat meest
allen geld verloren hebben en dat hun
eisch om steun en hulpverleening wer
kelijk gegrond is!
Maar het is niet door den huidigen
maatregel dat onze boeren worden ge
holpen. Die maatregel komt enkel ten
goede aan een kleine groep, veelal ka
pitaalkrachtige boereneigenaars.
Wat meer is, zelfs de kleine boeren
worden door dezen maatregel belast in
de mate dat zij tarwe verbruiken, hetzij
voor eigen voeding, of voor voeding van
dieren. Indien men al de landbouwers
helpen wil, waarom wordt ook de rogge-
teelt naast de tarweteelt niet gesteund?
Immers, niet alleen de tarweverbouwers
lijden onder de crisis, maar eveneens de
roggeverbouwers en al de mindere boe
ren, die enkel ten koste van onverpoosd
en lastig werk voldoende opbrengsten
aan hun ondankbare gronden kunnen
afdwingen, bevinden zich in een ergen
toestand en dienen eveneens geholpen.
Kan dit echter niet beter en op meer
afdoende wijze worden gedaan door an
dere middelen? Beslist!
Er mogen geen maatregelen genomen
worden die de levensduurte voor onze
gezinnen zal doen stijgen.
De huidige maatregel komt niet ten
goede aan de kleine boeren doch enkel
aan eenige groote landbouwers, terwijl de
broodprijs de hoogte wordt ingejaagd en
onze arbeidersgezinnen en onze kroost
rijke gezinnen in hun eerste en bijzon
derste levensmiddel worden getroffen.
En daarom is dat voorstel onaanveerd-
baar.
HET VOORSTEL INGETROKKEN
In de Senaatzitting van Donderdag
heeft Senator Mullie (katholiek) aange
kondigd dat de Commissie van Land
bouw in den morgen besloten heeft de
behandeling van het wetsontwerp op de
revalorisatie van de tarwe te verdagen.
Het voorstel mag dus als begraven aan
zien worden.
HIIIIBIBIMIIIHIIIiaimBI
Wasch de aangedane;^^
plaatsen met warm water en
Purolzeep; droog dan voor
zichtig af en doe er wat Purol
op. Herhaal ditelken dag, zoo
lang het noodig is.
Purol in dooifn van 4 en 71/2 frank en
Pu rolzeep 71 /j frank. I n alle A pot heken.
li.
EKONOMISCHE STRUKTUUR
HET EERSTE VIJFJARIG PLAN
(Vervolg)
We leebben aangeduid hoe het vijf
jarig plan een voorafgaande theoreti
sche berekening is van een grootscheep-
sche industrialisatie en landbouwexploi
tatie noodzakelijk om de wereld te be
heerschen en waarvan de verwezenlijking
opgedrongen wordt aan de betrokken ge
bieden.
Het is inderdaad al een krachttoer
dergelijk plan op het papier te brengen.
Doch er is ook de uitvoering. En de
Sovjets hebben begrepen dat die slechts
kans van slagen heeft wanneer de arbei
dende massa voor het plan gewonnen
wordt. Arbeid als levensnoodzakelijkheid,
arbeid om de bete broods, in eenzelfde
vertraagd tempo, zonder geestdrift, zon
der geloof in de toekomst, ware onbe
kwaam de Sovjet-Unie vooruit te hel
pen.
En daar waar hoogere, geestelijke le
venswaarden ontkend werden, daar waar
alle dieper levensinzicht genegeerd wordt,
daar waar de mensch eenvoudig een eko-
nomische cel is in datzelfde Rusland,
de vaandrig van het historisch mate
rialisme heeft men het toch niet kun
nen stellen zonder de mystiek van het
leven ter hulp te roepen.
Aan de uitvoering van het Vijfjarig
plan is een mystiek verbonden.
Er wordt stelselmatig gepoogd de ma
chine te vergoddelijken. Reuzeninstalla-
ties met een evangelisch-kommunistische
naam en een verbazende kracht dringen
zich op als idolen, worden geblokletterd,
ter vereering aangepredikt.
Nieuwe fabrieken gorden religieus-
plechtig ingehuldigd. Geestdriftige werk
ploegen die zich letterlijk uitputten om
vóór de vervaldag in orde te zijn, zien zich
triomfantelijk vermeld aan de dagorde.
Kortom ophemelingen, premiën, wedijver
en desnoods schandvlekkingen niets
wordt onverlet gelaten om de massa te
vermurwen, te interesseeren, op te jagen,
te bezielen.
