m
PUMNt
Ontslag van het Ministerie
HET SAARPROBLEEM
HET H. HART
verzacht de pijn
geneesidewond
H. HARTBFEEST
Ons Vorstenhuis gezegend met een derde Kindje
PRINS ALBERT, Prins van Luik
WEEKBLAD: 35 CENTIEMEN.
31° JAAR. N 21
DE POPERINGENAAR
KATHOLIEK NIEUWS-, NOTARIEEL- EN
prijs op aanraag.
Z. H. PAUS PIUS XI
77 JAAR
NATIONAAL CONGRES
DER KATHOLIEKE ACTIE
XV- IJZERBEDEVAART
BELGISCHE FABRIEK VAN
CHICOREIWYPPELIER-TAFFIN
NIETS ZONDER MOEITE
DE EEUW VAN 'T H. HART
IN DE KATHOLIEKE UNIE
STORT 9,35 FRANK
POLITIEKE KRONIEK
Heden Zondag 10 Juni
te WATOU
VLAANDERENS BEDEVAART
NAAR LOURDES 1934
NA DEN DOOD VAN KONING ALBERT.
De regeering in de Kamer twee maal in minderheid gesteld,
door Liberale leden der meerderheid
die met de oppositie stemden.
De oorzaak der lichtzinnige stemming bij de Liberalen.
DE TOESTAND DONDERDAG
OMTRENT BEAURAING
Z0NDAG 10 JUNI 1934.
Uitgever:
SANSEN-VANNESTE
POPERINGE
Telefoon N' 9. - Postch. N' 15.570
ABONNEMENTSPRIJS
VOOR 1 JAAR (per post)
Binnenland 18,60 fr.
Belgisch Congo 35,tr.
Frankrijk 35,tr.
Alle andere landen 55,tr.
PUQTCEMUR
TARIEF VOOR BERICHTEN:
Kleine berichten par regel 1,00 Ir.
Kleine berichten (minimum) 4.00 Ir.
2 fr. toel. v. bar. met adr. t. bur.
Berichten op 1* bl. per regel 2,50 fr.
Berichten op 2' bl. per regel 1,75 fr.
Berichten op 3* bl. per regel 1,50 fr.
Rouwber. en Bedank, (min.) 7,00 fr."
Te herhalen aankondigingen:
Annoncen zijn vooraf te betalen
en moeten tegen den Woensdag
avond ingezonden worden. - Kleine
berichten tegen den Vrijdag noen.
Donderdag 31 Mei wapperde in de
Vatikaansche Stad, aan al de gebou
wen, de Pauselijke vlag. Z. H. Paus
Pius XI herdacht Zijn 77n verjaar
dag. De H. Vader heeft thans een
pontificaat van twaalf jaar en vier
maanden, vijftien jaar episcopaat en
vijftig jaar priesterschap.
Moge het de Voorzienigheid beha
gen Zijne Heiligheid nog vele jaren
eei*9 even kloeke gezondheid te schen
ken als die welke Hij thans geniet;
Hem nog lange jaren te behouden
voor het welzijn der Kerk en der
Katholieke wereld.
tXEBS8B2:sR3B2aaiia.naaaEB<as32s
Het Nationaal Congres ingericht
door het Vrouwelijk Jeugdverbond
voor Katholieke Actie (V.J.V.K.A.)
gaat door te Brussel op Zondag 24
Juni a. s. Het belooft een heerlijke
uiting te zijn van katholiek leven.
Er zullen immers 50.000 meisjes sa
menkomen in de hoofdstad. Op het
grootsche plein van het Eeuwfeest
park zal in openlucht de Pontificale
Mis door Z. Em. Kard. Van Roey
worden opgedragen, in aanwezigheid
van H. M. Koningin Astrid en H.H.
Exc. de Nuntius en al de Bisschop
pen van het land.
Wat een heerlijk schouwspel, aan
de Zegebogen van het Vaderland de
H. Mis geofferd aan den God van alle
eeuwen. En 50.000 meisjes zullen er
samen de Miss a brevis zingen on
der leiding van E. P. Dom Kreps.
Daarna OPTOCHT en te 3 uur de
ALGEMEENE VERGADERING voor
de Vlaamschsprekende meisjes, In de
groote Hall van het Jubelpark, met
volgend programma:
Zang: Kinderen van de Moeder-
kerke.
Gebed.
