(Pissie-ZondoQ
MISSIEZONDAG
Hervorming van den Staat
«530* JAAR, - Nr 43,
22
DUITSCHLAND
treedt uit den Volkenbond en weigert
|nog deel te nemen aan de Ontwapenings
conferentie
KATHOLIEK NIEUWSNOTARIEEL- EN AANKONDIGINGSSLAD.
COMMUNICEERT, Oktober
BIDT
&n STORT ean ALMOES voorde MISSIËN.
Wat de mensch denkt over het bestaan van God
De Economische hervattingen in Frankrijk
Felle achteruitgang van zijn uitvoerhandel
DE GROOTE REVUE
op Christus - Koningdag
IBBBBaBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBflBHBBBBBBBBflBSBBBBBBBBBBBBa
DE RIJKSBEGR00TING
VOOR 1934 INGEDIEND
EEN LOT VAN EEN MILJOEN
VLAANDERENS BEDEVAART
NAAR ROME
OM HET PARLEMENT
ZONDAG 22 OKTOBER 1933. i
i WEEKBLAD: 35 CENTIEMEN.
"DS POPERINGENAAR
Uitgever
SANSEN-VANNESTE
POPERINGE
Tilcfoon N'9, - Posich. Nr 15.570
ABONNEMENTSPRIJS
VOOR I JAAR
(per post).
In 't Land
18,60 fr.
Frankrijk
35,— fr.
Congo, Engeland
40,— fr.
Amerika, Canada cn an
ders landen
60,— fr.
rcmut
TARIEF VOOR BERICHTEN:
Kleine berichten per regel 1,00 fr.
Kleine berichten (minimum) 4,00 fr.
2 fr. toel. v. be'r. met adr. t. bur.
Berichten op 1* bl. per regel 2,50 fr.
Berichten op 1' bl. per regel 1,75 fr.
Berichten op 3* bl. per regel 1,50 fr.
Rouwber. en Bedank, (min.) 7,00 fr.
Te herhalen aankondigingen:
prijs op aanraag.
Annoncen zijn vooraf te betalen
en moeten tegen den Woensdag
avond ingezonden worden. - Kleine
berichten tegen den Vrijdag noen.
Priester-Missiebond, Brugge.
D23C3
SSBBBESSBBBBBÜ
De H. Vlncentius de Paul was acht en
zeventig jaar oud toen hij verklaarde:
«Ik ben bereid om naar China te gaan
en daar mijn leven te eindigen in een
heidensch dorp bij een doornstruik. De
kooplieden steken den oceaan over voor
een geldgewin en wij zouden dat voor
kostelijke zieken niet kunnen doen?
De H. Franciscus Xaverius, de groote
missionaris, was verontweerdigd bij de ge
dachte dat er mannen waren die om een
fortuin te winnen, om goud te zoeken,
verder gingen dan hij voor zielen.
De blijmoedige H. Philippus van Neri
iel: Ik ben aan de poort des hemels en
1k weet dat ik op aarde nog een zieltje
kan redden, dan zou ik zeggen aan St
Pieter: Wacht een beetje, laat de deure
tegenaan, ik ga seffens weere keeren,
maar ik moet eerst nog een. zieltje red
den.
Waar is onze lever, welke is onze mls-
lle-actie?
fin er zijn nog zooveel heidensche dor
pen die wachten naar den eersten gods-
gezant, waar sedert alle eeuwen Christus
nog niet gekomen is.
En er zijn nog zooveel kleine zwartjes
dis reikhalzen naar een zustermissiona-
resse, een witte mama zooals ze zeggen.
EEN GEBED a. u. b.
Bij eiken nood, hetzij oorlog of revo
lutie, aardbeving of overstrooming, bij
elke ramp of plaag die een volk of een
land teistert, bij elke vervolging, altijd
»ls 't nijpt, luidt het wachtwoord der
Kerk: BIDT.
En hoe meer dat het nijpt, hoe meer
it moet gebeden worden.
We lezen dagelijks en meermaals daags:
Ons toekome Uw rijk.Is 't ge
meend? Wat doen wij voor de uitbreiding
van het rijk op de wereld?
Het leven der missionarissen is niet
menschelijk, hun werk is een reuzenar
beid; zonder onze gebeden zouden zij be-
iwijken onder den last.
Apostolaat uitoefenen en bekeeren is
t werk van Gods genade. En in de eco
nomie der gratie vraagt God onze me
dewerking en ons gebed.
Er zijn millioenen ongeloovlgen en hei
denen die wachten op een goe'n Onze
Vader» uit Vlaanderen op Missiezondag.
EEN AALMOES a. u. b.
Maar ook een aalmoesje a. u. b. voor de
meest noodlijdenden van het menschdom,
voor degenen die den diepsten nood voe
len, den nood van God.
De zendeling mag u zeggen: Ik geef
mijn leven, geef gij ten minste uw jaar-
lijksche bijdrage in de schale.
Een protestantsche dominéé zegde tot
een katholieke bisschop in de missiën:
Monseigneur gij hebt wonderbare en
heldhaftige zendelingen, wij zijn er ja-
loersch van. Maar uw katholieken zijn
dwaaskoppen, ze ondersteunen uw mis
sionarissen niet genoeg. Wij zwemmen in
't geld. Hadden wij, protestanten, zulke
mannen lijk uwe zendelingen, het is lang
dat we heel Afrika en heel Azië zouden
veroverd hebben.
