W E L K 0 ui (uitslag Actualiteiten PRINSELIJKE KINDEREN veorsrocüt over sPilllf Hllf) llf llflOIS,, WEEKBLAD: 35 CENTIEMEN.' 29° JAAR. - Nr 29. KATHOLIEK NIEUWS-, NOTARIEEL- EN AANKONDIGINGSBLAD. Hare Majesteit de Koningin te Poperinge Heden Zondag 17 Juli, om 3 uur, komt Hare Majesteit de Koningin het Sanatorium Sint Idesbald op het Kasteel de LOVIE inhuldigen. TOEGANG VRIJ IN DEN NAMIDDAG CONCERTEN IN OPEN LUCHT. Oproep tot de Bevolking r Eenige schikkingen De Valorisatie der Tarwe Eenige aspekten van het wereldgebeuren HET K0MMUN1SME (RUSLAND) Voorde redding onzer Hopteelt Praatjes over Buitenlandsche Politiek TALBOT HOUSE DE POPERINGHE LANDBOUWERS, if! Hierbij wordt ge vriendelijk uitgenoodigd tot de door G. DALLE, Marcke, HEDEN ZONDAG 17 Juli, om 11 uur in 't Vlaamsch Huis te Poperinge Kosielooze Tombola onder de aanwezigen ZONDAG 17 JULI 1932. "DE POPERINGENAAR Uitgever SANSEN-VANNESTE POPEBINGE Telefoon N' 9. - Postch. N' 15.570. Abonnementsprijs tot einde 't jaar: voor Belgie per post 9.80 fr. te storten op onze postcheckrekening met volledig adres; voor Frankrijk 20.50 fr. voor andere landen 23.10 fr. te zenden per internationaal post- mandaat met juiste adres. TAKIEF VOOR BERICHTEN: Kleine berichten per regel 1,00 fr. Kleine berichten (minimur.y-4,00 fr. 1 fr. toel. v. ber. met adr. t. bur. Berichten op 1' bl per régel 2,50 fr. Berichten op 2* bi. per regel 1.75 fr. Berichten op 3* bl. per regel 1.50 fr. Rouwber. en Bedank, (min.) 7.00 fr. Te herhalen aankondigingen: prijs op aanvraag. Annoncen zijn vooraf te betalen en moeten tegen den Woensdag avond ingezonden worden. - Kleine berichten tegen den Vrijdag noen. Geachte Medeburgers, Op heden Zondag, 17 dezer, zal Hare Majesteit, Koningin Elisabeth, plechtig- lijk het Sanatorium St Idesbaldop het kasteel De Lovieinhuldigen. Hare Majesteit komt aan in de Statie jan Poperinge, rond 3 uur namiddag. ,yandaar zal zij Haar langs de Ieper- Btraat, Groote Markt, Gasthuisstraat, Pot- festraat en Krombekestraat, met haar volg, per auto naar het Sanatorium geven. Bij hare aankomst alhier ter Statie Wordt Zij door den Heer Burgemeester Onzer stad, in de tegenwoordigheid van den Heer Gouverneur van West-Vlaan- en, door het Hof afgevaardigd, plech- glijk verwelkomd, in naam der gansche bevolking. Wij zijn ten volle overtuigd dat onze geliefde Koningin, die gedurende den oorlog zooveel blijken gaf van diepe ge negenheid voor haar Volk en die nog immer alle liefdadige werken steun en troost verschaft, door gansch onze be volking met den verschuldigenden eerbied zal begroet worden. Ten einde een treffend bewijs te geven van genegenheid en getrouwheid aan ons duurbaar Vorstenhuis, vragen wij be leefd aan onze medeburgers hunne hul zen met de vaderlandsche driekleur te willen bevlaggen. Poperinge, den 14 Juli 1932. De Burgemeester, N. LAHAYE. (Medegedeeld.) AANKOMST IN POPERINGE-STATIE Hare Majesteit komt toe in Poperinge- Btatie om 15 uur. Zij wordt daar ont vangen door den Heer Gouverneur van IWest-Vlaanderen, den Heer Lahaye, Bur- j gemeester van Poperinge; de Heeren Be- kaert en Brutsaert, Beheerders van het Sanatorium; Mevrouw Barones Janssens de Bisthoven, Mevrouwen Bekaert, Brut- teert «n Lahaye. De Heer Carton, Minister van Binnen- andsche Zaken en Volksgezondheid, de Grootmeester van het huis der Koningin twee Eeredames zullen Hare Majesteit gezellen. Per auto worden allen naar «De lovie» Overgebracht. Redevoering door den H. Bekaert. Voorstelling der Overhéden door den Heer Brutsaert, in volgende orde: Mgr Lamiroy, Bisschop van Brugge; de Beheerraad van het Sanatorium; Senators en Volksvertegenwoordigers; Voorzitter van den Provincieraad; loden der Bestendige Deputatie; Provintiale Griffier; Arrondissements Commissaris; Provintiale Raadsleden; tendsche Zaken en Volksgezondheid, de Burgemeesters van Proven en Krom- Grootmeester van het huis der Koningin beke; Dokters Derscheid en andere; Geestelijke Overheden; Burgerlijke Overheden (Gemeente raad van Poperinge), enz. Daarna zal Hare Majesteit de gebou- iwen en ziekenzalen bezoeken. Bij het afstappen uit haar auto wor- Om 5 uur Lunch de Overheden door den Hare Majesteit bloemen aangeboden het Beheer van het Sanatorium aange- oor een kind. boden. Binst zes maanden hebben de technl sche experten te Genève gezocht naar de bepaling van offensief en defensief wa pen om een basis te vinden tot leger- en wapenbeperking. EMgMHHuaEsiaBniasaiHsaaaaEBiBaBaHBausBHBaBBBaEasnBSBMassaBKHszn:?.:!?'