Aanspraak door Z. E. H. Van
Bossuyt, Algemeene Proost van het
y.J.V.K.A.
Bondslied: B.J.B. en V.K.S.J.
Inleiding door Mej. Chr. de Hemp-
tinne, Nationale Voorzitster.
Spreekkoor.
Bondslied: V.K.B.J. en V.K.A.J.
Aanspraak door Z. Em. Kard. Van
Roey, Aartsbisschop van Mechelen,
Christus Vincit.
Die dag wordt een bekroning van
de wordingsperiode der Katholieke
Actie der Vrouwelijke Jeugd en zal
stellig een inzet zijn voor den groei-
enden bloei van die zoo noodzake
lijke beweging. Het zal tevens een
bewijs zijn van verkleefdheid en on
derdanigheid aan den Plaatsvervan
ger van Christus, den Paus der Ka
tholieke Actie en aan heel de Ker
kelijke Hiërarchie.
*8HiainEHUUBaaSBBllBHB»
AAN DE oud-wapenbroeders
van
franske van der linden
Oproep tot de mannen van het
1", 2e, 3« en 4» Karabiniers
en van het 6' Genie.
Nog een paar maanden scheiden ons
van de Jaarlijksche Bedevaart maar den
Uzer en de inhuldiging van het gedenk-
ieeken, gewijd aan de nagedachtenis van
PRANSKE van der linden en van
lode de boninge.
De oud-wapenbroeders van beide geval
len heerlijke Vlaamsche kameraden, zul
len te Diksmuide toegang hebben tot het
terrein van het IJzergedenkteeken, op ver
toon van eene bijzondere kaart, en ook
bloemen neerleggen aan het gedenktee
ken.
Voor wat betreft de oud-wapenbroeders
van Franske Van der Linden, gelleven de-
®e, om in het bezit dezer bijzondere toe-
ganskaart gesteld te worden, hun naam
en adres onverwijld over te maken aan:
Antoon Van Gelder, Van den Peeren
boomstraat, 92, Borgerhout (Antwerpen)
Vrienden van het 1*, 2', 3" en 4- Kara
biniers, en van het 6" Genie, allen deel
genomen aan de hulde aan onzen geval
len wapenbroeder Franske Van der Lin
den. Zendt nog heden uw naam en
Mres, omdat wij ter bedevaart in houwe-
trouwe, onze broederlijke saamhoorigheid
Van de bittere oorlogsjaren, nog eens zou
den kunnen aanvoelen.
IBBBBBBBBBasaaBBBBBBB
Doos 4 an
7'/j frank. In alle Apotheken.
Den 25 Mei 1899 heeft de groote
Paus Leo XIII de wereld toegewijd
aan het H. Hart van Jezus. Laten
wij eens achteruitgaan, niet precies
tot aan den zondvloed, maar tot den
eersten vereerder van 't H. Hart.
Hoe paradoxaal het ook klinken
moge, is Jezus zelf de eerste vereer
der van zijn H. Hart. Hij die zich
zelf nooit ophemelde, die zichzelf
vernietigde, die nederig werd gebo
ren en nederig leefde heeft toch in
gunstigen zin gesproken van zijn
eigen hart, wanneer hij zeiLeert
van mij dat ik zacht en ootmoedig
ben van hart.Zijn lichaam gaf Hij
ten prijze aan de spotternijen en 't
zeer binst zijn bitter lijden; zijn wan
gen bood Hij aan het spuwsel der
knechten en wat nog' grievender was
aan c'en kus van den verrader; zijn
polse.7 gaf Hij aan de koorden en de
boeien; zijn schouders aan de gee-
selslagen; zijn hoofd aan "Se door
nen; maar niemand mocht naar zijn
levend hart een heiligschendende
hand uitsteken. Slechts na zijn dood
werd het hart getroffen, niet door
een hatelijken Pharizeër maar door
een soldaat die in service comman-
déeen eerlijke wonde toebracht
vlak in de borst, met de stalen punt
der lans, het wapen van heldhaftige
strijders. Het Hart werd niet ont
eer d. Zulke wonde is een dekoratie,
Vóór Paray-le-Monial en later tot
aan Montmartre zijn er ontelbare
vereerders geweest van 't H. Hart
arenden en duiven. Uit die harte-
wonde zijn lichtstralen en vuurpijlen
gegaan naar de verre gewesten.