Dit alles belet nog niet dat schrome
lijke tekortkomingen, nalatigheden en
slordigheden op verre na geen uitzon
deringen zijn, doch' wanneer we b. v. b.
lezen dat die of gene werkploeg een
parig en geestdriftig de rustdag (6" dag)
weigerde en gezwind aan 't werk toog,
dan denken we toch even na, en verge
lijken onwillekeurig met onze arbeidende
massas. En dan betreuren we de afwe
zigheid van een westersche organische
orde, geschraagd door een evangelisch
katholicisme, waar we eenzelfde bezieling,
eenzelfde geloof zouden terugvinden. Toe
komstdroom? Misschien, doch die het
leven zou revaloriseeren, nieuwe waarde
zou schenken.
Keeren we echter tot onze schaapjes
terug.
Aangezien in Rusland iedereen voor
de Staat arbeidt, behoeft de Staat dan
ook voor iedereen te zorgen.
De producenten of voortbrengers van
levensmiddelen, in casu deboeren, zijn
natuurlijk de beste. Zij, immers, hebben
recht op een zeker percentage hunner
voortbrengst, dat ze, op de onlangs te
rug ingevoerde markt, kunnen verkoopen
of rullen.
Voor de stads- of Industriearbeiders
werd de voedingskaart ingevoerd, waar
mee ze dan naar de Staatsmagazijnen
moeten. Als we dan even terug denken
aan de rantsoeneering tijdens de oorlog,
dan Rennen we onmiddellijk al de ml-
zeries en onhebbelijkheden die dergelijk
stelsel meesleuren.
Het rantsoen van een handarbeider is
niet bijster aantrekkelijk, onafgezien van
het feit dat steeds alles niet voorhanden
is, en dan tegen ongelooflijke prijzen door
de sluikhandel geleverd wordt.
De voedingskaart geeft recht op 1 kgr.
brood per dag, 900 gr. vleesch per 10
dagen, 1 pond macaroni, 1 kgr. sui
ker, 10 eieren, 300 gr. boter per maand
alsmede 2 kgr. kruidenierswaren. Enkel
de groenten zijn niet gerantsoeneerd.
Melk is het privilege der kleine kinde
ren.
Stellig kan de Russische arbeider niet
bogen op een weelderig leven en is hij
eer armoedig bedeeld. Doch hierop rea-
geeren de Kommunisten met de bewering
dat wie gelooft in een ideaal en het
poogt te verwezenlijken, bereid moet zijn
tot offers.
Wat hebben wij, Westerlingen, van het
Vijfjarig plan (inmiddels werd een 2" vijf
jarig plan afgekondigd, waarvan ons tot
hiertoe de noodige gegevens ontbreken)
te verwachten.
Zooals altijd, wanneer het Rusland
geldt, zijn de meeningen diametraal ver
schillend! (In de laatste maanden ver
scheen er een berg literatuur over de
Sovjet-Unie)
Toch gelooven we dat het reaktionaire
Parijzer weekblad Je suis partouteen
beetje simplistisch aandoet, wanneer het
klakkeloos beweert dat het Vijfjarig
planeen grap is.
Heelemaal anders klinkt de stem van
de Amerikaansche Journalist H. R. Knic
kerbocker, die een paar grondige en ern
stige studies wijdde aan Rusland's eko-
nomijche struktuur. De H. Knickerbocker
gelooft zelfs (en daarin is hij trouwens
niet alleen) in de leefbaarheid van het
regiem.
Voor hem kan het Vijfjarig plan
een wereldramp ontketenen, doch ter-
zelfdertijd ook Rusland meesleuren.
Ofwel zal Rusland ons, aan prijzen
buiten alle konkurrentie, overrompelen
met zijn produkten, en aldus de schuld-
eischer worden van de gansche wereld.
Ofwel kan de wereld front maken te
gen Rusland en alle Russische produkten
stelselmatig boycotten. Doch vergeten we
niet dat enkele landen financieel gewel
dig geïnteresseerd zijn in Rusland, dat
reeds tal van private handelsakkoorden
bestaan, dat de onderscheidene naties een
groote belangenverscheidenheid vertoo-
nen, zoodat het ten slotte uiterst twijfel
achtig blijft dat dergelijk wereldfront tot
stand komt.
In dit geval moet de huidige wereld-
krisls een ekonomische ineenstorting van
de wereld beteekenen.