-r~~2aa IN «DE LOVIE» (Zie op 2* blad programmas der Concerten die in het Park van «De Lovie» lullen uitgevoerd worden, alsook berichten voor uren van de bijzondere trams, auto's enz.) Toen Noë, zaliger memorie, de nade rende straffe aankondigde aan zijn volk, was er niemand om gehoor te geven aan de wijze woorden der laatste waarschu wing. De menschen waren daar fijn ge rust in; ze leefden voort, aten, dronken, schonken, sliepen, trouwden of gaven hun dochters en zonen ten huwelijk tot op den dag dat Noë de ark binnen ging en aan zijn familie en aan heel den die rentuin het bevel gafAl aan boord Toen kwam de zondvloed en verzwolg allen. Spijts vermaningen en predikingen over crisis zoowel van prelaten als van staats lieden wil de wereld nog geen geloof hechten aan het ernstige onzer tijden. Wat is er veranderd in de weelde-uit- gaven en den feestroes onzer groote ste den. De gewezen minister Caillaux in Frank rijk, dien niemand van kerkgezindheid vermoeden zal, predikt Boetvaardigheid, spaarzaamheid, geest van offer. De menschen luisteren niet. Jozuë deed de muren der stad Jericho vallen met de trompet te steken in den optocht rond de stad. De heilige bazui nen schalden en de muren der stad stortten ineen. De rol der perstribuun en radio is: Den hoorn te blazen en 't alarm te ge ven om de tolmuren die door onze na buren zoo hoog werden opgericht neer te halen of anders zullen eerst de kleine landen en weldra ook de groote, niet meer weten van welk hout pijlen maken en 't zal de failliet zijn der wereld. Wie zal de nieuwe Jozuë zijn om den eersten piston te blazen of om de zon nogmaals te doen stilstaan? Wie zal den wapenstilstand verklaren in den economischen oorlog? De tolbeambten worden door de han delaars bemind en de ontvangers der be lastingen worden door de betalers ge liefkoosd. Die dat beweert, al hebbe hij het hoogst staande gezag, zal toch te gengesproken worden. De moderne forten, redouten en pijl schansen in den economischen oorlog zijn percies die tolmuren en verbod ta rieven. Een land kan zich voor een tijdeken als uitzonderlijken maatregel, in groo- ten nood van zelfverdediging, de moeite getroosten zich in te sluiten en af te zonderen van de ander werelddeelen maar als een bestendige maatregel kan het niet gelden. De vrijhandel is de A. B. C. van den vooruitgang en 't internationaal ver keer en de algemeene welvaart. Een Engelschman, een farceur of hu morist, stelde in 't Parlement de vol gende vraag aan den minister van geld wezen: «Hooggeachte Excellentie, gelief mij te zeggen: a) Hoeveel schulden wij te betalen hebben om den oorlog te winnen? b) Hoeveel wij hadden gekregen in geval van nederlaag? De internationale finantie heeft aan Duitschland fabelachtige sommen gege ven in leening waarmee de bedrijvige Duitschers hun nijverheid opgeholpen hebben en eerste klasse goed ingericht. Nu vreezen de bankiers dat zij hun geld niet zullen terugkrijgen of him interest zoo Duitschland verplicht wordt zijn oor logsschulden te betalen aan de volkeren. De bankiers zorgen eerst voor hun eigen belang, de rest kan hun weinig schelen. Duitschland staakt de betaling. De Ver bondenen moeten voort storten aan Ame rika. Hun gebed is: Vergeef ons onze schulden gelijk wij vergeven onze schul denaren. Duitschland zal eindigen met nog een klein steertje van de rekening te vereffenen of niets. Indien er geen onderling akkoord komt tusschen de Staten om vrede en malkaar op economisch gebied niet te wurgen, dan moet men waarlijk twijfelen aan 't ge