Mystieken vonden in dat H. Hart
hun toevlucht, hun schuiloord: hei
lige mannen als Augustinus, Francis-
cus, Bernardus, Bonaventura, Jean
Eudes, enz... heilige vrouwen als
Gertrudis, Clara, enz... De vertrou
welinge van Paray-le-Monial, de H.
Margareta-Maria, heeft de boodschap
en de beloften van 't II. Hart aan
de wereld overgebracht. Ten prijze
van ongelooflijke pijnen en vernede
ringen, als het slachtoffer van 't H.
Hart nog meer dan de prediker.
Zij leed overal, van alles en van
allen, zij leed door ziekte, zij leed
door zelfkastijding, door niet te drin
ken binst 50 dagen. Haar medezusters
loechen met haar, «dwaasheid», «zij
mist haar zinnenzegden zij. De
priesters loechen met haar visioe
nen. Zinsbegoochelingen. Ze is gek,
geef haar goê soep te eten, 't is
flauwte», zegden degenen die minst
spotziek waren en zich best besla
gen achtten in mystieke zaken te
dien tijde.
Jansenisten en philosophen huil
den in koor: leugens, leugens.
Zij stierf den 17 Oktober 1690. In
1830 werd haar graf geopend, het lijk
was opgeteerd, de beenderen waren
aan 't pulveren, alleen de hersens,
die zachte en weeke menschendeeg,
waren ongedeerd. De zetel van 't ver
stand was ongeschonden. We zijn
nog niet aan de algeheele toewijding
der gansche wereld aan 't Hart in
1899 aan de grootste daad van mijn
pontifikaatzooals Leo XIII zelf
getuigde.
We zijn nog niet aan de H. Harte-
bonden van heden. Veel gebed, veel
tegenkantingen en lijden zullen er
eerst den weg toe banen. Eindelijk
zal het H. Hart populair worden.
In 1868 P. Ramière, Jezuiet, de
stichter van 't apostolaat des gebeds,
wilde zijn werk laten goedkeuren
door den Aartsbisschop van Toulouse,
Mgr. Desprez. Zijn Hoogweerdigheid
antwoordde: «Weeral een nieuw
werk; er zijn er al genoeg in mijn
bisdom, het oogenblik is niet gun
stig.». Dit was de geringe wieg van
het groote en wereldverspreide werk:
het apostelschap des gebeds.
In 1875 schreef en wreef, bad, pre
dikte en leed reeds geheel zijn leven,
diezelfde Pater voor de toewijding
der H. Kerk aan 't H. Hart. Jaren
lang, bezoeken bij de Kardinalen, te
Rome, private verhooren bij zijn H.
den Paus, vragen en zagen, niets kon
helpen.
Bij de 109 audiëntie in het vati-
kaan antwoordde de Paus Pius IX:
«Maar Pater, ik ben zelf toegewijd
aan het H. Hart, moet ik mij op
nieuw toewijden? En is geheel de
Kerk niet ook reeds toegewijd? Een
ander zou bij dit Pauselijk woord
gezwegen hebben. De Pater ver
klaarde: «H. Vader, zoo hard heeft
de Kerk het thans te verduren dat
de storm niet zal luwen, eer de Kerk
aan 't H. Hart wordt toegewijd.
Gij verdient straf, Pater, zegde de
H. Vader al lachend, zoo te willen
de lesse spellen aan den Paus.
En toch liet Paus Pius IX zich
overhalen, hij nam het dossier in
handen, het woord waarop het H.
Hart sedert 18 eeuwen wachtte en
zei Ja A. B.
IBBBEBBBBHBBBBEBBB3SBHBBB3SS
Een buitengewone algemeene vergade
ring der Katholieke Unie zal plaats heb
ben op Woensdag 13 Juni a. s., te 10.30 u.
in het lokaal PatriaBroekstraat, 23,
te Brussel.
Er zal overgegaan worden tot de defini
tieve benoeming van den nieuwen voor
zitter der katholieke unie, in vervanging
van den heer J. Renkin, staatsminister,
die om gezondheidsredenen ontslag heeft
genomen. De keuze van den nieuwen
voorzitter wordt gedaan door de alge
meene vergadering bij geheime stemming.
Vervolgens zal de heer Graaf de Bro
queville, Eerste Minister, een redevoering
uitspreken over den politieken toestand.