EEN MISSIONARIS-DICHTER.
O laat uit ons lieve Vlaand'ren
Veel zendelingen gaan
En geef aan ons Vlaamsche moeders
Den moed om ze af te staan;
Wat zij aan de missië geven
In dochter of in zoon
Vergeld hun dat honderdvoudig
Hierna in d'hemelwoon.
(E. Pater Jos. Declerck.)
Ik herlees ook op vandaag de schoone
gedichten van dien Pater Jos. Declerck
den Kempenaar, mijn oud-kameraad:
brankardier binst den oorlog, hij schreef
gedichten aan mijn zij, uit ootmoed toon
de hij ze mij niet, hij was toen novice
Scheutist.
En vijftien jaar later, lees ik ze voor het
eerst in zijn boekje: «Stille Wegen»
Hij sneuvelde sedert op een ander front,
het Chineesch missieveld.
Als zijn gewezen biechtvader mag lk
zeggen: Tc Benijde zijn schoone ziel.
Heel zijn jeugdig leven was gebrand
merkt met de smert, waardoor hij dag
na dag op den Gekruiste meer geleek.
Wie zulke hostie breekt, moet zelf ook hostie zijn
dichtte hij. En 't werd meer dan gedicht, het werd waarheid.
Zijn zendelingspijn droeg hij in werkelijkheid, niet slechts in droomen.
Ik leg ze naast U op mijn offerpateen
Met 't eigene harte dat bloedt
Mijn ouders, mijn broeders en zusters meteen;
Dat offer mijn Jezu, ik gaf 't voor geen een,
Maar nu op Uw roepstem... het moet!
Wat zijn ze in Vlaanderen rijk aan priesters en aan kerken
Wat zijn ze er rijk, om heel die vrome zielenschaar
't Is waar, zij staan niet hier in uwen oogst te werken
Maar hier toch is hun hart, al bleef hun lichaam daar.
Ik dank U goede God, ik dank U duizend malen
Mijn vreugd is, ja zoo groot... en toch... mijn harte kwijnt,
Wat zijn acht zielen als er nog millioenen dwalen
Hier in 't heidendom waar nooit Uw zon doorschijnt.
Hij heeft zijn dood beschreven op voorhand:
Zoo ver van hier, alleen te sterven.
Zijn laatste verzen uit China:
Ik ben van zoo verre, zoo verre gekomen
Om dicht, o Hee/, bij U te zijn.».
Mijn goeie vriend, ge zijt een derde maal van mij heengegaan, ditmaal naar
het land der eeuwigheid.
Uw lijden duurde maar even, uw loon weze eeuwig. A. B.
IBBBBIBBflBBBBBBBBBBHBBBOBBBIBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBEi
Daar de voorstellen der oud-bondge-
nooten aan de ontwapeningsconferentie,
de Duitsche afgevaardigden en regeering
niet bevielen, heeft de Hitlerregeering
besloten uit den Volkenbond te treden
en voortaan geen deel meer te nemen
aan de ontwapeningsconferentie.
Om die .besluiten te verrechtvaardigen
gaf de Duitsche Minister von Neurath
als reden aan, dat aan Duitschland moet
gelijkberechtigheid g'sdaan worden in
zake bewapeningen en dat de voorstel
len gedaan door de oud-bondgenooten,
Frankrijk, Engeland, Italië en de V. S.
van Amerika, die het eens waren, de
ontwapening steeds maar verdagen en
Duitschland het bewapeningsevenwicht
ontzeggen.
Onmiddelljk na de bekendmaking van
het besluit der Hitlerregeering hebben de
Duitsche afgevaardigden te Genève zich
uit de kommissies teruggetrokken.
Terzelvertijd werd door Hitier de Rijks
dag ontbonden en nieuwe verkiezingen
voorgeschreven op 12 November. Tevens
zal een volksstemming worden gehouden
om te doen uitschijnen of het Duitsche
volk hare regeering goed- of afkeurt.
De Rijksregeering zond ook een bood
schap uit om hare handelswijze te wet
tigen en Hitier hield een lange Radio
rede waarbij hij zijn standpunt uiteen
zette. Hitier, volgens zijne rede, wil het
Verdrag van Versailles weg, beroemt zich
op zijn strijd tegen het Marxisme, zegt
voorstander te zijn van rust en vrede
met alle Volkeren en verklaarde o. m.
dat, nadat het Saargebied aan Duitsph-
land zal teruggeschonken worden, hij
geen territoriale geschillen meer zal dpen
gelden tegen Frankrijk. Hitier eischt ge
lijkberechtiging voor Duitschland.
Men begrijpt dat zulk nieuws als een
bom is terecht gekomen in alle politieke
middens en dat die maatregelen er niet
zullen toe bijbrengen om de rust en vrede
te bevoordeeligen in Europa en in gansch
de wereld. Alle andere landen keuren
Duitschland af en thans staat Duitsch
land gansch alleen, zonder nog eenigen
'steun van gelijk welk land. De oud-
bondgenooten blijven ten volle akkoord.
De ontwapeningsconferentie heeft haar
werk voortgezet en een antwoord aan
Duitschland gereed gemaakt. De alge-
meene kommissie der conferentie werd
verdaagd tot 25 October.