zond verstand van 't menschdom. Waarom blijft de heidensche geest van egoïsme, hebzucht en overdreven natio nalisme de wereld beheerschen? Waarom die oude deesem nog van hoogmoed? De evangelische geest, Christus' wiet der liefde is niet enkel voor de enke lingen; ook voor de volkeren geldt het gebod der naastenliefde. Ook de kanse larijen, de diplomatie en de legerhoof den moeten verchristelijkt worden. Na zes maanden zoeken en redetwisten aan zooveel fr. daags, was hun besluit, wat iedereen weet sedert Caïn zijn broer een neuke gaf: «Het offensief karakter van een wapen hangt hoofdzakelijk af van dengene die 't gebruikt, met andere woorden: «de intentie maakt het werk». De zeemogendheden, Engeland, Ameri ka vragen de vermindering en afschaf fing der landverdediging en de mogend heden die grenzen moeten verdedigen op het vasteland, bevelen de beperking aan van de zeemacht. Comedie En de Verbondenen van binst den bor- log zeggen lijk Talleyrand: Van onze goede vrienden verlos ons Heer; wat onze vijanden aangaat, we belasten ons daar mee zelf. In het Vredesconcert moet er maar één wanklank zijn, één toon die niet past om geen harmonie meer te hebben De eenen spelen luid op hun poot en de anderen moetetv: •-■s. sourdine bezigen en hun stem word" gedoofd. In de we reldeconomie zijn er voor de volkeren te veel vrederechters en te weinig vrede stichters. De eerste ministers der groote mogend heden komen bijeen, ze houden alle maande conferentie hier of daar, lossen eenige vragen op, zijn vriendelijk en her- telijk onder een, eten en drinken op de kosten der princes, rooken een lekkere cigaar op de terras van 't hótel met een schoon uitzicht op het meer, maar wan neer de wederzijdsche belangen in bot sing komen, veranderen zij in bijtenetels en distels. «Qui s'y frotte, s'y piqué». A. B. Gebruikt Chicorei WYPELIER-TAFFIN 't is de beste. ïn de prachtige hovingen van Stuyvenbergh, nabij het Koninklijk Paleis van Laken gelegen, midden de weelde van Gods schoone natuur, spelen vrij en ongedwongen de beide Prinsenkinderen: Het dochtertje en het zoontje van Prins Leopold en Prinses Astrid. Het is de eerste maal dat beiden zoo schoon konden worden gefotografeerd, wijl zij ge kiekt werden in alle natuurlijkheid en vrij van allen protocool. BOVEN. Links: Prins Baudewijn huppelend op de weide. - Midden: De Hertogin van Brabant met hare beide lievelingen. - Rechts: De guitige Prinses Joséphine-Charlotte die voor hare zoo hartelijke vriendelijkheid door de Brus selaars wordt bemind. ONDER. De jonge Prins op een houten paard. - Broer en zus midden in de bloemen. - De Prins en de Prinses vinden het heel prettig in een auto, Het wetsontwerp uitgaande van den Minister van Landbouw, handelend over de taksen op de tarwe, staat bloot aan hevige bekamping. Zooals alle lasten die drukken op de voedingswaren, werden ook deze als hatelijk aanzien door een groot deel der bevolking. Onmiddellijk na de aankondiging Van het ontwerp werd de strijd dan ook door verschillen de bladen aangebonden. Het wetsontwerp bevat een tijdelijke crisismaatregel, voor den oogst van 1932. Het voorziet het storten in een speciaal fonds, van een bijzondere overdrachttaks van 15 fr. per 100 kgr. gesteld op het meel. De opbrengst van dit fonds zal verdeeld worden op een wijze door Ko ninklijk Besluit te bepalen. Welke zijn de gevolgen van zulkdani- gen maatregel. Het onafwendbaar gevolg zal zijn een verhooging van den brood prijs 1 Maar in welke mate zal de brood prijs stijgen? Volgens de verzekering van den Minister zal de prijs van het brood met 0,10 fr. per kgr. stijgen, doch be voegde lieden beweren dat de verhoo ging zou schommelen tusschen 0,20 fr. en 0,25 fr. per kgr. Tegen deze maatregel wordt vanwege de christene arbeiders protest aangetee- kend en dit om verschillende redenen 1 Inderdaad, door dezen maatregel worden de werklieden bijzonder getroffen in het voornaamste bestanddeel der volksvoe ding: het brood! Kan men aannemen dat op dit oogenbllk, terwijl er