Ten slotte zal de heer L. Delvaux, Se-
kretaris der Katholieke Unie, kommen-
taar verschaffen op het doel en de wer
king der hoofdleiding van de Katholieke
Partij.
IBBBBB5BBBBBBBBBBBBBBBSBBBBB
op postcheckrekening nummer 15.570 van
V. SANSEN-VANNESTE. Poperinge, en
ons blad wordt U wekelijks toegezonden
van nu tot Nieuwjaar.
Abonnementsprijs voor FRANKRIJK
van nu tot einde jaar: 21 fr.
De Fransch-Duitsche betrekkingen,
die in feite de geheele politiek be-
heerschen, geven voortdurend aan
leiding tot bezorgdheid. De schul
denkwestie en het ontwapeningsver
drag houden nu reeds jaren nage
noeg de heele wereld bezig, en thans
komt het Saarprobleem de moeilijk
heden aandikken.
In de komende maanden wordt
zelfs het zwaartepunt op die refe
rendum-kwestie gelegd, zoodat er
nog geen de minste aanleiding be
staat voor een ontspanningsperiode
tusschen beide landen in eerste in
stantie, tusschen al de landen in
laatsten aanleg. Veeleer mag er ver
scherping der Franco-Duitsche riva
liteit verwacht worden. En er is re
ien toe.
Er is geen spannender maar ook
geen pijnlijker probleem dan een
nationaliteitskwestie, en vooral nu
niet.
In de eerste jaren na den oorlog
was er een sterke internationalisti
sche strooming aanwezig, die de na
tionaliteiten-kwestie in het kader
van het internationalisme probeerde
te plaatsen. Zonder het nationalisme
te verminken, was die internationa
listische strekking een faktor ten
goede voor de mogelijke regeling van
ras-taal en kuituurproblemen.
Als reaktie tegen den oorlog be
stond er onder de menschen een
sterke drang naar toenadering, een
humaniteitsgevoel dat tot over de
grenzen reikte, en een welkome basis
was voor wederzijdsch begrijpen.
Doch als zoovele stroomingen is
ook de internationalistische tij weg
geschoven met veel niet-verwezen-
lijkte beloften. En zooals de roman
tiek het klassicisme (dat echter zijn
beloften verwezenlijkte) wegpraatte,
zoo heeft het orthodoxe nationalis
me de humanitaire vloed overscha
duwd. Grenzen en ras herwonnen
hun letterlijke en streng-historische
beteekenis. En terwijl nog overal ge
arbeid wordt aan de hegemonie van
het land of het ras, wordt het Saar
probleem gesteld in al zijn scherpte.
Tien jaar geleden had het een heel
wat mildere atmosfeer gevonden. Nu
kan het tot een konflikt gedijen,
waarvan de nasleep nog ettelijke ja
ren over ons zweeft. Nu kan het tot
een oorlog tusschen Frankrijk en
Duitschland aanleiding geven, wat
echter niet beteekenen wil dat het
zoover ZAL leiden, maar wat het
belang van de kwestie voldoende on
derstreept.
Artikel 49 van het Vredestraktaat
van Versailles bepaalt dat de mijnen
van het Saargebied in vollen eigen
dom aan Frankrijk geschonken wor
den, in vergoeding voor de verwoeste
mijnen van het Fransche Noorden.
Die mijnen vertegenwoordigen een
miljarden-waarde, en als we ons niet
vergissen zijn daar zeer duistere fi-
nancieele transakties gebeurd tus
schen de Fransche groot-industrie en
de regeering, waarvan deze laatste
de dupe werd. Dit gebeurt al meer.
Maar... indien de mijnen aan
Frankrijk geschonken werden, durfde
men toch geen ander vaderland ge
ven aan het half-milioen inwoners
Anderzijds was het voor de Fran-
schen ook zeer moeilijk: de streek te
exploiteeren midden een Duitsche
bevolking, die toen welisicaar een
socialistische, republikeinsche revolu
tie doormaakte, maar in feite Duitsch
van hart en ziel bleef.
Er werd een oplossing gevonden en
namelijk deze: de Saarbevolking
werd geneutraliseerd voor 15 jaar,
zou dus noch door Parijs noch door
Berlijn bestuurd worden, maar door
een Volkenbondskommissie. Na de 15
jaar moest een volksstemming be
slissen voor de toekomst.