Het Pakt der Vierblijft evenwel
nog bestaan en Duitschland heeft nog
niet officieel zijn uittreden naar den
Raad van den Volkenbond gestuurd. Het
was nu zeven jaar geleden dat Duitsch
land, na lange betrachtingen, een zetel
had bekomen in den Volkenbond. Italië
tracht inmiddels als bemiddelaar tusschen
te komen.
Voor wat de verkiezingen in Duitsch'
land betreft verwacht men zich aan een
goedkeuring der politiek der .regeering
daar toch maar eene partij in Duitsch
land kan opkomen, immers om een nieu
we partij voor te stellen moeten 60.000
handteekens gevonden worden en wie
zou in dezen tijd zijn handteeken dur
ven geven tegen de regeering in Duitsch'
land? Alle Duitschers zullen natuurlijk
verklaren dat hun land vernederd werd.
Men zal den bai niet.ver mis slaan
Godsdienst zit den mensch als een na
tuurdrang aangeboren. De Gods-gedachte
ligt hem zoo diep in 't hart gegrift, dat
hij in 't diepst van zijn wezen en als
't ware willens nillens het bestaan van
een bovennatuurlijke macht erkent.
In alle, zoowel oudere als nieuwere ta
len der wereld, zult gij een woord vinden
dat overeenkomt met het begrip uitge
drukt in onze taal door het woord «God».
Dit toont reeds aan dat bij alle volkeren,
ofschoon in mindere of meerdere mate,
het begrip van een Opperwezen aanwezig
sas.
Doch, de normale mensch denkt niet
alleen aan het mogelijk bestaan van dit
Opperwezen: hij aanvaart en erkent dat
er een God bestaat.
Herinnert gij U nog die oude volkeren
Uit de geschiedenis? De Romeinen en de
Grieken, de Egyptenaren en de Perzen,
de Chaldeërs en de Chineezen; gij moogt
opklimmen tot in de oudste tijden van
hun bestaan, en ge zult zien dat die vol
keren godsdienstig waren, en geloofden
in een Opperwezen of in eene Opper -
nacht.
Weliswaar heeft, in den loop der tij
den, onwetendheid, barbaarschheid en
zedelijk verval het begrip van God dik
wijls verduisterd, vertroebeld, en ook ver
valscht. De meeste volkeren zijn er toe
gekomen als God te aanzien hetgeen vol
strekt niet God is.
De heidenen der oudheid vervielen al
dus in het veelgodendom: zij aanvaard
den wel het bestaan van een bovenna
tuurlijke macht, maar zij dachten en
hierin waren zij mis die macht of dit
opperwezen te vinden in de natuurkrach
ten, in de zon of in de sterren, in een
of ander dier, in een boom of in een
iteen. Denk maar aan het gouden kalf!...
Ontdekkers, geleerden, zendelingen heb
ben zich, vooral in de laatste jaren, aan
t werk gezet om den godsdienst na te
zorschen bij de hedendaagsche onbe
schaafde volkeren in alle werelddeelen.
Eenparig luidt hun besluit: nergens een
Volk zonder godsdienst! Meer nog: de
godsgedachte in haar zuiversten vorm, is
Veelal bij de meest primitieve volksstam-
toen het best bewaard gebleven.
Wij mogen dus bevestigen dat de gods
dienst een algemeen verschijnsel is on
der de menschen, en dat de mensch uit
tole tijden en landen der wereld het be
staan aanneemt van een Oppermacht of
althans van bovennatuurlijke macht.
En de godloochenaars dan? hoor
!k al zeggen ge kunt toch niet loo
chenen dat er ten huidigen dage veel
toenschen in niets meer gelooven, zelfs
hi God niet meer. Zie eens het groot
fetal godloochenaars hl Rusland alleen!
Wij bestatigen zeker en vast dat
onze moderne tijd getuige is van een
'eit, hetwelk in de vroegere geschiede
nis niet te vinden is. De heidenen der
Ikheid, evenals de onbeschaafde heide-
ïaa thans, loochenen het bestaan
niet
Ibeslilfi
Rijksregeering vooral aanziet als een
manceuver om de aandacht van het
Duitsche volk af te leiden van de bin
nenlandsche moeilijkheden.
Want 't Duitsche volk had veel ver
wacht van Hitier ,een andere uitleg is
toch niet te geven, aan zijn verbazende
hooge en. snelle vlucht en het wacht
nog steeds op de verwezenlijking der hoop
die 't ontstaan van het nieuw regiem al-
lerwege gewekt had.
Ondanks de gewéldige propaganda die
zij doorvoerde is de nationaal-socialisti-
sche regeering er na acht maanden nog
niet in gelukt de levensvoorwaarden van
de bevolking te verbeteren.
Men had wonderen en mirakelen ver
wacht, en daar is er geen enkel geko
men; en met den dag is natuurlijk het
ongeduld grooter geworden.
Een groot gebaar op internationaal ge
bied, dat de meening moet verspreiden
dat het Duitsche volk verongelijkt, on
rechtvaardig bejegend, gehoond en ge
smaad. wordt door iedereen, was een wel
kome uitkomst om de meest ongeduidi-
gen te paaien.
Men zal toch aan niemand wijs maken
dat de openbare denkwijze zich zal laten
om den tuin leiden met het soort plebis
ciet, door den Rijkskanselier uitgeschre
ven bij middel der Rijksdagontbinding,
om aan het buitenland zoogezegd te too
nen dat heel het Duitsche volk achter
zijn Kanselier staat.