meer dan 300.000 volledige en gedeeltelijke werkloo- zen zijn in dit land, kan men aannemen dat een prijsverhooging van het brood worde doorgevoerd? Dit voorstel is ook ten zeerste nadeelig voor onze kroostrijke gezinnen. Deze zijn eveneens slachtoffers van dien maatregel. Wie zal kunnen ont kennen dat onze kroostrijke gezinnen heel wat meer uitgeven aan brood dan de gezinnen met minderen kinderlast. Wat baat het aan de kroostrijke gezinnen enkele voordeelen te schenken, zoo men hunne uitgaven omhoog Jaagt door hun bijzonderste levensmiddel te belasten? Dat de arbeiders in de eerste plaats en bovendien onze kroostrijke gezinnen, die meest steun verdienen, getroffen wor den, dat maakt het wetsontwerp onaan nemelijk voor de christelijke arbeiders. Of deze dan tegenstanders zijn van allen steun aan de landbouwers? Vol strekt niet! Verre van ons te ontkennen dat onze boeren geen zware tijden hebben door te maken, dat sommige met verlies werken, dat ze getroffen werden, niet alleen door een geweldige daling der wereldprijzen maar eveneens door de mededinging, door den dumping der naburige landen! Wij weten dat 80 onzer landbouwers, kleine boeren zijn, wij weten dat meest allen geld verloren hebben en dat hun eisch om steun en hulpverleening wer kelijk gegrond is! Maar het is niet door den huidigen maatregel dat onze boeren worden ge holpen. Die maatregel komt enkel ten goede aan een kleine groep, veelal ka pitaalkrachtige boereneigenaars. Wat meer is, zelfs de kleine boeren worden door dezen maatregel belast in de mate dat zij tarwe verbruiken, hetzij voor eigen voeding, of voor voeding van dieren. Indien men al de landbouwers helpen wil, waarom wordt ook de rogge- teelt naast de tarweteelt niet gesteund? Immers, niet alleen de tarweverbouwers lijden onder de crisis, maar eveneens de roggeverbouwers en al de mindere boe ren, die enkel ten koste van onverpoosd en lastig werk voldoende opbrengsten aan hun ondankbare gronden kunnen afdwingen, bevinden zich in een ergen toestand en dienen eveneens geholpen. Kan dit echter niet beter en op meer afdoende wijze worden gedaan door an dere middelen? Beslist! Er mogen geen maatregelen genomen worden die de levensduurte voor onze gezinnen zal doen stijgen. De huidige maatregel komt niet ten goede aan de kleine boeren doch enkel aan eenige groote landbouwers, terwijl de broodprijs de hoogte wordt ingejaagd en onze arbeidersgezinnen en onze kroost rijke gezinnen in hun eerste en bijzon derste levensmiddel worden getroffen. En daarom is dat voorstel onaanveerd- baar. HET VOORSTEL INGETROKKEN In de Senaatzitting van Donderdag heeft Senator Mullie (katholiek) aange kondigd dat de Commissie van Land bouw in den morgen besloten heeft de behandeling van het wetsontwerp op de revalorisatie van de tarwe te verdagen. Het voorstel mag dus als begraven aan zien worden. HIIIIBIBIMIIIHIIIiaimBI Wasch de aangedane;^^ plaatsen met warm water en Purolzeep; droog dan voor zichtig af en doe er wat Purol op. Herhaal ditelken dag, zoo lang het noodig is. Purol in dooifn van 4 en 71/2 frank en Pu rolzeep 71 /j frank. I n alle A pot heken. li. EKONOMISCHE STRUKTUUR HET EERSTE VIJFJARIG PLAN (Vervolg) We leebben aangeduid hoe het vijf jarig plan een voorafgaande theoreti sche berekening is van een grootscheep- sche industrialisatie en landbouwexploi tatie noodzakelijk om de wereld te be heerschen en waarvan de verwezenlijking opgedrongen wordt aan de betrokken ge bieden. Het is inderdaad al een krachttoer dergelijk plan op het papier te brengen. Doch er is ook de uitvoering. En de Sovjets hebben begrepen dat die slechts kans van slagen heeft wanneer de arbei dende massa voor het plan gewonnen wordt. Arbeid als levensnoodzakelijkheid, arbeid om de bete broods, in eenzelfde vertraagd tempo, zonder geestdrift, zon der geloof in de toekomst, ware onbe kwaam de Sovjet-Unie vooruit te hel pen. En daar waar hoogere, geestelijke le venswaarden ontkend werden, daar waar alle dieper levensinzicht genegeerd