Dat men niet te rap kome aandragen
met een mogelijke val van het kommu-
nistische regiem. Heeft men wel eens vol
doende gedacht aan het feit dat gansch
de Russische jeugd, de minder dan 30-ja
rigen, geen de minste notie heeft van
het kapitalisme, en dus noodzakelijk met
de Sovjet-geest door het leven gaat, dat
dus met de jaren, het regiem zich dieper
wortelt, en de terugkeer tot de oude we
reld quasi-onmogelijk maakt.
Pierre Dominique schreef onlangs aan
het slot van een overzichtelijk artikel over
Sovjet-Rusland: «Wat ook de geesten
denken die graag het werk van den tijd
zouden tegenhouden, da teerlingen zijn
geworpen.jdERWIG.
De hoppeteelt was steeds een der bij
zonderste bronnen van inkomsten maar
tevens van bekommernissen voor de
Landbouwers van 't Poperingsche.
Vroeger gelijk nu, kwamen goede en
kwade jaren, en vóór den oorlog kenden
we prijzen gaande van 20 tot 350 fr. de
100 ponden.
Sedert een dertigal jaren is de weten
schap zich met het kweeken der hop gaan
bemoeien en hier past het wel eens om een
woordje van erkentelijke herinnering te
brengen aan Eerweerden Heer De Jae-
gher zaliger, die dertig jaren en meer van
zijn leven heeft besteed aan studie over
de hoppeziekten en het onderzoeken der
middels om deze te bestrijden. Zijn stre
ven ging op tegen veel oude en zelfs val-
sche gedachten, en, hoewel zijn werk niet
altijd goedgekeurd noch gewaardeerd werd,
was en bleef de richting ervan: veredeling
der hop door beter verzorging.
Eerweerde Heer De Jaegher werkte zijn
leven lang in het belang der Landbouwers,
zelfs soms tegen hun op; de feiten van
heden bewijzen dat hij goed zag. Hij ver
dient steeds den dank aller hoppekwee-
kers.
De hoppekweek is na den oorlog langen
tijd i/.jk-opbrengend geweest, zoo opbren
gend zelf dat het kweeken, hier gelijk el
ders, te veel uitgebreid werd, met het on
vermijdelijke gevolg dat er te veel voort
gebracht werd en, in 't Poperingsche, van
geen voldoende kwaliteit. Overproductie
brengt prijsvermindering bij en de prijs
vermindering werd zoo geweldig dat de
landbouwer met kweeken en bezorgen
zijner hop niets meer verdiende, integen
deel.
Een hoppeveld inricht-», echter kost veel
geld van werk, kepers, draad, enz. en
daarbij moet de plant 3 jaar oud worden
om volgroeid te zijn. Hoppevelden sloo-
pen doet de landbouwer met tegenzin en
zoo waren we gekomen tot een schier niet
aan te nemen en toch echten toestand
dat de landbouwer gedurende eenige Jaren
voort hop kweekte, wetend dat hij er
waarschijnlijk niets zou aan verdienen.
Zoo zagen we eenige jaren de landbou
wers alles doen om hunne hop te kwee
ken, te verzorgen, en, wanneer de pluk
tijd daar was, kon de verkoopprijs het
plukgeldniet loonen, en de hop bleef
op de velden hangen.
Zulke toestanden kunnen natuurlijk
niet duren en langzamerhand moeten hop-
pecrisis gelijk andere crisissen door
den tijd en de aanpassing genezen worden.
De bebouwde hoppevelden zijn reeds
fel verminderd in oppervlakte, hier gelijk
in ander landen.
Daar er, na den «orlog, tekort was aan
hop, ging alles er door. Er werd hop ge
maakt van alles wat er van verre of bij
op trok. Slechte waar werd gemengeld
met redelijk goede, en met schoone In
pakking de wereld ingezonden.
De overvoortbrengst en sommige min
derwaardige waar, mlek de brouwers wan
trouwig en ze zochten de beste hop. De
veemde hop werd voorgetrokken en de
Poperingsche bleef steken.
Jaren predikte E. H. De Jaegher:
Landbouwers, redt U zelf; ge kunt dat
met goede hop te kweekenMaar hij
werd niet voldoende aanhoord; hij wilde
min hop opbrengen maar beter; de
mannetjes weg om het zaad en de dik
ke graten weg te krijgen en onze hop te
gen de Duitsche te kunnen zetten.
De Poperingsche landbouwer had lie
ver min zorg en veel gewicht, maar zoo
werd onze hop door de brouwers als min
derwaardig geklasseerd en niet meer
gekocht. Ze hadden keus genoeg.