De 15 jaar zijn straks om (10 Ja
nuari 1935) en de volksraadspleging
hoeft dus geregeld. Ze heeft reeds
aanleiding gegeven tot zeer laborieu-
ze besprekingen te Genève, en thans
is men erin geslaagd de datum vast
te stellen (13 Januari 1935).
Op 13 Januari eerstkomende hoeft
de Saarbevolking te zeggen wat ze
begeert: ofwel de voortzetting van
de neutralisatie ofwel het varen onder
Duitsche of Fransche vlag.
We gelooven niet dat de Franschen
zich ooit veel illusies gemaakt heb
ben over de mogelijkheid dat de
Saarbewoners het land van Napoleon
zouden kiezen. Ze hebben echter een
heele tijd gemeend dat het statu quo,
t.ts:. de huidige toestand kon besten
digd worden, wat voor hen een zeer
vleiende uitkomst zou geweest zijn.
Thans echter is het voor iedereen
duidelijk dat de Saar overwegend
Duitsch stemmen zal. De oprichting
van het Duitsche Front dat alle Duit-
schers van de Saar groepeert, zon
der distinktie van opinie, en de groei
ende geestdrift, die tot buitensporig
heden leiden zal. ontnemen eiken
twijfel. En toch! Er is een moeilijk
heid voor Hitier. De Saarbevolking
is overwegend katholiek. En sedert
de wrijving tusschen Hitier en het
Vatikaan, die spijts het konkordaat
aangroeit, bestaat er een minieme
kans, dat de godsdienstkwestie den
doorslag geeft en het statu quo be
houden wordt.
Hitier zal echter nuchter genoeg
zijn om die mogelijkheid geen schijn
van kans te geven.
Iedereen voorziet trouwens de te
rugkeer van het gebied naar Duitsch
land. Ook de Franschen. Daarom is
het dat ze zoo verduveld aangedron
gen hebben bij den Volkenbond om
na het referendum de partijgangers
van het huidige bewind en de
Franschgezinden te beschermen.
Met de Hitier rassentheorie zouden
de afvalligen natuurlijk arme dagen
beleven. En... spijts alle voorzorgen,
zal het denkelijk toch gebeuren.
Dan eerst beginnen de moeilijkhe
den voor Frankrijk. Het referendum
slaat op de bevolking, niet op de
mijnen, die Fransche eigendom blij
ven. Het wordt aldus een onhoudbare
toestand, en er is geen andere kans
dan de verkooping ervan aan Duitsch
land.
Maar zoover is het nog niet en
met twee partijen als de betrokke
nen wordt dat een zaak die verras
singen niet uitsluit.
We moeten inderdaad onthouden
dat de Duitschers fel gebeten zijn
op de Franschen nopens de Saar-
kicestie.
Enkele maanden geleden heeft Hit-
Ier gepoogd direkt met Frankrijk die
Saarkwestie te regelen, buiten den
Volkenbond om en de Franschen
hebben hooghartig geweigerd, wat
hen natuurlijk geen voordeel bezor
gen zal.
Juridisch of wettelijk had Frank
rijk gelijk wanneer het antwoordde:
De Saarkwestie is er geen Fransch-
Duitsche maar een Volkenbondskwes
tie vermits ze door den Volkenbond
geregeld werd en toordt.
Doch in feite had een Fransch-
Duitsch akkoord alle goedkeuring
weggedragen. De Volkenbond vraagt
niet beter dan vriendschappelijke
overeenkomsten te mogen bekrachti
gen. Hij zal nu mizerie genoeg heb
ben met dat referendum en anders
was het reeds geregeld.
De weigering van Frankrijk om
tusschen vier oogen met zijn gebuur
te onderhandelen, beteekent dat de
Franschen niet bijster gesteld zijn
op de vooruitzichten in de Saar, en
op... een Fransch-Duitsche toenade
ring. Ofwel onderschatten ze Hitier,
ofwel overschatten ze zich zelf. De
twee hypothesen zijn gevaarlijk.
De schermutselingen in de Saar,
die eiken Zondag dreigender worden,
zijn het resultaat van een rivaliteit
die crescendo gaat. Er is geen vlij-
mender haat dan rassenhaat. En
ginds wordt het een duel tusschen
de Germaan en de Franschman, dat
tot op de spits zal gedreven worden.