wordt, daar waar de mensch eenvoudig een eko- nomische cel is in datzelfde Rusland, de vaandrig van het historisch mate rialisme heeft men het toch niet kun nen stellen zonder de mystiek van het leven ter hulp te roepen. Aan de uitvoering van het Vijfjarig plan is een mystiek verbonden. Er wordt stelselmatig gepoogd de ma chine te vergoddelijken. Reuzeninstalla- ties met een evangelisch-kommunistische naam en een verbazende kracht dringen zich op als idolen, worden geblokletterd, ter vereering aangepredikt. Nieuwe fabrieken gorden religieus- plechtig ingehuldigd. Geestdriftige werk ploegen die zich letterlijk uitputten om vóór de vervaldag in orde te zijn, zien zich triomfantelijk vermeld aan de dagorde. Kortom ophemelingen, premiën, wedijver en desnoods schandvlekkingen niets wordt onverlet gelaten om de massa te vermurwen, te interesseeren, op te jagen, te bezielen. Dit alles belet nog niet dat schrome lijke tekortkomingen, nalatigheden en slordigheden op verre na geen uitzon deringen zijn, doch' wanneer we b. v. b. lezen dat die of gene werkploeg een parig en geestdriftig de rustdag (6" dag) weigerde en gezwind aan 't werk toog, dan denken we toch even na, en verge lijken onwillekeurig met onze arbeidende massas. En dan betreuren we de afwe zigheid van een westersche organische orde, geschraagd door een evangelisch katholicisme, waar we eenzelfde bezieling, eenzelfde geloof zouden terugvinden. Toe komstdroom? Misschien, doch die het leven zou revaloriseeren, nieuwe waarde zou schenken. Keeren we echter tot onze schaapjes terug. Aangezien in Rusland iedereen voor de Staat arbeidt, behoeft de Staat dan ook voor iedereen te zorgen. De producenten of voortbrengers van levensmiddelen, in casu deboeren, zijn natuurlijk de beste. Zij, immers, hebben recht op een zeker percentage hunner voortbrengst, dat ze, op de onlangs te rug ingevoerde markt, kunnen verkoopen of rullen. Voor de stads- of Industriearbeiders werd de voedingskaart ingevoerd, waar mee ze dan naar de Staatsmagazijnen moeten. Als we dan even terug denken aan de rantsoeneering tijdens de oorlog, dan Rennen we onmiddellijk al de ml- zeries en onhebbelijkheden die dergelijk stelsel meesleuren. Het rantsoen van een handarbeider is niet bijster aantrekkelijk, onafgezien van het feit dat steeds alles niet voorhanden is, en dan tegen ongelooflijke prijzen door de sluikhandel geleverd wordt. De voedingskaart geeft recht op 1 kgr. brood per dag, 900 gr. vleesch per 10 dagen, 1 pond macaroni, 1 kgr. sui ker, 10 eieren, 300 gr. boter per maand alsmede 2 kgr. kruidenierswaren. Enkel de groenten zijn niet gerantsoeneerd. Melk is het privilege der kleine kinde ren. Stellig kan de Russische arbeider niet bogen op een weelderig leven en is hij eer armoedig bedeeld. Doch hierop rea- geeren de Kommunisten met de bewering dat wie gelooft in een ideaal en het poogt te verwezenlijken, bereid moet zijn tot offers. Wat hebben wij, Westerlingen, van het Vijfjarig plan (inmiddels werd een 2" vijf jarig plan afgekondigd, waarvan ons tot hiertoe de noodige gegevens ontbreken) te verwachten. Zooals altijd, wanneer het Rusland geldt, zijn de meeningen diametraal ver schillend! (In de laatste maanden ver scheen er een berg literatuur over de Sovjet-Unie) Toch gelooven we dat het reaktionaire Parijzer weekblad Je suis partouteen beetje simplistisch aandoet, wanneer het klakkeloos beweert dat het Vijfjarig planeen grap is. Heelemaal anders klinkt de stem van de Amerikaansche Journalist H. R. Knic kerbocker, die een paar grondige en ern stige studies wijdde aan Rusland's eko- nomijche struktuur. De H. Knickerbocker gelooft zelfs (en daarin is hij trouwens niet alleen) in de leefbaarheid van het regiem. Voor hem kan het Vijfjarig plan een wereldramp ontketenen, doch ter- zelfdertijd ook Rusland meesleuren. Ofwel zal Rusland ons, aan prijzen buiten alle konkurrentie, overrompelen met zijn produkten, en aldus de schuld- eischer worden van de gansche wereld. Ofwel kan de wereld front maken te