Onder het eigen volk kan dit effekt
maken; de Rijkskanselier kan zich echter
geen de minste illusie maken over de
waarde en de beteekenis die het buiten
land zal hechten aan een plebisciet, dat
in het teeken staat der dictatuur, in een
land waar er maar één wil en één wet
bestaat: die der Nationaal-socialisten!
Maar... dat is alles bijzaak bij het
groote feit van den nieuw geschapen
toestand, verwekt door het uittreden
van Duitschland uit den Volkenbond en
uit de Ontwapeningsconferentie, waaruit
sommige menschen het besluit trekken
dat een nieuwe oorlog nabij is.
Laat ons den toestand zoo zwartgallig
niet beoordeelen; vóór de breuk was het
één smalen onder de openbare denkwijze
zoowel op den Volkenbond als op de
Conferentie, aan dewelke men alle gezag
ontkende; en nu zou het uittreden van
Duitschland uit die zoogezegd zonder ge
zag schijnende lichamen in eens het
grootste gevaar beteekenen.
Wij meenen het niet. Het grootste ge
vaar voor den vrede is het Hitlerisme;
de eenparigheid der mogendheden en
kleine landen heeft positie gekozen tegen
Duitschland om wille van het Hitlerisme;
het Duitsche volk kan het vertrouwen
der wereld enkel terugwinnen Indien het
de krijgsbazuinen der Hitlerianen en ge
wezen sabelslepers doet stilzwijgen en
vredeschalmeien laat weerklinken.
De gansche pleidooi van den Rijkskan
selier is in tegenstelling met alles wat
in de laatste maanden Duitschland te
aanschouwen heeft gegeven.
Wanneer we een oogslag werpen op de
Fransche statistieken van de zes eerste
maanden van dit jaar, dan zien we, dat
Frankrijk ruimschoots zijn deel krijgt
van de industrieele opleving, waarvan de
teekens zoowat overal in de wereld waar
genomen worden.
Nochtans, gelijk we het in de vorige
overzichten hebben gedaan, waarschuwen
we hier meer dan ooit tegen de overdre
ven besluiten, die uit deze gedeeltelijke
economische hervattingen zouden kunnen
getrokken worden. Frankrijk, dat totnog
toe minder dan de andere landen van
Westelijk Europa onder de gevolgen der
crisis te lijden had, is nog niet aan het
einde zijner economische zorgen, en al
is er plaats voor een gezond optimisme,
het wordt getemperd door de steeds heer-
schende werkloosheid en vooral door den
feilen achteruitgang van den Franschen
uitvoerhandel.
de crisis brokkelde dit jaar na jaar af. I wy Katholieke Jeugdorganisaties, wij
Van 50 milliard viel het in 1930 op 42 mil- de stormtroepen van Koning-Christus,
liard, in 19Q1 op 30 milliard en in 1932 staan in de voorste rangen op dien groo-
op 19 milliard. Hetzij in den loop van vier jen feestdag.
Het heeft zijn belang de productiestati
stieken even nader te beschouwen, om uit
te maken waar de hervattingen zich het
felst voordoen. In tegenstelling met het
geen we hier in België en Duitschland
zagen is in Frankrijk de hervatting schier
algemeen, al bereikt ze niet overal de
zelfde hoogte. Sinds Juli 1932 heeft de
rubbernijverheid haar productie met 55
t. h. vermeerderd; de metaalnijverheid
met 39 t. h.; de automobiel-, de textiel
en de ledernijverheid met ongeveer 20 t.
h. Daartegenover stellen zich dan de
bouw- en de kool- en andere delfstofnij
verheden die slechts 1 tot 2 t. h. voort-
brengstvermeerdering boeken.
Einde Juli 1933 was de totale nijver
heidsproductie met 20 t. h. gestegen te
genover einde Juli van het vorig jaar,
en evenaart dus het productiecijfer van
1931, wat niet slecht mag geheeten wor
den.
Nu stelt zich echter de vraag: zullen
deze verbeteringen van duurzamen aard
blijken te zijn, of zullen ze, gelijk som
mige zwartkijkers het voorspellen met
de wintermaanden worden weggespoeld?
Naar ons inzien is het critiekste punt
van de crisis achter den rug, en keeren
we geleidelijk naar normale tijden terug.
Maar de weg die er heenvoert loopt over
vele moeilijkheden, die een voor een moe
ten overwonnen worden. Slechts tastend
en zoekend komen we vooruit, en een
misstap, die ons veel van het veroverd
terrein zal doen verhezen, is niet uitge
sloten.
En al is Frankrijk totnogtoe werkelijk
bevoordeeld geworden, toch weet men
niet wat den dag van morgen het aan
zorgen voorbehoudt. De huidige regeering
heeft het alleszins niet gemakkelijk, en
het hoofd te bieden aan allerlei moeilijk
heden. Noemen we slechts: de oneven
wichtigheid van het budget, de ontevre
denheid der lastenbetalers, waarvoor het
in Frankrijk geen paradijs is; het graan-
vraagstuk en vooral de deficitaire sluiting
van de handelsbalans.
We zullen enkel de twee laatste pun
ten nader beschouwen, daar ze ook voor
Belgie van aktueel belang zijn.
van God niet. Zelfs de groote denkers,
de beroemdste Romeinsche en Grieksche
wijsgeeren, hekelden het volksgloof in
de vele goden, omdat zij juist geloofden
in één God. Mannen als Sokrates, Plato,
Aristoteles, waren geen godloochenaars.