Zestien jaar na den oorlog had
alles anders moeten verloopen, ook
de Saarkwestie, naast zooveel andere
problemen. We kunnen het betreu
ren, verhelpen althans niet. Wee ech
ter voor de gevolgen.
(Verboden nadruk). Herwig.
Zie op 2? blad laatste onderriebtinr#'n.
BMBBUBBB
30 JULI—7 OOGST:
reclitstreeksche treinen; treinen met
stilstand te Parijs (Montmartre) en
terugkeer langs LISIEUX.
28 OOGST—6 SEPTEMBER:
trein over Paray-le-Monial, Nevers,
Ars, Lyon, I.isieux.
INLICHTINGEN:
Hoofdsekretariaat, Plein 13a, KORTRIJK
SSBBBRBBBBB&BBBBBBEBESBSBBB£EB22SBSBBaBBBSBKBBBS!S13aB9BESBB
EEN EIGENAARDIGE GRAVUUR VAN OVER TWINTIG JAAR.
Onder de documenten
uitgestald In de tentoon
stelling der herinneringen
aan Koning Albert, die
ingericht is te Namen,
wordt de aandacht bijzon
derlijk aangetrokken door
eene gravuur geleend door
den heer Meus.
Die gravuur is geteekend
H. de B.. en stelt de prin
sen Leopold en Karei, en
de prinses Marie-José voor,
geknield voor den Kalva-
rieberg van den Ouden
Goeden God, te Marche-
les-Dames.
Het is een werk dat over
een twintigtal jaren werd
gemaakt en dat zonderling
profetisch mag heeten.
Het is een vreemd samen
treffen dat de maker het
gedacht heeft opgevat de
groep der jonge prinsen te
teekenen in de omgeving
die zou onsterfelijk wor
den door den nood'iottigen
val van hunnen vader.
Als een donderslag kwam Woens
dag avond het nieuws dat de Re
geering afgetreden was, door de
schuld der liberale mandatarissen
die twee maal naeen wetsvoorstellen
der Regeering kelderden en met de
oppositie meestemden.
Bedoelde wetsvoorstellen betroffen,
het eerste de gezinsvergoedingen en
het tweede de wijzigingen der poli-
tiereglementen op de vreemdelingen.
Het wetsvoorstel betreffende de
gezinsvergoedingen werd verworpen
met 83 stemmen, deze der Socialis
ten, Liberalen (uitgezonderd twee),
de Kommunisten en den VI. Nat.
Van Opdenbosch, tegen 79, deze van
al de aanwezige Katholieken, 3 Libe
ralen (H.H. Janson, Pierco, Devèze),
en de Vlaamsche Nationalisten. Over
den verloop der Kamerzitting zie
Brief uit Brusselhier verder ge
geven. Het tweede ontwerp werd
verworpen mét 80 stemmen tegen 74.
Gezien de Regeering, bijzonderlijk
de H.H. Van Isacker en Janson, tot
twee maal toe een nederlaag moesten
ondergaan, oordeelden de H.H. Mi
nisters dat ten gevolge de ongun
stige stemming er reden bestond om
af te treden en hun ontslag bij den
Koning in te dienen.
Na de Kamerzitting werd onmid
dellijk een kabinetsvergadering ge
houden om den toestand te bespre
ken. Alle Ministers waren akkoord
om ontslag in te dienen, daar een
Regeering, - gesteund door een zoo
wispelturige meerderheid, geen ern
stig werk meer kan verrichten.
Nog zelfden avond heeft Minister
de Broqueville den collectieven brief
van Ontslag aan den Koning doen
geworden.
Om de oorzaak der lichtzinnige en wis
pelturige stemming der Liberale Kamer
aeeren te toegrijpen, moet men verschei
dene redenen onder oogenschouw nemen.
Onder de Liberalen heerscht er zeker mis
verstand, bijzonderlijk ontstaan tegen de
Liberale Ministers, die hielpen om de wet
op de Vervlaamsching van het Gerecht
te doen doorgaan. Oneenigheid heerscht
eveneens tusschen de oudere en jongere
Liberalen; deze laatsten, met den Liberaal
M.-H. Jaspar, die zeer vooruitloopend
zijn, en meerdere Liberale Volksvertegen
woordigers, zouden wel graag een minis
terportefeuille krijgen, ten nadeele van
een hunner eollegas. De meeste wrok werd
door hen gekoesterd tegen den Heer Mi
nister Janson die het wetsontwerp op de
taairegeling in het Gerecht verdedigde en
onlangs nog het voorstel Legrand op den
verkoop van sterke dranken bestreed.