Dat bracht mistevredenheid bij de
landbouwers en dan kwamen de politie
kers er tusschen die de landbouwers wijs
mieken dat de Staat dat kon verhelpen en
met hooger inkomrechten, onze hop in
prijs te doen stijgen.
Maar bestaande handelscontracten moe
ten geëerbiedigd worden; Belgie is een
klein land dat veel opbrengt, veel moet
uitvoeren, moet leven van uitvoeren. Stelt
het hooge inkomrechten op het eene pro-
dukt, het antwoord laat zich niet wach
ten: de getroffen landen heffen ook hoo
gere rechten op onze produkten die bij
hen in moeten en zoo komt het, dat wat
zou gedaan worden in het voordeel der
eenen, dubbel noodlottig is voor anderen.
Natuurlijk, de mannen die de landbou
wers opjagen, houden daarvan geen re
kening; jammer genoeg.
Voor velen is de Staat nu de groote
melkkoe: in alles wat niet goed gaat zou
de Staat moeten tusschenkomen om het
verschil bij te leggen.
De Staat zou zoo aan 't uitbloeden ge
raken en dat mag niet.
We moeten er toe komen 't werd over
een maand gezegd te Brugge aan de Mid
denstanders; 't werd Zondag goed te ver
staan gegeven aan de Hopboeren dat
elk, zooals vóór den oorlog, meer op z'n
zeiven moet rekenen, door meer te wer
ken om er te komen.
We hoorden Zondag dat in de hoppe-
kwestie de Staat van gedacht is tusschen
te komen door het toekennen van pre
miën voor schoone waar; de Stad Pope
ringe doet het mogelijke om door nieuwe
reglementeering de Landbouwers aan te
zetten goede waar te kweeken. Die pogin
gen zijn alle lofweerdig en moeten de
kweeker aanzetten om ook meer zorg bij
te brengen om beter waar te bekomen.
Niet de hoeveelheid kilos per hectare be
trachten maar de schoone waar die met
min gewicht meer geld opbrengt.
In de vergadering van Zondag werd ge
zegd:
Proeven werden gedaan met Popering
sche hop en met vreemde hop door groote
brouwerijen voor het maken van hunne
bieren. De Poperingsche hop die uit
gezochte waar was gaf even goede uit
slagen als de vreemde hop
Landbouwers, BETER HOP VOORT
BRENGEN, dat is de redding!... Beter
hop, opdat ze in de Belgische brouwerij,
de vreemde hop kunnen vervangen.
Rechten kunnen aan den toestand niets
verhelpen zoo uwe waar niet aanstaat aan
den brouwer.
De hoeveelheid verbruikte hop en de
kostprijs ervan in evenredigheid der ander
kosten, is onbeduidend voor den brouwer,
bij het maken van luxe-bieren; dat men
1000 fr. rechten heffe, de brouwer zal die
1000 fr. erbij geven om goede waar te heb
ben... en de verbruiker zal het betalen.
Landbouwers, gaat den weg op, Zondag
U voorgehouden door mannen die voor
Sedert dagen en maanden klagen alle
bladen en tijdschriften van de wereld,
hoort men uit den mond van alle ge
zaghebbende economisten en politieke
leiders en staatsmannen weeklachten over
de sterke en onmeedoogende bescher-
mtngspolitiek die door de verschillende
landen, kleine en groote, wordt gevoerd,
met het onvermijdelijke gevolg dat alle
internationale handelsbetrekkingen en
tractaties worden bemoeilijkt, om niet
te zeggen, onmogelijk gemaakt.
De geweldige strekking in ieder land om
zijn eigen nationale waren te bescher
men met al te hooge tolmuren en aldus
aan de waren van de omringende en
andere landen omzeggens den toegang tot
eigen land af te snijden, heeft men ge
noemd het ECONOMISCH NATIONA
LISME.
Het economisch nationalisme wordt
evenals het ongebreideld politiek natio
nalisme één der grootste kwalen die onze
wereld In deze dagen kwelt.
Wordt er daar tegen dan niet opge
komen?
Wel zeker, te Genève heeft al meer
dan een conferentie veel tijd versleten
aan de bespreking van de maatregelen
om aan dit economisch nationalisme een
einde te stellen. Doch de landen daar
tegenwoordig, houden te veel vast aan
het spreekwoord dat het hemdje nader
is dan den rok en ze leggen veel mooie
beloften af, maar er zijn totnogtoe wei
nig maatregelen genomen die werkelijk
naar het hart van dat economisch mon
ster grijpen.