Cicero, Vlergilius en tal van anderen,
evenmin. In latere eeuwen barstte de
strijd los van de ongeloovigen eerst te
gen de Kerk, tegen haar gezag en leer
stellingen; dan tegen Kristus, en thans
ten slotte tegen God.
Het heeft er ten minste al den schijn
van, dat onze XX' eeuw het droevig voor-
récht bezit een strijd te zien losbranden
niet tegen de Katholieke Kerk alléén,
niet tegen het Christendom alléén, maar
tegen allen godsdienst, tegen eiken vorm
van godsvereering, tegen de Godsgedach
te zelf! En dan nog een strijd zóó ha
telijk geweldig: als er nooit één geweest
is. En zóó radikaal mogelijk: alles willen
wegcijferen, zelfs God!
Maar niettegenstaande dien strijd, in
weerwil van het immer stijgend getal
godloochenaars, blijft als een onomstoot-
baar feit rechtstaan de algemeene in
stemming der menschheid in het bestaan
van God.
Inderdaad, zijn zij wel ongeloovigen
zooals zij beweren, echte en overtuigde
godloochenaars? Overtuigd dat God niet
bestaat? Geen spraak daarvan! Het is
een gewild en beredeneerd opzet om, in
naam der zoogezegde vrijheid, zich ios
te maken van alles wat binden of boeien
kan. De massa der Russische goddeloo-
zen spreekt aldusWij kunnen God
missen in ons leven.En daarin ver
schillen zij niet van de andere ongeloo
vigen van elders, welke eenvoudig leven
alsof God niet bestond. En hierin komen
zij overeen met al degenen, die zouden
loochenen dat twee plus twee toch wel
vier is, indien deze waarheid voor het
zedélljk leven praktische gevolgen mocht
hebben!
Godloochenaars? Och kom, menschen
die met hun verstand weten zoowel als
ik en gij dat God bestaat, maar in het
hart het liefst anders willen, en daarom
des te luider roepen dat Hij niet bestaat,
om hun daad los te wringen uit plich
ten en geboden!
Maar zegt ge nog, zijn er dan geen
menschen die waarlijk overtuigd zijn dat
God niet bestaat? Wij aarzelen niet
te zeggen: Neen! Er zijn wel al te spits
vondige wijsgeeren, die het zoover heb
ben gebracht, ten koste van het gezond
menschenverstand dat ze de bewijzen
van Gods bestaan als onvoldoende ach
ten, of hun bewijskracht in twijfel trek
ken, doch daarom zijn zij nog geen god
loochenaars. Denkt aan Kant, die vast
geloofde in God.
Woorden met diepe beteekenis!
De landen vergaan door gemis aan
leiding
In ons land is er geen hoofd meer.
Te ver gedreven algemeen stemrecht en
te ver gedreven, standsverdediging bracht
ons tot daar.
Niemand is meester.
Waar geen meester is, gaat de boel om
zeep: het is zoo in een zaak; het is zoo
in een land.
De Katholieken zijn de meerderheid en
moeten altijd het «ja»-knikken der libe
ralen afbedelen om eenige lapmiddelen
te stemmen.
Daar moet verandering aan komen.
De kwestie is gesteld en moet opgelost
worden.
Het katholiek ideaal moet het eerste
zijn; alle andere belangen komen op
tweeden rang.
Met mannen die durven aan den kop
mannen die katholiek spreken EN
KATHOLIEK ZIJN moeten we dat
betrachten.
Dat is de HERVORMING VAN DEN
STAATnaar ons inziens.
Alle katholieke dagbladen houden zich
met de zaak bezig, nu bijzonderlijk die
zaak als hoofdpunt zal besproken wor
den op de vergadering der Katholieke
Kringen op Zondag 4 November aan
staande.
Voormannen schreven hier hun ge
dacht over en we willen onze Lezers ook
het gedacht eeniger leiders daarover me-
dedeelen.
Heden geven we hierover wat Heer
van Renynghe de Voxvrie aan een op
steller van Het Nieuws van den Dag
daarover verklaarde.
Katholieken, leest dit en overweegt het:
Wij moeten eerst en vooral onze in
stellingen zuiveren van het liberalism en
van het marxism. Wij leven nog altijd
onder het regiem van 1789. Wij moeten
de katholieke thesis van den Staat voor
op stellen.
De katholieke leer beantwoordt aan
den Staat van morgen, want zij gaat
tegen het materialism, dat alles over
rompeld heeft en dat de stoffelijke
standsbelangen op het voorplan heeft
gevoerd. De nieuwe orde moet anti-so
cialistisch en katholiek zijn.
Op welken weg moet de hervorming
gestuurd worden? Het ware dwaas een
juist en vast doel aan te wijzen. Richten
wij onze blikken naar wat in den vreem
de op gezond nationaal gebied wordt ge
daan en laat er ons uit halen wat voor
Belgie past, in het kader van onze tra
ditie en van onze historie.
Moeten wij de massa een vast pro
gram voorleggen en dit program de enge
beteekenis van een kiesprogram geven?
Onmogelijk!