Er moet ook nog gewezen worden, op
net feit dat meerdere leden der oppositie
een onderduimssche werking hebben op
touw gezet voor inflatie, dus regelrecht
gericht tegen de deflatiepolitiek der Re
geering. Zekere grootfabrikanten zouden
graag onze munt zien dalen om aan be-
oere prijzen him waren naar den vreemde
te kunnen uitvoeren, politiek die de bur
gerij en den kleinen eigenaar op stroo
helpt en die door de Socialisten ook wel
voorgehouden wordt.
Als verdere reden mag ook aangehaald
worden dat zekere Liberale leden, bijzon
derlijk de Walen, ook verbitterd zijn om
de zelfstandige politiek gevoerd door de
Regeering op internationaal gebied. Die
heeren zien ons liever verknecht aan
Frankrijk dan zelfstandig.
Pas na de stemmingen die vernederend
bleken voor de Regeering, toen de Minis
ters lieten verstaan dat ontslag komen
zou, zagen de Liberalen in dat zij een
dwaling hadden begaan en de Heer Max
smeekte de Heer de Broqueville toch maar
aan te blijven. Heer de Broqueville, eerste
Minister, alsmede zijn eollegas, waren van
oordeel dat, wanneer men alleen maar
kan rekenen op een wispelturige en licht
zinnige meerderheid, die ieder oogenblik
de Regeering in den steek laat, het beste
is de plaats vrij te maken. En zij hebben
gelijk ook. Wil men zijn volk vertegen
woordigen, dan moet men geen jongens
streken uithalen; men moet weten op
voorhand naar waar of wat men. naartoe
■gaat.
De nieuwe crisis, die weeral troef brengt
voor de anti-parlementaristen, zal naar
algemeen oordeel niet zoodra opgelost
worden, daar het thans niet alleen gaat
om politieke kwesties, maar daar het veel
eer gaan zou om inflatie of instandhou
ding van onze munt. Het oogenblik om
een Regeeringscrisis uit te lokken was ten
andere ook zeer slecht gekozen, gezien den
uiterst gespannen internationalen politie
ken toestand, geschapen in de ontwape
ningsconferentie te Genève.
Het valt te hopen dat de aanstaande
Regeering de politiek der stevige munt
zal willen handhaven, dat de onafhanke
lijkheid aan den dag gelegd door de Re
geering de Broqueville in de internatio
nale kwesties zal kunnen volgehouden
worden en dat de vervlaamsching in het
gerecht, reeds door de Kamer gestemd,
ook door den Senaat zal goedgekeurd wor
den.
Donderdag bracht weinig bij voor de
oplossing der Ministerieele crisis uitgelekt
door de verbittering der Liberalen. De
Koning ontving de ontslaggevende eerste
voorzitters van Kamer en Senaat en de
Ministers van State.
Algemeen wordt aangenomen dat de
Heer de Broqueville zal belast zijn met
het eerste geneeskundig
verslag ingediend
Na de bijeenkomst van HH. HH. Excell.
de Belgische Bisschoppen in Oktober 1933
werden, zooals de lezer zich herinnert,
eenerzijds tijdelijke ouderrichtingen ver
strekt aan de geestelijkheid van al onze
bisdommen in verband met de verschij
ningen in ons land, anderzijds werden
commissiën voor voor-onderzoek opgericht.
Aan de St-Lucasstichting (Médicale
Beige de Saint Luc) werd opgedragen de
noodige bevoegdheden bijeen te roepen
voor een geneeskundig onderzoek. Na
vorming van de noodige commissie op 2
December 1933 werden de hh. Dr. Paul
Van Gehuchten, professor in de neurolo
gie aan de Universiteit te Leuven, Dr.
Gailly (Charleroi) en Dr. Flansen, pro
fessor In de zielkunde aan de Universi
teit te Gent, o. a. belast met het onder
zoek van het geneeskundig dossier voor-
loopig te Beauraing samengesteld. Dit
onderzoek werd op 28 December 1933 in
gezet en is thans ten minste wat de eer
ste phase van onderzoek betreft, afge
sloten. Het verslag werd ingediend. Het
verslag beveelt natuurlijk nog wede'.'on
derzoek: aai! van een aantal meegedeeld»
punten, maar de eerste besluiten zijn zoo
danig dat tot bijeenroeping is besloten,
van de commissie van theologen. E. P.