gen Rusland en alle Russische produkten stelselmatig boycotten. Doch vergeten we niet dat enkele landen financieel gewel dig geïnteresseerd zijn in Rusland, dat reeds tal van private handelsakkoorden bestaan, dat de onderscheidene naties een groote belangenverscheidenheid vertoo- nen, zoodat het ten slotte uiterst twijfel achtig blijft dat dergelijk wereldfront tot stand komt. In dit geval moet de huidige wereld- krisls een ekonomische ineenstorting van de wereld beteekenen. Dat men niet te rap kome aandragen met een mogelijke val van het kommu- nistische regiem. Heeft men wel eens vol doende gedacht aan het feit dat gansch de Russische jeugd, de minder dan 30-ja rigen, geen de minste notie heeft van het kapitalisme, en dus noodzakelijk met de Sovjet-geest door het leven gaat, dat dus met de jaren, het regiem zich dieper wortelt, en de terugkeer tot de oude we reld quasi-onmogelijk maakt. Pierre Dominique schreef onlangs aan het slot van een overzichtelijk artikel over Sovjet-Rusland: «Wat ook de geesten denken die graag het werk van den tijd zouden tegenhouden, da teerlingen zijn geworpen.jdERWIG. De hoppeteelt was steeds een der bij zonderste bronnen van inkomsten maar tevens van bekommernissen voor de Landbouwers van 't Poperingsche. Vroeger gelijk nu, kwamen goede en kwade jaren, en vóór den oorlog kenden we prijzen gaande van 20 tot 350 fr. de 100 ponden. Sedert een dertigal jaren is de weten schap zich met het kweeken der hop gaan bemoeien en hier past het wel eens om een woordje van erkentelijke herinnering te brengen aan Eerweerden Heer De Jae- gher zaliger, die dertig jaren en meer van zijn leven heeft besteed aan studie over de hoppeziekten en het onderzoeken der middels om deze te bestrijden. Zijn stre ven ging op tegen veel oude en zelfs val- sche gedachten, en, hoewel zijn werk niet altijd goedgekeurd noch gewaardeerd werd, was en bleef de richting ervan: veredeling der hop door beter verzorging. Eerweerde Heer De Jaegher werkte zijn leven lang in het belang der Landbouwers, zelfs soms tegen hun op; de feiten van heden bewijzen dat hij goed zag. Hij ver dient steeds den dank aller hoppekwee- kers. De hoppekweek is na den oorlog langen tijd i/.jk-opbrengend geweest, zoo opbren gend zelf dat het kweeken, hier gelijk el ders, te veel uitgebreid werd, met het on vermijdelijke gevolg dat er te veel voort gebracht werd en, in 't Poperingsche, van geen voldoende kwaliteit. Overproductie brengt prijsvermindering bij en de prijs vermindering werd zoo geweldig dat de landbouwer met kweeken en bezorgen zijner hop niets meer verdiende, integen deel. Een hoppeveld inricht-», echter kost veel geld van werk, kepers, draad, enz. en daarbij moet de plant 3 jaar oud worden om volgroeid te zijn. Hoppevelden sloo- pen doet de landbouwer met tegenzin en zoo waren we gekomen tot een schier niet aan te nemen en toch echten toestand dat de landbouwer gedurende eenige Jaren voort hop kweekte, wetend dat hij er waarschijnlijk niets zou aan verdienen. Zoo zagen we eenige jaren de landbou wers alles doen om hunne hop te kwee ken, te verzorgen, en, wanneer de pluk tijd daar was, kon de verkoopprijs het plukgeldniet loonen, en de hop bleef op de velden hangen. Zulke toestanden kunnen natuurlijk niet duren en langzamerhand moeten hop- pecrisis gelijk andere crisissen door den tijd en de aanpassing genezen worden. De bebouwde hoppevelden zijn reeds fel verminderd in oppervlakte, hier gelijk in ander landen. Daar er, na den «orlog, tekort was aan hop, ging alles er door. Er werd hop ge maakt van alles wat er van verre of bij op trok. Slechte waar werd gemengeld met redelijk goede, en met schoone In pakking de wereld ingezonden. De overvoortbrengst en sommige min derwaardige waar, mlek de brouwers wan trouwig en ze zochten de beste hop. De veemde hop werd voorgetrokken en de Poperingsche bleef steken. Jaren predikte E. H. De Jaegher: Landbouwers, redt U zelf; ge kunt dat met goede hop te kweekenMaar hij werd niet voldoende aanhoord; hij