»Wij wenden ons niet meer tot EN
KELINGEN, maar tot collectiviteiten, die
een ordewoord verwachten. Het zijn onze
kaders, die het vertrouwen der massa
genieten, en die deze laatste moeten aan
sporen het bewind te veroveren, en om
dan toe te passen wat toepasselijk is. Dit
is heel de wijziging van het regiem: men
geeft de politieke leiders geen opgelegd
mandaat meer namens een groep, maar
een vrij mandaat op het te bereiken doel.
i De massabeweging van 1789 verover
de Europa met de leuze: Vrijheid, Ge
lijkheid, Broederlijkheid. Welnu, laat ons
eene nieuwe bladzijde van onze geschie
denis schrijven en stellen wij de leuze
voorop: Gezag, verantwoordelijkheid, so
lidariteit.
Deze drie woorden liggen ten grond
slag van een modernen Staat. Een sterk
gezag moet van zijne kaders de verant
woordelijkheid eischen, ter vervanging
van de huidige naamloosheid der bestu
ren.
Het land behoeft dringend eene de
centralisatie. Alleen een met gezag be
kleed bestuur kan een deel van zijn gezag
afstaan aan de provincies, aan de cor
poratieve organismen, die daartoe een
juridisch statuut bekomen.
Wat de solidariteit betreft: de groeps
belangen moeten verdedigd worden en zij
kunnen alleen verdedigd worden indien
een sterk gezag het ALGEMEEN belang
vooraan zet en met al zijne krachten
behartigt.
Voor België moeten wij twee volks
groepen in aanmerking nemen: de Waal-
sche en de Vlaamsche. Wij moeten het
geestelijk element vinden, dat deze twee
groepen in een zelfde richting stuurt. En
dit element is de KATHOLIEKE gedach
te, welke alleen de Belgische natie kan
verstevigen. Het België van morgen zal
katholiek zijn, of het zal niet meer zijn.
Wij moeten er fier op gaan de eerste
geweest te zijn den overwegenden rol der
katholieke aktie in het leven van het
land begrepen te hebben. Dank aan de
katholieke aktie is er een nieuw geslacht
opgerezen dat katholiek uit EEN stuk is.
En dit geslacht eischt dat het katholiek
zijn in de politiek iets meer weze dan
een louter uiterlijk etiket.
jaar een vermindering van 31 milliard
of meer dan 60 t. h. Wat echter de toe
stand als hopeloos doet inzien is het feit
dat terwijl de binnenlandsche handel
merkelijke teekens van opleving geeft, de
uitvoerhandel verder verslecht. Men voor
ziet dat het cijfer van 1932 in den loop
van 1933 nog met minstens 10 t. h. zal
verminderen.
De handelsbalans tusschen Duitschland
en Frankrijk sluit met een tekort van
milliard in het nadeel van Frankrijk.
Maar het is Duitschland niet alleen dat
minder uit Frankrijk betrekt. Engeland,
Amerika, Argentinië, Canada, Nederland,
België verkeeren in hetzelfde geval. In
vroeger jaren kochten we meer van
Frankrijk dan Frankrijk bij ons. Nu is
dat omgekeerd.
Het is dus niet te verwonderen dat de
economische vereenigingen een alarm
kreet slaken, en de aandacht van de re
geering en van het land trekken op den
abnormalen en tevens gevaarlijken toe
stand waarin Frankrijk's economie ver
keert.
De schuld, echter, ligt aan Frankrijk
zelf.
In den loop der laatste jaren heeft
Frankrijk gewonnen verloren nieuwe tol
rechten ingevoerd en oude verhoogd. De
andere landen gingen en gaan ook aan
hetzelfde euvel mank. Het valt echter niet
te loochenen dat in vele gevallen Frank
rijk het slecht voorbeeld gaf. Het ging er
immers groot op tusschen het Moederland
en de koloniale bezittingen een commer
cieel en industrieel evenwicht te schep
pen.
Frankrijk heeft zich echter misrekei.J.
De kolonies kunnen het excedent der in
dustrieele productie niet afnemen. En
daarom kan Frankrijk zich niet onafhan
kelijk maken van den internationalen
handel. De Fransche metaalnijverheid
heeft afzetgebieden noodig wil ze niet ten
ondergaan; de textielnijverheid kan voor
het voldoen der nooden van Frankrijk en
zijn kolonies niet op volle krachten ar
beiden; de wijn- en de luxenijverheid
sterven uit indien Amerika de grenzen ge
sloten houdt.
Dit alles hebben de regeerders uit het
oog verloren. De relatieve afzondering
waarin Frankrijk zijn redding zocht heeft
het niet belet de nadeelen van de crisis
te ondergaan.
We kunnen het niet genoeg herhalen
alleen het herstel van de handelsvrijheid
aangepast aan zekere internationale over
eenkomsten omtrent productie en verkoop
is bij machte de welvaart terug tot stand
te brengen. Het ziet er echter niet naar
uit dat dit spoedig zal gebeuren. De
Fransche economist Rueff heeft voorspeld
dat dit slechts rond het jaar 1960 een vol
dongen feit zal zijn. En wanneer we de
beletsels, die dag aan dag aan den han
del in den weg worden gelegd, overschou-
wen, dan blijkt dat niet zoo heelemaal
ongeloofbaar. H. M.
(BBSaaSBilZBBBBBESSSBBaSiSBIBBD
Wij sprinfen recht en zwaaien de blin
kende Christusvlaggen ter trotsche belij
denis van ons heerlijk Roomsch-Katholiek
geloof.