Dat er nog niets bereikt is in dien zin,
mag echter niet worden gezegd. Zooals
het nog al dikwijls gaat in de wereld,
zijn het hier ook weer eens de kleine
Staten die het voorbeeld geven aan de
groote.
ECONOMISCHE EN POLITIEKE
BELANGEN
Het feit dat de groote Staten nog wei
nig gevorderd zijn op den weg van den
economischen vrede, zal wel hieraan lig
gen dat de groote Staten een haast prin-
cipieele be scherm ingspolitiek voeren en
dat zij, in hun vaarwater een heelen
hoop kleine Staten meesleepende, er bang
van zijn hun politieke invloed op het
wereldtooneel te verliezen.
Waarom is het plan van Briand, de
vroegere Minister van Buitenlandsche
Zaken in Frankrijk, om een wereld-tol-
unie, als voorbereiding tot de Vereenigde
Staten van Europa, in leven te roepen,
mislukt? Omdat hij gestrand is op de
groote Staten. Immers de politieke be
langen en de economische belangen loo-
pen geweldig dooreen en de eene beïn
vloeden al te veel de andere en omge
keerd.
Waarom is er totnogtoe niets geko
men van de samenwerking tusschen de
Donau-landen op economisch gebied,
waarover aanvankelijk een plan was op
gemaakt door Frankrijks Öud-Eerste Mi
nister Tardieu?
Omdat in dit plan de politieke bijbe
doelingen al te veel hun kop uitstaken
boven de economische belangen. Toch zal
er ook voor die belangrijke kwestie een
oplossing dienen gezocht en wij zullen er
bij een andere gelegenheid over schrijven.
Waar het met de groote Staten niet
kon opschieten economische toenadering te
zoeken voor de kleine Staten, is er een
gelukkig initiatief genomen door de kleine
Staten van het Noorden van Europa,
overeenkomst die werd vastgesteld in de
OVEREENKOMST VAN OSLO.
Die Oslo-overeenkomst groepeert vijf
betrokken Staten: Nederland, de Bel-
gisch-Luxemburgsche tolunle. Zweden,
Denemarken en Noorwegen.
Wat is nu het doei en draagkracht
van die overeenkomst?
Door deze overeenkomst hebben die
vijf betrokken Staten tegenover mekaar
de verplichting op zich genomen met al
hun krachten bij te dragen tot het wel
slagen der economische actie (tegen het
economisch nationalisme) die te Genève
wordt gevoerd, te vermijden elkaar te
benadeelen en in geval zij hunne tol
rechten zouden willen verhoogen, onder
handelingen aan te knoopen en de ge
stelde termijnen in acht te nemen, al
vorens een nieuw recht te mogen toepas
sen, zonder dat zij zich overigens mogen
beroepen op uitzonderingen die zijn toe
gestaan in de handelsovereenkomst van
Genève.
Deze overeenkomst werd in December
1930 gesloten.
Er it dus hier geen sprake van een
tolunie, die alle tolbarreelen afschaft tus
schen de vijf genoemde Staten. Hetis
een eerste stap, die de deur openzet naar
breeder opgevatte economische samen
werking.
Heeft die Oslo-overeenkomst in haar
huidigen vorm werkelijk wat te betee
kenen in de wereld, alhoewel het maar
een eerste stap is?
De Oslo-overeenkomst heeft bewezen
dat de vijf landen evenveel belang heb-
(Zie vervolg 2e blad.)
IBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBiaaBil
(Association sans but lncratif)
Messieurs les membres de cette asso
ciation sont invités assister le Samedi
30 Juillet prochain, k 3 heures de relevée,
au Talbot House, l'assemblée générale
statutaire.
ORDRE DU JOUR: Renouvellement
partiel du Conseil d'Administration;
Rapports annuel; Comptes.
Le Secrétaire, Le Président,
ARTH. BUTAYE, MAJOR SLESSOR.
Avocat Ypres.
IBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBEBaBB
U het beste betrachten: Dat de Staat door
premiën de verbetering der hop aanwak-
kere, maar redt U zelf en
KWEEKT PUIKE WAAR.
De Belgische en andere brouwers zul
len dan uwe hop koopen omdat ze goed
is en dat alleen is de redding.
Helpt U zelve, o helpt U God
Poperinge, den 26 Juni 1932.
BBS