wilde min hop opbrengen maar beter; de mannetjes weg om het zaad en de dik ke graten weg te krijgen en onze hop te gen de Duitsche te kunnen zetten. De Poperingsche landbouwer had lie ver min zorg en veel gewicht, maar zoo werd onze hop door de brouwers als min derwaardig geklasseerd en niet meer gekocht. Ze hadden keus genoeg. Dat bracht mistevredenheid bij de landbouwers en dan kwamen de politie kers er tusschen die de landbouwers wijs mieken dat de Staat dat kon verhelpen en met hooger inkomrechten, onze hop in prijs te doen stijgen. Maar bestaande handelscontracten moe ten geëerbiedigd worden; Belgie is een klein land dat veel opbrengt, veel moet uitvoeren, moet leven van uitvoeren. Stelt het hooge inkomrechten op het eene pro- dukt, het antwoord laat zich niet wach ten: de getroffen landen heffen ook hoo gere rechten op onze produkten die bij hen in moeten en zoo komt het, dat wat zou gedaan worden in het voordeel der eenen, dubbel noodlottig is voor anderen. Natuurlijk, de mannen die de landbou wers opjagen, houden daarvan geen re kening; jammer genoeg. Voor velen is de Staat nu de groote melkkoe: in alles wat niet goed gaat zou de Staat moeten tusschenkomen om het verschil bij te leggen. De Staat zou zoo aan 't uitbloeden ge raken en dat mag niet. We moeten er toe komen 't werd over een maand gezegd te Brugge aan de Mid denstanders; 't werd Zondag goed te ver staan gegeven aan de Hopboeren dat elk, zooals vóór den oorlog, meer op z'n zeiven moet rekenen, door meer te wer ken om er te komen. We hoorden Zondag dat in de hoppe- kwestie de Staat van gedacht is tusschen te komen door het toekennen van pre miën voor schoone waar; de Stad Pope ringe doet het mogelijke om door nieuwe reglementeering de Landbouwers aan te zetten goede waar te kweeken. Die pogin gen zijn alle lofweerdig en moeten de kweeker aanzetten om ook meer zorg bij te brengen om beter waar te bekomen. Niet de hoeveelheid kilos per hectare be trachten maar de schoone waar die met min gewicht meer geld opbrengt. In de vergadering van Zondag werd ge zegd: Proeven werden gedaan met Popering sche hop en met vreemde hop door groote brouwerijen voor het maken van hunne bieren. De Poperingsche hop die uit gezochte waar was gaf even goede uit slagen als de vreemde hop Landbouwers, BETER HOP VOORT BRENGEN, dat is de redding!... Beter hop, opdat ze in de Belgische brouwerij, de vreemde hop kunnen vervangen. Rechten kunnen aan den toestand niets verhelpen zoo uwe waar niet aanstaat aan den brouwer. De hoeveelheid verbruikte hop en de kostprijs ervan in evenredigheid der ander kosten, is onbeduidend voor den brouwer, bij het maken van luxe-bieren; dat men 1000 fr. rechten heffe, de brouwer zal die 1000 fr. erbij geven om goede waar te heb ben... en de verbruiker zal het betalen. Landbouwers, gaat den weg op, Zondag U voorgehouden door mannen die voor Sedert dagen en maanden klagen alle bladen en tijdschriften van de wereld, hoort men uit den mond van alle ge zaghebbende economisten en politieke leiders en staatsmannen weeklachten over de sterke en onmeedoogende bescher- mtngspolitiek die door de verschillende landen, kleine en groote, wordt gevoerd, met het onvermijdelijke gevolg dat alle internationale handelsbetrekkingen en tractaties worden bemoeilijkt, om niet te zeggen, onmogelijk gemaakt. De geweldige strekking in ieder land om zijn eigen nationale waren te bescher men met al te hooge tolmuren en aldus aan de waren van de omringende en andere landen omzeggens den toegang tot eigen land af te snijden, heeft men ge noemd het ECONOMISCH NATIONA LISME. Het economisch nationalisme wordt evenals het ongebreideld politiek natio nalisme één der grootste kwalen die onze wereld In deze dagen kwelt. Wordt er daar tegen dan niet opge komen? Wel zeker, te Genève heeft al meer dan een conferentie veel tijd versleten aan de bespreking van de maatregelen om aan dit economisch nationalisme een einde te stellen. Doch de landen daar tegenwoordig, houden te veel vast