Wij willen dat geloof
belijden in ons persoonlijk leven,
belijden in ons maatschappelijk leven,
belijden op 't atelier, in de fabriek,
belijden in de economie, in nijverheid en
[handel,
belijden in de familie,
belijden in den vrede tusschen de standen,
belijden in den vrede tusschen de volkeren.
Eén staat ons front.
Eén in de eenheid van het glanzende
merkteeken van ons doopsel.
Eén in 't harnasuniform der Apostel
sterkte van ons H. Vormsel.
Eén in de Christusomhelzing aan de
Communietafel.
Eén in de Katholiciteit der Kerk van
Rome.
Eén in ons kindschap van den Vader
in den Hemel.
Eén in ons Broeder-zijn in Christus on
zen Koning, ons hoofd en onzen leider
den eenigen leider met zijn woordvoerder
op aarde: den Paus van Rome.
Zóó staan we sterk, groot, menschelijk,
bovennatuurlijk, Kerkelijk-kloek, Kerke-
lijk-goed, zoo zuiver en vast als de Kerk,
Zóó gaan we onzen Koning huldigen
Kajotters en Kajotsters, Vrouwelijke en
Mannelijke Burgersjeugd van Poperinge:
1) In één Plechtige Jeugdwake, Zater
dag 28 Oktober, van 8 tot 9 uur 's avonds
in Sint Bertinuskerk.
2) In één Algemeene Communie voor
alle Jeugdgroepen in de 7 uur-Mis van
Zondag 29 Oktober, in Sint Bertinuskerk.
3) In een Plechtige Hoogmis te 10 uur.
Samen gezongen door alle Jeugdgroepen.
We zullen daar zijn allemaal, in één
front, in die plechtige troepenschouwing
van Koning-Christus.
Van daar trekken we uit ten kampe
voor 't heilig erfgoed van Christus-Ko
ning: ons Roomsch Katholiek Geloof in
ons landeke aan de zee; ons Roomsch
Katholiek Vlaanderen.
IBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBH
EEN BONIS" VAN 165 MILLIQEN
DE KATHOLIEKE UNIVERSI
TEIT TE LEUVEN PLECHTIG
GEOPEND
In Frankrijk, gelijk trouwens overal el
ders, zijn de landbouwers zwaar beproefd
door de inzinking der prijzen der land
bouwproducten, en in hun nood hebben
ze beroep gedaan op de hulp van den
staat. En daar de Fransche regeering de
voorkeur geeft aan tolrechten boven con-
tingenteeringen, duurde het dan ook niet
lang vooraleer Frankrijk als het ware van
de buitenwereld economisch was afgeslo
ten. We weten er van mee te praten! De
andere landen namen tegenmaatregelen
en, gelijk we dat zullen zien, slonk de
Fransche uitvoer geleidelijk weg.
Het graanvraagstuk kreeg eindelijk door
de wet van 11 Juli 1.1. zijn beslag. Er werd
een minimumprijs van fr. 115.per cen
tenaar vastgesteld.
Deze maatregel moet eigenlijk niet aan
zien worden als een revalorisatie maar
wel als een regularisatie van den graan
prijs, en niet vergeleken worden met het
geen in andere anden werd gedaan om
b. v. de prijs van de koffie of van de
caoutchouc op een zeker peil te houden.
De getroffen maatregel is zeker niet
heelemaal zonder gevaar. Nu de land
bouwers voor hun producten een fatsoen
lijken prijs bekomen, zullen ze natuurlijk
alles in het werk stellen om zooveel graan
mogelijk te verbouwen, liever dan andere
producten waarvan de prijs niet loonend
is, en dan is de dag niet ver dat het aan
bod de vraag zal overtreffen. Het eenig-
ste redmiddel ware dan over te gaan tot
een vermindering van de bezaaide op
pervlakte.
Over het algemeen echter is deze maat
regel te verdedigen, daar hij veei bijdraagt
om den toestand der landbouwers te ver
beteren en weer menschelijk te maken.
Laten we hopen, dat de Graanconferentie,
die op dit oogenblik te Londen moet bij
eenkomen, haar werkzaamheden met suc
ces bekroont, zoodat het graanprobleem
in afzienbaren tijd een definitieve oplos
sing krijge.
Maandag 1.1. begon het nieuw akade-
misch jaar aan de Katholieke Alma Mater
te Leuven.
's Morgens werd te 10 uur een Pontifl-
kale Heilige Mis van den Heiligen Geest
opgedragen, door Z. Exc. Mgr. Ladeuze,
rektor aan de Hoogeschool. De kerk was
te klein om alle deelnemers plaats te bie
den.
Na de Mis werd een plechtige openings
vergadering gehouden tijdens dewelke Mgr
Cruyberghs en Mgr. Ladeuze redevoerin
gen hielden.
IBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBI
E. H. LAMBRECHT
Onderpastoor op Ste Walburga te Veur-
ne die komt benoemd te worden als
PASTOOR TE LAUWE.
De plechtige inhuldiging heeft plaats
op Zondag 5 November aanstaande.
«EB
Over het algemeen mogen we dus zeg
den dat de binnenlandsche toestand van
Frankrijk bevredigend is. De uitvoerhan
del daarentegen baart groote zorgen.
Eenige cijfers zullen volstaan om U te
overtuigen van den ernst van het geval.