Dr. J. B. Lenain, S. J. (Arlon) en Z. E. H.
Kanunnik C. Blondiau, C. L. (Namen)
zullen hier mededeeling geven van hun
onderzoek, van den inhoud van het do
cumentair dossier, en hun eerste verslag
ter bespreking voorleggen.
Ten behoeve van deze enkwesten wer
den de kinderen Voisin en Degeimbre zeer
onlangs c-ok aan langdurige ondervraging
onderworpen. Het spreekt van zelf dat de
Kerk intusschen nog steeds bewijs en te
genbewijs afweegt.
Zooals bekend, is voor kerkelijke uit
spraak omtrent Ijteauraing bevoegd: de
bisschop van Nainen, Z. H. Exc. Mgr.
Heylen.
iBBSSgSSlSSiS2EESR23B3aaSB2ES[
de vorming van de nieuwe regeerings-
ploeg.
Alle bladen zijn het bijna eens om de
houding der jongere Liberalen de Jon
ge Turken zooals men die noemt te
laken en aan de kaak te stellen. De stem
ming der Liberalen werd eerst gerieht te
gen hun Minister Janson, om de redenen
hier reeds vroeger gezegd, alsmede tegen
de Ministers Hymans en Forthomme.
De crisis zou eigenlijk uitkomen op
eene afkeuring der Liberalen van hunne
Ministers; met de Liberale Ministers door
andere te vervangen zcu er weer vrede
zijn.
de BESLISSING
zal waarschijnlijk zijn dat de Koning M.
de Broqueville opnieuw opdracht zal ge
ven de Regeering samen te stellen. In dit
geval zullen al de katholieke Ministers,
volgens den wensch der Rechterzijde, op
post blijven. De moeilijkheid ligt in het
kiezen van liberale Ministers daar alle
liberalen zich zelf kandidaat stellen en
aan de beurt willen komen.
ZIE VERDER LATERE BERICHTEN.
IN DE KAMER
In de Kamer werd een korte zitting ge
houden om de HH. Volksvertegenwoordi
gers het ontslag van de Regeering te mel
den.
In zelfde zitting werd het blijde nieuws
der geboorte van het klein Prinsje Albert
aangekondigd en een delegatie gevormd
om de gelukwenschen van de Kamer aan
het gelukkig Vorstenpaar over te brengen.
minister de Broqueville, alsmede de HH.
In de verwachting van een derde blijde
geboorte, waren Koning Leopold III en
Koningin Astrid het kasteel van Stuiven-
berg gaan betrekken.
Woensdag avond, rond 11 uur, werd
onder de beste omstandigheden een nieuw
prinsje geboren. Moeder en kind steilen
het best.
Het nieuw prinsje, dat een gewicht had
van 3 kgr. 3C0, krijgt den naam van Al-
bert-Felix-Humbert-Theodore-Christian-
Eugeen-Marie en zal den titel voeren van
Prins van Luik.
Even na de geboorte kwamen de Ko
ningin-Moeder Elisabeth en Prins Karei
op het kasteel van Stuivenberg de geluk
kige ouders gelukwenschen.
Donderdag morgen, rond 6 uur, dreun
den 101 kanonschoten boven de stad
Brussel om het blijde nieuws aan te kon
digen. Gansch den dag door kwamen al
lerlei personaliteiten hun gelukwenschen
brengen naar het kasteel van Stuivenberg
en uit vele steden cn landen kwamen tele
grammen met heilwenschen toe.
Eens te meer is de geboorte van dezen
jongen prins een voorbeeld van christe
lijke deugdzaamheid onzer Vorsten. Aan
gansch het land toonen zij hun eerbied
voor het moederschap, in een tijdperk dat
het zedelijk verval een krachtige en histo
rische groote natie poogt te ondermijnen.
Het katholieke, nog kerngezonde Vlaan
deren brengt hun kinderlijke hulde en
dank.
God zegene onze Vorstelijke Familie!
KONINGIN ASTRID MET HARE TWEE OUDSTE KINDEREN;
PRINSES JOZEFiNA-CHARLOTTA EN PRINS BAUDEWIJN.
MINISTER HYMANS TEEKENT HET GULDENBOEK.