aan het spreekwoord dat het hemdje nader is dan den rok en ze leggen veel mooie beloften af, maar er zijn totnogtoe wei nig maatregelen genomen die werkelijk naar het hart van dat economisch mon ster grijpen. Dat er nog niets bereikt is in dien zin, mag echter niet worden gezegd. Zooals het nog al dikwijls gaat in de wereld, zijn het hier ook weer eens de kleine Staten die het voorbeeld geven aan de groote. ECONOMISCHE EN POLITIEKE BELANGEN Het feit dat de groote Staten nog wei nig gevorderd zijn op den weg van den economischen vrede, zal wel hieraan lig gen dat de groote Staten een haast prin- cipieele be scherm ingspolitiek voeren en dat zij, in hun vaarwater een heelen hoop kleine Staten meesleepende, er bang van zijn hun politieke invloed op het wereldtooneel te verliezen. Waarom is het plan van Briand, de vroegere Minister van Buitenlandsche Zaken in Frankrijk, om een wereld-tol- unie, als voorbereiding tot de Vereenigde Staten van Europa, in leven te roepen, mislukt? Omdat hij gestrand is op de groote Staten. Immers de politieke be langen en de economische belangen loo- pen geweldig dooreen en de eene beïn vloeden al te veel de andere en omge keerd. Waarom is er totnogtoe niets geko men van de samenwerking tusschen de Donau-landen op economisch gebied, waarover aanvankelijk een plan was op gemaakt door Frankrijks Öud-Eerste Mi nister Tardieu? Omdat in dit plan de politieke bijbe doelingen al te veel hun kop uitstaken boven de economische belangen. Toch zal er ook voor die belangrijke kwestie een oplossing dienen gezocht en wij zullen er bij een andere gelegenheid over schrijven. Waar het met de groote Staten niet kon opschieten economische toenadering te zoeken voor de kleine Staten, is er een gelukkig initiatief genomen door de kleine Staten van het Noorden van Europa, overeenkomst die werd vastgesteld in de OVEREENKOMST VAN OSLO. Die Oslo-overeenkomst groepeert vijf betrokken Staten: Nederland, de Bel- gisch-Luxemburgsche tolunle. Zweden, Denemarken en Noorwegen. Wat is nu het doei en draagkracht van die overeenkomst? Door deze overeenkomst hebben die vijf betrokken Staten tegenover mekaar de verplichting op zich genomen met al hun krachten bij te dragen tot het wel slagen der economische actie (tegen het economisch nationalisme) die te Genève wordt gevoerd, te vermijden elkaar te benadeelen en in geval zij hunne tol rechten zouden willen verhoogen, onder handelingen aan te knoopen en de ge stelde termijnen in acht te nemen, al vorens een nieuw recht te mogen toepas sen, zonder dat zij zich overigens mogen beroepen op uitzonderingen die zijn toe gestaan in de handelsovereenkomst van Genève. Deze overeenkomst werd in December 1930 gesloten. Er it dus hier geen sprake van een tolunie, die alle tolbarreelen afschaft tus schen de vijf genoemde Staten. Hetis een eerste stap, die de deur openzet naar breeder opgevatte economische samen werking. Heeft die Oslo-overeenkomst in haar huidigen vorm werkelijk wat te betee kenen in de wereld, alhoewel het maar een eerste stap is? De Oslo-overeenkomst heeft bewezen dat de vijf landen evenveel belang heb- (Zie vervolg 2e blad.) IBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBiaaBil (Association sans but lncratif) Messieurs les membres de cette asso ciation sont invités assister le Samedi 30 Juillet prochain, k 3 heures de relevée, au Talbot House, l'assemblée générale statutaire. ORDRE DU JOUR: Renouvellement partiel du Conseil d'Administration; Rapports annuel; Comptes. Le Secrétaire, Le Président, ARTH. BUTAYE, MAJOR SLESSOR. Avocat Ypres. IBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBEBaBB U het beste betrachten: Dat de Staat door premiën de verbetering der hop aanwak- kere, maar redt U zelf en KWEEKT PUIKE WAAR. De Belgische en andere brouwers zul len dan uwe hop koopen omdat ze goed is en dat alleen is de redding. Helpt U zelve, o helpt U God Poperinge, den 26 Juni 1932. BBS

HISTORISCHE KRANTEN

De Poperinghenaar (1904-1944) | 1932 | | pagina 1