In 1929 bereikte de Fransche uitvoer
het geweldig cijfer van 50 milliard fr. Met
IBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBIU
BBBBBBiSBBBBElBBOBBBBSBIlBBEEIBBBBBBBBBBBBBBBBIBBBBBBBBBHBBB
Belgische fabriek van
dat er... ergens zotte menschen zijn die
beweren God zelf te zijn!...
De overtuiging in Gods bestaan is dus
algemeen. Welnu, de eensgezindheid van
alle -menschen op dit belangrijk punt,
hetwelk zooveel gevolgen heeft voor hun
leven, kan men niet verklaren of uitleg
gen tenzij met aan te nemen dat de
normale mensch daarin klaar ziet, en
klaar ziende de waarheid heeft gevonden.
En mocht het misschien zijn dat gij,
vriend Lezer, die klaarheid niet ten volle
doorschouwt, om wille van gelijk we'ike
misleidende drogredenen, leg dan in de
weegschaal, langs den eenen kant al uw
verstand en zelfs geheel uw persoon, en
langs den anderen .kant het verstand van
Moest echter toch een of andere wijs- d« millioenen en nog millioenen men-
neus U wijs maken, dat hij uit overtul- I «chen die gelooven, en al de geleerdheid
ging aan God niet gelooft, zeg hem dan van de duizenden geleerden en beroemde
I denkers uit alle tijden, uit elk land. Leg
(Zie vervolg onderaan 3* kolom.) dit alles in de weegschaal, en vergelijkt!
Chicorei Wyppelier-Taffin.
19BBBBBBBBBB3BBBBBBBBBBBBBB
ter gelegenheid van de heiligverklaring
van de Gelukzalige Bernadette Soubirous.
RECHTSTREEKSCHE REIS van
tot 14 December.
REIS OVERAzurenkust, Riviera,
Siena, Napels, Assisie, Florentie, Bologne,
Padua, Venetie cn Milaan: van 2 tot 19
December.
Telkens 6 volle dagen te Rome.
Inlichtingen! Hoofdsecretariaat, Plein,
13a, Kortrijk.
Leening der Verwoeste Gewesten
4 t. h. 1921
Zaterdag- morgen had i:i de Na
tionale Bank te Brussel de 103
trekking plaats van de leening der
Verwoeste Gewesten 4 t. li. 1921.
Lot 192935 Nr 16 wint 1 miljoen.
De andere nummers dezer reeks
zijn betaalbaar met 250 frank.
B3Bfl8BBEBBË2BB9BBS5BBaaB3iQBa
De algemeene begroóting voor 1934 voor
ons land werd door de regeering inge
diend. De inkomsten worden beraamd op
10 milliard 550 millioen en de uitgaven op
10 milliard 385 millioen. Bijgevolg bestaat
er een bonis van 165 millioen die eea
voldoende marge blijkt om het evenwicht
te verzekeren.
De begrooting van 1933 werd ook in
evenwicht gebracht en dank de nieuwe
regeeringsbesluiten zal het jaar geëindigd
worden met een waarschijnlijk overschot
van 28 millioen.
De regeering is vast besloten geen nieu
we lasten meer te leggen, maar deze zoo
mogelijk te doen verlichten. Tevens zal
betracht worden tot vermindering van da
lasten der Rijksschuld, die een derde der
uitgaven uitmaken. Het grootste gedeelte
der uitgaven worden opgeslorpt aoor de
pensioenen van allen aard.
AANWERVING VAN SOLDATEN
IN ENGELAND
IN DE KRIJGSLUCHTVAART.
DE KONING WOONT DE OEFENINGEN BIJ TE EVERE.
Koning Albert onderhoudt zich met een der ingenieurs.
het luchtruim doorkruist met eene snel
heid van 229 km. per uur.
Het aanschaffen van oefenvliegtuigen
zou het krijgsvliegwezen toelaten, de
vliegtuigen van groote waarde te sparen
evenals bezuinigingen te doen op de da
gelijkse!» vluchten»
Onze Koning begaf zich Maandag mor
gen naar het militaire vliegplein te Evere,
om de proefvluchten bij te wonen uit
gevoerd door vliegtuigen van Belgisch
maaksel.
Ongeveer een half uur hebben de nieu
we vliegtuigen, geloodst door de adjudan
ten Vinthers, Vandamme en M. Btampe,
In Engeland is soldatendienst niet ver
plichtend; alles gaat er met vrijwilligers,
Daartoe echter zijn speciale opzoekers
uitgezonden om liefhebbers op te zoeken
en op te sporen. De dagen van parade
en legerrevues worden te baat genomen
om de jongelingen aan te zetten hen bij
het leger te laten inlijven. Hier ziet
men een sergeant-aanwerver aan 't werk
na 't voorbijtrekken eener leger-parade.
OBlSESBSSBESSBSCBBBSasaiBBSaBa
SUIKERBEETENPLANTERS EN
SUIKERINVOER
Een afvaardiging van suikerbeetenplan-
ters uit de Vlaamsche streken werd door
de katholieke landbouwgroep van den
Senaat ontvangen.
De planters beklagen zich over een
overdreven invoer van suiker. Zij vragen
de kontingenteering van de suikervoort-
brenging in verhouding tot het binnen-
landsch verbruik. Zij vragen ook de kon
tingenteering van de suiker Ingevoerd uit
Belgisch-Kongo.
Eensgezind was men om de oprichting
van een gemengde kommissie te vragen*
die al die vraagstukken zou Jnstudeerea*